- STEP 26 -
เมย์เดย์แล้วครับ จะปอเต็กตึ๊ง ร่วมกตัญญู แอมบูแลนซ์...เรียกมาเถอะครับ ขอด่วน!!ผู้ชายที่กำลังยืนกอดอกมองผมกับพี่เภาอยู่คือ...มิสเตอร์วิธวินท์ อิศรานุวัตร พี่ชายของผม!! นักธุรกิจหนุ่มวัยยี่สิบห้า ที่มีชื่อติดทำเนียบนักธุรกิจคนดังของวารสารธุรกิจ พี่ชายที่ถอดเค้าหน้าความหล่อมาจากคุณป๋า บวกกับเลือดอเมริกันจากคุณย่า พี่เอฟเลยดูต่างจากผมลิบลับ
ขณะที่ผมหน้าตาเหมือนคุณแม่ มีแค่สีผมกับสีตา ที่เป็นสีน้ำตาลอ่อนเหมือนคุณย่า แต่พี่เอฟกลับแตกต่างจากผม เพราะนอกจากพี่เอฟจะหล่อเหมือนคุณป๋า ยังดูเป็นอเมริกันชนมากกว่าคุณป๋าที่เป็นลูกครึ่งเสียอีก ส่วนเอสกับอาร์ก็เป็นคู่แฝดที่ดูหล่อกว่าผม แต่หน้าตามาทางคุณปู่มากกว่า มีแค่สีตากับสีผมสีน้ำตาลเหมือนผม
เวลาอยู่ด้วยกัน คนอื่นชอบนึกว่าเป็นบ้านผมเป็นครอบครัวนานาชาติแบบแองเจลีน่า โจลี่กับแบรต พิตต์ ความจริงเราผสมกันอยู่แค่สองชาติ แต่ผสมมั่วซั่วไปหน่อย ออกมาเลยเหมือนกันอย่างละนิดอย่างละหน่อย ต้องดูรูปครอบครัว ถึงจะสืบสาวหาต้นตอกันถูก ดีที่ไม่คิดว่าคุณแม่ขอพวกผมมาเลี้ยงเหมือนพวกดาราฮอลลีวู้ด
“เอ่อ...เอสกับอาร์น่าจะบอกแอลก่อน ว่าพี่เอฟจะมา” นี่ควรเป็นคำทักทายที่มีต่อพี่ชายหรือเปล่าครับ แต่ผมกำลังคิดตามที่พูดเลยนะ เดี๋ยวต้องมีเคลียร์กับเจ้าแฝดแน่นอน ข้อหาส่งพายุทอร์นาโดมาถล่มเมืองไทยแบบไม่แจ้งล่วงหน้า
“พี่เป็นคนสั่งห้ามเจ้าแฝดไม่ให้บอกแอลเอง อยากมาเซอร์ไพรส์น้องชายที่น่ารักซะหน่อย”
เซอร์ไพรส์เลยครับ แล้วพี่ชายสุดที่รักของผมจะเซอร์ไพรส์ยิ่งกว่าเดิมอีก ถ้ารู้ว่าน้องชายที่หวงนักหนาเพิ่งผ่านการมีสามีมายังไม่ครบยี่สิบสี่ชั่วโมงดี
“อยากจะมาดูว่าน้องชายคนดีของพี่ที่ไม่ยอมกลับบ้าน สบายดีหรือเปล่า”
ถึงตัวประโยคจะบอกว่า
‘มาดู’ แต่ถ้าตีความหมายจากเจตนารมณ์แล้ว พี่เอฟย่อมหมายความว่า
‘มาพาตัวกลับ’ อย่างแน่นอน อุตส่าห์โล่งอกตอนที่พวกแฝดบอกว่าช่วงนี้พี่เอฟงานยุ่งมาก เพราะคุณป๋าโยนภาระมาที่พี่เอฟเกือบหมด เพราะอยากมีเวลาสวีทกับคุณแม่
“แอลสบายดี พี่เอฟก็เห็น...” ผมทำท่าเบ่งกล้ามอวดอีกต่างหาก นั่งยันนอนยันเลยครับว่าแข็งแรง แต่อย่ามาถูกก้นผมเด็ดขาดเลยนะ มีเคืองแน่นอนครับ!
“ถ้าอย่างนั้นแอลคงตอบพี่ได้นะครับว่า...รอยที่คอแอลมาจากไหน”เฮือก!! เอาล่ะเหวย พี่ชายผมนี่น่าทำงานอยู่ซีไอเอมากกว่าเป็นนักธุรกิจเสียอีก ผมมีเวลาสะดุ้งแค่ห้าวินาที พี่เอฟก็ปราดมาถึงตัว ดึงผมออกห่างจากพี่เภา หน้าตาเหี้ยมเกรียมยิ่งกว่าเดิม บ่อยนะครับพี่ ผมเจ็บตูดอยู่ ฮือ...
“อืม...ตัวร้อน แถมยังมีรอยเต็มตัว” พี่เอฟพูดเสียงเรียบเรื่อย ก่อนจะจ้องหน้าพี่เภาเขม็ง “บอกมา!! ว่านายทำอะไรแอล เพราะน้องชายฉันคงไม่ได้เป็นไข้เลือดออกแน่นอน” สรรพนามที่พี่เอฟเรียกพี่เภาเปลี่ยนจากคุณเป็นนายทันที แถมมองเหมือนจะจับขย้ำคามือด้วย
ไม่ใช่ไข้เลือดออกแน่นอนครับพี่เอฟ หมอแอลฟันธงเลยว่า...เลือดตก น้ำออกต่างหาก!! ออกเยอะด้วย โฮ...
“ผมเป็นคนทำเองครับ ผมขอรับผิดชอบแต่โดยดี แต่มันเป็นความตั้งใจของผม เพราะผมรักแอล” สามีผม...แมนไปไหนครับ เล่นยืดอกรับอย่างนี้ เดี๋ยวก็โดนพี่ชายผมเป่าหรอก
“คิดว่าฉันจะยอมรับเหรอ? ฉันดูแลแอลมาตลอด ไม่เคยปล่อยให้ป่วยหรือเลือดออกแม้แต่น้อย แล้วนี่อะไร?” พี่เอฟตวาดเสียงกร้าว ปรายตามองลำคอผม ก่อนจะดึงผมเข้ามากอดแน่น
อ้อมกอดพี่เอฟก็อุ่นดีนะครับ แต่บรรยากาศมันชักจะร้อนแรงจนผมเหงื่อตก ผมยังป่วยอยู่นะครับ อยากพักผ่อน อยากนอน อย่าเพิ่งมาเถียงกันตอนนี้!!
“นายทำอะไรกับน้องชายฉัน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ถ้าน้องฉันเป็นผู้หญิง ฉันไม่ต้องหาปี๊บมาคลุมหัวเหรอไง”
“พี่เอฟ...แอลมึนหัว” เอาหัวถูกับอกพี่เอฟเป็นการอ้อน ช้อนตามองเล็กน้อยอย่างมีมารยา ตามแพทเทิร์นที่จำมาจากละครช่องหลายสี
“เดี๋ยวพี่จะพาแอลเข้าไปพักผ่อน พี่จะดูแลแอลเอง”
พี่เอฟจัดการช้อนตัวผมอุ้มท่าเจ้าสาวเดินเข้าห้องนอนเลยครับ วางผมลงบนเตียงนอนแล้วจัดแจงห่มผ้า พอเห็นพี่เภาเดินตามมา พี่เอฟก็หันกลับไปประจันหน้าทันที
“ฉันไม่ยอมรับเรื่องระหว่างนายกับแอลหรอกนะ ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมรับ”
“แต่ผมรักแอล!!”
