คำเตือน :: นิยายตอนนี้มีฉากล่อแหลม กรุณารับชมด้วยความระมัดระวังนะคะ- STEP 38 -
PHAO’s POV“พี่เภา...จะอาบก็รีบอาบ แล้วก็ช่วยหยุดเอามันมาดันก้นแอลซะที”น้องบอกผมเสียงขุ่น แต่หน้าแดงเหมือนผลมะเขือเทศ ผมเลยก้มลงมอง
‘ตัวปัญหา’ ที่อยากจะทักทายน้องเต็มแก่ เกือบจะถูกอารมณ์หื่นเข้าครอบงำ จนแทบจะลืมว่าต้องแกล้งเมินบางคน ถึงผมจะเจ้าเล่ห์ แต่ผมแพ้ทางน้องตลอดเลย ยิ่งมายืนยั่ว(?)อยู่ตรงหน้า มังกรยักษ์ที่จำศีลมาร่วมเดือน ก็ถึงกับผงาดหัวชูชันอวดศักดา
กว่าจะรู้สึกตัวอีกที ดึงตัวเองออกมาจากภวังค์ ที่หลงเคลิ้มจนทำเอาดวงตาพร่าพราย เพราะแผ่นหลังขาวเนียนที่มีฟองสบู่ประปราย ก็เห็นน้องอาศัยช่วงผมกำลังมึน จัดการกับตัวเองจนเสร็จเรียบร้อย และทำท่าจะเดินหนีออกนอกห้องน้ำ ผมก็รีบคว้าหมับทันที จนน้องเซหลังมาปะทะแผ่นอกผม
แหม...พอดีซะยิ่งกว่าพอดี เจ้าลูกรักของผมพอเจอที่คุ้นเคยก็ยิ่งขยับขยายซะเต็มที่ ยิ่งกว่าปล่อยเสือคืนสู่ป่า เหมือนจะบอกว่า...พร้อมลุยแล้วครับพ่อ!!
หึหึ เย็นก่อนลูก คืนนี้พ่อแผนสูงครับ...จะมาแบบเหนือเมฆเลย ผมกอดน้องแนบชิดกว่าเดิม ลำตัวเปล่าเปลือยของเราแทบจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ขนาดมองจากด้านหลังยังเห็นชัดเลยว่าน้องหน้าแดง หูแดงหมดแล้ว น่ารักซะจนผมต้องเผลอยื่นหน้ามางับหูเล็กที่กำลังแดงก่ำ เป่าลมร้อนเข้าหูจนแอลขนลุกเกรียว
“พี่เภา...แอลอาบเสร็จแล้วนะ”
“รอเสร็จพร้อมกันสิ”
แผ่นหลังขาวเนียนของน้องแนบชิดกับแผ่นอกของผม หยดน้ำที่เกาะพราวอยู่ทั่วตัว ทำเอาผมยิ่งอยากจะกลืนกิน อารมณ์ดิบมันพุ่งพล่านจนร่างกายแสดงออกชัดเจน
เย็นก่อนครับลูกพ่อ...ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล“ห้ามเสร็จก่อนนะ ต้องเสร็จพร้อมกัน...” ผมกระซิบบอกข้างหูแอล เจ้าตัวเบิกตากว้าง หันมาขยับจะถามว่า
‘เสร็จ’ ของผมน่ะ เสร็จเดียวกับของน้องหรือเปล่า ผมเลยจับปลายคางหมับ ก่อนจะประกบริมฝีปากลงกับกลีบปากบางทันที
“อ๊ะ...อื๊อ...”
เพียงแค่ริมฝีปากเราสัมผัสกัน ผมก็แตะจูบอย่างแผ่วเบา ค่อยแทะเล็มหาความหอมหวานจากเด็กน้อยของผม ขณะที่ริมฝีปากผมกำลังตักตวงความหอมหวาน มือของผมก็ลูบตามร่างกายเปลือยเปล่า เหมือนจะปลุกเร้าอารมณ์ของน้อง จนแอลเผลอหลุดเสียงครางออกมา ผมจับเอาแขนน้องมาคล้องคอผม ก่อนที่เจ้าตัวจะทรุดเพราะถูกผมสูบเรี่ยวแรงทางปาก น้องเกาะกอดผมแน่นเหมือนเป็นหลักยึด
ผมดันตัวน้องพิงผนังที่เย็นเฉียบ จนน้องสะดุ้งเล็กน้อย ริมฝีปากผมพรมจูบทั่วตัว วงแขนข้างหนึ่งตระกองกอดรอบเอวน้องอย่างหวงแหน ริมฝีปากจูบต่ำลงมาก่อนจะจรดลงที่ยอดอกเล็ก ผมเงยหน้ามองหน้าน้องที่แหงนหน้า เชิด ตาปรือปรอยเพราะถูกปลุกอารมณ์ ทุกจังหวะที่ผมขบเม้มริมฝีปากบนยอดอก เสียงครางก็ดังพร้อมกับมือที่ขยุ้มเส้นผมของผมตามแรงอารมณ์
“อ๊ะ...อื๊อ...พี่เภา...”
