หัวข้อ: ☼เติมรักใส..ใส่หัวใจ2ดวง♥♥ บทส่งท้าย +จบบริบูรณ์ (20/11/12)

[arisa_sa]

น้องน่ารักอะ อย่ารังแกน้องมากจิ สงสารน้อง
เรื่องนี้นารักมากเลย ชอบแต่สงสารน้องอะ โดนรังแกบ่อยเกิ๊น พี่โมงกลับมาเร็วๆนะ
คิดถึงอะ

[yayee2]

เกรงว่าไอ้โภชน์นี่จะเป็นตัวปัญหาระหว่างน้องไขกะพี่โม่ง
ไอ้โภชน์  นี่มันเจ้าเล่ห์ว่ะ น้องไขใสๆซื่อๆหรือจะตามมันทัน เสียเปรียบมันทั้งปี
เฮอะ..คนอื่นฉันไม่สน สำหรับน้องไขของฉันต้องเป็นพี่โม่งเท่านั้น

[k00_eng^^]

ซื่อไปมั้ยลูก

[pattybluet]

  น้องไขเอ้ยยยยยยยยย ทำไมหนูเป็นยังงี้ล่ะ
โภชน์แกนี่มัน....  ตัวร้ายชัดๆ
เหมือนๆยังเหลืออีกคนซินะ วิบากกรรมของหนูไขอ่ะ
พี่โม่งกลับมาดูแลน้องด่วนๆเลย อย่าทำให้คนอ่านผิดหวังนะ

[CarToonMiZa]

เซ็งอิโภชน์วะ
เมื่อไรจะออกไป
จากชีวิตน้องไขเนี่ย
รอรอพี่โม่งกลับมา

อ่าคนเขียนก็อย่าใจร้าย
กับน้องไขนักเลย
สงสารน้องซื่อเกิ๊น

[mentholss]

ดูเหมือนโภชเต็มใจให้ลงโทษมากเลยนะ จะหยุดลงโทษก็ไม่ยอมอีก
มีแต่ได้กับได้ เหอๆ

[Raspberry complex]

CH.5


ตั้งแต่ปิดเทอมปี4 ฟ้าใสค่อยสบายใจ

งานทุกชิ้นส่งเสร็จเรียบร้อย งานเพ้นส์เมื่อคราวไปซีสแคป ไอ้โภชน์ไปเอางานของใครมาก็ไม่รู้มาให้เขาจนมีส่งครบ
แม้แต่งานภาพพิมพ์ มันก็เอามายื่นให้บอกให้เอาไปส่ง เพราะมันเห็นชื่อฟ้าใสที่อาจารย์ทวงพวกขาดงาน
จนแปะรายชื่อหราหน้าห้อง แหมอาจารย์ ขาดไปชิ้นเดียวเอง ต้องขึ้นชื่อกันด้วย 

แล้วเรื่องตั้งหลายเรื่องมันจบไปแล้วนี่

วิชา นศท.ก็เรียบร้อย ต่อไปจะไว้ผมยาวให้สะใจ

เรื่องไอ้โภชน์นี่ก็อีก มันก็พยายามป้วนเปี้ยนใกล้ตัวเขาจัง พยายามเนียนคุยกินข้าว มีบ้างที่มันมาดักๆรอเขาบ้าง

หน้ามันก็ยังโหดเหมือนเดิมแม้ว่ามันจะยิ้มบ่อยขึ้น พูดมีมุกตลกกัดไอ้เติ้ลบ้าง จนไอ้เติ้ลไม่ชอบหน้ามัน

แต่ฟ้าใสจะหลบๆเลี่ยงมัน เพื่อนกันมันก็มีอยู่เท่านี้ก็ต้องคบหาพูดจากันไป แต่ไอ้โอลีฟนี่สิ ท่าทางจะชอบพี่ต๊อก
 รุ่นพี่ที่ตกรุ่นเลยมาในกลุ่มไอ้โภชน์ เวลาพัก โอลีฟก็จะจิกคอเสื้อฟ้าใสลากๆเดินไปทักไปคุย

(พักของที่นี่คือนึกอยากจะพักก็หยุดมือ แล้วก็เดินออกไปพักผ่อนตามอัธยาศัยของนักเรียน ใครใคร่กิน กิน
 ใครใคร่นอน นอน ใครใคร่บุหรี่ ก็ไปสูบ)

พอไปคุยกับกลุ่มมันทีไร ฟ้าใสก็ต้องไปนั่งเขี่ยพื้นเล่น คุยไม่รู้เรื่อง ไม่รู้จะคุยอะไร ไอ้พวกกลุ่มหน้าโหดๆ แก่ๆ
ฟ้าใสไม่ได้ไปยุ่งด้วย พวกมันก็คงไม่ได้อยากคุยกับฟ้าใส เพราเห็นฟ้าใสติ๊งต๊อง คุยเฮฮากับพวกผู้หญิง
 กับชายสวยทั้งหลาย ก็ดูมันกับหน้าฟ้าใสดิ คนละพวกกันเลย มีแต่ไอ้โอลีฟ ที่ชอบสนทนาไปทั่วทุกตัวคน

นี่ถ้าพวกไอ้โภชน์มันไม่อยู่หมู่บ้านเดียวกันมาก่อน ฟ้าใสก็คงไม่ได้คุยกับพวกนี้หรอก

ใครสะกิด ฟ้าใสก็รู้สึกตงิดๆอยู่แล้ว เห็นไอ้โภชน์มันยืนทำงานอยู่ตรงโน้น มองดูอีกทีหายไปแล้ว

แล้วมันแวบมานั่งข้างๆสะกิดเขาทำไม

“อ่ะ ลองฟัง” มันยื่นมือถือพร้อมหูฟังมาให้ ยังดีมันไม่ทำบ้าๆมาชวนนั่งเสียบหูฟังคนละหู

ฟ้าใสมองหน้า ท่าทางมันมาดี
แหมมาดี ฟ้าใสก็ดีตอบ ใครจะไปตั้งแง่ ฟ้าใสก็เป็นคนมีเหตุผล

“เออ..เพราะดี ไม่เคยฟังมาก่อน ของใครอ่ะ” ฟ้าใสถามหลังจากเสียบหู ฟังเพลงที่มันให้ฟัง

“ของกรูเอง อยู่ในเครื่องของกรูเองนี่แหล่ะ” ไอ้ “ตัวกรูเอง” มันตอบ

ฟ้าใสรู้ว่ามันจงใจกวน ก็ฟ้าใสจะถามชื่อนักร้องนี่นา

“งั้นของในมือกรูเองก็เป็นของกรูเองอ่ะดิ” ฟ้าใสก็เบี้ยวมันมั่ง

“ไม่เป็นไรของเมียก็เหมือนของผัว” ไอ้คนหน้าโหดพูดพลางยิ้มแววตาระยิบระยับ ดูดบุหรี่อย่างสบายใจ

อร๊าค!!!!ฉึก ฉึก ฉึก เหมือนมีดมาปักคาอกฟ้าใส

อุตส่าห์ จบจบ ผ่านไปตั้งเป็นเดือนๆ มันยังจะพูดถึงอีก อยากจะเรียกโอลีฟมาถีบมัน

“โอลีฟ” ฟ้าใสตะโกนเรียก “กลับเหอะ” ชวนกลับดื้อๆล่ะว่ะ ไม่กลับ กรูกลับก่อนล่ะนะ

“เออ เออ...” ร่างผอมสูงหันมาพยักหน้าหงึกหงัก รับปาก พลางหันไปบอกลาพวกนั้น
พร้อมกับบอกว่าแล้วจะมาใหม่

เหอะ โอลีฟ ไปชอบคบพวกนี้ได้ไง
สเปคฟ้าใส ต้องขาวๆ แมนๆ อายุมากกว่า หน้าเรียบๆ เด็กเรียนๆ เห็นหน้าก็รู้ว่าท็อปคลาส แบบพี่โม่ง ผิงผิง
 น่ะใช่เลย ไม่ใช่พวกหน้าโหดหน้าเหี้ยม เจอโจร โจรยังเผ่น



ช่วงปิดเทอม เพื่อนๆทั้งกลุ่มฟ้าใสและกลุ่มสาวซ่า นัดกันไปทะเลเป็นกลุ่มใหญ่ เตรียมลั้ลลาเต็มที่

ผู้ชายก็มี ฟ้าใส 555 อย่ามาหัวเราะ ฟ้าใสนับว่าตัวเองเป็นผู้ชายน่า ระดับมีเมียเป็นประธานปี5 ฟ้าใสเลิกแก้แค้นมันแล้ว แม้มันจะมาขอ

ไอ้ซิวก็มา ก็มันเป็นแฟนไอ้ฝ้ายสุดคิคุแอ๊บน่ารัก และแน่นอนไอ้มอสก็ขอตามมาแจมด้วย
 
งวดนี้ ฟ้าใสควรพิจารณาตัวเองตัดขาดจากทะเลดีกว่า จะว่าซวยหรือเปล่าก็ไม่รู้ดิ

ทันทีที่ลงรถบัสพวกเราก็เดินไปที่ท่ารถสองแถวเพื่อไปต่อไปลงเรือ ฟ้าใสก็เจอ คนที่คุณก็รู้ว่ามันเป็นใคร ที่คิวต่อรถสองไปท่าเรืออีก คุณคิดส์ ไอ้บรุคหน้าตาย หัวหน้าพวกนี้ ไอ้โภชน์

ฟ้าใสดีใจที่เจอคุณคิดส์  สบตากัน คุณคิดส์ยิ้มกว้างกว่ายิ้มปกติ2เซ็นต์แน่ะ ฟ้าใสน่ะยิ้มทั้งปากทั้งตาเลย
อยากเข้าไปเอาหัวถูๆ กล้ามอกคุณคิดส์อ่ะ แต่เพื่อนใครๆก็อยู่เลยต้องสงวนท่าทีอ่ะ
ผิงผิงไม่ว่างจับผิด เพราะมีไอ้มอสเกาะติดหนุบหนับ

โอย...ฟ้าใสมองไม่เห็นไอ้โภชน์หรอก โอลีฟก็ไม่มา ไอ้โภชน์เลยมีแต่ไอ้ซิวกับแก็งค์สาวซ่า ผิงผิง แชมพู ที่ทักมัน เอ๋นั่นมันก็ทุกคนนี่นา เว้นแต่ฟ้าใสกับไอ้เติ้ลเท่านั้นสิที่ไม่ได้ทักมัน  ไปทักคุณคิดส์แทน


ระหว่างที่นั่งเรือลำเดียวกัน  ก็พูดคุยสนุกสนานกันไป

“คุณคิดส์พักที่ไหนอ่ะ”

“....” ไม่ยอมตอบอีก กลับชี้ไปที่ไอ้โภชน์ แล้วจะให้ฟ้าใสแปลว่าอย่างไงฟ่ะ

ฟ้าใสก็เล่าโน่นเล่านี่ให้คุณคิดส์ฟัง แกก็ยิ้มมั่ง ยิ้มเกือบหัวเราะมั่ง พูดคำ สองคำ แววตาก็ยังใส อ่อนโยน อบอุ่นเหมือนเดิมเลย
แต่คราวนี้ไม่เห็นจับมือฟ้าใสเลยอ่ะ

สักพักเรือมาถึงท่า

โอโห...ทุกคนตาโต โดยเฉพาะพวกที่ปอดๆ ก็สะพานท่าขึ้น-ลง เขาซ่อมทำใหม่ เลยต่อสะพานไม้แทน
แล้วตอนนี้น้ำมันก็ลง ระดับเรือกับระดับสะพานมันก็สูงต่ำต่างกันมากๆ ถึงจะมีบันไดไม้ตอกให้2ขั้นแนวดิ่งก็เหอะ

ไอ้คนที่มันเป็นผู้นำมันก็คงเป็นผู้นำอยู่ดี หมั่นไส้

เด็กเรือก็คอยผูกคอยดึงเรือ
คุณคิดส์เผ่นขึ้นไปก่อนพร้อมหอบเป้ฟ้าใสไปให้แล้ว ไอ้โภชน์คอยส่งกระเป๋าของทุกคนให้คุณคิดส์
(ไอ้โภชน์กับคุณคิดส์เหมือนรู้ใจกันเลย ฟ้าใสไม่เห็นมันนัดแนะเลย ก็รู้กันว่าควรทำอะไร-มิตรภาพของลูกผู้ชาย เชอะ)
แล้วก็มีฝรั่งช่วยส่งบ้าง  คุณคิดส์ไวมากคงนึกว่าเล่นอเมริกันฟุตบอล รับวางรับวาง ทัชดาวน์
รับส่งกระเป๋าเสร็จไอ้โภชน์ก็ขึ้น  แล้วมันก็ยืนประจำการคอยส่งมือช่วยฉุดให้ผู้โดยสารอื่นๆขึ้น
 ส่วนคุณคิดส์ไปรอคอยช่วยคนลงที่ปลายสะพาย ไอ้ซิวมันคอยดูๆคนขึ้น

ส่วนไอ้มอสน่ะเหรอ มันก็คอยยืนคู่กับผิงผิง ก็มันไม่แมนอย่างงี้ ผิงผิงถึงได้เมิน

พอมาถึงกลุ่มพวกเรา

แน่นอนอยู่แล้วอ่ะ ฟ้าใสโดนถีบเอ๊ยส่งไปให้ขึ้นคนแรก ทุกทีอ่ะตั้งแต่ปี1มาแล้ว พละหรืออะไรก็โดนผลักไสให้เป็นตัวทดลองทั้งนั้น ไม่บ่น แต่ขอบอก
ตัวตรูก็เล็กสั้นเตี้ย มันเหมือนเราจะไปยืนขอบกระดานเพื่อโดดบันจี้จั๊มพ์

ทำไมคุณคิดส์ไม่มาช่วยตรงนี้นะ หรือไม่ก็ให้ฟ้าใสขี่คอเอาขึ้นไปด้วยตั้งแต่แรกว่ะ

“ส่งมือมา” เสียงเข้มสั่ง

ฟ้าใสไม่อยากส่งมือไปให้มันจับ แต่ตัวเองก็ไม่ได้สูงเลยก้าวไม่ไหวแน่ๆ
คนรอขึ้นต่อจากเขายังมีอีกหลายคน ฟ้าใสส่งมือให้มันไป

ทันใดก็มีคลื่นมากระแทกซัดทำให้เรือลอยห่างออก ฟ้าใสรีบคว้าจับมือใหญ่
ฝ่ามือใหญ่นั้นก็รวบจับข้อมือเล็กๆของฟ้าใสไว้ทันที ร่างเล็กลอยคว้างกลางอากาศ เหนือผืนน้ำทะเลสีคราม โดยมีสองมือของโภชน์ยึดจับ

โภชน์กระตุกดึงร่างของฟ้าใสขึ้นมารวบเข้ากับอก รั้งสะโพกร่างบาง เบียดเข้าหาตัว
ฟ้าใสรู้สึกถึงสัมผัสที่แผ่วเบาที่แก้มเนียน โภชน์ละมือจากร่างบาง แล้วจับให้ยืนบนสะพานไม้
พร้อมหันกลับไปช่วยดึงคนอื่นๆต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เวลาที่ไม่กี่นาที แต่มันก็ทำให้ฟ้าใสรู้สึกแปลกๆ


คุณคิดส์ยิ้มให้อย่างอ่อนโยนช่วยจับมือฟ้าใสกระโดดขึ้นฝั่ง บอกว่า แล้วเย็นๆจะเดินไปหา

เพื่อนทุกคนขึ้นมาครบ เตรียมเดินไปยังที่พัก

ฟ้าใสมองร่างสูงใหญ่ทั้งสองที่ยืนช่วยส่งผู้โดยสารขึ้นจากเรือและข้ามขึ้นเกาะ ฟ้าใสเห็นว่าโภชน์หันกลับมามองที่เขาแล้วรีบหันกลับไป



TBC....

 

[arisa_sa]

เฮ้อ โภชน์จะเอาไงเนี่ยเดี๊ย ๆๆ พี่โมงจ๋ากลับมาไวๆ เด้อ 

[mentholss]

เฮ้ออออออออออออ
รัก สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด เส้า
ทั้งพี่โม่ง คุณคิดส์ บักโภชน์

[Raspberry complex]

(ต่อ)

ตอนบ่ายแก่ๆ สัก3โมงครึ่ง คุณคิดส์ก็มาหาคนเดียว ชวนออกไปเดินเล่น ไปนั่งเล่นที่พักแก เวลาชวน ก็ชวนแบบ
ของแก มายืนหน้าที่พักไม่พูดอะไร ไอ้ฝ้ายเห็นเลยเรียกไอ้เติ้ล ไอ้เติ้ลเรียกฟ้าใสอีกที

คราวนี้คุณคิดส์ก็จูงมือฟ้าใสอีกตามเคย ลูบหัวเบา ถามว่า

“เป็นอะไรมากไหม”

ฟ้าใสเลยแกล้งตอบ “เจ็บนะสิ ตัวมันใหญ่จะตาย”
“แล้วมันยังให้เราทำมันกลับ ไอ้บ้า ใครจะไปอยากทำมัน”
คุณคิดส์หัวเราะ หึหึ
“อย่าไปโกรธมันเลยนะ มันงี่เง่าอย่างงี้แหล่ะ”เพิ่งได้ยินคุณคิดส์ด่าคน โว้ยเฮ้ย
“ถ้ามันขอรับผิดชอบล่ะ” เอ๊ะ อย่างไงนี่คุณคิดส์
“ไม่เอา ไม่ต้อง” ฟ้าใสตอบอย่างรวดเร็ว แทบไม่ต้องคิดเลย
คุณคิดส์พาเดินขึ้นเขาไปถึงหาดอีกด้านที่ตัวเองพัก  หาดของมันสวยกว่าของเราตั้งเยอะ
คุณคิดส์ให้นั่งเล่น สั่งของมาให้ทาน  มีหมามาเล่นด้วย ที่พักเหมือนเป็นคนที่พวกมันรู้จักกัน
 มีแต่ฝรั่งมาพัก บ้านแต่ละหลังก็ดีไซน์แบบแปลก คิวจองนี่เต็มตลอดปี พวกมันจะมาทุกปี
จน6โมงเย็นจึงพาเดินกลับ คราวนี้ไอ้โภชน์ไปด้วย

ฟ้าใสเลยไม่ชวนคุยอะไร แต่พอตอนขึ้นเขาท้องฟ้ามืดแล้ว ทางที่ใช้เดินลัดข้ามมาอีกหาด ที่เป็นหาดฟ้าใสเป็นทางคนเดิน
 จึงหายาก บางครั้งไปติดกันในระหว่างต้นไม้ ไอ้โภชน์ มันต้องหักกิ่งไม้เพื่อให้เดินออกไปได้  ฟ้าใสเกาะติดหลังคุณคิดส์ตลอดเวลา
ฟ้าใสดึงเสื้อคุณคิดส์ แล้วทำท่าจะพูด คุณคิดส์หันมามอง ทำนองว่าไม่ต้องพูด ก็ฟ้าใสเห็นอยู่แล้วนี่นา ไอ้ต้นไม้ต้นนี้อ่ะ
ครั้งที่3แล้ว  และแล้วในที่สุด เราก็เดินออกมาจนเห็นเนินลาดทางลงอยู่ข้างหน้า ฟ้าใสถึงกับถอนหายใจ
 ตอนอยู่ข้างบนนั้นหายใจแค่ครึ่งปอดเอง

ขณะที่เดินลงจากเนินเขามาถึงหน้าหาด ใกล้ที่พักจนเห็นเพื่อนนั่งเล่นนอนเล่นที่หน้าหาด
คุณคิดส์พยักหน้าทำนอง ส่งแค่นี้นะ  ให้ไปหาเพื่อนได้แล้ว  แล้วจะมาหาใหม่ จะแวะไปหาที่ที่พักมันก็ได้นะ
ขณะฟ้าใสเดินผ่านไอ้โภชน์ ฟ้าใสเห็นมือมันมีรอยขีดข่วนเลือดออก

เขาก็รู้สึกแอบสะใจเล็กๆ ที่เห็นมันเจ็บบ้าง


หลังจากผ่านไป 2วัน2 คืน
บรรยากาศอะร้าอร่าม  คลื่นลมเย็นสบาย ปิดเทอมนี่นา มันไม่ใช่เสาร์-อาทิตย์
บุคคลอาร์ตๆติ๊สๆทั้งหลาย จะนอนตื่นสายเป็นเด็กเกียจคร้าน 555
ใช่แล้วบุคคลชายหญิงกลุ่มนี้ เกิดไม่อยากกลับ ตกลงกันไว้ว่า จะมากัน3วันเท่านั้น
พวกมันชายหญิงไม่ยอมกลับ เย็นวันนั้นมันตกลงซาวเสียงดโหวดว่าจะอยู่กันต่อเรื่อยไปจนกว่าเงินจะหมด

ฟ้าใสเป็นลูกมีพ่อแม่นะครับเพื่อน

“กรูขอแม่มา3วันนะเมริง”

“ไหนๆมาแล้ว จะ3วันหรือ 3เดือนมันก็เหมือนกันแหล่ะ” ไอ้เติ้ลพูดเหมือนสมองมันดองในไหสุรา

“นั่นสิเมริง” เพื่อนแต่ละคน ก็ล้วนพยายามชักจูงฟ้าใส

ใช่ดิ ไอ้มอส เมริงก็จะได้อยู่กับผิงผิงนานๆอ่ะ
เอ็งก็ด้วย ไอ้ซิว ได้จู๋จี๋ ทาครีมกันแดดกันอยู่นั่นน่ะ
ฟ้าใสโทรหาข้าวโอ๊ต
“ข้าวโอ๊ต ไขว่าจะอยู่เที่ยวต่อกับเพื่อนนะ”

“เฮ่ย เฮ่ย ไม่ได้ ไม่ได้ งานทำบุญให้พ่อไง แล้วใครจะไปเป็นเพื่อนแม่” ข้าวโอ๊ตโวยวาย

“อ้าว ก็เธอไงกับข้าวปั้น”

“ก็ข้าวปั้นมันเข้าคริสต์แล้ว มันก็ไม่อยากไปแล้วนี่นา กลับมา กลับมา ไม่รู้ล่ะ ไขไม่มา โอ๊ตไม่ไปด้วย”

“เออ เออ...” ฟ้าใสก็อือ เออ ไปก่อน

ก็รู้ดีว่าถึงเขาไปก็ไม่ต้องไปช่วยทำอะไรหรอก งานเขาคือแค่นั่งเป็นเพื่อนแม่เป็นเพื่อนเดินไปห้องน้ำ
หรือถามว่าแม่จะเอาอะไรเท่านั้น ส่วนคนที่ทำโน่นทำนี่คือข้าวโอ๊ต  แต่มันมักจะทำไม่ค่อยถูกจังหวะ
เวลาพูดก็ห้าวๆ แม่เขาก็ไม่ค่อยถูกใจมันนัก มันก็น้อยใจเหมือนกันทั้งที่มันก็พยาย๊ามพยายาม
ธรรมดางานทำบุญพ่อ ญาติทางฝ่ายพ่อจะเป็นคนจัด ก็จะรวมทั้งทำบุญให้คนในตระกูลพ่อด้วย
พี่ส้มโอจะเป็นคนไปกับแม่กับฟ้าใส แล้วก็มีข้าวโอ๊ตไปเป็นแรงงานช่วยงานเขาบ้าง
ปีที่แล้วข้าวปั้นที่เข้าโรงเรียนคริสต์ เรียนๆไปก็เลยเปลี่ยนเป็นคริสต์ แม่ก็ไม่ได้ว่า แม่ฟ้าใสก็ค่อนข้างสมัยใหม่อ่ะ
ให้อิสระในการเลือกเส้นทางของตัวเองอ่ะ แต่ก็คงผ่านการพิจารณาแล้วน่ะ

“เฮ้ย สงสัยว่าต้องกลับว่ะ แม่เขาต้องไปทำบุญให้พ่ออ่ะ เด๋วไม่มีใครไปเป็นเพื่อน พี่ส้มโอก็ไม่อยู่”

“เออ เออ ได้ เมริงมีธุระจำเป็นนี่หว่า ไอ้ไข่เมริงก็กลับไปเหอะ”

แชมพูกับฟ้าใสก็เดินเข้ามาในบ้านที่ไอ้ซิวกับไอ้ฝ้ายนั่งนับเงินกันอยู่ 555

ทำไมเรานับเงินกันเหรอ ก็เกาะที่เรามาเที่ยวกัน มันยังออกแนวเวอร์จิ้น ตู้เอทีเอ็มก็ไม่ใช่ว่ามีนักหนา
 พวกเราก็ไม่ใช่จะมีตังมีเงินในแบงค์ พ่อแม่ใส่บัญชีเป็นแสนเป็นล้านซะที่ไหน ได้เบี้ยเลี้ยงกันรายเดือนเท่านั้น

รายจ่ายที่สำคัญคือค่าที่พัก ค่าเหล้า555 ค่าอาหาร ไอ้เติ้ลบอกมันไม่กินก็ได้ เอาส่วนค่าข้าวมันไปเป็นค่าเหล้าแทน
ฟ้าใสเองก็ควักจนหมดตัวใส่กองกลางไปแล้ว ทุกคนเทตังออกจากกระเป๋ากันจนหมดจริงๆ จริงใจกันขนาดนั้น
ไอ้ฝ้ายจัดการบวกลบค่ารถเพื่อเอาเงินให้ฟ้าใสเดินกลับกรุงเทพ

ทันใดนั้นก็มีบุคคล3นายมายืนหน้าที่พักใส่ชุดลุยป่า มีไม้เท้าพร้อม เอ่ยทักสาวๆที่นั่งเล่นหน้าบ้าน

“อ้าวพวกเจ้าหล่อนทั้งหลาย ยังไม่เตรียมตัวกลับกันฤา” 555 ไอ้โภชน์ท่าทางอารมณ์ดีเมาเนื้อหรือเปล่าหว่า

“ยังไม่กลับดอก พ่อสมโภชน์รัตนโกสินทร์” แชมพูก็ตอบไปมั่ง

“แล้วพวกแกล่ะ โภชน์ จะกลับเมื่อไหร่” ไอ้ยูริ หนึ่งในแก๊งค์สาวซ่าส์ถามบ้าง

“จะกลับพรุ่งนี้แล้ว” โภชน์ตอบ

“แล้วนี่จะไปไหนกัน”ไอ้กุนถามบ้าง

“ไปเดินเล่นว่าจะเดินข้ามเขาไปทางโน้น” โภชน์ชี้เลยไปทางด้านหลังที่พักของพวกเขา”
“แล้วนี่จะกลับเมื่อไหร่ เห็นบอกจะกลับวันนี้นี่ เรือหมด5โมงนะ” คุณคิดส์พูดยาวแหะ ถาม มองหน้าฟ้าใส ที่นั่งเอ๋อๆรอไอ้ฝ้ายจ่ายตังค่าเดินทาง

ก็ไม่รู้จะทำไงนี่หว่า ให้ตรูลงเรือไปต่อรถสองแถวต่อรถบัสกลับกรุงเทพ เองคนเดียว ดวงชะตากรูต้องเป็นแบบนี้ใช่ไหม

แชมพูมันเลยอธิบายให้คุณคิดส์ฟัง ว่าจะอยู่กันต่อไปเรื่อยๆ แต่ฟ้าใสขอแม่มาแค่3วัน แล้วก็ต้องไปทำบุญพ่อ
วันที่20 ที่จะถึงอีก2วันด้วย ส่วนพวกมันจะอยู่กันต่อจนเงินหมดเท่าที่จะอยู่ได้

คุณคิดส์ฟังแล้วก็หัวเราะ ไอ้โภชน์ฟังแล้วก็ส่ายหัว ไอ้บรุคฟังแล้วก็หน้าตายเฉยๆเหมือนเดิม

“งั้นก็ให้ไอ้ไข่กลับพร้อมพวกกรูก็ได้ กรูจะกลับสายๆพรุ่งนี้” โภชน์หันไปบอกไอ้ซิวที่นั่งนับเงิน

“ไอ้ไข่ รอกลับพรุ่งนี้พร้อมพวกไอ้โภชน์เอาเปล่า” ไอ้ซิวตะโกนถามฟ้าใส

“เออ ได้ๆๆอ่ะ” โห ฟ้าใสก็ต้องรีบตกลงดิ มีเพื่อนกลับดีกว่ากลับคนเดียวอยู่แล้ว คนยิ่งมีประวัติว่ะ ฮือฮือ

“งั้น เมริงก็ไม่ต้องเอาเงินให้มันหรอก เด๋วพวกกรูออกให้เอง” โภชน์รีบบอก เมื่อเห็นไอ้ซิวเตรียมส่งตังให้ฟ้าใส
แต่ไอ้ซิวก็ยังจะส่งให้ฟ้าใสติดตัวเพื่อซื้ออะไรกิน
ฟ้าใสรีบเดินไปหาคุณคิดส์

“คุณคิดส์ออกค่ารถค่ากินให้เราเปล่า” ฟ้าใสถามคำมั่นสัญญา

“ออกดิ ไม่เป็นไรหรอก” คุณคิดส์ตอบ มือลูบหัวฟ้าใสเบาๆ

“ไอ้ซิวเอาไปเหอะ กรูไปกับพวกนี้ก็ไม่ต้องใช้ตังแล้ว” ฟ้าใสก็คืนเงินมันไป กรูจะส่งเสริมการตกกระกรำลำบากพวกเมริงให้นานที่สุด ขอให้พวกเมริงได้อยู่ที่นี่นานเท่านาน

“แล้วพรุ่งนี้จะมารับ10โมงนะ” ไอ้โภชน์บอกฟ้าใส

คุณคิดส์ จะชวนฟ้าใสไปเดินเล่นด้วย แต่ดูท่าทางที่พวกมันพกไม้ท้งไม้เท้าไว้บุกป่าฝ่าดง ฟ้าใสไม่เอาดีกว่าว่ะ
พวกเมริงจะใฝ่หาความยากลำบากกันทำไมว๊า...แค่นอนเล่นอาบแดด เล่นน้ำทะเล มันไม่สามารถ
ให้ความสุขแก่ชีวิตพวกเอ็งกันไม่ได้ ใช่ไหม

“แหะ แหะ แท็งกิ๊ว อ่ะคุณคิดส์ ไม่เอาอ่ะ ตามสบายเลย” ฟ้าใสส่งยิ้มให้พร้อมโบกมือบ๋ายบาย

“พรุ่งนี้มารับเราจริงๆน๊า” ฟ้าใสพยายามอ้อน คุณคิดส์สุดขีด ไอ้โภชน์หันมามองด้วย พรุ่งนี้ก็ต้องอาศัยมัน

“มารับเราด้วยน๊า....หึ.. ห้ามเบี้ยวห้ามทิ้งเราด้วย” ฟ้าใสพูดสั่งไอ้โภชน์เสียงสะบัดๆ



ก่อน10โมง พวกนั้นก็เดินกันมาถึงหน้าบ้านพักแล้ว เพื่อนบางคนก็ยังหลับ มีผิงผิง แชมพู ฝ้ายที่ตื่นมาบ๋ายบายฟ้าใส
สั่งเสีย3หนุ่มให้ดูแลฟ้าใสดีๆตามเคย
ไอ้โภชน์ก็ชวนกินข้าวที่ร้านลุงป้าที่ใกล้ๆท่าเรือ บอกยังมีเวลา เรือออก10.30 กินทัน บอก
“กระเพรากุ้ง ป้าเขาทำอร่อยนะ”

พอ10.20 เราก็เดินไปลงเรือ น้ำลง เฮ้อ...ตอนลงฟ้าใสก็ต้องไต่ลงไปถึงขั้นที่2  แล้วก็ต้องกระโดดลงไปในเรือ
คุณคิดส์ก็เป็นคนช่วยรับ
ก่อนขึ้นรถคุณคิดส์ก็ซื้อขนมให้ฟ้าใสกินด้วย แล้วก็ให้ซื้อของฝากไปฝากที่บ้านด้วย และแน่นอน ฟ้าใสนั่งคู่คุณคิดส์
หลังจากนั่งรถกันยาว มีแวะพัก20นาที ก็กินข้าวเข้าห้องน้ำ ก็มาถึงกรุงเทพ
ไอ้โภชน์ก็ถามถึงบ้านฟ้าใสว่าจะกลับอย่างไง
ฟ้าใสมองหน้าคุณคิดส์ ก็ไม่มีตังนี่นา

“เด๋วให้โภชน์ไปส่งที่บ้าน” คุณคิดส์บอกฟ้าใส ตบหัวปุๆ

“เออ เด๋วกรูไปส่งเอง เมริงก็รีบกลับบ้านไป” โภชน์บอกคุณคิดส์ พลางพยักหน้าให้

“เออ ขอบใจ” แล้วคุณคิดส์ก็ส่งของๆฟ้าใสให้โภชน์ถือ

เหวอ ฟ้าใสรีบจะเอามาถือเอง แต่มันก็จะถือเป้ ให้ฟ้าใสถือถุงของฝากเอง
เอ้ย จะไปใช้มันได้ไง ไม่ได้สนิทกัน
เอ่อ...ถึงจะมี...เอ่อ...เคย....แต่ก็ไม่ใช่แฟนกัน...ฮือ ฮือ..แต่เป็น....กัน..เฮ้อ....ฟ้าใสแทบไม่อยากคิด
ไอ้โภชน์กับไอ้บรุค บ้านจะอยู่ทางเดียวกัน
คุณคิดส์รีบขึ้นแท็กซี่กลับบ้านไปแล้ว
ไอ้โภชน์หันมาหาฟ้าใสบอกว่า
“ไอ้คิดส์ มันต้องรีบกลับไปหาลูกหาเมียมัน อ่ะไปกันได้แล้ว” โภชน์เดินนำฟ้าใส และไอ้บรุคไปขึ้นแท็กซี่ที่จอดรออยู่



TBC.....

[mentholss]

คุณคิดส์แอบไปมีลูกมีเมียตอนไหนนี้ หรือว่าโภชน์แซวเล่นๆ

[arisa_sa]

อ่าวคุณคิดส์มีเมียแล้วจิ ขัดใจอะนึกว่าจะรักฟ้าใสมากกว่านี้สักกะหน่อย

รอพี่โมง รอพี่โมง ชูป้ายพี่โมงแฟนคลับ จิ ไม่เอาโภชน์หรอกนิสัยไม่ดีเน๊อะ

ขอบคุณมากจ้า รอติดตามตอนต่อไป อิอิ มาไวเคลมเร็ว ชอบ
 

[timvasabi]

ยกมือให้กับความขยัยของท่านนักเขียน ยาวจริงๆแต่ละตอน ชอบค่ะ 5555
อ่านทีอิ่มเลย ปลาบปลื้มมาก เนื้อเรื่องน่ารักดีค่ะ ตลกดีอะ

ว่าแต่พี่โม่งนี่จบแล้วจบเลยเหรอค่ะ หรือจะโผล่มาอีก หรือมีพระเอกคนอื่น อืมมม ยังไงหว่า?

[yayee2]

เฮ้ออออออออออออ
รัก สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด เส้า
ทั้งพี่โม่ง คุณคิดส์ บักโภชน์

555 ขำและชอบใจจัง  กับคำว่า"บักโภชน์"

[Raspberry complex]

อยากลงให้ต่อเนื่องอ่ะฮะ เลยต้องลงยาวๆหน่อย
อยากลงให้ถึง...แต่พิมพ์ไม่เก่งใช้จิ้มทีละตัว
ขอบคุณนักอ่านมากๆที่ติดตาม เป็นกำลังใจให้พยายามเขียนให้ดีที่สุด
ถ้าไม่มีคนอ่านคงไม่มีมาถึงตอนนี้ พูดจริ๊ง พูดจริง
ขอบคุณ รักนะ จุ๊ฟ จุ๊ฟ ขอหอมทุกคนเลยนะคร้าบบบ
 
อยากสปอย แต่ก็กลัว... 555
(ต่อ)

ฟ้าใสบอกให้โภชน์ส่งแค่ปากทางถนนเข้าบ้าน แต่โภชน์ก็ไม่ยอม ให้รถไปส่งถึงบ้านข้างใน

ข้าวโอ๊ตดูจะดีใจและโล่งอกมากกว่าใครๆที่เห็นฟ้าใสกลับมา

คืนนั้น ฟ้าใสมานั่งนึกนอนนึก ถึงคำพูดไอ้โภชน์ คุณคิดส์ มีลูกมีเมียแล้วเหรอ ใจหายเหมือนกัน วูบๆ เหมือนรู้สึกอกหักเลย

 แต่คุณคิดส์ก็ยังทำดีกับฟ้าใสเหมือนเดิม แววตาก็เหมือนเดิม อดใจไม่ได้ เลยโทรไปคุยกับโอลีฟ บอกว่ากลับมาแล้ว
เล่าที่ไปเที่ยวให้ฟัง โอลีฟก็หัวเราะร่าเริงบ่นเสียดาย ป้ารับงานจัดอาหารในงานเลี้ยง งานใหญ่มาก โอลีฟเลยต้องอยู่ช่วย
ฟ้าใสขอเบอร์โภชน์ แล้วฟ้าใสก็เลียบเคียงถามถึงคุณคิดส์ กับโอลีฟ

“แล้วโอลีฟ รู้เปล่าเดี๋ยวนี้คุณคิดส์เรียนที่ไหน ถามอะไรก็ไม่ค่อยตอบเลย”

“อ๋อ..เรียน อาร์ตที่ ม.S น่ะ กับไอ้โหน่ง เห็นเขาว่าเป็นแฟนกับพี่วุ้นเส้น ที่เคยอยู่หอบุษบา ป๋าแก้ม ป๋าเรน ไอ้เติ้ล
ไอ้ดีดี้ ก็รู้จัก  แกก็น่าจะรู้จัก”

“โห ทำไมโอลีฟรู้อ่ะ คุณคิดส์แกไม่เห็นจะชอบพูดอะไรเลย ถามคำตอบคำ บางทีไม่ตอบซะงั้น”

“555 ใช่ใช่ ที่รู้เพราะเจอไอ้โหน่งที่ตลาดบ้านเรา ไอ้โหน่งมันต้องขับรถให้แม่มาจ่ายตลาด เราก็ต้องหอบของไปส่งให้ป้าที่ในตลาด
 เลยเจอกันบ่อย * ไอ้โหน่งยังบ่นว่าคุณคิดส์ไม่ค่อยเข้าเรียน ที่ S นี่ พวกห้อง 4 ห้อง5 มันไปต่อกันก็ตั้งหลายคน”

*ป้าโอลีฟมีร้านขายอาหาร น้ำพริก ขนม ในตลาด

หลังจากคุยกับโอลีฟ ได้เบอร์ไอ้โภชน์มาแล้ว ฟ้าใสก็ยังจรดๆจ้องๆไม่ค่อยกล้าโทรไปหาไอ้โภชน์เท่าไหร่
อยากถามเรื่องที่มันเคยโทษฟ้าใสว่าหลอกคุณคิดส์ ทำให้ชีวิตคุณคิดส์หมดอนาคต

แล้วยังทำให้มันเสียคนรักของมันไปอีก มันเรื่องอะไรที่มาโทษเขา เขาไปทำอะไรให้ ตั้งแต่ย้ายบ้านก็เจอกัน
ครั้งสุดท้ายที่ให้คุณคิดส์อยู่เป็นเพื่อน ถึงคุณคิดส์อยากมีอะไรแต่ฟ้าใสก็ปฏิเสธดีดี คุณคิดส์ก็เข้าใจนี่นา
ถึงฟ้าใสจะชอบคุณคิดส์ แต่เขาก็มีพี่โม่งอยู่ในใจ จะให้ไปยอมคุณคิดส์แกได้ไงล่ะ เรื่องแบบนี้จะเป็นความผิดของเขาได้ไง

 คิดแล้วก็น้อยใจ แล้วยังเรื่องที่พี่โม่งอีก ฟ้าใสกลับมาก็รีบเช็คเมลล์ หวังว่าจะได้รับการติดต่อจากพี่โม่งบ้างที่นานๆ
จะตอบเมลล์สักครั้ง แล้วก็ได้รับจริง ก็สมหวัง  ได้เมลล์ส่งข่าวจากพี่โม่งจริงๆ อุตส่าห์ดีใจ แต่พออ่านก็รู้ว่าพี่โม่งยังไม่กลับ
จะอยู่ทำงานเปิดแสดงร่วมกับเพื่อนที่เรียนด้วยกันต่อ อาจจะกลับเอาปีหน้า แถมมีสิทธิได้ทุนเรียนต่อไปอีก


ฟ้าใสรู้สึกอัดอั้นอยากร้องไห้ พี่โม่งก็เหมือนเป็นหมอกควันที่ล้อมรอบตัวฟ้าใส แต่ก็คว้าจับไม่ได้ เหมือนไม่มีตัวตน
แต่กลับเป็นสิ่งที่ฟ้าใสระลึกถึง ในใจเหมือนเป็นอิมเมจ เป็นไอดอล เป็นฮีโร

หากใครเขานั่งสมาธิ หายใจเข้า หายใจออก พุทโธ พุทโธ (วิชาพุทธศาสนา)
แต่ของฟ้าใสนี่เป็น พี่โม่ง พี่โม่ง

ไม่ว่าแชมพูหรือหมูแฮม มันจะชม บี้เดอะสตาร์ นิชคุณ สำหรับฟ้าใส ต้องพี่โม่งเท่านั้น แล้วฟ้าใสก็แอบเก็บเรื่องพี่โม่งเป็นความลับส่วนตัว



ตรืดๆๆๆ ตรืดๆๆๆๆ

“อะโหล” ฟ้าใสรับไปก่อนยังไม่ได้ดูชื่อ

 “555 แก นะแก ยังไม่นอนอีก” เสียงไอ้ดรีมจากแก๊งค์ม.3

“อ้า เฮ้ยดรีม คิดถึง คิดถึง” ฟ้าใสดีใจที่ได้ยินเสียงเพื่อนเก่า
หลังจากทักทายถามสารทุกข์สุขดิบ

“พรุ่งนี้ ไอ้แร๊ฟมันนัดกินอะไรกันที่บ้านมัน มันจะพาแฟนมาเปิดตัวที่บ้าน 55 ไข่มาดิ” ดรีมชวนด้วยความคิดถึง

“อ๊าย!!!พรุ่งนี้ไปทำบุญให้พ่ออ่ะ ต้องไปกับแม่ คงต้องอยู่ถึงเย็น” ความจริง แค่บ่าย 2 คุยๆกันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ
แต่ก็เผื่อแม่จะใช้ให้ทำอะไรอีก หรือพวกอา พวกลุงจะชวนทานข้าวนั่งคุยต่อ

“เฮ้ย ก็ไม่เป็นไร มาเย็นๆก็ได้ คนอื่นอย่างพวกไอ้แคทก็มา4โมง”

“งั้นเหรอ เออ เออ ก็ได้ งั้นเราไปเย็นนะ บ้านไอ้แร๊ฟ ให้หิ้วอะไรไปปล่ะ”

“โอยไม่ต้อง มาแต่ตัวอ่ะ อาจค้างก็ได้ เตรียมเผื่อไว้ล่ะกัน ไอ้เปรี้ยวมันก็จะเอาแฟนใหม่มาโชว์ด้วย”

“ห๊า!!!! ไอ้เปรี้ยวนี่น่ะ ไอ้ดรีม แกบอกว่าแฟนใหม่ด้วย เฮ้ย เดี๋ยวนี้นับจากศูนย์ก็เป็น 2 แล้วเหรอ”

“5555 มาดูเอง อึ๋ม บะเริ่มบะฮึ่ม เลยแกเอ๊ย....”

“เดี๋ยวไอ้ดรีม” ฟ้าใสพูดเสียงหลง “ไอ้เปรี้ยวมันเป็นทอมไปแล้วเหรอ” ฟ้าใสทำหน้าช็อค

“555 มาดูเอง”

“โอเค เลย งั้นเดี๋ยวไปแน่” ฟ้าใสเริ่มอยากเห็นพัฒนาการของบรรดาเพื่อนๆ

“ดีได้เจอกัน เตรียมมาค้างด้วยล่ะ”

“ฮื่อ...แท็งกิ๊วที่ชวนน๊า”

“โอย ก็โทรมาหลายรอบ แม่บอกว่าไม่อยู่ไปเที่ยวตจว. โทรเข้ามือถือก็ไม่รับเลย” ดรีมต่อว่า

“แหะ แหะ ก็ไม่ได้พกติดตัวนะ แล้วพอไม่ได้ชาร์ตแบตมันก็หมด ขอบใจอ่ะแฮะ แฮะ ยังอุตส่าห์ชวนได้ทัน”

“เออ พรุ่งนี้เจอกัน”

“คร้าบบบผม บ๋ายบาย”

เออ ก็ดี เหมือนกัน ไปเจอเพื่อนเก่าๆบ้าง  ท่าทางจะเมาเละแน่ มีไอ้แคทมา ไอ้นี่ระดับสาวหล่อ จมูกโด่ง ตาคม สูง แมน เลยล่ะ
 มีเด็กรุ่นน้องตามแจ แล้วนี่ไอ้เปรี้ยวเดิมมัน นอร์มอล อยู่ดีๆ อะไรว่ะ กลายเป็นป๋าตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วบิ๊กไซส์อีกต่างหาก
แล้วตัวมันก็อ้วนใหญ่ ยังมีการมีคนใหม่ด้วย คารมเป็นต่อมันยังงี้นี่เอง โลกหมุนเร็วไปเปล่าเนี่ยะ



หลังจากปฏิบัติหน้าที่เป็นเพื่อนแม่ไปทำบุญที่วัด ฟ้าใสนั่ง ข้าวโอ๊ตแรงงาน  จิตใจฟ้าใสไม่ได้อยู่ในวัดเลย นึกถึงเพื่อนๆ
ว่า นานๆเจอกันที บ้านระเบิดแน่ พนมมือไปอมยิ้มไป
.
.
.

“กรี๊ดดดดดดดดด ไอ้ไข่”

เสียงต้อนรับ จากเพื่อนเก่าๆ และเพื่อนกลางใหม่กลางเก่า บวกเสียงเล่าลือผิดๆเกี่ยวกับเด็กอาร์ตว่า
เป็นพวกประหลาดแบบแปลกๆ ทำให้เพื่อนใหม่ๆพลอยสนใจไปด้วย  ไอ้ดรีมนี่แหล่ะตัวดี

“โอ๊ย ตบหัวกรู ไอ้แร๊ฟ เมริง” ฟ้าใสอยากย้อนยุคเลยแกล้งมัดจุกเหมือนตอนป.4 ที่แม่มัดให้ เวลาผมข้างหน้ายาว เลยเจอไอ้แร๊ฟมันหยอกให้

“ไข่มานั่งนี่”ไอ้ดรีมรีบเรียกไปนั่งข้างๆ

“พวกแกนี่  ไปไหว้พ่อแม่มันก่อนดิว่ะ” ฟ้าใสรีบหลุบเข้าบ้านไปไหว้ ป๊ะ กับม่ะ ไอ้แร๊ฟ เจอพี่รุ้ง พี่สาวไอ้แร๊ฟด้วย แสดงว่าวันนี้กับแกล้มเพียบ
พอออกมาก็เจอ

“ความหล่อระดับกรูนะ พวกเมริง วันก่อนนะที่กรูไปสยามมา สาวกรี๊ดกรูตรึมเลย” ไอ้แร๊ฟเริ่มโชว์มุก

“ไอ้เชรี่ย เมริงลืมรูดซิบอ่ะดิ แมร่ง” ไอ้แคทแซว

“ใช่ เขาตกใจอ่ะดิ หนอนไรว่ะ ตัวเล็กชิบหาย” ไอ้เปรี้ยวกระหน่ำ

“555” เพื่อนตอกย้ำ

“เชรี่ยแร๊ฟ เมริงไปเหยียบตีนเขาอ่ะดิ” ฟ้าใสรีบแย่งตบมุกมัน

“โหย เชรี่ยไข่ รู้ทันกรู” ไอ้แร๊ฟบ่น
“โอ๊ย ตบหัวกรูอีกแล้ว” ว่าแล้วฟ้าใสก็ตบหัวมันคืนมั่ง แต่ก็ตบไม่ถึงหรอก มันตัวทั้งหนาทั้งใหญ่กว่าเยอะ
เล่นกับมัน  มันก็ไม่เคยออมแรงเลย ไอ้โคตรเลว


“ขอบคุณอ่ะหวาน” ฟ้าใสขอบคุณแฟนไอ้แร๊ฟ ที่ส่งขาไก่ทอด มาให้

“หวาน หวาน ไข่ว่า หวานนี่สวยสุดๆเลย” ฟ้าใสชมกะยิงมุก

“เห็นม่ะ กรูตาถึง55” ไอ้แร๊ฟคุย

“ไอ้เชรี่ย ไอ้ไข่มันจะว่าเมริงโง่ ยังไม่รู้อีก” ไอ้แคท รีบเปิดซองเฉลย

“....” ไอ้แร๊ฟยังไม่เกท 555

“ก็คนเขาชอบพูดว่า ผู้ชายโง่ๆ มักจะมีเมียสวย ไงล่ะ ไอ้โง่” ไอ้แคทได้ที

ฮา.......

หลังจากสังสรรค์เฮฮา ยิงมุกตบมุก เหมือนตลก1แก๊งค์ แซวกันไปด่ากันไป แล้วก็เมากันสุดๆ
แฟนสาว หรือใครเล็งใครก็ได้เปิดตัวกันไป ตามกระแสธรรมชาติเรียกร้อง ฮิ้วววว อิอิ

“นี่ พวกเมริง” ไอ้เปรี้ยวเรียกพวกซี้ๆมาสุมหัว “เดี๋ยวคืนนี้กรูมีโชว์” ไอ้เปรี้ยวทำตาแววกระหยิ่มยิ้มย่อง

“กี่รอบว่ะ” ไอ้เชรี่ยแร๊ฟ หัวไวเชียว นะเมริง ฟ้าใส ตบหัวมันมั่ง ตอนนี้ตบถึง 55 เพราะกำลังก้มสุมหัวกันอยู่

ไอ้ดรีมมันยังเอ๋อๆไม่รู้ว่าหมายถึงอะไร
อิแอ๊น ค้อนขวับๆ

“พวกเมริงก็แอบดูกันเองนะเว้ย ห้ามส่งเสียงนะเมริง กรูจะแง้มประตูเอาไว้ อิอ้อย นมโคตรใหญ่”

แหม ทุกคนก็เห็น อิสาวอ้อยนั่นก็เหมือนกันทั้งเบียดทั้งถู อยากฟีทเจอริ่งกับไอ้เปรี้ยวเต็มที่ เฮ้อ...


ดึกแล้ว หลังจากส่งบรรดาเพื่อนใหม่เพื่อนเก่ากลับ พวกเพื่อนที่เยอะ ที่อยู่ค้างก็หลายคน เพราะพวกมันเรียนสายวิชาการ
หลังจากแยกย้ายกันเรียน  พอจบม.6 ก็เอ็นติดมั่งไม่ติดมั่ง ก็กลับมารวมๆกันที่ ราม
แล้วแต่ละคนก็จับคู่จีบกัน ได้แฟนกันไปบ้างตามแต่รสนิยมและโชคชะตา

 ไอ้แคทนี่มีชายหนุ่มรอจีบอยู่3คน แต่ไอ้น้องกอบัว มันก็ห๊วงหวง เกาะแจ ไม่ยอมให้ชายใดมาไต่ตอม กันท่าทุกหยาดหยด
4ทุ่มก็อ้อนให้กลับ จนไอ้แคทมันแหวเอา

“อยากกลับก็กลับไปก่อน” ถึงได้เงียบ


แต่ที่คนเขาลุ้นอยู่ก็มีคู่ ไอ้ดรีม กับหนุ่มธัน หน้าตาดี ผิวเข้ม ถึงไม่สูงพิเศษ แต่ก็ระดับปกติ ชายไทย  ท่าทางเรียบร้อย *
แต่ไอ้ดรีมมันก็ช่างเชื่องช้า ใจไม่ถึง สเตปเลยไม่ค่อยก้าวเท่าไหร่
*และฟ้าใสก็รู้ว่า มันไม่ได้ท่าทางเรียบร้อยอย่างที่ว่าซะหน่อย


หลังจากเราขึ้นไปแอบดูโชว์รอบพิเศษ ก็ยังลงมานั่งกินกันต่อ ก็คุยโน่นนี่ ใครมีปัญหาหัวใจก็ปล่อยออกมา
เหล้ามันก็ทำให้กล้าพูด หรือลืมตัว เช่นฟ้าใสเอง ที่คุยถามไอ้แร๊ฟ

“ไอ้แร๊ฟ กรูผิดด้วยหรือว่ะ ทำไมมานต้องมาว่ากรูด้วยยยย ถึงกรูจาชอบอ้ายคูณณณคิดส์ แต่กรูก็ก้อม่ายด้าย
อยากมีอารายกับมานนี่นา  กรูผิดด้วยหรือว่ะ อ้ายเชรี่ยโพดดดด ทามมายเมริงต้องมาโทดดดกรูด้วยอ่ะ
ฮือ ฮือ ฮือ กรูม่ายด้ายหลอกอ้ายคูณณณคิดส์นะเว้ย”

“เออ เออ เมริงก็อย่าคิดมากว่ะ จาไปแคร์มันทำไม บลาๆๆๆๆๆ” ไอ้แร๊ฟก็ให้คำปรึกษาไปเมาไปปลอบใจไป
แล้วก็รู้แต่ว่ามีคนพยุงขึ้นไปนอนบนห้อง แถมฟ้าใสก็นอนสะอึกสะอื้นจนหลับไป
.
.
.
.
.
หมดเวลาสนุกสนานแล้ว ฝึกงาน 2เดือน เก็บงาน และก็สอบ พวกเราเหล่าปี5ก็จะจบแล้ว

เรื่องต่อที่ไหน จะต่อที่นี่ ฟ้าใสก็ไม่รู้จะรอพี่โม่งไปทำไม งอนแล้วล่ะ ก็มันเริ่มดูเป็นความฝันความหวังเลื่อนลอย
พี่โม่งกลับมา แล้วจะมาเป็นอาจารย์สอนที่นี่หรือเปล่า ก็จะไม่ให้ฟ้าใสคิดอย่างงั้นได้ไง
ก็ในเมื่อรุ่นพี่หรือรุ่นปู่ที่จบที่นี่ ก็มาเป็นอาจารย์สอนที่นี่กันตั้งหลายคน แล้วโรงเรียนก็ให้สิทธิด้วย
ถ้าคนที่จบยังไม่มีงานทำ โรงเรียนก็ให้สิทธิมาทำได้คนละ 1ปี

หึ !!! ฟ้าใสก็ทำไปตามขั้นตอนก่อนล่ะกัน ฝึกงาน สู้ สู้

โอลีฟลากฟ้าใสไปทำที่บริษัท ซีเค ที่รับทำป้าย ตกแต่งบ้านที่นับว่าใหญ่ บนถนน วิรัชดา( สถานที่สมมติ)
ป้าโอลีฟ แนะนำให้ โอลีฟมันเลยต้องเอา แล้วเลยลากฟ้าใสไปด้วยโดยการจับใส่ชื่อ เผด็จการชัดๆ
มันแค่ตะโกนบอกว่า “ไข่ ไปทำที่บ.ซีเค ด้วยกันนะ” จบแค่นี้ แล้วก็ก้มหน้าก้มตากรอกรายละเอียดทั้งของมันและฟ้าใส

ทั้งที่ ฟ้าใสก็อยาก ที่ บ.เสื้อผ้าเด็กกับแชมพู แต่ก็ช่างเหอะ ทำพวกตกแต่งก็ดี สำหรับฟ้าใส อะไรก็ดีทั้งนั้น มันก็ให้ความรู้ใหม่เราล่ะน่า

ขณะที่ฟ้าใสที่กำลังวัดขนาดตัวอักษร สำหรับทำป้ายตึกโรงพยาบาล

“ไข่ เย็นนี้แวะไป บ.ไอ้โภชน์กัน”

TBC....


ปล.เวลาอัพใหม่ไม่รู้จะใส่ว่าอะไร จะใส่เป็น 5.1/5.2 ดีไหมครับ(โดยตัวเองไม่ค่อยชอบอ่ะฮะ หรือแค่ใส่วงเล็บไปก็พอ)
 

[arisa_sa]

พี่โมงเมื่อไรจะมา ฮือๆๆๆๆ อย่าให้ฟ้าใสคู่กะใครนอกจากพี่โมงน้า

 

ขอบคุณจ้า รอติดตามตอนต่อไป 

[yayee2]

ก่อนเม้นท์ขอ  และ  คนเขียนเพื่อเป็นรางวัลสำหรับความขยัน(อัพ)ก่อนได้ปะ
ไขรู้สึกน้อยใจพี่โม่งแล้วก็เกิดความรู้สึกว่า...
".....พี่โม่งก็เหมือนเป็นหมอกควันที่ล้อมรอบตัวฟ้าใส แต่ก็คว้าจับไม่ได้ เหมือนไม่มีตัวตน...."
และที่โภชน์พูดว่าคุณคิดส์มีลูกมีเมียแล้วไขรู้สึกเหมือนอกหัก แสดงว่า ณ เวลานี้ไขดูจะสับสนๆปนเคว้งๆนะ
แถมช่วงนี้"ไอ้โภชน์"ชักจะมีบทบาทและแทรกเข้ามาในชีวิตของไขเรื่อยๆแบบนี้
กลัวไขจะหวั่นไหวจริงอะไรจริง 

[Raspberry complex]

ก่อนเม้นท์ขอ  และ  คนเขียนเพื่อเป็นรางวัลสำหรับความขยัน(อัพ)ก่อนได้ปะ
ไขรู้สึกน้อยใจพี่โม่งแล้วก็เกิดความรู้สึกว่า...
".....พี่โม่งก็เหมือนเป็นหมอกควันที่ล้อมรอบตัวฟ้าใส แต่ก็คว้าจับไม่ได้ เหมือนไม่มีตัวตน...."
และที่โภชน์พูดว่าคุณคิดส์มีลูกมีเมียแล้วไขรู้สึกเหมือนอกหัก แสดงว่า ณ เวลานี้ไขดูจะสับสนๆปนเคว้งๆนะ
แถมช่วงนี้"ไอ้โภชน์"ชักจะมีบทบาทและแทรกเข้ามาในชีวิตของไขเรื่อยๆแบบนี้
กลัวไขจะหวั่นไหวจริงอะไรจริง

ใช่แล้วอ่ะฮะ พี่โม่งไปก็นาน น้องไขรอแล้วรอเล่า อุตส่าห์ไม่ไปเรียนต่อที่อื่น อัดอั้นตันใจในอก
พี่สาวก็ไม่อยู่  คนที่อยู่ตรงหน้า ก็มีแต่ "คนที่คุณก็รู้ว่าเป็นใคร"
 แหะ แหะ แถมเพื่อนซี้ ก็รู้เห็นเป็นใจ น้องไขเสร็จ บัก...เค้าแน่นอน เอิ๊ก เอิ๊ก อย่าช็อค นะ
แต่พี่โม่งมาแรงแซงโค้ง (โค้งสุดท้าย)อยู่ดีคร้าบ...

[benzdekba]

 

[Raspberry complex]

((ต่อ ต่อ))

“ไข่ เย็นนี้แวะบ.ไอ้โภชน์กัน” เสียงโอลีฟเอ่ยชวน

ไม่มีคำว่า “ไหม?”  ต่อท้ายด้วย แสดงว่า ตรูต้องไปคู่กันใช่ไหมว่ะ

โอลีฟ บอกว่า ไอ้โภชน์มันฝึกงานที่บริษัท พ่อมันเอง เพราะมันเองก็ช่วยงานของพ่อมันอยู่แล้ว
บริษัทพ่อมันทำรับสร้างบ้าน ออกแบบ เขียนแบบ บ้าน สำนักงาน รีสอร์ท ตกแต่งภายใน และจัดสวน
อยู่ใกล้ๆบริษัทที่ฟ้าใสกับโอลีฟ ประมาณนั่งรถกระป้อเข้าซอย ไป7-8นาทีถึง ถ้านานหน่อยก็15 นาทีถึง

เหอ เหอ เหอ ไม่ได้อยากเจอ แต่ก็มีเรื่องคาใจ เออ ก็ได้ ถ้ามีโอกาสเหมาะก็จะได้เคลียกันซะที

เมื่อก่อนฟ้าใสยังเด็ก ถึงไม่ค่อยกล้าพูด แต่ตอนนี้โตแล้วผู้ใหญ่แล้ว แข็งแรงขึ้นแล้ว 55
แต่โดนโอลีฟมันผลักที ก็ยังกระเด็นเหมือนเดิม

โอลีฟ พาฟ้าใส เดินเข้าไปในออฟฟิสสำนักงานบริษัท อินซูค่อนคอนสตรั้กชั่น จำกัด

“HI!!!!” โอลีฟส่งเสียงทักทาย เมื่อเห็นคนที่นั่งโต๊ะ โอลีฟมันเก่งภาษาอังกฤษ

 “Hi !!! ฮิตเล่อร์!!!” เสียงทุ้มตอบรับ

ฮิ ฮิ ฮ่า ฮ่า โอลีฟ เดินไป ผลักไหล่ร่างสูง ที่ยังคงก้มหน้าก้มนั่งทำงานอยู่ ฟ้าใสเห็นมันชำเลืองมองหน้าเขาด้วย

เฮอะ หน้าตามันสะอาดขึ้น แต่ทรงผมก็ยังกระเซิงเหมือนเดิม โอลีฟก็สนิทกับมันจัง เฮอะ
โภชน์บอกให้ หาน้ำกินเอง แล้วก็เดินเล่น ดูโน่นดูนี่เอาเองก่อน ขอมันทำงานแป๊บหนึ่ง
ช่วงนี้ก็เป็นเวลาเลิกงานแล้ว พนักงานส่วนออฟฟิส เลยกลับกันหมด มีเดินไปเดินมา ขนของขึ้นรถ4-5คน
บริษัท พ่อมัน เป็นอาคารพาณิชย์ 4ชั้น 3ห้องด้านข้างมีทางเข้าที่จอดรถด้านหลังตึก
1ห้องจะเป็นส่วนออฟฟิส 2ห้องจะเป็นวางโชว์แบบ โมเดล พวกชั้นบนก็เป็นที่พัก ที่ทำงาน
พักหนึ่งมันก็วางมือ ลุกมานั่งคุย แมร่งมันแต่งตัวไม่ได้สมกับสถานที่ทำงานเลย เสื้อยืด กางเกงยีนส์ขาดๆอีกต่างหาก

และแน่นอน ใส่รองเท้าแตะ ยังดีฟ้าใสเห็นมันมีรองเท้าผ้าใบ จอดอยู่ใต้โต๊ะทำงานที่มันนั่ง

หลังจากโอลีฟพูดคุยทักทาย ไอ้โภชน์ แล้วก็ถามเรื่องราวถึงเพื่อนโน้นคนนี้  แล้วก็ถามถึงพี่ต๊อก คุยกันนานเชียว
 ฟ้าใสเลยมานั่งเล่นดูคนเดินไปเดินมาหน้าบริษัท

โภชน์ปล่อยให้โอลีฟคุยโทรศัพท์กับพี่ต๊อก

“ฝึกงานเป็นไงมั่ง” ไอ้คนตัวสูงมานั่งดูดบุหรี่ ข้างฟ้าใส ที่ขอบปูนปลูกต้นไม้หน้าบ.

“ก็ดี”

“ทำอะไรมั่ง”

“ซีร็อก ย่อ ขยาย แก้ขนาดตัวหนังสือ ป้ายหินอ่อนหน้าหมู่บ้าน โรงพยาบาล หมู่บ้าน ดีดี. การ์เด้น นั่นฝีมือเราน๊า
มีม้วนหางสองรอบครึ่งด้วยนะ” ฟ้าใสอวด ยิ้มยืดจนปากจะฉีกด้วยความภูมิใจ บริษัทนี้ก็ใช้งานนักศึกษาฝึกงานคุ้มจริงๆ
ทำงาน 9 โมงจนถึง 5โมงต่างจากคนทำงานจริงคือ เข้า 9 โมง ไม่ใช่ 8.30น. และ วันเสาร์ไม่ต้องมา

“ทำงานเก่ง จบแล้วก็มาช่วยงานที่นี่มั่งสิ” ร่างสูงพูดชวน ยักคิ้วหลิ่วตาให้ด้วย ฟ้าใสทำปากเบ้ใส่

มันก็ยังชวนคุยเหมือนเราไม่มีอะไรติดค้างกัน

“นี่!!!” ฟ้าใสทำใจกล้า ไม่เคลีย มันก็ค้างคาในใจ เห็นโอลีฟท่าทางยังคุยอีกนาน

“เรื่องคุณคิดส์ หมายความว่าอย่างไงน่ะ แล้วเรื่องที่มาว่าเราอีก”

“อ้าว เห็นว่าไม่ถาม ไม่อะไร ก็นึกว่าไม่สนใจคิดว่าจบกันไปแล้ว 55” โภชน์พูดจบก็หัวเราะ

เสียงแมร่งหัวเราะ กวนตีนว่ะ ฟ้าใสคิ้วขมวด

“ไม่จบอ่ะ” ฟ้าใสเริ่มเอาเรื่องมันบ้าง “ก็มาว่าเรา”

“น่าไม่มีอะไร” สีหน้ามันอมวัดมาพูด กรูก็ไม่เชื่อ และแล้วมันก็เล่าให้ฟัง (คนอ่านก็ถอนใจ เฮ้อ..ตรูก็จะได้รู้เรื่องมั่งซะที)

“ก็ตอนที่ปี 3 เมริงเคยปฏิเสธไอ้คิดส์ใช่ไหม” อ๊ะแน่สิ กรูไม่ใช่เมริงนี่ นึกอยากผสมพันธุ์ก็รวบหัวรวบหางเอาดื้อๆ

แต่สำหรับพี่โม่ง ฟ้าใสก็ยอมนี่นา แต่นั่นเค้ามันไอดอลฟ้าใส ยกเว้นไว้ เป็นกรณีพิเศษ หนึ่งคน

โภชน์เล่าต่อ ไอ้คิดมันก็กินเหล้า เฮ้อ...เข้าสเตปการเสียตัว
ไอ้รุ่นพี่ผู้หญิง ก็ไอ้พี่วุ้นเส้น มันก็ชอบไอ้คิดมาตั้งแต่ ปี1แล้วล่ะ

(รุ่นพี่ โรงเรียนนี้ ทั้งหญิง-ชาย นิยมกินหญ้าอ่อนมาก น้องเข้าใหม่นี่ รุ่นพี่จะมานั่ง ม้าหิน เลือกชม เลือกชอป เลือกเล็ง ทุกเช้ากลางวันเย็น)

มันก็ตื้อหนักเข้า ลวนลามไอ้คิดส์ จนไอ้คิดส์พลาดท่าเสียที
เออ มันพูดเหมือนเพื่อนมันเป็นผู้เสียหาย
ตอนหลัง ไอ้วุ้นเส้นก็ท้อง  ไอ้คิดส์ก็บอกที่บ้าน บ้านไอ้คิดส์ก็ไม่ชอบไอ้วุ้นเส้น

( ฟ้าใสมารู้ทีหลัง พี่วุ้นเส้นเล่าให้ฟังว่า โดนพี่ชายคุณคิดส์ แกล้งปิดประตูห้อง ออกไม่ได้ หิวข้าวแทบตาย
 ตอนที่คุณคิดส์พาไปที่บ้านที่ภูเก็ต –บ้านคุณคิดส์ ก็มีฐานะเหมือนกัน ทำโรงงานอุตสาหกรรม อาหารและขนม
สำเร็จรูปแช่แข็ง ส่งโรงแรม ร้านอาหาร ในจังหวัด)

ฝ่ายพี่วุ้นเส้น บ้านก็ฐานะดี แต่พี่แกมักทำตัวไม่ค่อยดี ทางบ้านเลยไม่ค่อยชอบพี่เขาเท่าไหร่ ทำนองสาวซ่า
บ้าแบรนเนม(ไอ้โภชน์ว่า)ไม่ถึงสก๊อยสาวหรอกอ่ะ  ทางบ้านพี่เค้าจะให้ทำแท้งซะ จะได้ไม่เสียอนาคต

แล้วพอทางบ้านทั้งสองฝ่ายรังเกียจแต่ละฝ่าย ก็เลยไม่ช่วยเหลือพยายามกดดัน ไอ้คิดส์มันก็เลยต้องดูแลตัวเอง
และไอ้วุ้นเส้น ก็ยังไม่สำนึก ยังใช้เงินไอ้คิดส์ตามสบายเหมือนเดิม ซื้อของใช้แพงๆ จะกินดีๆ

โภชน์เล่าไป อัดบุหรี่ไป

“ไอ้คิดส์มันต้องรับงาน ทำงาน พอส่งงานหรือออกไปทำงานด้วยกัน ก็คอยโทรตามจิกให้ซื้อกับข้าว จะเอาโน่นเอานี่
มันอยากจะบีบคอให้ตายๆไปเลย เพื่อนมันจะได้หมดเวรหมดกรรม จะให้กลับไปอยู่บ้านก่อน ให้ไอ้คิดส์มันเรียนให้จบ
แล้วให้ไอ้คิดส์มันทำงานเลี้ยงลูก แล้วตัวเองค่อยกลับมาเรียน ก็ไม่เอา จะอยู่ถ่วงความเจริญไอ้คิดส์มัน
กรูถึงได้แค้นนักแค้นหนา เพราะเห็นเพื่อนลำบากต่อหน้าทุกวัน”

เฮ้อ...โภชน์ถอนใจยาว

“ส่วนเรื่องของกรู ช่วงนั้นกรูก็เครียดแล้วก็พาล ก็ไอ้แชท เมริงก็พอเห็นอยู่ กรูคบกับไอ้แชท พอมันสนิทกับบ้านพวกเมริง 
ช่วงไอ้คิดส์ด้วยล่ะกรูไม่อยู่ไปช่วยพ่อกรูทำรีสอร์ทที่เขาใหญ่ ไอ้พวกเวรพวกนี้ก็กินเหล้า
ไอ้แชทก็เกิดบ้า อยากลองของ อิขวัญ ห้อง 5 มันก็ชอบไอ้แชท มันก็เลยจัดให้

ไอ้พวกนี้มันก็ศีลธรรมจัด มันก็รับผิดชอบ ผู้หญิงมันสั่งซ้ายหันขวาหัน ชี้ควาย มันก็ร้องมอมอ รับ เฮอะ กรูถึงไม่ชอบผู้หญิง”

มันคงหิวน้ำ พูดมาก เดินไปร้านข้างๆซื้อเบียร์มา2กระป๋อง ฟ้าใสปฏิเสธ มันเลยเดินเอาไปให้โอลีฟ แล้วซื้อแฟนต้าน้ำส้มให้ฟ้าใสแทน

เออ กรูรู้เมริงตั้งใจกัดกรู ถึงซื้อน้ำส้มให้กิน  โค้กเป็ปซี่สไปซ์ มี เมริงไม่ซื้อ  แต่ของฟรีก็กินๆเข้าไป

ไอ้โอลีฟ ก็คุยสบายใจ เกือบชั่วโมง นั่งโต๊ะผู้จัดการ หัวเราะคิกคัก จิบเบียร์ด้วยอีกต่างหาก

“แล้วอิขวัญมันก็พอรู้ๆเรื่องกรูกับไอ้แชท มันเลยบังคับให้ไอ้แชท เอ็นแล้วไปเรียนต่อที่ เชียงใหม่” โภชน์เล่าต่อ

“แถมช่วงนั้น แม่กรูมารู้ว่าพ่อกรูแอบมีเมียน้อยอีก กรูเลยอารมณ์ไม่ดีหงุดหงิด โกรธ โมโห บ้า
แต่ก็เมริง อ่ะเสือกตัวเล็กด้วย ถ้าเมริงตัวใหญ่แบบไอ้คิดส์ กรูก็ทำอะไรเมริงไม่ได้ 55” ไอ้โภชน์พูดเสร็จ เอามือจับหัวฟ้าใสอีก

สัสสส หัวกรูไม่ใช่ ไอ้สาคู น่ะเฟ้ย ( ไอ้สาคู-หมาที่โรงอาหารในโรงเรียนฟ้าใส)

แล้วเมริงก็พูดแบบหมาๆนี่หว่า ตกลงมันสำนึกผิดไหมเนี่ยะ โทษว่ากรูตัวเล็ก กรูเลือกเกิดตัวใหญ่ตัวเล็กได้ที่ไหน
 
“เอาเป็นว่า กรูขอโทษเมริง เมริงกับกรูก็มาคบกันดีดีนะ” แขนคนตัวใหญ่ก็โอบคอคนตัวเล็ก

ฟ้าใสเหล่ตามองหน้าไอ้คนพูด ว่า ดีดี “ไม่มีนอกในนะ ดีดีของเมริง เพื่อนกันใช่ไหม”

“แน่สิ เพื่อนกัน แล้ววันหลัง กรูพาเมริงไปเยี่ยมไอ้คิดส์ก็ได้ บางวันไอ้คิดส์มันก็มาทำงานที่นี่ ข้างบน
 ก็มีฝ่ายออกแบบอยู่  งานโมเดลบ้านไอ้คิดส์มันก็เป็นคนทำ”

ฟ้าใสก็สบายใจ พอรู้เรื่องทั้งหมด และพูดจาเคลียกับไอ้โภชน์แล้ว

มันก็แค่ คนรักเพื่อน เหมือนเขากับผิงผิง และก็ แค่ คนอกหัก เหอเหอ สมน้ำหน้า มันไอ้โภชน์ เอ๊ะ แล้วฟ้าใสล่ะ อกหักด้วยหรือเปล่า

เปล่านะ ฟ้าใสก็ไม่รักใคร นอกจากพี่โม่ง คุณคิดส์น่ะเหรอ ก็ชอบๆนิสัยเท่านั้นล่ะน่า....


TBC....
เฉลยแล้วเรื่องเคืองขุ่นใจ
ตอนต่อไป มีคนกลับมาจากอเมริกามาบอกข่าวว่าจะหมั้น
 
รีบปั่น รีบปั่น

[pattybluet]

พอเฉลยเลยได้รู้ว่า เออ ไอ้คุณโภชน์มันพาลจริงๆ
ฟ้าใสไม่ได้เกี่ยวด้วยเลย
สปอยตอนหน้า อ่านแล้วอยากจะกรี๊ด พี่โม่งหรือพี่โอ (และหวังว่าคงไม่... )
สงสารน้องไขจัง รอก็รออยู่ แล้วยังต้องถูกทำร้ายตลอดๆ พี่โม่งก็นะ ไม่ได้ดั่งใจเลยดิ

[CarToonMiZa]

เคลียร์แล้วก็โล่งหน่อย
แต่อะไรใครกลับมาแล้ว
บอกว่าจะหมั้นถ้าเป็น
พี่โม่งไม่ยอมจริงๆๆด้วย
เป็นพี่โอแล้วกันเนอะ

บวกเป็ดให้จ้า

[timvasabi]

ถ้ามีคนที่จะหมั้น คนนั้นต้องเป็นพี่โอเท่านั้น!!!!!!!

ห้ามพี่โม่งนะค่ะ (มีห้ามด้วย 555)

ว่าแต่นู๋ฟ้าใสจะมีหนุ่มๆคนอื่นมาเอี่ยวอีกไหมน้า~

[didi]

 

[mentholss]

"คืนนั้น ฟ้าใสมานั่งนึกนอนนึก ถึงคำพูดไอ้โภชน์ คุณคิดส์ มีลูกมีเมียแล้วเหรอ [หายใจ]เหมือนกัน วูบๆ เหมือนรู้สึกอกหักเลย"
   "ใจหาย"

"ตอนต่อไป มีคนกลับมาจากอเมริกามาบอกข่าวว่าจะหมั้น"
 

[nine_molly]

ให้พี่โอหมั้นแล้วหิ้วน้องไขไปส่งพี่โม่งที่อเมกา
ชิมิชิมิ
 

[benzdekba]

 

[Raspberry complex]

CH.5(ending)

ระหว่างที่ฝึกงาน โอลีฟ มักหิ้วฟ้าใส ไป บ.ไอ้โภชน์บ่อย บางวันก็จะเจอรุ่นพี่ ทั้งผู้หญิงผู้ชาย หรือ พวกห้อง 5 ห้อง 4

ไอ้โภชน์ มันก็ป็อป เหมือนกัน อายุมันก็มากกว่ารุ่นพี่บางคน บางคนก็เกรงใจมัน
แล้วเวลามันจะบอกอะไรไอ้โอลีฟ  มันก็จะโทรมาหาฟ้าใส ว่าวันนี้จะมีใครมาหามัน

ไอ้โอลีฟ ก็จะลากคอฟ้าใสไปนั่งเล่นคุยเล่นที่ บ.มัน เดี๋ยวนี้ ฟ้าใสก็พอคุ้นเคยพูดคุยเล่น มันจะคอยแนะนำ
หาวงดนตรีแปลกให้ฟ้าใสฟัง มันก็เคยบอกให้ฟ้าใสขึ้นไปเลือกเพลงที่ห้องมันข้างบน

และบางทีที่ไป ฟ้าใสก็จะเจอคุณคิดส์ เดินลงมาจากชั้นบน มานั่งคุยเล่นด้วย
ถึงหน้าคุณคิดส์จะดูไม่แฮปปี้ไปบ้าง แต่แววตาเหมือนเดิม ขอบอก อิอิ
.
.
.
.
ในที่สุดพวกเราทั้งหลายก็จบปี5 ไชโยโห่ฮิ้ว
ป๋าเรน กับป๋าแก้มมาชวนฟ้าใสไปต่อที่ ม.ของป๋าๆ เพราะเขามีเปิดสาขาวิชาใหม่ๆเผื่อฟ้าใสสนใจ
พี่ส้มโอ บอกว่าจะกลับมาปีนี้ เห็นบอกว่ามีข่าวดีจะมาบอกด้วย


ตรืด ตรืดดดดดด

“ไอ้ไข่ รู้จัก ฮอล8 พาวเวอร์เรนเจน ไหม มีคนไปออกงาน เค้าสั่งป้าให้ส่งของ ไปเป็นเพื่อนหน่อย เดี๋ยวเลี้ยง เอิร์ทเควค”

“เฮ่ย..ไปก็ได้ แหม ไม่ต้องเลี้ยงก็ได้ แต่ได้กินก็ดี 555”

“ฮื่อ..งั้นอีกเดี๋ยว ชม.หนึ่งไปรับ อยู่แถวประชาชื่นนี่แล้ว”

หลังส่งของเสร็จ โอลีฟให้น้าที่ขับรถให้กลับไปก่อน แล้วพาฟ้าใสมานั่งกินไอติมตามสัญญา

“เพิ่ง 4โมงเอง ไปบ.ไอ้โภชน์ ไหม” ง่ะ ฟ้าใสเห็นมันทำท่าพูด ก็เหมือนอ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้ว
 ตกลงมันชอบพอไอ้โภชน์นัก ก็เป็นแฟนไอ้โภชน์ไปเลยเหอะ ให้รู้แล้วรู้รอดไป

“อ่ะ ไปก็ไปดิ” ปฏิเสธไอ้โอลีฟได้ที่ไหนล่ะ ยิ่งอยู่ต่อหน้า ถ้าชวนทางโทรศัพท์ ยังพอหลบ

“งั้นเดี๋ยวโทรบอกมันก่อนล่ะ” ว่าแล้วโอลีฟก็จัดการต่อสาย พักหนึ่ง หันหน้ามาหาฟ้าใส

“โภชน์ชวนกินข้าว แม่มันเอากับข้าวมาเยอะแยะเลย” ฟ้าใสก็พยักหน้าไป ตามใจมันดิ

พอไปถึง คนงานกำลังเตรียมตัวหยุดยาว ช่วงสงกรานต์ บริษัทมันเลยให้หยุดก่อนตั้งแต่วันพฤหัส
คนงานจะได้มีรถกลับบ้าน แม่มันก็เอากับข้าวมาเลี้ยงพนักงาน คนงาน ก่อนจะหยุดกันพรุ่งนี้

นั่งกินข้าวกันคุยกัน พ่อ-แม่โภชน์ กลับไปแล้ว เหลือ แพร น้องสาวมัน ซึ่งอายุ22มากกว่าฟ้าใสกับโอลีฟ ซะอีก
 กับ ยอด แฟนน้องสาว แล้วก็ อ็อต อายุ 16 ปี หลานที่มาจากต่างจว.เพื่อฝึกงาน

“พี่ต๊อก มันเพิ่งกลับมาจากสมุยนี่” เสียงไอ้โภชน์คุยกับโอลีฟ มีการนัดแนะ ทำนองเดี๋ยวมันจะชวนมาที่นี่
แล้วก็พูดทำนอง ไอ้พี่ต๊อก ผมยาวรุงรัง มันต้องไปสมัครครูพิเศษ เลยโดนไล่ให้ไปตัดผมก่อน
 โอลีฟ ก็หัวเราะคิกคัก บอกให้นัดมาดิ เดี๋ยวมันจะตัดผมให้
แล้วก็มีการถามไถ่ สงกรานต์ไปไหน ไปถามแอฟ เค้าเองสิ เค้าแฟนกัน

กินข้าวก็เสร็จแล้ว ใกล้ ทุ่ม ก็ใกล้มืดแล้วโอลีฟกับฟ้าใส จะกลับกันแล้ว

ไหนๆฟ้าใสก็ถือแก้วน้ำอยู่ ลองเล่นสงกรานต์ ล่วงหน้ากับไอ้โภชน์ก่อนแล้วกัน

ซู่ แหะ แหะ
555 โอลีฟหัวเราะชอบใจ ฟ้าใสวิ่งจู๊ดไปนอกออฟฟิส ก็นึกว่ามันจะยอมปล่อยผ่าน

ไอ้โภชน์คว้าแก้วบ้าง วิ่งตามฟ้าใส

ฟ้าใสเลยวิ่งหนีไปข้างตึกที่จอดรถ

โภชน์วิ่งตาม

บริเวณที่จอดรถก็มืดแล้ว มีแค่แสงจากไฟเหลืองๆเท่านั้น
ฟ้าใสโดนคว้าคอเสื้อด้านหลังได้ แก้วในมือไอ้โภชน์มันหายไปไหนก็ไม่รู้ เพราะมันกอดฟ้าใสไว้เต็มสองมือ

กลีบปากหนาประกบครอบครองกลีบปากอิ่มแดงเรื่อ เรียวลิ้นที่พยายามชอนไช ทันทีที่ฟ้าใสพยายามอ้าปากประท้วง
ลิ้นใหญ่ก็สอดเข้าเกี่ยวพันลิ้นเล็กกว่าทันที ลิ้นอุ่นระไล้นุ่มนวลแล้วเริ่มรุกรานหนักหน่วงขึ้น
มือขวาประคองศีรษะ ไม่ให้หลบหลีกไปไหน มือซ้ายรั้งสะโพกร่างบางเบียดกับท่อนล่างของตัวเอง
ฟ้าใสรู้สึกถึงลำท่อนแข็งแรงที่อยู่ภายใต้กางเกงยีนส์ของคนตัวสูง

หัวใจเต้นตึกตัก หวาบๆหวิวๆ

จูบสัมผัส ยาวเนิ่นนาน จนไอ้คนตัวสูงยอมตัดใจ ปล่อยร่างระทดระทวยของคนตัวเล็กออก
แต่ไม่วายฉกกอดหอมแก้มคนตัวเล็กอีกครั้ง กระซิบที่แผ่วเบาข้างหูนิ่ม

“ค้างที่นี่เหอะ”

ไอ้บ้า ไอ้หื่น ใครจะไปอยู่ให้เมริงซั่มล่ะ ไอ้หมาบ้าหน้าด้าน ฟ้าใสก้มหน้าอายหน้าแดงหูแดง


“โห ไข่ หน้าแดงเป็นไรเปล่า  โภชน์แกไปทำไรไอ้ไข่เปล่า” โอลีฟถามฉุดมือฟ้าใสมาดูหน้า

“เปล่า วิ่งหนีไปไกลออกถนนใหญ่โน่น ต้องตามจับตัว เดี๋ยวรถชน” ร่างสูงตอบ อมยิ้ม

ไอ้บ้า หาว่าตรูเป็นหมา

“บ้า!!! ไอ้ไข่ไม่ใช่หมานะ” เออ เอ็งย้ำถูกต้องแล้ว ย้ำเข้าไปเถิด  ไอ้โอลีฟก็จิ้มไหล่ไอ้โภชน์ หัวเราะฮ่าฮ่า

“อ่ะ กระเป๋า กลับบ้านบ้านดีดีล่ะ กลับไม่ถูกก็ค้างที่นี่”

“ใครจะไปค้างกับเมริง งุงิงุงิ” ฟ้าใสบ่นงึมงำ ไม่ยอมสบตาคนตัวสูง

โภชน์เอากระเป๋าคล้องสะพายให้คนตัวเล็ก เอามือเสยปัดผมให้อีกหนึ่งที

อ๊าค !!! แค่ท่าที่มันโอบไหล่จับตัวฟ้าใสเดินกลับเข้าออฟฟิสนี้ ฟ้าใสก็เห็นน้องสาวมันมองจ้องตาไม่กระพริบแล้ว

“คืนนี้จะโทรไปหา” ประโยคมาตรฐานหรือไง ไม่เอา ไม่ต้องโทร เดี๋ยวใจสั่น เสียงมันยิ่งทุ้มนุ่มอยู่ด้วย


เขียนไปเยอะกว่านี้ แต่อ่านแล้วไม่ดีเลย เลยตัดไปก่อน
  ที่ติดตามครับผม

[CarToonMiZa]

อ้าวววววนู๋ไข
ยังไงกันล่ะเนี่ย
มีมาใจสั่นกับอิโภชน์
เดี๋ยวนู๋ไขจะโดน
มิใช่น้อย(ใครจะกล้าทำลง)
 

[yayee2]

อร๊าาายยย.."ไอ้โภชน์" อย่านะแก อย่ามาตอดเล็กตอดน้อยน้องไขของฉันนะ
น้องไขไหวหวั่นหวั่นไหว  กับรสจูบไอ้โภชน์แบบกระทันหัน ไม่ได้ตั้งตัวแค่นั้นเอ๊งงงง...ใช่ปะ