“นั่นมันเรื่องของนาย ไม่จำเป็นต้องมาบอกให้ฉันรู้ และต่อให้นายรักแอล นายก็ไม่มีสิทธิ์มาล่วงเกินแอล ตราบเท่าที่ฉันยังไม่อนุญาต”
ผมนอนตาแป๋วอยู่บนเตียง มีผู้ชายสองคนมายืนเถียงกันไปมาอยู่ที่ปลายเตียง คนหนึ่งคือแฟนอันเป็นที่รัก ที่เพิ่งเลื่อนสถานะมาเป็นสามี อีกคนคือพี่ชายอันเป็นที่รัก ที่มีสัญชาติญาณความเป็นพ่อมากกว่าพี่ชาย จนผมกับเพื่อนแอบเรียกลับหลังว่า... ‘คุณพ่อคนที่สอง’
“ผมต้องบอก เพราะคุณเป็นพี่ชายของคนที่ผมรัก ผมไม่อยากมีปัญหากับครอบครัวของแอล”
“แต่ฉันไม่ยอมรับนายเป็นคนรักของน้องชายฉันแน่ นอกจากนายจะเป็นผู้ชายเหมือนแอลแล้ว นายกล้าดียังไงมาทำน้องฉันป่วยหนัก จนต้องนอนซม”
เอ่อ...ผมไม่ได้นอนซมนะครับ แต่พี่เอฟเป็นคนอุ้มผมมานอนเอง
“พี่เอฟ...”
เสียงเรียกของผมยังได้ผลกับพี่เอฟเสมอ พี่เอฟละความสนใจจากพี่เภามายืนข้างเตียงผมทันที
“ว่าไงครับ แอลจะเอาอะไร รำคาญหมอนั่นใช่ไหม เดี๋ยวพี่ไล่กลับให้”
ผมส่ายหน้า ผมต้องพูด เพราะนี่เป็นเรื่องของผม จะให้ผมมานอนฟังพี่ชายกับแฟนเถียงกันมันก็ใช่เรื่อง เพราะพี่เภาก็ยังเกรงพี่เอฟอยู่ ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ชายผม พี่เภาคงจัดการจนม้วนเสื่อกลับบ้าน แต่เพราะผู้ชายตรงหน้าเป็นพี่ชายผม พี่เภาถึงพยายามประนีประนอมและให้เกียรติพี่เอฟ
ผมยันตัวขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง พี่เอฟก็รีบกุลีกุจอเอาหมอนมารองหลังผม ทำเหมือนผมยังเป็นเด็กน้อย แต่สำหรับพี่เอฟแล้ว ผมก็คงเป็นน้องชายตัวน้อยอยู่วันยังค่ำ
“พี่เอฟ...แอลรักพี่เภา”
คำพูดของผมคงเหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางใจพี่เอฟ เพราะพี่เอฟชะงักไปก่อนจะหน้าเผือดสี พี่เอฟมองหน้าผม ผมก็จ้องตาพี่เอฟกลับ
“พี่จะคุยเรื่องนี้กับแอลทีหลัง แอลนอนพักผ่อนก่อนเถอะ” แล้วพี่เอฟก็หันไปบอกพี่เภาเสียงห้วน “ส่วนนาย...กลับไปได้แล้ว หมดเวลาเยี่ยม”
“ขอแอลคุยกับพี่เภาก่อนได้ไหม...นะพี่เอฟ”
“สิบห้านาทีพอ อย่ารบกวนเวลาพักผ่อนของน้องชายฉัน”
.
.
พี่เอฟเดินออกจากห้องไปแล้ว พี่เภาเดินมานั่งลงตรงขอบเตียงข้างตัวผม ตัวผมยังรุมเพราะพิษไข้อยู่เล็กน้อย แต่พักผ่อนอีกซักพักคงหาย ผมซุกตัวเข้าหาอ้อมกอดของพี่เภา พี่เภาเองก็กอดตอบผมแน่น ก่อนจะแตะริมฝีปากลงที่หน้าผากผมอย่างอ่อนโยน
“พี่เภา...พี่เภาไม่โกรธพี่เอฟใช่ไหม พี่เอฟก็แค่...เป็นห่วงแอลมากไปหน่อย”
“พี่จะโกรธพี่ชายแอลได้ยังไงล่ะ รักน้องเขาแล้วนี่นา ถึงเขาไม่ยอมรับก็ต้องอดทน”
ถ้าไม่ติดว่ารู้สึกมึนหัว ผมล่ะอยากจะกระโดดกอดพี่เภาแล้วจูบแก้มซ้ายขวาตอบแทน แต่ถึงพี่เภาบอกว่าจะอดทน ผมก็เห็นว่าดวงตาพี่เภายังคงกังวลอยู่ดี
“พี่เภา เป็นอะไรหรือเปล่า...”
