- STEP 18 -
เสร็จจากการสอบปลายภาค ผมมีเวลาพักผ่อนเสาร์อาทิตย์ แล้วก็เข้าสู่ช่วง...แท่น แทน แท๊น...ค่ายติวความถนัดทางวิศวกรรม มีบรรดานักศึกษามาเป็นพี่ค่ายกัน 20 คนครับ ส่วนน้องมัธยมชายหญิงก็สิริรวม 30 คนครับ อาจจะดูว่าน้อย แต่เพื่อความเป็นกันเอง และพี่จะได้เอาใจใส่ดูแลน้องได้อย่างทั่วถึง เพราะมีเวลากันแค่เพียงสิบวันเอง
พี่เจตน์นัดบรรดารุ่นพี่มาเจอกันตอนเจ็ดโมงเช้าที่คณะ ผมตื่นขึ้นมาตอนตีห้าครึ่งด้วยความงัวเงีย พยายามทำเสียงเบาที่สุด เพื่อที่จะได้ไม่รบกวนการปิดเทอมของบางคน ที่ยืนยันนักหนาว่าจะไปส่งผม แต่พอออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นเจ้าของห้องลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงเรียบร้อย แถมยังถามเสียงงัวเงียด้วยว่า
“ทำไมไม่ปลุก บอกแล้วไงว่าจะไปส่ง”
ผมเลยทำแซนด์วิชอย่างง่ายเป็นอาหารเช้ารองท้อง สำหรับตัวเองและคุณชาย พอถามว่าส่งเสร็จแล้วจะไปไหน ก็ได้ความว่าจะกลับบ้านใหญ่ แต่ยังไงเดี๋ยวตอนเย็นก็จะแวะมารับจนได้ ผมก็เลยอือออไปตามเรื่องตามราว ยังไงถ้าตั้งใจแล้ว คุณชายเขาก็ไม่ยอมให้ใครมาขัดใจหรอกครับ
ผมมาถึงคณะตอนเกือบเจ็ดโมงเช้า หน้าตายังสะลึมสะลือ อยากกลับไปซุกตัวอยู่บนเตียง แต่บรรยากาศที่คณะเริ่มคึกคักแล้วครับ นักศึกษาที่ลงชื่อเป็นพี่ค่ายมากหน้าหลายตากำลังเตรียมงานกันอยู่ พี่เภารอจนผมเจอไอ้เวย์กับนิหน่าก่อน แล้วถึงจะยอมกลับไป แต่ไม่วายนะวาย ฝากฝังผมกับไอ้เวย์ยังกับพ่อส่งลูกเข้าเรียนโรงเรียนอนุบาล
พี่ค่าย 20 คน แต่งกายโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ด้วยเสื้อยืดสีเลือดหมู สกรีนคำว่า ‘STAFF’ ข้างหลัง และคล้องป้ายชื่อเพื่อเป็นการแนะนำตัวเอง ผมเองก็มาพร้อมกับเสื้อยืดสีเลือดหมูและกางเกงยีนส์พอดีตัว ป้ายชื่อแต่ละคนก็มีเอกลักษณ์ ฝีมือการรังสรรค์ของนิหน่าเพื่อนเลิฟ...
‘พี่นิหน่า...ดาวคณะ’ ป้ายมึงเริ่ดมากครับนิหน่า
แต่ที่ฮากว่า...คือ
“เชี่ยนิหน่า!! มึงทำป้ายให้กูใหม่เดี๋ยวนี้เลยนะ” ไอ้เวย์แหกปากร้องโวยวายจนแตกตื่นกันหมด
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผมเลยเสนอหน้าไปชะโงกดูป้ายชื่อมัน ก่อนจะขำก๊ากทันที ก็นิหน่าแม่งดันเขียนป้ายชื่อไอ้เวย์ว่า...
‘พี่เวย์...หม้อ(ทุก)คณะ’ส่วนของผมเหรอครับ...
‘พี่แอล...น่ารัก(ประจำ)คณะ’ เอิ่ม...บางทีผมก็อยากเท่ห์บ้าง หล่อบ้างนะครับ
พี่เจตน์เป็นประธานค่าย เลยมีที่ปลอกแขนสีดำ อารมณ์คล้ายกัปตันทีมฟุตบอล ผมอยากได้มั่ง...
วันแรกน้องทุกคนจะมาด้วยชุดนักเรียน หลังจากนั้นเราจะอนุญาตให้น้องใส่ชุดไปรเวทที่เรียบร้อยมา เพื่อความสะดวกเวลาลุกนั่งและทำกิจกรรมกันครับ เพราะสโลแกนค่ายของพี่เจตน์คือ
“มอบความรู้ ควบคู่ความบันเทิง” ป๊าดดดด...แหล่มมากครับพี่
รุ่นพี่ปีสี่สามคน พี่เจตน์ประธานค่าย และพี่ครามรองประธานค่ายมีหน้าที่ดูแลความเรียบร้อย แล้วเราก็จะแบ่งกลุ่มน้องครับ น้องสี่คนต่อพี่สองคน ผมกับไอ้เวย์อยู่ด้วยกันเป็นฝาแฝดอินจัน นิหน่าอยู่กับพิณ เพื่อนผู้หญิงรุ่นเดียวกันกับพวกผม แต่คนละภาค
“เดี๋ยวพอน้องมาถึงตอนเก้าโมง ก็จะมีกิจกรรมแนะนำตัวนะ แล้วค่อยแบ่งกลุ่มน้องกันตามรายชื่อที่พี่เจตน์ถืออยู่ ค่ายจะเริ่มวันจันทร์ถึงศุกร์ เป็นเวลาสิบวัน แต่ละวันก็จะเริ่มตอนเก้าโมงเช้า และเลิกตอนห้าโมงเย็นครับ
“เฮ้ย! เตรียมตัวเร็ว น้องเริ่มมากันแล้ว” พี่เจตน์ยืนบัญชาการอยู่บนม้านั่ง หึหึ เท่ห์โคตรครับ
.
.
.
“แอล...มึงเห็นเหมือนกูหรือเปล่า?”
“กูก็เห็นเหมือนมึงนั่นแหล่ะนิหน่า”
“กูกับมึงตาไม่ฝาดใช่ไหมวะ?”
ผมส่ายหน้า แต่ริมฝีปากคลี่ยิ้มกว้างอย่างนึกสนุก ขณะเหล่ตามองไอ้เวย์เพื่อนรัก ที่นั่งอยู่ด้านขวา ดูไม่มีปฏิกิริยาอะไร หรือมันจะยังไม่เห็น? ผมคงจะสนใจมากกว่านี้ ถ้าเกิดหูไม่แว่วเสียงน้องแนะนำตัว
“...ดิเรกรุจน์ ชื่อเล่นชื่อ ภามครับ”
น้องผู้ชายที่ยืนข้างเป้าหมายของผมแนะนำตัวเสร็จแล้ว นามสกุลคุ้นหูมาก ผมเลยหันขวับมองไอ้เวย์
“นามสกุลเหมือนพี่เภาเลยหว่ะ นามสกุลมันโหลเหรอวะ?”
“นามสกุลมึงสิโหล ก็นั่นน่ะไอ้ภาม น้องพี่เภา เภตรา ดิเรกรุจน์...ชัดไหมมึง?” ไอ้เวย์ชี้แจงแถลงไข และแถมท้ายด้วยการตบหัวผม
ผมเบิกตากว้าง คนเดียวในครอบครัวพี่เภาที่ผมยังไม่เคยเจอก็คือน้องชาย แต่ตอนนี้มาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว พอผมมองไป...เจ้าเด็กนั่นก็ยักคิ้วให้ผมอย่างกวนตีน ฮึ่ม...เดี๋ยวกูจะฟ้องพี่มึง
“ผมชื่อจิรัสย์ รัตนธารา ชื่อเล่นชื่อ จีนครับ”
ป๊าดดด!! น้องจีนครับน้องจีน น้องจีนมาค่ายด้วย ผมเห็นนะ ว่าพอไอ้เวย์เหล่มองน้อง น้องก็สะบัดหน้าหนี แหม...เอาเถอะ เดี๋ยวพี่แอลคนดีศรีสังคมจะเป็นกาวใจสมานรอยร้าว และเป็นกามเทพยิงศรรักปักอกให้เอง เผื่อผลบุญกุศลจะหนุนนำให้ผมมีอำนาจบารมีเหนือพี่เภา ฮา...
“น้องคนที่ชื่อจีน ที่ใส่ชุดนักเรียนสาธิตโคตรน่ารักเลยหว่ะ” เสียงเพื่อนร่วมรุ่นดังมาจากข้างหลัง
เอ๊ะ...เหมือนเห็นหมาบ้าทำคิ้วกระตุกครับ ผมเลยรีบหันไปคุยกับเจ้าของประโยคเมื่อครู่
“กูรู้จัก น้องน่ารักมาก นิสัยก็โคตรดี”
“เฮ้ย! จริงอ่ะ ขอให้ได้มาเป็นน้องกลุ่มกูด้วยเถอะ”
“พวกมึงนี่ กับเด็กผู้ชายก็ไม่เว้นนะ” ไอ้เวย์พูดเสียงเรียบ ตาขวาง อาการใกล้บ้าเต็มแก่
“ถ้าเด็กผู้ชายมันน่ารักเหมือนแอล พวกกูก็เอาวะ ดูอย่างไอ้แอลยังเสร็จพี่เภาเลย”
กำลังจะหันไปด่าไอ้เพื่อนร่วมรุ่นตัวดี ที่ดึงผมเข้าไปเกี่ยวด้วย พี่เจตน์ก็ตวัดตามามอง เป็นเชิงให้พวกผมหุบปาก พี่แกจะได้พูดต่อซะที พวกผมเลยได้แต่หัวเราะเสียงแห้ง
“เอาล่ะครับ...พี่ยินดีที่ได้รู้จักน้องทุกคนนะครับ เดี๋ยวน้องมารับป้ายชื่อที่พี่นิหน่านะครับ พี่ทุกคนก็จะมีป้ายชื่อเหมือนน้อง เราจะได้สนิทสนมกันไว้ เดี๋ยวพอพี่นิหน่าเรียกชื่อใคร ก็ให้เดินออกมารับป้ายชื่อเลยนะครับ”
พิธีการมอบป้ายชื่อ โดยเจ้าแม่นิหน่าเป็นไปอย่างอึกทึกครึกโครม พี่ปีสี่แกตีกลองรัวทุกครั้งที่น้องเดินขึ้นมารับ ประหนึ่งนางงามรับมอบสายสะพาย น้องหลายคนก็สนุกไปด้วย หัวเราะขำกันใหญ่ ดีครับ จะได้สนิทกันไวๆ ถึงในอนาคตจะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันหรือไม่ แต่สร้างสัมพันธ์กันไว้ก็ไม่เสียหายครับ
เสร็จแล้วพี่เจตน์ก็แจกเบอร์ให้น้อง เพื่อให้มาหาพี่ตามกลุ่มของตัวเอง ผมกับไอ้เวย์กลุ่มสอง ก็นั่งปักหลักรอน้องผู้โชคดีกันครับ
.
.
.
“ไอ้เตี้ย!!!”
“ไอ้หมาบ้า!!!”ทักทายกันด้วยชื่อที่คุ้นเคยพอหอมปากหอคอมแล้ว พอน้องจีนเห็นป้ายชื่อที่ไอ้เวย์แขวนอยู่ น้องก็หัวเราะขำออกมาแบบไม่เกรงใจทันทีครับ เล่นเอาไอ้เวย์หน้าเสียทันที แทบอยากจะถอดป้ายชื่อเขวี้ยงทิ้ง แต่ปกติเวลาโดนด่าว่าหม้อมันก็ไม่ค่อยเดือดร้อนนะ ไม่อยากให้น้องรู้ว่าเป็นภาชนะหุงต้มเหรอมึง หึหึ
“หวัดดีครับ พี่เวย์...หม้อทุกคณะ” น้องเน้นเสียงคำว่า
‘หม้อ’ ชัดได้อีก คิดว่าไอ้เวย์จะทำยังไงครับ มันแย่งป้ายชื่อที่น้องจีนยังถืออยู่ ไม่ยอมแขวน เอาปากกาเมจิกเติมเลยครับ
“เฮ้ย!! ทำอะไรเนี่ย” น้องมันโวยวายเสียงลั่นเลยครับ ตอนที่ไอ้เวย์แขวนป้ายชื่อคืนให้
...น้องจีน เตี้ยไม่เกรงใจใคร...มีแววว่าค่ายอาจจะแตกได้ สงสัยโชคชะตาและฟ้าดินจะเป็นใจ ถึงได้ส่งน้องจีนมาอยู่กลุ่มผม น้องจีนมองไอ้เวย์ตาวาววับ ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าน้องกับไอ้เวย์ยังมีคดีเก่ากันอยู่ คงไม่ต้องบอกนะครับว่าคดีไหน หึหึ
“หวัดดีครับพี่แอล...”
นี่ก็อีกคน น้องคุณชายก็ถูกส่งมาอยู่กับผมด้วย ผมเพิ่งรู้ว่าน้องภามกับน้องจีนเป็นเพื่อนสนิทกันปานจะแหกตูดดม ดูแล้วคล้ายไอ้เวย์กับผมเลยแฮะ แต่สงสัยเลือดมันจะข้นกว่าน้ำ เพราะน้องมันยืนดูเพื่อนตัวเล็กของมันเถียงกับญาติมันสนุกเชียว
“ไม่ห้ามไอ้เวย์มันหน่อยเหรอน้องภาม”
“ห้ามทำไมล่ะ ดูรักกันดีออก” เฮ้ย...คุณชาย น้องมึงมันโรคจิตและซาดิสต์ด้วยหว่ะ คนจะตีกัน ดูยังไงว่ารักกันวะ
พอผมขยับจะเข้าไปจับแยก น้องภามก็ดึงแขนผมเอาไว้ ผมเลยหันมาเลิกคิ้วใส่ด้วยความงุนงง ผมไม่ได้แล้งน้ำใจขนาดที่จะเอาแต่ยืนดูเหมือนมันนะ
“ปล่อยไว้แบบนั้นแหล่ะ อาทิตย์ก่อน พี่เวย์มันโทรมาถามตารางสอบไอ้จีนกับผมด้วย”
ผมตาโตกับข้อมูลจากสปายทันที ไอ้เวย์มันจะเอาตารางสอบน้องจีนไปทำไมวะ? ชักจะมีลับลมคมในแล้วแฮะเพื่อนเรา เห็นมันเกาะน้องไม่ปล่อยแล้วก็หมั่นไส้ ต้องตะโกนด่าไปที
“ไอ้เวย์!! น้องสี่คนต่อพี่สองคนครับมึง ไม่ใช่จับคู่ติวสองต่อสอง”
แต่สงสัยว่าไอ้เวย์มันจะไปอัพเลเวลความหน้าด้านแบบไม่แคร์สื่อมา เพราะนอกจากมันจะยังเกาะน้องจีนเป็นเหาฉลามแล้ว มันยังหันมายักคิ้วให้ผมอีก
ส่วนน้องผู้โชคดีอีกสองคนคือ...น้องเต้และน้องพลอย แต่น้องมาจากคนละโรงเรียนกันครับ มีแค่คู่หูจีนภามที่มาด้วยกัน สนิทกัน แต่พอถามว่าทำไมผมเพิ่งเคยเจอ น้องจีนตอบว่า
“มันหน้าหม้อเหมือนญาติมัน ชอบหลีสาวไปทั่ว แล้วปล่อยผมอยู่คนเดียว”
ดีนะครับ ที่น้องไม่บอกว่าเหมือนพี่ชายมัน ไม่งั้น...กลับบ้านมีเคลียร์กันยาวแน่คุณชาย
“พี่แอลมีแฟนหรือยังครับ?”
เอิ่ม...ถึงช่วงเช้าวันแรกจะเป็นช่วงแนะนำตัวและทำความรู้จัก แต่น้องเล่นเข้าประเด็นเลยเนี่ยนะ
“อย่ายุ่ง! นี่พี่สะใภ้กู”เจอพี่แรงแล้ว น้องแม่งแรงกว่าหว่ะ...เหมือนเอาพี่เภากับไอ้เวย์มารวมกันเลย ไอ้น้องภามยังมีหน้ามาหลิ่วตาให้ผมอีก แถมดูมันนะ เจอกันวันแรกก็มึงกูใส่เพื่อนใหม่เลย
“เอ่อ...พี่มีแฟนแล้วครับ แต่น้องอย่าไปฟังน้องภามให้มากเลย มันมั่ว”
ใช่! มั่วมาก เพราะผมยังไม่ได้เป็นพี่สะใภ้มัน อย่าเพิ่งรีบยัดเยียดครับ ขอผมเตรียมตัวและเตรียมใจก่อน น้องเวอร์จิ้นได้โปรดอยู่เป็นสง่าราศีกับพี่แอลต่อไปด้วยเถอะ...พลีส
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือ ผมชอบพี่ครับ”
“แต่กูถือว่ะมึง” ไอ้น้องภามไม่เลิกครับ พี่มันส่งมันมาคุมผมหรือเปล่าเนี่ย แม่ง...ดุเหมือนพี่!!
สงสัยพี่เภาคงรู้ว่า ไอ้เวย์มันจะทอดทิ้งผมซะแล้ว เพราะมันมัวแต่ไปไล่ต้อนน้องจีน จนน้องโกรธหน้าดำหน้าแดง ส่วนผมก็มาโดนเด็กจีบ แต่ไม่วายมีองครักษ์(?)หน้าใหม่ ที่ไม่รู้ว่าพี่ชายมันส่งมาหรือเปล่ามาคอยคุ้มกัน ประหนึ่งท่อนเหล็กกันหมา สำหรับน้องภาม...แค่ไม้คงไม่พอ
เอาละครับ...ค่ายสิบวันคงมันส์พิลึก ขอพาราฯด่วนครับ
.
.
.
“พี่แอลครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจตรงนี้เลยครับ”
“ตรงนี้เต้ต้องทำแบบนี้นะครับ”
“ทำไมมึงไม่เข้าใจเยอะจังวะเต้” ไอ้น้องภามถามเคืองๆ หน้ามันบ่งบอกว่าหมั่นไส้น้องเต้เต็มแก่ รักกันไว้ครับน้อง หัดสมานฉันท์กันบ้าง
ถ้าไม่ได้เป็นแฟนพี่มัน ผมคงนึกว่ามันหึงผมนะเนี่ย แต่มันบอกผมว่า มันรักษาสิทธิ์แทนพี่มัน
“ภาม ช่วยพลอยดูโจทย์ข้อนี้หน่อยสิ พลอยอ่านแล้วไม่เข้าใจเลย”
“ทำไมไม่ไปถามพี่แอลล่ะ?”
“พี่แอลสอนเต้อยู่ พลอยไม่อยากกวน มาถามภามดีกว่า”
“เฮ้ย! ตั้งใจสอนหน่อยได้ไหมไอ้หมาบ้า” น้องจีนกระแทกดินสอด้วยความหงุดหงิด
“แล้วกูไม่ตั้งใจสอนยังไงวะ?”
“ข้อนี้มันต้องใช้สูตรนี้ โคตรมั่วเลย”
“เออ! กูก็ต้องมีลืมบ้างอะไรบ้างสิวะ มึงจะบ่นทำไมเนี่ย”
“ตกลงมาให้พี่ติวหรือมาติวให้พี่วะเนี่ย”
ผมอยากจะสงสารน้องจีนนะครับ แต่ตอนนี้...สงสารตัวเองที่สุด กลุ่มผมมันอะไรกันวะเนี่ย ไอ้น้องเต้ก็มุ่งมันกับการจะจีบผม ถึงผมจะตะโกนใส่หูมันไปแล้วว่า
“พี่มีแฟนแล้วครับเต้ หล่อมากด้วย”
“เฮียกูเอง แต่หล่อน้อยกว่ากูหน่อยนึง” ไม่มีใครถามความเห็นมึงครับ ไอ้น้องภาม
“ภาม...มาช่วยพลอยดูนี่หน่อยเร็ว”
เอิ่ม...ส่วนน้องพลอยก็มุ่งมั่นในการผูกมิตรกับไอ้น้องภามเหลือเกิน แต่ดูจากหน้าตามันตอนนี้ ต่อให้สวยระดับนาตาลี เกลโบวามันก็ไม่มีอารมณ์สนใจ เพราะมันกำลังเขม่นน้องเต้ครับ นิสัยเหมือนพี่มันไม่มีผิด เออ...อาจจะแย่กว่าพี่มันด้วยซ้ำ ผมเปล่าลำเอียงนะ
ส่วนน้องรักของผมกับเพื่อนรักของผมก็แง่งใส่กันไปแง่งใส่กันมาเลิกซักที ไอ้เวย์ก็คอยกวนประสาทน้องจีน น้องจีนแม่งก็ดันยั่วขึ้นซะด้วย แต่แปลกนะ...เวลาไอ้น้องภามด่าน้องจีน ไม่เห็นน้องจีนจะโกรธเหมือนโดนไอ้เวย์ด่าเลย ไอ้เวย์เองก็คงจะสงสัยเหมือนผม
“เฮ้ยจีน! อย่ามัวแต่ยืนเตี้ย มานี่หน่อย” ดูไอ้น้องภามมันเรียกเพื่อนมันครับ
น้องจีนหน้างอทันที แต่ก็ยอมเดินไปหาน้องภามทันที
“ด่ากูตลอดเลยนะมึง” น้องมันบ่นงึมงำ
“ทำไมเวลาไอ้ภามว่ามึงเตี้ยมึงไม่โกรธวะ ไอ้เตี้ย ทีกูว่ามึงเสือกโกรธกูนะ ไอ้เตี้ย” ประโยคเดียว เน้นๆย้ำๆคำว่าเตี้ยไปสามทีเลยครับ
“ทำไมอ่ะ ให้ไอ้ภามด่าได้คนเดียว มีปัญหาหรือเปล่า”
“ไม่รู้ล่ะ ยังไงกูก็จะเรียกมึงไอ้เตี้ย หรือมึงจะให้กูเรียกว่า...
ไอ้จีนเตี้ย”
“ไม่เรียก จีนเตี๊ยะ ไปเลยล่ะพี่เวย์”
น้องภามครับ มึงคิดอย่างเดียวก็พอครับ ไม่ต้องพูดออกมาก็ได้ เพื่อนมึงกับพี่มึงจะแดกหัวกันอยู่รอมร่อ มึงจะใส่ไฟอีกเพื่ออะไรครับ
“ไอ้เวย์!! ตกลงวันนี้กลุ่มเราจะได้ติวให้น้องไหมมึง”
“แล้วมึงเห็นกูทำอะไรอยู่ล่ะครับ ไอ้น้องแอล”
“เห็นมึงกับน้องจีนนั่งจู๋จี๋กันอยู่มั้งครับ เพื่อนเวย์”ถ้าคิดว่าจะเห็นไอ้เวย์อายม้วนต้วน นั่งบิดซ้ายบิดขวา ขอบอกว่า..คิดผิด!! เพราะมันนั่งยิ้มหน้าระรื่น แบบไม่แคร์สายตาประชาชี มีแต่น้องจีนที่นั่งหน้าแดง แล้วรีบก้มหน้าก้มตาทำโจทย์
.
.
.
กว่าจะจบวันแรก ผมก็แทบจะโทรเรียกรถพยาบาลมารับตัวเองส่งศรีธัญญา แล้วก็เป็นธรรมเนียมปฏิบัติครับ ที่วันแรกเราต้องพาน้องไปเลี้ยงที่ร้านอาหารแถวมหาลัยกัน เลยพากันมานั่งร้านอาหารบรรยากาศน่านั่ง เบียดกันมาในรถไอ้เวย์นั่นแหล่ะครับ มีน้องพลอยเป็นตุ๊กตาหน้ารถ ข้างหลังยัดมนุษย์เพศผู้กันมาสี่ชีวิต ขนาดมาตรฐานสอง ขนาดพกพาสอง หึหึ ไม่ต้องถามนะครับ ว่าผมขนาดไหน
ผมโดนขนาบข้างด้วยน้องจีนกับน้องภาม วันธรรมดารถดันติด ขนาดเลือกกินร้านใกล้มหาลัย กว่าจะมาถึงร้าน ผมแทบจะถูกบีบเป็นกล้วยทับ
“เดี๋ยวขากลับกูโทรเรียกพี่เภามารับดีกว่า”
“แล้วใครบอกว่ากูจะไปส่งมึงล่ะ” แม่ง...เพื่อนชั่ว
ต้องนั่งกันฝั่งละสามคน ไอ้เวย์ดันน้องจีนเข้าไปข้างในสุด แล้วมันก็นั่งแหมะข้างน้องจีน โดยไม่ลืมที่ดึงผมนั่งลงข้างๆมัน ส่วนไอ้น้องภามก็เชื้อพี่มันแรงครับ น้องเต้ทำท่าจะตรงข้ามผม ไอ้น้องภามก็นั่งแหมะไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหน น้องเต้เลยต้องระเห็จไปนั่งตรงข้ามไอ้เวย์แทน โดยมีน้องพลอยนั่งในสุดเหมือนกัน
พอนั่งเรียบร้อยแล้วก็ส่งเมนูให้น้องรับกันไปคนละเล่ม กะว่าแค่มานั่งกินข้าวและคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันเองครับ จะได้สนิทสนมและเป็นกันเองกันมากขึ้น
“พี่สะใภ้ จะกินอะไรดี”
ผมแยกเขี้ยวใส่เด็กเวรทันที กูไม่ใช่พี่สะใภ้มึงเว้ย
“ดูปากนะ เป็นแค่แฟน” ผมย้ำให้มันฟังเป็นรอบที่ล้าน แต่ก็เหมือนสีซอให้น้องแฟนฟัง
“เฮ้ย! ภาม นายกำลังทำให้พี่แอลลำบากใจนะ” น้องเต้พยายามช่วยผม...หรือเปล่า?
“กูไม่ได้คุยกับมึงนะเต้ กูคุยกับพี่สะใภ้กู”
“โว๊ย!! บอกว่าไม่ใช่พี่สะใภ้ก็ไม่ใช่สิวะ” ผมเริ่มเดือด
มันนิ่งไปทันที จนผมตกใจว่ามันจะเสียใจหรือเปล่า น้องภามมันอาจจะไม่คุ้นชินกับผมเหมือนพวกไอ้เวย์ ผมอาจจะเผลอตวาดมันแรงไปเพราะเห็นเป็นน้องพี่เภา
“เป็นแฟนเฮียใช่ป่ะ”
“อืม...”
“เป็นแฟนเฮียก็ต้องเป็นพี่สะใภ้ถูกแล้ว”โอเค...กูไม่เถียงละ มึงอยากเรียกอะไรมึงก็เรียกไปเถอะ แม่ง...กวนตีนกันทั้งบ้าน พี่น้องนี่เชื้อไม่ทิ้งแถวเลย ถึงเดี๋ยวนี้คุณชายมันจะกวนตีนน้อยลง อ้อนมากขึ้นก็เถอะ แต่สมัยก่อนนี่อย่าให้พูด...เหลือรับครับ!!
“สงสัยกูจะเลือกร้านผิดหว่ะ” เสียงพึมพำของไอ้เวย์เรียกความสนใจจากผมทันที
“ทำไมวะ? ทุกทีพวกเราก็มากินร้านนี้กันออกบ่อย อาหารก็อร่อยดีนี่”
“ร้านนี้ไม่มีนม”
“มึงจะเอานมไปทำไม ร้านข้าวร้านไหนมีขายนมวะ กูอยากรู้”
“กูจะสั่งนมให้ไอ้เตี้ยกิน เผื่อความสูงมันจะได้พัฒนามากกว่านี้”
ไม่ใช่มึงนี่คิดไม่ได้เลยนะเวย์ มุกเหี้ยๆอย่างนี้เนี่ย เหลือบมองน้องจีนก็เห็นขมุบขมิบปากสวดเจริญพรไอ้เวย์อยู่
.
.
.
เหมือนมันจะคืบหน้า...หรือเปล่าครับ? ไอ้เวย์มันคอยตักนู่นตักนี่ให้น้องจีน ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ดีมาก ถ้าเพียงแต่ว่า...มันจะไม่ได้ตักไปและพูดว่า
“กูสงสารหว่ะ ตัวก็เตี้ย แขนขาก็สั้น คงจะตักอะไรไม่ค่อยถึง กูจะสงเคราะห์ให้ละกัน” มันพูดไปก็ทำหน้าเห็นใจน้องไปด้วย ประเสริฐดีแท้เพื่อนกู
“กินของที่นายตักให้ สงสัยว่าจะรีบไปฉีดยากันพิษสุนัขบ้าแทบไม่ทัน”
ผมหัวเราะทันที สังเกตเห็นไอ้น้องภามมองน้องจีนบ่อยๆ เลยอดไม่ได้ ต้องยื่นหน้าไปกระซิบกระซาบกับมัน
“นี่ มองน้องจีนบ่อยๆ ไม่ได้คิดอะไรมากกว่าเพื่อนใช่ไหม”
“แล้วพี่สะใภ้คิดอะไรกับพี่เวย์หรือเปล่าล่ะ เห็นมองบ่อยๆเหมือนกัน”
“จะบ้าเหรอ ฉันกับมันเป็นเพื่อนกันมาเกือบสิบปี ใครจะไปคิดวะ อีกอย่างนะ...กลัวปากมันหว่ะ”
“ผมก็ไม่เอาไอ้จีนเหมือนกันนั่นแหล่ะ ไม่อยากได้แม่อีกคน ยกให้พี่เวย์ไปเถอะ”
สรุปแล้วผมกับไอ้น้องภามเลยนั่งหัวเราะกันสองคน แล้วก็หลิ่วตาให้กันอย่างรู้ความนัย คนอื่นหันมามองอย่างงงๆ แต่เราสองคนก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป ผมไม่วายถามมันเบาๆ
“อยากได้เพื่อนเป็นพี่สะใภ้เหรอไง?”
ไอ้น้องภามทำหน้าเจ้าเล่ห์เหมือนพี่ชายมัน สำเนาถูกต้องเลยครับ เอ๊ะ...เหมือนมันกำลังทำตัวเหมือนไอ้เวย์ ตอนจับผมประเคนให้พี่ชายมันไม่มีผิดเลยแฮะ
“โอ๊ย!! บอกว่าไม่กินไงเล่า เอาออกไป”
“เขี่ยอยู่นั่นแหล่ะ กินผักเข้าไปเถอะน่า ตัวจะได้สูง”
“โรงเรียนไหนสอนวะเนี่ย กินผักแล้วตัวสูง จะได้ไปเผาตำราทิ้ง”
เป็นการกินข้าวที่ครึกครื้นดีนะครับ มีเสียงปะทะคารมณ์ของมวยคู่เอกเป็นแบ็คกราวด์ น้องจีนก็ทำท่ารำคาญไอ้เวย์เต็มแก่ ส่วนไอ้เวย์ก็ตอแยไม่เลิก มีแต่ไอ้น้องภามนั่งทำหน้าเจ้าเล่ห์ หัวเราะหึหึ
ส่วนน้องเต้นี่ พออ้าปากจะพูดกับผมที เป็นโดนไอ้น้องภามขัดตลอด ผมเองก็คอยชวนน้องพลอย ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มให้คุยบ้าง น้องจะได้ไม่รู้สึกแปลกแยกเกินไป
พอกินข้าวกันเสร็จ น้องพลอยมีคุณแม่มารับ ส่วนน้องเต้กลับเอง น้องจีนวิ่งปรู๊ดมาสวัสดีพี่เภา พี่เภามองน้องจีนสลับกับไอ้เวย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม แต่ไอ้เวย์ทำเมินซะ มันไม่ตอบซะอย่าง ใครจะทำอะไรมันได้
“จะกลับกันยังไงล่ะ ให้พี่ไปส่งไหม” คนอายุมากสุดเขาเสนอตัวครับ เพราะว่าวันนี้เอาน้องมินิ คูเปอร์สีแดงของผมมา บรรทุกได้มากกว่าทุกที ที่พาพี่SLKของตัวเองมา
“ไม่ต้องหรอก พี่เอาไอ้น้องแอลไปจู๋จี๋กันสองคนเหอะ เดี๋ยวผมเอาไอ้เตี้ยกลับเอง จะได้ไม่มีกขค” ไอ้เวย์พูดเร็วปรื๊ดอย่างกับท่องสคริปต์มา แล้วก็ลากน้องจีนที่ยืนเหวออยู่ปลิวไปเลยครับ
“สงสัยเวย์มันจะตาบอด” พี่เภาบ่นทันที ผมเลยหันมาเลิกคิ้วใส่ ส่วนไอ้น้องภามก็ร้องเพลง
...ความรักมันทำให้ตาบอด จนมองไม่เห็นความจริง... พี่เภาเลยโบกหัวมันไปที
“ไอ้ภามยืนอยู่ด้วยตัวเบ้อเริ่ม จะไม่มีกขคได้ยังไง”
“ถ้าจะพูดแบบนี้ ก็ไล่กันเลยดีกว่าเฮีย”
“เอาไงดีภาม ถ้าไปส่งมึงที่บ้านใหญ่ กูก็ต้องวนรถไปมา”
“นี่กูมีพี่โง่เหรอเนี่ย ก็ไปนอนกันที่บ้านใหญ่หมดเนี่ยนั่นแหล่ะ”
เฮ้ย!! มึงสองพี่น้องบ้าไปแล้ว ให้ผมไปนอนที่บ้านใหญ่เนี่ยนะ เอาสินสอดมาก่อนสิวะ คนเค้าเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะครับพวกคุณ
เอ่อ...ชักจะผิดประเด็นแล้วนะวีรินทร์ ผมควรจะรักนวลสงวนตัว มากกว่าห่วงสินสอด...ใช่ไหมครับทุกคน
- END STEP 18 -
มุมน้องแอลนี่รั่ว เกรียน และฮาตลอด...>"<
น้องจีนกับเวย์ก็ยังคงกัดกันต่อไป (ในสายตาคนอื่น) ฮา...
อุปสรรคยังไม่มาค่ะ นี่ยังเป็นช่วงข้าวใหม่ ปลามันอยู่ค่ะ
คนจิ้นเวย์แอลเยอะเนอะ มีอะไรในกอไผ่ไหมเนี่ย หึหึ
เดี๋ยวจะรีบปั่นมาลงนะคะ เพราะวันพฤหัสต้องออกต่างจังหวัด
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ 
หัวข้อ: [MY BUTLER] ❤ คุณพ่อบ้านของผม // แจ้งข่าวรีปรินต์ 05.06.2020 หน้า 135 (อ่าน 1506201 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก