หัวข้อ: "Cloud"

[Whatever it is]

งืมม ไข่ตุ๋นเป็นคนระวังจนติดเป็นนิสัยไปแระ

[why yyy]

ขอบคุณ

[yayee2]

เรื่องราวก็คลี่คลายไป ให้ใจรู้สึกโล่งๆเวลาอ่านแล้วล่ะ
แต่พีชีคนี่ซี  หึ หึ หึ คงต้องรอหน่อยละ
บางทีการรอคอยอะไรนี่ มันก็ทำให้ชีวิตเราไม่ชืดชา/ไม่น่าเบื่อจนเกินไปเหมือนกันนะ

[takara]

เย้เย้ พี่ชีคได้หมั้นไข่ตุ๋นแล้ว

[iammz]

ไข่ตุ๋นเด็กแนว 5555555+

คุณชีครออีกนิดนะ

 

[andear]

รออีกนิดสินะ 

[kyoya11]

ตอนหน้าๆ จะมีอะไรที่มันหวานๆใช่มั้ย

[Jthida]

สงสารน้ำหวาน

[Jthida]

ไม่อยากได้เพราะมันแพง โถ่ๆ ทำไมไข่ตุ๋นถึงได้ยึดติดกับมันนัก

[yeyong]

อึมครึมมานาน อ่านตอนนี้รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลย

[Gohan]

อ่านแบบขมวดคิ้วมานานสองนาน
พอเจอฉากพี่ชีคไหว้พ่อจะขอเอาแหวนให้น้อง
โอยยย อยากจะละลาย พี่ชีคอบอุ่นอะ เป็นผู้ใหญ่ดีจัง
คุณพ่อทำถูกแล้ว ยัดเยียดน้องตุ๋นให้ไปเลย 555 (ออกนอกหน้ามาก)
ส่วนหวาน ปมในใจคลายแล้วด้วยตัวเอง สักวันจะดีขึ้นอย่างแน่นอน
น้องตุ๋นก็เหมือนกัน รีบคลายปมในใจนะ พี่ชีคจะได้มั่นใจอย่าง 100 % ซะที
ใกล้จบแล้ว รอตอนหวานๆ มาเยือน

ขอบคุณสองหนุ่มครับ 

[MiSS-U]

 

ดีจังทุกอย่างคลี่คลาย  เหลือก็แต่รอคู่รักเค้าสวีทกัน

+1และเป็ด

[EverGreen™]

เอิ้วววววววว

 

[phoenixa]

แอบมีช่วงหวานๆ แล้ว
แต่หวานน้อย น้อยมากๆ
เพราะไข่ตุ๋นเฉยๆ ขนาดนี้สินะ
พี่ชีคทำยังไงก็ได้ให้น้องเขินหน่อยเร็ว
อยากเห็นๆ

[little_nok]

ตอนนี้รู้สึกไข่ตุ๋นอ่อนลงมาก
เกือบเป็นคนละคน
ตอน 14.5  อยู่ตรงไหนค่ะ งงๆ

[RoseBullet]

ใช่ๆ รู้สึกว่าไข่ตุ๋นยอมลดกำแพงตัวเองลงมาแล้วอย่างเห็นได้ชัด
พี่ชีคคค หวานเนะ~ มีหมั้นกันไว้ก่อนด้วย
น้องตุ๋นนี่ก็ห่วงเรื่องราคาแหวน เข้าใจว่าเพราะเรื่องเงินที่พี่ก่อไว้ด้วย
หายไม่เป็นไร อีกสิบวงพี่ชีคก็ซื้อได้ ฮ่าาาาาา
หวังว่าเรื่องหนี้ที่ติดค้างในใจไข่ตุ๋นจะมีทางออกดีๆเนอะ

[КίmY]

แว้กก สวมแหวนต่อหน้าพ่อแม่กันเลยที่เดียว  งืออ  ปลื้มง่ะ
รอนะฮะ  :')

[cavalli]

 

อาบน้ำ ตัวเย็น อยุ่ในห้อง 2 คน มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง น๊า คิคิ

[tuek]

ชีคจับไข่ตุ๋นหมั้นได้ก็สุดยอดแล้ว

[- คราส -]

ตอนที่สิบสี่ โต้งก้อง    เปิดตอนมาตกใจว่าหวานเป็นคนฆ่าจริงๆเหรอนี่
พอท้ายตอนค่อยคลี่คลาย

