☀☀LoverStar☀☀::〓Destiny Breaker〓 end. [ 26/03/2013 ]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ☀☀LoverStar☀☀::〓Destiny Breaker〓 end. [ 26/03/2013 ]  (อ่าน 54938 ครั้ง)

ออฟไลน์ mentholss

  • "เหตุผล" หรือ "ข้ออ้าง"
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
งานเข้าแล้วมั้ยล่ะ คณะฉิ่งฉาบทัวร์ เหอๆ

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ตอนที่ 34

ณ สำนักงานใหญ่

ผู้คนมากมายวิ่งพล่านเอกสารถูกส่งต่อ บางคนล้มเลิกการงานมานั่งตั้งสติสวดภาวนาเพื่อขอให้เหตุการณ์นี้ไม่เกิดขึ้นจริง  เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก พี่มิคถูกเรียกไปตามหาตัวต้นเหตุ ซึ่งคือไบรท์จริงๆ ไมคาเอลบอกว่าตนนั้นไม่ได้ออกคำสั่งเเม้เเต่น้อย ลอว์ถูกเรียกกลับเข้าห้องคุมขัง ส่วนพวกผมตอนนี้กำลังตามหาไบรท์ เพราะอีกไม่นาน เรื่องบางเรื่องที่ใหญ่มากจริงๆ กำลังจะเกิดขึ้น


shine talk.


พวกผมเดินมาถึงตรอกซอยตันเเห่งหนึ่งในตัวเมืองซึ่งพี่เอลซ่ากับพี่เจนนี่เป็นคนนำทาง เพราะพี่เอลซ่าบอกว่าในนิตยสารรายเดือนบอกไว้ว่าคนที่อกหักส่วนใหญ่จะมานั่งซึมอยู่ที่นี่ เป็นเรื่องอาถรรพ์อย่างหนึ่งของเมืองนี้ มันดูไร้สาระมากผมว่านะ - -*

" ฮึกๆ ฮือๆๆ " เสียงของผู้ชายร้องไห้ออกมาจากตรอกนั้น หรือว่า ไม่จริงน่า

" ไบรท์หรอ!! "  ผมตะโกนเข้าไปข้างใน เพราะดูจากสภาพตรอกเเล้ว มันไม่น่าเข้าไปจริงๆ

" ฮือๆๆ แงๆๆๆ " เสียงไบรท์ใกล้เข้ามาหาพวกเราเรื่อยๆ เเละเมื่อเเสงจันทร์สาดส่องเรือนร่างของ ไบรท์ ? รึเปล่า



" ฮือๆๆๆ ศรีสมรทำไมคุณไม่รับรักผม เเงๆ " ชายคนนั้นเดินจากไปพร้อมกับเช็ดน้ำตาไปด้วย ศรีสมรงั้นหรือ -- *

" อะไรวะเนี่ยมันไปหลบอยู่ที่ไหนวะ ท่าเจอพ่อจะซัดซักเปรี้ยง ! " เสียงของลีเริื่มเต็มไปด้วยอารมณ์โมโห เเต่ตาของเค้าเเดงกล่ำ เเละคลอไปด้วยน้ำตา



" มาทำอะไรกันที่นี่น่ะ " เสียงนี้มัน ไบรท์นี่นา ไบรท์จริงๆด้วย เเต่ทำไม หน้าของเขาดูไร้ชีวิตชีวาอย่างนี้

;; ผลั่วะ ;; เสียงหมัดของลีกระทบเเก้มของไบรท์ พวกผมได้เเต่ยืนอึ้ง ไอ้ลีมันทำจริงหรือวะเนี่ย ไบรท์กระเด็นปลิวไปใกล เเรงมหาควายชัดๆ

" โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!! "

เสียงของไบรท์เปลี่ยนไป เหมือนมีตัวอะไรล่องลอยออกมาจากตัวของไบรท์ ไอ้ตัวนี้มันที่เจอที่ชลบุรีนี่นา พระเจ้า ไบรท์ถูกเข้าสิงหรือเนี่ย

ถึงเวลาผมออกโรงเเล้วละสิ!!

" ไอ้ชายน์ ไม่ต้อง " เสียงไอ้ลีบอก มันเดินไปหยิบไม้หน้าสามเเถวๆนั้นเเล้วเดินเข้าไปหาไอ้เสือยักษ์นั้น

" ฮ่าๆๆ มนุษย์ โอรหัง คิดว่าจะทำข้าได้หรอ อู๊ก!! " ลีเตะไปที่กล่องดวงใจของน้องเสืออย่างรุนเเรง จุกเเทนเลยจ่ะ = = เอ่อ คือว่าไอ้ตัวนั้นกูยิงมันมันยังไม่เป็นอะไรเลยนะ

ตอนนี้ไอ้เสือนั้นหมอบลงกับพื้น เอ่อ คือ ถ้ามันจะตายง่ายขนาดนี้นะ

" มึงทำเพื่อนกู ไอ่เหี้XD " ไอ้ลีกระทืบไอ้เสือตัวนั้น ท่ามันจะกากขนาดนั้นนะ

" หึ้ยกูทนไม่ไหวจริงๆว่ะ " เสียงอีเจนพูดวิ่งเข้าไปกระทืบด้วยคน เห้ยเพื่อน นั้นมันปิศาจนะมึงครับ

ผมก็ชักคันๆตีนด้วยสิ

" เอลซ่าคิดเหมือนเจนนี่ไหมค่ะ " พี่เจนนี่กับเอลซ่ามองหน้ากัน

" อย่างนั้นสินะคะเพื่อนสาว ขอสักหน่อยเถอะข่ะ " แล้วเจ๊ทั้งสองก็วิ่งไปกระทืบมัน ภาพที่อยู่ตรงหน้าผมนี่คือ บรรดาหนุ่มสาวที่กำลังรุมกระทืบตัวประหลาดที่ผมเคยสาดปืนใส่เเต่ไม่เป็นอะไรมาก = =

เอาก็เอาวะ ผมวิ่งไปกระทืบมันด้วยคน ผมรู้เเล้วทำไมมันลุกไม่ขึ้น เเรงถีบของลีมันมากเกินไปเเล้วไอ้หมอนี่มัน น่ากลัว แต่ทำไม มันแตกต่างจากทุกครั้งที่ผมเคยต่อสู้กับพวกมัน ทั้งๆที่ตอนนั้นผมมีอาวุธเพรียบพร้อม กับตอนนี้ซึ่งไม่มีอาวุธอะไรเลย ทำไมผมมีความรู้สึกปลอดภัยกว่าตอนก่อนๆเยอะเลย เป็นเพราะมีพวกเขาสินะ

เจ้าเสือถูกพวกผมกระทืบซะอย่หมัด หลังจากนั้นมันก็ถูกพากลับไปที่คุมขัง(ง่ายเนอะ) ส่วนพวกผมก็พาไบรท์ไปห้องพยาบาลที่สำนักงาน

" ไบรท์ตื่นเเล้ว! " เสียงเจนบอก ทุกคนรีบวิ่งมาดูอาการของไบรท์

" เป็นไงบ้างไบรท์ " เจนถาม

" ทุกคน .... เราขอโทษ ทั้งๆที่เรารู้เเท้ๆว่ามันจะเอาร่างเราไปทำอะไร เเต่เราก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆ ขอโทษ "

"  กูไม่ยกโทษให้....กูล้อเล่น " ไอ้ลีครับ ไอ้หมอนี่มันผีบ้าครับ - -*

" ไม่เป็นไรนะไบรท์ สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง " ผมปลอบ มันเป็นคำพูดปลอบใจที่ผมคิดว่าดีที่สุดเเล้วละ


แต่ที่ผมเสียใจที่สุดคงเป็นเรื่องที่ไบรท์เจออะไรเเบบนี้ ทำไมกันนะ เพราะผมใช่ไหม ทำให้เขาเจอเรื่องที่เลวร้ายได้เพียงนี้


" ขอโทษที่รบกวนจริงๆค่ะ พวกคุณช่วยมากับพวกเราได้ไหม " ซิสเตอร์เดินมาตามพวกเรา หน้าตาของเธอซีดลงไปมาก ทำไมกันนะ เเค่ตัวเดียวที่ผมกำจัดพวกมันได้เกือบหมดทำให้พวกคนที่เจริญทางด้านวัตถุและเทคโนโลยีหวาดกลัวได้เพียงนี้ ทั้งๆที่พวกเขาเคยควบคุมมันไว้ได้เเล้วครั้งหนึ่ง


พวกเราย้ายมา ผมควรเรียกเเบบนี้รึเปล่าเพราะเราเเทบไม่ได้ออกเเรงเดินเลย พื้นมันเลื่อนไปเรื่อยๆโดยอัตโนมัติ เเละมาหยุดอยู่หน้าประตูหนึ่ง ข่างในนั้นมีผู้ทรงคุณวุฒิของรีลเอิร์ธาเนีย รวมถึงคุณไมคาเอลด้วย ทุกคนจ้องมาที่พวกผมด้วยความตกตะลึงปนสงสัยต่างๆนาๆ

" ยินดีต้อนรับคณะเผ่าพันธุ์มนุษย์ " หญิงสูงอายุผู้อยู่บนจุดสูงสุดในห้องกล่าวต้อนรับและเธอยังกล่าวต่อไป

" ข้ายินดีมากที่ได้รับรู้ว่ามีมนุษย์ช่วยพวกเราในการจับกุมเหล่าสิ่งมีชีวิตชนิดใหม่ ในฐานะเทศมนตรีเเกเเล็กซี่ ข้าขอสรรเสริญความกล้าของเจ้า ชายน์ ส่วนพวกท่านที่กระโดดข้ามมิติมาโดยที่ร่างกายไม่เป็นอะไรเลยข้าก็นับถือในความกล้าเเละรักเพื่อนของเจ้ายิ่งนัก
...
ต่อจากนี้ข้าไม่สิพวกเราทุกคนประชากรเเห่งรีลเอิร์ธาเนียอยากขอร้องพวกเจ้าให้ร่วมสู้เคียงข้างกับข้า ได้หรือไม่ "


เมื่อเธอกล่าวจบประโยคเธอหลบสายตาพวกเราเหมือนกำลังโยนความผิดให้กับพวกเรา


" อะไรกัน ทำไมกัน!  ทั้งๆที่พวกท่านมีเทคโนโลยีเเละอาวุธที่ร้ายเเรงเเละทันสมัยเพียงนี้กลับทำอะไรปิศาจพวกนี้ด้วยตัวเองไม่ได้ เเล้วมาให้พวกเราชาวโลกที่ท่านที่มีเครื่องมือเเละวิธีการทำให้พวกเรามีชีวิตที่ดีขึ้นละเลยมาช่วย มันไม่เห็นเเก่ตัวไปหน่อยหรือค่ะ "
เจนตอบโต้กลับไปอย่างรุนเเรง ถึงเเม้เจนอาจจะพูดดูเห็นเเก่ตัวไปหน่อย เเต่ผมก็เข้าใจเจน ความจริงไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ เพราะเจนเป็นห่วงพวกเราต่างหาก

" โอรหังนัก!! " เสียงองค์รักษ์ที่อยู่เคียงข้างเทศมนตรีตะเบงเสียงออกมา เเต่ว่าท่านเทศมนตรีห้ามไว้ก่อน


" ข้าต้องขอโทษด้วย หากเเต่ว่าท่านผู้สร้างได้มอบกฏเหล็กไว้กับพวกเราไว้ว่า ผู้สร้างไม่อาจเป็นผู้ทำลายได้ ทำให้พวกเราไม่สามารถทำลายสิ่งองที่เราสร้างขึ้นเองได้เลยเเม้เเต่ของชำรุดไม่สามารถใช้การได้ เเต่เพราะการที่เราไม่เคยทำลายเราจึงก้าวหน้าไปได้อย่างรวดเร็ว เเละที่พวกเราไม่อาจเผยตัวให้พวกท่านได้เป็นเพราะว่ามนุษย์ทุกคนไม่ได้เป็นอย่างพวกเจ้าเสมอไป อำนาจอาจนำความพินาศเเก่พวกท่านเอง ดังนั้นพวกเราจำต้องคอยช่วยพวกท่านได้ห่างๆเพียงเล็กน้อยเท่านั้น "


ไม่มีใครกล้าเถียงเธอ เพราะว่าที่เธอพูดมานั้นคือความจริงล้วนๆ


" ข้าขอร้องล่ะ " เธอหายตัวมาต่อหน้าพวกผมเเล้วกราบเท้าขอร้องพวกผม สมาชิกในห้องประชุมนั้นต่างร้องฮือส่งเสียงเเปลกใจนัก

" ป้าครับ ลุกขึ้นเถอะ " ไอ้ลีมันเรียกเค้าว่าป้า - -*

" พวกเราจะช่วย ที่พวกเราช่วยเพราะอยากช่วยไม่ได้ต้องการอะไร " ทุกคนพยักหน้ากับคำพูดของลี ประเสริฐจริงนะพวกเราเนี่ย


" ว่าเเต่พวกเธอนี่ไม่เบานะ จัดการเจ้าไบเกิลโดยไม่ใช้อาวุธอะไรเนี่ย " ไมคาเอลชมในผลงานพวกเรา

" พวกเราเปล่านะค๊าาา เเหะๆ " พี่เอลซ่ากับพี่เจนนี่พูดพร้อมกัน

" ฮ่าๆๆๆ " เสียงหัวเราะของพวกเราดังอยู่ในห้องนั้น ทั้งๆที่พวกผู้ใหญ่ต่างเคร่งเครียด เหมือนดอกไม้ในป่าไม้พุ่ม นี่อาจเป็นเสียงหัวเราะสุดท้ายของพวกเราก็ได้


to be continue.




ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
งานเข้าแล้วมั้ยล่ะ คณะฉิ่งฉาบทัวร์ เหอๆ


ฉิ่งฉาบทัวร์ = = 55555 + ชอบๆๆ

ออฟไลน์ EXILE07

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 57
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เอิ่ม (-_-) รู้งี้เอาไม้ฟาดตรงนั้นมันทุกตัวเลยไม่ดีกว่าหรอเนี่ย
ไอ้โหมดการต่อสู้ทั้งหลายแหล่ดูไร้ค่าไปเลยอ่ะ
ป.ล.สู้ๆครับคนเขียน

ออฟไลน์ mentholss

  • "เหตุผล" หรือ "ข้ออ้าง"
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
แล้วอย่างนี้ทุกคนต้องแปลงร่างเหมือนชายน์รึป่าวหนอ

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
เอิ่ม (-_-) รู้งี้เอาไม้ฟาดตรงนั้นมันทุกตัวเลยไม่ดีกว่าหรอเนี่ย
ไอ้โหมดการต่อสู้ทั้งหลายแหล่ดูไร้ค่าไปเลยอ่ะ
ป.ล.สู้ๆครับคนเขียน


5555555555 นั้นสิ = = อย่างน้อยก็ทำให้ชายน์สวยขึ้นละมั้งนะ 555 ขอบคุณนะคร้าบ

อ้างจาก: mentholss
link=topic=34416.msg2284635#msg2284635 date=1360064357
แล้วอย่างนี้ทุกคนต้องแปลงร่างเหมือนชายน์รึป่าวหนอ
 

ร ร ระะะ รู้ได้ไงอ๊ะ o[]o

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ตอนที่ 35


shine talk.