ส่วนกลางลำตัวของน้องแข็งขืนจนดุนดันหน้าขาของผม ผมผละออกมายืนมองเด็กน้อยที่หลับตาพริ้ม ริมฝีปากบางแดงเจ่อ ดูแล้วยิ่งยั่วยวนผม แต่ผมต้องควบคุมอารมณ์ ผมคลี่ริมฝีปากออกเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ถึงเวลาเอาคืนเด็กน้อยที่ทำผมห่วงมาตลอดเดือนแล้ว...คนที่กำลังหลับตาอยู่ ถึงกับสะดุ้งและเบิกตากว้าง ทันทีที่ผิวกายสัมผัสถึงสายน้ำจากฝักบัวที่ผมเปิด แอลมองหน้าผมอย่างงุนงง เหมือนมีคำถามอยากจะถามผมมากมาย ผมก็นิ่งเฉยเสีย ทำทีเป็นบีบสบู่เหลวก่อนจะละเลงบนร่างกายตัวเอง แล้วก็ฟอกสบู่บนตัวน้อง
“พะ...พี่เภา...” เสียงน้องยังคงสั่นพร่าด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกผมปลุก
“ครับ...รีบอาบน้ำเร็ว เดี๋ยวเป็นหวัดนะแอล” ผมแกล้งพูดเสียงเรียบ ตีหน้านิ่ง พยายามสะกดอารมณ์ของตัวเองด้วยความยากลำบากเช่นกัน อยากจะแกล้งน้อง แต่กลายเป็นจะทรมานตัวเองด้วย
แอลก้มลงมองมังกรยักษ์ของผมที่ยังคงเชิดหน้าชูตา สลับกับหนอนน้อยของแอลที่ถูกผมปลุกจนตื่นเต็มตา ผมก็ทำเนียนล้างฟองสบู่ออกจากตัวน้องและตัวเอง เมินเฉยต่อ
'ปัญหา’ ที่ตัวเองเป็นคนก่อ แล้วก็คว้าผ้าเช็ดตัวมาซับน้ำออกจากตัวน้อง ก่อนจะพันตัวน้องด้วยผ้าเช็ดตัวจนเหมือนกุ้งพันอ้อย
“เอาล่ะ...เดี๋ยวแต่งตัวเสร็จแล้วก็เข้านอนเลยนะ เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว”
ผมบอกน้องหน้าตาเฉย น้องยืนเม้มริมฝีปากแน่น ทำท่าเหมือนอยากจะพุ่งเข้ามาชกหน้าผม ที่ทำเจ้าตัวอารมณ์ค้าง แล้วเจ้าตัวก็สะบัดหน้าพรืดเดินออกจากห้องน้ำทันที ส่วนผมก็...คว้าผ้าเช็ดตัวมาห่อตัวเองเหมือนกัน บอกแล้วนี่ครับ...ว่าจะเตรียมตัวนอน หึหึ
.
.
พอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ผมก็ล้มตัวลงนอนหัวเตียง แตะริมฝีปากที่หน้าผากมนของคนที่ยังนอนลืมตาแป๋ว ก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอดแน่นเหมือนทุกคืน กระซิบบอกข้างหูเสียงอ่อน
“นอนหลับฝันดีนะครับ...”
พอพูดจบแล้วผมก็หลับตานอนทันที แต่รู้ดีว่า...น้องยังคงนอนลืมตาแป๋วอยู่แน่นอน ก็แค่แกล้งนิดหน่อยเองน่า รักหรอกถึงหยอกเล่น เพราะว่าเป็นวันเกิดผมหรอกนะ ปกติผมออกจะรักและทะนุถนอมน้อง
นาฬิกาบนผนังห้องบอกเวลาห้าทุ่มเศษ ผมนอนนิ่งเหมือนหลับแล้ว หัวสมองกำลังวางแผนร้อยแปดพันเก้า แอลก็ยังคงนอนขยับกระสับกระส่าย พลิกซ้ายพลิกขวา แม้ว่าจะถูกผมกอดแน่น ผมว่าถ้าแอลยังนอนหลับก็เก่งแล้วล่ะครับ
หึหึ...ก็ถูกผมปลุกอารมณ์จนหนอนน้อยพร้อมสู้รบกับมังกรยักษ์ของผม แล้วก็ถูกปล่อยค้างเติ่ง น้องเลยต้องมานอนลืมตาแป๋วหาวิธีแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
“พี่เภา...หลับแล้วเหรอ?” น้องถามผมเสียงเบา ผมก็แกล้งเงียบ ทำเหมือนว่าตัวเองหลับแล้ว
น้องขยับตัวยุกยิก ท่าทางกระวนกระวาย จนผมแอบต้องลอบยิ้มกับตัวเอง แล้วก็แว่วเสียงเจ้าตัวบ่นพึมพำอยู่คนเดียว สงสัยจะคิดว่าผมหลับแล้ว
“ฮึ้ย!...หรือว่าพี่เภาจะโกรธ แต่มันจำเป็นนี่นา ก็แค่...”
“แต่โกรธแล้วมาทำคนอื่นค้างนี่มัน...โคตรแย่เลยหว่ะ”
ผมแกล้งนอนนิ่ง ทำเหมือนตัวเองหลับแล้วเรียบร้อย แต่หูคอยเงี่ยฟังเสียงขยับตัวของน้องอยู่ตลอดเวลา แอลพลิกตัวยุกยิกก่อนจะยอมนอนนิ่ง เอาหน้ามาซุกกับอกของผมเหมือนเป็นเด็กน้อย ผมต้องพยายามหักห้ามตัวเองสุดความสามารถ แกล้งทำเป็นนอนเฉยเพื่อรอดูท่าทีของน้อง แม้ว่าความจริงแล้วอยากจะรวบตัวน้องเข้ามากอดให้สมกับที่ห่างหายจากสัมผัสกันมาร่วมเดือน
แล้วคนที่หาญกล้าคิดจะแกล้งแฟนตัวเองอย่างผมก็ต้องนอนตัวแข็งทื่อ เพราะมือเล็กนั่นสอดเข้ามาลูบพุงผมเล่น อย่างเพลินมือ ลูบซ้ายลูบขวาซะผมขนลุกเกรียวเชียว
เฮ้ย!!...เดี๋ยวนี้แฟนผมเขาพัฒนาแล้วนะ มีหัดรุกด้วย หรือกำลังจะยั่วผมอยู่กันแน่เนี่ยเอิ่ม...ที่รักครับ เขาว่ากันว่ายิ่งสูงยิ่งหนาวนะครับ ยิ่งลูบยิ่งขยับสูงนะเรา แล้วถ้าจะชอบเขี่ยหัวนมพี่เล่นขนาดนี้ เอาปากมาเขี่ยแทนเลยดีกว่า พี่อนุญาตครับ
“ฮึ้ย!...อีกสิบห้านาทีจะวันเกิดพี่เภาแล้วนะ!! จะตื่นหรือไม่ตื่นเนี่ย” เจ้าตัวบ่น ท่าทางหงุดหงิดน่าดูที่ผมนอนหลับ
ผมก็นอนตัวแข็ง ปล่อยน้องเขี่ยหัวนมผมเล่น ซักพักเจ้าตัวคงเบื่อ เลยเลิก แต่ขยับยุกยิกจะลุกออกจากอ้อมกอดผมท่าเดียว ผมก็แกล้งคลายวงแขน น้องเลยกระดึ๊บออกมาแล้วก็ปีนลงจากเตียงนอนทันที แว่วเสียงเปิดแล้วก็ปิดประตูห้อง ผมเลยลืมตามามอง...น้องหาย!!
เฮ้ย!!...อย่าบอกนะว่าแฟนผมหนีเข้าห้องน้ำช่วยตัวเองแล้วซักพักเสียงเปิดประตูดังอีกรอบ ผมรีบหลับตาทันทีครับ ก่อนจะรู้สึกหนักเหมือนมีคนมานั่งทับอยู่บนตัว หรือว่าผมจะถูกผีอำครับเนี่ย มือเล็กจับหน้าผมแน่น ก่อนจะรู้สึกว่าอีกคนกำลังก้มหน้าลงมาหา...
“พี่เภา!! แอลรู้นะว่าแกล้งทำเป็นหลับ ลืมตาขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย”
เอิ่ม...ตกลงแล้วผมหรือน้องกันแน่ที่เจ้าเล่ห์ เอ๊ย ฉลาดกว่ากันครับ สรุปแล้วเมื่อกี้นี้...ยั่วพี่เหรอที่รัก
พอน้องกระซิบเสียงดุข้างหูผมเสร็จ ก็รีบปีนลงจากตัวผมทันที ผมก็แกล้งเนียนทำท่างัวเงียเสียหน่อย แต่พอลืมตามาแล้วก็ต้องเบิกตากว้าง...
เด็กดื้อของผมยืนถือเค้กช็อคโกแลตที่มีสตรอเบอร์รี่ประดับบนหน้าเค้ก แล้วก็จุดเทียนสว่างเดินตรงเข้ามาหาผม ที่ยังนั่งเอ๋ออยู่บนเตียง พอเห็นผมยังงงน้องเลยต้องกำกับบท
“อธิษฐานสิพี่เภา แล้วค่อยเป่าเทียนวันเกิดนะ”
แหม...เค้กวันเกิด เทียนวันเกิด ขาดก็แค่...แฟนสวมชุดวันเกิด!!ผมก้มลงอธิษฐานขอแค่...อยากฉลองวันเกิดกับน้องทุกปีทุกปีจนแก่จนเฒ่า แค่นิดเดียวเองนะครับพระเจ้า พอผมเป่าเทียนเสร็จ น้องก็เดินเข้ามากระซิบข้างหู
“สุขสันต์วันเกิดครับพี่เภา...อยู่ฉลองกับแอลทุกปีนะ”.