“พี่กลัวว่าพี่เอฟจะพาแอลกลับไป”
“แอลยังไม่กลับหรอก แอลตกลงกับคุณแม่แล้วว่าแอลจะอยู่จนเรียนจบก่อน”
ผมรู้ว่าพี่เอฟต้องพยายามพาผมกลับไปด้วยอย่างแน่นอน ถ้าถึงตอนนั้นผมก็คงต้องบอกทุกอย่างกับคุณแม่ ผมไม่รู้ว่าคุณแม่กับคุณป๋าจะรับได้หรือเปล่า ที่ลูกชายมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่พี่เภาเองก็ยุติธรรมกับผม แนะนำผมกับครอบครัวพี่เภา เพราะฉะนั้นผมก็ควรจะยุติธรรมกับพี่เภาด้วยเช่นกัน
“ถ้าเกิด...คุณแม่กับคุณป๋าไม่ยอมรับ พี่เภาจะทำยังไง” ผมถามพี่เภา แม้ว่าตัวเองจะมีคำตอบอยู่ในใจแล้วก็ตาม ผมอยากรู้...ว่าพี่เภาจะคิดเหมือนผมหรือเปล่า
“พี่จะอดทน จะพยายามพิสูจน์ให้คุณป๋ากับคุณแม่ของแอลรู้ว่าพี่จริงจังกับแอล เราจะพยายามไปด้วยกัน...นะครับแอล ยังไงพี่ก็จะไม่ปล่อยมือจากแอลเด็ดขาด กว่าจะได้มาก็ลำบาก ได้มาแล้วพี่ก็จะรักษาเอาไว้ให้ดี ให้สมกับที่เพื่อนของแอลไว้ใจพี่”
ผมกอดพี่เภาแน่น พึมพำเสียงอู้อี้อยู่กับแผงอกพี่เภา มือหนาที่อบอุ่นลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น รู้ไว้ว่าแอลรักพี่เภานะ”
“พี่รู้ครับ...พี่ก็รักแอลเหมือนกัน”
ผมกับพี่เภาได้แต่นั่งกอดกัน โดยไม่มีใครพูดอะไร ผมอยากซึมซับความอบอุ่นของพี่เภาเอาไว้ ลองถ้าพี่เอฟมาหาผมแล้วล่ะก็ ฝันไปเลยว่าพี่เภาจะได้เข้ามาถึงเนื้อถึงตัวผมอย่างเคย
พอครบสิบห้านาที พี่เอฟก็เดินเข้ามาตามพี่เภาทันที บอกว่าจะเป็นคนเดินไปส่งพี่เภาเอง กำชับให้ผมนอนหลับพักผ่อนซะ ได้ยินพี่เอฟบ่นพึมพำว่า...
“เห็นรอยที่ตัวแอล แล้วอยากจะจับมันฆ่าทิ้งซะ”
พี่เอฟครับ...แอลยังไม่อยากเป็นหม้ายสามีนะครับ แอลยังอยากลองเป็นสามีพี่เภาดูบ้าง
.
.
ผมผล็อยหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีตอนที่พี่เอฟกำลังเช็ดตัวอยู่ ผมถึงกับชะงักเลย เอิ่ม...แฟนผมดุเดือดมากครับ รอยเต็มตัวเลย พี่ชายผมเช็ดตัวไป ก็ขบกรามแน่นด้วยความโมโห พอผมจับมือพี่เอฟ พี่ก็รวบตัวผมเข้าไปกอดแน่น อารมณ์คล้ายกับพี่ชาย ที่น้องสาวเพิ่งโดนย่ำยีมา
“มันทำอะไรบ้างแอล มันบังคับแอลใช่ไหม แอลไม่ได้เต็มใจใช่หรือเปล่า...บอกพี่มา พี่จะไปจัดการมัน”
เวอร์ได้อีกครับพี่ชายผม นอกจากจะมีแฟนเป็นเจ้าพ่อ แล้วยังมีพี่ชายเป็นมาเฟียอีก เบ็ดเสร็จตอนนี้รอบตัวผมแลดูเหมือนจะมีคุณพ่อเพิ่มเป็นสามคนเรียบร้อย ให้เป็นพี่ก็จะเป็นพ่อ ให้เป็นผัวก็จะเป็นพ่อ เอ๊ะ...คุณแม่ผมเนื้อหอมน่าดูเลยนะครับ มีแต่คนอยากเป็นพ่อผม
“แอลเต็มใจ พี่เภาไม่ได้บังคับแอล แอลมีความสุขดี”
“แอลอาจจะแค่หลงผิด”
พี่ชายผมจินตนาการบรรเจิดมากครับ คิดไปเองนู่นนี่นั่นจนวุ่นวาย พยายามจะยัดเยียดให้พี่เภากลายเป็นผู้ร้ายข่มขืนผมให้ได้ ขนาดบอกว่าผมสมยอม พี่เอฟยังทำท่าจะฆ่าพี่เภาให้ตายเลย ถ้าขืนผมบอกว่าโดนปล้ำ ถึงแม้ว่าจะไม่จริง แต่รับรองได้เลยว่าพี่เภาคงเหลือแต่ชื่อ
“มันใช่ไหม ที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้แอลไม่ยอมกลับอเมริกาพร้อมคุณแม่ เพราะแอลจะอยู่กับมันใช่ไหม” พี่เอฟโยงทุกเรื่องเข้าด้วยกันเรียบร้อย
“ไม่ใช่นะ แอลบอกแล้วไงว่าขอเรียนให้จบก่อน ถ้าจบแล้วแอลจะกลับ”
“แล้วตอนที่แอลต้องกลับไปอยู่ที่นู่น แอลจะทำยังไง ยังไงแอลก็ต้องเลิกกับมันอยู่ดี แอลคิดว่าคุณป๋ากับคุณแม่จะยอมปล่อยให้แอลอยู่ที่นี่ต่อหลังจากแอลเรียนจบเหรอ ไม่มีทาง”
นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ผมไม่เคยคิด ถ้าเรียนจบ ผมคงไม่สามารถอยู่ที่นี่ต่อได้ ที่ผ่านมาผมอยู่เพราะมีคุณยาย แต่ตอนนี้คุณยายเสียแล้ว ครอบครัวของผมต่างก็อยู่ที่อเมริกากันหมด ยังไงผมก็ต้องกลับไปอยู่กับครอบครัวอยู่ดี แต่พี่เภา...ครอบครัวพี่เภาอยู่ที่นี่ พี่เภามีป่าป๊าม่าม๊า มีพี่เพิร์ลและน้องภาม
“นั่นมันเป็นเรื่องของอนาคต แอลยังไม่อยากคิด”
“ถ้าแอลจะต้องเจ็บ พี่อยากให้แอลเจ็บทีเดียวไปเลยดีกว่า เลิกกันไปตอนนี้ซะ ดีกว่ายิ่งถลำลึก แล้วจะยิ่งมาเจ็บปวดมากเอาตอนหลัง”
“แอลไม่เลิก!! แอลจะเลิกก็ต่อเมื่อพี่เภาขอเลิก พี่เอฟอย่าบังคับแอล”.
.
