มิวทำงานในไร่ไปเพลินๆรู้ตัวอีกที ก็พบว่าคนงานหายไปเกือบจะหมดแล้วเพราะใกล้เวลาพักเที่ยงแล้วนี่ เขาได้มาทำงานที่นี่ได้เพียงอาทิตย์นึง ก็รู้สึกตัวว่าตัวเองคล้ำลงอย่างเห็นได้ชัดจากการตากแดดทั้งวัน และมือที่เคยเนียนนุ่มบัดนี้ เริ่มแตกและแห้ง อย่างคนทำงานหนักเสียแล้ว
ในครัว ขณะที่ มิวเดินเข้ามา
“ พี่มิวๆๆ.. ทางนี้ค่า อุตักข้าวไว้รอแล้วเหนื่อยไหมคะเดี่ยวอุ นวดให้นะ ” อุไร พยายามตีสนิทกะมิวมากขึ้น
“ น้อยๆหน่อยนังนี้ ....ข้าเป็นป้าเอ็งทำไมไม่ เตรียมให้วะ แหม๊....มันน่านัก.. ” อุไร ได้ยินคำเตือนจากป้าอ่อน จึงสำรวมอาการมากขึ้น
“ งั้น ผมขอตัวนะครับ...”
“ อ้าวพี่มิวจะไปไหนละ เดี่ยวก่อนสิยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ..”
“ หุบปากแล้ว ยัดข้าวเข้าปากไป นังนี้...มันจะไปไหนก็เรื่องของมันสิ ห่วงมันทำไม เดี้ยเหอะ..”ป้าอ่อนยกแขน เหมือนตี อุไร แสร้งทำตัวหลบทันก่อน
แม้ มิวจะไม่ได้ทานไรมาแต่เช้า ...แต่เขาก็ไม่ค่อยหิวเท่าได้นัก จึงออกมาเดินเล่นก่อนรอให้ทุกคนกินเสร็จ แล้วตึงจะเข้าไปกิน เพราะไม่อยากอยู่ให้ป้าอ่อน ถากถาง
“ อ้าวมิว ทานข้าวเสร็จแล้วหรอ... ” ถั่วพูเด็หนุ่มรุ้นราวคราวเดียวกับอุไรเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจ
“ ยังเลย...ไม่อยากนั่งทานอยู่นั้น เบื่อๆเลยออกมาเดินเล่น ”
“ งั้นมาทานกะเราสิ...เราทานกะพ่อ ใน บ้านพักคนงาน มีอาหารท้องถิ่น อร่อยๆทั้งนั้นเลยปะ..”ถั่วพูไม่รอให้อีกฝ่ายปฏิเสธ จึงรีบคว้าแขน เล็กของร่างบางเดินออกไป แน่นอน ภาพดีๆอย่างนี้ก็คงไม่พ้นสายตาเหยี่ยวอย่างป้าอ่อนไปได้
หล่อนคิดในใจ ....หึ คุณหินจะต้องรู้แน่ว่าแกกะไอ้พู เป็นไรกัน แค่คิดก็สนุกแล้วสิ..
บ่าย..
หินกลับมาจากโรงพยาบาล บอกคนงานช่วยกันหามดินขึ้นไปไว้บนห้อง เขาได้รัยข่าวดีว่าอาการของดินกำลังหายวันหายคืน จากการเป็นเจ้าชายนิทราร่วมสองเดือน เขาคิดในใจว่า ถ้าดินฟื้นมาเมื่อไหร่ เขาจะให้มิวชดใช้กรรมอย่างสาสม
“คุน หินค่า คุนดินเป็นอย่างไรบ้าง... ”
“ หมอบอกว่าอาการดีขึ้นมากไม่ต้องใส่สายออกซิเจนตลอดเวลา...”
“ สาทุ ...คันพระคุ้มครองคุนดินแท้ๆๆ...เห้ออ...ชื่นใจจัง ” ป้าอ่อนเลี้ยง ดินมาแตอ้อนแตออก ไม่ใชลูกก็เหมือนลูกผูกพันไม่แพ้พ่อและแม่ หลอน จำได้ว่าวันนั้น หลอนแทบช๊อกเมื่อรู้ว่าดินประสบอุบัติเหตุ หล่อนไหว้กล่าวสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ตนเคารพอย่าง บ้าคลั่งเพื่อหวังว่าวันนึง คุณหนูขอหล่อนจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง
“ เอ่อ..แล้วนี้หายกันไปไหนหมด บ้านเงียบเชียว ”หินเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับส่งสายหาหาร่างบาง แต่ ในใจต้องการถามว่า มิวหายไปไหนเสียมากกว่าเพราะทุกครั้งเข้าจะเห็นร่างบางก้มๆเงยๆ อยู่บริเวณ ไร่องุ่น แต่นี่กลับเข้ามาแล้วก็ยังไม่เห็นร่างบางก็เริ่มอารมณ์เสีย เพราะเลยเวลางานมาแล้ว และ กลัวว่าจะหนีเขาไปอีก
“ คุนหิน ถามถึงใครคะ คุนท่านก็ไปถือศีลที่วัดนี่คะ สักพรุ่งนี้ก็กลับแล้ว...”
“ อืม ...ผมทราบแล้ว...”
“อ้าวแล้วคุนหิน ถามหาไคร... ถ้าจะ ถามถึงเด็กไหม่นั้น นู้นนแหน่ะไป กินข้าวกับ ลูกหัวหน้าคนงาน ที่บ้านพักคนงานชายกะ ไอ้พูนะค่ะ..ป้าบอกว่ากินด้วยกันก็ไม่ยอม สงสัยคงชอบกินอาหารแปลกๆๆละมั่งคะ ”
“ หรอ....หื้มม ”หิน ขบกรามด้วยอารมณ์โมโห
.................ทำไมบอกแล้วไม่ฟัง สงสัยเรายังโหดไม่พอ แล้วจะรู้สึกว่า ขัดคำสั่งของหิน มันจะเป็นอย่างไร........หินคิดในใจอย่างโกรธแค้น
“ เนี่ยถึงเวลางานแล้วป้าต้องไปตามละ เมื่อเช้าก็อู้งาน ทั้งเช้า คนนี้ไม่ไหวเลยนะคะ ป้าไปเตือน ก็ทำท่าฟิดฟัดใส่ ป้าละเหนื่อยจริงๆ ”ป้าอ่อน แสร้งพูดออกไปเพราะเห็นแววตาขุ่นมัวของอีกฝ่ายแล้วรู้สึกสะใจนิดๆ
“ หึ...มารยาจิงๆ ” หินสบถออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินตรงไปยังที่บ้านพักคนงานชาย
หินเดินตรงไปด้วยอารมณ์โกรธแค้นอีกละ นึกในใจว่า
.......จะปั่นหัวผู้ชายเล่นเหมือนที่เคยทำมารึไง ไม่มีวันหรอกอย่างน้อย เขาก็ไม่ตกหลุมพราง คนมารยาแบบ มิวหรอก......
TBC
คนแต่งขยันอัพ เพื่อ แฟนๆๆนักอ่านเลยนะครับบบบบบบบบ
ช่วยกันเม้นเยอะๆหน่อยค๊าบบบบบบบ
ให้เป็น FC หิน กะป้าอ่อนยกมือขึ้น อิอิ
ป้าอ่อนเนี่ยดเพิ่มดีกรีความเกรียนอีกเลเวล อีกแล้วอ่า ใจร้ายยยยกับมิวน้อย จัง
เอะเห็นมี ใครบอกว่าอยากให้พรกเอกเป็นเต๋า ....จะไหวปะครับเพราะเนื้อเรื่องจะเน้นหนักดรามา ตบจูบ เลยอะครับ
กลัวคนจะเกลียดเต๋าก่อนอ่าส แต่เป็นคชานี่ยอมรับเน๊อ
อย่าลืมเม้นเยอะๆๆนะครับ
ปล.. อยากให้พระเอกเป็นคนไหนรีเควสมาเลยยยยย อิอิ
ปล..สอง ตอนหน้าเปิดตัวมาลิณี ต้มน้ำมาม่าแน่ๆๆเอิ้กๆๆ
รูป มิวน่ารักๆๆมาฝากคราบบบ
[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 506061 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก