- STEP 24 -
ตามโปรแกรมทัวร์ของชาวคณะ เราจะยึดหลักที่ 8-9-10 ตื่นอย่างช้าแปดโมง กินข้าวเก้าโมง ล้อหมุนสิบโมง แต่ที่นั่งกินข้าวกันอยู่มีเพียงแค่ผม สปอนเซอร์หลักอย่างพี่เภา เจ้าของบ้านอย่างพี่จอม และ...คู่หูแทนเพียวครับ ส่วนคนอื่นน่ะเหรอ...
พี่จอมบอกว่า...เมื่อคืนพี่เชนทะเลาะกับแฟน(?)คนล่าสุด เลยชวนไอ้น้องภามมานั่งกินเบียร์เป็นเพื่อน ตอนนี้ก็นอนกอดกันอย่างกับหมีโคอาล่ากอดต้นยูคาลิปตัส ขนาดที่ว่าพวกผมเดินไปถ่ายรูปหลายช็อตแล้วยังไม่ยอมตื่น ไม่รู้ว่าหลับลึกหรือดื่มหนักกันแน่
ส่วนน้องจีนกับไอ้เวย์ แว่วมาว่า...มันนั่งดวลวินนิ่งกันจนดึกดื่น ตอนนี้อยู่ในสภาพที่ตีนไอ้เวย์จะลูบหน้าน้องจีนอยู่แล้ว มันนอนกันชนิดว่า หัวไปทาง ขาไปทาง หมอน ผ้าห่มกระจัดกระจาย มือยังถือจอยเกมส์ เลยโดนพวกผมถ่ายรูปแบล็คเมล์ตามระเบียบครับ และท่าทางมันสองคนจะอาการหนัก ถึงได้งึมงำกันชนิดที่พวกผมฮาทันที
“คืนนี้ผีดุเว้ย...” น้องจีนมันพึมพำ
“เดี๋ยวหงส์จะแดกผี...” ไอ้เวย์มันเป็นเด็กหงส์ครับ
สงสัยเวลาดูบอล ไอ้สองคนนี้มันคงซัดกันนัวเนียแน่นอน ปกติก็กัดกันจะตายอยู่แล้ว นี่คนหนึ่งเด็กผี อีกคนเด็กหงส์ เอาเข้าไปครับ ศักดิ์ศรีมันไม่เข้าใครออกใคร เจอแมทช์หยุดโลกเมื่อไหร่ ห้ามปล่อยมันสองคนอยู่ด้วยกันเด็ดขาด เพราะไม่รู้ว่า...ระหว่างผีกับผัว อันไหนจะแรงกว่า หึหึ
“ถ้าเก้าโมงแล้วยังไม่มีใครตื่น ให้ทำยังไงวะ?” พี่จอมถามอย่างระอา เมื่อเห็นสภาพแต่ละคน
“มึงก็จับพวกมันไปโยนทะเลทีละคนละกัน” วิธีปลุกของพี่เภาโหดมาก
พวกผมกำลังจะเดินออกจากห้องที่ไอ้เวย์กับน้องจีนนอน แต่ก็ต้องชะงักแล้วอมยิ้ม เมื่อได้ยินไอ้เวย์มันละเมอ แล้วปัดมือไปมา
“ไอ้เตี้ย...” เก็บไปฝันเลยนะมึง ท่าทางคงรักกันมาก
“แย่งโรตีกู มึงตายแน่!!” เอ่อ...มันคงไม่ได้ฝันด้วยความรักมั้งครับ ปล่อยมันไปเถอะ
.
.
สรุปแล้ว พอถึงเวลาเก้าโมงก็มีแค่ไอ้เวย์กับพี่เชนที่ตื่น พี่เชนมันเอาเท้าสะกิดไอ้น้องภามอยู่หลายที มันก็ยังไม่ยอมตื่น เลยปล่อยให้มันนอนต่อ เพราะขี้เกียจปลุกมันเต็มแก่
“มึงทะเลาะอะไรกับแฟนมึงเนี่ย ถึงชวนน้องกูแดกเบียร์”
“แฟนกูบอกว่า มีคนเห็นกูเดินอยู่กับผู้หญิงที่เชียงใหม่ มันเลยโทรมาเช็ค กูก็บอกว่าอยู่หัวหิน แม่งก็ไม่ฟัง ร้องห่มร้องไห้จะขอเลิก หาว่ากูนอกใจ” พี่เชนเล่าไป ก็กระดกกาแฟดำเข้าปากไปด้วย
“แล้วมึงทำยังไงล่ะ”
“ถ้าคนที่เห็นเป็นกู กูคงเดินควงหลินฮุ่ยอยู่ โคตรไร้สาระเลยหว่ะ เดี๋ยวกลับไปกูค่อยไปง้อ”
เหอะ...ด่าเขา สุดท้ายก็ไปง้อเขาอยู่ดี นั่งอยู่อีกซักพัก พี่เภาเหลือบตาดูนาฬิกาแล้วก็เดินเข้าไปปลุกไอ้น้องภาม โดยการ...ยันไอ้น้องภามลงจากเตียง!!
“เหี้ย!! ใครทำกู อยากมีเรื่องเหรอ พ่อมึงตายแน่!!” ไอ้น้องภามหลับหูหลับตาโวยวาย
“กูเอง!! มึงรีบเดินเข้าห้องน้ำไปเลย พ่อกูกับพ่อมึงก็คนเดียวกันนั่นแหล่ะ”
ฮา...พอน้องชายมันหันมาป๊ะกับพี่ชาย มันจะทำยังไงได้ล่ะครับ ในเมื่อพี่มันยืนยักคิ้วกระดิกตีนให้อยู่ ไอ้น้องภามเลยต้องคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ
“เฮ้ย!!! มันหนาวนะเว้ย ไอ้บ้า” เสียงน้องจีนโหวกเหวกโวยวายดังลั่น พวกผมเลยรีบเดินไปที่ห้องน้องจีน ขนาดไอ้น้องภามยังวิ่งออกมาจากห้องน้ำ ถามเพื่อนมันหน้าตาย
“มึงฉี่รดที่นอนเหรอจีน ไม่ไหวเลยหว่ะ โตจนมีลูกมีผัวแล้วยังฉี่รดที่นอนอีก” เท่านั้นล่ะครับ หมอนปลิวว่อนเลย
ตอนนี้น้องจีนนั่งหน้าเป็นตูด หัวเปียกโชก ตามตัวก็มีหยดน้ำเกาะพราว เหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ดวงตากลมโตจ้องไอ้เวย์วาววับ
“เชี่ย!! ไอ้ปากหมาภาม พี่มึงนั่นแหล่ะเอาน้ำมาสาดใส่กูจนตื่น” ไอ้คนปลุกมันยืนยิ้มหน้าระรื่น
“อ้าว...มึงไม่ชอบเหรอ ขอโทษด้วยละกัน เดี๋ยวคราวหลังกูเอามึงไปโยนในอ่างอาบน้ำแทน”
“แม่ง กวนตีนหว่ะ พี่แอลยังไม่เอาเพ็ดดิกรีให้เพื่อนพี่กินอีกเหรอ” เพื่อนพี่ แต่แฟนน้องนะครับ กรุณาให้อาหาร พาไปฉีดยา และกักบริเวณเพื่อดูอาการกันเองครับ
“ยังหรอก กูรอกินพร้อมมึงไง แต่อย่างมึงแค่กระดูกก็พอละ อาหารเม็ดมันหรูไป” ไอ้เวย์มันกวนตีนแฟนมันเสร็จ มันก็โยกตัวหลบหมอน ผ้าห่มที่ปลิวว่อนเป็นพัลวัน แถมยังหัวเราะขำอีกต่างหาก ที่เห็นแฟนมันโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง
“กวนตีนหว่ะ เดี๋ยวกูเลิกเลยนี่” น้องจีนมันพึมพำเสียงเบา แต่ไอ้คนหูหาเรื่องก็ดันได้ยิน
“ลองเลิกดิ กูจะได้จูบโชว์ชาวบ้านเลย” เอะอะเป็นขู่จะจูบตลอด แนวไหนของมึงเนี่ยเวย์
“ไอ้ทุเรศ!! ไอ้หื่น!! ไอ้บ้ากาม!! ไอ้หน้าด้าน!!” มาเป็นชุดเลยครับ
ผมเลยสะกิดพี่เภาให้เดินออกมาจากห้อง ปล่อยให้เคลียร์กันเองครับ ไม่ลืมที่จะหนีบไอ้น้องภามออกมาด้วย ปิดประตูห้องให้เสร็จสรรพ แต่พี่เภาไม่วาย...
“ถ้าสิบโมงยังไม่เสร็จ กูจะทิ้งให้อยู่ปล้ำกันที่นี่เลย”
.
.
พี่เภาจัดการส่งน้องภามไปนั่งรถพี่จอม ส่วนตัวเองก็รับหน้าที่ขับรถแทนไอ้เวย์ ที่อัปเปหิตัวเองไปนั่งเบาะหลังกับน้องจีน นั่งกินขนมปังรองท้องแทนข้าวเช้า ที่มันสองคนตื่นมาไม่ทันกิน
“เอ้า! แดกเข้าไปให้หมด จะได้สูง” ไอ้เวย์มันยัดนมจืดขวดใหญ่ใส่มือน้องจีน
“โอ๊ย...เป็นอะไรกับส่วนสูงผมมากไหมเนี่ย ผมไปยืนเตี้ยบนหัวพี่เหรอไง”
“เปล่า...มึงมายืนเตี้ยข้างกู เดี๋ยวคนอื่นไม่รู้ นึกว่ากูหลอกเด็กมา”
ตลาดน้ำหัวหินมีลักษณะคล้ายตลาดน้ำอัมพวา แต่เป็นตัวตลาดที่สร้างอยู่บนน้ำ มีทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติมาเดิน แต่ผู้คนไม่พลุ่กพล่านเท่าที่อัมพวา ของที่ขายก็มีของกิน ของที่ระลึก ของใช้ ที่นิยมเลือกซื้อกันก็เป็นของฝากจำพวกของกิน หรือไม่ก็โปสการ์ด แม็กเนต ที่แสดงความเป็นหัวหิน
พอมาถึงเราก็แยกย้ายกันเดิน ผมกับพี่เภาก็เดินถ่ายรูปกันสบายใจเฉิบ ส่วนมากคือพี่เภาเป็นคนถ่าย ส่วนผมเป็นคนถูกถ่าย อากาศกำลังเย็นสบาย ไม่ร้อนมากเท่าไหร่ เพราะเป็นช่วงย่างเข้าหน้าหนาวแล้ว แต่ถ้ามาช่วงหน้าร้อน มีหวังเดินอาบเหงื่อกันแน่นอน
ผมนั่งตรงม้านั่งริมน้ำ ระหว่างรอพี่เภาเดินไปซื้อน้ำปั่นให้ผม เห็นผู้หญิงสองคนมองผม มองแล้วมองอีก ผมเลยหันไปฉีกยิ้มให้ทันที เธอสองคนเลยทำใจกล้าเข้ามาคุยกับผม
“เอ่อ...ขอโทษนะคะ เป็นดาราหรือเปล่าคะ?” กำลังจะลอยแล้วครับ ใกล้แล้ว ถ้าเกิดไม่มี...
“ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับ
‘แฟน’ ผมครับ” ประกาศสถานะชัดเจน จนไปต่อไม่เป็นเลยทีเดียว
สองสาวเดินจากไปแล้ว ก็หันมามองผมตาดุเชียวครับ ผมเอื้อมมือไปดึงน้ำปั่นมาดูด ไม่สนใจสายตาพิฆาต มองนู่นมองนี่ไปเลย บริสุทธิ์ใจจะกลัวอะไรครับ จริงไหม...
.
.
พอเสร็จจากตลาดน้ำ เราก็ขับรถมากินข้าวกลางวันกันที่ปากน้ำปราณบุรี มีร้านอาหารทะเลอยุ่พอสมควร ร้านที่เรามากินกันเป็นร้านที่บรรยากาศธรรมดา ราคาไม่แพง แต่รสชาติเป็นเลิศ
เราสั่งพวกอาหารที่ต้องปรุงกัน เพราะคืนนี้เราจะกินทะเลเผาครับ ที่สั่งมาก็พวก ปลาสามรส ปูผัดพริกไทยดำ หอยผัดน้ำพริกเผา กินกันจนเปรมแบบไม่เกรงใจเจ้ามือเลยครับ
เสร็จแล้วเราก็กลับมาเดินเพลินวานต่อ ที่เขาทำเป็นพวกแนวย้อนยุค มีเด็กวัยรุ่นเพียบเลยครับ ดูโบราณดีเหมือนกัน น่าพาคุณป๋ากับคุณแม่มาเดินมากเลย ของกินประหลาดก็มีหลายอย่าง อย่างเช่น ข้าวไข่เจียวที่ทำเป็นก้อนกลม มีข้าวอยู่ข้างในไข่เรียบร้อย ผมเลยจัดมาหนึ่งลูกเลย
“ไม่อิ่มอีกเหรอไง”
“อิ่ม แต่แอลอยากชิมคำเดียว”
“แล้วที่เหลือล่ะ...”
“ให้พี่เภากินไง” ยิ้มกว้างตบท้ายให้ แล้วก็ยัดใส่มือคุณชายทันที
นอกจากนี้ก็มีร้านที่ขายพวกของเล่นสมัยพวกผมยังเด็กอีกเยอะแยะ ขนมที่เคยกินกันตอนเด็กก็มี เดินกันเพลินเลยครับ ถ่ายรูปไปหลายร้อยรูปเชียว เห็นน้องจีนกับไอ้น้องภามซื้อของเล่นหลอกเด็กมาเยอะเชียว ผมซื้อสมุดโน้ตอะไรมาตามประสา นั่งออดอ้อนพี่คนขายอยู่นาน จนได้โปรโมชั่น 3 แถม 1
“นะครับ...พี่สุดหล่อ ผมซื้อสามเล่มเลยนะ แถมอีกเล่มได้ไหม”
“อะ..เอ่อ...เดี๋ยวพี่แถมเล่มเล็กให้ละกันครับ” พี่แกตอบผม แต่ตาเหลือบมองพี่เภา ที่ยืนกอดอกกดดันอยู่
ไมได้กดดันพี่คนขายหรอก แต่กดดันผมที่มานั่งออดอ้อนพี่คนขายนั่นแหล่ะ ช่วยไม่ได้ ไม่ใช่ความผิดผมซะหน่อย ตอนพี่เภาไปซื้อลูกชุบ ก็เอาแต่ยิ้มหล่อจนแม่ค้าเขาแถมมาให้เยอะแยะ แถมยังยืนให้เขาจับมือจับไม้อีก คิดว่าตัวเองหว่านเสน่ห์เป็นคนเดียวเหรอไงวะ
พวกเด็กวัยรุ่นนี่ก็ชอบทำเนียน ทำเป็นถ่ายรูปตัวเอง แต่ติดพี่เภาเป็นแบ็คกราวด์ไปหลายรูปเชียว คิดว่าผมไม่รู้เหรอไง อยากติดพี่เภาไป ผมก็เลยแถมตัวเองเข้าไปด้วย หมั่นไส้ ยิ่งเห็นพวกเด็กมัธยมที่มาเที่ยว มายืนกรี๊ด ผมเลยจับชายเสื้อพี่เภาแน่น คอยดู จะเกาะเป็นลูกติดไม่ให้ไปไหนเลย
“อารมณ์เสียอะไร หืม?” ไม่ต้องมาถามเสียงหล่อเลย
“เบื่อพวกหน้าตาดี”
“ทำไม...หึงเหรอครับ?”
“เออ!!” ถามมาก็ตอบไป วันนี้ผมจะเป็นเด็กเกเรให้ดู เหวี่ยงครับเหวี่ยง
คุณชายเล่นแต่งตัวหล่ออย่างกับนายแบบ ปล่อยให้ผมใส่ขาสั้น คีบแตะหนีบ ยังกับคนรับใช้
เออ! เห็นผมหึงแล้วทำเป็นอารมณ์ดีนะ คอยดู...เดี๋ยวรู้ฤทธิ์.
.
ขากลับจากเพลินวานก็เปลี่ยนกลับมาเป็นไอ้เวย์ขับ มีน้องจีนเป็นตุ๊กตาหน้ารถ และลากเอาไอ้น้องภามมาเบียดด้วย เพราะพี่เภาสั่งให้พวกพี่จอมไปซื้อเครื่องดื่มสำหรับคืนนี้ ส่วนพวกผม ซึ่งแน่นอนว่าไม่รวมพี่เภา มีแพลนจะกลับไปเล่นน้ำทะเลกันครับ
พี่เภาหอบเสื้อกับพ็อกเก็ตบุ้คลงมานอนอ่านตรงหาดทราย ผมมัวแต่ฉีดสเปรย์กันแดด เลยจะตามลงมาทีหลัง พอออกมานอกห้องเจอกับไอ้เวย์ ก็เห็นมันทำหน้าทำตาประหลาด ผมเลยยิ้มกริ่ม รู้ทันทีว่ามันเป็นอะไร เลยเนียนมากอดคอมันซะเลย
“มีงไม่ใส่เสื้อเหรอวะแอล?” ไอ้เวย์มันทำหน้าเครียดเชียวตอนถามผม
ผมก้มลงดูสภาพตัวเอง ทำไมวะ...กะอีแค่ใส่กางเกงเซิร์ฟตัวเดียวเล่นทะเลเนี่ยนะ ผมเป็นผู้ชายนะครับ เผื่อมาถึงตรงนี้อาจจะมีคนเริ่มสับสนกับเพศของผม ผมเป็นผู้ชาย มีอวัยวะบอกความเป็นชายชัดเจนครับ ไม่เชื่อเดี๋ยวพ่อโชว์เลยนี่ โชว์ลูกกระเดือกครับ อย่าเข้าใจผิด...
“ใส่ทำไมวะ กูไม่มีนมเหมือนผู้หญิงซะหน่อย เฮ้ย...กูผู้ชายนะมึง กูมีแฟนเป็นผู้ชาย ไม่ได้หมายความว่ากูจะต้องทำตัวเป็นผู้หญิงซะหน่อย”
“เออ...กูรู้ว่ามึงน่ะผู้ชาย แต่พี่เภาคงยอมให้มึงเดินอวดอกขาวๆของมึงหรอก”
ผมคิดถึงคนที่คงนอนเอกเขนกอ่านพ็อกเก็ตบุ้คอยู่ริมชายหาด นั่นก็หวงเกินเหตุ จนเค้ารู้กิติศัพท์กันทั่วแล้ว ว่าแฟนผมมันหึงโหด แต่ที่มานี่ก็เพื่อนกันทั้งนั้น แถมชายหาดก็ยังเป็นชายหาดส่วนตัวอีก ผู้ชายที่ไหนมันจะบ้าใส่เสื้อผ้าเต็มยศเล่นทะเลครับคุณ
“มึงยังใส่กางเกงตัวเดียวได้เลย กูก็ผู้ชาย ทำไมจะใส่เหมือนมึงไม่ได้”
“ก็กูใส่แล้วหล่อเท่ห์ ส่วนมึงใส่แล้วดูน่ากด อีกอย่าง...แฟนกูกับแฟนมึงไม่เหมือนกัน มึงไปเอาเสื้อมาสวมไป”
จะให้น้องจีนเหมือนพี่เภาก็แย่แล้วล่ะครับคุณมึง แค่ไซส์ก็ต่างกันลิบลับ จะให้น้องจีนมารุก หรือจะให้พี่เภามารับก็ยิ่งตลกเข้าไปใหญ่ ถ้าจะให้น้องจีนรุกไอ้เวย์ สงสัยต้องเขย่งจูบ หึหึ
“ไม่! กูไม่ใส่ เดี๋ยวกูขี่หลังมึงออกไป พี่เภาจะได้เซอร์ไพรส์”
“เชี่ย แฟนมึงเซอร์ไพรส์ ส่วนกูจะซวยน่ะสิ เล่นห่าอะไรของมึงเนี่ยไอ้น้องแอล”
“อะไรวะ...เมื่อก่อนกูกับมึงก็ขี่หลังกันบ่อยๆ เดี๋ยวนี้มีแฟนแล้วขี้งกเหรอมึง”
“นั่นมันตอนมึงยังไม่มีแฟนเว้ย เดี๋ยวพี่กูโมโหขึ้นมานะมึง” ไอ้เวย์มันบ่นอุบอิบ แต่ผมไม่แคร์ครับ กระโดดเกาะหลังมันทันที
โมโหสิดี...ก็จะยั่วให้โมโหนี่หว่า ทีตอนอยู่เพลินวานยังทำให้ผมหึงได้เลย หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง
.
.
เซอร์ไพรส์เลยครับ...
พอผมกับไอ้เวย์เดินออกมา ความจริงคือไอ้เวย์เดินคนเดียว ส่วนผมขี่หลังมันมา ประหนึ่งกำลังเล่นเกมส์ขี่ม้าส่งเมือง พี่เภารีบวางหนังสือแล้วผุดลุกขึ้นมาตะโกนถามเสียงดังเชียวครับ
“เฮ้ย! ไอ้เวย์ แอลเป็นอะไรวะ เจ็บขาเหรอ”
“เปล่า ไม่ได้เจ็บขา แต่แอลขี้เกียจเดิน” ผมตะโกนตอบกลับไป
ตอนไอ้เวย์เดิน หน้าอกผมก็แนบกับหลังมัน ยิ่งเห็นมันเกร็ง ผมยิ่งแกล้งมัน ผมกอดคอมันแน่น เอาขาเกี่ยวเอวมันเหมือนลิงเกาะต้นมะพร้าว เป็นผู้ชายเหมือนกันจะคิดอะไรมากครับ ผมกับมันยังเคยอาบน้ำด้วยกันตอนเข้าค่ายลูกเสือเลย แต่ดูเหมือนจะมีคนที่คิดมากอยู่ครับ
เพราะพอพี่เภาเห็นผมชัดเจน ผมก็ลอยหวือจากหลังไอ้เวย์ ไปอยู่ในอ้อมแขนพี่เภาแทน ด้วยท่า...อุ้มเจ้าสาวครับ ท่ามันจะแต๋วไปไหนวะเนี่ย จะให้ผมขี่หลังเหมือนที่ขี่หลังไอ้เวย์ก็ไม่ได้
“ทำไมไม่ใส่เสื้อออกมา...” เสียงเย็นเจี๊ยบยิ่งกว่าน้ำแข็งขั้วโลก แต่ตานี่แทบลุกเป็นไฟ เออ...เปลี่ยนจากยั่วโมโหมาเป็นยั่วยวนแทนทันไหมครับ รู้สึกสถานการณ์จะไม่สู้ดีซะแล้ว ไม่น่าเลย
เหลือบตามองไอ้เวย์ แม่งก็ไม่ช่วยกันเลย ยังมีหน้ามาทำหน้าทำตาสมน้ำหน้าผมอีก เดี๋ยวปั๊ดแช่งให้น้องจีนนอกใจซะเลยนี่
พยากรณ์อากาศรายงานว่า พายุไซโคลนกำลังจะพัดถล่มหัวหิน ศูนย์กลางของพายุอยู่รอบตัวผม อัตราความเร็วของกระแสลมประเมินไม่ได้ครับ
“กูบอกมึงแล้วนะ เสือกดื้อเอง” ไอ้เวย์พึมพำให้กำลังใจ แต่หน้ามันสะใจมาก
พี่เภาหรี่ตามองไอ้เวย์เป็นเชิงคาดโทษ ไอ้เวย์เลยรีบทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ทันทีครับ ว่าแต่...จะอุ้มผมอีกนานไหม ถึงจะไม่อายเพื่อน แต่ก็อายน้องอีกสองคนที่มันเล่นน้ำทะเลกันอยู่
“พี่เภา...ปล่อยแอล!!”
“ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตรงนี้”
“โชคดีนะไอ้น้องแอลเพื่อนเลิฟ...” ไอ้เวย์ ไอ้เพื่อนชั่ว อย่าเอาแต่ยืนดูสิวะ
“เห้ย!!! จะพาแอลไปไหน แอลจะเล่นทะเล ปล่อยแอลลง!!”.
.
ตุบ!!...รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นนางเอกละครหลังข่าวเรื่องจำเลยรัก ถูกพระเอกจับมาโยนลงบนเตียง ตามบทเราต้องสะดีดสะดิ้งพอเป็นพิธี แม้ว่าในใจจะสมยอมใช่ไหมครับ แต่นี่คือชีวิตจริง ที่ผมแสดงจริง เจ็บจริง ไม่ใช่สแตนด์อิน ผมเลย...
กระดึ้บ กระดึ้บลงจากเตียง มีนายหัวหน้าโหด แต่ไม่ค่อยโฉดเท่าไหร่ ยืนกอดอกมองอยู่ที่ปลายเตียง
“จะไปไหนแอล...” บ๊ะ...มาทะเล จะไปไหนล่ะ ถ้าไม่ใช่ทะเล ไปปีนเขามั้งครับ
“ไปเล่นทะเล”
“เอาเสื้อมาใส่ก่อน”
“ไม่!!”
ยิ่งเห็นมายืนเก๊กหล่ออยู่ตรงหน้าก็ยิ่งโมโห จะหล่อไปไหนวะเนี่ย แค่นี้ก็มีคนมาชอบเยอะแยะแล้ว
“ถ้าไม่ใส่ก็ไม่ต้องออกไป ก่อนมาบอกไว้ว่ายังไง คอยดูละกัน ว่าพี่จะทำให้แอลยอมใส่เสื้อได้หรือเปล่า”
บอกไว้ว่ายังไงหว่า อ๋อ...บอกว่า
...จะจูบให้เป็นรอยทั้งตัวเลย...“เหวอ!!! พี่เภา เล่นบ้าอะไร ลุกออกไปเลยนะ”
ผมเพิ่งกระดึ้บมาถึงปลายเตียง ยังไม่ทันได้ลุกไปไหน เอาแล้วครับ...หลังลงไปแนบกับฟูกอีกแล้ว
“บอกแล้วใช่ไหม...ว่าถ้าใส่เสื้อกล้ามจะจูบให้เป็นรอยทั้งตัว แล้วถ้าใส่กางเกงตัวเดียว จะได้เล่นอยู่บนเตียงแทน เตือนแล้วนะ ไม่ฟังเอง”กริ๊ก! เดินไปล็อคประตูทำไมเนี่ย ค่าตัวฉากเลิฟซีนผมแพงนะครับ มาตกลงค่าตัวกันก่อน เฮ้ยยยย!!!
- END STEP 24 -
...ความเกรียนไม่เข้าใครออกใครฉันใด ความหื่นก็ไม่เข้าใครออกใครฉันนั้น...
ขออภัย...หากตอนนี้ไม่ถูกใจใคร โปรดติดตามตอนต่อไป ว่าน้องแอลจะเสียเอกราชหรือไม่
เวย์กับน้องจีนหลบไป นาทีนี้...พี่เภาขอ หึหึ
ขอบคุณทุกความคิดเห็น รักคนอ่านค่ะ 
เขียนเองกลัวไม่สนุกเอง แอบคิดว่า...นิยายเราไร้สาระหรือเปล่าน๊า
แต่ก็ขอบคุณที่ยังตามอ่านกันอยู่นะคะ 
หัวข้อ: [MY BUTLER] ❤ คุณพ่อบ้านของผม // แจ้งข่าวรีปรินต์ 05.06.2020 หน้า 135 (อ่าน 1576386 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก