บทที่ 10
“ข้าวจ้าว”
“แม่เจ้าโว๊ย ไอข้าวจ้าว แม่งขาวเนียนแบบนี้เลยหรอ”
“ใช่ สุดๆอะ น่าสัมผัสซะไม่มี”
“หยุดพอเลย พวกพี่ๆ ข้าวจ้าวมันเมียผมนะ อย่าจ้องมากพอๆ” ไข่ตุ๋นทนฟังพี่ๆทั้งสอง พูดถึงข้าวจ้าวในเรื่องแบบนี้ไม่ไหวจริงๆ เค้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ไม่ชอบให้ใครเห็นร่างบางๆ ขาอ่อนนั้นอีก มันต้องมีแต่เค้าเท่านั้นที่เห็น คนอื่นไม่มีสิทธิ์สิ
“ข้าวจ้าว”
“อ้าว คุณลูก ไม่ไปดู แม่ญี่ปุ่นแล้วหรอค่ะ”
“คุณ ห่มซะ เสื้อนะมันบางมากเลยนะ แล้วนี้อะไร ใส่มาได้ ห่มซะ” พ่อมาจากไหนไม่รู้เอา ผ้ามาโยนใส่คุณหญิงแม่
“ไม่ มันร้อน ไปสิ โน้น แม่ญี่ปุ่นมาโน้นแล้ว ไม่สนใจแล้วหรอค่ะ อย่ามาสนใจ ป้าแก่ๆแบบดิชั้นเลย ไปข้าวจ้าวเราไปเล่นน้ำกันดีกว่า”
“หยุดเลยนะ ผมไม่สนหรอกจะ ญี่ปุ่นหรอ ฝรั่งอะไร ผมสนใจแค่ ไอป้าแก่ตรงหน้าเท่านั้น เพราะเค้าสวยที่สุด”
“หรอค่ะ ว๊าย เขิน ข้าวจ้าวถอดเสื้อสิค่ะลูก เดี๋ยวแม่ทาครีมให้ เดี๋ยวผิวเสียหมด”
ข้าวจ้าวก็จะถอดปลดกระดุมที่ติดอยู่แค่ไม่กี่เม็ด
“หยุด พอเลย ไม่ต้องถอด คุณแม่ก็ ข้าวจ้าวก็ไปถอดง่ายๆได้ยังไง ทำไมอยากได้สามีใหม่หรือไง”
“ไข่ตุ๋น”
“ทำไม จำได้แล้วหรอ ว่าสามีตัวเอง ชื่อไข่ตุ๋น”
“หยุด หยาบคายเลยนะไข่ตุ๋น ไม่งั้น ข้าวจ้าวจะเลิกยุ่งกับไข่ตุ๋นแน่”
“ขู่หรือ มานี่เลย”
“โอ๊ย เจ็บ ปล่อยนะ”
ไข่ตุ๋น ฉุดกระฉาก ข้าวจ้าว ออกจากตรงนั้น ทั้งลากทั้งถูเลย ไม่สนเลยข้าวจ้าวจะเจ็บยังไง
“คุณหญิง มันจะไม่ร้ายแรงหรอ”
“ไม่หรอก แค่นี้ก็พอจะพิสูจน์ได้แหละ ว่าไข่ตุ๋นมันคิดยังไงกันแน่”
“อย่าบอกว่า คุณหญิง ไม่เชื่อว่า ทั้งสองรักกัน”
“เก่งมากค่ะ คุณสามี คนอย่างคุณหญิงโฉมศรีวิลัย ไม่ปักใจเชื่ออะไรง่ายๆหรอกค่ะ”
“แล้ว มันจะดีหรอ ถ้าไอลูกของเรา ไม่คิดอะไร แล้วไปทำแบบนี้กับข้าวจ้าวเค้า”
“คุณคิดหรอ ว่าไข่ตุ๋นไม่คิด ดิชั้นว่าคิด แต่มันไม่รู้ตัวมากกว่า ส่วนข้าวจ้าวนี่ไม่ต้องพูดถึง พี่บี้สุดๆ”
“อะไรคุณหญิง พี่บี้”
“เผลอรักหมดใจ ไงค่ะ”
“เก่งมาก คุณภรรยาของผม”
ทางด้านสองสีพี่น้อง
“ไอข้าวปุ้น กูว่า ไอไข่ มันยังไง อยู่นะ”
“ใช่ ชั้นก็คิดเหมือนกัน สรุปมันจะเอายังไงกันแน่ว่ะ”
“เอายังไง กูไม่รู้ แน่ๆ มันเอาไอข้าวจ้าวแน่ เสร็จแน่น้องกู”
“เอ๊ย คิดไรของมึงเนี้ย ไอข้าวปั้น”
“หรอ มึงไม่คิด”
“คิด”
“เออ แล้วแค่นี้เอง แบบนี้ กูต้องขัดขวาง สุดท้ายกูสงสารน้องกู ถ้าเกิดไอไข่แม่ง มันคิดว่าข้าวจ้าวไม่ใช่สำหรับมัน”
“เออ กูเห็นด้วย อย่างน้อย อย่าให้พวกมันมีอะไรกัน”
“ดีมากน้องชาย”
ทางด้าน ไข่ตุ๋นกับข้าวจ้าว
“ปล่อยนะไข่ตุ๋น เจ็บนะ” ข้าวจ้าวสะบัดมือจนหลุด
“ทำไม ชอบนักหรอไง ไปยั่วเค้าทั่วแบบนี้”
“เออใช่ ชอบ แล้วมันเกี่ยวไรกับไข่ตุ๋น ข้าวจ้าวจะทำอะไรก็ได้”
“เกี่ยวสิ อย่าลืม ว่านายยังอยู่ในฐานะ เมียชั้น”
“แล้วยังไง คิดว่าข้าวจ้าว อยากทำไหม”
“ข้าวจ้าว จะยกเลิกเลยไหม ได้ ไข่ตุ๋นขอโทษที่วุ่นวาย”
ไข่ตุ๋นจะเดินหนีข้าวจ้าว แต่โดนข้าวจ้าวสวมกอดไว้
“ไข่ตุ๋น ข้าวจ้าวขอโทษ”
“ปล่อย”
“ไม่ ข้าวจ้าวขอโทษนะ”
“ข้าวจ้าว ปล่อยก่อนนะ”
ข้าวจ้าว ค่อยๆคลายอ้อมกอด
“ไข่ตุ๋นขอโทษ”
ไข่ตุ๋นหันมาเห็นข้าวจ้าวกำลังร้องไห้จึงดึงร่างเล็กๆเข้ามากอด ปลอบโยน
“ไม่ร้องนะครับ ไข่ตุ๋นก็บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงลากข้าวจ้าว แต่ ไข่ตุ๋นไม่ชอบให้ใครมอง”
“กะ ก็ ไข่ตุ๋น มะ ฮึก อื้อ ไม่สนใจ ข้าวจ้าว คะ ฮึก คุณหญิงแม่เลย หะ ให้ข้าวจ้าว แต่งตัวแบบนี้”
“โอ้ครับ ไข่ตุ๋นขอโทษครับ ไข่ตุ๋นแค่มองนะ ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย ข้าวจ้าวอย่าคิดมากนะ”
“ขะ ไข่ตุ๋น เสียดังด้วย อื้อ อื้อ”
“โอ้ ขอโทษครับ”
“ไข่ตุ๋น นิสัยไม่ดี ไข่ตุ๋นจะทิ้งข้าวจ้าว”
“ไม่ร้องนะครับ ไม่ทิ้งครับ แค่ไข่ตุ๋น โมโหนะ ก็ข้าวจ้าวดื้อ”
“ไข่ตุ๋นไม่ถามข้าวจ้าว ไข่ตุ๋นเอาแต่เสียงดังใส่ข้าวจ้าว”
“ขอโทษครับ ไข่ตุ๋นน้อยใจ ที่ข้าวจ้าว บอกว่า ไม่เกี่ยวกัน”
“ก็ไข่ตุ๋น ว่าข้าวจ้าวชอบ ยั่ว อื้อ อื้อ”
“โอ้ พอแหละ เดี๋ยวไม่จบ ไข่ตุ๋นผิดเองครับ อย่าร้องนะ”
“ไข่ตุ๋น นิสัยไม่ดี”
“ครับ ไข่ตุ๋นนิสัยไม่ดีครับ อย่าร้องนะครับคนดี”
ทั้งคู่ยืนกอดปลอบโยนกัน มันเป็นภาพของคนรักที่กอดกันไม่แค่สายตาของใครที่มองมาเลย
“เอ๊ย มันกอดกัน กูยอมไม่ได้แหละ”
“เดี๋ยว ไอข้าวปั้น ชั้นว่ามันต้องมีอะไรแน่”
“กูไม่รู้แต่กูจะแยกมันออกจากกัน”
“เดี๋ยว ไอข้าวปั้น ใจร้อนจริงๆ รอดูไปก่อน มันแค่กอดกันเอง”
“เห๊ย แม่งเอ๊ย”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