อีกเพียงแค่อาทิตย์เดียวก็จะเปิดเทอม ผมไม่ได้เจอพี่เภาอีกเลยนับจากวันที่กลับจากหัวหิน โทรศัพท์ก็ได้คุยกันน้อยมาก เพราะพี่เอฟพาตัวเองมาผูกติดอยู่กับผมตลอด จนแทบจะเป็นแฝดสยามตัวติดกัน เวลาพี่เภาโทรมาที พี่เอฟก็เหล่ผมที ผมเลยกลัวว่าถ้าคุยกันนาน ผมคงไม่แคล้วมีพี่ชายเป็น ‘ไอ้เหล่’ อย่างแน่นอน
พี่เภาให้คนเอารถผมที่จอดอยู่ที่คอนโดพี่เภากลับมาไว้ที่คอนโดผม เผื่อว่าผมกับพี่เอฟจะใช้รถไปไหนมาไหนกัน แต่ส่วนมากก็ไม่ค่อยได้ไปไหนกัน
“แล้วพี่เอฟมาที่นี่ ไม่เสียงานเหรอ ไหนคุณป๋าบอกว่าพี่เอฟงานยุ่งมาก”
“พี่เคลียร์งานจนว่างยาวถึงหลังปีใหม่เลย ไม่ต้องห่วงหรอก พี่มีเวลาดูแลแอลอีกนาน”
ผมนอนหนุนตักพี่เอฟ ดูทีวีอยู่บนโซฟา มือก็ส่งป๊อปคอร์นเข้าปาก ตอนนี้ที่คิดออกคือ ต้องจัดการส่งพี่เอฟกลับไปหาคุณป๋าโดยด่วน ขืนอยู่กับผมถึงหลังปีใหม่มีหวัง ผมจะได้เห็นแต่หน้าพี่เอฟแทนที่จะเห็นหน้าเพื่อนและแฟน ความจริงผมก็คิดถึงพี่เอฟนะครับ แต่จะให้เจอกันทุกวัน กินข้าวกับพี่เอฟ ดูหนังกับพี่เอฟ ช็อปปิ้งกับพี่เอฟ...ผมว่าผมหาแฟนให้พี่เอฟง่ายกว่าครับ
ช่วงนี้คุณป๋าผมกำลังมีโครงการจะขยายตลาด ช่วงที่ผ่านมาพี่เอฟถึงยุ่งมาก ต้องบินเข้ายุโรป ออกแอฟริกา ไปอเมริกาใต้เป็นว่าเล่น เพื่อดูแนวโน้มตลาดและโอกาสในการลงทุน ทั้งที่ความจริงแล้วพี่เอฟแทบจะแล่นมาลากผมกลับบ้าน ตอนที่รู้ว่าคุณแม่อนุญาตให้ผมอยู่ต่อ แต่งานที่รัดตัวทำให้ไม่มีเวลาปลีกตัวมา ทีนี้พอสบโอกาสที่เคลียร์งานลงตัว เลยบินมาเซอร์ไพรส์ผมซะเลย
“แค่แอลพูดมาคำเดียว ว่าจะเลิกกับหมอนั่น ยอมกลับไปกับพี่ พี่จะทำเรื่องโอนหน่วยกิตให้แอลทันทีเลย” พี่เอฟตะล่อมผมทุกวัน
“ไม่!! แอลไม่เลิก และแอลก็จะไม่กลับด้วย”“ก็คอยดูแล้วกัน ว่าพี่จะทำให้แอลกลับไปได้หรือเปล่า”
“แอลจะรอดู”
“แล้วเรื่องที่ไปถ่ายแบบขึ้นบิลบอร์ด คราวหลังพี่ก็ไม่อนุญาตแล้วนะ”
บิลบอร์ด...บิลบอร์ดไหนหว่า หรือว่า...??
“เฮ้ย! พี่เอฟเห็นด้วยเหรอ”
“หึ...” พี่ชายผมแค่นเสียงหัวเราะทันที “ไม่เห็นก็แปลกแล้ว ติดหราทั่วบ้านทั่วเมือง แล้วยังลงนิตยสารอีก”
พอพี่เอฟพูดจบ นิตยสารเกี่ยวกับบ้านและสวนที่มีโฆษณาคอนโดของพี่เพิร์ลก็ถูกวางแผ่ อยากซื้อเก็บไว้ซักสิบเล่มจังเลยครับ ถึงจะเป็นแค่หน้าโฆษณา แต่ก็ดูดีใช่เล่นนะเนี่ย
“หวงแอลเหรอพี่เอฟ แอลโตแล้วนะ” ผมแกล้งแหย่พี่ชายตัวเอง
“ทำไมจะไม่หวง มีน้องหน้าตาน่ารัก ขนาดเผลอแวบเดียว ยังโดนไอ้หน้าหล่อมันดอดมาเจาะไข่แดง” ถ้าพี่เอฟคาดผ้าขาวม้า และถือปืนลูกซอง ผมจะนึกว่าตัวเองเป็นลูกสาวกำนันแล้วนะเนี่ย
“นั่นสิ แอลก็เสียหายไปแล้ว ยังไงพี่เอฟก็ต้องให้พี่เภารับผิดชอบ” ผมได้ทีเอาเลยครับ
“ไม่!! บอกแล้วว่าพี่ไม่ยอมรับเด็ดขาด พี่จะหาคนที่ดีกว่ามันสิบเท่ามาให้แอล”
“ไม่เหมือนกัน!! ต่อให้ดีกว่าอีกสิบเท่า แต่ถ้าแอลไม่ได้รัก แล้วมันจะไปมีประโยชน์อะไร พี่เอฟไม่อยากเห็นแอลมีความสุขเหรอครับ”
“แล้วแอลอยากเห็นพี่อกแตกตายเหรอครับ”
ผมล่ะเบื่อพี่เอฟ!! พี่ชายที่รู้ทันผมไปซะทุกอย่าง พี่ชายที่ผมไม่เคยเถียงชนะ พี่ชายที่เจ้าเล่ห์และร้ายกาจที่สุด
.
.
“ไม่!! ฉันไม่สนใจว่านายจะทำยังไง แต่ฉันต้องได้ตามที่ฉันต้องการ”
ผมตื่นมากลางดึกเพราะเสียงคุยโทรศัพท์ของพี่เอฟ เท่าที่ฟังดูรู้สึกว่าพี่เอฟกำลังคุยกับนิค คนสนิทส่วนตัวของพี่เอฟ ที่ตอนนี้คงยังอยู่ที่นิวยอร์ค เสียงสบถภาษาอังกฤษยาวเหยียดทำเอาผมตื่นเต็มตา ไม่แปลกที่นิคจะโทรมากลางดึก เพราะที่นิวยอร์คยังคงเช้าอยู่
“ฉันไม่สนใจว่าจะต้องเสียเงินเท่าไหร่ แต่ทุกอย่างต้องเรียบร้อยและเป็นไปตามที่ฉันต้องการ”
“ไม่ต้องโทรมาอีกนะนิค จนกว่านายจะจัดการตามที่ฉันต้องการได้”
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าพี่เอฟ” พอเห็นพี่เอฟวางสายจากนิคแล้ว ผมก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นพี่เอฟทำหน้าไม่สู้ดีเท่าไหร่
พี่เอฟไม่ตอบ แต่ถามผมกลับแทน แต่เสียงที่ถามก็ดูอ่อนระโหย
“พี่ปลุกแอลตื่นหรือเปล่า นอนต่อก่อนก็ได้นะ”
ผมคงจะนอนต่อหรอก ถ้าไม่เห็นว่าพี่เอฟหลบตาผมอย่างมีพิรุธ ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่นิวยอร์คแน่นอน ไม่อย่างนั้นนิคคงไม่กล้าโทรมารบกวนเวลาพักผ่อนของพี่เอฟเด็ดขาด
“พี่เอฟ...เกิดอะไรขึ้น”
“อาร์...” พี่เอฟพูดได้ไม่เต็มเสียง
ผมใจกระตุกวูบทันทีที่ได้ยินชื่อเจ้าแฝดน้อง บ้าน่า!...มันต้องไม่ใช่อย่างที่ผมคิดสิ
“อาร์ทำไมพี่เอฟ อาร์เป็นอะไร...”
“อาร์ถูกรถชน ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล!!”- END STEP 26 -
เอามาลงแค่พอหอมปากหอมคอนะคะ
พี่เอฟโหด แต่ไม่ใช่กับแอล พี่เอฟหวงเฉพาะกับแอล ถ้ามีผิดพลาดก็ขออภัยนะคะ
โมเม้นท์เวลาแต่ละคนเล่าก็จะต่างกัน
ถ้าน้องแอลเล่า...จะกวน รั่ว เกรียน พี่เภาดูหื่นตลอด
ถ้าพี่เภาเล่า...แอลจะดูน่ารัก(?) ดูเป็นจอมยั่ว ฮา...
ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ รักคนอ่านทุกคนเลย ติดตามกันมาตลอด 
หัวข้อ: [MY BUTLER] ❤ คุณพ่อบ้านของผม // แจ้งข่าวรีปรินต์ 05.06.2020 หน้า 135 (อ่าน 1506212 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก