หัวข้อ: "Cloud"

[nolirin]

ปากว่ามือถึงจริงๆนะท่านชีค

[Satang_P]

ลึกลับกันจัง 

[cavalli]

You re my first kiss ที่ทำใจฉันสั่น

[masochism2018]

สำหรับเรา มองสองพี่น้องไม่ออกจริงๆ

[КίmY]

หืมม แอบเนียนเลยนะชีค   
รอนะฮะ  :')

[pahpai]

อุ้ย เหมือนคุณชิณณะเริ่มคิดอะไรกะน้องไข่ตุ๋นแล้วหรือเปล่านี่ อิอิ

[omuya]

อุ้ย! ชิณณะแอบโหดอ่ะ

[hpsky]

ท่าทางพ่อพระเอกของเราจะตกหลุมรักเข้าแล้วหล่ะ

[bulldog17]

คุณพี่สกาวปิดบังอะไรไว้หว่า???

[boboaje]

ในที่สุดเฮียกะน้องก็มาแล้ว ยังไม่ได้อ่านค่ะ ขอเม้นก่อน อิอิอิ ไปอ่านดีกว่า

[Ju]

จูบซะรุนแรงเชียว

 

[fangkao]

เรื่องใหม่น่าติดตามจริงๆ นะน้องที

[mystery Y]

จะมีฉากหวานๆบ้างรึเปล่าเนี่ย คุณชิณณะรุนแรงกับไข่ตุ๋นจัง

[เพื่อนบ้าน]

อ๋อยยย ~ กำลังสนุกเลย ชอบเวลาลุงอยู่กับตุ๋น ดูน่ารักดี
ดูเหมือนไม่ค่อยมีพิษมีภัย ไม่ได้เลวร้ายนัก โดยเฉพาะเวลาหลุด
แทนตัวกับน้องว่าพี่อ่ะ อบอุ่นวาบๆๆเลย เหอๆๆ
แต่พอมีคนอื่นมาเกี่ยวเมื่อไหร่ ปริศนาก็พากันเดินขบวน -*-
หวังว่าลุงจะไม่ใจร้ายกันน้องนะ อิอิ

+ และ +

[ต่ายน้อย]

ไข่ตุ๋น ชื่อน่ากิ๊น น่ากิน พี่ชีครีบๆ กินไข่ตุ๋นซะนะ คนอ่านรออยู่~

[cinquain]

"จูบเป็นไหม"

"ห๊ะ"

คนอ่านก็เผลอห๊ะเหมือนกัน 55  -- ตอนนี้น่ารักทั้งคู่ค่ะ

รอตอนต่อไป   

[skynotebook]

เหมือนจะงงและไม่งงในเวลาเดียวกันนนะเนี่ย
แบบนี้ก็แสดงว่าน้องตุ๋นของเราก็ต้องทำงานอยู่ใกล้ชิดพี่ชิณณะละซิ
ดูเป็นเด็กที่ดื้นเอาการเลยนะ พี่ชิณณะจะปราบอยู่สักแค่ไหน

[yaoigirl]

มาต้อนรับเรื่องใหม่จ้าาา

[beautifuldead]

ยังไม่ได้อ่าน แต่เห็นชื่อคนแต่งก็เข้ามาก่อนเลย
โฮกกก กำลังคิดถึงเลยค่า หายไปพักนึงเลยเนอะ
ดีใจจังมีเรื่องใหม่แล้ว ... กำลังจะเริ่มอ่านแล้วนะจ้ะ



----------------------------------
อ่านจบแล้วโฮกกก ปริศนามากมายจริงๆ
แต่น่าติดตามเหมือนเคย 

ชอบบุคคลิกแบบนุ้งไข่ตุ๋นอีกแล้ว

[MIkz_hotaru]

ไข่ตุ๋นน่ารักดีค่ะ
อ่านแล้วอยากกิน

แอร๊ย
 

[@PurPle SuN@]

55 จริงๆแล้วคุณพี่ชีคก็แอบติดใจน้องใช่มั้ยล่ะ แอบลุ้นตอนต่อไปดีกว่า

[cinquain]

วันนี้ตื่นเช้าเลยแว่บเข้ามาดู อิอิ

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 4

ไข่ตุ๋นนั่งมองมะพร้าวละเลียดกินขนมหวานร้านป้าจิตรในโรงอาหารเหมือนเคย ขณะที่รายการข่าวภาคเที่ยงวันนี้ รายงานข่าวพบศพชายหนุ่มนิรนามในแม่น้ำ อายุประมาณ 25 ปี ที่คาดว่าจะเสียชีวิตมาแล้วหลายวัน  ไข่ตุ๋นเงยหน้ามองโทรทัศน์แล้วก้มลงเปิดหนังสืออ่านผ่านๆ
“มึงไม่ลองสักนิดหรือไข่ตุ๋น อร่อยนะ”
“มึงอร่อยมึงก็กินไปเถอะ”
“มา มึงลองสักคำ แล้วจะติดใจ” มะพร้าวตัวกลมตักขนมจะป้อนเพื่อน แต่ต้องชะงักค้างเพราะไข่ตุ๋นกระแทกเสียงใส่ “ไรว้า กูกินคนเดียวก็ได้”

“ทำไมคนเดี๋ยวนี้มันฆ่ากันง่ายนักวะ ทำเหมือนมีปืนขายอยู่ในร้านสะดวกซื้อ” หญิงสาวโต๊ะใกล้เคียงหันมาวิจารณ์ข่าว
“เออ พอมาดูแล้วเหมือนไม่มีวันไหนที่ไม่มีข่าวฆ่ากันตาย”

คนที่โต๊ะใกล้เคียงกันยังคุยกันต่อ แต่ไข่ตุ๋นปิดหนังสือแล้วลุกขึ้น ทำให้มะพร้าวที่ยังกินไม่เสร็จหน้าตาเหรอหรา รีบลุกตามมาด้วย
“เฮ้ย มีอะไรวะ อยู่ดีๆ ก็ลุก กูยังกินไม่เสร็จ”
“มึงกลับไปกินต่อก็ได้ กูไปรอที่หน้าตึกเรียน”
“ไม่ละ ไว้วันหน้าก็ได้ แต่มึงเป็นอะไรของมึง”
มะพร้าวเดินตามไข่ตุ๋นกลับมาที่คณะ
ระหว่างทางมีรถเล็กขับผ่านไป ไข่ตุ๋นก็หันมาถามเพื่อน “ตกลงที่กูฝากมึงขายรถน่ะว่ายังไง”
“7 แสนเอามั้ย”
ไข่ตุ๋นเม้มปากขณะที่พยักหน้า “แล้วเขาไม่มาดูรถก่อนหรือไง มีคนบอกกูว่าต้องเอาไปให้เต๊นท์รถตีราคาก่อน”
มะพร้าวทำหน้าตายุ่งๆ เกาหัว “ก็ไม่เห็นเขาว่าอะไรนี่ แต่ให้ราคาโคตรดีเลยว่ะ”
“พูดเหมือนมึงไม่รู้จักเขา”
“ก็...ไม่รู้จักหรอก บอกกันต่อๆ มาน่ะ ตกลงมึงขายแน่นะ กูจะได้บอกเขา”
หนุ่มตัวผอมพยักหน้า หันกลับไปมองโรงอาหารที่เพิ่งเดินออกมาแล้วกดโทรศัพท์หาพี่สาว มันเป็นเบอร์ที่พี่สาวบอกว่า ใช้ช่วงนี้ เปลี่ยนเมื่อไหร่จะบอก
“มีอะไรยะคุณน้อง”
“อยู่กรุงเทพฯ หรือเปล่า”
“แน่นอน จะบอกว่าวันนี้ฉันมาเรียนด้วยนะยะ”
น้องชายถอนหายใจยาว จนอีกฝ่ายหัวเราะ
“อะไรของแก วันศุกร์แกไม่ได้ไปร้านน้าเก้งนี่นะ งั้นคืนนี้ค่อยคุยกัน”

พอกดวางสายมะพร้าวก็ถามอีกครั้ง “พี่สาวมึงเป็นอะไรอีกล่ะ”
“เขาไปเรียน บอกว่าคืนนี้คุยกัน”
“แล้วไง ทำไมมึงทำหน้าตาเครียดๆ อย่างนั้น”
ไข่ตุ๋นไม่ตอบคำถาม เดินหลังตรงกลับมาที่ตึกเรียน

เกือบ 2 ทุ่มที่สกาวเดินเข้ามาที่ห้องพักในคอนโดฯ ขณะที่ไข่ตุ๋นกำลังดูซีรีส์ฆาตกรรม ดวงตากลมๆ แค่เบนจากโทรทัศน์มาหาพี่สาวที่เดินเข้ามา
ต่างก็ไม่ได้ทักทายกัน จนพี่สาวทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ แล้วหัวเราะแปลกๆ
ไม่ถึง 2 นาทีพี่สาวก็ลุกขึ้น “ดูหนังฆาตกรรมน่ะไม่สนุกเท่ากับลงมือทำเองหรอกนะ แล้วยิ่งการฉลองหลังล้างแค้นเสร็จยิ่งสนุกอย่างคาดไม่ถึง”
“พี่หวาน”
“อะไร”
“หมายความว่าอะไร”
“จะต้องแปลอะไร ความหมายตามนั้น” พี่สาวบอกเหมือนไม่สนใจ
ทั้งที่ยังติดใจอยู่ แต่ไข่ตุ๋นรู้ว่า ควรถามเรื่องเมื่อตอนเที่ยงก่อน
“แล้วเรื่องที่พี่บอกว่า จะกลับมาคุยน่ะ”
สกาวยักไหล่ “เรื่องอะไร ลืมไปแล้ว” แต่พอหมุนตัวไป หญิงสาวก็กรีดมือเหมือนนึกขึ้นได้ “ตอนนั้นแกโทรมา ตอนที่ฉันกำลังคุยกับคนอื่นอยู่ก็เลยบอกๆ ไปงั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก นี่อย่าบอกนะว่าแกรีบกลับมารอฉันน่ะ”
“พี่หวาน” ไข่ตุ๋นเรียกพี่สาวอีกครั้ง ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล
สกาวแตะที่แก้มของน้องชายเบาๆ “อย่าคิดเยอะ อย่ากังวล คราวนี้ฉันจะไม่ทำให้แกต้องเดือดร้อน”
“แสดงว่าพี่ไปทำอะไรมา”
“ทำอะไร ไม่มี๊” สกาวทำเสียงสูง หันหลังกลับเข้าไปในห้องนอน พร้อมกับเสียงหัวเราะแปร่งหู

หวานที่ร้ายกาจมาตั้งแต่ไหนแต่ไรก็ยังคงเป็นอย่างนั้น เธอมั่นใจและไม่แคร์ว่าใครจะคิดอะไร ไม่สนใจว่าจะทำให้ใครต้องอับอาย และไม่มีใครทำให้เธออับอายได้เพราะหวานจะตอบโต้กลับไปแรงเป็นเท่าตัว
ถึงจะเป็นฝาแฝดกัน แต่หวานกับไข่ตุ๋นก็ไม่เคยมีความรู้สึกผูกพันกันแบบที่เรียกว่าลางสังหรณ์ของคู่แฝด หรืออะไรแบบนั้น แม้แต่ในตอนที่เกิดเรื่องร้ายกับหวาน แฝดผู้น้องคนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติอะไรจนกระทั่งโรงพยาบาลโทรมาว่าพี่สาวถูกส่งตัวมาที่โรงพยาบาล
ช่วงเวลาที่ยืนอยู่ข้างเตียงคนเจ็บ มันคือช่วงเวลาที่ไข่ตุ๋นโทษตัวเอง โทษความไม่ผูกพัน โทษความไม่ใส่ใจ
แต่ถึงอย่างนั้น คู่แฝดก็ยังคงเป็นเหมือนคนโกรธกันอยู่เหมือนเดิม
ถึงเรื่องมันจะผ่านมานานหลายปี แต่บางคืนไข่ตุ๋นยังคงได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากห้องนอนที่มักจะถูกปิดล็อกอยู่เสมอ
ห้องนั้นเป็นหนึ่งในความไม่สบายใจ เมื่อวันหนึ่งหวานสั่งห้ามไข่ตุ๋น และแม่บ้านเข้าไปในห้องนอนส่วนตัว เรื่องล็อกห้องน่ะเป็นเรื่องปกติของหวานอยู่แล้ว
แต่ในใจของคนรับคำสั่ง มันร้องประท้วงขึ้นมาทันทีว่ามีเรื่องไม่ปกติเกิดขึ้น
มันอาจเกิดจากการไปยุ่งกับหวานมากเกินไป หรือการประชดที่ไม่เคยใส่ใจกันเลยก็ได้ทั้งนั้น
หลังจากนั้นไม่นาน หวานก็เริ่มหายไปครั้งละหลายคืน รวมถึงช่วงที่เพิ่งจะมารู้ในภายในหลังว่าไปมีอะไรกับชิณณะด้วย
ไม่อยากคิดว่ามันคือความรู้สึกสังหรณ์ใจ เพราะมันคือสิ่งที่เห็นได้ชัดเจนว่าหวานเปลี่ยนไป ในทางที่ร้ายกว่าเดิม
และที่ยังคงสงสัยไม่หายก็คือ หวานเอาเงิน 2 ล้านไปทำอะไร

แค่เพียงภาพข่าวจากโทรทัศน์ เงินของชิณณะ และคำพูดเพียงไม่กี่คำของหวาน ก็ทำให้ไข่ตุ๋นผูกเรื่องราวที่ทำให้รู้สึกกลัวพี่สาวของตัวเอง

หนุ่มตัวเล็กส่งเงินให้คนขับรถแท็กซี่แล้วเปิดประตูรถก้าวลงมา ชายหนุ่มรูปร่างแบบนายทหารก็ก้าวเข้ามาหา ทันที เยื้องไปทางด้านหลังยังคงเป็นชายหนุ่มดวงตาเรียวยาว ที่ทำให้ไข่ตุ๋นรู้สึกอึดอัดได้เพียงแค่ถูกมอง
“ชีคให้มารถแท็กซี่เองจริงๆ หรือเนี่ย”
ไข่ตุ๋นยกมือไหว้ “สวัสดีครับคุณโต้ง”
“สวัสดี เรียกพี่ก็ได้นะ มากันเถอะ แม่รออยู่บอกว่าถ้าไข่ตุ๋นไม่มาก็จะไม่ออกไปที่สนาม”

คุณหญิงนั่งรออยู่ที่คลับเฮ้าส์ นั่งนิ่งๆ มองออกไปด้านนอกแล้วหันกลับมาทันทีที่โต้งบอกว่าไข่ตุ๋นมาแล้ว
...เป็นอาการที่คล้ายกับพี่หวาน เมื่อครั้งที่เกิดเรื่องใหม่ๆ...
...เป็นภาพซ้อนทับที่ทำให้รู้สึกไม่สบายใจ....
ไข่ตุ๋นสลัดความขุ่นมัวของความโศกเศร้า และความแค้นที่ปกคลุมทุกคนรอบตัว รวมถึงตัวเองแล้วยกมือสวัสดีคุณหญิงที่ยิ้มรับทันที

“อาทิตย์หน้า แม่ไปรับนะ จะได้ไม่ต้องนั่งรถมาเอง”
“ไม่เป็นไรครับ ผมมาเองได้”
โต้งเอาน้ำดื่มมาส่งให้ พร้อมกับหมวกสีเข้ม ปักอักษรตัวที
“แดดเริ่มร้อน ต้องดื่มน้ำเรื่อยๆ แล้วก็สวมหมวกไว้”
“หมวกสวยนะ” คุณหญิงบอก “ชอบมั้ย โต้งเขามีหลายใบ แต่แม่ว่าโต้งซื้อใบใหม่ให้น้องดีกว่า”
“นี่ก็ใหม่นะแม่”
“อ้าวแล้วทำไมมีชื่อโต้งล่ะ”
โต้งดูเก้อ ขณะที่ไข่ตุ๋นบอกยิ้มๆ “ไม่เป็นไรครับ ใบนี้ก็สวยดี”
ทั้ง 3 คนเดินไปที่รถกอล์ฟคันเล็ก ถึงได้รู้ว่าคุณหญิงไม่ได้เล่นกอล์ฟ แต่ที่ตามมาก็เพื่อรับแดดตอนเช้า และหากิจกรรมเพื่อบรรเทาอาการซึมเศร้าเท่านั้น
พอโต้งมาถึง ชิณณะก็เปลี่ยนให้โต้งเป็นคนเล่นกับพ่อ และเพื่อนๆ
ดวงตาสีเข้มหันมามองเป็นระยะ ขณะที่คุณหญิงคุยกับไข่ตุ๋นไปเรื่อย และเมื่อแยกออกมาห่างจากทุกคน คุณหญิงเปิดกระเป๋าส่งรูปภาพใบเล็กให้ไข่ตุ๋นดู
“นี่ไงเล็ก”
ภาพชายหนุ่มยิ้มกว้าง แววตาเจ้าอารมณ์
....ดูคุ้นตา...

คุณหญิงรีบเก็บรูปลงกระเป๋าเมื่อพ่อหันมามอง “พ่อเขาไม่อยากให้แม่เก็บไว้กับตัวน่ะ ไม่อยากให้แม่นั่งดูรูปแล้วร้องไห้ เพราะเขาเชื่อว่า เล็กหนีไปด้วยอะไรสักอย่าง อาจหนีหนี้พนันบอล หรืออะไรสักอย่างเดี๋ยวก็กลับมา เพียงแต่แม่ทำใจไม่ได้ ถึงไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่แม่ก็เลี้ยงมากับมือ จะหลงผิดขนาดนั้นได้ยังไง”
พอเริ่มเรื่องของลูกชายคนเล็ก คุณหญิงก็พูดไปเรื่อยๆ
ไข่ตุ๋นหันไปมองชิณณะ ไม่รู้เหมือนกันว่าในกรณีนี้ควรจะชวนคุยเรื่องนี้ต่อไป หรือแค่ฟังเฉยๆ หรือจะเปลี่ยนเรื่องคุย
ชิณณะเหมือนรู้ใจ เดินเข้ามาหา “คุยสนุกเชียวนะครับ”
“อย่าเชียวนะชีค แทนที่จะพาน้องมาพร้อมกัน กลับให้น้องนั่งรถมาเอง แม่จะคิดบัญชีกับชีคทีหลัง”
คุณหญิงหันมาต่อว่าคนตัวโตที่ยิ้มพราว
“เอาเลยแม่ จัดการเลย” โต้งสนับสนุนเต็มที่ เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคน
จนกระทั่งถึงเวลาแยกย้าย ไข่ตุ๋นเดินตามชิณณะมาที่รถ นั่งเงียบมาจนถึงบ้านถึงได้พูดขึ้น
“คุณหญิงก็แค่คิดถึงลูก ไม่ต้องให้ผมทำงานนี้ก็ได้”
 ชิณณะหันมามองด้วยสายตาเหมือนกำลังตำหนิว่าเกี่ยงงาน
ไข่ตุ๋นมองไปทางอื่น พูดเรียบๆ ไร้ความรู้สึกเหมือนที่ผ่านมา
“ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าต้องทำอย่างไร คุณหญิงก็รู้ แล้วคุณจะพาผมเข้าไปเกี่ยวข้องกับพวกเขาทำไม”
“นี่ฉันมองคนผิดใช่มั้ย ฉันคิดว่าเธอไม่เหมือนพี่สาวของเธอ ที่แท้ก็เหมือนกัน เริ่มต้นทำท่าเหมือนเป็นคนดี แต่สุดท้ายก็ไม่มีหัวใจเหมือนกัน”
ไข่ตุ๋นกำมือแน่น ดวงตาที่มองกลับมาเต็มไปด้วยความโกรธ
“โกรธ แล้วไง เธอทำอะไรฉันได้” ชิณณะท้าทาย
ไข่ตุ๋นพุ่งเข้าหา แต่หมัดที่เงื้อขึ้นสูงถูกคว้าไว้แล้วพลิกไขว้หลัง ดึงร่างที่เล็กมากกว่าคืบตรงเข้ามาหา
“คุณหญิงให้ดูอะไร”
ไข่ตุ๋นพยายามดิ้นหนี “ไปถามเองสิ”
“ไม่ ฉันจะถามเธอนี่แหละ”
“ปล่อย”
“ไม่ ตอบฉันมาก่อน รูปใคร รูปเล็กใช่มั้ย”
“เออ” ไข่ตุ๋นกระแทกเสียงใส่หน้า
มือที่จับล็อกข้อมืออยู่คลายออก แต่กลับกลายเป็นโดนกอดรัดแน่น
“จะกอดไว้ทำไมนะ ปล่อยโว้ย!”
“ถ้าอยากให้คนงานออกมาดูกันให้หมดบ้านก็ร้องเสียงดังๆ เลยนะ เพราะนี่มันบ้านฉัน”
“อะ ไอ้ ไอ้..ปล่อย” ไข่ตุ๋นกัดฟันแน่น
“ฟังนะ ไข่ตุ๋น คุณหญิงเคยพยายามฆ่าตัวตายตอนที่เล็กหายไป”
“คนเป็นโรคซึมเศร้า ก็ผ่านช่วงเวลาแบบนั้นทุกคนน่ะแหละ”
“ใครเป็นโรคซึมเศร้า”
ไข่ตุ๋นหุบปากทันที ชิณณะยกอุ้มจนตัวลอย ทีแรกเหมือนจะพาเข้าไปในห้องทำงาน แต่กลับเปลี่ยนใจอุ้มขึ้นไปที่ห้องนอนชั้นบน ขณะที่เด็กหนุ่มทั้งโวยวาย ทั้งชกที่แผ่นหลังกว้าง
“ปล่อย ไอ้บ้า ไอ้พวกบ้าอำนาจ ปล่อยโว้ยยยย!”
แต่สุดท้ายไข่ตุ๋นก็ถูกโยนลงบนเตียงกว้าง ชิณณะยืนมองนิ่งๆ
“สกาวเป็นโรคซึมเศร้าใช่มั้ย”
ไข่ตุ๋นลุกขึ้นยืนบนเตียง “ก็รู้อยู่แล้วทุกอย่าง จะต้องมาซักผมทำไม”
“เปล่า ฉันไม่ได้รู้ทุกเรื่อง”
“ก็วันที่คุณเจอพี่คุณพูดถึง...”
“คลิป กับบาหลี”
ไข่ตุ๋นทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง ทำให้ชิณณะนั่งลงเหมือนกัน “ฉันรู้ว่ามันเคยมี แต่ตอนนี้มันถูกลบไปแล้ว”
แม้ชิณณะจะบอกว่ามันถูกลบไปแล้ว แต่ดวงตาที่มองมาก็เหมือนรู้อยู่แก่ใจว่าต้นฉบับมันอาจจะยังอยู่ที่ไหนสักแห่ง
“พ่อแม่เธอรู้เรื่องสกาวหรือเปล่า”

ไข่ตุ๋นส่ายหน้า ทั้งปัดมือใหญ่ที่เอื้อมมาจะจับศีรษะ
“ไม่น่ารักเลย”
“อยากได้น่ารักก็ไปหาสกาวของคุณสิ”
ชิณณะจ้องมองแล้วหัวเราะหึหึ ทำให้หนุ่มตัวเล็กตวัดตามอง
มันไม่ได้เหมือนกำลังโดนค้อน แต่เหมือนกำลังโดนอาฆาตมากกว่า
“ตอนแรกที่เจอกันสกาวน่ารักจริงๆ จนกระทั่งเช้าวันที่ฉันรู้ตัวว่าโดนหลอก ซึ่งตรงข้ามกับเธอ”
พูดขนาดนี้แต่ดวงตากลมคู่นั้นยังคงแฝงแววไม่ชอบใจอยู่เหมือนเดิม “คุณอาจกำลังโดนผมหลอกอยู่เหมือนกันก็ได้”
คนตัวโตพยักหน้า “นั่นสินะ ตอนแรกฉันคิดว่าเธอไม่ต่างจากสกาว ต่อมาก็คิดว่าฉันไว้ใจให้ดูแลแม่ของเพื่อนได้ แต่ตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าเธอก็แค่วัยรุ่นรักสบาย”
มือขาวๆ ผลักที่ไหล่หนาที่แทบไม่สั่นไหว “ไม่ว่าคนอื่นสักนาทีนี่มันจะขาดใจตายมั้ยเนี่ย ห๊ะ!”
ชิณณะคว้าข้อมือแล้วคว้ากอด แต่เจ้าตัวก็ยังคงขัดขืนถีบตัวสุดฤทธิ์
“ปล่อย!”
“แล้วใครเข้าหาก่อน”
“ไม่ได้เข้ามาเพื่อให้กอดสักหน่อย ปล่อยสิโว้ย”
ยิ่งขัดขืนสถานการณ์ยิ่งคับขัน ข้อมือบางถูกรวบกดอยู่เหนือศีรษะ ร่างกายสูงใหญ่คร่อมอยู่ข้างบน ไข่ตุ๋นได้แต่กัดปากอย่างขัดใจ
“มีเหตุผลอื่นอีกหรือเปล่า ที่จะไม่ไปดูแลคุณหญิง”
“ไม่มี”
“ถ้าไม่มี ฉันจะสรุปว่าเธอเป็นวัยรุ่นรักสบาย”
ไข่ตุ๋นตอบโต้ด้วยการจ้องหน้า
“ว่าไง อาทิตย์หน้าจะไปหาคุณหญิงที่สนามกอล์ฟมั้ย”
“แล้วผมจะโทรบอก”
“ทำไม”
“ก็จะทำไม ผมก็มีเรื่องที่ต้องทำเหมือนกัน”
“เช้าวันอาทิตย์นี่นะ”
พอไข่ตุ๋นเงียบ ชิณณะก็พูดต่อ “อย่าบอกนะว่า เธอเกี่ยวข้องกับการที่เล็กหายไป ก็เลยรู้สึกลำบากใจที่จะมาดูแลแม่ของเขา”
เพียงแค่คิ้วที่ขมวด ท่าทีลังเลเพียงวูบ ก็พาให้อีกคนเริ่มคิดหนัก คลายมือที่กดไว้
“ผมกับพี่ไม่เกี่ยวกับที่เขาหายไปหรอกน่า แค่คิดว่าผมคุ้นหน้าเขา แต่อาจไม่ใช่ก็ได้เพราะผมเห็นคลิปนั่นแค่แวบเดียว แล้วก็ไม่ได้ดูทั้งหมด”

พอไข่ตุ๋นพูดคำว่าคลิป ชิณณะก็นึกไปถึงรายงานเกี่ยวกับสกาว
...ยังไม่แน่ใจว่าใช่หรือไม่..
...แต่ย่อมต้องเป็นความลำบากใจ ที่จะต้องมาดูแล แม่ของคนที่อาจเป็นคนทำร้ายพี่สาวของตัวเอง...
ดวงตาสีเข้มมองใบหน้าคนที่พยายามซ่อนความรู้สึก เก็บความคิดทั้งหมดไว้เพียงลำพัง นับว่าเก่งมากที่เห็นรูปของเล็กแล้วไม่ได้แสดงอาการ หรือซักถามอะไร เพื่อที่จะรอมาคุยกับชิณณะโดยตรง

พอยกมือแตะแก้มใส ไข่ตุ๋นก็หันหน้าหนี จะลุกขึ้น มือใหญ่เปลี่ยนไปกดไหล่ให้ลงนอนเหมือนเดิม ดวงตาสีเข้มมองมานิ่งๆ ขณะที่เคลื่อนไหวร่างกาย ยกตัวขึ้นคร่อมแล้วแทรกขาเบียด เจตนาเสียดสีเป้ากางเกงของไข่ตุ๋นตรงๆ
“อะ” ไข่ตุ๋นส่งเสียงค้าน ร่างกายขัดขืน มือเล็กดันไหล่กว้าง “คุยธรรมดากับใครเขาไม่เป็นหรือไงนะ”
“เป็น...”
..เพียงแต่หนุ่มคนนี้กลับแตกต่างจากคนอื่น ไม่ต้องออดอ้อนเอาใจให้ท่า หรือแสดงความต้องการอะไร ก็ทำให้คนที่เชื่อมั่นในตัวเอง คนที่พบเจอคนมามากมายหลายแบบ กลับรู้สึกต้องการหนุ่มคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ จนต้องเตือนตัวเองด้วยเรื่องของสกาว
ซึ่งมันก็กลายเป็นข้ออ้างที่อ่อนแรงลงเรื่อยๆ...
นิ้วมือใหญ่เกลี่ยแก้มที่หันหนีไปทางอื่น เสียงฮึดฮัด ท่าทีต่อต้าน แม้แต่ดวงตาโกรธนั่น กลับไม่ได้ทำให้คนตัวโตหยุดมือที่สัมผัสริมฝีปาก ไข่ตุ๋นพลิกหน้างับปลายนิ้ว จนชิณณะชะงักมือ
แต่ไม่มีเสียงร้อง
ไข่ตุ๋นดูงง ที่ชิณณะดูเฉยๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไร

....ที่เอาเปรียบหนุ่มคนนี้อยู่ทุกเมื่อที่มีโอกาส ทั้งที่เขาต่อต้าน มันเป็นคนละเรื่องกับสกาว
ในทางตรงข้าม ในช่วงเวลานี้ กลับแทบไม่มีแม้แต่เงาของสกาวหลงเหลืออยู่ ต่อให้หัวข้อที่กำลังคุยกันเรื่องสกาวก็ตาม
ที่ชัดเจนอยู่ในเวลานี้ คือ......

ฟันคมคลาย แต่แทนที่จะดึงนิ้วออก กลับแทรกแตะที่ปลายลิ้นหยอกล้อแล้วสอดลึกลงไปอีก
ไข่ตุ๋นหลับตาแน่น รู้ดีว่าที่ชิณณะกำลังทำอยู่มีความหมายว่าอะไร มือที่พยายามดันไหล่กว้าง กับที่ทานแรงข้อมือเหมือนจะหมดแรง
...สกาวน่ากอด แต่ไม่ได้น่ารัก ส่วนคนนี้เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง....
ปลายนิ้วที่หยอกล้อถอนออกมาแตะริมฝีปากบาง แล้วแทนที่ด้วยริมฝีปากหนาค่อยเพิ่มน้ำหนัก เม้มดูดละเลียดชิมอย่างอ้อยอิ่ง กว่าจะแทรกลิ้นม้วนดูดแล้วคลาย เอียงหน้าหามุมดูดลิ้น เล็มริมฝีปาก
เสียงท้วงในลำคอเมื่อลืมตัวทำแรง ทำให้ผละออกจูบที่มุมปาก แล้วไล่ตามจูบปากที่เบี่ยงหนี เล็มริมฝีปากแลกลิ้นอีกครั้ง
มือใหญ่ลูบไล้ต้นขา ทำเด็กหนุ่มลืมตาโพลง พยายามดิ้นหนีติดที่ถูกกดทับไว้ทั้งตัว
ถอนจูบคราวนี้ ไข่ตุ๋นถึงกับหอบ
"ผมไม่นอนกับคุณ"
"ครับ"
ชิณณะจูบหน้าผากสวย "ไข่ตุ๋น จำไว้นะ ไม่ว่าไข่ตุ็๋๋นจะหนีหรือจะสู้ พี่จะอยู่กับเธอเสมอ”

======จบตอนที่ 4========

ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ
พบกันวันเสาร์นะครับ
ไจฟ์ครับ

[nokkie]

ปริศนาเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ หรือว่าเรื่องนี้จะเป็นแนวฆาตกรรม 

[route rover]

สกาวดูเป็นโรคจิตอ่อนๆ แล้วมั๊งเนี่ย ไม่น่าจะซึมเศร้าแล้วละ

เหตุผลที่สกาวเป็นแบบนี้ ต้องมีสักอย่างที่เกี่ยวข้องกะลูกคุณหญิงนะ

เดาไปเรื่อย    รออ่านต่อค่ะ  :กอด1

[nolirin]

 
เริ่มมีความเชื่อมโยงและเกี่ยวพันกัน
จะเป็นอย่างที่เราคิดไหมนะ เอ๊ะ..หรือเราจะโดนหลอก  รออ่านต่อดีกว่า

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

มาแนวไหน

[Satang_P]

น่าตื่นเต้นจัง รอตอนต่อไปนะ 

[Yukisae]

สกาวโดนหลอกไปถ่ายคลิป
ตอนนี้เลยตามแก้แค้น
มาคบกับชิณณะเพราะต้องใช้เงินเยอะ
แต่ไม่อยากให้ทางบ้านรู้???
โอ้.........แบบนี้นี่เอง
++จ้า

[iforgive]

บุคคลที่น่าสงสัยคือคนที่มักอยู่กับโต้งหรือเปล่า
หรือว่าจะเป็นคนที่รู้อะไรบางอย่างและเป็นผู้คลายปมปริศนาหว่า