ตอนที่สิบห้า ดูน้องจะเปิดใจให้พี่ชีคมากขึ้นนะ

[pochu52]

ชัดเจนขึ้นแล้วเรื่องหวาน เหลือก็แค่น้องไข่ตุ๋นนี้แหละ 555 จะยอมพี่ชีคซักที นี้ขนาดตกกระไดพลอยหมั้นแบบเต็มใจไปแล้วนา ^^

[mellowshroom]

"รออีกนิดนะครับ" ..แค่นี้ก็ฟินแล้ว 

[fanfic2010]

เขามาให้กำลังใจและยืนยันว่า ยังเป็นแฟนคลับอยู่อย่างเหนียวแน่น
ถึงแม้จะแอบซุ่มเสียเป็นส่วนใหญ่555555

[เพื่อนบ้าน]

  ห๊ะ !! หมั้นกันแล้ว

บทจะยอมก็ยอมง่ายๆ รวดเร็วดีจัง
แต่ .. 55 สุดท้ายนอกจากหวานแล้วไข่ตุ๋นก็ต้องคุยกับจิตแพทย์
คุยๆบ้างก็ดีนะ พี่เครียดแทน แล้วสรุปสามคนนั้นฆ่าตัวตายเองหรอ
โหหหห ไอ่เราก็คิดไปซะไกล ถึงวิธีฆาตกรรมอันแยบยล
แต่คนแรกที่ออกข่าวโดนไฟเผาไม่ใช่หรอ เผาตัวเองหรอ ?? เออ บ้าดี -*-
เอ๊ะ หรือพี่ควรกลับไปอ่านอีกรอบดี เหอๆๆ เอาเป็นว่าหวานกว่านี้มีอีกไหม
ไหนๆลุงก็ชอบมาน้ำเน่าใส่ตุ๋นแล้ว เอาให้หวานตายกันไปเลยนะ อิอิ

รอตอนต่อไปจ๊ะ +

[BeeRY]

เป็นอีกตอนที่อ่านไปแล้วก็ต้องอุทานออกมาว่า "ไข่ตุ๋นน่ารักอ๊ะ "
เป็นกำลังใจให้หวานนะ สู้ๆ ถ้าหวานหายดีแล้วเชื่อว่าไข่ตุ๋นน่าจะยิ้มได้มากกว่านี้ พี่ชีคก็จะมีความสุขมากขึ้นด้วย
มาอ่านซะช้า พรุ่งนี้ก็มาอีกตอนแล้ว รอค่ะ

[Paracetamol]

แล้วฝั่งบ้านชิณณะว่าไงบ้าง
ทุกอย่างคลี่คลายแล้วนะ ดีจัง 

[jiki]

ตอนนี้มัน...หนักแน่นทางความรู้สึกจัง บทสรุป ผลกรรมของการกระทำมันย้อนเข้าหาคนกระทำหมด สร้างปมใดไว้ก็ต้องกลับไปแก้ไข

  เขียนเรื่องนี้สองหนุ่มเหนื่อยกันแย่เลยนะ

ขอบคุณที่เขียนให้อ่านนะ

[Ju]

ลงเอยกันแล้ว

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 16

ใส่บาตรด้วยกันตอนเช้าแล้ว ขับรถกลับมากรุงเทพฯ ก้องกับแม่บ้านของชิณณะมารอไข่ตุ๋นอยู่ที่คอนโดฯ เพื่อเก็บของขณะที่ชิณณะไปทำงานต่อแล้วนัดเจอกันที่บ้านตอนอาหารค่ำ
ไข่ตุ๋นมีท่าทีเกรงใจก้องกับแม่บ้านมาก แต่ก็ยอมให้ทั้งคู่ช่วยเก็บของ
"จะว่าอะไรมั้ยครับ ถ้าผมจะเสนอว่า ให้เอาไปแต่เสื้อผ้ากับหนังสือเรียน พวกของอย่างอื่นน่ะ ทิ้งไว้อย่างนี้เดี๋ยวผมจัดการาจเซลล์เคลียร์ของให้"
ไข่ตุ๋นดูอึ้งๆ ก้องก็เลยทำท่ากระซิบกระซาบ "เก็บเงินสดไว้กับตัวดีกว่าเก็บของใส่กล่องซุกไว้ที่มุมห้องให้ฝุ่นจับนะครับ แต่ถ้าเป็นของสำคัญอย่างรูปถ่ายครอบครัว ถ้วยรางวัล หรือของเก่าของสะสมก็น่าเก็บไว้"
"ผมไม่ได้เก็บสะสมของมีค่าแบบนั้น แต่ถ้าเป็นพวกผลการเรียนผมเก็บไว้ที่บ้านเชียงใหม่"
"ฉลาดมาก" ก้องชมอย่างจริงใจ “เดี๋ยวพวกเครื่องเรือน ของใช้พวกนี้ผมจัดการเอง”
หลังจากที่ต้องยอมรับปัญหาที่อยู่รอบตัว
เห็นพี่สาวฆ่าคนตายต่อหน้า ตามมาด้วยพี่สาวที่กลับไปมีอาการซึมเศร้ารุนแรงกว่าเดิม อารมณ์ขันของก้องทำให้ไข่ตุ๋นคลายความกังวลลงไปได้มาก
เสร็จจากการเก็บของก้องมาส่งไข่ตุ๋นที่บ้านชิณณะแล้วกลับไปทำงาน

จนเกือบหกโมงเย็น มีเสียงรถแล่นเข้ามาในบ้าน แต่คนที่มาเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่ ที่รับไหว้ไข่ตุ๋นแล้วก็เดินนำเข้าไปในบ้าน แม่บ้านของชิณณะกระซิบบอก
“ท่านประธาน คุณพ่อของคุณชิณณะค่ะ”
พ่อของชิณณะเดินเรื่อยๆ จนผ่านไปถึงสวนสวยด้านข้าง ที่จะว่าไปไข่ตุ๋นยังไม่เคยเดินเล่นมาถึงที่นี่ พอพ่อนั่งลงคนรับใช้อีกคนก็รีบวางน้ำดื่มกับผลไม้ลงบนโต๊ะ ส่วนไข่ตุ๋นนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้าม
ดวงตาสีเข้มไม่ต่างจากชิณณะมองมาตรงๆ
“ชื่ออะไรน่ะเรา”
“นิยุติ ไข่ตุ๋นครับ”
“เรียนอยู่ใช่มั้ย”
“ครับ”
“ปีไหนแล้ว”
“ปี 3 ครับ”
“บ้านอยู่ที่ไหน”
“เชียงใหม่ครับ”
“มีพี่น้องกี่คน”
“2 คนครับผมมีพี่สาวฝาแฝด”
“เขาอยู่ไหน”
“เชียงใหม่ครับ”
เสียงหัวเราะหึหึเหมือนรู้ทัน ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องคุย “เห็นชีคยุ่งๆ มาหลายเดือน แล้วเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนก็มาบอกว่าจะพาคนเข้ามาอยู่ในบ้าน ฉันยังสงสัยอยู่ว่าเป็นคนแบบไหนกันที่ทำให้มันพาเข้าบ้านได้ แต่ก็กลับเงียบไป คิดว่าเปลี่ยนใจแล้ว แต่วันนี้เจอกันที่ทำงาน เห็นว่าแหวนแม่เขาที่ชีคใส่อยู่ประจำหายไป ว่าจะถามแต่พอดีมีคนรายงานว่า มีสมาชิกใหม่เข้ามาอยู่ในบ้าน”
ไข่ตุ๋นยิ้มอ่อนๆ รู้สึกเหมือนว่าพ่อของชิณณะจะน้อยใจที่ลูกชายไม่เคยเล่าเรื่องของไข่ตุ๋นให้ฟัง มากกว่าการที่จะมาที่นี่เพื่อแสดงท่าทีคัดค้าน
เพราะถ้าจะคัดค้าน ก็คงโดนทวงแหวนแล้วก็โดนไล่ตั้งแต่หน้าบ้าน ไม่ใช่นั่งคุยทำความรู้จักกันแบบนี้
แต่อีกใจก็เตือนตัวเองว่า อย่าเพิ่งคิดอะไรง่ายๆ
เพราะชิณณะเองก็ไม่ใช่คนที่คิดอะไรแค่ชั้นเดียว แล้วคนนี้เป็นพ่อต้องเหนือกว่าลูกชายแน่ๆ
“แหวนน่ะ ชีคมันให้หรือเราบอกอยากได้วงนี้”
“คุณชิณณะให้ครับ”
พ่อถอนหายใจหนักๆ “แหวนของแม่เขา ไม่ใช่แหวนแต่งงานหรอกนะ ฉันให้แม่ตั้งแต่ตอนที่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน แต่แม่เขาก็ชอบมันมาก”
“ผมทราบว่าแหวนวงนี้มีค่ามาก แต่คุณชิณณะบอกว่า ถ้าจะเปลี่ยนให้กลับมาที่นี่ก่อนแล้วค่อยไปเลือกใหม่”
“แล้วเธอคิดว่ายังไง แหวนนี้สวยไม่พอหรือไง”
“ไม่ใช่นะครับ” ไข่ตุ๋นรีบบอก “แหวนสวยมาก แต่ที่ผ่านมาคุณชิณณะก็ช่วยผมกับพี่สาวไว้มาก”
พ่อของชิณณะพยักหน้าช้าๆ
เรื่องที่ไข่ตุ๋นเล่า ตรงกับที่ได้รับรายงานมาทุกอย่าง
และเด็กคนนี้ก็มีสมองมากพอที่จะรู้ว่าควรพูดอะไรแค่ไหน เพื่อไม่ให้ใครต้องเสียหาย
เป็นนิสัยพื้นฐานที่ดี
ติดเพียงเรื่องเดียว
เป็นผู้ชาย

“ชักจะหิวข้าวแล้วสิ” พ่อของชิณณะหันไปหาแม่บ้าน “ตั้งโต๊ะเลยได้มั้ย”
แม่บ้านรับคำสั่งแล้วรีบตรงไปที่ครัว ส่วนพ่อของชิณณะเดินช้าๆ กลับเข้ามาในบ้าน
“มื้อเดียวที่ชีคกินอาหารตรงเวลาก็คือมื้อเที่ยง เพราะคนอื่นเขากินกันมันก็เลยต้องกินกับเขาด้วย”
ไข่ตุ๋นคิดไปถึงตอนที่ชิณณะเคยขอให้ทำข้าวต้มมื้อค่ำให้กิน
“มองในแง่ดี มีคนมาอยู่ด้วยอาจทำให้ชีครู้จักทำอะไรเป็นเวลาขึ้นบ้าง แต่ขอเตือนไว้ว่าอนาคตเป็นเรื่องไม่แน่นอน ฉันมีลูกคนเดียว และธุรกิจไม่ใช่เรื่องของฉันกับชีค แต่ยังมีพนักงานอีกเป็นร้อย เป็นพันคน”
ดวงตากลมเหลือบมองชายสูงวัยแล้วก้มหน้าลงมองจานข้าวข้างหน้า
“ครับ แต่ความจริงแล้ว ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจ ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้”
พ่อเพียงเลิกคิ้วสูง ฟังไข่ตุ๋นพูด
“ผมบอกเขาแล้วว่า ผมสามารถอยู่ตามลำพังได้”
“เคยเห็นเวลาที่คนเขาให้อาหารเสือ หรือสิงโตมั้ย มันต่างจากเวลาให้อาหารจระเข้อย่างสิ้นเชิง เวลาที่คนเลี้ยงเขาโยนไก่เข้าไปในกรงเสือกรงสิงโต มันจะทำเหมือนไม่สนใจ เดินวนเดินอ้อมทำให้ไก่ตายใจ แล้วก็ตะปบกิน แต่ถ้าเป็นจระเข้ มันแทบจะอ้าปากรองับ แถมยังยื้อแย่งกันทั้งที่ไก่ตัวนิดเดียว”

ดวงตาที่มองมากำลังบอกว่าไม่เห็นด้วยกับการเปรียบเทียบของพ่อ ที่ว่าชิณณะเหมือนเสือ แต่ริมฝีปากกลับปิดสนิท  พ่อหัวเราะหึหึแล้วเปลี่ยนไปถามเรื่องเรียนของไข่ตุ๋นและเรื่องอื่นๆ ที่ชัดเจนว่าพ่อมาเพื่อตรวจสอบข้อมูลเพราะวิธีการถามคล้ายกับเมื่อครั้งที่โดนชิณณะซักถามเรื่องของหวานก่อนหน้านี้

ดูเหมือนพ่อมาหาเพื่อจะขู่ หรืออาจอยากทำความรู้จักกัน อยากดูท่าที ความหนักแน่นมั่นคงหรืออะไรสักอย่าง
แต่ไม่ได้มาเพื่อกีดกันแน่นอน

เมื่อมื้ออาหารผ่านไป พ่อเดินนำออกมาที่รถที่จอดรออยู่
เด็กสาวที่ยังแต่งเครื่องแบบนักเรียนโรงเรียนนานาชาติเพิ่งเข้ามาในบ้าน
“นั่นไหม นับญาติแล้วพ่อเป็นตามัน แต่มันเรียกเจ้าชีคว่าพี่”
ไหมสวัสดีไข่ตุ๋น พร้อมกับยิ้มคุ้นเคยเหมือนคราวที่พบกับแต้ว
พ่อยกมือบอกกับไหมว่า มีเรื่องอะไรเดี๋ยวค่อยคุยกัน แต่หันมาหาไข่ตุ๋น    
“อนาคตเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน”
“ครับ”
“แต่มันเป็นเรื่องของอนาคต สำคัญคือต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด” ก่อนที่จะขึ้นรถออกไป พ่อหันมาหาไข่ตุ๋น “ฝากบอกด้วยว่าฉันโกรธมันมาก....น่าเสียดายที่เธอเป็นผู้ชาย”

ชิณณะกลับเข้าบ้านเกือบสี่ทุ่มพร้อมรอยยิ้มกว้าง
“เจอพ่อแล้วใช่มั้ย”
“ครับ พ่อบอกว่าโกรธคุณมาก” ไข่ตุ๋นบอกขณะที่มองหน้าคนอารมณ์ดี “คุณพบกับพ่อแล้วใช่มั้ยครับ”
“เจอแล้วที่งานเลี้ยงเมื่อหัวค่ำ เขาออกจากที่ทำงานมากินข้าวกับไข่ตุ๋น แล้วไปเจอพี่ที่งานเลี้ยง”
ทั้งที่ชิณณะมีท่าทีมีความสุขแต่ในใจของไข่ตุ๋นกลับรู้สึกว่า ชิณณะกำลังพยายามทำตัวมีความสุขเพื่อไม่ให้ไข่ตุ๋นเป็นกังวล
“ผมเพิ่งพบกับพ่อคุณเป็นครั้งแรก”
“พี่อยากรอให้แน่ใจว่าไข่ตุ๋นพร้อมที่จะพบกับครอบครัวของพี่ เพราะที่ผ่านมาเหมือนพี่หาเรื่องมาให้ไข่ตุ๋นไม่หยุด” ไข่ตุ๋นร้องหื้อไม่เห็นด้วยทันที แต่ชิณณะไม่ยอมเปิดโอกาสให้ขัด “พอพ่อกับแม่ของไข่ตุ๋นยกให้ พี่เลยรีบรับ กะว่าวันเสาร์จะพาไปหาพ่อที่บ้าน แต่เขากลับมาหาไข่ตุ๋นเสียก่อน”

ไข่ตุ๋นคิดตาม ท่าทางพ่อของชิณณะจะใจร้อนกว่าลูกชาย ส่วนลูกชายยังคงยึดหลักการเตรียมให้พร้อมแล้วคอยลงมือ

จนเมื่ออยู่ตามลำพังในห้องนอน ไข่ตุ๋นถึงได้ถามเรื่องที่สงสัย
“คุณพ่อคุณไม่เห็นด้วยที่คุณพาผมมาอยู่บ้านนี้ใช่มั้ยครับ”
“ไม่ใช่ไม่เห็นด้วยหรอกนะ เขาก็แค่คิดเป็นห่วงไปล่วงหน้าแบบคนเป็นพ่อที่มีลูกชายคนเดียว”
“ผมก็คิดว่าอย่างนั้น”
“เขาไม่ได้สนใจเรื่องอุ้มหลานหรอกน่า ลูกอา ลูกป้าตั้งหลายคน เขาห่วงว่าการเป็นโสดหรือการไม่มีลูกมันทำให้เราตัดสินใจอะไรไม่รอบคอบ เกิดวันหนึ่งพี่หมดความท้าทายกับงานที่ทำ พี่อาจทิ้งบริษัทแล้วไปอยู่เกาะคนเดียวอะไรแบบนั้น”
....นับว่าเป็นพ่อที่มองลูกชายได้เด็ดขาดจริงๆ เพราะพอนึกย้อนไป ชิณณะเป็นแบบนั้น....
“เหมือนฝันไปจริงๆ ที่พี่มีไข่ตุ๋นในวันนี้”
“หื้อ” ไข่ตุ๋นส่งเสียงท้วง “ไม่ใช่คืนแรกที่อยู่ด้วยกันแบบนี้สักหน่อย เมื่อคืนนี้ผมก็นอนห้องเดียวกับคุณที่บ้านเชียงใหม่”
ดวงตาหวานกับรอยยิ้มเพียงมุมปากบอกว่าชิณณะไม่ยอมคล้อยตาม คำพูดที่บอกว่าไข่ตุ๋นไม่รู้เรื่องที่ชิณณะพูด
“ไปอาบน้ำนะครับ”
คนตัวโตแกล้งหันมาทำหน้าตาล้อเลียนอีกครั้งก่อนที่จะเข้าไปอาบน้ำ ออกมาไข่ตุ๋นนอนแล้ว แต่ขยับเข้ามานอนข้างๆ ลมหายใจสม่ำเสมอ
ชิณณะขยับตัววาดแขนรอบเอวบางทำให้ลืมตาขึ้นมามองแล้วหลับต่อ แต่ลมหายใจอุ่นปะทะที่ปลายจมูกทำให้ต้องลืมตามองอีกครั้ง
กดริมฝีปากต่อริมฝีปากแล้วเม้ม แทรกปลายลิ้นผ่านแนวฟันสวย
แรงผลักจากมือผอมบางดันที่ไหล่กว้างอ่อนแรงลง เสียงครางแผ่วในลำคอ
ชิณณะละจูบปาก เปลี่ยนมากดจูบแก้ม แล้วจูบที่ปลายจมูกมือใหญ่ที่ลูบไล้ต้นขา เรื่อยขึ้นมาถึงอกบางทำให้ไข่ตุ๋นรีบคว้าข้อมือไว้
“ไหนแต้วบอกว่า...”
“บอกว่าอะไร”
“ก็...แต้วบอกว่าคุณฝ่อมาพักใหญ่ๆ แล้วกับพี่หวานคุณก็แค่ออรัล...”
“ก็นั่นเป็นแต้วกับหวาน ไม่ใช่ไข่ตุ๋น”
แม้ห้องจะปิดไฟแต่ก็ยังรู้ว่าอีกฝ่ายหน้าแดงจัดขนาดไหน “อย่าบอกนะว่า ที่ยอมตามใจพ่อแม่ ตามใจพี่มาตลอดก็เพราะคิดว่าพี่ไม่มีน้ำยา”
“ก็....”
....จริงๆ หรือวะเนี่ย....
ชิณณะอยากหัวเราะ แต่กลับกดจูบแก้มใสเต็มแรง ทั้งฝ่ามือที่ลูบไล้ และปลายลิ้นที่ปรนเปรอให้ ยืนยันว่าชิณณะยังไม่หมด
ทั้งที่กำลังหายใจติดขัด หัวใจเต้นแปลกๆ ไม่รู้ว่าจะวางมือหรือจะขยับตัวอย่างไรดี แต่ไข่ตุ๋นก็ยังคงพยายามอธิบายความเข้าใจผิดครั้งใหญ่
“ก็คุณเที่ยวมาเยอะ แล้ว...ก็ทำงานหนักอาจเครียด ผมก็เลยคิดว่าผมควรต้องทำอย่างอื่นเพื่อให้คุณมีความสุข”
ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้มกว้าง นี่แหละไข่ตุ๋นตัวจริง
ทำเหมือนไม่สนใจ แต่ที่จริงยิ่งกว่าใส่ใจ...
“ขอบใจ แต่ถ้าอยากให้พี่มีความสุข พี่ขอแค่อยู่ด้วยกันก็พอ”
"ก็..." คนตัวเล็กยิ่งพูดยิ่งน้ำเสียงขาดห้วง "คุณไม่ได้..เป็น อย่างที่แต้ว...บอก...."
ชิณณะตอบด้วยการก้มลงดูดที่ยอดอกสีัอ่อน
ร่างกายผอมบางเกร็งงอตัวด้วยความเสียว คำถามและความเข้าใจผิดถูกเก็บไว้

ยังมีเรื่องในห้องนอนระหว่างชิณณะกับแต้วและหวาน ที่ไข่ตุ๋นเคยได้ยิน แต่อาจไม่ได้สนใจ
ช่วงที่กำลังคึกคะนองก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องระวังตัวหรือวางกติกาแต่เมื่อพบคนหลากหลายรูปแบบ ที่ผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไป สุดท้ายกติกานี้มันก็เกิดขึ้นเอง
นั่นคือ ชิณณะไม่เคยบังคับใคร  แต่ทุกคนคือฝ่ายบริการชิณณะ
แต่กับไข่ตุ๋นทั้งบังคับ ทั้งเฝ้าตามตื้อ ตามง้อหาเรื่องอยู่ใกล้ตลอดเวลา
และ...ตอนนี้ชิณณะกำลังพยายามใช้เทคนิคมากมายที่จะทำให้ไข่ตุ๋นพอใจ....
ขอเพียงมีเสียงครางหรือแค่ร่างกายสั่นไหวรับสัมผัส คนตัวโตจะยิ่งเน้นย้ำจนอีกฝ่ายแทบขาดใจ

เสื้อผ้าหล่นอยู่ข้างเตียง ร่างกายเปลือยเปล่าเสียดสี มือใหญ่ขยับรูดแก่นกายสู้มือ แล้วเลื่อนกระชับก้นกลม ไข่ตุ๋นขยับหนีจนต้องออกแรงรั้งไว้
มือใหญ่บีบนวด ขณะที่ริมฝีปากดูดเลียที่อกบางเรื่อยลงมาที่หน้าท้องแบนราบ ร่างกายผอมบางยิ่งรุ่มร้อน
ปลายนิ้วแตะที่ช่องทางด้านหลัง ไข่ตุ๋นผวาเฮือก คว้าข้อมือใหญ่จะดึงออก แต่พี่ขืนมือไว้แล้วแทรกปลายนิ้วเข้าหา พร้อมกับจูบที่ส่วนปลายแล้วครอบริมฝีปาก
ไข่ตุ๋นเกร็งสุดตัว น้ำใสรสปร่าสัมผัสปลายลิ้น ชิณณะยิ่งตวัดลิ้นแล้วดูดแรงจนอีกฝ่ายร้องเสียงหลง
นิ้วที่สอดลึกรับรู้ึความคับแน่นของช่องทางที่ตอดรัด  พาอารมณ์ของคนที่กำลังแสดงฝีมือใกล้ระเบิดจนต้องช้าลงกว่าเดิม

แต่เมื่อปลุกเร้าอารมณ์ของน้องความต้องการของพี่ก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกันจนต้องหยุด ยกตัวขึ้นจูบแก้มสีแดงจัด
“ขอคำถามเดียว”
“ครับ”
“จะรอผลเลือดพี่ก่อนหรือเปล่า”
แต่ยังไม่ทันที่ไข่ตุ๋นจะตอบ ชิณณะก็หยิบซองสี่เหลี่ยมจากลิ้นชักข้างเตียง ถือโอกาสที่น้องยังไม่ตอบคำถามฉีกซองแล้วสวมให้ตัวเอง บีบเจลเพิ่มแล้วแทรกแก่นกายผ่านช่องทางคับแคบ ไข่ตุ๋นกลับเกร็งกล้ามเนื้อแน่น
“ไม่กลัวนะครับคนดี” เสียงทุ้มต่ำบอกแล้วก้มลงจูบที่ลำคอขาว
ความคับแน่นแทบไม่ผ่อนคลายลง ตลอดเวลาที่แก่นกายสอดลึกแล้วหยุดนิ่ง
เสียงลมหายใจหอบแรง สะโพกแกร่งที่ขยับเนิบช้าแล้วเร่ง
มือขาวจิกทึ้งผ้าปูที่นอนไว้แน่นแล้วส่งเสียงกรีดร้อง
ร่างกายสูงใหญ่โถมใส่พาน้องสู่จุดสูงสุด
"พี่รักไข่ตุ๋น"


ไข่ตุ๋นขับรถเล็กคันเดิมจอดใกล้ตึกเรียน มะพร้าวรีบเข้ามาทักทายพร้อมกับคว้าถุงขนมจากมือเพื่อน
“เป็นไงมั่งเพื่อน”
“พี่หวานไม่ยอมพูดอะไรเลย ก่อนหน้านี้ยังไงเขาก็ยังพูดกับกู”
มะพร้าวมีสีหน้ากลุ้มใจตามเพื่อน กอดไหล่หนุ่มตัวเล็กเดินกลับมาที่คณะ แต่ยังไม่วายหันไปส่งยิ้มทักทายทุกคนที่มองมา
“เขาไม่ได้อยู่โรงพยาบาลแล้วใช่มั้ย”
“เออ แต่อันนี้เป็นกึ่งบ้านพักน่ะ มีหมอมีพยาบาล แพงเอาเรื่อง”
“คุณชิณณะจ่ายหรือไง”
“นั่นแหละ ที่มันทำให้กูเกรงใจเขาโคตรๆ”
พอเข้ามาใต้ถุนตึกเรียน มะพร้าวเปิดถุงขนม หยิบห่อขนมแจกรุ่นน้องรุ่นพี่บอกว่าเป็นของฝากจากพี่ไข่ตุ๋นคนใจดีแล้วกลับมานั่งตรงข้ามชวนคุยต่อ
“กลัวเขากลับมาคิดเงินมึงหรือไง”
“ก็ไม่เชิง แต่มึงไม่คิดอะไรเลยหรือไง ถ้าเจอคนที่ใจดีกับมึงแบบนี้น่ะ พี่หวานโกงเขานะ แต่เขาก็ยังช่วย”

ความเกรงใจที่นับวันยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่ความหวาดระแวง แต่เพราะชิณณะไม่เคยบอกว่าต้องการอะไร จนกระทั่งในคืนนั้น
ที่ทำให้ทั้งหมด ต้องการแค่อยู่ด้วยกันจริงๆ น่ะหรือ

“พี่หวานกับมึงเป็นคนละคนกันนะ อย่าเอามาเกี่ยวกันสิ”
“พี่หวานเป็นพี่กูนะ”
“พี่ก็คนละคนกัน เขาดีกับพี่หวานไม่ใช่เพราะตัวพี่หวาน แต่เพราะคุณชิณณะรักมึง เขาถึงได้ดีกับพี่สาวมึงต่างหาก”
ดวงตากลมมองตามมือของมะพร้าวที่กำลังฉีกห่อท๊อฟฟี่กะทิ
“มันเหมือนเข้าข้างตัวเอง”
“เนี่ย ทั้งที่มึงรู้ตัวมาตั้งนานแล้วว่าเขาชอบมึง แต่มึงก็กลับกั๊กความรู้สึกของตัวเอง”
ไข่ตุ๋นไม่เห็นด้วยกับทุกคำพูดของมะพร้าวสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้โต้เถียง
 
จนกระทั่งหลายวันถัดมา ไข่ตุ๋นเลิกเรียนแล้วไปหาชิณณะที่ทำงาน พบก้องที่โต๊ะเลขาฯ กำลังหยิบเอกสารการประชุม
“คุณไข่ตุ๋นรอก่อนนะครับ ลูกค้าเพิ่งมา ผมกลับมาเอาเอกสารเพิ่มเติม”
ก้องหันไปเปิดประตูห้องทำงานแล้วบอกแม่บ้านว่าให้จัดของว่างกับเครื่องดื่มมาให้
“ทานขนม ดูโทรทัศน์สักครู่นะครับ”
พูดเสร็จก้องก็รีบออกไปทันทีตามประสาคนไฮเปอร์
ไข่ตุ๋นดูโทรทัศน์อีกพักใหญ่ โทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานของชิณณะก็ดังขึ้น
ตอนที่ดังครั้งแรกไข่ตุ๋นยังเฉยๆ แต่พอมาถึงครั้งที่ 3 หนุ่มตัวผอมก็ลุกไปมอง
นอกจากโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานที่ยังมีไฟกะพริบ กับแฟ้มเอกสาร ยังมีซองเอกสารสีน้ำตาลวางอยู่
ที่มุมซองมีตัวหนังสือตัวเล็กเขียนด้วยดินสอไว้ว่า
....สกาว....

========จบตอนที่ 16=========

อีก 2 ตอนก็จบแล้ว ขอบคุณที่ติดตามและให้คำแนะนำครับ
พบกันวันอังคารครับ

ไจฟ์กับที

[from_mars]

แอร้วว >_< เค้ารักกันแล้วววว
ว่าแต่สกาว... ยังไม่จบหรืออย่างไร
รออ่านต่อนะจ๊ะหนุ่มๆ