ณ กรงขังของไบเกิล (ปิศาจที่โดนตุ๋ยไข่)

ห้องขังทุกห้องจะมีสภาพเเวดล้อมที่สิ่งมีชีวิตชนิดใหม่ชื่นชอบ มีเนื้อที่กว้างขวางเท่ากับจังหวัดหนึ่ง มีสิ่งมีชีวิตอื่นอาศัยอยู่เพื่อที่จะเป็นสภาพเเวดล้อมที่เหมือนจริง ทุกกรงจะมีอณาเขตเชื่อมต่อกันอยู่ แต่หากเเต่ละตัวมีอณาเขตที่ใกลกันมาก ท่าหากขยันเดินก็อาจเจอกันได้อยู่ มีอาหารเลี้ยงทั้ง เช้า สาย บ่าย เย็น ค่ำ ก่อนนอน มีผ้าห่มอุ่นๆ มีน้ำเเร่น้ำนมให้เเช่ มีเเอร์ทุกตารางเมตร ต่างๆนาๆที่คุณไมคาเอลพูดมาเเต่ไหงมันอยากหนีไปโลกได้ฟระ

ตอนนี้ที่เราเข้ามาที่นี่กันเพราะจะมาถามสาเหตุที่พวกมันบุกไปโลกเเละกลับมาปล่อย 7.2 ซึ่งถามไอ้เด็กผีเเล้วมันได้เเต่บอกว่าเบื่อเลยหนีมา

และเเล้วตอนนี้เราก็มานั่งอยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่มีพวกเรากับตัวประหลาดที่ผมเคยจัดการมานั่งจิบน้ำชาคุยกัน

= =

พวกผมก็มี ไมคาเอล มิคาเอล เเซม เอลซ่า เจนนี่ เจน ผม ลี ไบรท์ ท่านเทศมนตรี เเล้วก็ท่านองค์รักษ์ตาเเก่ท่าทางโหดๆ

พวกมันก็มี เด็กผี หนอนยักษ์ ตัวเล็บยาว หมาป่า เสือ6แขน

" สวัสดีทุกคนน๊าาา ที่นี่คือบ้านของไบเกิลเอง " ไอ้เด็กผีเเนะนำเเล้วชี้ไปที่ไอ้เสือ 6 เเขนที่กำลังชงน้ำชาให้พวกเราอยู่

" ผมชื่อลอว์ คาดว่าทุกคนจะรู้จักผมอยู่เเล้วอะน๊าาา เดี๋ยวผมจะเเนะนำเพื่อนๆให้พวกพี่ชายน์ได้รู้จักละกานน "

" คนนี้ชื่อ มาร์ล "  " โฮมมมมมมมมมม " เสียงของหนอนยักษ์ดังขึ้นซึ่งตอนนี้มันกำลังเอาไอ้ลีไปกอดเล่นเเทนตุ๊กตาหมี มันจะสิงไอ้ลีป่าววะนะ - -*

" คนนี้ชื่อเบส " ตัวเล็บยาวที่กำลังลำบากในการหยิบถ้วยน้ำชาซะเหลือเกิน จะจิบเเต่ละทีใช้เวลา 5 นาทีขั้นต่ำ

" ส่วนนี้ชื่อเเมซ " ไอ้ตัวมนุษย์หมาป่าที่จ้องหน้าผมยิ้มพร้อมเเลบลิ้นเเฮ่กๆพร้อมกับกระดิกหางเหมือนหมาติ๊งต๊อง ทำให้ผมคิดถึงหมาที่บ้านจังเเฮะ

" ส่วนนี้คือไบเกิล " เสืออ้วน6เเขนที่ตอนนี้สวมผ้ากันเปื้อนพร้อมกับยกน้ำชามาเสริฟ

" ยินดีที่ได้รู้จักค้าบบบบบ/ค่าาา " เสียงพวกเราตอบรับเพื่อเป็นมารยาทที่ดีงามของชาวมนุษย์ เย้ยยยย อะไรวะเนี่ย มานั่งคุยกันงี้เลยหรอ เห็นเทศมนตรีบอกว่าจะไปสืบสวน มานั่งจิบน้ำชาบ้านปิศาจเนี่ยนะ ผิดคาดแฮะ

" โฮมมมมมม เค้าชอบตัวเองที่สูดเยยยย " มาร์ลหนอนยักษ์อุ้มไอ้ลีไปมาด้วยความเอ็นดู

" ฉันเกลียดเล็บพวกนี้จัง ! " เบสบ่นอุบอิบกับตัวเอง

" เเห่กๆ เกาหมัดให้ทีๆ " เเมซเดินมาหาผมพร้อมกับนอนหงายท้องให้ผมเกาหมัด = =

" พ่อครับนี่น้ำชาครับ " ไบเกิลเอาน้ำชาไปเสริฟให้ไมคาเอล

ครอบครัวนี้เเลดูอบอุ่นเเละหรรษา เเว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

" เอาละจ่ะ มาเข้าประเด็นกันเลยละกันนะ " ท่านเทศมนตรียืดตัวตรงพร้อมกล่าวออกมาทำให้ทุกคนหันมามอง

" พวกเธอคิดยังไงถึงไปบุกยังโลกมนุษย์กันเเน่ เเละทำไมถึงปล่อย 7.2 "

" น่าสนุกไง ! ^0^/" เสียงลอว์ตอบ

" หึหึ ท่าลอว์คงเป็นเพราะเรื่องนั้น แต่สำหรับพวกเราที่เหลือรวมทั้งอีก2คนที่กำลังไปคอยเฝ้าดูเเล7.2ที่กำลังจะตื่น ก็คือ การค้นหาตัวตนไงล่ะ พวกเราคือกิเลศเสี้ยวหนึ่งของมนุษย์ ทำให้เราอยากลองใช้ชีวิตที่ดีงามเเบบมนุษย์ เราจึงต้องการที่จะครองร่างมนุษย์ไงล่ะ

เเต่....

หลังจากพวกเราไปยังโลกมนุษย์ก็พบว่ามนุษย์ต่างหากคือกิเลศ พวกเราอยู่อย่างอดสู ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้ ต่างด่าทอขับไล่ใสส่งพวกเราทั้งๆที่พวกเขาไม่ใช่เป้าหมาย เราต่างเห็นมนุษย์ทำร้ายกันเอง พวกเราจึงเห็นสมควรว่า เราจะทำลายล้างมนุษย์ด้วย 7.2 "

ไบเกิลเล่าความทั้งหมดมา นี่หรือคือความรู้สึกของเสี้ยวของกิเลศ

" ไม่ทั้งหมดซะหน่อย มาม๊าใจดี พี่ชายน์ใจดี พี่ลีใจดี พี่เจนก็ใจดี มาม๊าทำอาหารอร่อย ลอว์ว่าจะชวนพวกพี่มาอยู่ด้วยพวกพี่ก็ไม่มา "

เสียงของลอว์ค้าน

" น้องลอว์มีรูปร่างหน้าตาคล้ายมนุษย์ พวกมนุษย์ไม่รังเกียจเหมือนพวกเราหรอก " เล็บยาวบ่นออกมา

" ผมว่ามนุษย์ก็ดีนะ เหมือนคุณคนนี้ " หมาน้อยชี้มาที่ผมหลังจากผมเกาหมัดให้เรียบร้อย

" ก่อนผมกลับมาเขาขอโทษผมด้วย ผมคิดว่าการให้อภัยก็สำคัญนะ " หมาน้อย พูดดีมาก เดี๋ยวเลี้ยงเพดดิกรี T^T

" โทษของพวกเจ้าคือจะไม่ได้รับการปล่อยตัวไปตามสถานที่อื่นเเละสร้างเผ่าพันธุ์ตนเองไม่ได้เป็นเวลาตลอดชีวิตของพวกเจ้า จบประเด็น ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ  "

" งั้นพวกเราขอให้พวกเจ้าโชคดีละกันนะ เเต่ข้าว่าคงไม่ทันเเล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ  " ไบเกิลบอกกับพวกเรา

" ขอให้ท่านรอดกลับมานะ "  " ท่าเเกรอดชั้นจะขอดวลดาบกับเเกอีกสักรอบละกัน ฉันเก่งขึ้นเเน่" เเมซกับเบสบอกกับผม

"โฮมมมม ลีอย่าตายน๊าาาา T^T " หนอนยักษ์กอดลีเป็นครั้งสุดท้าย


หลังจากพวกเราออกมาจากห้องนั้น ก็มาวางเเผนในการปฏิบัติการต่อ ทุกคนรอเข้ารับการประชุม

" ซิสเตอร์ครับเเล้วที่คุมขังอยู่ที่ไหนหรอ ผมไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้นเลย "


" ... ขอโทษที่ไม่ได้บอกนะคะ ที่คุมขังของ7.2ไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก "

" มันอยู่ที่เบื้องหลังดวงจันทร์ของโลกของพวกคุณไงละคะ "

o[]o" อะ อะ อะไรนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!







ออฟไลน์ EXILE07

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 57
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
อุ๊แม่เจ้า กรงใก้ลจัง หุๆ (^,^)

ออฟไลน์ mentholss

  • "เหตุผล" หรือ "ข้ออ้าง"
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
ศึกนี้คงไม่ได้มีแต่เฉพาะพวกชายน์เท่านั้นหรอกมั้ง
พวกลอว์คงได้แอบหนีจากที่คุมขังตามไปเป็นทัพเสริมแหง๋ๆ

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
อุ๊แม่เจ้า กรงใก้ลจัง หุๆ (^,^)

ออกจะใกล เเหม่ อิอิ


ศึกนี้คงไม่ได้มีแต่เฉพาะพวกชายน์เท่านั้นหรอกมั้ง
พวกลอว์คงได้แอบหนีจากที่คุมขังตามไปเป็นทัพเสริมแหง๋ๆ

คุณเป็นใครกันเเน่หืมมม ร้ทันตลอดดดด 5555555 T^T

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
รู้สึกตอนนี้นิยายของข้าพเจ้าเริ่มออกทะเลทิ้งหนีความวายไปเสียเเล้ว ข้าพเจ้าก็ขออภัยทุกๆท่านด้วยนะขอร๊าบ



ตอนที่ 36.


Shine talk.


ข้างหน้าของผมมีชุดตอนที่ผมสู้กับไบเกิล(ชุดรูปโปรไฟล์เเหละจ่ะ)เเต่มีอุปกรณ์เสริมเพิ่มมากขึ้น หมวกกันน๊อคสีฟ้าลายเทาที่ดูเข้ากับชุด กับผ้าคลุมสีดำทั้งสองอย่างที่เพิ่มเข้ามามีเส้นวงจรไหลเวียนอยู่ตลอดเวลาดูไฮเทคเเล้วก็เท่มากๆ ผมชอบชุดนี้มากกว่าชุดดาราหนังโป๊ญี่ปุ่นนั้นซะอีก ซิสเตอร์บอกว่าชุดนี้อัพเกรดขึ้นมากกว่าเดิมเยอะ  อาวุธของผมคือ ผ้าคลุม4มิติที่สามารถดึงอาวุธทั้งหมดที่มีในจักรวาลนี้ แต่ผมว่าก็คงไม่พ้นปืนหรอก ผมชักอดใจไม่อยู่เเล้วละสิ ชุดของผมมีชื่อว่า  LoverStar


ชุดที่โดดเด่นในด้าน ???? (เเล้วเเต่ความถนัดของผู้สวมใส่ สำหรับชายน์คือ Sniping From(Sniping มาจาก Sniperนะครับ))
- - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - -- - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - -

Lee talk.

ชุดของผมเป็นเกราะหนักชุดสีดำออกเเดงเลือดหมูดูเเข็งเเกร่ง คุณเเซมบอกว่าชุดนี้จะเน้นพละกำลังเป็นส่วนใหญ่ หมวกกันน๊อคที่มีเขาสีทองโง้งออกมาด้านหน้า เหมือนเทพปิศาจเท่สุดๆเหมาะกับคนหล่ออย่างผม  อาวุธของผมคือดาบสุดเเนวที่เเขวนอยู่ด้านหลัง ชุดของผมมีชื่อว่า
 StrongSun

ชุดที่โดดเด่นที่สุดในด้าน Attack From.

- - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - -- - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - -
Jane Talk.

ชุดของฉันคือชุดเเล็กกิ้งสีดำมีเส้นกระเเสวงจรสีเขียว สวมทับด้วยกระโปรงมินิสเกิร์ท ส่วนเสื้อก็เป็นเกราะเล็กๆขนาดพอดีตัว อาวุธของชั้นนะหรอ ก็ธนูนะสิ นี่ไม่มีใครบอกหรอว่าที่ชั้นเข้าไปในเกมส์ของพี่เอมมีกับเจนนี่ชั้นได้กลายเป็นผู้เล่นสายระยะใกลที่ได้คะเเนนสูงสุดในเกมส์โดยใช้เวลาไม่กี่วันนะ ชื่อของชุดชั้นคือ FantasticMoon

ชุดที่โดดเด่นที่สุดในด้าน Speed From.

- - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - -- - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - -
Bright Talk

สิ่งที่ผมทำได้หรอ ผมเรียนหมอนะ เเต่ถึงอย่างนั้นผมก็อยากสู้ให้กับความผิดที่ผมก่อ ชุดของผม ชุดกราวน์สีขาว ด้านในชุดกราวน์เป็นเกราะขนาดพอดีตัว อาวุธของผมนะหรือ มีดไงละ มีดสำหรับผ่าตัดกับกระเป๋าใส่ยาของรีลเอิร์ธาเนีย  ชื่อชุดของผมคือ Chemistry Hole
ชุดที่โดดเด่นที่สุดในด้าน Healing From.

- - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - -- - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - -
Michael Talk.

หน้าที่ของพวกเขาคือนำระเบิดเเรงอนันต์ไปติดตั้งที่ตัวของ7.2ซึ่งพวกเราคิดว่าน่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดเเล้วที่จะจัดการเจ้า7.2 พวกชายน์เขากำลังประหม่า พวกเขายังไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับ7.2 โศกนาฏกรรมเมื่อหลายปีก่อนที่พัดพรากชีวิตชาวรีลเอิร์ธาเนียนับล้านคน ถึงพวกเขาจะเก่งเเค่ไหนก็เถอะ ทำไมผมต้องทำอะไรไม่ได้ด้วยนะ ผมทำได้เเค่นี้เองหรอ ไม่เ็ป็นไร ผมจะเเบ๊คอัพพวกเขาไห้ดีที่สุด พวกเขาจะไม่ตายอย่างเเน่นอน ผม ซาเเมนธ่า เอลซ่า เจนนี่ ทำหน้าที่ เเบ๊คอัพเหล่านักรบ ยังไงพวกเราก็ต้องเชื่อในตัวพวกเขา

L- overStar
S- trongSun
F- antasticMoon
C- hemistry Hole

LSFC


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Shine talk .

พวกเราได้ดูวิดิโอเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อนปิศาจที่ไม่มีปัญญาเเละความคิด ตัวกลมทมิฬสีดำ ที่มีเเต่ปากขนาดยักษ์ มีมือสำหรับกลืนกินทุกอย่าง พลังของมันคือ การกินทุกอย่างทุกๆอย่างจริงๆ ตอนนี้พวกเราไปเพื่อเข้าหาความตายจริงๆนั้นเเหละ ไม่เป็นไรยังไงผมก็ขอลองมันซักตั้ง เพราะยังไงผมก็ต้องปกป้องโลกให้ได้ละนะ พวกเราต้องทำได้เเน่ๆ เหมือนตอนไบเกิลไง ผมจะไม่กลัวอะไรอีกเเล้ว ทั้งเพื่อน เเละคนที่ผมรัก คอยอยู่ข้างผมเสมอ ผมจะไม่กลัวอีกเเล้ว


;; บรื๊มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ;; ประตูขุมขังที่7พังออกมาควันคละคลุ้งไปทั่ว

" พวกพี่ลืมผมได้ยังไงห๊าาผมลอว์ เด็กฝึกงานของLSFCเชียวน๊าา กลุ่มนี้ขาดผมไม่ได้หรอกกก " เสียงของลอว์ดังออกมาจากฝุ่นคละคลุ้ง ประตูยักษ์หนาเตอะถูกทำลายลงอย่างง่ายดายโดยที่เจ้าตัวไม่เป็นอะไรเลยสักนิด

" ทีนี้เราก็รู้เเล้วสินะไมค์ว่าใครเป็นคนเปิดประตูให้พวกเค้าไปโลกน่ะ " มิคาเอลยิ้มเเหยๆ



;; คุณชายน์ค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมมืออีกครั้งค่ะ ;; เสียงซิสเตอร์บอก หลังจากพวกเราโดดมายังประตูอีกครั้ง ประตูที่จะพาเราไปยังดวงจันทร์

" ครับ ซิสเตอร์ ฝากตัวด้วยนะครับ "

เมื่อสิ้นสุดหนทางของประตูมิติ พวกเราโผล่ออกมาสู่อวกาศ ทุกๆอย่างเลื่อนลอย พวกเรามีชุดพวกนี้คอยปรับความดันเเละสิิ่งต่างๆที่จำเป็นในการดำรงชีวิตอยู่ ยกเว้นลอว์ที่ไม่มีอาวุธหรือชุดอะไรมาเลยกลับบินร่อนไปร่อนมาได้อย่างสบายใจ = = ดวงจันทร์ผิวขรุขระกว้างใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าพวกเรา ไม่ใช่เเค่ดวงจันทร์เท่านั้นที่คอยพวกเราอยู่ 2ตัวสุดท้ายที่กำลังเฝ้ารอการตื่นของ 7.2
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-02-2013 12:31:58 โดย lunalu01 »

ออฟไลน์ mentholss

  • "เหตุผล" หรือ "ข้ออ้าง"
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
สั้นไปนิสสส  +1 กดเป็ดให้เป็นกำลังใจคนแต่งจ้า

ปล. ที่ถามว่าเราเป็นใคร  เราคือคนที่ติดตามนิยายเรื่องนี้ (ตอบได้น่าเตะมากก)
    ส่วนที่บอกว่ารู้ทันตลอด  ขอบอกว่า "เดา" เอาล้วนๆ หุหุ   :haun5:

ออฟไลน์ EXILE07

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 57
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
อ๊าก!!!! ค้าง รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก อ๊อก!!!!! (*+*)

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
สั้นไปนิสสส  +1 กดเป็ดให้เป็นกำลังใจคนแต่งจ้า

ปล. ที่ถามว่าเราเป็นใคร  เราคือคนที่ติดตามนิยายเรื่องนี้ (ตอบได้น่าเตะมากก)
    ส่วนที่บอกว่ารู้ทันตลอด  ขอบอกว่า "เดา" เอาล้วนๆ หุหุ   :haun5:

ขอบคุณมากกๆค้าบ เดาเมพขริงๆ 555555

อ๊าก!!!! ค้าง รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก อ๊อก!!!!! (*+*)

เง้อ มาๆเดี๋ยวช่วยเม้าท์ทูเมสท์จะได้หายใจสะดวก คริๆ >[+++]< // โดนถีบ

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ตอนที่ 37

Shine talk .

อวกาศ กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตามีเเต่อุกกาบาตที่ล่องลอยไปมาอย่างไม่มีจุดหมาย น้อยบ้าง ใหญ่บ้าง พวกเราอยู่เหนือดวงจันทร์ของพวกเรา ดวงจันทร์ที่ผมเคยมองดูมันทุกวันจากโลก เเต่วันนี้ผมมองดูโลกจากดวงจันทร์ ก้อนสีฟ้าสุกสว่างครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งหนึ่งมืดทึบ แต่ตอนนี้ กระต่ายสีดำสนิทยืนสองขา และ ตัวประหลาดที่มีขนคลุมยาวทั่วทั้งตัว ขนของมันขยับส่ายไปส่ายมาเหมือนพยาธิ น่ากลัวพิลึก พวกมันทั้งสองตัวกำลัง รอ การตื่น

" ม๊อค กับ รูท มาทำไรที่นี่กานอ๊าาาาาา " ลอว์น้ำท่าผีเสื้อว่ายไปหาไอ้สองตัวนั้น มันทั้งคู่จ้องพวกเราเเละลอว์เขม็ง เเต่ไอ้ลอว์มันก็ยังสนุกอยู่ได้

" ลอว์ เจ้ามาร่วมมือกับข้าเถอะ เจ้าไม่อยากทำอะไรสนุกๆอีกเเล้วรึไง "  กระต่ายดำสายตาท่าทางเจ้าเล่ห์เอ่ยถามไอ้เด็กผี ไม่รู้ซะเเล้วไอ้หมอนี่มันน้อง(เเม่เก็บมาเลี้ยง)ใคร หึ

" ก็อยากนะ แต่ว่าตอนนี้ต้องมาจัดการกับเจ้าเเฝดก่อน ไว้จบงานเเล้วเดี๋ยวเล่นด้วยนะ >.< "

" แง่ง เเก ไอ้คนทรยศ ลอว์ "

:: อีก 7 นาที 7.2จะตื่นตัวเต็มที่ ขอให้ทุกคนเเยกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่ง จับกุม2ตัวนั้นไว้ ส่วนอีกกลุ่มรีบไปตามหาตัว 7.2 เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกันคะ ::   เสียงคำสั่งจากซิสเตอร์ถูกส่งมาถึงพวกเราทุกคน การติดต่อสื่อสารของทุกคนถูกเชื่อมกันด้วยอุปกรณ์พวกนี้

" รับทราบ! "  ทุกคนรับคำสั่ง

" เอางี้นะ กู ไบรท์ ลี ไปหา7.2 เจน กับ ลอว์ อยู่จับไอ้ 2 ตัวนี้ "

" โอเค ! "

" เจน ฝากดูลอว์ด้วย ระวังตัวนะ "

" ไว้ใจกูได้นะชายน์ มึงก็เหอะระวังโดนรุมโทรมกลางอวกาศนะยะ " เเหมอินี่

" เออ ดี กูชอบ 555 อีบ้าเอ้ย ปะ ลี ไบรท์ "

" เอ้อ / อืม "

Speed from on. ;; ซูมมมมมมม ;;
---- -  - - - - - - - - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - - - - - -  ---- -  - - - - - - - - - -  - - - - - - - - -  - - - - - - - - - - - - - - - -

Jane talk.

ฉันชื่อเจนค่ะ ฉันเป็นเพื่อนของชายน์ เราเป็นเพื่อนรักกัน เเละตอนนี้เพื่อนรักของฉันก็พาฉันมานอกอวกาศ ใส่ชุดเก๋ๆเเนวไซไฟ เพื่อต่อสู้กับปิศาจร้าย เจ๋งไปเลยใช่ไหมละคะ เเละตอนนี้ ฉันกับน้องลอว์ก็กำลังจะสู้กับเจ้าสองตัว ตัวกระต่ายฉันยังพอรับได้ เเต่ตัวขนนี่สิ ตัวเหี้XD ไรอะคะน่าเกลียดมากเลย อุ้ยไม่ดีๆ

" พี่เจน พวกพี่ชายน์ไปหนายอ่าาา " น้องลอว์ถาม นั้นเเหละไม่เอาอุปกรณ์สื่อสารติดตัวมา เด็กหนอเด็ก

" พวกชายน์ไปหา 7.2 จ่ะ ตอนนี้พวกเรามีหน้าที่จับ2คนนี้ โอเคไหม "

" ฮ่าๆ คิดอะไรตื้นๆ ถึงพวกเเกจะไปทันเวลา ระเบิดนั้นก็ทำอะไรไม่ได้หรอกน่า กิ๊กิ๊กิ๊ " ไอ้กระต่ายสีดำหัวเราะซะน่าเกลียดเลย เป็นกระต่ายมันต้องน่ารักใสๆ เเบ๊วๆนะคะ

:: สวัสดีเจน นี่เอลซ่าเอง ฉันจะช่วยให้คำเเนะนำกับเธอในการต่อสู้เองนะ ::

" คะ พี่เอลซ่า ..... "

" งั้น ลอว์ เธอจัดการตัวขนเยอะๆนะ ส่วนพี่จะจัดการเจ้ากระต่ายเอง "

" รับทราบครับ "สายตาของลอว์เปลี่ยนไปในทางน่ากลัวเเววตาของสัตว์เลื้อยคลานที่จ้องจะกินเหยื่อ หูของมังกรโผล่ออกมาจากผมหูของเขาตั้งชันเเละกางออกเต็มที่ เล็บของลอว์ยาวขึ้น เกิดเป็นกรงเล็บคล้ายสัตว์เลื้อยคลานยุคก่อนประวัติศาสตร์ ใช่มันคล้ายกรงเล็บเท้าที่ยาวเเละเเข็งเเรงของ เเร็ปเตอร์ เเต่ ลอว์มี10เล็บ เเค่นั้นเอง

;;  ฉวกกกกกกกกกก!!!!!! ;;

" กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ !!!!!!!!!! " เสียงนี่มัน อะไรกัน? ไม่นะ เเค่พริบตาเดียว มือของลอว์ทะลุร่างของเจ้าขนยาวมันร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวด นี่ฉันยังไม่ทันได้หายใจออกเลยนะ โหดเกินไปเเล้ว ลอว์

" เเค่นี้ไม่ตายหรอกน๊าาาา ลอว์หมดหน้าที่เเล้ว ขอไปฝึกว่ายน้ำต่อละ บ๊ายบาย " แล้วลอว์ก็ว่ายน้ำท่าฟรีสไตล์หนีไป = =

" จ..จะ...จ้าาาา เเหะๆ " ฉันคิดว่า ตอนนี้พี่มิคต้องนั่งตัวสั่นระริกอยู่ที่ศูนย์บรรชาการเเล้วเเน่ๆ เล่นกับของใหญ่ซะเเล้วคุณอาจารย์ ^^

" เเก ลอว์ เจ้าทรยศ หนอย! " เจ้ากระต่ายดำพูดออกมา

" นี่ เเกนะ ยอมถูกจับซะนะ ฉันไม่ชอบทำร้ายกระต่ายนะคะ " เพื่อเป็นมารยาทที่ดีงามของหญิงไทย ต้องใช้ไม้อ่อนก่อนคะ

" ฮ่าๆ ท่าเเกจับข้าได้ละนะ นังปลวกกก กี๊กี๊กี๊  " อะไรนะยะ = = นี่ฉันโดนตัวประหลาดด่าว่าปลวกในอวกาศหรอเนี่ย หึหึ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ฉันนี่โชคดีจังนะ

" ฉันจะบอกว่าฉันนะวิ่งไวที่สุดเเล้วในกลุ่มของพวกเรา เเกตามหาตัวฉันไม่ทันหรอกน่ะ " เสียงของมันดังมาจากไหนก็ไม่รู้ อะไรกัน ขี้โกงนี่

:: หนูเจน ลองใช้ Speed from. ดูสิจ๊ะ ชุดของเธอมันสร้างมาเพื่อเป็นผู้ที่เร็วกว่าเเสง ผู้ที่มีความเร็วกว่าทุกสิ่งใดๆ ทุกๆอย่างของเธอ ร่างกาย โสตประสาท หรือเเม้เเต่สายตาของเธอ เธอสามารถยิงลูกศรของเธอออกไปได้สูงสุด 112 นัด ต่อวินาทีเชียวนะ ::

"คะ พี่เอลซ่า เเต่หนูว่า 112ดอกมันน้อยไปนะคะ  Speed from on. " ;; วูมมมมม ม  มม ;; เห็นเเล้วละ เจ้าตัวนั้น หึหึ วิ่งเป็นเต่าเชียวนะคะ

หึ


บังอาจว่าฉันเป็นปลวก เเก คันธนูของฉันที่ถูกพับไว้กางออกคันธนูโลหะ เส้นสายวงโคจรเริ่มทำงาน เป้าถูกฉายออกมาเป็นภาพโฮโลเเกรม ลูกดอกที่ถูกเตรียมให้ใช้เริ่มโผล่ออกมา มันถูกตั้งให้ออกมาทีละ 3 ดอก เพื่อความไวในการยิง 3ดอกนะ มันกระจอก ฉันนะ พวกเครื่องสายนะ ฉันถนัดที่สุด ตั้งเเต่เด็กเเล้ว ขิม พิณ กีต้าร์ ความสามารถพิเศษของฉัน เครื่องสายไงละ เเละธนูของฉันมันมีสาย ซึ่ง 1สายได้ 3ดอก ท่าฉันใช้ 5 สาย ฉันก็จะได้ 15 ดอก หึ สายเอ็นของธนูออกมาอย่างที่ใจฉันนึก นี่สิถึงจะสมกับที่เป็นอุปกรณ์ไฮเทค ฉันไม่รู้หรอกนะว่าผลมันจะเกิดเป็นอย่างไร ไม่เคยมีใครลองมาก่อนนี่นะ ฉัน คือ คนเเรก!


;; ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆ ๆ ฉึกๆ ๆๆๆๆ ๆๆ ๆๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆๆๆ ๆ ๆ ๆๆ  ๆๆ ๆ  ว ;;


:: Speed form complete. ::


" กรี๊ววววววววววววววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!!!!! !  "

กระต่ายปิศาจหยุดนิ่้งอยู่กับที่ ลูกศรนับร้อย ไม่สิ มากกว่า 200 ถูกปักกลางตัวของมัน ไม่ถูกเเขน ไม่ถูกขา ไม่ถูกหัว เเละไม่พลาดเป้าซักดอก

หึหึ

" จำไว้นะคะ ฉันไม่ใช่ปลวกธรรมดา ฉันคือ พญาปลวกค่ะ "  หึหึ

:: โห เจน เธอทำได้ 518 ดอกต่อวินาทีเชียวนะทำลายสถิติเดิมไปมากเลยละเเถมยังเป็นสถิติใหม่ด้วยไปวิเศษมากเลยค่ะ ทุกคนที่นี่ตอนนี้ปรบมือให้เธอกันใหญ่เลย ::

" ฮ่าๆ ขอบคุณค่ะ ทีนี้ภารกิจจับกุมก็สำเร็จเเล้ว สินะคะ "


ตอนนี้ ก็คงเหลือเเต่ พวกไอ้ชายน์ พวกนั้นจะทำจะทันไหมนะ ทำไมความรู้สึกของฉันมันบอกว่า ไม่ทันเเน่ๆ ไม่สิ ต้องทันสิ ฉันต้องเชื่อใจพวกเขาสิ ทำไมกันนะ

To be continue .




ขอขอบคุณคนที่ติดตามนิยายของผมทุกคนเลยนะครับ จุฟๆๆ

ออฟไลน์ mentholss

  • "เหตุผล" หรือ "ข้ออ้าง"
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
เ่อ่อ อยากถามเจนว่า ที่ทำไปนี่ แค้นส่วนตัวล้วนๆ ไม่เกี่ยวกับหน้าที่ แล้วชิมิ

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ตอนที่ 38

Shine talk .

แผนการติดตั้งระเบิดได้เริ่มขึ้น ประตูคุมขังของ 7.2 ที่ถูกเปิดออก 7 นาทีสุดท้าย สถานที่ตั้งคือเบื้องหลังของดวงจนทร์ แล้วตรงไหนมันคือด้านหลังว๊าเนี่ยยยยยย

:: ถึงเเล้วค่ะ ประตู ::

" ไหนครับไม่เห็นมีเลย ซิสเตอร์ "

:: ตรงหน้าพวกคุณเลยค่ะ ::

ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่นา มันก็มีเเค่อวกาศโล่งๆ อุกกาบาตลอยไปลอยมา

" มันก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่หว่า ? " ไอลีบ่นพึมพำ เดี๋ยวก่อน ทำไมลีมี2คน ไม่สิ ภาพเเทรก เหมือนทีวีที่สัญญาณไม่ค่อยดี

:: ใช่เเล้วคะ ที่คุมขังของ7.2คือการเเทรกมิติที่ 5 เข้าไปอีกเบื้องหน้าของพวกคุณที่คุมขัง จากนี้ขอให้ทุกคนเข้าไปข้างในอย่างระมัดระวังด้วย อีก 5 นาที มันจะตื่นอย่างสมบูรณ์ ภาพสถานที่ที่ติดตั้งระเบิดจะถูกส่งไปสักครู่คะ ::

:: ติ๊ดๆๆ การส่งเเผนที่เสร็จสมบูรณ์ ::

 ภาพเเผนที่ถูกฉายออกมา องค์ประกอบของเเผนที่มี ภาพ4เหลี่ยม จุดสามจุดที่อยู่ตรงด้านนอกของ4เหลี่ยมนั้น เเละจุดวงกลมใหญ่สีดำขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางห้อง วงกลมสีเเดงที่อยู่ใกล้ๆจุดดำ

:: วงกลม3จุดคือพวกคุณ3คน สี่เหลี่ยมคือห้องคุมขัง จุดดำใหญ่คือ7.2 เเละวงกลมสีเเดงคือสถานที่ติดตั้งระเบิดค่ะ ::

" รับทราบครับ "

" ตามกูมาเดี๋ยวกูนำเอง " ไอ้ลีบินนำเข้าไป

" ระวังตัวด้วยนะมึง "

" คิดว่ากูเป็นใครชายน์ ท่ามันออกมานะกูจะปกป้องมึงเอง " เเหม่ มึงนี่ก้อ

" อะเเฮ่ม หวานกันซะอย่างกับเป็นเเฟนกันเลยนะครับ ไม่คิดจะปกป้องผมหน่อยหรอ " ไบรท์พูดออกมาค่อยๆ เเต่เสียดเเทงใจมากครับ = =

" เอ้อ!  กูก็ปกป้องหมดทุกคนเเหละ วู้ว ตามมา "

พอเราเริ่มเคลื่อนเข้ามาใน 4 เหลี่ยมนั้น อวกาศรอบๆเริ่มเปลี่ยนไป อุกกาบาตหายไปหมด ห้องนี้อากาศเย็นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พวกเราเข้ามาใกล้จุดสีเเดงเรื่อยๆ ทำไมผมไม่เห็นเจ้า 7.2 เลย เราอยู่ตรงใจกลางของวงกลมเเล้วนี่ หรือว่าตอนนี้พวกผมจะอยู่ในท้องของมันกันนะ คิดเเล้วสยอง

ตอนนี้ทุกคนอยู่ตรงวงกลมสีเเดงแล้ว

" ซิสเตอร์ครับ ทำยังไงต่อดี ตอนนี้พวกผมมาถึงที่จุดวงกลมสีเเดงเเล้ว "

:: คะ ตอนนี้ยังเหลือเวลาอีก 3 นาที พวกเราจะส่งระเบิดไปให้ ให้คุณชายน์นำมันวางไว้เเล้วให้ทุกคนออกไปจากที่คุมขังให้เร็วที่สุด ::

;; แว๊บ! ;;  ลูกเเก้วกลมๆ เปลี่ยนสีไปมา ฟ้าเป็นเขียว เขียวเป็นม่วง ม่วงเป็นน้ำเงิน ลูกเเก้วอันนี้มันคล้ายๆกับที่เเปลงร่างของผมเลย  มันเป็นระเบิดหรอกหรอเนี่ย อ้อนี่ผมพกระเบิดไว้มาตลอดเลยหรอ โอ้

พอนำมันไปปล่อยไว้ตรงจุดสีเเดง วงกลมนั้นเริ่มส่องเเสง กิ่งก้านเรืองเเสงของมันเริ่มงอกออกมา นี่มันระเบิดหรือเมล็ดพันธุ์พืชนิ ที่ผมรู้ๆคือ มันสวยมาก

" ชายน์ นี่ไม่ใช่เวลามาเหม่อนะ ไปกันได้เเล้ว " ไบรท์เรียกผม ใช่ๆ เดี๋ยวท่ามันตื่นก่อนทำไงเนี่ย เเต่ผมคาใจจังยังไม่เห็นตัวมันเลยนี่สิ ว่าเเต่ว่า 7.2 นี่มันก็น่าสงสารเหมือนกันนะเนี่ย ถูกขังคนเดียว ท่าเป็นผมนะ ผมขอตายๆไปซะยังจะดีกว่า หรือว่า 7.2 มันจะ ... คงไม่หรอกมั้ง


