หัวข้อ: Unbelievable Love [END]

[nolirin]

แนะ พี่เลย์พาน้องพุกไปเปิดตัว

[Aoya]

ดีใจมาต่อแล้ว

อย่าแคร์สื่อพุ เปิดตัวไปเล้ยยยย

[Whatever it is]

หวานๆกันหน่อย นานๆมาที อิอิห

[didi]

 

[malula]

จะได้ให้ชุดให้">>>หา
แล้วพวกเราก็ช่วยกันยกมันขึ้นไปที่ขอบใส่>>>สระ

อยากมีน้องแบบพันมั่ง สารพัดประโยชน์
พุก็สมเป็นคุณชาย มีแต่คนคอยดูแล

ปล.อยากเห็นรอยสักมั่งฮิ

[takara]

วุ้ย น่ารักอะ

[A-J.seiya*]

อ่อยยยย
ไปบ้านพี่ฮัลเล่ย์ เยเยเย
ไปยังไงดีล่ะ ,,
ไปด้วยนะ เราไปบ้านพี่เล่ย์ด้วย
><

[rainbow67]

UNBELIEVABLE LOVE

Chapter Thirteen

 

 

“ถึงแล้วโทรบอกด้วยนะ”

ไอ้พันมาเกาะประตูรถสั่ง เพราะมันติดงานที่โรงเรียนเลยไปด้วยไม่ได้ ส่วนพี่พิทกับเฮียแพทและคนอื่นๆ กลับไปตั้งแต่วันก่อนแล้ว เพราะแม่พี่จ๋าโทรมาบอกให้กลับบ้านเร็วๆ ห้ามโอ้เอ้ เลยเหลือเฉพาะชาวคณะของพวกผม คือ พี่เล่ย์ ไอ้เดียว ไอ้ซอล ไอ้เอ้ และผม ห้าคนเหมือนเดิม แต่พวกเราก็ตกลงกันไว้แล้วว่าช่วงสงกรานต์จะไปเที่ยวบ้านพี่จ๋า... ถ้าเป็นไปได้

“พัน... งานเสร็จแล้วตามไปนะ” ไอ้ซอลครับ เสนอหน้ามาเชียว

ไอ้พันมันก็พยักหน้ายิ้มๆ “ครับ... เที่ยวเผื่อด้วยนะครับ”

“ไม่... อยากเที่ยวก็ไปเอง”

หัวเราะขำท่าทางไอ้ซอลแล้วมันก็หันไปพูดกับคนขับที่ยังยืนอยู่นอกรถ “เฮีย ดูพุดีๆ นะ อย่าปล่อยให้ไปทำร้ายใครล่ะ”

“เฮ้ย! กวนว่ะ” หมั่นไส้ หยิกพุงแม่งเลย

“โอ๊ย!” ร้องโหยหวนเลย สมน้ำหน้ามัน

“เฮ้ย ไอ้พุ ทำไรแฟนกู” คุณก็น่าจะรู้ว่าใคร

หยอกกันไปแกล้งกันมาสักครู่ คนขับก็เปิดประตูรถเข้ามานั่ง “พร้อมยัง”

“พร้อมแล้ว!!!” เสียงคนในรถครับ... เหมือนเด็กจะไปออกค่ายเลย

แต่พอพี่เล่ย์ออกรถ ไอ้เดียวก็ร้องโวยวายขึ้นมา “เฮ้ย!! จอดก่อน จอดๆ”

พี่เล่ย์เบรครถหัวทิ่มเลย ตกใจเสียงไอ้เดียว “จอดทำไม”

“ยังไม่ได้ลาพ่อกับแม่เลย”

ทุกคนทำหน้าเอือม เพราะพ่อกับแม่ไปทำบุญขึ้นบ้านใหม่ของคนในหมู่บ้านตั้งแต่เช้า คนอื่นๆ ก็ลากันเรียบร้อย มีแต่ไอ้เดียวที่เมาไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขา… กินตั้งแต่วันมายันวันกลับ

“เขาลากันเรียบร้อยแล้ว...” ไอ้เอ้ลากเสียง บอกให้รู้ว่าเอือมมากๆ

“ตอนไหน”

“เมื่อเช้า ตอนที่มึงยังหลับอยู่อะ”

“อ้าว แล้วไมไม่ปลุกกูวะ”

“ไม่ปลุกเชี่ยไร ถ้าไอ้พุไม่ห้ามไว้นะ มึงโดนน้ำสาดไปแล้ว”

 

เดินทางออกจากบ้านมาได้สักพักใหญ่ๆ คนขับก็ถาม “หิวยัง”

ผมเหลือบมองนาฬิกาที่หน้ารถ... เกือบบ่ายสองแล้ว “ยังไม่ค่อยหิว ข้างหลังล่ะ หิวป๊ะ”

“ม่ายยย” เสียงไอ้เดียวครับ ส่วนอีกสองคนหลับ

“พี่เล่ย์หิวเหรอ แวะก็ดีนะ พุจะเข้าห้องน้ำด้วย”

“อีกครึ่งชั่วโมงไหวมั้ย” อีกฝ่ายถาม แล้วพอเห็นผมมองอย่างสงสัยก็อธิบาย “มีร้านอาหารอร่อย ห้องน้ำสะอาด”

ฟังแล้วอดหัวเราะไม่ได้“ได้ค่าโฆษณาเท่าไหร่อะ”

“ทำให้ฟรี ลูกสาวสวย” ผมนี่หุบยิ้มฉับเลย ส่วนคนพูดก็ยิ้มชอบใจอะดิ

ผมแกล้งทำหน้าบึ้ง“ตลกมาก”

“หึๆ”

 

“ปลุกไอ้สองตัวนั้นดิ๊ จะกินมั้ยข้าว” พี่เล่ย์หันไปบอกไอ้เดียวหลังจากเลี้ยวรถเข้ามาจอดในร้านอาหารแห่งหนึ่ง

ไอ้เอ้กับไอ้ซอลงัวเงียๆ เดินลงจากรถแล้วมายืนโงนเงนอยู่ข้างนอก ผมเลยก้มลงไปหยิบน้ำเปล่าในรถออกมาให้ “อ๊ะ ล้างหน้าก่อน”

หลังจากที่มันสองคนล้างหน้าล้างตาจนเกือบจะหายงัวเงียแล้ว พวกเราก็เดินเข้าไปในร้าน...

“จองไว้หรือเปล่าครับ” พนักงานถามเมื่อเห็นเราเดินเข้าไป

พี่เล่ย์พยักหน้าแล้วบอกชื่อ “น้ำพุครับ”

พอได้ยินชื่อที่ใช้จอง ไอ้ซอลนี่ตาวาวเลย แต่คงจะเห็นคนเยอะเลยไม่แซว แค่ส่งสายตากวนๆ มาให้ผมเท่านั้น แต่ก็ยังไม่วายหัวเราะเจ้าเล่ห์ “อิ อิ”

เมื่อพนักงานนำพวกเรามานั่งที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว ผมก็ถามอย่างสงสัย “พี่เล่ย์จองตอนไหนอะ”

“เมื่อวาน... ถ้าจองวันนี้ คงไม่ได้กิน คิวยาว”

“ทำไมคิวยาว อร่อยเหรอ”

“ก็น่าจะอร่อยนะ แม่พี่แนะนำมา”

“อ้าว พี่เล่ย์ก็เพิ่งเคยมาเหรอ”

“อืม...” พี่เล่ย์รับคำในลำคอ ก่อนจะถาม “จะเข้าห้องน้ำมั้ย ทางโน้น” บอกพร้อมชี้ไปทางป้ายแกะสลักเป็นรูปผู้ชายครึ่งตัวยกมือสวัสดี

พอผมลุก ไอ้เอ้ก็ลุกตาม “ไปด้วย”

ห้องน้ำสะอาดมากๆ สมกับที่พี่เล่ย์โฆษณา... แต่อาหารจะอร่อยหรือไม่ต้องลองชิม

ทำธุระเสร็จเดินกลับมาที่โต๊ะ ก็พอดีกับพนักงานนำอาหารมาเสิร์ฟ เป็นปูก้ามโตๆ ผัดพริกไทดำ กับปลาผัดขึ้นฉ่าย

“ปลาไรครับ” ผมถามคนสั่ง เพราะแยกเนื้อปลาไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร

“ปลาเก๋า”

“ทำไมเสิร์ฟเร็วจัง ของค้างสต็อคหรือเปล่า” ไอ้เอ้สงสัย

“ไม่หรอก ก็บอกไว้ว่าจะมาเวลานี้ เขาก็คงเตรียมเครื่องไว้แล้ว”

 

“อร่อยทุกอย่างเลยวะ ฝีมือจริงๆ” ไอ้เดียวชมขณะที่พวกเราเดินกลับมาที่รถ

“ของก็สด” ไอ้ซอลเสริม ก่อนจะนึกฉงน “ทำได้ไงวะ อยู่ไกลทะเลขนาดนี้”

“มันอยู่ที่โลจิสติกส์เว้ย” ไอ้เอ้แสดงภูมิ ผมเลยแกล้งถาม “แปลว่าไรอะ”

มันยักไหล่ “ไม่รู้เหมือนวะ กูก็พูดไปงั้นแหละ เท่ห์ดี”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“สร่างยัง” พี่เล่ย์ถามไอ้เดียวขณะที่มันกำลังจะเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างหลัง

“สร่างแล้ว มีไร”

พี่เล่ย์ไม่ตอบ แต่โยนกุญแจรถให้มัน “มึงมาขับ กูเมื่อย” ก่อนจะดึงผมให้ไปนั่งข้างหลังด้วย

“เอ้ มานั่งหน้าดิ” ไอ้เดียวบอก แล้วพอคนถูกชวนทำหน้าสงสัยว่าทำไมไม่ชวนเพื่อนสนิทของมันไปนั่งด้วยกัน ก็ได้รับคำอธิบาย “อย่าไปหวังพึ่งอะไรมันเลย หนังท้องตึงหนังตาหย่อน แม่งเดี๋ยวก็หลับ ปล่อยให้กูนั่งเหงาอยู่คนเดียว”

ไอ้ซอลยกนิ้วกลางให้เพื่อนมัน “เฮ้ย กูไม่ได้เป็นยังงั้นซะหน่อย”

“งั้นมึงมานั่งหน้า”

“ไม่เอา” ไอ้ซอลว่าแล้วหยิบหมอนอิงมากอด เอนศีรษะซบกับประตูเตรียมหลับ แต่ก็ยังพึมพำแก้ตัว “กูกลัวไอ้เอ้มันเมื่อย”

“โถ ไอ้คนดี” ไอ้เอ้ว่าอย่างหมั่นไส้แล้วเอี้ยวตัวมาโบกมันไปที

 

“หนาวมั้ย” รถเคลื่อนตัวออกมาจากร้านอาหารได้สักพักคนที่นั่งข้างๆ ก็ถาม... ผมส่ายหน้า จะหนาวได้ไง ก็พี่ท่านเล่นกอดซะแน่นขนาดนี้ “ร้อน”

อีกฝ่ายก็หัวเราะหึๆ แล้วบอก “ร้อนก็ต้องทน”

“ฮิ้ววว” เสียงไอ้เดียวครับ อยู่ใกล้ไม้ใกล้มือยังงี้เลยโดนผมโบกไปที... ตีเบาๆ แต่รถกระตุกวูบ“เฮ้ย ไอ้พุ เดี๋ยวรถคว่ำ ไอ้นี่หนิ”

“เว่อร์ละๆ”

มันหัวเราะหึๆ แล้วยักคิ้วหลิ่วตาให้ผมผ่านกระจกมองหลัง... กวนตีนจริงๆ

ไม่อยากจะสนใจ ผมหันกลับมาคุยกับพี่เล่ย์ต่อ “เราต้องอยู่น่านกี่วันอะ”

“พุอยากอยู่กี่วันล่ะ”

“กี่วันก็ได้ แต่สงกรานต์ พุอยากมารดน้ำพ่อกับแม่”

“งั้นเดี๋ยวรดน้ำยายเสร็จเราค่อยกลับพิษณุโลก โอเคมั้ย”

“ครับ โอเค” ผมพยักหน้าเห็นด้วย แล้วพอดีมองไปที่ช่องหลังเบาะคนขับเห็นผ้าอะไรยัดอยู่ในนั้นเลยหยิบออกมาดู “ไรอะ ผ้าหรือเปล่า”

ผมยกให้เจ้าของรถดู อีกฝ่ายก็บอก “ผ้าที่แถมตอนซื้อที่นอนไง คงลืมเอาลงไป”

“ดีแล้วที่ลืม” ผมว่าแล้วแกะออกมาจากซอง คลี่ออกดู ผืนก็ใหญ่ใช้ได้ บางไปหน่อย แต่ก็เหมาะสำหรับอากาศหน้าร้อนพอดี... เห็นไอ้ซอลมันนั่งกอดอกหลับตา คงจะหนาวเลยเอาไปห่มให้ มันก็สะดุ้งหน่อยๆ แล้วลืมตาขึ้นมามองงงๆ ผมเลยบอก “หนาวป๊ะ ห่มผ้าดิ”

“อืม แต๊งส์” มันว่า แล้วก็หลับตาลงไปใหม่

ทำภารกิจเสร็จแล้ว ผมก็กลับมานอนซุกกับอกพี่เล่ย์ต่อ...

 

เกือบสองทุ่มพวกเราก็เดินทางมาถึงเรือนไทยหลังใหญ่มากที่ห้อมล้อมไปด้วยต้นไม้ใหญ่ที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีต้นอะไรบ้าง... เพราะมันมืด

พอพี่เล่ย์ขับรถไปจอดตรงลานหน้าบ้านก็มีผู้ชายสองคนวิ่งเหยาะๆ เข้ามาหา... ยกมือสวัสดีพี่เล่ย์แล้วก็เดินอ้อมไปที่กระโปรงหลังรถ ยกกระเป๋าเสื้อผ้าพวกเราออกมา

“พี่ครับ เดี๋ยวพวกเรายกเอง” ไอ้เดียวว่า แต่สองคนนั้นไม่สนใจ เดินไปไหนแล้วก็ไม่รู้

“เขายกให้น่ะดีแล้ว... ไปไหว้ยายก่อน” พี่เล่ย์บอก แล้วพาพวกเราเดินไปขึ้นเรือน

ตรงกลางห้องมีผู้หญิงมีอายุคนหนึ่งนั่งอยู่บนตั่ง กับผู้หญิงอายุไม่มากที่น่าจะเป็นสาวใช้กำลังนั่งบีบนวดให้... พี่เล่ย์เดินไปนั่งคุกเข่าใกล้ๆ แล้วก้มลงกราบที่ตัก “ยาย สวัสดีครับ”

ยายก็ยกมือลูบหัวมัน แล้วบอก “ไหว้พระเถอะจ๊ะ แล้วนั่นพาใครมาด้วยล่ะ”

“เพื่อนครับ” พี่เล่ย์บอกยาย แล้วหันมาพยักหน้าให้พวกเราเดินเข้าไปหา แล้วไล่แนะนำรายตัว “คนนี้ชื่อเดียวครับ” พอไอ้เดียวยกมือไหว้ มันก็ไล่ต่อไปที่ไอ้ซอลและไอ้เอ้ จนมาถึงผม “พุ มานี่”

ผมเดินย่อตัวไปนั่งใกล้ๆ แล้วพอจะยกมือไหว้ พี่เล่ย์ก็ลากให้ไปนั่งพับเพียบตรงหน้ายายซะก่อน “คนนี้ พุครับ”

“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ ยายพยักหน้ารับไหว้ ยิ้มน้อยๆ แล้วบอก “ไหน เข้ามาใกล้ๆ ยายหน่อยซิ”

พอผมขยับเข้าไปหา ยายก็จับปลายคางผมแล้วหันซ้ายหันขวา ก่อนจะบอก “อืมๆ”

หลังจากนั้นท่านก็คุยกับพวกเราเกี่ยวกับการเดินทางว่าลำบากหรือไม่ แล้วถามถึงสารทุกข์สุขดิบของครอบครัวพี่เล่ย์ ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่หรือพี่เกียร์ ก่อนจะบอกให้พี่เล่ย์พาพวกเราไปกินข้าว

“ยายไม่กินด้วยกันหรือครับ” ผมถาม ท่านก็ส่ายหน้า แล้วบอกยิ้มๆ “ยายกินตั้งแต่หกโมงแล้ว รอไม่ไหว ผิดเวลาเดี๋ยวปวดท้อง”

“งั้น พวกผมขอตัวก่อนนะครับ”

“จ๊ะ ตามสบาย ไม่ต้องเกรงใจ นึกว่าเป็นบ้านตัวเองนะ”

 

“อาหารเหนือนะ กินเป็นมั้ย” พี่เล่ย์ถามพวกเราเมื่อเปิดฝาชีแล้วเห็นอาหารแปลกตาไม่คุ้นหน้า เพราะถึงผมจะเป็นคนเหนือ ก็ไม่ได้เหนือขนาดนี้ครับ อาหารการกินส่วนมากก็คล้ายๆ กับภาคกลาง“หรือจะเอาไข่เจียวเพิ่มสักจานดี”

“เฮ้ย ไม่ต้อง กินได้” ไอ้เดียวว่า แล้วตักน้ำพริกอ่องอาหารที่ผมรู้จักเพียงอย่างเดียวในนั้นมาใส่จาน พวกผมก็เลยลงมือบ้าง

นั่งกินกันไปได้แป๊บเดียว ไม่รู้พี่เล่ย์ไปสั่งแม่ครัวตอนไหน ไข่เจียวจานใหญ่ กับหมูทอดถึงถูกนำมาเสิร์ฟที่โต๊ะ

“ขอบคุณครับ” ผมบอกเมื่ออีกฝ่ายตักไข่มาใส่จานให้ แล้วพูดอย่างเกรงใจ “จริงๆ กับข้าวตั้งเยอะตั้งแยะแล้ว ไม่ต้องทำเพิ่มก็ได้”

“เยอะแยะแล้วกินได้กี่อย่าง” พี่เล่ย์ว่า แล้วตักหมูทอดมาให้อีกชิ้น “เห็นตักแต่น้ำพริกอ่อง”

ผมทำหน้ามุ่ย “เปล่าซะหน่อย ตักตั้งหลายอย่าง”

“แล้วก็เอามาวางไว้ขอบจาน” ก็ผมอยากรู้นี่ครับ ว่ารสชาดมันเป็นไง เลยตักมาชิม แล้วมันไม่ชินปาก เลยกินไอ้ที่มันกินได้อย่างเดียว

“เดี๋ยวยายว่าเรื่องมาก” ผมบอกอย่างไม่สบายใจ มาบ้านคนอื่นแล้วต้องให้เขาลำบากอีก

พี่เล่ย์ยิ้มปลอบใจ แล้วบอก “ไม่ว่าหรอก ขนาดไอ้เกียร์มันเป็นหลานท่าน มาหาก็บ่อย มันยังกินไม่ค่อยได้เลย มาทีไรต้องทำไข่เจียวหรือไม่ก็ข้าวผัดให้มันทุกที”

“ก็นั่นเขาเป็นหลาน” ผมว่า

“นี่ก็หลาน” อีกฝ่ายย้อน ซึ่งมองตาแล้วผมก็ชักจะไม่แน่ใจ คำว่า 'หลาน' หมายถึงตัวเองหรือใคร

หลังจากอิ่มข้าวมื้อเย็น เอ้ย มื้อดึกแล้ว พี่เล่ย์ก็พาพวกเราไปที่ห้อง “นอนห้องนี้ สองคน แล้วก็อีกห้องคนหนึ่ง หรือจะนอนด้วยกันทั้งสามคน”

“แล้วไอ้พุล่ะ” พอไอ้เอ้ถามก็โดนโบกทันที ไอ้ซอลพูดแบบมีเลศนัย “ยังต้องถามอีกเหรอมึง”

“อะไร” ผมว่าเขินๆ

“อะไร” ไอ้ซอลมันพูดล้อๆ กวนตีนจริงๆ เพื่อนกู

ก่อนที่เรื่องราวมันจะบานปลายไปมากกว่านี้ พี่เล่ย์ก็พูดขัดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่ประตูตรงผนังห้อง “ประตูห้องน้ำอยู่ตรงนั้น...ห้องมันเชื่อมกัน เวลาจะใช้ก็ล็อคทั้งสองข้าง” พอทั้งสามคนพยักหน้าเข้าใจ เจ้าของบ้านก็ถามต่อ “สรุปจะเอาไง นอนด้วยกันทั้งสามคนใช่มั้ย จะได้ให้คนไปขนที่นอนห้องนั้นมาให้”

“นอนด้วยกันสามคนนี่แหละ แต่ไม่ต้องขนหรอก เตียงใหญ่จะตาย นอนสี่คนยังได้เลย สบายมาก” ใช่ครับ เตียงใหญ่มากๆ ห้องก็อย่างกว้าง ห้องผมกับห้องไอ้พันรวมกันยังไม่กว้างเท่านี้เลย

“อืม... งั้นก็ตามใจ... g’night” ว่าแล้วก็รุนหลังผมให้ออกเดิน แต่พอพ้นประตูออกมาได้หน่อยเดียว ก็มีคนเรียกไว้ “เฮ้ย ไอ้เล่ย์”

พอพวกเราหันไปมอง ไอ้เดียวก็โผล่หัวออกมาจากประตูแล้วบอก “ไปขอมันก่อนนะเว้ย อย่าชิงสุกก่อนห่าม”

พี่เล่ย์ไม่ตอบแต่ชูนิ้วกลางให้... ส่วนไอ้คนอยากโดนด่าก็หัวเราะชอบใจไป

เดินมาถึงห้อง เจ้าของบ้านก็ถาม “อาบน้ำก่อนมั้ย หรือจะจัดของก่อน”

“พี่เล่ย์อาบก่อนเลย เดี๋ยวพุจัดของก่อน”

พี่เล่ย์พยักหน้า “โอเค...” แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ

หยิบผ้าเช็ดตัวและชุดที่จะใส่คืนนี้ออกมาวาง ส่วนชุดที่เหลือก็ถือวิสาสะแขวนไว้ในตู้ ก่อนจะเดินไปเปิดทีวีดู เพราะไม่มีอะไรทำ แต่ก็ดูไม่รู้เรื่องสักนิดเดียว เพราะใจมันคอยพะวงแต่เรื่องที่จะเกิดคืนนี้

...สังหรณ์ใจว่าคงไม่รอด

ถามว่ากลัวมั้ย... กลัวสิครับ แต่ไม่เหมือนความกลัวที่เกิดขึ้นกับคนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นพี่ปลายหรือรุ่นพี่ม.6

กับพี่เล่ย์ มันเป็นความกลัวกึ่งคาดหวัง… ทั้งกลัวทั้งตื่นเต้น

 

“แกร๊ก” กำลังนั่งคิดโน่นคิดนี่เพลินๆ เสียงเปิดประตู ทำเอาสะดุ้ง

หันไปมองก็เห็นเจ้าของห้องเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาผืนเดียว หยดน้ำยังเกาะพราวอยู่ตามตัว แสดงว่าอาบเสร็จก็คงจะออกมาเลย...

ผ้าเช็ดตัวอะ จะนุ่งให้มันกระชับกว่านี้ไม่ได้หรือไงนะ หมิ่นเหม่เหลือเกิ๊น... ผมบ่นในใจ ก่อนจะเบนหลบดวงตายิ้มได้ของอีกฝ่าย แล้วเสหยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดที่เตรียมไว้ขึ้นมา ก่อนจะเดินขาขวิดหนีเข้าห้องน้ำโดยไม่ได้พูดอะไร...

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว แต่ผมยังคงไม่ออกไป ยืนจ้องหน้าตัวเองในกระจก แล้วสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนออกมาช้าๆ จนกระทั่งชีพจรที่เต้นรัวแรงค่อยๆ สงบลงจึงเดินออกมา

เห็นพี่เล่ย์นอนเอกเขนกดูทีวีอยู่บนเตียงเสื้อไม่ใส่ มีแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวก็ว่าเขินๆ “ไม่ใส่เสื้อ เดี๋ยวก็เป็นหวัด” รู้แล้วว่าหุ่นดี ไม่ต้องโชว์มากก็ได้

“ร้อน” อีกฝ่ายตอบ แล้วเหลือบตามองเสื้อยืดและกางเกงนอนขายาวที่ผมใส่อยู่ยิ้มๆ

หน้าร้อนวูบวาบเมื่อสบกับสายตาที่มองมาหวานเยิ้ม ผมเลี่ยงไปนั่งปลายเตียง ห่างไกลจากเจ้าของสายตาแล้วเช็ดผมเบาๆ ก่อนจะสะดุ้งตกใจเมื่อเตียงยวบลงและคนตัวโตขยับมานั่งซ้อนหลัง “มา เดี๋ยวพี่เช็ดให้”

รู้ว่าขัดขืนไม่ได้ ผมก็เลยปล่อยให้อีกฝ่ายเช็ดตามต้องการ ก่อนจะชวนคุยแก้เขิน “หนังเรื่องไรครับ”

“A walk in the clouds” สำเนียงเป๊ะๆ

“หนังเก่าเหรอ ไม่เคยได้ยิน”

“อืม... หลายปีแล้ว” เสียงพึมพำเบาๆ แต่ก็ได้ยินชัดเจนเพราะปากอยู่ใกล้หูผมมาก... แล้วจมูกโด่งๆ ก็ถูกกดลงมาตรงซอกคอ “หอมจัง”

ผมทำคอย่นและรีบหาข้ออ้าง เมื่อจมูกถูกเปลี่ยนเป็นปากอุ่นๆ แทน “อื้อ... จะดูหนัง”

“ก็ดูไปสิ ไม่ได้ห้าม” อีกฝ่ายว่า ก่อนจะโยนผ้าทิ้งแล้วตวัดกอดผมไว้ทั้งตัว

“มันดูไม่ถนัดอะ อึดอัดด้วย” ผมท้วงและพยายามแกะท่อนแขนที่รัดอยู่รอบเอวออก แต่ยิ่งพยายามแกะเท่าไหร่ก็ดูเหมือนจะถูกรัดแน่นขึ้นเท่านั้น

“อืมมม์...” เจ้าของแขนทำเสียงงึมงำพร้อมกับไล่จูบไปทั่วลาดไหล่ ก่อนที่มืออุ่นๆ ข้างหนึ่งจะสอดเข้ามาในชายเสื้อ แล้วลูบไล้ไปมา... ผมรีบตะครุบจับไว้เมื่อมือข้างนั้นเลื่อนขึ้นไปลูบไล้ที่ยอดอก แล้วร้องห้ามเสียงสั่น “อยะ อย่าครับ... พะ พี่...” ก่อนที่เสียงร้องห้ามจะขาดหายไปในปากอุ่นๆ ที่แนบลงมา“อื้อ...”

“อืมมม์...”

รู้สึกเหมือนนานมากกว่าอีกฝ่ายจะยอมถอนจูบออกไป... ผิวกายร้อนวูบวาบเมื่อมืออุ่นๆ ยังคงลูบไล้ไปมาไม่หยุด แต่เพราะไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืน ผมจึงได้แต่เอนซบศีรษะกับแผ่นอกกว้างเหมือนคนไม่มีกระดูก

มือใหญ่แข็งแรงข้างที่วางทาบอยู่ข้างแก้มเลื่อนลูบไปมาเหมือนปลอบ ก่อนปลายนิ้วแข็งๆ จะดันปลายคางผมขึ้นเบาๆ

เสียงแหบพร่ากระซิบออกมาอย่างเว้าวอน “คนดี...พี่ขอได้มั้ย”

ผมขบริมฝีปากมองสบสายตาหยาดเยิ้มของอีกฝ่ายด้วยความหวาดหวั่น ความคิดในหัวตีกันจนสับสนไปหมด “พะ พุ...กลัว”

กลัวพ่อแม่จะเสียใจ...

กลัวโดนทิ้ง...

กลัวเจ็บ...

กลัวไปหมดทุกอย่าง...

“ไม่ต้องกลัวนะครับ... พี่สัญญาจะไม่ทำให้พุเจ็บ” พี่เล่ย์บอก ก่อนจะกดจูบลงมาที่หน้าผากเบาๆ เหมือนเป็นตราประทับคำมั่นที่ไม่ได้หมายถึงร่างกายเพียงอย่างเดียว

“.......”

“.......”

กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ ผมพยักหน้าให้ช้าๆ อย่างไม่ค่อยจะมั่นใจสักเท่าไหร่ ก่อนจะหลับตาลงเมื่อใบหน้าของอีกฝ่ายลอยใกล้เข้ามา...

จุมพิตอบอุ่นที่แตะลงบนหน้าผาก มาพร้อมกับเสียงกระซิบบอก

“พี่รักพุนะ”

(แล้วกล้องก็แพนไปที่จอทีวี 555+)

 

+++++unbelievablelove+++++

ขอบคุณที่ติดตามอ่าน แล้วเจอกันตอนต่อไป ^^

[andear]

เปิดตัวไปเลยจ๊ะพุ อย่าได้แคร์ อิอิ

[~ณิมมานรฎี~]

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ   
 แล้วก้อมาต่อเยอะๆๆ น๊าาาาา

[gonna.be]

โอ๊ยดีใจ มาต่อเเล้ว 
ถึงกับขยี้ตาาาาาาาาา
ฟินมากกกกกกก 

[BeeRY]

เค้าก็เคยนะ วิดสระจับปลาตอนเด็กๆ ทั้งวันได้ตั้ง 4 ตัว จับยากมากกกกกก
จะพากันไปเปิดตัวลูกสะใภ้ที่บ้านพี่เลย์แล้ว อิอิ
แต่เดอะแก๊งไปด้วย ทริปนี้มีฮาแน่นอน
ไม่ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการ แต่ชาวบ้านชาวเมืองเขาก็รู้กันทั่วแล้วว่าเล่ย์กับพุเป็นอะไรกัน
เล่นหวานใส่กันขนาดนี้ อิจฉาๆ

[silverspoon]

เรื่องนี้น่ารักจัง ไม่รู้พลาดไปได้ไงอ่ะ ตัวละครก็นิสัยน่ารัก ไม่ค่อยละครหลังข่าวเท่าไร

[lunar]

  ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ

กลับมาต่อแล้ว ดีใจจัง

เล่ย์นี่ช่างแหย่พุจริงๆ จองร้านอาหารยังใช้ชื่อพุจองเลย
อื้ย!!! จะน่ารักไปไหนคู่นี้

คนรักกัน ชอบกัน มันก็ต้องมีบ้างที่แสดงอาการ
ปล่อยไปธรรมชาติดีแล้วพุ อย่าเกร็ง เครียดเปล่าๆ

 

[gumrai3]

เปิดตัวกันเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ชอบพันกับพุอ่ะ อิอิ เเต่อยู่กับพี่เลย์ก็น่ารัก

[namtarn11]

หวานจัง

[rainbow67]

UNBELIEVABLE LOVE

The Day After Our First Night

 

 

เสียงจิ๊บๆๆ ที่ดังไม่เลิกทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมอง แล้วเมื่อหันไปทางขวาจึงเห็นนกกระจิบตัวหนึ่งเกาะอยู่ตรงขอบหน้าต่าง… เพราะความลืมตัวอยากดูให้ถนัดๆ จึงพลิกตัวนอนตะแคง

“โอ๊ย!” เจ็บจี๊ดขึ้นไปถึงข้างบนเลยอะ เจ็บจนน้ำตาซึม เจ็บมากๆ เจ็บจนไม่ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา “อ้าว ตื่นแล้- เป็นไรครับ”

ตอนแรกผมส่ายหน้า ก่อนจะเปลี่ยนใจบอกความจริง “ปวดอะ...”

พี่เล่ย์เดินมานั่งลงบนเตียง ใช้หลังมืออังที่หน้าผากและซอกคอเพื่อวัดไข้ ก่อนจะเกลี่ยน้ำตาที่ซึมออกมาให้อย่างอ่อนโยน ส่วนมืออีกข้างก็เลื่อนมาวางไว้ตรงสะโพกด้านหลังแล้วนวดให้เบาๆ “ตรงนี้?”

“อืมม” ผมตอบด้วยเสียงคราง

“แล้วตรงนั้นยังเจ็บอยู่มั้ย”

หน้าเห่อขึ้นมาทันตาเห็น ผมหลุบตามองเฉพาะแค่เข่าของคนถาม ก่อนจะอ้อมแอ้มตอบ “นิดหน่อย” แล้วก็ถอนใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่ออีกฝ่ายบอก “อืม เดี๋ยวอาบน้ำแล้วค่อยทายาอีกรอบ”

“กี่โมงแล้วอะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องพูดก่อนที่หัวข้อจะวกกลับมาที่ก้นผมอีก

พี่เล่ย์ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลาแล้วบอก “สี่โมงเย็น”

“ห๊ะ?” ทำไมเวลามันเดินเร็วจัง เมื่อเช้าตอนที่ถูกปลุกให้ลุกขึ้นมากินยามันเพิ่งจะเจ็ดโมงเอง “เหมือนนอนไปนิดเดียวเอง”

“หิวมั้ย”

พอพี่เล่ย์ถามเท่านั้นแหละ ไอ้ท้องเวรมันก็ไม่ไว้หน้าเจ้านายเลย ร้องโครกครากขึ้นมาทันที

นึกว่าพี่เล่ย์จะหัวเราะซะอีก แต่กลับถามเฉยๆ “ลุกไหวมั้ย หรือจะกินที่นี่”

“อยากอาบน้ำ...” ตอบไปคนละเรื่อง

“กินก่อน เดี๋ยวค่อยอาบ” พี่เล่ย์บอก มือข้างหนึ่งยังคงนวดให้ผมต่อ ส่วนอีกข้างก็ควักมือถือออกมาโทรหาใครสักคน และระหว่างที่รอก็ถามขอความเห็น “กินไรดี ข้าวต้มปลามั้ย?”

“ครับ” ผมพึมพำตอบตาปรือๆ ไม่ค่อยง่วงแล้ว แต่รู้สึกเพลียๆ

 

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ พี่เล่ย์ก็ดึงผ้าห่มมาคลุมให้ผมถึงคอ ก่อนจะลุกไปเปิดประตู รับน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่ยกข้าวต้มปลาหอมฉุยเข้ามาให้

เห็นผมนอนอยู่บนเตียง น้องก็ยิ้มให้อายๆ ผมก็ยิ้มตอบเขินๆ และเมื่อวางชามข้าวต้มเรียบร้อยแล้ว น้องก็ถามพี่เล่ย์อย่างมีความหวัง “นาย? เดี๋ยวพี่ป้องจะพาเพื่อนนายไปซื้อของในเมือง หนูขอไปด้วยได้มั้ย”

“มีใครไปบ้าง?”

“เพื่อนนายสามคน แล้วก็พี่ป้อง พี่พงศ์”

พี่เล่ย์ขมวดคิ้ว “จะไปได้ไง มีแต่ผู้ชาย”

“พี่พงศ์ก็ไป” น้องบอกเสียงอ่อย มองเห็นแววว่าจะไม่ได้ไปอยู่รำไร

พี่เล่ย์นิ่งไปนิด ก่อนจะถอนหายใจออกมา “ขอแม่หรือยัง?”

“ขอแล้ว แม่บอกให้มาถามนาย ถ้านายให้ไปแม่ก็ไม่ว่า” น้องบอกด้วยน้ำเสียงที่ปิดไม่มิดว่าตื่นเต้น คงเดาได้ว่ามีโอกาสที่จะได้ไป

พี่เล่ย์พยักหน้า “อืม... จะไปก็ไป แต่ระวังตัวด้วย อยู่กับพี่เขา อย่าเดินไปไหนคนเดียว”

น้องพยักหน้าคอแทบหลุด แล้วยกมือไหว้ ย่อเข้าด้วย “ขอบคุณค่ะ” แล้วก็รีบวิ่งปรู๊ดออกจากห้องไป คงกลัวพี่เล่ย์เปลี่ยนใจ แต่โดนเรียกไว้เสียก่อน “เดี๋ยว”

น้องหน้าเสีย คงนึกว่าพี่เล่ย์เปลี่ยนใจ แต่พอเห็นธนบัตรสีเทาสองใบที่พี่เล่ย์ยื่นให้ก็ยิ้มปากกว้าง แล้วยกมือไหว้ “ขอบคุณค่ะ”

“แบ่งกับพงศ์คนละพัน”

“ค่ะ”

 

อิ่มข้าวแล้วพี่เล่ย์ก็อุ้มผมเข้าไปในห้องน้ำ วางลงบนเก้าอี้ ส่วนตัวเองก็เดินไปเปิดน้ำใส่อ่าง

“ทำไมในห้องน้ำถึงมีเก้าอี้ด้วยอะ?” ก็มันสงสัยจริงๆ นี่นา ไม่ใช่เก้าอี้ธรรมดาด้วยนะครับ เป็นเก้าอี้บุนวมอย่างดี

พี่เล่ย์หันมามองแบบตัวโกงก่อนจะบอกยิ้มๆ “ก็เตรียมไว้”

“เตรียมไว้ทำไร” ยังครับ ยังไม่เก็ท แต่พอคนตัวโตไม่ตอบเอาแต่ยิ้มผมก็เริ่มเอะใจ แล้วหน้าก็เห่อขึ้นมาทันตาเห็น “บ้า”

พี่เล่ย์ห้วเราะหึๆ “บ้าอะไร ก็พี่กลัวพุเจ็บ”

ผมมองค้อนคนพูด แล้วบอกโดยไม่มองหน้าอีกฝ่าย “ถ้ากลัวพุเจ็บ ก็ต้องห้ามทำ”

“ทำอะไร” ถามเหมือนซื่อ แต่ตาโคตรเจ้าเล่ห์ คงรู้ว่าผมไม่กล้าพูดแน่ๆ  “ระบุด้วย”

“บ้า ใครจะพูด” ผมบ่นพึมพำ ก่อนจะย่นจมูกใส่คนเจ้าเล่ห์ที่หัวเราะหึๆ แล้วรีบยกมือปิดหน้าเมื่ออีกฝ่ายเริ่มปลดกระดุมเชิ๊ตที่ใส่อยู่ “เอ้ย ทำไร”

“ก็จะอาบน้ำให้”

“ไม่ต้องๆ พุอาบเองได้” ผมบอกพร้อมกับแยกนิ้วออกจากกัน แอบมองคนหน้าด้านที่ตอนนี้ถอดเสื้อออกเรียบร้อยแล้ว และกำลังปลดกระดุมกางเกงยีนส์

“ไม่ต้องแอบ ดูได้ตามสบาย พี่ไม่หวง” พี่เล่ย์พูดกลั้วหัวเราะ

“บ้า” ปากก็ด่า แต่ตาหลับแน่น

พี่เล่ย์หัวเราะหึๆ “ด่าเป็นคำเดียว”

ผมลืมตาพรึ่บ เพราะรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆ ตรงต้นคอ... ก่อนจะรีบตะครุบเสื้อคลุมอาบน้ำที่กำลังถูกปลด “อ๊ะ พี่เล่ย์ ไม่อ๊าววว เดี๋ยวพุอาบเอง”

“เดินยังไม่ไหว จะอาบเองยังไง”

“อาบได้ละกัน พี่เล่ย์ออกไปก่อนสิ” ปากก็พูดไป มือก็ยื้อเสื้อคลุมที่อีกฝ่ายพยายามจะปลดไว้ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเพราะตอนนี้มันร่นลงไปที่เอวเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นลางแพ้มารำไรผมก็เริ่มใช้ลูกอ้อน “อื้อ พี่เล่ย์ ให้พุอาบเองนะครับ น้าาา”

“พี่อาบให้ดีกว่า”

“ไม่ดี”

“ไม่ดียังไง”

ถามมาได้เนาะ  “ก็พุอายอะ”

“อายอะไร หืม ทำยังกับพี่ไม่เคยเห็น”

มันเหมือนกันที่ไหนเล่า แล้วอีกอย่างเมื่อคืนมันก็สลัวๆ ไม่ได้สว่างโร่เหมือนตอนนี้ซะหน่อย ผมคิด แต่ยังไม่ทันได้พูดออกไป เสื้อคลุมก็ถูกกระตุกออกไป แล้วตัวก็ลอยวื๊ดขึ้นจากพื้น  “เฮ้ย!”

คนอุ้มหัวเราะหึๆ แล้วเดินไปวางผมลงในอ่าง ก่อนเจ้าตัวจะก้าวตามมานั่งซ้อนหลังแล้วดึงผมเข้าไปกอด “ร้อนไปมั้ย”

“ไม่ครับ” ผมตอบพร้อมกับหลับตาลง เอนหลังพิงแผงอกแข็งๆ ของอีกฝ่ายอย่างยอมแพ้ เพราะขัดขืนไปก็คงจะไม่สามารถพ้นเงื้อมมือมารไปได้อยู่ดี

 (แล้วกล้องก็แพนไปที่ฝักบัว 555+)

 

+++++unbelievablelove+++++

ขอบคุณที่ติดตามอ่าน แล้วเจอกันตอนต่อไป ^^

[arisa_sa]

อั๊ยยะ ข้ามคืนเข้าหออะ หนูฟินไม่ถูก 55+

ขอบคุณมากๆๆค่ะ รอพุ+เล่ย์ แล้วเฮียแพทไปไสหว่า

[patchylove]

ใช่ ข้ามคืนเข้าหอไปได้ไง ตัดฉับ ๆ เค้าอยากรู้นะ  อิอิ 

[benzdekba]

 

[A-J.seiya*]

เห้ยยยยยย
ตัดกลับมาเร็วจัง
คนอ่านยังค้างอยู่น่าน ตามกลับมาไม่ทันนนน
โฮวววว ว่าแต่ ,, พี่เล่ย์ทำเขินมาก
ที่บอกว่า พุเสียงดัง
แง๊ ฉันยังไม่ทันได้ยินเสียงพุเลย ทำอีกๆๆๆ #ห้ะะะ

น่ารักมากทั้งคู่เลย!!!

[andear]

โอ้ รู้สึกว่าอะไรบางอย่างที่สำคัญมันจะหายไปนะ เหอๆๆ

[quiicheh.]

โคตรเขินพี่เล่ย์เลย >______<
เมื่อไรจะเปิดตัวสักทีคะ พุจะได้ไม่ต้องคิดมาก5555555
พี่เล่ย์รักพุคนเดียวแหละ ฮือออิจฉาก๊ากกกกก

[♠DekDoy♠]

ก้าวหน้ามากกกหนูพุ

[takara]

ชอบที่พุอยู่กับเลย์อะ มันดูเรียบง่ายดี

[gonna.be]

ขนาดข้ามคืนเข้าหอไป
พี่เล่ห์ก็ยังทำเราเขินได้ 
เอาเซ่ๆ ถ้าไม่ข้ามจะขนาดไหนนนนนน 

[BeeRY]

เหอๆ คืนเข้าหอหายไป แต่ไม่เป็นไร ยังไงพุก็เป็นของพี่เลย์แล้ว แอร๊ยย >///<
มาอยู่ด้วยกันแบบนี้แล้ว อย่าลืมพาแม่ไปขอน้องพุนะพี่เล่ย์ 55+

[indy❣zaka]

ว๊ายยย   หนูพุออกเรือนเต็มตัวแล้วหรอนี่ 

[Whatever it is]

ลงเอยกันแระ น่ารักจังน้า 

[unboy]

แอบจิ้น เดียว-ซอล ค่ะ 555

รออยู่น้า... มาต่อเร็วๆด้วย