หัวข้อ: Unbelievable Love [END]

[sulsul]

เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากกก
พุเอ๋อสุดๆ แต่เสน่ห์กระจาย 555
มาถึงบ้านแล้ว แถมยังเป็นน้องคณะอีก 
ไม่บอกก็รู้เราเชียบ์ใคร
อีกอย่างเฮียแพทยังไม่โดน คือเฮียมาแผ่วๆมาก
แถมพุเราโดนจูบแอนด์จุ๊บแล้วด้วย!!!!

[andear]

รถไฟจะชนกันละเว้ยเฮ้ย อิอิ

[cho_co_late]

ท่าทางจะเกิดเหตุการณ์รถไฟชนกัน
มาปูเสื่อรอดูว่าเล่ย์หรือเฮียแพทที่จะออกอาการมากกว่า อิอิ

[gife1411]

อ่าาาาาาาาา ชอบจังเลยค่ะ สนุกมาก อ่านไปยิ้มไปตลอด

แต่งได้สนุกมาก เราติดตามผลงานนักแต่งมา2เรื่องแล้ว

สนุกทุกเรื่องเลย ชอบมากๆค่ะ แค่เห็นชื่อผู้แต่ง เราก็เข้ามาอ่านแล้ว

เพราะสนุกทุกเรื่องจริงๆ ชอบมากๆๆ จริงๆนะคะ

คือแบบ อ่านแล้วมันชุ่มชื่นหัวใจมาก ขอเป็นแฟนคลับนะคะ

ชอบผลงานของผู้แต่งมากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ

*****************************************

เราชอบเล่ย์ มากเลยค่ะ คือแบบ เทคแคร์ดีมากๆเลยอะ

เป็นกันเองดี ให้ความรู้สึกแบบพึ่งพาได้ เท่ห์เวอร์น่ารักมากกกก

และดูเหมือนว่าจะรวยน่าดู และก็คงจะชอบพุด้วย แต่พุเนี่ย

ซื่อดี ฮาดีด้วย เพราะอย่างงี้ถึงมีแต่คนรุมชอบซินะน่ารักมากเลย

ส่วนเฮียแพทนี่ เอ๊ะ!! ยังไง? แต่เฮียแกก็ดูรัก(?)และเป็นห่วงพุดี

ส่วยพี่ปรายหายเลย 555 แกแลดูจิตๆนะ รายนี้ สนุกมากค่ะ ชอบมากจริงๆ

 

[slurpee04]

เฮียเเพทหรือเล่ย์หว่า 

รถไฟจะชนกันแล้ว

[pim_onelove]

รออ่านตอนต่อไป คาดว่ารถไฟจะชนกันสนั่นแน่ๆ 5555 

[rainbow67]

UNBELIEVABLE LOVE

Chapter Eight

 

 

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากใส่บาตรกันเรียบร้อยแล้ว ผมก็เอ่ยถามชาวคณะที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาหลายเพลา “เดี๋ยววันนี้ไปไหว้หลวงพ่อใหญ่กันมั้ย มาพิษณุโลกทั้งที”

“หลวงพ่อใหญ่คือใคร” ไอ้ซอลถามงงๆ

“พระพุทธชินราช”

“อ๋อ งั้นก็ไปดิ รีบๆ หน่อยละกัน เดี๋ยวจะได้กลับมากินเหล้าต่อ” ดูมันจะไปทำบุญทั้งที ยังไม่วายห่วงเรื่องเหล้า “เมื่อคืนยังไม่สะใจใช่ป๊ะ ใครวะอ้วกเสียงดังลั่นบ้านเลย”

ไอ้ซอลพยักพเยิดไปทางเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ “ไอ้เดียว”

“สัด” ไอ้เดียวตบหัวเพื่อนรักมันอย่างหมั่นไส้ “โบ๊ยนะมึง”

ไอ้ซอลคลำหัวแล้วบ่นพึมพำ “ภาพที่กูสร้างไว้ แตกสลายลงในคืนเดียว”

“กูว่ามึงแตกมานานแล้ว เลิกสร้างเหอะ” ไอ้เดียวบอกเบื่อๆ ส่วนคนอื่นๆ ก็หัวเราะขำ

นึกย้อนไปเมื่อวันที่ผมเจอกับพวกมันครั้งแรกแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้... เหลือเชื่อจริงๆ แค่รู้จักกันไม่ถึงเดือน แต่ตอนนี้เราสนิทกันยิ่งกว่าเพื่อนที่คบกันมาเป็นปีซะอีก

“เฮ้ย ไอ้พุ อยากดูแข่งเรือยาววะ” ไอ้ซอลบอก มาจากไหนของมันเนี่ย ไม่ได้ดูดินฟ้าอากาศเล้ย

“มีที่พิจิตรโน่น แล้วเขาก็แข่งกันเดือนกันยาตุลา มาแข่งอะไรเดือนนี้ พายๆ ไป เรือติดหินโสโครกกันพอดี”

“ไม่ใช่ไททานิค จะติดหินโสโครกได้ไง”

“หินโสโครกบ้านมึงดิ ไททานิคมันชนภูเขาน้ำแข็งเว้ย” ไอ้เดียวแสดงตัวเป็นผู้รู้

ปล่อยให้มันสองคนกัดกันให้พอ ผมเดินขึ้นเรือนไปยกสำรับกับข้าวลงมา กินข้าวเช้าแล้วจะได้ไปไหว้พระกัน เผื่อพวกมันอยากไปเที่ยวที่อื่นต่อด้วย…

“คนอื่นๆ ไปไหนหมดวะ” ไอ้เอ้ถามขณะที่กำลังกินข้าวกันอยู่

“พ่อกับแม่ไปบ้านญาติอีกอำเภอหนึ่ง ส่วนพันไปโรงเรียน”

“อ้าว ยังไม่ปิดเทอมอีกเหรอ”

“ปิดแล้ว แต่มีกิจกรรมอะไรไม่รู้ค้างสองคืน”

“แล้วพ่อกับแม่จะกลับป่ะ”

“กลับวันศุกร์”

“อ้าว ทางสะดวกแล้วมึง” ไอ้เดียวเอาศอกกระทุ้งไอ้เล่ย์ ทำหน้าได้เลวมาก

“ผลั๊วะ”

“โป๊ก!”

เสียงแรกคือ เสียงไอ้เล่ย์โบกไอ้เดียว ส่วนเสียงที่สองคือการปะทะกันระหว่างลูกแตงกวากับหน้าผากไอ้เดียวด้วยฝีมืออันแม่นยำของผมเอง... โดนเต็มๆ ทั้งหน้าทั้งหลัง

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า กร๊ากก ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ไอ้ซอลครับ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง... หัวเราะได้เว่อร์มาก เหมือนคนเก็บกดมานาน

หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ พวกเราก็เตรียมตัวออกเดินทาง แต่พอดีผมนึกอะไรขึ้นมาได้ก่อน จึงรีบกดโทรหาเฮียแพท...เพิ่งจะคืนดีกัน ยังไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

[โหล] เสียงงัวเงียมากอะ เหมือนยังไม่อยากตื่น

“เฮีย ผมเอง พุ”

[เออ ว่าไง โทรมาไมแต่เช้า]

จะเก้าโมงแล้ว เช้าตรงไหน “จะโทรมาถามว่า เฮียจะมาบ้านผมวันไหน วันนี้หรือเปล่า”

[ทำไม คิดถึงกูมาก อยากให้ไปวันนี้] เฮียแพทพูดกลั้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“เปล่า ผมจะออกไปข้างนอก เดี๋ยวกลับมาไม่ทัน”

[…………] เสียงเฮียแกหายไป นึกว่าสัญญาณขาดซะอีก “เฮีย?”

[เออๆๆ จะไปไหนก็ไปเหอะ]

“อ้าว แล้วเฮียจะมาวันไหนอะ ถ้ารู้ จะได้ไม่ออกไปไหน”

[อีกสองสามวัน เดี๋ยวโทรไปบอก]

“โอเค งั้นไม่กวนเฮียละ นอนต่อเหอะ หวัดดีครับ”

แล้วเฮียแพทก็ตัดสายไปโดยไม่กล่าวลา ตามสไตล์ของสายรหัสผม

“ลุงรหัส เขาจะมาเที่ยวบ้าน กลัวไม่เจอกัน” ผมบอกคนอื่นๆ ที่มองมาอย่างสงสัย “เออ เอาเสื้อผ้าไปสักชุดนะ เดี๋ยวพาไปเที่ยวน้ำตก”

“มึงจะพาไปถูกเหรอ ขนาดบ้านตัวเองยังมาไม่ถูกเลย” ไอ้เดียวแขวะ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” อันนี้เสียงไอ้ซอลกับไอ้เอ้ครับ หัวเราะเยาะผมอย่างสะใจ ไม่ช่วยแล้วยังทับถม... เพื่อนชั่ว

 

ไหว้พระขอพรกับเรียบร้อยแล้ว เดินกลับไปที่รถ ก็เห็นเก๋งป้ายแดงคันหนึ่งกำลังถอยออกจากซอง

“ครืดดด” เสียงท้ายรถคันนั้นขูดกับขอบปูนครับ เจ้าของรถคงตกใจ ชะงักไปแป๊บหนึ่ง เปิดกระจกลงแล้วชะโงกหน้ามาดูท้าย

“กูว่าแล้ว ผู้หญิง” เสียงพึมพำจากคนรอบข้าง

เนื่องจากวัดนี้มีคนมาทำบุญเยอะมาก ทำให้ต้องจอดรถเบียดๆ กัน แล้วถ้ายังขับรถไม่เก่งก็มักจะได้แผลกลับไปแบบรถเก๋งคันนี้แหละครับ

“เย้ยยย!” เสียงพวกเราเองครับ หวาดเสียว ถอยมาเกือบเฉี่ยวรถของเรา... ไอ้เล่ย์รีบเดินไปหาเจ้าของรถคันนั้น “คุณ เดินหน้าก่อน เดี๋ยวผมถอยออกให้เอง”

หลังจากที่ไอ้เล่ย์ถอยรถออกมาจากซองแล้ว พวกเราก็ขึ้นไปนั่ง รอให้รถป้ายแดงคันนั้นขับออกไปก่อน... ไม่ใช่ว่าเป็นคนดี แต่รถคันนั้นมันขวางทางออกอยู่

ผ่านไปสักครู่ หลังจากที่รถคันดังกล่าว ถอยหน้าถอยหลังอยู่สองสามจึ๊ก

“โครม!” เอิ่ม ไฟท้ายแตก

“ประกันแม่งร้องไห้แน่ งานนี้” เสียงไอ้เอ้

“สงสารรถชิบหาย” เสียงไอ้เดียว

ไอ้เล่ย์ดึงเบรกมือแล้วเปิดประตูรถ เดินเข้าไปหาเจ้าของรถคันนั้น พูดอะไรสักอย่าง ผู้หญิงคนนั้นก็เปิดประตูลงมา ให้ไอ้เล่ย์ขึ้นไปนั่งตรงที่คนขับแทน… ไม่นานเกินรอ รถคันนั้นก็สามารถถอยออกมาจากซองได้อย่างสวัสดิภาพ ไร้ซึ่งรอยขีดข่วนใดๆ

…นอกจากรอยเดิมที่เกือบจะเกินเยียวยา

“แมนมากเพื่อนกู” ไอ้เดียวแซว หลังจากที่ไอ้เล่ย์กลับขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว

“หรือมึงจะไม่ไปเที่ยวน้ำตก” ไอ้เล่ย์ว่าเพราะถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างก็คงอีกนาน

พวกเราเลยรีบตะโกน “ไปคร๊าบบบ ไป”

 

“ว๊าวว สวยยย” ไอ้ซอลอุทาน แล้วก็วิ่งไปยืนที่สะพานข้ามลำน้ำเข็ก “พวกเรา มาถ่ายรูปกัน”

“มา เดี๋ยวถ่ายให้” ผมบอก รับกล้องมาจากไอ้เอ้

หลังจากถ่ายให้จนพวกมันพอใจแล้ว ไอ้เดียวก็เริ่มจะเนรคุณ “เฮ้ย มาถ่ายด้วยกันสิพวกมึง แหม ห่างกันหน่อยไม่ได้เชียวนะ ต้องแพ็คคู่ตลอด”

ไอ้เอ้เดินมาดึงกล้องไปจากมือผม “มา เดี๋ยวกูถ่ายให้”

ถ่ายได้สองสามรูปผมก็จะเดินต่อ แต่ถูกไอ้ซอลดึงไว้ “เฮ้ย จะรีบไปไหนวะ มาถ่ายรูปคู่ก่อน”

“พอแล้ว ถ่ายไรกันเยอะแยะ” ผมบ่น เนื่องจากเป็นคนที่ไม่ค่อยจะชอบกล้องซักเท่าไหร่ไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างแทบจะไม่มีใครรู้ เพราะไม่เคยถ่ายเก็บไว้เลย

“พอได้ไง” ไอ้เดียวแย้ง ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้ผมถึงกับอึ้ง “เป็นแฟนกันประสาอะไร ไม่มีรูปคู่สักรูป”

ผมหันควับไปมองสบตาไอ้เล่ย์ ซึ่งอีกฝ่ายก็แค่ยักไหล่ เหมือนจะบอกว่า ‘ไม่เกี่ยวนะ มันพูดของมันเอง’ แล้วดึงผมไปกอด “เฮ้ย! ทำไร”

“กอดแฟน”

“ใครเป็นแฟน ยังไม่ได้ตกลงเลย อย่ามามั่ว”

“หมดเวลาปฏิเสธตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เงียบแปลว่าตกลง” ดูคนโมเมดิเมื่อคืนนะ พอพูด ‘เป็นแฟนกันนะ’ จบ พี่แกก็เดินลงเรือนไป ไม่รอฟังด้วยว่าผมจะตอบยังไง

...แล้วใครจะไปรู้วะ ว่าพูดจริงพูดเล่น

ยังไม่ทันที่ผมจะแย้งอะไร ไอ้เดียวก็ตะโกนออกมา “เฮ้ย! สองผัวเมียคู่นั้นอะ มัวแต่เถียงอะไรกันอยู่ จะถ่ายรูปแล้ว ยิ้มหน่อย”

ไอ้เพื่อนชั่ว... ผมยกนิ้วกลางให้ พอดีกับที่มันกดชัตเตอร์ “ไอ้เล่ย์ ไม่ดูแลเมียเลยว่ะ แม่งหยาบคาย ให้ของลับกูด้วย”

“ถ้ายังไม่หุบปาก เดี๋ยวมึงจะเจอยิ่งกว่าของลับ” ไอ้เล่ย์ว่า

ผมหัวเราะสะใจ เมื่อเห็นหน้าไอ้เดียว ให้มันรู้ซะมั่ง ว่าใครเป็นใครแต่พอได้ยินเสียงหัวเราะหึๆ ของไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็นึกได้หุบยิ้มฉับ… เนียนเลยนะ

“แหมๆ เข้ากันเป็นฉาบเป็นฉิ่งเลยนะ” อันนี้ไอ้ซอล ลูกคู่ไอ้เดียว

“ยัง ยังไม่จบ” ไอ้เล่ย์ว่า แต่ดันยิ้ม... ช่วยได้มากเลยครับ

“เฮ้ย พอๆ เห็นมั้ยเนี่ย มันอายจนตัวแดงแล้ว แซวมากๆ เดี๋ยวก็ตัวไหม้พอดี” เหมือนจะดี แต่ได้ว่าข่าวว่ามึงนั่นแหละเป็นคนเริ่ม ไอ้เดียว ไอ้เพื่อนเวร

 

กว่าเราจะเลิกเล่นน้ำตกก็เย็นมากแล้ว แต่เพราะไม่มีใครรออยู่ที่บ้านเลยไม่จำเป็นต้องรีบร้อน เผอิญผ่านร้านอาหารร้านหนึ่ง บรรยากาศน่านั่ง พวกเราเลยตกลงแวะไปกินข้าวกันที่นั่น

พอเจอที่นั่ง ไอ้เอ้ก็บอก “กูขอหลับก่อนได้มั้ย แม่งน่านอน”

โต๊ะที่เด็กเสิร์ฟพาเราไปนั่งเป็นแบบเก้าอี้ไม้พับได้ที่มีเบาะนุ่มๆ วางไว้ด้านบนครับ เหมาะแก่การนอนดูทีวีมากๆ

และเมื่อพนักงานยื่นเมนูให้…

“จ้าวสมุทร” ไอ้ซอล

“กุ้งแม่น้ำราดซอสมะขาม” ผม

“กะพงสองน้ำ” ไอ้เดียว

“เต๋าล้อมเกาะ” ไอ้เอ้

“กุ้งอบฟองเบียร์” ไอ้เดียว

“เป็ดเจ็ดเซียน” ไอ้ซอล

“กุ้งแม่น้ำต้มยำมะพร้าวอ่อน” ผม

“ข้าวเปล่าโถหนึ่ง” ไอ้เอ้

“แบล็คขวดใหญ่ โซดาหก โค้กหนึ่ง น้ำเปล่าสาม น้ำแข็งถังหนึ่ง” ไอ้เดียว

ไอ้เล่ย์มองพวกผมแล้วหัวเราะขำ “เซียนมาก ได้ดูเมนูกันมั้ยเนี่ย”

อย่าว่าแต่ไอ้เล่ย์เลยครับ เด็กเสิร์ฟยังขำอะ สั่งกันฟ้าถล่มดินทลายประหนึ่งว่าพรุ่งนี้จะไม่ได้กินข้าวกันอีกแล้ว

หลังจากที่เด็กเสิร์ฟรับออเดอร์ไปแล้ว ผมก็ลุกขึ้นยืนเพราะอั้นมานานแล้ว

“ไปไหน” ไอ้เล่ย์ถาม

“ห้องน้ำ”

ไอ้เล่ย์ลุกเดินตามออกมา ตอนแรกผมว่าจะบอกมันแล้วว่าไม่ต้องไป แต่มาคิดดูอีกที เกิดมันบอกว่าไม่ได้ตาม จะหน้าแตกซะเปล่าๆ เลยเฉยไว้

หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ขณะที่ผมกำลังยืนล้างมืออยู่ตรงเคาน์เตอร์ ก็ได้ยินใครสักคนแผดเสียงออกมา “ไอ้เหี้ย!! มึงไปเอามันมาแล้วใช่มั้ย”

ตกใจสะดุ้งเลย หันไปมองก็เห็นผู้ชายหนึ่งในสองที่เดินเข้าห้องน้ำมาพร้อมกับผมกำลังยืนเท้าสะเอวด่าผู้ชายอีกคนที่ยกมือห้าม “เบาๆ จะตะโกนทำไม”

“ทำไม กูจะตะโกน อีเหี้ยหน้าไหนมันจะทำไม” ผู้ชายคนแรกยังคงแผดเสียงอยู่เหมือนเดิม แถมยังจ้องหน้าผมเหมือนหาเรื่องด้วย แล้วพูดเสียงตะคอก “มองอะไร! มึงไม่เคยเห็นผัวเมียทะเลาะกันรึไง อ๋อ หรือมึงอยากได้ผัวกู”

ผมทำหน้าเหวอ... ที่มองเพราะยังอึ้งอยู่ครับ ไม่ใช่เพราะอยากได้สามีใครแต่อย่างใด

“อย่าลาม” เสียงของไอ้เล่ย์ครับ ไม่รู้เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ “จะทะเลาะกันก็อย่ามาลากคนอื่นเข้าไปยุ่งด้วย”

“ทำไม มึงเดือดร้อนอะไรด้วย เป็นผัวมันหรือไง… %#&#@#@^&... %*^&#@@$@$*… %$&*&$#@@%^&$#&” ข้างหลังคือคำด่าที่หยาบคายมาก ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้

“ผลั๊วะ!” เสียงหลังมือกระทบหน้า พร้อมกับการเงียบหายไปของคำด่า… ผมทำหน้าเหวอ มองคนที่กระเด็นไปกองกับพื้นด้วยความตกใจ

...แล้วไอ้คุณเล่ย์ไปยืนตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไวจังวะ

“ไอ้สัส!! มึงทำเมียกู” ผู้ชายอีกคนเหวี่ยงหมัดมาใส่ไอ้เล่ย์ แต่เหมือนมวยคนละรุ่น หุ่นมาตรฐานทั้งคู่ อีกคนมาตรฐานชาวไทย ส่วนอีกคนมาตรฐานฝรั่ง แล้วมันจะวัดกันไหวเรอะ

ไอ้เล่ย์บล็อกหมัดที่อีกฝ่ายเหวี่ยงมา แล้วก็สวนกลับไป แค่นั้นแหละ ร่วง…. ลงไปกองกับผู้ชายคนแรก

“ถ้าขืนยังปล่อยให้เมียเที่ยวด่าคนอื่นไปทั่วแบบนี้ คราวหน้าอาจจะไม่ใช่แค่หมัดที่จะโดน” ไอ้เล่ย์ขู่

“ก็มันเป็นตุ๊ด…” คุณสามีพยายามจะแก้ตัวให้ภรรยา แต่โดนดักคอไว้ก่อน “เป็นตุ๊ดก็ไม่จำเป็นต้องปากจัด”

“มีอะไรหรือเปล่าครับ” เสียงดังมาจากหน้าห้องน้ำ ชุดพนักงาน น่าจะเป็นการ์ด

“ไม่มีอะไรครับ แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อย” ไอ้เล่ย์บอก แล้วหันไปมองหน้าสองคนนั้น ตอนแรกเหมือนคนที่ด่าเก่งจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ถูกคนที่มาด้วยปรามไว้ เลยไม่พูดอะไร แค่พยักหน้าเออออ “ครับ ไม่มีอะไรครับ”

ผมว่าการ์ดไม่เชื่อหรอก แต่ในเมื่อคนที่นอนกองอยู่กับพื้นยังไม่เอาเรื่อง แล้วพวกเขาจะมาหาเหาใส่หัวทำไม เลยบอกแค่ว่า “ไม่มีอะไรก็ดีแล้วครับ งั้นพวกเราขอตัวไปดูแลบริเวณอื่นก่อน ทานอาหารกันให้อร่อยนะครับ”

 

“นั่นแน่ หายไปไหนกันตั้งนานสองนาน” ไอ้ซอลแซว เมื่อพวกเราเดินกลับมาที่โต๊ะ

ผมโบกไอ้คนแซวไปที แล้วบอก “ไม่ใช่อย่างที่คิดแล้วกัน”

“แล้วมึงรู้เหรอว่ากูคิดอะไร” มันยักคิ้วกวนๆ ก่อนจะถามเสียงจริงจัง “สรุปหายไปไหนกันมา”

พอผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง ไอ้ซอลก็ว่า “แล้วไมมึงไม่ด่ากลับวะ แม่ง จะนางเอกไปไหน”

หยิบฝาโซดาที่วางอยู่แถวนั้นขว้างใส่มัน แล้วผมก็บอก “ไม่ใช่นางเอกเว้ย แต่อึ้งอยู่ งงว่าอยู่ดีๆ มาด่าทำไม”

“มันบ้าไง คนดีๆ ที่ไหนจะมาด่ากันในห้องน้ำ” ไอ้เดียวว่า ก่อนจะต่อ “เหม็นจะตาย”

ตอนแรกเหมือนจะเป็นเรื่องเป็นราว แต่พอเจอประโยคสุดท้ายผมสำลักเหล้าเข้าจมูกเลย

ไอ้เอ้ทำหน้าหยะแหยง “อี๋ ไอ้พุ ทุเรศว่ะ กระเด็นเข้ากับไปแล้วมั้งเนี่ย”

“ไม่เป็นไร กระเด็นเข้าจานไหน เดี๋ยวเรากินเองคนเดียวก็ได้”

“แผนสูงนะมึง กะจะแดกคนเดียวล่ะสิ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“เอ้า หัวเราะเข้าไป สำลักเหล้าตายกูจะหัวเราะให้ฟันร่วงเลย”

นั่งคุยนั่งแหย่กันได้สักพัก ผมก็นึกขึ้นได้ หันไปบอกไอ้เล่ย์ “ขอดูมือหน่อยสิ เจ็บป๊ะ”

“ไม่รอให้มันหายก่อนล่ะ”

“โห ประชดประชันน่าดู” ผมว่า ไอ้เล่ย์มันก็ยิ้มๆ แล้วส่งมือมาให้ดูแต่โดยดี มือข้างเดิมนั่นแหละครับ ที่ผมทำแผลให้ ยังมีรอยทิงเจอร์กับยาแดงอยู่เลย

“อุ้ย เดียว มือเป็นไงมั่ง ไหนขอดูหน่อยซิ” ไอ้ซอลครับ กวนตีนจริงๆ

ไอ้เดียวยื่นมือให้ไอ้ซอล แล้วบอก “ไม่เป็นไรจ๊ะที่รัก นิดๆ หน่อยๆ ไกลหัวใจเยอะ เพื่อน้องแล้วพี่เจ็บได้เสมอ”

“หุบปากไปเลยพวกมึง ถ้าใครแซวอีก มื้อนี้กูจะให้หาร”

สองตัวมันทำท่ารูดซิบปาก ก่อนที่ไอ้ซอลจะหลุดออกมา “ไม่แซวแล้วๆ แหม แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยนะ”

“ยัง ยังจะมีแถม” ไอ้เล่ย์ขู่ขำๆ

 

เวลาผ่านไปเกือบสามทุ่ม พวกเราหลายคนก็เริ่มเลื้อย เพลียเพราะเล่นน้ำตก แล้วยังมาเจอเหล้าอีก ยิ่งง่วงเข้าไปใหญ่ แต่ยังเหลือผู้ยิ่งใหญ่สองคนที่ยังคงนั่งก๊งกันเหมือนไม่รู้สึกรู้สมอะไรทั้งสิ้น… ไอ้เดียวกับไอ้เล่ย์ครับ คงเพราะพวกมันตัวใหญ่เลยกักเก็บพลังงานไว้เยอะ

“ง่วง?” เสียงกระซิบถามจากคนข้างๆ

“อืม…” ผมพึมพำตอบ ตอนนี้ลืมตาไม่ขึ้นแล้วครับ แต่ยังรู้ตัวอยู่

“งั้นก็นอนไปเลย เดี๋ยวใกล้กลับแล้วจะปลุก” ไม่ต้องบอก ตอนนี้ก็กำลังจะไปเฝ้าพระอินทร์อยู่แล้ว

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ในความรู้สึกของผมเหมือนเพิ่งจะหลับไปได้แป๊บเดียวเอง“พุ ตื่น กลับแล้ว”

ผมลืมตางัวเงีย มองนาฬิกาข้อมือ แต่ก็ถามคนที่เขย่าด้วยความเคยชิน “กี่โมงแล้ว”

“เกือบตีหนึ่งแล้ว ป่ะ”

ผมลุกขึ้นยืนตามแรงฉุดของคนข้างๆ แล้วเดินงัวเงียๆ ตามออกไป “นี่ง่วงหรือเมา” ไอ้เล่ย์ถามขำๆ เพราะผมเดินเซไปเซมาเหมือนปู “ลืมตาสิ เดี๋ยวก็ช.. เฮ้ย! ระวัง”

ยังไม่ทันจะสิ้นเสียงเตือน ผมก็รู้สึกเจ็บที่เข่า พร้อมกับเสียงเหมือนอะไรสักอย่างล้ม “โครม!”

ตาสว่างเลยผม “อูยยย”

“เป็นไงมั่ง ไหนดูดิ๊” ไอ้เล่ย์จับมือของผมข้างที่กำลังลูบบรรเทาอาการเจ็บออก แต่มองไม่เห็นแผลหรอกครับเพราะผมใส่ยีนส์ขายาว “ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยไปทายาที่บ้าน”

“กูซึ้งละ ว่าทำไมพันถึงว่ามึงซุ่มซ่าม” ไอ้ซอลครับ ไม่พูดก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ

ผมยกนิ้วกลางให้ไอ้ซอล แล้วกระโดดขี่หลังมัน “พูดมาก แบกไปเลย”

“ไอ้เชี่ย หนัก ลงไป เดี๋ยวหลังกูหัก” ไอ้ซอลโวยวาย แต่ผมไม่ยอมลง เอาขาล็อคมันไว้ แล้วด้วยความที่เราสองคนตัวเท่าๆ กันทำให้มันรับน้ำหนักผมไม่ไหว เซจะล้ม ดีแต่ว่ามีคนมาจับไว้

“ลงมา เดี๋ยวมันล้มก็เจ็บหนัก” ไอ้เล่ย์บ่น แล้วดึงผมลงจากหลังไอ้ซอล “ถ้าอยากขี่ มาขี่นี่”

ผมหัวเราะขำไอ้ซอลที่ทำหลังค่อมเหมือนคนแก่ “แกล้งมัน สนุกดี”

เราเดินหยอกเดินล้อกันไปจนถึงรถ ตอนนี้ความง่วงหายเป็นปลิดทิ้ง นั่งคุยเป็นเพื่อนคนขับได้สบาย…

 

กลับมาถึงบ้านแล้วก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าคืนนี้ไอ้พันต้องค้างที่โรงเรียน... งั้นก็แสดงว่าคืนนี้ผมต้องนอนกับไอ้เล่ย์แค่สองคนสิ

“แกร็ก” เพราะกำลังใจลอย แค่เสียงเปิดประตูเบาๆ ก็ทำเอาผมสะดุ้งโหยง

คนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องเลิกคิ้วขึ้น “เป็นไร?”

“ปะ เปล่า” ส่ายหน้าปฏิเสธคอแทบหลุด ผมถามอีกฝ่ายเสียงสั่นๆ “อะ อาบน้ำป๊ะ”

ไอ้เล่ย์ทำสายตาแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แค่พยักหน้า...

ถูมือที่ชื้นเหงื่อกับกางเกงที่ใส่อยู่เผลอๆ ผมบอกด้วยเสียงที่สั่นน้อยลง “งั้นก็... ไปอาบก่อนเลย เดี๋ยวเราอาบทีหลัง”

“อืม…” อีกฝ่ายพึมพำตอบรับในลำคอ แต่แทนที่มันจะเดินออกไปอาบน้ำ กลับเดินหน้านิ่งตรงมาหาผมช้าๆ

“มะ มีอะไร” ผมถามหน้าตาตื่น พร้อมกับขยับถอยจนหลังชนตู้

แต่คนต้นเหตุก็ไม่ยอมตอบ ยังคงเดินตรงเข้ามาก่อนจะหยุดเมื่อระยะห่างระหว่างเราเหลือเพียงแค่คืบ

ผมหลับตาปี๋เมื่อไอ้เล่ย์เท้าข้อศอกกับตู้เสื้อผ้าแล้วก้มลงมาในใจก็นึก… คงไม่พ้นต้องโดนจูบแน่ๆ

แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักครู่ แม้จะรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของอีกฝ่ายเป่ารดอยู่ตรงหน้าผาก แต่อวัยวะส่วนอื่นบนใบหน้ากลับไม่ถูกล่วงเกิน ผมจึงค่อยๆ หรี่ตาขึ้นมองทีละข้าง และอีกข้าง… ก็เห็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกใจหายใจคว่ำอยู่ ณ ขณะนี้กำลังอมยิ้ม ประกายตาไหวระริกขบขัน

สนุกมากสินะ ได้แกล้งคนอื่นนี่!!

“กลัวเหรอ?” ไอ้เล่ย์ถามกลั้วหัวเราะ

ไอ้บ้า แกล้งกันนี่หว่า… ทั้งโมโหทั้งหมั่นไส้ผมต่อยแขนมันดังปึก แล้วปฏิเสธเสียงแข็ง “ไม่ได้กลัวเว้ย” ทั้งๆ ที่มีหลักฐานคือแก้มและหูแดงๆ อยู่ทนโท่

อีกฝ่ายไม่โต้แย้ง แค่หัวเราะหึๆ แล้วเลิกคิ้วขึ้นยั่วๆ

เริ่มจะโมโหจริงจัง ผมผลักอกไอ้คนชอบแกล้งจนมันเซแล้วเดินหนี แต่ก้าวยังไม่ทันจะพ้นก็ถูกรวบเอวรั้งไว้ด้วยแขนยาวๆ ก่อนทั้งตัวของผมจะลอยหวือไปปะทะกับอกแข็งๆ ของมัน“เฮ้ย!”

“เสียงดัง เดี๋ยวพวกนั้นก็ได้ยินหรอก” ไอ้เล่ย์กระซิบดุคล้ายๆ วันนั้น

“ก็ช่า- อื้อ” ผมร้องประท้วง เมื่อเถียงยังไม่ทันจบก็โดนจูบปิดปากเสียก่อน…

แต่อีกฝ่ายก็ไม่สนใจ ควานลิ้นอุ่นชื้นไปทั่วโพรงปาก แล้วตวัดดูดดึงลิ้นของผมเหมือนหยอกล้อ “อืม…”

ไม่รู้ว่าโดนจูบอยู่นานเท่าไหร่ รู้แต่ว่าตอนนี้… ผมไม่ไหวแล้ว!

“อื้อ… อื้อ…” ผมร้องประท้วงพร้อมกับตีแขนตัวต้นเหตุที่ทำให้เกือบจะขาดใจตายเพราะหายใจไม่ทัน แล้วรีบอ้าปากหอบลมเข้าปอดหลังจากที่อีกฝ่ายถอนจูบออกไป “ฮ๊า… ฮ๊า…”

“หายใจทางจมูกสิ” ไอ้เล่ย์สอน

อยากรู้ซะที่ไหนเล่า!!

แต่ถึงไม่อยากรู้ก็ต้องทำตามครับ เพราะผมหายใจเข้าปอดได้แค่สองสามเฮือก ริมฝีปากอุ่นๆ ก็กดประทับลงมาอีกครั้ง

 

+++++unbelievablelove+++++

ขอบคุณที่ติดตามอ่าน แล้วเจอกันตอนต่อไป ^^

[nunnuns]

ชอบเล่ย์55555 มุ่งมั่นกับชีวิตจริงนะเนี่ย
อยากให้คู่กับเฮียแพทอ้าาาา

[❝CHŌN❞]

อ่านตอนพิเศษแล้ว แบบ...เปลี่ยนใจ ให้เล่ย์คู่เฮียแพทได้ไหมคะ ฮ่าๆๆๆๆ

เคมีดูท่าจะเข้ากันดีนะ  แถมคุณแม่เฮียแพทดูท่าจะชอบเล่ย์ด้วยนะ

ปล. น้องเล่ย์ลวนลามน้องพุตลอด

[sulsul]

อ้าว คุณแม่ๆรู้จักกันหรอกเหรอ
เล่ย์ เนียนตลอดดดด
เฮียแพทไล่ตามไม่ทันแล้ว เฮียเสียโอกาสทำคะแนนยาวเลย 555

[RoseBullet]

เล่ย์มือปลาหมึกดึ๊บๆกอดไม่ปล่อยเลยนะ มีทั้งหอมทั้งจูบทั้งตีก้น(อ๊ายย><)
เจ้าพุเสียหายหลายแสนแล้ววว รับผิดชอบด้วยนะพ่อคุณ
ตอนเห็นชื่อตอนที่หัวกระทู้ก็นึกสงสัยแบบเดาไปก่อนว่าน่าจะเป็นพุกับซัมวันซักคน
แต่ปรากฎว่าเป็นเฮียแพทกับเล่ย์ โอ้! เหนือความคาดหมายๆ
จะบอกว่าคล้ายกับเม้นต์บนๆ คืออ่านไปแอบจิ้นเฮียแพทกับเล่ย์ไปอ่ะ กร๊ากกกก
เฮียแพทนี่แอบนินทาปนกัดคุณแม่เล่ย์ตลอดเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ แต่แกก็ดูแบบขี้โม้โอ้อวดจริงๆนั่นแหละ

[takara]

อืม เลย์ดูเป็นผู้ใหญ่จริงแระ

[BeeRY]

ตอนธรรมดาพุกับเลย์หวานน่ารักเชียว 
แต่พอตอนพิเศษมา เฮียแพทขโมยซีน เห็นมีคนเชียร์คู่เลย์ด้วย ม่ายน้า
เดี๋ยวพุเสียใจเหมือนโดนหักหลัง 
เหมือนเฮียจะแอบหมั่นไส้เล่ย์นิดๆ แล้วถ้ามาเป็นคู่แข่งกันนี่ คงสนุกน่าดู พุก็เอ๋อๆไปตามเรื่องตามราว

[iforgive]

รอพี่แพทมาป๊ะกับเล่ย์ที่บ้านพุ

[♠DekDoy♠]

เฮียแพทออกแนวหมั่นไส้เล่ย์ และถ้ามาชนกันที่บ้านพุเนี่ยจะทำไงหล่ะนี่

[didi]

ชอบตอนพิเศษค่ะ
 

[Jesale]

อ่านไปอ่านมา หรือแพทจะเข้าเกียร์. อิอิ

[BAKA]

เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้วนะเฮียแพท...

[yayee2]

จากตอนพิเศษ เป็นการบอกเป็นนัยๆรึเปล่าว่า " แพท เล่ย์ เกียร์"
ต้องได้มีสัมพันธ์ต่อกัน และต้องมีความผูกพันกันต่อไปในวันข้างหน้า อิ อิ
รอตอนต่อไปอยู่แหละว่า เมื่อแพทเจอะเล่ย์ที่บ้านพุแล้ว จะเป็นอย่าไร รอจ้ะรอ

[pattybluet]

อ้าว เฮียมีหมั่นไส้เล่ย์ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แล้วแบบว่า... ถ้ามาเจอตอนอยู่กับหลานรหัสสุดเลิฟ จะออกมาเป็นแบบไหนนะ 

[TONG]

ตามอ่านตามลุ้นจ๊ะ

[papa]

แอบจิ้นเฮียแพทกับเล่ย์ 

[uknowvry]

จะมีให้ทุกคู่เลยป่าวน้อ... สนุกจังคับ

[A-J.seiya*]

ตอนพิเศษจะบอกอะไร
ฮ่าๆๆ
ชื่อตอนแบบ ,, อย่างกะพระนางที่พลัดพราก
แล้วน้องพุฉันล่ะ ก๊ากกกกกกกก

แต่รถพี่เกียร์ หนูอยากนั่ง!!!

[♠DekDoy♠]

ไปตีกันมาแล้วมาขอพุเป็นแฟนแสดงว่าผ่านด่านน้องพันได้แล้วใข่มั้ย

[yayee2]

สงสัยพันชวนเล่ย์ไปคุยกันแบบลูกผู้ชายเรื่องพุแน่เลย
คงตกลงกันได้เรียบร้อยล่ะ ได้แผลมากันขนาดนั้นน่ะ
หึ หึ หึ พันมันมองโลกมองคนได้เก่งกว่าพุจริงๆน่ะแหละ

[yeyong]

ขอเป็นแฟนแล้ว เชียร์เล่ย์อยู่นะ

[quiicheh.]

พุตอบได้แค่สองคำตอบนะ





















.
โอเคกับตกลงอะ
555555555555555555555555555555555555555555555555555

[BitterSweet~]

ไปเคลียร์กับพันมาอ่ะจิ
เจ็บทั้งคู่เลย

สรุปพุจะยอมเป็นแฟนกับเล่ย์มั้ยน๊อ.. ^^

[andear]

เอาแล้ว ไปซัดกับพุมาแล้วซินะ  ขอเป็นแฟนแล้วด้วย ว้ายยยลุ้นจัง งุงิ