ในที่สุดพวกเราก็ออกมาจากห้องนั้นอย่างปลอดภัย อุกกบาบาตเริ่มกลับมาอีกครั้ง สิ่งต่างๆเริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิม

:: อีก 1นาทีประตูจะปิด ระเบิดจะทำงาน เเละ 7.2 จะตื่นขึ้นคะ ยินดีด้วย ภารกิจสำเร็จเเล้ว ::

" พวกพี่ชายน์กลับมาเเล้ว " ไอ้เด็กลอว์ว่ายท่าฟรีสไตล์มาหาผมพุ่งเข้ามากอดผม เเหม่ หมอนี่ สงสัยคงโตเเต่ตัว นับวันผมชักจะคิดว่ามันเป็นน้องจริงๆเเล้วละสิ ฮ่าๆ

;; ครืนนนนนนนนนนนน ;; เสียงระเบิดสนั่นหวั่นไหวออกมาจากประตูนั้น

" ซิสเตอร์ครับตอนนี้7.2 ตายเเล้วใช่ไหม "

:: ไม่ใช่คะ ระเบิดพลังอนันต์ที่คุณชายน์นำไปติดตั้ง คงจะคล้ายๆกับเเบตเตอร์รี่ที่ช่วยให้ประตูกลับไปเป็นเหมือนเดิมแต่มันถูกพัฒนาขึ้นมากกว่าเดิมมาก จากนี้ คงไม่มีใครออก และมีใครเข้าไปได้อีก เพราะการปิดประตูครั้งนี้ไม่มีกุญเเจไขเเบบลอว์เเล้วขอบคุณพวกคุณชายน์มากนะคะ พวกเราจะจัดเตรียมงานเลี้ยงฉลองต้อนรับพวกคุณอย่างเร็วเลย::

ภาพประชาชนของรีลเอิร์ธาเนียปรบมือให้กับพวกเราถูกส่งมาให้พวกเราเห็น ทำไมทุกอย่างมันดูง่ายจังนะ

" ชายน์ ระวัง !!!!! "

:: Defend from on ::  ผ้าคลุมถูกห่อหุ้มให้กลายเป็นเกราะป้องกันทั่วตัวอย่างรวดเร็ว

;; ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ม ;; 

" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก "  เจ็บ!! แรงมหาศาลถูกกดทับตัวผมผ้าคลุมห่อหุ้มตัวผมไว้คล้ายดักเเด้ อะไรกัน ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น

เมื่อผ้าคลุมคลายตัวออก ตัวผมก็มานอนอยู่บนดวงจันทร์ สิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าคือ มือยักษ์ขนาดเท่ากับปลาวาฬสีน้ำเงินที่โผล่ออกมาจากที่คุมขัง คล้ายๆรอยเเตกของกระจก ไหนว่าเเข็งเเกร่งไง เเล้วทำไม ?

:: อะไรกันเนี่ย ทำไมเป็นเเบบนี้ ไม่น่าเชื่อ!!!! ทำไมกันเนี่ย ::

หึ เรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆสินะ


" ชายน์เป็นอะไรไหม " พวกเจนร่อนลงมาหาผม ไอ้มือยักษ์นั้นเเกว่งไปเเกว่งมา

" ไม่เ็ป็นไรเท่าไหร่ เเต่หลังฉัน อึก  "

" ไหนขอดูหน่อย  กระดูกเลื่อนนี่ เเถมเลือดนายยังออกด้วยนะชายน์   "  กระเป๋าของไบรท์เปิดออกมา ไบรท์หยิบสเปรย์ออกมาฉีดให้หลังผม อาการเจ็บหายไปอย่างรวดเร็ว

" ว่าเเต่ว่า มันหมายความว่ายังไง เเผนการของเราล้มเหลวหรอ "

:: ไม่หรอก เเผนการติดตั้งระเบิดสำเร็จ เเต่ว่า .... เราประเมินพลังของ 7.2 น้อยเกินไป ตอนนี้คาดการว่ามันกินระเบิดของพวกเราไปเเล้ว เเละกำลังจะหนีออกมาได้ คงเป็นเพราะว่า มันคงเติบโตขึ้นจากเมื่อก่อนมาก ตอนนั้นมันยังเป็นทารกอยู่ ให้ตายสิทำไมไม่คิดถึงเรื่องนี้ละเนี่ย พวกเธอ ขอร้องละ ช่วยหยุดมันไว้สักพักได้ไหม จนกว่าพวกเราจะคิดหาวิธีกำจัดมันได้ :: พี่มิคอธิบายถึงเหตุการณ์ตอนนี้

" ให้ตายสิ เเขนนั่นมันอะไรกันวะนะ " ลีบ่นพึมพำ

" อะไรกันเนี่ย นี่ฉันต้องสู้กับมันจริงๆหรอ พ่อเเก้วเเม่เเก้ว หนูคิดถึงบ้าน " เจนบ่นพึมพำบ้าง

ให้ตายสิ เป็นใคร ใครเจอก็ท้อละ ยังไงตอนนี้ก็ต้องหยุดมันให้ได้ก่อน เเต่เมื่อกี้เเค่เเขนมันตบ ไม่สิ มันเเค่เเกว่งมาโดน



to be continue.

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
เ่อ่อ อยากถามเจนว่า ที่ทำไปนี่ แค้นส่วนตัวล้วนๆ ไม่เกี่ยวกับหน้าที่ แล้วชิมิ


 จะว่ายังงั้นก็ได้ครับ = =555555


ป.ลิง. สุขสันต์วันวาเลนไทน์ย้อนหลังครับ

ออฟไลน์ EXILE07

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 57
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ตัดฉับแบบนี้คนเขียนได้ฆ่าคนอ่านอย่างเลือดเย็นไปแล้ว (TT,TT)
มาต่ออีกเร็วๆนะครับ

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ตอนที่ 39

สิ่งมีชีวิตที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นปิศาจกลืนกินทุกอย่างที่ขวางหน้าได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาเพื่อให้ทำหน้าที่ของมัน หน้าที่และสิ่งเดียวที่มันทำได้ กิน กิน เเล้วก็กิน สิ่งมีชีวิตเเห่งความผิดพลาด ที่เเข็งเเกร่งเกินกว่าสิ่งใด ผู้ที่อยู่จุดยอดที่สุดบนห่วงโซ่อาหาร


Shine talk.

เเขนสีดำทมิฬขนาดยักษ์เเกว่งไปมาพยายามควานหาสิ่งต่างๆรอบๆรอยร้าวของประตูต่างมิติที่มันโผล่ออกมา พอมันจับอุกกาบาตได้สักลูกมันก็เอามือกลับเข้าไปในรู สักพักมันก็โผล่ออกมาใหม่ พี่มิคบอกว่ามันกำลังหาของกิน เเล้วที่มันเอาอุกกาบาตเข้าไปข้างในก็เพราะมันกินอุกกาบาต ท่าผมโดนมันจับเเทนที่จะโดนเเกว่งเเขนใส่ละก็ ผมคงต้องกลายเป็นอาหารของมันไปเเล้วเเน่ๆ พูดเเล้วก็ขนลุก

" เอาละเเผนการของเราคือยังงี้นะ " ลีพาพวกผมนั่งสุมหัว วางเเผนว่าจะทำยังไงให้มันไม่หลุดออกมา

" เเผนคือ ไบรท์จะอธิบายนะ " เอ้าไอ้นี่ - -*

" อ่าๆๆ เเหะๆ ผมคิดว่าพวกเราตอนนี้ควรที่จะทำให้มือมันกลับไปข้างใน เพราะจากที่ดูๆเเล้วเเขนมันยิ่งเเกว่งไปมา รอยร้าวก็จะยิ่งขยายต่อไปเรื่อยๆ ตอนนี้เราคงต้องพยายามทำให้มันกลับเข้าไปก่อน "

" อื้ม ฟังดูเข้าท่า เเล้วเราจะทำยังไงกันดีอ่ะ " เจนถามพร้อมกับจ้องมองไปที่มือยักษ์นั้นซึ่งตอนนี้โผล่ออกมาอีกครั้งหลังจากหยิบโดนอุกกาบาตลูกล่าสุด

" งั้นเราลองโจมตีมันเรื่อยๆ เดี๋ยวมันเจ็บมันก็เข้าไปเองเเหละ ดีไหม " ลีเสนออกมาบ้าง ก็ดีนะความคิดนี้ เเต่มันจะเจ็บหรอ

" โอเค ลองก่อนละกัน อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย เอาเป็นว่าตามนี้นะ "

" เอ้อ ลืมไป ไหนๆตอนนี้เราก็กำลังเป็นอยู่มากกว่าหนังการ์ตูนซะอีก ทำไมเราไม่ลองทำเเบบพวกพระเอกซักหน่อยละ "
ลีพูดออกมา นั้นสินะ ตอนนี้พวกเราเป็นเหมือนในการ์ตูนตอนเด็กๆเลย การ์ตูนที่ผมชอบดู เพื่อนๆร่วมมือกันปกป้องโลกจากปิศาจ เเละตอนนี้ผมกำลังทำอยู่เหมือนในการ์ตูน ผมควรจะภูมิใจดีไหมนะ

" อื้อ ฉันเข้าใจละ " เจนยื่นมือมาคนเเรก

" ฮ่าๆ เป็นวิธีเรียกกำลังใจที่ดีครับ " ไบรท์ยื่นมือมาวางไว้บนมือเจน

" โฮ่ พวกเเกนี่ช่างรู้ใจจริงๆ น่าจะพาไอ้พวกนั้นมาด้วยน๊าา ต้องสนุกมากกว่านี้เเน่ๆ "ไอ้พวกนั้นนี่หมายถึงพวกเมลหรอ ฮ่าๆ ว่าเเต่ตอนนี้มึงกำลังสนุกหรอวะ ลียื่นมือมาวางบนมือไบรท์

นั้นสินะ ผมเองก็ สนุกอยู่สินะ ถึงจะต้องตายก็เถอะ เเต่มันตื่นเต้นมากเลย เหมือนตอนเล่นซ่อนเเอบกับเพื่อนครั้งเเรก นี่ผมคงติดโรคซาดิสจากลีสินะ

" บ้า พวกมึงนี่บ้ากันไปเเล้ว " ทุกคนยิ้มให้กัน ทุกคนรู้เเละเตรียมใจกันไว้เเล้ว ถึงตายก็จะขอตายด้วยคน ผมคิดเเบบนี้เเหละ พวกเราคิดเเบบนี้ ผมยื่นมือไปวางไว้บนมือลี

" เอาละนะ 1   2  .."

"เดี๋ยวๆๆๆ เราลืมไปคนหนึ่ง กำลังว่ายท่าหมาน้อยมานั้นไง " เจนบอกให้ทุกคนหันไปมองลอว์ที่กำลังทำท่าหมาน้อยว่ายมาหาพวกเราใบหน้าของไอ้เด็กผีนี่เหมือนกลัวจะไม่ทันพวกเรา ฮ่าๆๆ

" ทำไรกานอ๊าาาา เเห่กๆๆ " ลอว์ยืนทำท่าเหนื่อยหอบลิ้นห้อยเชียว ลดไปกี่โลละเนี่ย ฮ่าๆ

" ทำเเบบ ฮึบ อึ้ก ย๊ากกก เย้ ไง " ลีทำท่าประกอบ เเล้วมันจะรู้เรื่องไหมวะนั้น

" อ๊อออ ทำเเบบในเซเลอร์มูนเเน่เลยผมขอทำด้วยคนดิๆๆๆนะๆๆๆ " ลอว์ยื่นมือออกมาพร้อมกระโดดเหมือนเด็กที่กำลังจะได้ของเล่น

" เเน่นอน เอาละพวกเรา  1    2    3   เฮ้!!!!!!!! " มือของพวกเราชูขึ้นไปบนท้องฟ้าของดวงจันทร์ พอเเหงนขึ้นไปเเล้วพวกเราก็เจอกับโลก โลกเรานี่ สวยเนอะ

" เอาละ อย่าตาย นี่คือคำสั่ง ไปได้ " ;; พรึ้มมมมมม !! ;; ลีพูดพร้อมกระโดดออกไปคนเเรก

" คนพูดนะ รักษาคำพูดด้วยล่ะะะะ!!!!! " ผมตะโกนไล่มันไป บอกให้คนอื่นอย่าตายเเต่ตัวเองกลับกระโดดเข้าไปมั่วซั่ว บ้าจริงๆ

" ผมขอเเปลงร่างก่อนนะ " สายตาของลอว์ เปลี่ยนไป อะไรนะ หมอนี่เปลี่ยนร่างได้งั้นหรอ!

" มูน ปริซึม พาวเวอร์ เมคอัพ มนต์แห่งจันทรา จงสำแดงฤทธา ณ.บัดนี้ ชูวับ ชูเเว้บ ชู้วู่ว "  :z2: << ท่าทางมันตอนเเปลงร่าง


( =  = )    ( - * - )    ( O . O )  .............


" ฮ่าๆๆๆๆ หมอนี่่ท่าจะชอบเซเลอร์มูนจริงๆ ฉันไปก่อนนะหนุ่มๆ " เจนโผบินออกไปอย่างรวดเร็ว

" อะไรกัน ผมไม่ยอมเเพ้หรอกน่า " ไบรท์ตามไป

" เอาละ ลอว์ ฟังพี่นะ "

" อื้มๆๆๆ " ลอว์พยักหน้าพร้อมจ้องตาเเป๋วมาที่ผม จริงสิ เมื่อกี้ผมเเทนตัวเองว่าพี่หรอ

" เอาเป็นว่า เรามาเล่นเกมส์กันใครทำให้เเขนของเเฝดนายกลับเข้ารูไปก่อนเป็นฝ่ายชนะ  ห้ามตายเด็ดขาด ท่าตายถือว่าผิดกติกา ปรับเเพ้ เข้าใจไหม "

" โอ้สสสสสสส ลงมือก่อนได้เปรียบไปก่อนน๊าาาาาาาาาา !!!! " ;; บรึ๊มมมม! ;; ลอว์กระโดดไปทำให้เหลือเพียงเเต่ฝุ่น หึเด็กหนอเด็ก

ตอนนี้ก็เหลือเเต่ผมสินะ

" ซิสเตอร์ครับ ที่ผมขอนะ เอาออกมาตอนนี้เลยได้ไหมครับ "

:: ทุกเวลาเลยค่ะ ::

ผ้าคลุมของผมสยายยกว้างขึ้นมันปลิวโบกสบัดพร้่อมกับส่องเเสงสีฟ้าเรืองรอง
 
ปืนกระบอกเเรกโผล่ออกมา เเมชชีนกันสีดำลายสีฟ้า ดูเหมือนพญามังกรน่าเกรงขาม กระสุนที่ห้่อยระโยงระยางเเถมยังเพิ่มจำนวนได้เอง

กระบอกที่สอง ปืนใหญ่อิเล็คตรอนรูปร่างคล้ายคีมปากนกเเก้วคีบลูกเเก้วสะสมพลังงานอิเล็คตรอนชาร์ตเพื่อยิงออกไปอย่างรุนเเรงในครั้งเดียว ว่ากันว่าท่าจับเทคนิคได้ดีๆ จะสามารถเปลี่ยนใส้ดินสอให้กลายเป็นเพชรได้ เเต่ว่าใช้ทำลายสะใจกว่าเยอะ

กระบอกที่สามปืนลูกซองยักษ์ใหญ่กว่ารุ่นใหญ่สุดบนโลกประมาณ 4 เท่าปากกระบอกมีรู4รู คิดดูสิว่าลูกซองบนโลกที่ยิงทีใส้เเตกที่รุนเเรงขึ้น 4 เท่าหนะ

กระบอกที่สี่ สไนเปอร์ กำลังซูมสูงสุด กำลังซูมและระยะการยิงจากโลกไปดวงจันทร์

สุดท้าย ปืนเเม็กนั่มคู่ สีฟ่าเรืองรองอาวุธที่ดูเบา เเละใช้ง่ายที่สุด  เเน่นอน ปืนพวกนี้ผมไม่จำเป็นต้องถือมันจะล่องลอยอยู่รอบๆตัวผม ไม่ว่าผมจะเดินหรือบินไปทางไหน

6กระบอกนี้ เมื่อผมใช้กระบอกใดกระบอกหนึ่ง กระบอกที่เหลือจะยิงอัตโนมัติโดยยึดจุดตกกระทบของกระสุนที่ผมยิงไปตกกระทบเป็นเป้าหมาย

เเน่นอน ตอนนี้ผมมีปืน6ประบอกไว้ในครอบครอง ไม่สิ มากกว่า 6 เเต่ผมยังไม่อยากเรียกออกมา เเค่นั้นเอง


to be continue.









CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ตัดฉับแบบนี้คนเขียนได้ฆ่าคนอ่านอย่างเลือดเย็นไปแล้ว (TT,TT)
มาต่ออีกเร็วๆนะครับ

อิอิ เพื่อความตื่นเต้นเร้าจายยย (รึเปล่า)

ป.ลิง. ขอโทษที่มาต่อช้านะครับ ช่วงนี้เหมือนจะยุ่งๆ เลยได้เเค่มาอ่านไม่มีเวลาเเต่งเลย (เเล้วทำไมเมิงไม่เอาเวลาอ่านไปเเต่งวะ- -* ) ยังไงก็ขอโทษด้วยนะคร้าบบบ 

ป.ลิง2 เอาเพลงมาฝากๆๆhttp://www.youtube.com/watch?feature=fvwp&v=nh9I7Au2g8w&NR=1 ผมช๊อบชอบ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-02-2013 21:01:47 โดย lunalu01 »

ออฟไลน์ EXILE07

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 57
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เพื่อความเร้าใจ(TT,TT)นั่นสินะครับ
คนเขียนสู้ๆ

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ตอนที่ 40

Lee talk .

ผม ลี ครับ มีเพื่อนผู้หญิงบอกผมอยู่บ่อยๆ ว่าผมหล่อ หน้าตาดี นิสัยดี บ้านรวย ผมไม่ได้หลงตัวเองนะครับเเต่มีคนพูดอย่างนั้นจริงๆ ผมมีสาวไม่เคยขาด ถึงเเม้ผมไม่ค่อยจริงจังกับพวกเธอมาก เพราะผมคิดว่าชีวิตยังต้องเดินทางอีกยาวใกล เเต่สักวันหนึ่ง ผมจะต้องหาคนที่ใช่สำหรับผมเพื่อครองคู่กันตลอดไป เเล้วผมก็เจอเธอไม่สิ มัน ตอนเเรกผมคิดว่ามันเป็นนางฟ้าซะอีก เเต่จับพลัดจับพลูไปๆมาๆ สรุปว่านางฟ้านั้นมันดันเป็นเพื่อนชายในคณะผมซะงั้น ผมไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยจริงๆ มันเป็นคนน่าสนใจมากๆ คือมันเป็นคนที่ผมตีสนิทได้ยากที่สุด เเละเหมือนพวกเเก๊งค์เพื่อนผมจะบอกว่ามันชอบผม ตอนเเรกที่รู้ว่ามันชอบผมก็ขนลุกนิดหน่อย เเต่มันไม่ค่อยเรียกร้องหรือเเสดงความอ่อนเเอให้ผมเห็นใจเท่าไหร่ เเถมเวลาผมทักก็ชอบตอบคำ สองคำ เพราะมันเป็นคนเเบบนั้นรึเปล่ามันถึงไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทเยอะเท่าไหร่ เพราะเป็นคนที่พยายามทำทุกอย่างคนเดียว ไม่อยากทำให้ใครลำบากเพราะตัวเอง ผมคิดว่าตัวมันเป็นคนเเบบนั้น     เเต่เเล้วพอผมเริ่มยุ่มย่ามกับมัน กลับเป็นผมเองที่เป็นฝ่ายชอบมันมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งมันเป็นนางฟ้าคนที่ช่วยผมไว้ผมยิ่งไม่อยากปล่อยมันไป ผมตัดสินใจตามมันมาที่รีลเอิร์ธาเนียเพื่อที่จะสารภาพ ถึงเเม้ว่าจะโดนมันปฏิเสธ เเต่ทำไมคำปฏิเสธของมันกลับกลายเป็นความหวังให้กับผมไม่รู้สิ   
ผมจะรอมัน จนกว่ามันจะพร้อม พร้อมที่จะไม่ดูถูกตัวเอง พร้อมที่จะยอมรับในตัวเอง ผมจะรอวันนั้นละกัน เเต่ท่านานเกินไปจนท่าไม่ดี ผมไม่ปล่อยไว้เเน่ๆ

เเต่จนกว่าจะถึงตอนนั้น ผมจะปกป้องมัน ยิ่งตอนนี้ การต่อสู้ที่กำลังก่อ ความจริงผมไม่อยากให้มันต่อสู้นักหรอก อย่างมันนะนั่งทอดไข่เจียวรอผมอยู่ที่บ้านก็พอ เเต่ทำไงได้ไอ้หมอนี่มันรู้เรื่องนี้ดีกว่้าผมเยอะเลย ดังนั้นท่าเป็นไปได้ ผมอยากจบเรื่องทั้งหมดเองซะยังดีกว่า

;; ฉับ!!!!!!!!! ;; เเขนสีดำของเจ้า7.2ถูกผมตัดออกอย่างง่ายดาย เ็ป็นอย่างนี้มา 20 กว่ารอบเเล้ว เจนอีก 11รอบ ไบรท์ 5 รอบ ลอว์ 5 รอบ ชายน์อีก 4 รอบ ถึงเเขนนี่จะมีขนาดใหญ่ เเข็งเเรงมาก เเต่ขาดการป้องกันทำให้มันถูกตัดขาดออกอย่างง่าย เเต่ข้อด้อยนี้คงถูกทดเเทนด้วยจำนวน

เเขนของมันออกมาใหม่ทุกครั้งที่ตัดออก นี่มันมีกี่เเขนกันเเน่เนี่ย!!!!!!

" โอ้ย ตัดเท่าไหร่ก็ไม่หมด เเล้วจะทำยังไงดีเนี่ย " เจนตะโกนออกมาหลังจากนั่งดูผมตัดเเขนข้างล่าสุดบนอุกกาบาตลูกหนึ่งที่ลอยอยู่เเถวนั้น

" ก็บอกว่าให้เข้าไปเลยไง เข้าไปจัดการมันสักรอบ " ผมเสนอความเห็นนี้อีกครั้งหลังจากเสนอไป10กว่ารอบ เเต่ทุกครั้งทุกคนจะเงียบไม่กล้าออกความเห็น

" พูดอย่างกับข้างในมันจะมีสวนดอกไม้อย่างงั้นเเหละลี นี่มันตัวประหลาดที่ฆ่าคนไปหลายล้านคนเลยนะลี "  ชายน์พูดออกมาหลังจากที่เจ้าตัวนั่งห่อเข่าเหมือนคิดอะไรบางอย่าง

"  ท่ามึงมัวเเต่นั่งห่อเข่าอยู่เเบบนี้เเล้วจะรู้ไหมว่าข้างในมันมีสวนดอกไม้อยู่จริงๆอะ!! " ผมตะคอกใส่มันไป

" นี่ๆ ส่งอุปกรณ์ ที่ทำให้มองเห็นความมืดมาให้หน่อยสิ "

:: กรุณา รอสักครู่ :: เสียงของออโต้คอมพิวเตอร์ พวกพี่มิคตอนนี้คงกำลังประชุมหาวิธีปิดประตูนั่นอีกครั้ง

" เห้ย ไอ้ลี ทำอะไรวะนั่น!!!! " พวกนั้นตะโกนไล่หลังผม

 งั้นไปเองก็ได้วะดีกว่ามานั่งดูเฉยๆอยู่เเบบนี้ละวะ

;;  ฉับบบบบบบ!!!!!!! ;; ผมลงดาบไปที่เเขนของมันที่กำลังจะพุ่งมาหาผม เเขนมันยาวชะมัด ท่าผมต้องการจะหาตัวมันก็ต้องตามเเขนมันไปละสินะ

" ย๊ะ!!!!!!!!!!!!! " เเขนมันถูกผมตัดเเนวตามขวางเข้าไปเรื่อยๆ ท่าตัดเเบบนี้ไปเรื่อยๆ ต้องเจอตัวมันเเน่ๆ

;;  ตูมมมมมมมมมมมมมม! ;; อ๊าาาาา ตัวผมเเขนอีกข้างหนึ่งตบเข้า ท่าไม่หลีกออกมาต้องโดนเข้าเต็มๆเเน่

;; เชว้งงงง ง ;; ผมสวนดาบใส่มันไปอย่างทันที เกือบไม่ทันเเนะ

:: Defend from on ::


;; ตูมมมมมมมมมมมมมมม ! ;; " อ๊ะ!!!!!! " ดาบของผมขยายใหญ่ขึ้นกลายเป็นดาบทรงโล่ป้องกันเเขนข้างที่ 3 ของมัน

;; ตูมมมมมม!!!  ฟิ่ววววววว ;; " อ๊าาาาาากกกกกกกก!! " เจ็บ!!!!!!!! หลังผมถูกอะไรบางอย่างกระเเทกอย่างจัง เเละไม่มีการป้องกันตัวผมตีลังกาหมุน 10ตลบปลิวไปทิศไหนไม่รู้ พอตั้งหลักได้ผมก็มองเห็น นั้น เเขน ข้างที่ 4 ผมมองเห็นเเขนทั้ง 4 กำลังเลื้อยไปมาเหมือนงู  อะไรกันตัวนี่มันมีกี่เเขนกันเเน่ เดี๋ยว เเล้วเเขนที่ผมตัดตามขวางเมื่อกี้ละ มันหายไป ไม่สิ เเขนที่ผมตัดอีกข้างหนึ่งมันกำลังงอกมาใหม่

:: Healing from on ::


ตอนนี้คงต้องรักษาตัวก่อนหละ ทำไมผมรู้สึกเสียวสันหลัง หรือว่า!!!     อะไรกันเนี่ย !! ข้างหลังผม เเขนนับ 10 ข้างกำลังพุ่งมาหาผม ไม่ทันเเน่ๆ ตอนนี้ต้องหลบก่อน

::  Speed from on ::

;; พรึ่มมมมมมมมม;; ผมบินหนีมือ 10 ข้างนั้นออกมาท่าช้ากว่านี้อีกนิดละก็ เอ๋ เดี๋ยวนะ อึกกกกก!! มือมันจับตัวผมไว้ มือนี่มันมาจากอีกทิศทางหนึ่งมันมาจากข้างล่างนี่นา นี่มันมีเเขนอยู่ทุกที่เลยรึไง ผมสะพายดาบไว้ข้างหลังด้วยสิ เเขนทั้งสองผมถูกรัดเเนบติดอยู่ข้างลำตัว โอยยยยยยยยยยยยย กระดูกผมจะเเหลกเเ้ล้ว เเรงรัดมันมากขึ้นเรื่อยๆ

;; เปรี้ยง! เปรี้ยง !  ;; มือที่จับผมไว้เริ่มคลายออก

" ไอ้บ้าาาาา กูบอกมึงเเล้วใช่ไหมว่าห้ามเข้ามานะ ลำบากกูอีก "  เสียงชายน์ตะโกนมา ชายน์มันมาช่วยผม

" เออ กูขอโทษษษษ ฮ่าๆๆๆ นี่ท่ามึงไม่มากูคงตายไปเเล้ววะ " น้ำตาผมจะไหล นี่ผมเกือบตายไปเเล้วใช่ไหม

" เออ ตามกูมาเร็วออกไปจากที่นี่กัน  "

" เออ ไหนๆก็ไหนๆละ กูของลองอะไรหน่อยเหอะ "

" ลองห่าไรอีกละเดี๋ยวก็โดนมันจับเอาไปกินอีกหรอก " มันพูดเสร็จก็รีบบึ่งหนีผมทันที ว่าที่เเฟนผมนี่ไม่น่ารักเอาซะเลยนะ



:: Attack from on ::


;; บรึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!! ;;  ตัวผมตอนนี้อยู่ในๆที่ๆคล้ายกับห้องควบคุมมีระบบต่างๆล้อมรอบ ข้างนอกหน้าต่าง เเขนยักษ์สีเเดงเพลิง เมื่อผมยกมือขึ้นมันก็จะยกตาม ระบบต่างๆเริ่มคงตัว รูปของตัวตนที่ผมบังคับอยู่นี้เริ่มปรากฏ  เจ๋งไม่เบานี่ หุ่นยนตร์ยักษ์สีเเดงเพลิงสูงตระหง่าน นัยตาสีขียวมรกต เขายักษ์สีทองสองข้างประดับหัวดูเหมือนเทพปิศาจ ปีกเหล็กสีเพลิงกางสง่า ดาบยักษ์ที่สะพายไว้ข้างหลังคมของดาบเรืองเเสงสีเเดงก่ำเหมืิอนเหล็กที่ถูกเผาไฟ นี่มันเจ๋งสุดๆไปเลย


;; บรึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ;; เเขนของปิศาจถูกตัดออกนับ 10 ข้างด้วยการตวัดดาบครั้งเดียว

" งั้นจะเอาจริงละนะ ย่าาาาาาาาาาาา "


;; บรึ้ม!!! บรึ้ม มม มมมม ม !!!!! ตูม!!!!!!!!!! เชว้งงงง โครมมมมม!!!!! บรึ้มมมมมมมม!!!!!!!!  ตูม!!!!!!!! ;;

ผมในร่างหุ่นยนตร์ ไม่สิ อสุรกายยักษ์กำลังฟาดฟันเเขนนับพันขาดวิ่น เเต่ไม่นานเเขนชุดใหม่ก็จะออกมาเรื่อยๆ อสุรกายยักษ์ที่ดูเหมือนจะอืดอาด เเต่ก็ไม่ มันขยับได้ตามที่ผมสั่งทุกอย่าง ตอนนี้ผมได้ฟาดฟันอย่างบ้าครั่ง ดาบยักษ์ของหุ่นยนตร์สามารถเเยกเป็นสองอันเพื่อเปลี่ยนเป็นดาบคู่ เเละเมื่อนำมาต่อกันก็จะกลายเป็นหอก เเละเมื่อจะถูกจู่โจมอย่างรุนเเรงก็จะกลายเป็นโล่  ว่าเเต่ว่า พวกรีลเอิร์ธาเนียเนี่ย เก่งจังนะ เรื่องสร้างอสุรกายเนี่ย

เมื่อกี้ผมต้องออกไปเเล้วไม่ใช่หรอ  ไม่เป็นไรหรอก ขออีกหน่อยละกัน ไม่ว่ากันนะที่รัก  ย๊าาาาาาาาาาาาาาา!! :m31: :m31: :m31: :m31:




to be continue.




ขอโทษที่มาลงช้า พอดีมีเรื่องงานที่โรงเรียนนิดหน่อย อีกไม่นานก็จะสอบไฟนอลเเล้ว สู้ๆนะครับ ส่วน ม.3 หรือ ม.6 ที่ปัจฉิม หรือพวกพี่ๆที่อยู่มหาลัยที่กำลังจะใส่ชุดครุยหรือใส่ไปเเล้วก็ขอเเสดงความยินดีด้วยนะครับ

// ป.ล. ฉากสุ้นี่มันเเต่งยากจังเเห๊ะ TT

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ตอนที่ 41


Shine talk .

" กรี๊ดดดดดดดด ตัวอะร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย " เจนร้องอุทานเมื่อเจอใบหน้ายักษ์สีเเดงดวงตาสีเขียวโผล่ออกมาจากรูโหว่มิติ

" เฮ้ นี่กูลีเองๆๆๆ อย่าพึ่งยิงๆๆๆ " หุ่นยักษ์เมื่อครู่หายไปเหลือเเต่ไอ้ลีที่เดินออกมา นานมากหลังจากผมออกมา เเต่สิ่งที่มันทำก็ไม่ไร้ความหมายเพราะตอนนี้พวกเราได้เเผนใหม่เเล้ว


เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนพวกมิคาเอลติดต่อพวกเรากลับมาพร้อมกับเเผนใหม่ คือ การพา 7.2 ไปกาเเล็กซี่ร้างที่ห่างใกล เเต่วิธีการอาจจะอันตรายมากหน่อย นั้นคือการเปิดเเบล็คโฮลเพื่อพามันไปยังที่นั้น เมื่อถึงเวลานั้นเเล้วคงถ่วงเวลาพอที่จะสร้างที่คุมขังใหม่ให้มันได้

" นี่คือ นาโนบิ๊กเเบง สำหรับเปิดหลุมดำ เห็นเขาว่าอย่างงั้นอะนะ หน้าที่ของพวกเราคือเปิดเครื่องใกล้ๆตัวมันเเล้วชิ่งหนีให้เร็วที่สุด OK " ผมชูกล่องเหล็กสีเงินเรียบๆที่ถูกส่งมาให้ทุกคนดู

" อ๊าๆๆ ต้องเข้าไปอีกเเล้วหรอ " ลีบ่นพึมพำ ก็ใครใช้เมิงบุกเข้าไปคนเดียวซะนานเลยละฟะ

" ลี ว่าเเต่เข้าไปตั้งนานนะ เจอเบาะเเสอะไรบ้างไหม " ไบรท์ถาม

" เเค่หัวสิวมันกูก็ยังไม่เห็นเลยว่ะ เข้าไปเจอเเม่งเเต่เเขนพันๆข้างก็เเทบจะบ้าตายละ โดนจับได้ทีนึงละก้อหลุดยากชิบหาย "

" เเปลว่า ห้องนั้นมันลึกกว่าที่เราคิดละสิ ไปกันเถอะเดี๋ยวจะไม่ทัน " ผมปลุกระดมทุกคน ตอนนี้ต้องเข้าไปให้เร็วที่สุด


เมื่อเข้ามาข้างในมือนับพันถาโถมเข้ามาใส่พวกเรา เสียงการต่อสู้ของพวกเราเริ่มดังขึ้นบ้าง เเต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่เจอตัวมันซะที

;; ฉึกกกกกกกก บรึ้มมมมม! ;;

" มัวเหมอไรยะชายน์เดี๋ยวก็โดนมือนี่ตบหรอก " เจนยิงใส่เเขนที่พุ่งมาข้างหลังเพื่อช่วยผมไว้ ใช่ๆตอนนี้ไม่ใช่เวลามามัวเหม่อ

" ขอบใจเจน ท่ากลับไปเดี๋ยวกูเลี้ยงติม "

" อย่าลืมนะยะฉันจะเหมาทั้งร้านให้เเกล่มจมเลย ฮ่าๆ  " เจนหัวเราะอย่างสะใจเเล้วจากไป กลับบ้านงั้นหรอ ผมชักอยากกลับเเล้วสิ เอาไงเอากันวะ


;; เเกร่กๆ ;;

:: บรรจุกระสุนพร้อม เตรียมยิง สถานะโดยทั่วไป อัตราความชื้น 0 ความเเรงลม 0 เเรงกดดัน 0 ใช้โปรไฟล์สำหรับยิงในอวกาศ  ::

; ; บรึ้มๆๆ!!!!! เปรี้ยงๆงๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!!! ตูมๆๆๆๆๆ ๆๆ !!!!! ป๊างงๆๆๆๆๆๆ ๆๆ!!!!!! ; ;


กระสุนนับร้อยสาดใส่มั่วใส่เเขนทั้งหมดที่พุ่งเข้ามาหาผมเเละสลายหายไป ปืนทุกกระบอกลั่นออกไปอย่างรวดเร็ว แขนพวกนี้ไม่คณามือผมหรอก หึ ผมจะจัดการทั้งหมดเอง

" ย๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!! อิเล็คโทรเเคนน่อนยิงได้้้!!!!!!!!!!!!!!!!! "

;; บรื๊มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!! ;; พลังงานมหาศาลที่ถูกสะสมไว้ถูกสาดออกไปเป็นเส้นตรง เปิดทางเป็นรันเวย์ให้พวกเรา

" เอาละทุกคน ไปเลยตอนนี้เเหละ เร่งสปีดให้เต็มที่เลย!!!!!!!!! "

" โอ้!!!! // ได้้เลยยยยย!!! /// ย๊าาาาา!! "

ทุกคนวิ่งไปด้วยความเร็วสูงอย่างไม่คิดชีวิต พวกเราจะไม่หันหลังกลับไปอีกเเล้ว !


" นั้นอะไรนะ " เจนที่นำหน้าทุกคนทักเมื่อเจออะไรบางอย่าง

ก้อนกลมสีดำขนาดมโหฬาร เเขนต่างๆที่แตกแขนงงอกมาจากก้อนนั้น ผมเคยเห็นมันมาก่อน เเต่ขนาดเเตกต่างกันมาก ในคลิปที่พวกมิคาเอลให้พวกเราดู ใช่ ไอ้ตัวนี้เเหละ 7.2

" เอาเลยชายน์ พวกกูคุ้มกันให้มึงเอง " ไอ้ลีตะโกน

" เอ้อ ฝากด้วย ! "

" เดี๋ยวก่อน ให้ผมไปดีกว่าน่ะ ชายน์เหมาะกับฝ่ายคุ้มกันมากกว่า " ไบรท์เดินมาเเย่งกระเป๋าจากผมไป

" เดี๋ยวสิไบรท์ "

" ไม่ต้องพูดอะไรหรอกชายน์ ยังไงผมก็เป็นคนปล่อยมันออกมา งั้นก็ช่วยระวังให้ผมด้วยนะ "

ไบรท์วิ่งเข้าไปหาไอ้ตัวนั้นโดยมีพวกเราคุมกันอยู่ เเต่ไบรท์ อึก ไอ้พวกนี้มันชักจะเยอะขึ้นเรื่อยๆเเล้วสิ

:: ไม่ต้องห่วงหรอกคะคุณชายน์ เขาคือผู้ที่เหมาะสมในการเปิดกล่องนั้นเเล้ว ::

เสียงซิสเตอร์ติดต่อมา

" ทำไมถึงเป็นอย่างงั้นละครับ "

:: คนที่เข้าไปได้เร็วที่สุดคือคนที่ไม่ต้องลังเลหรือกังวลอะไรเเละที่สำคัญต้องรอบคอบด้วย ถึงจะทำได้รวดเร็วเเละเเม่นยำ หมอไบรท์คือคนที่มีสิ่งพวกนี้ เเละอีกอย่างตอนนี้หมอไบรท์ เขาได้เป็นอมตะไปเเล้วละคะ ไม่ต้องห่วง

ด้วย Healing from ที่ความถี่และพลังในการรักษาสูงที่สุดในบรรดาชุดทั้งหมด เมื่อฟอร์มนี้ทำงานไม่ว่าจะการโจมตีทางกายภาพ หรือการโจมตีทางด้านอื่นๆทั้งภายในเเละภายนอกร่างกายจะถูกรักษาภายในพริบตาเดียว หรือจะพูดว่าเป็นอมตะก็ได้ค่ะ::

อมตะงั้นหรอ ไบรท์!?



to be continue .









ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ตอนที่ 42

shine talk .

ไบรท์ในร่างอมตะจะทำสำเร็จหรือเปล่า ในการทำภารกิจ ทุกคนตอนนี้กำลังช่วยกันกำจัดเเขนของ7.2ที่พยายามจะพุ่งเข้าไปทำร้ายไบรท์เหมือนมันจะรู้ว่าพวกเรากำลังจะทำร้ายมัน

ช่วยไม่ได้ เพื่อโลกของพวกเรา เราจำเป็นนะเจ้าหนู

- - - - -  - --  - -  - - - -  - - - - - - - -  - --  - -  - - - -  - - - - - - - -  - --  - -  - - - -  - - - - - - - -  - --  - -  - - - -  - - -

Bright talk.

ทางด้านไบรท์

ตอนนี้ผมขอชายน์มาทำหน้าที่นี้ ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งตัวใหญ่ เจ้านี่ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งเห็นเเต่ผิวที่มืดสนิทของมัน ชายน์บอกใ้ห้ผมเข้าใกล้มากที่สุดเพื่อที่จะเปิดกล่องนี่ ตอนนี้ผมเเทบจะหายใจรดมันเเล้ว

:: สวัสดีจ้า นี่เจนนี่เองนะจ๊ะ พี่จะมาสอนเธอเปิดกล่องนี่เอง :: เสียงของพี่เจนนี่ติดต่อมาทางวิทยุสื่อสาร

:: กล่องนี้คืออุปกรณ์ที่ถูกสร้างขึ้นเมื่อนานมาเเล้วจากผู้ยิ่งใหญ่เเห่งรีลเอิร์ธาเนีย หรือวีรบุรุษมาดอน ผู้เคยช่วยรีลเอิร์ธาเนียจากอันตรายครั้งใหญ่เมื่อนานมาเเล้ว
 อันดับเเรกเธอจะต้องใส่รหัสที่ฉันจะให้ซึ่งมันก็คือชื่อของกล่องนี้เเหละ ลงที่หน้ากล่องเพื่อปลดล็อคกล่อง งานยากคือขั้นตอนต่อไป คือการเล่นเกมส์หมากรุกของทางระบบฉฉันก็ไม่รู้ว่าเขาใส่คุณสมบัติพิลึกๆนี่ไปทำไม เเละสุดท้าย การที่จะเปิดกล่องนี้ได้จำเป็นต้องใช้มาตรการพิเศษเพื่อไม่ให้คนชั่วหรือสิ่งที่ไร้จิตสำนึกเปิดได้คือ ให้เธอพยายามใส่ความคิดด้านบวกของเธอโดยห้ามคิดถึงเรื่องที่เลวร้ายต่างๆ ใช้เวลาไม่นานหรอก ฉันจะไม่รบกวนเธออีกเเล้วเพื่อที่เธอจะได้มีสมาธิกับการเปิดกล่องใบนี้ จำที่ฉันบอกไว้ให้ดีๆล่ะ โค้ดรหัสเปิดกล่องคือ HOPE OF EVOLUTION ::

รหัสกล่องถูกใส่ลงไปตามทุกตัวอักษร ความหวังของการวิวัฒนาการณ์ ทำไมถึงตั้งชื่อเเบบนี้กันนะ ตารางหมากรุกเก่าๆโผล่ออกมา Made in Japan 1971 คือคำที่ถูกสลักไว้ข้างๆกระดานหมากรุกอันหรู เเละมีหมึกปากกาสีดำเขียนไว้อีกด้านว่า สมชาย วรรณกิตพาณิชย์ ท่าจำไม่ผิดมันคือชื่อของพ่อชายน์นี่นา ทำไมถึงได้มีชื่อเขามาอยู่ที่นี่กันละชักมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากล หมากรุกทางฝั่งนั้นถูกเล่นโดยอัตโนมัติ เเต่ทว่าการละเล่นของมันชาญฉลาดเหมือนกับได้เล่นอยู่กับคนจริงๆเลย เเต่ก็ไม่ยากนักทำให้ผมเคลียร์เกมส์ได้ไม่นาน

เมื่อกระดานหมากรุกหายไป กระจกทรงรีก็ปรากฏขึ้นเเทน การมอบสิ่งดีๆงั้นหรอ ผมคิดไว้เเล้วละ ผมได้นึกไปถึงตอนอนุบาลหมีน้อย เด็กตัวเล็กๆ ที่คอยช่วยเหลือ เเละเด็กตัวอ้วนๆ เเละทั้งคู่ยิ้มร่าให้กัน

กระจกนิ่ง เงียบสนิท ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำไมกันละทั้งๆที่มันคือสิ่งที่ผมมีความสุขเเท้ๆ

ภาพของคุณพ่อ คุณเเม่ โผล่ขึ้นมา พวกท่านยิ้มให้ผมอย่างเอ็นดูเเละยื่นมือมาลูบหัว เพื่อนๆ ม.ปลายที่อยู่ด้วยกันมานาน เฮฮา สนุกสนาน เเละดุเดือด ตอนได้เดินเข้ามหาลัยได้พบชีวิตใหม่ ตอนได้เจอกับชายน์อีกครั้งใต้ต้นมะขาม การได้ตามลีมาที่โลกใบนี้เเล้วเจอกับทุกๆคน ทุกๆความทรงจำที่ผมพอจะนึกได้ ยิ่งนึกถึงพลันจะทำให้ผมยิ้มอยู่คนเดียว

กระจกเริ่มร้าวเเละพังลง เกิดอะไรขึ้นเนี่ย

:: ยินดีด้วย สำเร็จเเล้วค่ะ รีบๆหนีไปกันเร็วก่อนที่จะสายเกินไป ::

สำเร็จเเล้ว!!!

-  - - - - -  - --  - -  - - - -  - - - - - - - -  - --  - -  - - - -  - - - - - - - -  - --  - -  - - - -  - - - - - - - -  - --  - -  - - - -  - - -

Shine talk.

" เฮ้ หนีไปเร็ว!!! " เสียงไบรท์ตะโกนออกมา สำเร็จเเล้วงั้นหรอ

" เก่งมากไบรท์!! >.< " เจนโผกอดใส่ไบรท์ เเหมไม่ค่อยเลยนะเเม่คุณ

" ฮ่าๆ ตอนนี้ต้อหนีไปก่อนเเล้ว ชายน์ ใช้มันอีกครั้งได้ไหม " ไบรท์บอก

" อิล็คตรอนเเคนน่อนตอนนี้ยิงได้เเค่ลูกเล็กๆเท่านั้น ท่าจะใช้ลูกใหญ่ๆคงต้องรอหน่อยอ่ะ "

" ไม่ทันเเน่ๆ มันลามเร็วซะด้วยสิ เอ้อชายน์ เมื่อกี้ที่ผมเข้าไปมันมีกระดานหมากรุกของพ่อนายด้วย มีคำว่า Made in Japan 1971 แล้วก็ชื่อพ่อของนาย "

กระดานหมากรุกงั้นหรอ ?

" อ๋อ ที่บ้านเรามีอยู่อันหนึ่ง เเต่มันเขียนว่า มาดอนนะ ไม่มีชื่อพ่อเรา "

" งั้นเสร็จนี่เราคงมีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะเเล้วหละ "

" เดี๋ยวกูจะฝ่าฝูงเเขนพวกนี้ไปเองละกัน " ลีบอกกับทุกคน

:: Attack from on ::

 
หุ่นยักษ์สีเเดงเพลิงปรากฏอีกครั้ง เจ๋งไปเลยเเฮะ ลีเนี่ยนะ

หุ่นยักษ์ของลีเริ่มเก็บกวาดมือนั้นอย่างรวดเร็ว พวกเราตามหลังลีไปพร้อมกับหนุนหลังไปด้วย

;; ครืน~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ;; เสียงนี่มันอะไรกัน เมื่อผมหันหลังไปก็เจอกับหลุมดำขนาดยักษ์ที่เริ่มกลืนกินพวกเรา เเขนนับร้อยเริ่มถูกดูดเข้าไป มันลามมาเร็วมาก ท่าออกไปไม่ทันก็ตายหมู่เเน่

" ไอ้ลีเร็วๆสิโว้ยยยยยย!!!!!!! " ผมตะโกนเพื่อกระตุ้นลี

" เออ ก็มันเยอะนี่หว่า "

:: Speed from on ::

เจนหายตัวไปตั้งเเต่เมื่อไหร่ เดี๋ยวก่อนนะ จู่ๆเเขนหลายๆข้่างก็ขาดไปเองดื้อๆอย่างรวดเร็ว  อ๋อเจนสินะ  ท่าเป็นเเบบนี้ไม่เเน่อาจจะทันก็ได้

ทางออกอยู่ข้างหน้าพวกเราเเล้ว เเต่หลุมดำนั้นก็ไล่ตูดพวกเรามาเหมือนกัน

" ลี เจน เร็วเข้าเดี๋ยวจะไม่ทัน ไม่ต้องสู้เเล้ว!!!! "

ผมลอว์เเละไบรท์รออยู่หน้าทางเข้า เร็วเข้าขอให้ทันทีเถอะ หลุมดำเริ่มลามมาเรื่อยๆ

เจนออกมาได้อย่างปลอดภัย เเต่ลี

" ไอ้ลีโว้ยเร็วๆๆ เดี๋ยวก็ได้ตายหรอกกกกก "

" เออน่ากูไม่ตายหรอก เชื่อใจกูได้เลย "

หนอยทำเป็นเก่งนะมึง

;; หมับ!!! ;; เเขนยักษ์ข้างหนึ่งจับตัวผมไว้ ไม่นะ

" อ๊าาาาาาาาาาา!!! " ตัวผมถูกลากเข้าไปข้างในนั้นอีกครั้ง ไม่!!

" ไอ้ชายน์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " ลีพุ่งเข้ามาช่วยผมไว้ได้

" สัญญาเเล้วนะว่าจะไม่ตายน่ะ "

" อื้อ ขอบใจนะลี ท่าไม่มีมึงกูคงตายไปเเล้ว "

" เออ กูรักมึงนะชายน์ "

" เเว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !! " ลีเหวี่ยงผมออกมาข้างนอก . . . . เเต่เค้า.... ถูกหลุมดำดูดเข้าไป... เพราะผม

" ไอ้ลีบ้าาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~ "

"ซิสเตอร์ ทำยังไงถึงจะช่วยมันออกมาได้ ซิสเตอร์ตอบเร็ว"

:: พูดถึงนั้นก็ใช่ว่าจะไม่มีอยู่เลย เเต่ไม่เคยมีคนลองทำค่ะ คือการใช้พลังงานมหาศาลเข้าเเลกอาจจะช่วยดันหลุมดำกลับไปได้ซักนิด ::

งั้นต้องใช้ไอ้นั้นเเล้วละสิ

::Amagedon From on::

ผ้าคลุมหลุดออกจากบ่าปลิวโบกสบัดขยายใหญ่ขึ้นกลายเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาดใหญ่ ผ้าคลุมยักษ์เริ่มส่องเเสง กระบอกปืนน้อยใหญ่นับหมื่นโผล่ออกมาจากผ้าคลุมส่องเเสงนี่ ทุกกระบอกเริ่มมีเเสงสีฟ้ากลมๆชาร์ตไว้ที่รูกระบอกทุกกระบอก เเสงสีฟ้าเริ่มจ้าึ้ขึ้นเรื่อยๆเเละรุนเเรงมากขึ้น

" ยิงด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!! "

;; บรื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ;;

- - -  - - - - -  - - -  - - - - -  - - -  - - - - -  - - -  - - - - -  - - -  - - - - -  - - -  - - - - -  - - -  - - - - -  - - -  - - - - -  - - -  - - - - - 

ณ โลก

Mom talk


" ป่านนี้ชายน์กับลอว์จะเป็นยังไงบ้างน๊าาา เอ๊ะนั้น ดาวตกหรอ สีฟ้าสวยจังเลยนะเนี่ย ต้องเป็นอุกกาบาตลูกใหญ่มากๆเลยดูสิ ขนาดเกือบเท่าดวงจัันทร์เลยเเนะ ^^ "





to be continue .









ออฟไลน์ mentholss

  • "เหตุผล" หรือ "ข้ออ้าง"
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
ไม่ได้เข้ามาในเล้าเป็ดเสียนาน เข้ามาทีไล่อ่านจนตาแฉะ
คนแต่งอย่าน้อยใจเน้อ เค้ายังมิลืมตัวเองน้าาาา

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ไม่ได้เข้ามาในเล้าเป็ดเสียนาน เข้ามาทีไล่อ่านจนตาแฉะ
คนแต่งอย่าน้อยใจเน้อ เค้ายังมิลืมตัวเองน้าาาา

ไม่ได้น้อยใจนะครับพอดีมีเหตุบางอย่างทำให้ต้องชะงักการเเต่งไปกลางคัน เเหะๆ ขอโทษนะจ๊ะ


ตอนที่ 43


shine talk.

การช่วยชีวิตลีสำเร็จเเต่ผลข้างเคียงของAmagedon From ทำให้ลีบาดเจ็บสาหัสกล้ามเนื้อเเละอวัยวะกว่า 40% หายไปโอกาสรอด 50/50 ตอนนี้เราอยู่บนดวงจันทร์พวกพี่มิคเรียกหน่วยพยาบาลมาที่นี่เพื่อรักษาลี ตอนนี้ลีอยู่ในห้องไอซียูที่พวกเขาสร้างขึ้นบนดวงจันทร์ผม เจน พี่มิค ไบรท์ ซิสเตอร์ พี่เอลซ่ากับเจนนี่ พี่ไมต์ รวมถึงท่านรัฐมนตรีก็มารอดูอาการของลี ท่าเกิดลีตาย  คงเพราะผม

" ไม่ใช่เพราะนายหรอกน่าชายน์ " พี่มิคพูดพร้อมกับตบบ่าผมเบาๆ เเอบอ่านใจกันอีกเเล้วสินะ เเย่ชะมัด

" ขอบใจนะพี่มิค " ผมยิ้มให้พี่มิคเบาๆ

" ว่าเเต่ ทำไมถึงมีชื่อพ่อของชายน์อยู่ข้างๆกระดานหมากรุกเเถมยังมี Made in Japan 1971 ติดอยู่แถมที่บ้านของชายน์ยังมีกระดานหมากรุกอีกอันที่สลักชื่อของวีรบุรุษมาดอนเอาไว้มันหมายความว่ายังไงครับท่านรัฐมนตรี " พี่มิคเอ่ยถามท่านรัฐมนตรีที่ตอนนี้กำลังนั่งกุมมือสวดอ้อนวอนอยู่

" ฉันก็ไม่เเน่ใจเหมือนกันแต่เท่าที่ดิฉันจำได้ก่อนจะเกิดเหตุการทางประวัติศาสตร์นั้นตอนที่ข้ายังสวยๆอยู่เเหม่พุดเเล้วก็คิดถึงตอนนั้นท่านมาดอนยังไม่ได้เป็นวีรบุรุษแต่รู้สึกว่าท่านมาดอนจะเคยเป็นคณะสำรวจโลกมนุษย์ที่เคยหายตัวไปสักพักดิฉันก็จำได้เพียงเเค่นี้เหตุการณ์ชื่อของหมากรุกนั้นดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมาได้ยังไงนะคะ อ้อ แล้วก็ระเบิดพลังงานที่คุณชายน์เก็บได้รู้สึกจะเป็นของท่านมาดอนนะคะ ช่างบังเอิญเสียจริง "

" สุดท้ายก็ไม่รู้อยู่ดีสินะ แต่ตอนนี้เราคงต้องภาวนาให้ลีรอดตายก่อนเถอะนะ "

เมื่อจบประโยคนี้ เจนเเละไบรท์พากันไปนั่งสวดมนตร์ ให้กับลี ส่วนท่านรัฐมนตรีพี่เอลซ่าและพี่เจนนี่ต่างก็กำลังนั่งภาวนาอยู่

" พี่มิคครับ พระเจ้ายังต้องภาวนาอยู่หรอ " ผมอดสงสัยไม่ได้

" มีสิก็ภาวนาให้กับคนที่สร้างพวกเราขึ้นมายังไงละที่พวกเราเรียกว่าท่านผู้สร้างความจริงตอนนี้พวกเราก็กำลังศึกษาถึงสถานที่ที่พวกเจ้าเรียกว่าสวรรค์หรือเเดนนิพพานอยู่นั้นเเหละนะ "

ยังงั้นเองหรือ ยังไงตอนนี้ผมก็อยากขอภาวนาให้ลีปลอดภัยใครก็ได้ช่วยเขาที ลีก็นะทั้งๆที่บอกว่าให้พวกเรามีชีวิตรอดเเต่กลับไม่เป็นห่วงตัวเองเลย คิดว่าตัวเองเก่งมากรึไง ถ้าฟื้นมาเมื่อไหร่จะเทศให้หูหนวกเลย ท่าฟื้นก็คงดีสินะ ไอ่ลี.......


:: หวอออออออออออออออออออออ หวออออออออออออออ หวออออออออออออออออออ !~~ ::

เสียงไซเรนดังขึ้น เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย!

เมื่อผมออกเดินไปดูข้างนอก ร่างสีดำเเละเเขนนับพัน ตอนนี้มันออกมาอยู่ต่อหน้าผมเเล้ว

" พี่บอกกำลังโกรธอยู่ พี่บอกว่าพวกเราเเกล้งพี่ทำไม พี่บอกว่าพี่ทำอะไรผิด " ลอว์ที่กำลังนั่งกอดเข่าทำหน้าหมองเศร้าปนหวาดกลัวๆมองดู 7.2 ที่ตอนนี้ พ้นจากพันธนาการต่างๆออกมาเเล้ว

" อย่ากลัวไปเลยลอว์ อีกเดี๋ยวพี่เขาคงหายโกรธเอง "

" เเงๆ ป๊าา ลอว์กลัว พี่บอกพี่จะฆ่าลอว์ เเงๆๆๆ " ลอว์โผเข้าไปกอดพี่ไมค์ที่เข้าไปปลอบลอว์

" ไม่จริงน่า มันเเหวกมิติมาได้เองงั้นหรอ ทำได้ยังไง นี่มันเเหกฏทางฟิสิกก์อวกาศด้วยตัวเองงั้นหรอ !? "  ซิสเตอร์อุทานออกมา

ไม่นะท่ามันมาทางนี้เเล้วฆ่าทุกคนละ ท่างั้นการผ่าตัดของลีละหนอย


" คุณชายน์คะ ฉันว่าคุณควรอยู่ที่นี่ก่อนนะคะ Amagedon from ทำให้พลังของคุณเหลือน้อยมาก เเค่จะบินคุณยังทำไม่ได้เลยนะคะ "


" ได้ไงกัน เเล้วผมจะช่วยทุกคนยังไง ผมจะช่วยลียังไง พลังงานสำรองละ ต้องมีสิ "

" เอ่อ ตอนนี้เราใช้พลังงานทั้งหมดกับภารกิจที่ผ่านมาทั้งหมดเเล้ว พลังงานที่เหลือก็มีเเต่พลังงานในโรงพยาบาลเเล้วก็สถานที่สำคัญที่ขาดพลังงานไม่ได้จริงๆเลยนะคะ "

" ไม่่ต้องห่วงชายน์ พวกกูจะช่วยทุกคนเอง " เจนกับไบรท์ตอนนี้เตรียมตัวออกสนามรบเเล้ว

" ไม่เอานะ ท่าเเก2คนเป็นเเบบลีขึ้นมาอีกจะทำยังไง อย่าไปนะ "

" ชายน์ แกรู้ตัวไหม ตั้งเเต่เรารู้จักกันเเกพูดคำว่า ช่วยฉันหน่อย น้อยมากจนฉันแทบจะนับได้ ทุกๆครั้งที่เเกพูดคำนั้นออกมามันทำให้ฉันรู้สึกมีคุณค่าและเรียกตัวเองว่าเป็นเพื่อนเเกได้ เพราะฉะนั้น เเกขอร้องฉันให้ช่วยเเกหน่อยได้ไหม ^^ "

เจนพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาทั้งสองคน ทั้งผม ทั้งมัน

" อย่าขี้เเงสิ เเกไม่ต้องขอก็ได้ ฉันจะทำให้เเกเอง "

;; ฟิ้วววววววววววววว~~~~ ;;

" . . .  .  . . . . . อีเจนนนน อีบ้าาาาาาาาเอ๊ยยยยยยย ไม่ต้องมาทำเป็นคนดีตอนนี้เลย เเกยังเคยปล้นขนมเด็กอนุบาลอยู่เมื่อสัปดาห์ที่เเล้วไม่ใช่หรือไง ยัยบ้าาาา!!!!!!!!"

ผมตะโกนไล่เจนไปทั้งน้ำตา นี่ผมเองทำอะไรไม่ได้เลยหรือไง

" ชายน์ ตอนเเรกผมคิดว่านายเปลี่ยนไปมากเลยรู้ไหม ไม่ได้หลอกด่านายว่าดำขึ้นหรอกนะ นายตอนนั้น คนที่หัวเราะทั้งวัน บอกว่าตัวเองเป็นไอ้มดเเดงบ้างขบวนการ5สีบ้างคอยปกป้องผมเสมอ เเต่ตอนที่ผมเจอนายที่ค่ายนายเปลี่ยนไปมากนายขี้อายมากเเล้วก็ไม่ทำตัวเป็นเด็กห้าวบ้าบอเหมือนเมื่อก่อน เเต่พอผมมากับนายที่อวกาศนี่ มันทำให้ผมรู้ว่านายไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ตอนนี้ให้ผมปกป้องนายบ้างเถอะ "

เมื่อเขาพูดจบก็บินออกไปตามเจนอีกคน ปล่อยให้ผมอึ้งอยู่กับคำพูดของเขา นี่เขาหลอกด่าว่าผมดำใช่ไหม หึหึ ผมอยากจะร้องให้ไห้มากกว่านี้ๆ ผมนี่มันไร้ประโยชน์จริงๆ ลี กูจะทำยังไงเพื่อช่วยมึงดี พ่อครับ เเม่ครับ

รอบตัวผมผู้คนเริ่มวุ่นวายอีกครั้ง ผมเดินเข้าไปนั่งตรงม้านั่ง ข้างๆผมมีลอว์นั่งกอดเข่าอยู่

" พี่ชายน์ ลอว์กลัว " ลอว์พูดกับผม

" หึ กลัวทำไมละ ลอว์ออกจะเก่งนี่ ผิดกับพี่เลยทำอะไรก็ไม่ได้ "

" ไม่นะๆ พี่ชายน์เก่งจะตาย พี่ชายน์เหมือนกับเซเลอร์มูนเลย เก่งมากๆ โผล่ไปทีไรปิศาจตายทุกทีเลย "

" หึ นี่ลอว์ พี่เห็นเเกเเล้วพี่คิดถึงตัวเองตอนเด็กๆรู้ไหม "

" ยังไงอ่าาา "

" ก็ตอนพี่เด็กๆ พี่ชอบไอ้มดเเดงมากๆเลย พี่จะเล่นเป็นไอ้มดแดง เเล้วพ่อพี่จะเป็นปิศาจ พอพี่ใช้ท่าไม้ตายพ่อก็จะล้มลงเเล้วทำหน้าฮาๆให้พี่หัวเราะ เเล้วพอพี่เผลอพ่อก็อุ้มพี่ชูขึ้นสูงจนเเม่พี่ด่าพ่อจนหูชาเลย "

" มาม๊าหรอด่าา ไม่น่าเชื่อเลยยย "

" ใช่ ๆ โหดมากเลยลอว์ เเล้วพอเล่นเสร็จพ่อพี่ก็จะบอกให้พี่เป็นคนดีเเล้วก็ปกป้องคนอ่อนเเอเหมือนไอ้มดเเดงเสมอ "

" ลอว์ชักอยากรู้จัก ปาป๊าของพี่ชายน์เเล้วสิ "

" คงไม่ได้เเล้วละ ตอนนี้ท่านไปสบายเเล้ว เเล้วตอนนี้พี่ก็ปกป้องคนอื่นไม่ได้เหมือนที่พ่อพี่บอก "

" ทำไมจะไม่ได้ละ " เสียงพี่มิคเเทรกเข้ามา

" เอ้านี่ " พี่มิคโยนสิ่งๆหนึ่งที่ผมคุ้นเคยกับมันมาก สร้อยคอเเปลงร่างชิ้นเเรกของผม

" พี่มิคขอบคุณครับ " ผมเข้าไปกอดพี่มิค พี่มิคก็ลูบหัวผม

" ไม่เป็นไรครับ เพื่อคนน่ารักผมทำได้เสมอใช้อย่างประหยัดหละ มันเหลือไม่มากเเล้ว "

"" โอมมะลึกกึ๊กกึ๋ยๆ กระเป๋าสี่มิติเจ้าค่ะเจ้าขาได้โปรดเปิดออกมอบพลังเเก่ข้าผู้พิทักษ์ความรักเเละความยุติติธรรมเเห่งเเกเเล็กซี่นี้ ทรานส์ฟอร์ม!!!!!!!!!!!!! ""

:: ได้รับสัญญาณเรียบร้อยเตรียมตัวเริ่มขนย้ายยุทโธปกรณ์การศึก เตรียมพร้อมในอีก 3 2 1::

;; ปิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!! ;;

ผมในชุดกะลาสีหวกเบเลต์เเล้วก็รองเท้าบูทสีเเดงปรากฏตัวอีกครั้ง คิดถึงยังไงก็ไม่รู้เเฮะ เจ้าชุดเนี้ย

:: ติดตั้งอุปกรณ์เสร็จสมบูรณ์ ปิ๊ปปิ๊ป สถานภาพไร้เเรงโน้มถ่วง อยู่ในอวกาศ พลังงานที่หลืออยู่ 54% เต็มที่เลยนะคะชายน์ ::

" เฮ้ๆ พี่บอกเเล้วไงว่าไม่ต้องท่องก้ได้นะ "

" เอาน่า งานใหญ่ก็อยากทำให้มันเป้นพิธีหน่อยนึง "

" เอาละนะ  โอมมะลึกกึ๊กกึ๋ยๆฉันต้องการ อาวุธที่เข้ากันดีกับฉัน "

;; แว๊บบบบ ;; ปืนคาบศิลาคู่โผล่ออกมา ไม่สิ ปืนนี้มัน ที่ยิงตุ๊กตางานวัดนี่หว่า

เอาละขั้นตอนสุดท้ายก็

" ลอว์ ถามสิว่าฉันเป็นใคร "


" อ๋าาๆๆ ออๆๆ พี่ชายน์เป็นใครหยอ ?? "

" หึ ใช่เเล้ว  เรียกชั้นว่าผู้พิทักษ์ความรักเเละความยุติธรรมเลิฟเว่อร์สตาร์!!!!!!! " ผมพูดพร้อมหันหลังเก๊กหล่อผ้าคลุมปลิวโบกสะบัดเเสงเเละเงา ใช่ ฉากนี้เเหละเหมือนในการ์ตูนเลย ตอนพระเอกปรากฏตัวไง

" โหว โคตรเท่เลยพี่ชายน์ ปรบมือ เเปะๆๆ "

" เอาละ ลอว์ นายพร้อมจะมาเป็นคู่หูฉันไหม "

" โอ้ งั้นผมเเปลงร่างมั้ง  "  :z2: :z2: :z2: <<< (ลอว์เเปลงร่าง )

" ผมคือคู่หูผู้พิทักษ์ของเลิฟเวอร์สตาร์ เซเลอร์ ลอว์ มาเเล้วววว!!! "

" ไปกันเถอะเซเลอร์ลอว์ ไปปราบพี่ของนายกัน "

" โอ้สสสสสสสสส เอ่อ งั้นขอทำธุระส่วนตัวเเปปนะ "

" อ่าๆได้ๆ "

แล้วลอว์ก็วิ่้งไปจูบปากพี่มิคเเล้วกระซิบอะไรไม่รู้ข้้างหูพี่มิค ชักอยากเเอบฟังเเฮะ - -*

" ไปกันเถอะท่านพี่ "

" ได้เลยน้องรัก พี่มิคไม่ต้องห่วงลอว์นะ ผมจะดูเเลอย่างดีเลย "

เราสองคนจับมือกันพร้อมออกทะยานสู่อวกาศอีกครั้ง

;; บรึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม~~~~~~ ;;


- - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - -


Michael talk.

ผมชอบคุณนะครับ ผมชอบคุณนะครับ ผมชอบคุณนะครับ ผมชอบคุณนะครับ ผมชอบคุณนะครับ ผมชอบคุณนะครับ
เสียงของลอว์ดังอยู่ในหัวผม ตอนนี้ ผมกำลังจะกลายเป็นสายลม ลอว์คร้าบบบบบบบบบ

- - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - -

Jane talk.

หนอยๆๆ ไอ้พวกนี้ดันเก่งขึ้นเยอะเลย การโจมตีเเม่นยำขึ้นด้วย ตอนนี้ฉันกับไบรท์หันหลังชนกันสู้กับมัน พวกเราถูกล้อมเอาไว้เเล้วด้วยสิ หนอยยยย

;; บรึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!! ;;

เเสงสีฟ้ากับเเสงสีม่วงพุ่งเข้าชนพวกที่ล้อมพวกเราหายไปหมด เเสงนี่มันอะไรกัน พอเเสงทั้งสองนั้นหยุดนิ่งก็เกิดเป็นเงาคนขึ้นมา นั้นมัน

" ชายน์ ลอว์!!!!!!!! "

- - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - -
Bright talk.



" ว่าไงทุกๆคน ฉันมาช่วยเเล้ว ไม่ต้องกลัว ไอ้พวกนี้มันเเค่ขี้ประติ๋ว ฉันเเค่เเตะมันก็สะดุ้งเเล้ว ฮ่าๆๆๆๆ "

" พี่ชายน์เท่จังเลยยยง่าาา "

" แน่นอนลอว์ ฉันนี่เเหละ จะซัดมันให้กระเด็นไปขอบอวกาศเลย "

" อิชายน์ มึงเป็นไรมากปะ ฮ่าๆๆ " เจนพูดออกมา ไม่ใช่ ชายน์ไม่ได้เป็นไรมาก นี่คือตัวชายน์ที่ผมเคยรู้จัก คนที่ช่วยผมไว้ตลอด

ผมถูกเขาช่วยไว้อีกเเล้วสิ หึหึ


- - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - -

Shine talk .

" เอาละทุกคนเตรียมประจันบาน คู่หุเซเลอร์ลอว์เตรียมตัวใช้ท่าไม้ตายอีกครั้ง "

" โอ้สสสสส "

" นี่ฉันสองคนเอาด้วยสิ "

" ได้เลยๆๆๆๆท่าไม้ตาย Quadruple Star of Law พิพากษา ย๊าาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "

ร่างเราทั้งสี่เปล่งเเสงอีกครั้ง เราทั้งสี่พุ่งไปเป็นลำเเสงสีฟ้าม่วงเขียวและเทาหมุนเกลียวฝ่าวงล้อมทำลายศัตรูมากมายที่ล้อมไว้จนเกือบหมด นี่เเหละคือพลังงงงงงงของพวกเรา

" พุ่งไปใส่มันเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!! "

" โอ้สสสสสสสสส/ค่าาาาาาาาาาาาาา/ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก"


;;; บรื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ;;;;;;

- - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - - --  - - - - - --  - - - - - - - -

Sister talk.

" คุณไมค์คะ มาดูนี่สิ "

" มีอะไรหรือครับซาเเมนธ่า "

" เกจพลังงานของทุกคน เพิ่มขึ้นเป็นอนันต์เเล้วค่ะ "

" อะ .. อะไรนะ ? "

 
to be continue.



อีกประมาณ 2 ตอน อวสานนะจ๊าา ขอโทษที่ไม่มี NC นะ คือบับ เเต่งไม่เปนอ่าาา








« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-03-2013 20:32:07 โดย lunalu01 »

ออฟไลน์ EXILE07

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 57
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ไม่เป็นไรครับคนเขียน
เพราะว่านิยายแนวแฟนตาซีแบบนี้นะครับ
คนอ่านขุดหลุมหากันจนเล้าพรุนกันเลยทีเดียว(คาดว่าจะเป็สเช่นนั้นนะขอรับ)
เป็นกำลังใจให้คนแต่งเสมอครับ

ออฟไลน์ mentholss

  • "เหตุผล" หรือ "ข้ออ้าง"
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
มิน่าลอว์ถึงอยากเป็นน้องชายน์ ติ๊งต๊องพอกันนี่เอง เหอๆ
คำผิดยังมีนะคนแต่ง +1ให้จ้า

ออฟไลน์ lunalu01

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0


Shine talk.



" จัดการมันเลยทุกคน !!!! "

" ไม่บอกก็รู้น่าา / การโจมตีครั้งสุดท้าย / ของพวกเรา !!!!!!!! "

หลังจากต่อสู้กันมานาน เจ้า 7.2 รวบรวมเเขนทั้งหมดมาสร้างเเขนข้างสุดท้ายของมัน เเขนที่ใหญ่ยักษ์กว่าสิ่งใดและเเขนนั้นก็จะพุ่งเข้ามาหาพวกเราในไม่ช้านี้ด้วยความเร็วสูง ใบหน้าของ 7.2 จากสีดำเริ่มเเดงก่ำเป็นการเเสดงให้เราได้รู้ว่า มันมีความรู้สึก และกำลังโกรธพวกเรามากที่จัดการอาวุธของมันทั้งหมด การโจมตีครั้งสุดท้าย และการต่อสู้ครั้งสุดท้าย

:: เดี๋ยวก่อนคะ คุณชายน์ท่าเกิด7.2ตายขึ้นมาก็เหมือนพวกเราทำผิดกฏนะสิค่ะ ::

" งั้นก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องซะสิครับ เเล้วคนที่จัดการมันตอนนี้ไม่ได้มีชาวรีลเอิร์ธาเนียอยู่ด้วยซะหน่อย "

:: แต่ว่า คุณชายน์ . ..ตื๊ดดดดด :: ผมตัดสินใจเลิกติดต่อกับซิสเตอร์เพื่อที่พวกเธอจะได้ไม่ต้องลำบากใจช่วยพวกเราตัดสินใจในการต่อสู้ครั้งนี้

" พวกเราใช้ไอ้นั้นพร้อมกันเลย "


;; ฟู่วววววว!!!~~~~~~ ;;

ชุดเกราะของพวกเราเเตกกระจายออกกลายเป็นฝุ่นพลังงานล่องรอยอยู่รอบตัวเราเหมือนกลุ่มฝุ่นละอองดวงดาวในกาเเล็กซี่ที่มีพวกเราเป็นศูนย์กลางพลังงานมหาศาลถูกบีบคั้นออกมาจนเกินพิกัด

" Final Quadruple Star of Law แบบใช้พลังทั้งหมด การพิพากษาครั้งสุดท้ายยยยยยยย!!!!! "

;; เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~~~~~~~~~~~~~ ;;

พวกเราพุ่งไปเป็นเเสงสีทองสีทองเตรียมตัวพุ่งชนกับมือยักษ์ข้างสุดท้ายนั้น

เมื่อเราปะทะกับเเขนเเล้วก็รู้สึกได้เลยว่าเเขนข้างนี้มันเเข็งเเกร่งขนาดไหนความรู้สึกเราตอนนี้เหมือนกำลังพุ่งเข้าใส่ดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง แต่พลังของพวกเราไม่ได้หมดง่ายๆหรอกนะ แขนของมันเริ่มถอยหลังไปเรื่อยๆเหมือนกำลังของมันจะเริ่มหมดไปเหมือนกัน

" แรงขึ้นอีกทุกๆคน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "

พลังของเราพุ่งออกไปมากขึ้น ได้ผลมือของมันเริ่มถอยออกไปเรื่อยๆ อีกไม่นานก็จะโดนตัวมันเเน่ๆ !!!!!!!

" เดี๋ยวก่อน .... " จู่ๆลอว์ก็เลิกใช้พลังไปซะดื้อๆ

" เป็นอะไรลอว์อย่าเลิกใช้พลังสิ "

พลังของพวกเราลดลงทำให้เเขนของมันเริ่มดันพวกเรากลับมา มันชักมือมันกลับไปเเล้วพุ่งเข้ามาเหมือนจะตบพวกเราที่ตอนนี้หยุดนิ่งไปเสียเเล้ว

" ทุกคนหลบเร็ว!!!!!!!!!!!!~ "

;; เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ;;

" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา / อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!! "

" เจนไบรท์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "  เจนกับไบรท์ที่หลบไม่ทันถูก7.2ตบเข้าไปอย่างจังปลิวไปบนดวงจันทร์ โชคดีที่ตกไปบริเวณสถานพยาบาลที่ตั้งไว้พอดี แต่ดูสภาพคงมาสู้ต่อไม่ได้เเล้วละ

" ลอว์ เป็นอะไรไป เห็นไหมเจนกับไบรท์โดนโจมตีไปเเล้วเนี่ย "

" ลอว์ขอโทษ เเต่ว่าๆ ..... "

" แต่อะไรลอว์ บอกพี่มาสิ !"

" พี่เขาบอกว่า ทำร้ายพี่เขาทำไม ทำไมถึงเกลียดพี่เขา "

ผมมองไปที่7.2 มือยักษ์ของมันหายไป เหลือเพียงก้อนกลมดำทมิฬลูกหนึ่งลอยเคว้งคว้าง

" พี่เขากำลังร้องให้ด้วย น่าสงสาร ลอว์ไม่อยากทำร้ายพี่เขา พี่ชายน์ช่วยพี่เขาหน่อย นะๆ ลอว์ขอร้อง "

เด็กน้อยเขย่าเเขนผมอย่างเเรงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาช้าๆ ผมกลับไปใส่ชุดกะลาสีอีกครั้ง เเสงสีทองหมดไปเเล้ว ตอนนี้คงโจมตีไม่ได้เเล้วละนะ เเล้วก็เจ้า 7.2 ก็นิ่งเงียบไปกลายเป็นก้อนดำนิ่งๆ เหมือนไม่มีชีวิตเป็นเพียงอุกกาบาตมหึมาลูกหนึ่งเท่านั้น

ก็จริงนะ หมอนั่นโชคร้ายที่เกิดมาเป็นเเบบนั้น เป็นตัวที่เกิดมาก็ทำลายเป็นอย่างเดียว ก็เลยถูกจับขังมาตั้งเเต่เกิดอยู่คนเดียวมาตลอดมานี่นะ ท่าเป็นผมละไม่เกิดมายังจะดีกว่าอีก แล้วผมจะทำยังไงกันละนอกจากฆ่ามันอะ

" ลอว์ วิธีเดียวที่จะช่วยหมอนั่นได้คือ คงรู้นะลอว์ ..." ผมตบบ่าลอว์เพื่อปลอบใจเขา เเล้วเตรียมปืนคาบศิลาทั้งคู่เล็งแล้วรวมพลังทั้งหมดเพื่อจะทำการปิดเรื่องราวเรื่องนี้ซักที

ฉันสัญญาจะทำให้เเกเจ็บน้อยที่สุด


;; เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงง! ;;


กระสุนยิงออกไปเเล้ว เเต่ว่า ทำไม ลอว์? ลอว์ปกป้อง7.2ด้วยการปัดกระสุนของผมออกไป

" ผมไม่ยอมให้พี่ชายน์ฆ่าพี่หรอก "

" มันหมายความว่ายังไงลอว์ นายก็ร่วมมือกับพวกเรามาก่อนไม่ใช่หรือไงลอว์  "

" กะ.... ก็ใช่ เเต่ว่า มันไม่ใช่ที่ลอว์อยากทำจริงๆนี่มันเหมือนลอว์กำลังทำอะไรผิดๆเมื่อได้ยินความรู้สึกจากพี่เเล้ว เหมือนพวกเราทำผิดอยู่ ท่าพี่ชายน์อยากฆ่าพี่ก็ข้ามศพผมไปก่อน แล้วผมก็ไม่ออมมือให้ด้วย "

สายตาลอว์เปลี่ยนไปเป็นตาของสัตว์เลื้อยคลานอีกครั้ง ปีกปิศาจที่กางออกมาจากหัวใหญ่กว่าและกรงเล็บยาวกว่าที่เคยเห็น หมอนี่เอาจริงหรือเนี่ย นั้นสินะถึงยังไงหมอนั่นก็ยังเป็นพวกนั้นอยู่สินะ เสียเเรงที่ไว้ใจนายลอว์ พี่มิค ผมขอโทษ ผมคงปกป้องลอว์ไม่ได้เเล้วละ

งั้นคงต้องเอาจริงเหมือนกันละ


" เข้ามาเลยลอว์ ฉันไม่ออมมือให้เเกเหมือนกันน่า "

;; พรึ่บ ! ;;  ลอว์หายตัวมาอยู่ต่อหน้าผมอย่างรวดเร็ว ง้างมือเตรียมอัดผมเต็มที่

;; กึก!;;  ลอว์ใช้เล็บกะจะฟันผมอย่างจัง เเต่ผมใช้ปืนกันไว้ได้

ถึงตาผมเอาคืนบ้างชั่ววินาทีนั้นผมใช้ปืนอีกกระบอกจ่อเข้าที่ท้องน้อยของลอว์

;; ป้างง!!! ;; 

กระสุนอัดใส่ลอว์อย่างจัง ลอว์กระเด็นถอยหลังไป ท้องของเขาเลือดไหลออกมาเล็กน้อย

" เอาจริงสินะพี่ชายน์ "

" ท่าฉันไม่เอาจริงฉันก็ถูกนายฆ่าสิ "

ผมกับลอว์ ต้องมีใครสักคนต้องตาย ต่างฝ่ายต่างปกป้องสิ่งสำคัญของตัวเอง ผมที่ต้องปกป้องโลก เเล้วก็ ลอว์ที่ปกป้องพี่ชายผู้เกี่ยวพันทางสายเลือดเพียงคนเดียวของเขา

 ;; ปังงงงงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ! ;; ผมกระหน่ำยิงใส่ลอว์เต็มที่ ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตละท่าโดนจังๆน่ะ

ระหว่างที่กระหน่ำยิงอยู่นั้นผมรู้สึกได้ถึงเเรงกดดันเเปลกๆด้านหลัง อะไรกันลอว์มันมาอยู่หลังผมเมื่อไหร่เนี่ย

;; แคว่กกกกกกก! ;; ลอว์ข่วนผมจนชุดที่ไม่เคยพังเพราะอะไรมาก่อนถึงกับขาดลงไป ที่ว่า 7.2 เเข็งเเกร่งที่สุดมันคงไม่จริงเเล้วละมั้ง ไอ้7.1นี่มันยิ่งกว่าซะอีก ได้เเผลมาเเล้วละซิเรา

" จุดต่อไปคือจุดตาย เตรียมตัวไว้นะพี่ชายน์ "

มันพูดพร้อมกับหายตัวไปอีกครั้ง จะติดต่อกับซิสเตอร์ดีไหมนะ ท่าเป็นเเบบนี้ต่อไปเเพ้เเน่

;; เปรี๊ยะ! ;; เสียงนี่มัน รู้สึกว่าผมจะติดต่อกับซิสเตอร์ไม่ได้ซะเเล้วสิ ไมค์ขนาดจิ๋วถูกทำลายไปเเล้วละ ไอ้หมอนี่ดันฉลาดมากด้วยสิ

เอาละท่าใช้โหมดนั้นบางทีอาจจะชนะก็ได้

Speed from on . ถ้าหากเร็วใกล้เคียงกับหมอนั้นเเล้วก็ใช้สมาธิดีๆแล้วก็เล็ง เหมือนกับยิงตุ๊กตาไหลๆนั้น

;; ป้าง ! ป้าง ! ;;


" อ๊า ! "

สำเร็จ กระสุนสองนัดโดนเข้าบริเวณต้นขา เท่้านี้ก็หยุดการเคลื่อนที่ของมันได้ เเล้วก็ต่อจากนี้ละ

;; ปังๆๆๆๆ ! ;; ผมสาดกระสุนใส่มันอีกครั้ง


มันนอนลอยเเน่นิ่งอยู่ในอวกาศกรงเล็บของลอว์หดกลับ ปีกก็หายไปเเล้ว

" นายบอกว่าผ่านศพนายก่อนใช่ไหมลอว์ "

....

มันทำหน้าเเน่นิ่งไม่เเสดงความรู้สึกอะไร


" นายโกหกนะ นายไม่ได้เอาจริงเลยสักนิดลอว์ " ผมเหนี่ยวไกปืนจ่อใบหน้าของมันไว้

" พี่ชายน์ร้องไห้ทำไมครับ ? "

มันพูดออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่เเสดงความรู้สึก ผม?ร้องให้อยู่หรอ?

น้ำตาที่ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว มันไหลออกมามากเหลือเกิน นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่หรอ ผมกำลังจะฆ่าลอว์ ทำไมผมถึงต้องฆ่าเขา ก็ท่าไม่ฆ่า 7.2ก็จะ....

" ฮึก ฮือๆ ลอว์ ฉันขอโทษ ฉัน ทำอะไรอยู่ ฮือๆ " น้ำตาของผมไหลมากขึ้นเรื่อยๆ

แล้วผมจะทำยังไงต่อไปดี ผมจะฆ่าเขาดีไหม ผมไม่อยากฆ่าเขา ผมควรจะทำยังไงดี คำถามนี้วนไปมาในหัวผม ผมควรจะทำยังไงดีละ เเม่ครับ พ่อครับ ตอนนี้อะไรคือความถูกต้องครับ อะไรคือทางที่ยุติธรรม อะไรที่ผมควรจะพิทักษ์ไว้กันเเน่







;; ฉันช่วยเธอได้นะ  ;;


เสียงนี่มัน ซิสเตอร์? ไม่ใช่นี่ เสียงใครกันน่ะ ?




to be continue.


 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด