- STEP 23 -
สถานีต่อไป...หัวหิน ถิ่นมีหอย คอยเราอยู่ครับ
ผมนั่งจัดข้าวของลงกระเป๋าตั้งแต่ตอนเย็นวันอาทิตย์ด้วยความบ้าเห่อ โดยมีพี่เภานั่งควบคุมการถ่ายทำ ซึ่งเป็นไปอย่างวุ่นวายและล่าช้าเพราะว่า...
“แอล...เอาเสื้อกล้ามออกจากกระเป๋าเลยนะ”
“จะบ้าเหรอพี่เภา ทุกทีแอลก็ใส่เสื้อกล้ามเดินชายหาดนะ” ผมเถียง พร้อมกับหยิบเสื้อกล้ามสีดำมาชู ผลเหรอครับ...คุณชายเขาคว้าหมับ แล้วจับโยนกลับเข้าตู้
“ถ้าคิดว่าจะได้ใส่ ก็ลองเอาไปดูสิ” มีขู่ครับมีขู่ คิดว่าผมจะกลัวเหรอ
“ทำไมถึงจะไม่ได้ใส่ล่ะ แอลไม่กลัวดำหรอก” พูดเสร็จ ผมก็โบกสเปรย์กันแดดให้ดู ว่าผมเตรียมพร้อมเรียบร้อย
“เปล่า ไม่ได้กลัวแอลจะดำ แต่จะจูบให้เป็นรอยทั้งตัว จนไม่กล้าใส่เสื้อกล้ามอวดใครเลย”
เฮือก!! ผมแพ้อีกแล้วใช่ไหมครับ แพ้ตลอด เกลียดพี่เภามันครับ มันเห็นท่าทางผมแล้วก็นั่งยิ้มกริ่มด้วยความสะใจทันที เอาเสื้อยืดแทนก็ได้วะ...
“เอากางเกงว่ายน้ำออกมาด้วย” ชักจะมากเกินไปแล้วนะ
“ตลกหรือเปล่าเนี่ย ไปเที่ยวทะเลไม่ให้เอากางเกงว่ายน้ำไป อย่าบอกนะว่าจะให้ใส่กางเกงในตัวเดียวเล่น”
“ถ้าใส่กางเกงในตัวเดียว จะได้เล่นอยู่บนเตียงแทน” พี่เภามันพูดเรื่องลามกได้หน้าตาเฉยมากครับ
“หื่นหว่ะ!!”แม่ง...ไม่ให้ใส่กางเกงว่ายน้ำเล่น แล้วจะให้ผมใส่อะไรเล่นน้ำครับ กางเกงยีนส์ดีไหม เหมือนพี่เภามันจะรู้ทันความคิดผม ถึงได้โยนกางเกงเซิร์ฟที่ยาวเกือบถึงเข่าผมมาให้
“คราวหลังจัดชุดประดาน้ำมาเลยนะ”
“แล้วไม่บอกก่อน จะได้ไปซื้อมา” ประชดครับประชด
จัดกระเป๋ากันตั้งแต่เย็น กว่าจะเสร็จเกือบค่ำ รื้อเข้ารื้อออกกันอยู่นาน บางชุดไม่ผ่านกองเซนเซอร์ ก็ต้องระเห็จกลับเข้าตู้เสื้อผ้าไป คราวหลังก็เลือกกางเกงในให้ผมด้วยเลยสิ
.
.
ผมตื่นแต่เช้า ไม่ใช่เพราะตื่นเต้นครับ ไม่เลย...ซักนิดเดียว ก็แค่ตื่นมาทำของว่างลงกล่องทัปเปอร์แวร์เอง แล้วก็เตรียมขนมขบเคี้ยวสำหรับกินระหว่างเดินทาง แหม...ผมนี่เก่งงานบ้านงานเรือน ใครได้ผมไปเป็นสามีนี่คงโชคดีมากอย่างแน่นอน
เห็นคุณชายเดินออกมาจากห้องนอนแล้วก็เซ็งสุดขีด ห้ามคนอื่น แต่ตัวเองใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น ถึงจะมีเสื้อเชิ้ตลายทางสวมทับอยู่ก็เถอะ มองแล้วก็อิจฉา...จะหุ่นดีไปไหนครับพี่ จะไปเดินแบบที่หัวหินเหรอไงครับ
ส่วนผม ใส่อะไรน่ะเหรอ ผมเป็นพวกไม่ค่อยชอบใส่หลายชั้น เลยคว้าเสื้อยืดมาสวมคู่กับกางเกงขาสั้น แล้วก็คีบแตะ แบบว่าหล่อเซอร์ครับ แต่แฟนผมมันดันบอกว่า...