.
สุดท้ายแล้ว แผนที่ผมจะแกล้งน้องก็ล้มเหลว น้องเก็บเค้กช็อคโกแลตเข้าตู้เย็น บอกผมว่าค่อยกินพรุ่งนี้เช้า ตอนนี้ดึกแล้วเดี๋ยวฟันผุ แหม...น่ารักจริงเมียผม รู้จักห่วงสุขภาพผมด้วย
พอน้องเดินกลับมาก็ล้มตัวลงนอน ยิ้มหวานบอกราตรีสวัสดิ์กับผม อึ่ก...มามุกเดียวกันเลยนะครับที่รัก พอน้องแกล้งหลับตาปุ๊บ ผมก็พลิกตัวคร่อมทันทีด้วยความรวดเร็ว น้องลืมตามามองเลยครับ
“จะทำอะไร?” แอลทำเสียงดุถามผม คิดเหรอว่าจะกลัว
“แกะของขวัญวันเกิด” ปากก็ตอบ มือผมก็ขยับปลดกระดุมชุดนอนน้องด้วยความรวดเร็ว
บอกแล้วว่า...แก้ผ้าเอาหน้ารอด แล้วแอบดอดเข้าประตูหลังเนี่ย ผมถนัดครับ!!
“หึ...แล้วเมื่อตอนหัวค่ำมาทำคนอื่นค้างนะ นิสัยหว่ะ!!”
“เขาเรียกฝึกความอดทนครับ” ผมแก้ตัวหน้าระรื่น พร้อมกับที่กระดุมเม็ดสุดท้ายหลุดออกจากรังกระดุมเรียบร้อย แอลรีบตะครุบเสื้อนอนตัวเองทันทีเลยครับ ก่อนจะบอกผมเสียงเขียว
“หยุดเลย!! อยากมาแกล้งกันก่อน แอลจะนอนแล้ว งดกิจกรรมทุกชนิด” น้องยื่นคำขาด แต่คิดเหรอครับว่าผมจะยอม เด็กดีมานอนอยู่ตรงหน้า ถ้าบ้ายอมเชื่อน้องก็ไม่ใช่ผมแล้วครับ
“นอนตามสบายเลย...เดี๋ยวพี่ลักหลับเอง” ผมบอกหน้าตาเฉย พอน้องอ้าปากเตรียมจะอาละวาด ผมก็ประกบปากแอลทันทีด้วยความรวดเร็ว เรื่องปิดปากน้องนี่ผมถนัดถึงขั้นเชี่ยวชาญเลยครับ
แอลดิ้นขลุกขลัก เพราะงอนที่ผมทำแอลอารมณ์ค้างตอนหัวค่ำ เลยทำท่าจะไม่ยอมผมท่าเดียว แต่ดูจากท่าทางแล้วคงอยากแกล้งให้ผมค้างมากกว่า เร็วไปสิบปีครับที่รัก ชั้นเชิงมันต่างกัน ผมจูบปลอบอยู่ไม่นาน อีกคนก็คล้อยตาม แล้วจึงผละมากระซิบข้างหู ด้วยถ้อยคำที่เรียกดวงตาเขียวปั๊ดจากน้อง
“หายกันกับที่แอลทำพี่เป็นห่วงนะ...”
“ก็แอลจะเซอร์ไพรส์...” เจ้าตัวเถียงตาวาว
“ครับ...พี่เซอร์ไพรส์มากเลยครับ มาแกะของขวัญกันดีกว่า” ผมกระซิบชิดริมฝีปากน้อง เป็นอันยุติบทสนทนา
ผมแนบริมฝีปากคลอเคลียกับกลีบปากบาง สอดแทรกลิ้นร้อนหาความหวานจากริมฝีปากของน้อง มือก็ลูบลงมาถึงส่วนกลางลำตัวที่แข็งขืน ความต้องการที่ถูกผมปลุกเร้าทำเอากางเกงนอนตัวบางเปียกชื้น ผมลูบไล้แผ่วเบาเหมือนจะหยอกเย้าผ่านกางเกงนอนผ้าบาง
“ดูสิ...เปียกหมดแล้ว พี่เพิ่งแกะของขวัญแค่ครึ่งเดียวเอง สงสัยเพราะอารมณ์ค้างแน่เลยเนอะ”
น้องนอนหน้าแดงเถือก ขมุบขมิบปากสรรเสริญผม ผมก็ก้มลงคลอเคลียชิดริมฝีปากบาง มือที่ลูบอยู่ภายนอกกางเกง ก็สอดเข้าตรงขอบยางยืด แค่กระตุกมือทีเดียว กางเกงนอนก็ลงมากองที่ข้อเท้า ผมเลื่อนตัวลงมาที่ส่วนกลางลำตัวของน้อง ก่อนจะจรดริมฝีปากครอบครองความอ่อนนุ่ม ที่กำลังแข็งขืนสู้ริมฝีปากผม ขยับเป็นจังหวะ จนมือเรียวขยุ้มเส้นผมผมแน่น ผมเงยหน้ามองคนที่แหงนหน้าเชิดเพราะแรงอารมณ์ ก่อนจะแกล้งละริมฝีปากออกมา มองสบตาปรือปรอยของน้องด้วยสายตายั่วเย้า
“อื๊อ...พี่เภา...แกล้งแอล...อีกแล้วนะ...” น้องต่อว่าผมเสียงแหบพร่า เพราะกำลังจะปลดปล่อย แต่ถูกผมหยุดกลางคัน (อีกแล้ว)
พอแอลเลื่อนมือมาจะกอบกุมแกนกายของตัวเอง ผมก็ยึดมือน้องแน่นเลยครับ น้องดิ้นขลุกขลักด้วยความอึดอัด ดวงตากลมวาววับด้วยหยาดน้ำตา เห็นแล้วก็สงสาร จนต้องก้มลงจูบซับน้ำตาให้
“พะ...พี่เภา...” แอลเรียกผมเสียงสั่นเครือ
“ครับ...แอลจะเอาอะไรครับ” ผมตอบรับ ริมฝีปากก็คอยจูบปลอบประโลมน้องที่นอนตัวสั่น
“อย่าแกล้ง...” น้องพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“พี่เปล่าแกล้งแอลซะหน่อย...” ผมแก้ตัวหน้าตาเฉย
แอลเบี่ยงตัวมาหาผม เอียงหน้ามาแล้วแตะริมฝีปากเข้ากับปลายคางผม บอกเสียงออดอ้อนจนผมต้องยอมแพ้ราบคาบ
“ช่วยแอลหน่อยนะ...แอลทรมาน...นะครับ...”
เฮือก!!...ตาปรือปรอย ริมฝีปากบวมเจ่อ สภาพล่อแหลม เสียงออดอ้อน..เซ็กซี่ยิ่งกว่าดาวยั่วอีกครับเมียผม เจอแบบนี้...ผมยอมสยบแทบเท้าเลยผมก้มลงครอบครองแกนกายที่ร้อนผ่าวของน้องด้วยริมฝีปากอีกหน ขยับรัวเป็นจังหวะ น้องก็ผวาเฮือกส่งเสียงครางสลับกับร้องเรียกชื่อผมดังระงม มือเล็กจิกลงบนบ่าของผม ผมเอามือยึดสะโพกที่กำลังส่ายรัวแน่น เมื่อรู้สึกถึงอาการเกร็งของน้อง ขยับอยู่อีกสองสามที น้องก็ปลดปล่อยออกมาจนหมด ผมกลืนกินและดูดซับเอาหยาดหยดที่เอ่อล้นออกมาจนหมดจด แล้วจึงเลื่อนปลายลิ้นลงต่ำมาที่ช่องทางด้านหลัง
ผมสอดปลายลิ้นที่เปียกชุ่มเบิกทาง มือเกลี่ยคราบคาวที่หลงเหลือมาช่วยแทนสารหล่อลื่น พอลิ้นผมเบิกทางสำเร็จ ก็ส่งนิ้วเข้าแทนที่ ผมกัดฟันแน่นเมื่อช่องทางเล็กตอดรัดจนผมแทบคลั่ง แค่จินตนาการว่าแทนที่นิ้วตัวเอง ด้วยอย่างอื่นที่มีขนาดใหญ่กว่า ส่วนกลางลำตัวผมก็ปวดหนึบและดุนดันออกมานอกกางเกงทันที
ผมตระเตรียมจนช่องทางของน้องพร้อมสำหรับการรุกล้ำ แล้วก็กระชากกางเกงตัวเองออก ก่อนจะล้มตัวลงนอน แล้วดึงแอลขึ้นมาทาบทับบนตัวผม พอเห็นน้องทำหน้างุนงง ผมก็รีบบอกหน้าตาเจ้าเล่ห์...
“ตอบแทนเค้กช็อคโกแลต วันนี้พี่ให้แอลเป็นคนทำเอง...” ผมอ้างไปหน้าด้านๆ ความจริงก็หาจังหวะหลอกล่อน้องอยู่นาน เอาเรื่องเค้กมาอ้างเลย
น้องทำท่าลังเล หน้าแดงแป๊ดด้วยความเขินอาย กับท่าทางที่ไม่คุ้นเคย แล้วยังต้องเป็นฝ่ายคุมเกมส์อีก ผมเลยจับแกนกายตัวเองจ่อช่องทางร้อนผ่าวของน้อง แอลค่อยๆกดตัวเองลงมาจนสัมผัสกับแกนกายของผม ผมมองส่วนกลางลำตัวของตัวเองถูกน้องกลืนกิน มือก็ช่วยปรนเปรอข้างหน้าของแอลด้วยเช่นกัน พอแอลทำหน้าเหยเกด้วยความอึดอัด ผมก็รีบเร่งมือปรนเปรอข้างหน้าของแอล แล้วน้องก็รับผมไว้จนหมด แต่...
นั่งเฉยเลยนะครับที่รัก ไม่คิดจะขยับหน่อยเหรอ พี่ทรมานเป็นนะครับ...“แอล...ขยับสิครับ” ผมร้องบอกน้อง เพราะอึดอัดจนแทบคลั่ง เจ้าตัวเล่นนั่งเฉยจ้องมองผมตาแป๋ว ก่อนตอบหน้าซื่อ แต่เล่นเอาผมแทบหมดแรง
“ไม่!! พี่เภาแกล้งแอลก่อน แอลจะอยู่เฉยๆแบบนี้แหล่ะ”เจ้าตัวแสบของผมนั่งนิ่งเลยครับ นั่งนิ่งไม่พอยังเอานิ้วมาเขี่ยอกผมเล่นอีก ผมกัดฟันแน่น ก่อนจะยอมเจรจากับน้องอีกรอบ เพื่อความสุขของเราสองคน
“แอล...ขยับนะครับ”
“ไม่!! พี่เภาทำแอลค้างก่อน” เจ้าคิดเจ้าแค้นมากเลยเมียผม แต่มันผิดเวลานะครับ ปัดโถ่...ผมก็ไถ่โทษโดยการพาแอลไปถึงฝั่งรอบนึงแล้วนะ
“ไม่ขยับใช่ไหม อย่าหาว่าพี่ใจร้ายนะ...” ผมขู่ แต่เจ้าตัวยังทำเฉย คิดว่าอยู่ข้างบนแล้วจะถือไพ่เหนือกว่าผมล่ะสิ คิดผิดถนัด บอกแล้วว่าชั้นเชิงมันต่างกันครับที่รัก
“อย่ามาขู่ อ๊ะ.......อ๊า.........”
พอน้องไม่ยอมขยับ ผมเลยเป็นฝ่ายขยับดันตัวกระแทกขึ้นไปแทน จนแอลครางออกมาเสียงลั่น จ้องผมตาวาววับ แทบจะบีบคอผม ผมก็ยิ้มสู้เลยครับ มือก็ยังกอบกุมแกนกายน้องอยู่ แล้วก็คอยขยับตัว ก่อนจะยิ้มกริ่มออกมาทันที เมื่อแอลเริ่มขยับตัวเหมือนจะสู้กับผม นี่แหล่ะ...ข้อดีของการมีแฟนชอบเอาชนะ อีกอย่าง...
ผมเพิ่งค้นพบ...ว่ามุมเงยนี่โคตรเร้าใจเลยครับ!! แทบจะฮัมเพลงพี่บี้ เดอะสตาร์กันเลยทีเดียว...จะซ้ายทีขวาที มุมเงยมุมช้อนมันวอนให้เผลอตัว จะเฉยอยู่ก็กลัว เดี๋ยวใครมาซิวไปซะ...ผมปล่อยแอลเป็นคนคุมเกมส์ น้องก็ขยับอย่างรู้งานเป็นจังหวะ เล่นเอาผมแทบคลั่ง นึกหวงร่างบางที่กำลังขยับอยู่บนตัวผม จนแทบไม่อยากจะปล่อยออกไปไหน แต่ก็รู้ดีว่า...ภาพแบบนี้ที่กำลังเห็น เป็นของผมคนเดียว
เมื่อเห็นปลายทางของความสุขอยู่รำไร ผมก็กระแทกสะโพกสวน จนร่างกายของเราสองคนสอดประสานลึกซึ้ง ขยับกระแทกระรัวก่อนที่เราทั้งคู่จะปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน พร้อมกับที่น้องหมดแรง ทิ้งตัวลงมานอนซบบนอกของผม ผมลูบผมน้องด้วยความรัก กอดกระชับแน่น
“พี่รักแอลนะครับ...”
“แอลก็รักพี่เภา สุขสันต์วันเกิดนะครับ แต่ถ้าวันหลังปล่อยแอลค้างอีกนะ จะจับเจื๋อนซะ!!” โหดมากครับ...
“เจื๋อนของพี่แล้วแอลจะมีความสุขเหรอครับ” ผมแกล้งแหย่
“มีมือ มีปากก็ใช้ไปสิ” น้องงึมงำตอบหน้าแดงแป๊ด แล้วรีบซุกหน้าลงกับอกผมกลบเกลื่อนความอายทันที
พูดแบบนี้...แถวบ้านพี่เรียกว่ากำลังยั่วกันอยู่นะครับ
ผมเห็นน้องเหนื่อย ผมก็สงสาร แต่...แกนกายที่ผมยังไม่ได้ถอดถอนออกมา แล้วปล่อยคาอยู่ในตัวน้องมันเริ่มตื่นตัวขึ้นมาอีกแล้วครับ ผมไม่ได้หื่นเลยนะ แค่สุขภาพดีไปหน่อยเอง
ไม่ได้อยากรังแกคนที่กำลังนอนหมดแรงอยู่เลยจริงๆ แต่...ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล
“พี่เภา!! ขยับทำไมเนี่ย” น้องโวยลั่นเลยครับ
“อ้าว...ก็มันแข็งอีกแล้ว ถ้าแอลเหนื่อยก็นอนเฉยๆ เดี๋ยวพี่ทำให้ พี่อยู่บนเอง”
“แล้วแอลบอกตอนไหนว่าจะอยู่ข้างบน มักมาก หื่นกาม อดอยากมาจากไหนเนี่ย”
“อดอยากมาจากแฟนครับ” ผมตอบหน้าระรื่น
จะมามัวเถียงกันอยู่ทำไมเนี่ย ผมก้มลงจูบปิดปากน้อง ก่อนจะเริ่มขยับตัว แต่ก็ยังมีเสียงครางดังลอดริมฝีปากบางออกมาอยู่ดี...
เป็นของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดในโลกเลยครับเดี๋ยว!!...อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ผมไม่ได้หื่นนะครับ ผมจะบอกว่ามีแอลอยู่ด้วยกันกับผมเนี่ย เป็นของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดเลยครับ
.
.
“สามสิบแปดจุดห้า...” ผมพึมพำขณะก้มลงมองดูปรอทวัดไข้
คนป่วยที่นอนอยู่บนเตียงมองผมตาขวางเลยครับ เพราะตื่นมาพร้อมอาการตัวร้อนจี๋ แถมยังปวดเมื่อยตามเนื้อตัวอย่างกับไปแข่งไตรกีฬามา จนผมต้องเป็นคนเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้อง
หลังจากผ่านคืนวันเกิดที่แสนสุขสันต์ จนมาตื่นเอาตอนบ่ายแก่ ผมก็แทบสะดุ้งตอนที่คว้าแอลเข้ามากอด แล้วปรากฏว่าน้องตัวร้อนจี๋ น้องก็งึมงำคาดโทษผม
“เพราะพี่เภานั่นแหล่ะ แอลจะฟ้องพี่เอฟ”
เฮือก!!...อย่าครับแอล ถ้าไม่อยากเป็นหม้ายผัวตาย ขืนพี่เอฟรู้นี่มีหวัง...มีโทษสถานนักถึงขั้นประหารชีวิตและเพราะผมเป็นคนทำน้องป่วย ผมเลยมายืนอยู่หน้าเตา เตรียมทำอาหารอ่อนสำหรับคนป่วยที่นอนหน้าบูด แต่...ความสามารถด้านการทำอาหารของผมติดลบครับ
ผมหยิบมือถือมาเข้าอินเตอร์เนต เปิดหาวิธีทำอาหารสำหรับคนป่วย จำพวกโจ๊กหรือข้าวต้ม แต่...แค่หุงข้าวก็ยากแล้วครับ แถมทุกทีที่ผ่านมาน้องก็เป็นคนทำอาหารตลอด ผมยืนมึนอยู่หน้าเตาร่วมสิบห้านาที ก่อนจะยอมแพ้แก่หม้อ ชาม จาน กระทะ และเตาแก๊ส ยอมถอยทัพกลับมาหาน้องที่นอนเล่นเกมส์อยู่บนเตียง เพิ่งรู้ว่าอาหารหน้าตาดี รสชาติอร่อยที่แอลทำให้ผม เอาเข้าจริงมันก็ยากเอาเรื่องเหมือนกันครับ ผมคงต้องไปพึ่งร้านข้างแทน คนป่วยก็แสนดี เอาแต่นอนเล่น PSP ไม่สนใจผมเลยซักนิด
“แอลครับ...อยากกินโจ๊กหรือข้าวต้มดีครับ?”
“ข้าวต้ม” น้องตอบผม แต่ตาจ้องแต่เครื่องเกมส์ PSP
“นอนรอเดี๋ยวเดียงนะ เดี๋ยวพี่รีบซื้อแล้วรีบกลับมาอยู่เป็นเพื่อน”
“ฮื่อ” น้องรับคำในลำคอ ท่าทางมุ่งมั่นกับเกมส์
ก่อนจะออกมาจากห้อง ผมยังมองน้องอย่างเป็นห่วง เพราะคนป่วยงอนผม ที่ฉลองวันเกิดนานจนพระอาทิตย์ขึ้น จนน้องป่วย เลยเอาแต่เล่นเกมส์เหมือนเป็นเด็กสามขวบ ผมรีบออกมาซื้อ เจอแต่ร้านข้าวต้มปลา เลยซื้อข้าวต้มปลามาแทน พอกลับมาที่ห้อง คนที่คิดว่าน่าจะนอนเล่นเกมส์อยู่ก็หลับปุ๋ยเรียบร้อยด้วยความอ่อนเพลีย ผมเลยวางถุงข้าวต้มลงบนเคาน์เตอร์ กะว่าปล่อยน้องนอนอีกซักพัก เดี๋ยวค่อยปลุกมากินข้าวและกินยา
ระหว่างน้องนอนผมเลยเดินเก็บห้อง ก่อนจะมาเจอของขวัญกล่องเล็ก ซุกอยู่ตรงตู้เสื้อผ้าผม เหมือนรอให้ผมเป็นคนมาเปิดเจอเอง พอแกะออกมาก็ต้องเบิกตากว้าง ความตื้นตันและความยินดีแล่นพล่าน
นาฬิกาข้อมือที่ผมยืนมองอยู่นานก่อนจะยอมตัดใจ วันนั้นแอลยังถามผมว่าไม่ซื้อเหรอ ผมไม่คิดว่าแอลจะไปแอบทำงานเก็บตังค์มาซื้อให้ผม
มันอาจจะเป็นสิ่งของที่ไม่ได้มีราคาแพงมากมาย แต่มันมาจากความตั้งใจ ของคนที่ลงทุนไปทำงานเก็บเงิน เพื่อมาซื้อของให้ผม แอลมีเงินเก็บ มีเงินที่คุณแม่ให้รายเดือน แต่น้องลงทุนไปทำงาน เพราะอยากให้ทุกอย่างมาจากความตั้งใจ มาจากน้ำพักน้ำแรงของน้อง มันเลยมีคุณค่าทางจิตใจมากกว่าของแพงๆที่ผมเคยได้เสียอีก
ตอนเปิดตู้เย็นแล้วเห็นเค้กช็อคโกแลตผมก็ยิ่งยิ้มกริ่ม ดูก็รู้เลยว่าแอลเป็นคนทำเองอย่างแน่นอน แต่ถึงจะอยากกินมากแค่ไหน ผมก็ต้องหักใจ เพราะอยากกินพร้อมกับคนป่วยที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ต่างหาก
ผมเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ก้าวขึ้นเตียงไปเบียดตัวนอนข้างแอล ดึงตัวน้องเข้ามากอดแน่น น้องขยับตัวนิดหน่อยเหมือนจะอึดอัด แต่พอรู้ว่าเป็นผมก็ขยับเข้ามาซุกที่อก ผมก้มลงกระซิบข้างหู แม้ไม่รู้ว่าคนที่หลับอยู่จะรู้ตัวหรือเปล่า
“ขอบคุณนะครับ...แอลคือความสุขของพี่จริงๆ”ผมคิดไม่ผิดเลยที่รักคนๆนี้ ถึงจะชอบทำตัวห่ามห้าว ชอบทำให้ผมเป็นห่วง แต่ก็เอาใจใส่คนอื่นเป็นที่สุด คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ
ผม...ไปไหนไม่รอดแล้วจริงๆครับ
คนนี้...คนสุดท้ายและตลอดไป- END STEP 38 -
๐ ก่อนอื่น...ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์มากเลยนะคะ คนเขียนปลื้มกว่าพี่เภาอีกค่ะ ดีใจที่ทุกคนชอบนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
๐ ตอนนี้เขียนด้วยความยากลำบาก บางช่วงเขียนเอง เขินเอง แทบจะเอาทิชชู่มาซับเลือดตัวเอง กลัวด้วย...กลัวว่ามันจะแรงไปจนกลายเป็นน่าเกลียด พยายามเรียบเรียงแก้ไขอยู่หลายรอบ หากไม่ดีหรือผิดพลาดยังไงต้องขออภัยด้วยนะคะ
๐ กลัวคนอ่านจะเกลียดพี่เภา เพราะดันมาแกล้งน้อง ปล่อยน้องอารมณ์ค้าง แต่สุดท้ายก็เสร็จสมอารมณ์หมายทั้งพี่เภา น้องแอล คนเขียน และคนอ่าน พี่เภาหื่นที่สุดในสามโลก แต่มีโมเม้นท์นี้เฉพาะกับน้องแอลเท่านั้น
๐ ช่วงนี้เป็นช่วงที่งานรัดตัวมาก จะพยายามมาลงอย่างน้อยอาทิตย์ละสองตอนนะคะ ไม่อยากให้ทุกคนรอนานกัน
๐ หวังว่าจะมีความสุขกับตอนนี้กันนะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์และการติดตามค่ะ เจอกันตอนหน้านะคะ น้อมรับทุกคำติชม 
หัวข้อ: [MY BUTLER] ❤ คุณพ่อบ้านของผม // แจ้งข่าวรีปรินต์ 05.06.2020 หน้า 135 (อ่าน 1506358 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก