หัวข้อ: i'm not & you don't - END รีปริ้นท์ถึง15/02/60

[misspm]

อยากได้ทัชแทน
ใครไม่จิ้นเราจิ้น 5555
มันดูเคมีเข้ากันดี แบบเล่นไปเล่นมาดันหวั่นไหวซะงั้น อิอิ

ว่าจะกลับมาอ่านตอนอีกรอบทำความเข้าใจใหม่ แต่ไม่ทันลบสะแหละ 555

[YounIn]

อ่าาา คือ เอาไป แต่งเรื่องต่อได้นะ คู่นี้ มาเป็นเรื่องสั้นก็ได้ เรื่องยาวก็โอ นะ จ๊ะ

จุ๊ฟๆๆ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้

[Ploy Poy]

ลบทำไมอ่า? UU

[jj_girl]

   หง่ะ  มาอ่านไม่ทัน  คุณแพรลบซะก่อนแว้วววววววววววว   

         

ปลาลิง.  แต่ยังไงก็รอร๊อรอให้คุณแพร รีไรท์จนพอใจ แล้วเอามาลงให้อ่านอีกครั้งนะคะ    

[-west-]

เฮ้ย  หายไปแว้บเดียวจบแล้ว
ชอบตอนที่แกรนด์บอกว่าจะกลับบ้านแล้วพี่พอสถามว่าไม่อยากอยู่ด้วยกันเหรออะ ชอบมากๆเลย
รุ้สึกถึงความรักแบบไม่ต้องอธิบาย  ฟิน.

[N_N]

ม่ายยยด้ายยยอ่านนอะ ลบทามมายย

[fulres]

ง่าา ลบไปเลยอ่าาา 
คือสิ่งที่ผมงง ตอน มิล -แต๊งค์ คือการเล่าเรื่องน่ะครับ  เพราะคุ้น (ชิน) กับการเล่าเรื่องแบบ บุรุษที่ 1 ประกอบกับ การที่ไม่คุ้นกับตัวละคร (เพราะสองคนนี้ออกมาแค่ ตอน สองตอนเองง่ะ) เลยทำให้สับสนตัวละคร 
ที่ต้องอ่านซ้ำเพราะต้องการเข้าใจว่า  ใครเป็นใคร ใครพูดอะไรอ่ะคับ 
ยังไงถ้าแก้แล้ว ก็จะคอยติดตามอ่านนะ อิอิ

[zodiacniing]

อะไรกันเนี่ยยย ~ เสียด๊ายยย เข้ามาอ่านไม่ทัน ลบซะก่อน แง่งงง

รอใหม่ๆ พี่แพรสู้ๆ >0<

[udongjay]

เข้ามาอ่านทันแต่เพิ่งเม้น
คืออ่านซ้ำไปหลายรอบมาก กว่าจะเข้าใจ(ได้นิดหน่อย)
แหะๆๆ รออ่านใหม่อีกรอบ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[comics_boy]

อย่าว่าผมเลยนะครับ

คือผมจำมิลกับแต๊งไม่ได้อ่ะ ไม่คุ้นเลย

ใครก้อได้ช่วยชี้ทางสว่างหน่อยนะครับ

ได้โปรดดดด !!!!!

[-Blackcloud-]

อ๊ากกก พี่แพรๆ คือ คือ.. หนูมาไม่ทันนน ToT

มาลงอีกรอบได้มั้ยอ่า  ถึงจะงง ยังไงก็จะอ่านอ่า

แง้ๆๆๆๆ

[✿PIERRE]

The Special Side :: Work shop Shirt




“หมิง ทำไมไม่ใส่เสื้อช๊อปมาล่ะ?”
“เห?”
“เอ้า...ก็วันนี้มีแลบไง แล้วก็ผ่านพิธี ‘ปลดไทด์ ใส่ช๊อป’ มาแล้วนี่”
“เนี่ย พวกเราใส่มากันทุกคนเลย”
“เป็นไง กูเท่ห์มะ? อึ้งไปเลยดิ 555+”
“ง่า...”
“หมิงลืมหรอ? แต่’จารย์ก็พูดไว้ชั่วโมงที่แล้วนิว่าตั้งแต่นี้ไปเวลาเข้าแลปให้ใส่ช๊อปมาเท่านั้น’จารย์เค้าถึงจะเช็คชื่อให้”
“งั้นพวกเธอขึ้นไปก่อนเลย เดี๋ยวเราวิ่งไปขอยืมเสื้อช๊อปเพื่อนก่อน”
“เฮ้ยย แล้วมึงจะไปขอใครวะ?”
“ไม่รู้”


นี่ผมไม่ได้โรคจิตที่ใช่มั้ยที่แอบฟังคนอื่นเค้าคุยกัน แต่อ้อ....ใช้คำว่าแอบฟังไม่ได้นะ ผมแค่เดินผ่านมาเพราะต้องไปเรียนชั้น 2 บังเอิญเจอกลุ่มไอ้ขวางโลกมันพอดีเลยได้ยินน่ะ

พวกเพื่อนๆมันพากันขึ้นบันไดไปแล้ว ยกเว้นใครบางคนที่กลับวิ่งสวนไปอีกทาง


“เร็วๆนะโว๊ยยยยย สายเกิน15นาที’จารย์ล๊อคห้องแน่มึง”


ผมหยุดเดิน นึกถึงสิ่งของบางอย่างที่อยู่ในรถ เพื่อนๆหันกลับมามอง

“หยุดเดินไมวะสัด อยากสายเหรอมึง?”
“พวกมึงขึ้นไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวกูตามไป ถ้าจารย์ถามบอกว่ากูขี้แตก” พูดจบผมก็วิ่งไปที่รถทันที ปล่อยให้ไอ้พวกนั้นงงไป แต่ไม่ใช่แค่พวกมันหรอกที่งง...


ผมยังงงตัวเองเลยว่า...จะเสี่ยงสายและโดนเช็คขาดเพราะใครบางคนแม่งลืมใส่เสื้อช๊อปมาเนี่ยนะ?


เสื้อช๊อป สัญลักษณ์อีกอย่างของคณะวิศวะ เสื้อชนิดนี้มีประโยชน์หลายอย่าง ทั้งกระเป๋าเยอะ(แต่เล็กสัด) ไม่ต้องซักบ่อยหากโดนอะไรเปื้อน(เพราะสีมันเข้ม) เนื้อผ้าหนา(ใส่นานๆอาจร้อนตับแตก) เป็นที่บดบังปกปิดเสื้อยืดที่ไม่ได้ซักหรือไม่ได้รีดมาและอย่างสุดท้าย...ใส่อวดสาว...


ที่พูดมาทั้งหมด...ไม่ใช่จุดประสงค์หลักของการใส่เสื้อช๊อปเลยครับ ความจริงแล้วเสื้อช๊อปมีไว้ใส่เฉพาะเวลาลงแล๊ป ลงช๊อป ปฏิบัติการอะไรก็ว่ากันไป เพราะเนื้อผ้าที่หนาและสีเข้มมันช่วยในการทำงานกับเครื่องจักรหรืออุปกรณ์ต่างๆไม่ให้เปื้อนเสื้อนักศึกษา


นักศึกษานิยมใส่เสื้อช๊อปกันเป็นว่าเล่น จะมีลงช๊อปหรือไม่มีกูก็จะใส่ ใครจะทำไม? จนหลายๆมหาลัยต้องออกกฎระเบียบในการใส่เสื้อช๊อป แต่ผมว่า...ออกกฎมา มันก็เหมือนเดิมอะ


ดูอย่างผมเป็นต้น ใส่เสื้อช๊อปมาเรียนทุกวันครับ ฮ่าๆๆๆๆ วันไหนนึกครึ้มอกครึ้มใจก็จะโทรไปร้านซักรีดให้เอาเสื้อนักศึกษามาส่งแล้วใส่มาม. วันไหนรีบๆ ขี้เกียจบวกกับตื่นสายก็จะเห็นผมได้ในเสื้อช๊อปสีเลือดหมู ดังนั้นการที่คุณเห็นนักศึกษาหลายๆคนใส่เสื้อช๊อปใช่ว่าเค้าคนนั้นมีการเรียนภาคปฏิบัตินะครับ เค้าคนนั้นอาจจะยังไม่ได้ซักเสื้อ รีดเสื้อหรือยังไม่ได้อาบน้ำก็เป็นได้


แต่! ผมยังไม่ซกมกถึงขั้นนั้นครับเพราะผมมีเสื้อช๊อป2ตัว!! ฮ่าๆๆๆๆ ไว้ใส่สลับคือใส่เล่นกับใส่ลงช๊อปจริง ไอ้ตัวใส่ลงช๊อปจริงน่ะ ผมสั่งตัด ปัก เย็บ ถูกกฎทุกกระเบียดนิ้ว ชื่อภาค รหัสนักศึกษา ขนาด ทุกอย่างเป๊ะหมด แต่สำหรับอีกตัวที่ไว้ใส่เล่นนั้น...ผมปักรหัสนักศึกษาพ่วงด้วยชื่อเล่นและรุ่นไว้ที่แขนครับ ตรงอกก็แค่สัญลักษณ์ภาคเครื่อง ด้านหลังชื่อมหาวิทยาลัย ก็คล้ายๆกับเสื้อช๊อปที่ใส่จริงนั่นแหละครับ แต่เพื่อนผมบางคนเนี่ยดิ แม่งล่อปักชื่อแฟนเลย ฮ่าๆๆๆๆ เท่านั้นยังไม่พอ บางคนกลัวโสด จากรหัสนักศึกษายาวๆกลายเป็นเบอร์โทรซะงั้น


และวันนี้ผมก็เลือกใส่เสื้อช๊อปจริงมาครับ


พล่ามมายาว ตอนนี้ผมเดินมาถึงรถแล้ว เพียงแต่ไม่ใช่รถผมก็เท่านั้นเอง ตอนนี้บีเอ็มลูกรักผมซ่อมเสร็จเรียบร้อย แต่ผมอยากให้มันได้พักบ้าง จึงอาศัยรถของใครมาคนที่เต็มใจให้ยืมขับไปพลางๆก่อน


ไอ้ขวางโลกมันมาถามผมอยู่2-3ครั้งนะครับว่าเมื่อไหร่รถผมจะซ่อมเสร็จ มันจะได้รีบๆจ่ายเงินแล้วเอารถให้คืนมันไปซะที


‘ยังซ่อมไม่เสร็จ อะไหล่กูต้องรอนำเข้าอีก3เดือน’


ทั้งๆที่จริงแล้ว...ซ่อมเสร็จตั้งแต่3วันแรกที่โดนชนด้วยซ้ำ...


ผมเดินมาเปิดประตูหลัง หยิบกองผ้าสีเลือดหมูมาพาดบ่า ปิดประตู ล๊อครถเรียบร้อย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเจ้าของรถที่แท้จริง


“อยู่ไหน”
/แฮ่ก...แฮ่ก....เอ่อ...ยะ...อยู่แถวๆซุ้มเจอร์ครับ....พี่มีอะไรรึเปล่า? ผมกำลังรีบ/
“ไม่มี แต่มึงต้องมาหากูภายใน3นาที ที่ใต้ตึกคณะ”


ตามสเต๊ป...พูดจบก็กดวาง ขืนยังรอมันตอบรับได้มีหวังสายไปกว่านี้แน่


ผมเดินไปยังใต้ตึกจุดเดิม รอมันแถวๆหน้าบันไดทางขึ้น ไม่นานนักก็เห็นหน้าจืดๆของมันโผล่มาจากไกลๆ ไอ้ขวางโลกทำหน้าหงุดหงิด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้ามาหาผม




“มีอะไรครับ?” ถึงจะลงท้ายหางเสียง แต่มันฟังดูห้วนๆชอบกล


ไอ้ขวางโลกปาดเหงื่อที่ไหลย้อยมาข้างแก้ม มองซ้ายมองขวาเหมือนต้องการหาอะไรบางอย่าง




“ถ้าไม่มีอะไรผมไป...”




ฟึ่บ!




ไม่รอให้มันพูดจบ ผมโยนเสื้อช๊อปสีเลือดหมูที่คล้ายกับตัวที่ผมกำลังใส่อยู่ให้มัน คนได้รับของที่จำเป็นมองหน้าผมอย่างงงๆ



มันกำลังจะอ้าปากพูดอะไรสักอย่าง แต่ผมเอามือสอดใส่กระเป๋าเสื้อทั้ง2ข้างและหันหลังกลับตัวขึ้นบันไดไปก่อนแล้ว ขึ้นมาได้ครึ่งชั้น ผมยกข้อมือที่สวมนาฬิกาขึ้นมาดู






สายไป 12 นาที








END - The Special Side :: Work shop Shirt



เขียนได้ฝืดมาก แค่นี้ล่อไป2ชม บ้าแล้ววววววววววววววววววววววววว

สำหรับใครที่อ่านไม่ทันมิลแต๊ง...แพรขอไปรีไรท์ให้มันดีกว่านี้ก่อนนะคะ
อย่างที่คุณ fulres บอก แพรชินกับการเขียนเล่าเรื่องแบบ first person point of view มากกว่า third person point of view เลยทำให้ตอนมิลแต๊งที่ลบไปนั้นมัน...อ่านแล้วงง...งงมาก...งงมากถึงมากที่สุด


รายชื่อผู้ที่ได้รับรางวัล คลิก

 

[maru]

วอร์มไปแกล้งหมิงทำไมเนี่ยซ่อมรถเสร็จแล้วบอกยังไม่เสร็จเนี่ยนะ

[Ali$a฿eth]

แบบว่า ฟินเหอะน่า  ทำเป้นเข้มมม

[403]

เขียนไม่ฝืดหรอกค่ะ ตอนนี้น่ารักดี อ่านแล้วยิ้มเลย ทำเป็นเข้มนะพี่วอร์ม 

เสื้อชอปที่ปักเบอร์โทรด้วยไรงี้มีคนทำจริงป่าวคะ เก๋มาก ชอบ ฮ่าๆ

[RainyMooD]

แหมๆๆๆ พี่วอร์ม

[nuper]

แล้ว มิลกับแต๊งค์เจอกันได้ไงอ่ะคะ เอิ๊กๆ

[เก้าแต้ม]

วอร์มขี้เก๊กอ่ะ 5555+

[NOoTuNE]

พี่วอร์มมมม  ซึนได้อีกกร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

[ammamooty]

น่าร้ากกกอะจริงๆแล้วก็เป็นห่วงหมิงมันใช่ไหมล่าาาา

[iammz]

พี่วอร์มเป็นห่วงน้องหมิง

 

[YounIn]

พี่วอร์มโคตรเท่ห์ อ้ะ

[noodum25]

วอร์มแกน่ารักว่ะ

[kitty08]

ตอนแรก อ่านแล้วงง ๆ ว่าตกลงใครคือใคร พอไปอ่านบทกลอน จึงได้รู้ว่า คือหมิง+วอร์ม นี่เองน่ะ ใช่หรือเปล่าเอ่ย  ยังไงคุณแพรช่วยเขียนบอกด้วยก้อดีน่ะจ้ะ

[N_N]

เค้าจะเอาแทนทัชอะ

[quiicheh.]

เรื่องต่อไปขอเป็นวอร์มหมิงได้เปล่าคะ55555555555555555
ทำเป็นเข้มนะ!

[malula]

พี่วอร์มใจดีและเท่ที่ซู้ด...

[GETIIZ]

พี่วอร์มมมมมม
โอ้ยยยยยยยยยยยยยย
กรี๊ดดดอะ ทำตัวซึน ปากแข็ง ขีเก๊ก ที่แท้ก็ห่วงน้องหมิงจนตัวเองยอมสาย
ไม่รักไม่ชอบ ไม่ทำให้ขนาดนี้หรอกกกกก 

[Phenol]

ชอบมากกกกกกกกกกก.........รอตอนของ วอร์ม หมิง มานานมาก  นึกว่าคนเขียนจะไม่เขียนซะแล้ว.....ขอให้เขียนมาอีกนะ จะรอๆๆๆ

[shoi_toei]