“น่ารักดี เหมือนเด็กมัธยมเลย หึหึ”
สรุปแล้ว ผมเลยเป็นเด็กกะโปโล ส่วนคุณชายเขาก็หล่อเป็นนายแบบเชียวครับ อิจฉาที่สุดในสามโลก ทำไมความหล่อจากพี่น้องคนอื่นถึงไม่ตกมาถึงผมผมบ้าง
“เอ้า!...มัวแต่ยืนเฉยอยู่นั่นแหล่ะ ไปได้แล้ว” ดึงแก้มผมอีก แก้มคนนะครับ ไม่ใช่ซาลาเปา
ตอนแรกผมจะแยกของใส่กระเป๋าใครกระเป๋ามัน คุณชายเขาก็บังคับให้ใส่รวมกันจนได้ และก็ทำตัวเป็นช้างเท้าหน้า คว้าเอากระเป๋าไปถือไว้เอง ผมเลยทำตัวเป็นช้างเท้าหลังที่ดีครับ คว้ากุญแจรถเดินนำไปเลย ปล่อยให้คุณชายเขาจัดการล็อคห้องอะไรให้เรียบร้อย
เราเอารถไปกันสามคันครับ ผมไปกับพี่เภา เพราะรถเรานั่งได้สองคนพอดิบพอดี ไม่มีที่ให้มือที่สาม ไม่รู้ว่าเป็นความจงใจของคุณชายโดยเฉพาะหรือเปล่า แต่เท่าที่รู้มา เบาะข้างคนขับยังไม่เคยมีใครนั่งนอกจากผม เพราะปกติเวลาใช้คันนี้ คุณชายเขาจะฉายเดี่ยว
ส่วนไอ้เวย์เพื่อนยาก ได้ข่าวว่าหนีบเอาแฟนหมาดๆอย่างน้องจีนไปเป็นตุ๊กตาหน้ารถ โดยมีไอ้น้องภามเป็นชู้ทางใจร่วมทางไปด้วย คงสวีทกันน่าดู ส่วนที่เหลืออีกสี่ชีวิต...ไปฟอร์จูนเนอร์พี่จอมครับ
ออกกันแต่เช้าตรู่ ทีเวลาไปเรียนตื่นกันไม่ค่อยไหว จะไปเที่ยวทีไร เช้าแค่ไหนก็ตื่นได้ นัดหมายกันว่าจะแวะกินข้าวกันที่แถวมหาชัยก่อนครับ แต่ผมก็ป้อนแซนด์วิชสารถีส่วนตัวมาตลอดทางเลยนะ
“พี่เภา กระเพาะเป็นหลุมดำเหรอไง ให้เท่าไหร่หายเรียบ” ส่งเข้าปากกี่ชิ้นต่อกี่ชิ้น พี่แกฟาดเรียบ
“ฝีมือแฟนตัวเอง ให้มาเท่าไหร่ก็หมด” ทำไมชอบพูดให้เขินวะ
“อย่าให้เห็นว่ากินของที่แอลทำเหลือนะ โดนแน่” ผมกวนกลับเลยครับ อยากหวานดีนัก
“ไม่เคยเหลือหรอก เพราะไม่อยากให้เหลือไปถึงคนอื่น”
“ปัญญาอ่อนหว่ะ!!” ผมด่าให้เลย นับว่าพี่เภายิ่งอาการหนัก อีกหน่อยผมคงต้องหาอินซูลินมาฉีด เพราะเป็นเบาหวานตาย
.
.
พวกผมสองคนมาถึงร้านที่นัดกันเป็นคันสุดท้าย เลยเจอสายตารุมประณามและหยามเหยียดจากเหล่ามิตรสหายที่รัก แต่เราสองคนไม่แคร์สื่อครับ รู้กันซะบ้าง...ว่าใครเป็นเจ้ามือ หึหึ จะใครซะอีกล่ะครับ ถ้าไม่ใช่คนที่เดินเท่ห์ เดาะใส่แว่นดำข้างตัวผมนี่
“รถก็แรง แต่แม่งเสือกมาถึงช้าสุด มึงขับรถกินลมชมวิวเหรอวะเภา” พี่เชนมันบ่นทันที
“ชมทำไมวิว แฟนกูน่ามองกว่าวิวอีก” ตายครับตาย ไอ้พี่เภามันพูดได้ไม่อายปากเลย
“แล้วชมไปถึงไหนล่ะเฮีย ถึงได้มาถึงเป็นคนสุดท้าย” น้องภาม...หน้ามึงคิดลึกมากเลยครับ
“เฮ้ย! เจ้ามือก็มาถึงแล้ว สั่งอาหารเลยดีกว่า กูไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า” ไอ้เวย์ตัดฉับเข้าโฆษณา แต่ไม่วายโดนเบรกดังเอี๊ยด
“มึงไม่ได้กิน หรือแฟนมึงยังไม่ได้กิน พูดให้เคลียร์” เห็นติ๋มๆ แต่มึงเชือดนิ่มๆเลยนะครับเพื่อนเพียว
แล้วพวกเราก็เริ่มลงมือสั่งอาหารกัน สั่งพวกสารพัดอาหารทะเลมาประเดิม ปลาเก๋าราดพริก กุ้งทอดกระเทียม ปูผัดพริกไทยดำ หอยหลอดผัดฉ่า ต้มยำกุ้ง และข้าวผัดรวมมิตร พี่เภามันกินข้าวผัดแล้วก็ทำหน้าเบ้
“แฟนกูทำอร่อยกว่าอีก”
เป็นไงครับ เสน่ห์ปลายจวักมัดใจชาย ผัวรักผัวหลง หึหึ พี่จอมกับพี่เชนทำหน้าเหม็นเบื่อเลย ก่อนจะหันมากระตุ้นไอ้เวย์
“เฮ้ยเวย์ มึงจะยอมแพ้ไอ้เภาเหรอวะ มันหวานเกินหน้าเกินตามึงนะ”
ไอ้เวย์หันไปสบตากับน้องจีน ที่นั่งกินข้าวไม่พูดอะไร ก่อนมันจะพูดหน้าตาเฉย
“ทำไมผมต้องสวีทกับแฟนผมให้คนอื่นดูด้วยล่ะ”
“แค่ก...แค่ก...เรียกแฟนเต็มปากเต็มคำเลยนะมึง” ผมสำลักน้ำแกงที่กำลังซดเลยครับ
บางทีกรรมพันธุ์เดียวกัน มันก็ไม่จำเป็นต้องเหมือนกันเสมอไปนะครับ สไตล์ใครสไตล์มัน เลือกเอาตามใจชอบเลยครับ
ไอ้เวย์มันมาแนว...อย่าบอกให้ใครรู้ แต่ถ้านอกใจกูมึงตาย ส่วนพี่เภาหรอครับ มันคงถือคติ...อายครูไม่รู้วิชา อายภรรยาไม่มีบุตร มันเลยด้านได้อายอดครับ อยากจะจับมารวมกันแล้วหารสอง จะได้ออกมาพอดี
ไอ้น้องภามมันอาศัยจังหวะคนอื่นกำลังนั่งคุย มันฟาดเรียบแบบไม่สนใจใคร กอบโกยทุกอย่างใส่จานมัน สงสัยเห็นว่าพี่ชายมันเป็นคนออกตังค์ มันเลยจัดเต็ม
“ภามครับ...มึงจะแดกเอารางวัลชนะเลิศเหรอครับ” มันเงยหน้ามามองผม ก่อนจะยักคิ้วแบบกวนตีน
“อ้าว...นึกว่าอิ่มอกอิ่มใจกันหมดแล้ว”
“พวกกูดำรงชีวิตด้วยอาหารหว่ะ ไม่ได้ดำรงชีวิตด้วยความรัก” พวกไร้คู่ครองรีบออกตัวกันใหญ่
.
.
เรามาถึงบ้านพักของพี่จอมตอนบ่ายแก่กันเลยครับ บ้านพักของพี่จอมอยู่ก่อนถึงตัวเมืองหัวหิน เป็นบ้านพักตากอากาศบนชายหาดส่วนตัว มีแม่บ้านที่อยู่บ้านหลังเล็กถัดมาคอยดูแลความเรียบร้อย ที่พี่เชนบ่นอุบ
“กูไม่ชอบบ้านพักไอ้จอม เพราะมันชายหาดส่วนตัวเนี่ยแหล่ะ”
“อ้าว...ชายหาดส่วนตัวไม่ดียังไงล่ะพี่เชน?” ผมถามด้วยความสงสัย
“ก็มีแต่พวกเรา ไอ้เชนมันเลยอดส่องสาวน้อยนุ่งบิกีนี่น่ะสิ” พี่เภาตอบให้แทนด้วยความหมั่นไส้ คนอื่นเลยหัวเราะกันครืนเลย
ฮา...เลยเป็นการมาเที่ยวทะเลที่ไม่มีอาหารตา หันซ้ายเจอสูง ยาว เข่าดี หันขวาเจอหล่อ ล่ำ มาดแมน
แล้วปัญหาก็เกิดตอนจัดสรรปันส่วนห้อง อันเนื่องมาจากความกวนตีนของไอ้น้องภาม เพราะมันคว้ามือน้องจีนหมับ เตรียมจะลากเข้าห้องเป็นคู่บัดดี้กันทันที
“มึงจะนอนกับกูใช่ไหมจีน” มึงช่วยปรึกษาแฟนมันบ้างอะไรบ้างนะน้องภาม
ไอ้เวย์มันไม่โวยวายโหวกเหวกหรอกครับ มันเดินมาล็อคแขนผม แล้วยักคิ้วใส่ไอ้น้องภาม
“ถ้ามึงเอาไอ้จีนไป คืนนี้ไอ้น้องแอลก็นอนกับกู”
ไอ้เวย์มันไม่แคร์อะไรอยู่แล้วครับ เมื่อก่อนเวลาเที่ยวถ้าต้องแยก ผมก็นอนกับมันประจำ แต่ใครที่เดือดร้อนที่สุดล่ะครับ...พี่เภาครับ พี่เภาเดินมาโบกหัวไอ้น้องภามทันที ก่อนจะลากไอ้น้องจีนมาคืนไอ้เวย์ แล้วเปลี่ยนเอาตัวผมไปแทน ผมก็ยืนเอ๋อ ปล่อยให้พม่าลากไป ไทยลากมา
“มึงจะนอนกับไอ้เชนไอ้จอม หรือมึงจะนอนนอกบ้านฮะภาม”
“นอนบนเตียงกับเฮียกับพี่สะใภ้ได้ไหมล่ะ” พี่เภามันง้างตีนเลยครับ จะโหดไปไหน
สุดท้ายแล้วไอ้น้องเภาก็หิ้วกระเป๋าเดินตัวปลิวเข้าห้องพี่จอมไป เพราะมีห้องนอน 4 ห้อง แต่เรามีกันเก้าชีวิต ไม่ใช่แมวนะครับ คนธรรมดาเนี่ยแหล่ะ แต่มากันเก้าคนเลย
ผมก็โดนคุณชายลากเข้าห้อง เหมือนที่ไอ้เวย์ลากน้องจีนเข้าห้อง ไอ้แทนกับไอ้เพียวนอนด้วยกัน ส่วนไอ้น้องภามมันตามไปป่วนพี่เชนกับพี่จอมครับ ผมเลยได้แต่อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้พี่เชนกับพี่จอม ที่ทำหน้าเซ็งสุดชีวิต ถึงขั้นร้องหายาบรรเทาอาการเกรียนมายัดปากไอ้น้องภาม
ผมนั่งจัดของเข้าตู้ คุณชายเขาก็มาคลอเคลีย รู้สึกตั้งแต่ได้อัพเลเวล พัฒนาความคืบหน้าแล้ว ดูจะชอบถึงเนื้อถึงตัวมากเป็นพิเศษ พอหรี่ตามองเข้าหน่อย ก็ยิ้มกลับมาแล้วบอกว่า
“เป็นแฟนกัน ต้องแสดงความรักต่อกัน” เล่นเอาไปต่อไม่ถูกเลย จะขัดขืนเดี๋ยวก็จะหาว่าไม่รัก ผมเข้าใจถูกใช่ไหมครับ ผมไม่ได้ใจง่ายนะ
แต่มีเวลาส่วนตัวได้อยู่ไม่นาน ไอ้น้องภามก็เปิดประตูผัวะเข้ามา จนพี่มันมองตาขวางเลย มักมองยิ้มๆแล้วทำหน้าตากวนอวัยวะเบื้องล่างพี่มัน
“เฮ้ย! รีบร้อนเหรอเฮีย ฟ้ายังสว่างอยู่เลยนะ” อาการมันชักจะหนัก เดี๋ยวปั๊ดส่งไปบำบัดที่หลังคาแดงเลยนี่
“มึงจะเข้ามากวนตีนกูใช่ไหม กูจะได้ยันออกนอกห้อง” พี่มันเล่นบทโหดอีกแล้ว
เออ! คิดไปคิดมา คงมีผมคนเดียวที่คุณชายเขาไม่โหดใส่ ฮิ้ววววว...ถ้ามันโหดใส่ผม ผมคงมีสภาพไม่ต่างจากในทาสในเรือนเบี้ยเหมือนน้องจีน แต่ได้ข่าวว่าน้องจีนมันปากกัดตีนถีบนะ แต่ไอ้เวย์มันคงถือคติตาต่อตา ฟันต่อฟัน มันเลยปากจูบมือกอด ฮา...ผมชักจะเกรียนแข่งกับไอ้น้องภามซะแล้ว
“โหยเฮีย...เค้าให้มาเที่ยวเป็นหมู่คณะกับเพื่อน ละเมอนึกว่ามาฮันนีมูนหรือเปล่า เข้ามากวนหน่อยไม่ได้เลย” พี่น้องมันกวนกันไปกวนกันมา แต่ไม่มีอะไรหรอกครับ
“ตกลงมีอะไรวะ?” ผมรีบเข้าแทรกแซงกิจการภายในครอบครัวทันที
“อ๋อ...พี่แทนให้มาถามว่า พี่สะใภ้จะเอาเจ็ตสกีหรือเปล่า พวกพี่แทนเขาจะเล่นกัน”
“เออ! จัดมาหนึ่งลำ เดี๋ยวตามออกไป” พอผมตอบเสร็จไอ้น้องภามเลยเดินออกไป โดยไม่ลืมที่จะ...
ปิดประตูให้ด้วยน่ะขอบใจมาก แต่มึงจะล็อคให้ด้วยทำไมครับภาม รู้เห็นเป็นใจกับพี่ชายดีเหลือเกินนะ กลัวพี่ชายหาเมียไม่ได้เหรอไงวะ
แล้วดูนั่น...ไอ้คนพวกเยอะมันนั่งยิ้มกริ่มอยู่บนเตียงเลย ทำวางมาดอย่างกับพวกอาเสี่ยรอเคลมอีหนูอีก กวักมือเรียกผมด้วย แล้วขาผมก็ช่างเป็นใจ จะเดินเข้าไปหามันทำไมเนี่ย เออ...เอาเลย ดึงลงไปนั่งตักอีก ถ้าเมื่อกี้ไอ้น้องภามเปิดเข้ามาเจอสภาพนี้ มีกลั้นใจตายแน่นอน
“เปลี่ยนเป็นทริปฮันนีมูนแบบที่ไอ้ภามบอกก็ดีเหมือนกันเนอะ...” กระซิบข้างหูซะขนลุกเลย
“หื่นหว่ะ...” ผมพึมพำเสียงเบา ตกอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมตลอด
“ก็รู้อยู่แล้วนี่ ว่าถ้าแอลไม่ให้ พี่จะทำอะไรได้” พี่เภาพูดแล้วก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ไม่วายฟัดแก้มผมอีก บอกกี่รอบแล้ว ว่าแก้มผมไม่ใช่ซาลาเปา
“แล้วถ้าแอลยอมล่ะ...” เห้ย!! ผมถามอะไรออกไปวะเนี่ย หาเรื่องใส่ตัวแล้วไหมล่ะ อยู่ดีไม่ว่าดี ปากหนอปาก...
.
.
หัวข้อ: [MY BUTLER] ❤ คุณพ่อบ้านของผม // แจ้งข่าวรีปรินต์ 05.06.2020 หน้า 135 (อ่าน 1504794 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก