หัวข้อ: แม่สื่อแม่ชัก มักได้ "ชัก" เอง : 02 06 2020 Rewrite : ตอนพิเศษ หน้า 76

[oa_ko]

 

[duaen12]

เค้าอยู่นะตะเอง

[nuwi]

เมื่อไรจะมาอีกคะอยากอ่านๆๆ

[duaen12]

เข้ามาส่อง สามเวลาหลังอาหาร

[ryoushena]

The Call Special Chapter : แซนวิช

________________________________________________________________________________________________

“ค่อยๆสิว่ะ ค่อยๆสอดเข้ามา อย่าให้แตกนะมึง เออ... อย่างนั้น ค่อยๆสอดเข้ามา” ปากก็พูดไปมือก็แบะกางออก อีกคนก็ค่อยๆสอดไส้กรอกขนาดพอดีเข้ามา ค่อยๆกระดึ๊บๆ

“พอเหอะหว่ะ มึงจะทำอยากให้มันยากทำไมวะ มึงดูนี่ แค่หยิบแผ่นขนมปังด้านบนขึ้นมาแบบนี้ แล้วมึงจะใส่ไส้ห่าอะไรลงไปมึงก็ยัดเข้าไป”

“...”มีนเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเพื่อน คิดในใจ ‘เออ..จริงของมัน ทำไมเขาถึงลืมได้หว่ะ’ ก็ตอนแรกเขาเอาแผ่นขนมปังสามแผ่นมาประกบกันครบแล้วแต่ดันลืมใส่ไส้กรอกเข้าไป พอนึกขึ้นได้เลยกะวานให้เพื่อนช่วยสอดไส้กรอกเข้าไปในขนมปังให้สักหน่อย ไม่น่าพลาดเลย

“มึงเป็นห่าอะไรเนี่ย” เพื่อนเขาใช้หางตาสำรวจพฤติกรรมของมีนตรงหน้าวันนี้เขาดูลุกลี้ลุกลนชอบกล

“เฮ๊ย...อะไรกูเปล่า”

“แล้วมึงเกิดคึกอะไร เสือกอยากกินแซนวิชวันนี้”

“กูหิว”

“ให้กูเชื่อตามนี้” เพื่อนเขาขมวดคิ้วเข้าหากัน “บ้านมึงกับคอนโดกูก็ใช่ว่าจะใกล้กัน”

“กูตั้งใจมาซะที่ไหน เผอิญกูผ่านมาแถวนี้พอดีเหอะ แล้วเสือกหิวพอดี หิวแบบทนไม่ไหวอ่ะ มึงเข้าใจมั้ย หิวแบบอยากมากทนไม่ไหวแล้วโว้ยย...” มีนตอบเพื่อนแบบขอไปทีด้วยอารมณ์รำคาญ แต่ท่าทางของเขากวนนิ้วสั้นๆด้านล่างที่เพื่อนใช้ยืนเป็นที่สุดจนอยากยกขึ้นมาทักทายด้วยการลูบนิ้วสั้นๆด้านหลังของมีนสักทีสองที

“เออ งั้นก็เร็วๆเลยมึง เดี่ยวกูต้องออกไปกินข้าวกับแฟนกูแล้วนะโว้ย”

“เออ มีแฟนแล้วทิ้งเพื่อนนะมึง”

“ก็คนของมึงเสือกอยู่ไกลเอง ช่วยไม่ได้หว่ะ แล้วนี่วันอะไรมึงรู้ป่ะ วันนี้วันที่ 14 กุมภา มึงเข้าใจมั้ย 14 กุมภานะ” เพื่อนเขาเหล่ตามองเชิงล้อเลียนบ้างด้วยท่าทางกวนนิ้วสั้นๆไม่ต่างกัน

“เออ แล้วไง ก็แค่วันเสียตัวหลายทีในคืนเดียว”

"เวรแล้วมึง สมองคิดได้แค่นี้"

"หรือมึงไม่"

"คิด"

หลังจากคุยเรื่องใต้สะดือแนวทะลึ่งตึงตังจบเพื่อนเขาก็ขอบ่นเรื่องจองโต๊ะร้านอาหารในวันวาเลนไทน์ที่กว่าจะจองได้ ต้องโทรจองไม่รู้กี่ร้านเพราะร้านไหนๆก็คิวเต็มกันหมด ระหว่างฟังเพื่อนบ่นมีนก็หยิบแซนวิชเข้าปากเคี้ยวกินตุ้ยๆหูก็ฟังเพื่อนสนิทเล่าเรื่องไปจนเขากินอิ่ม “อิ่มแล้ว กูไปหล่ะ”

“อ้าว อิ่มแล้วหรอหว่ะไหนบอกว่ามึงหิว แล้วไส้มึงก็ยัดใส่ซะเยอะ เสือกไม่กิน เปลืองของห้องกูจริงๆ” เพื่อนสนิทเขามองดูกองแซนวิชที่ถูกกัดบริเวณส่วนขอบๆของแซนวิชจนหมด เหมือนจงใจเหลือส่วนของไส้เอาไว้

“กูไม่ชอบกินไส้แซนวิชมานานแล้วหว่ะ”มีนหันมามองกองแซนวิชของเขาอีกรอบ ก่อนจะหันไปยกมือโบกลาเพื่อน “กูไปหล่ะ ขอบใจมาก วันนี้ก็อย่าหักโหมมาก แต่ถ้าจะให้ดีเอ้าต์ดอเผื่อกูด้วย 555”

ระหว่างที่มีนเดินกลับจากคอนโดของเพื่อนก็ทำให้เขานึกถึงสาเหตุที่กลายเป็นเหตุผลทำให้เขาไม่เคยกินแซนวิชตรงกลางอีกเลย

เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้ว ผ่านมาเป็นสิบๆปี ตั้งแต่ตอนที่เขาเรียนอยู่ชั้นมัธยม แต่เขายังจำมันได้เป็นอย่างดี เรื่องมันเกิดขึ้นในช่วงเช้ามืดก่อนถึงวันปิดเทอมหน้าร้อนประมาณสองสัปดาห์ระหว่างที่เขากำลังยืนอ่านหนังสือพิมพ์หน้าห้องสมุด ตาจ้องดูคอลัมน์ข่าวกีฬา มือก็ถือแซนวิชไส้พริกเผาหมูหยองไส้กรอกราดซอสมายองเนส ตาจ้อง มือส่ง ปากงาบกัดแซนวิชเคี้ยวตุ้ยๆ แต่เขายังไม่ได้กัดตรงกลางเพราะเก็บเอาไว้กินทีหลัง จนเหลือส่วนตรงกลางของแซนวิชที่มีแค่ไส้เน้นๆเก็บเอาไว้กินคำสุดท้าย กำลังจะกัดกินอยู่แล้วเชียวแต่เขาก็ต้องชะงักเพราะหูได้ยินเสียงเด็กอนุบาลสองคนกำลังทะเลาะกันเสียงดังอยู่ใกล้ๆแถวที่เขายืนอยู่พอดี พยายามไม่สนใจ แต่เด็กสองคนนั่นก็ไม่หยุดเถียงกันสักที จนเขาเริ่มหงุดหงิด “กูเกลียดเด็กโว้ย” เขาสบถออกมาด้วยความรำคาญ แต่ก็หันไปหาต้นเสียงที่ได้ยิน

“เอาแซนวิชเราคืนมาเลยนะ” เด็กผู้ชายตัวขาวตากลม แต่ท่าทางห้าวเกินตัว ร้องเสียงดังบอกเด็กผู้ชายตัวอ้วนอีกคนที่ยืนเคี้ยวอะไรสักอย่างเต็มปากเสียงดัง แจ๊บๆ

“คืนไม่ได้ เรากินลงท้องหมดแล้ว” เด็กชายตัวอ้วนยืนลูบพุงตัวเอง ปากก็เคี้ยวไม่หยุด

“เราจะกินตรงกลางแซนวิชของเรา”

“ไม่มีให้หรอก เรากินลงท้องไปแล้ว ฮ่าๆ”เด็กชายตัวอ้วนพูดจบก็หัวเราะร่าแล้วก็เดินตุ๊ต๊ะเดินหนีไป

“เราจะกินตรงกลาง หึ หึ หึ ฮือๆๆๆๆ” พอรู้ว่าไม่ได้แซนวิชส่วนตรงกลางคืนแล้วเด็กชายตัวขาวก็ร้องไห้ทันทีด้วยความเสียดายไส้ตรงกลาง

อ้าว นึกว่าจะวิ่งไปต่อยร้องไห้ขี้มูกโป่งเลยวุ้ย เขายืนดูอยู่สักพักไอ้เด็กตัวขาวก็ไม่หยุดร้องสักที จนเขาเริ่มหนวกหู เพราะไม่มีสมาธิอ่านหนังสือพิมพ์ มองหาครูเด็กอนุบาลก็ไม่เห็นมีสักคน 'ไปไหนหมดหว่ะ' จนเขาหมดความอดทนจึงเดินเข้าไปหาเด็กตัวขาวด้วยความรำคาญ

“เอ้า นี่แซนวิชตรงกลาง หยุดร้องแล้วกินซะ” เด็กชายหันมาจ้องเขาตาแป๋ว พอเห็นแซนวิชก็หยุดร้องไห้แล้วยื่นมือขาวป้อมๆมาคว้าหมับเอาแซนวิชเข้าปากกัดกินทันที จนเขานึกตลก “ไอ้เด็กนี่เลี้ยงง่ายดีหว่ะ” แล้วเหตุการณ์วันนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาไม่เคยได้กินแซนวิชตรงกลางอีกเลย เพราะทุกเช้าเขาจะเจอกับเด็กนี่แทบทุกวันเพราะมันเพิ่งย้านบ้านมาอยู่ข้างบ้านของเขาและมันก็จะเดินเข้ามาขอกินแซนวิชส่วนตรงกลางกับเขาทุกเช้า จากวันเป็นเดือนจนกลายเป็นปี จากที่เคยเกลียดเด็กพอมันโตก็กลายเป็นความรู้สึกอย่างอื่นแทน

วันนี้วันวาเลนไทน์แต่ตรงกับช่วงมันสอบพอดีวิชาสำคัญซะด้วย จะทำอะไรดีให้มันดีจะโทรไปก็ไม่กล้าเดี่ยวกวนเวลามันอ่านหนังสืออีก เห็นบอกว่าอยากรีบเรียนรีบจบไม่รู้จะตั้งใจอะไรนักหนา แต่อยู่ไกลกันขนาดนี้มันก็อดคิดถึงไม่ได้นี่หว่า 'คิดอีกมุม ไม่ต้องโทรก็ดีเหมือนกัน เขาเองก็อยากรู้ว่าวันนี้เขาจะคิดถึงมันมากแค่ไหน' ตอนนี้ประเทศที่มันเรียนอยู่คงหนาวเข้ากระดูก เห็นในข่าวบอกว่าหิมะตกแล้วด้วย สงสัยตอนนี้แม่คะนิ้งจะเกาะขนซะแล้วหล่ะมั้ง หึหึหึ แค่นึกถึงหน้าเขาก็นั่งยิ้มเป็นบ้าอยู่คนเดียว นึกอะไรไม่ออกเลยหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเลื่อนกดเพื่อจะไล่หาดูรูปหน้ามันซะหน่อย เผื่อจะลดความคิดถึงลงบ้าง เลื่อนดูรูปไปเรื่อยๆเขาก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ส่งรูปที่เพิ่งถ่ายวันนี้ให้หละกันหว่ะ พอตัดสินใจได้ก็คัดรูปเพื่อส่งมาหนึ่งรูปที่เขาตั้งใจถ่ายอยู่นาน

รูปภาพที่เขาถ่ายก็ไม่มีอะไรมากเป็นภาพของแซนวิชที่ถูกกัดกินด้านข้างจนเกือบหมดแล้ว เหลือไว้เฉพาะส่วนไส้แสนชุ่มฉ่ำแบบเต็มคำของแซนวิชตรงกลาง

ส่งแค่รูปอาจจะดูธรรมดาไป น่าจะเพิ่มข้อความเข้าไปสักหน่อย แล้วจะใส่ข้อความอะไรเข้าไปดีไปเรียนเมืองนอกหลายปีแล้วมันยังจะอ่านภาษาไทยออกไหมหว่ะ งั้นคงต้องเขียนเป็นภาษาอังกฤษแต่ภาษาอังกฤษเราดันไม่แข็งแรงอีก กลุ้มโว้ย! หรือจะเอาภาษาไทยปนอังกฤษดี นั่งคิดอยู่สักพักก็คิดไม่ออก เขาเลยลองเสิร์ชหาข้อความโดนๆจากอินเตอร์เน็ตแทน

ข้อความนี้ก็หวานไป

อันนี้ก็เลี่ยน ไป

เลือกอยู่นานจนเริ่มเลือกไม่ถูก

เฮ๊ย! อันนี้โดน เอาอันนี้หละกันหวะสุดท้ายเขาก็เจอข้อความที่ถูกใจ

พอเลือกข้อความที่ต้องการได้แล้ว เขาก็พิมพ์ข้อความลงบนรูปภาพ จีดับเบิลโอดี แอลยูซีเค เอ๊ย!! ไม่ใช่ผิดๆ ลบๆๆ จีดับเบิลโอดี รอเรือไม้หันอากาศกอไก่ พิมพ์ข้อความเสร็จเขาก็ตรวจทานความเรียบร้อยอีกที แต่งรูปเสร็จแล้ว ข้อความก็เขียนลงไปแล้ว

โพสต์เลยแล้วกัน กด Upload……..............................

โพสต์รูปภาพเสร็จเขาก็แท็กชื่อลงไปในภาพอีกที

โอเคแค่นี้ก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย

รู้สึกร้อนหน้า shift !

ตืดดดด....ตืดดดด....

สัญญาณสั่นเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้น หนุ่มผมยาวหน้าสวยอีกคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง เปิดโปรแกรม เช็คข้อความ

โหลดภาพอ่านข้อความเสร็จเขาก็รู้สึกร้อนหน้าไม่ต่างจากคนส่งเท่าไหร่

END


สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ

ตอนหลักยังเขียนไม่เสร็จ แวะเอาตอนพิเศษมาบอกรักทุกคนก่อน

GOOD รัก นะคะ ทุกคน ^^

[111223]

สนุกมากๆ มะนาวเสน่ห์แรงสุดๆ
พออ่านตอนหลักล่าสุดเริ่มรู้ตัวพระเอกที่แน่นอน
เพราะใจของมะนาวเองก็ยินยอมไปกว่าครึ่งแล้ว
จะรอติดตามตอนต่อไปนะค่ะ

[naamsomm]

เพิ่งเข้ามาอ่าน
ขอบอกว่าติดมากกกกกกกกก
สนุกมากจ้า
ส่วน3 หนุ่มเมทนั้น
ชอบทุกคนเลย
ไม่รู้จะลุ้นใครดี
แต่โดยส่วนตัวคิดว่าพี่จิ้นน่าจะโอกาสน้อยสุด
ส่วนกราฟ นิ่งๆเงียบๆ แต่เนียนอ่ะ
ได้จูบไปแล้วด้วย  >////<
ส่วนพี่เข้ม  สร้อยเกียร์ของพี่ป่ะ
จองกันแบบนี้เลยเหรอ

[hello_lovestory]

ชอบๆจังแซนวิช แต่ไงก็รอตอนหลักอยู่น๊า รอมะนาวกับกราฟ

[muiko]

รอตอนต่อไปค่ะ 

[PapermintReal]

พี่มีนนนนนนนนน  ทำเอาตะลึงงงงงง
เพิ่งรู้ว่ามีคนรักเป็นตัวเป็นตนแล้วววววววว
น่ารักมากเพ่

[•♀NoM!_KunG♀•]

ปาดดดดดดดดดดดดดดดด >< Good รัก อร๊ายย><

[duaen12]

ขอกอดที

[PoofuGirl]

พี่มีนอุบเงียบมาตลอดเลย รักเด็กซะด้วยยยยย 
ไม่บอกไม่รู้มีตัวละครลับอยู่ด้วย 
อยากอ่านยาวกว่านี้อีกนิดนึง งี๊ดดดดดดด
หวาน ๆ วาเลนไทน์ สุขสันต์วาเลนไทน์ย้อนหลังนะคะ

=====================
คิดถึงน้องมะนาว แอนด์พี่เข้ม >w<

[numay]

พี่มีนมีแฟนแล้วเก็บเงียบเลยนะ

[BeeRY]

ชื่อตอนทำเอาคิดไปไกล
แต่เป็นรักลับๆของพี่มีนนี่เอง น่ารักอ้า
ขอให้ได้อยู่ด้วยกันเร็วๆนะคะ

[puppyluv]

เข้ามาเพราะแซนวิช
กลายเป็นขนมปังจริงๆ ซะงั้น 555
อยากรู้ว่าส่งอะไรมาถึงได้แดงซะขนาดนั้น
มีนแอบสวี้ทนะนี่
กดบวกปล่อยเป็ด

[daboo]

ตัวละครใหม่หรอนี่

[malula]

นึกว่าจะได้กินแซนวิชมะนาว-กราฟ-จิ้น-โอม
ได้กินแซนวิชพี่มีนกับเด็กข้างบ้านก็หวานได้อยู่

[U_Ton]

  พี่มีนนนนนน... ใครอ่ะใครรรรร... อิอิ นึกว่าเฮียเเกจะเปล่าเปลี่ยวเอกา ที่เเท้ก็มีตัวจริงอยู่เเล้วนี่เอง 

เเหมะ! มีเหลือเเซนวิชตรงกลางไว้อีก ตอนนี้เจ้าตัวไม่อยู่กินไปก่อนก็ได้ เสียดายของ เดี๋ยวพอเจ้าของไส้เเซนวิชกลับมา

ค่อยกัดขอบเเล้วส่งไส้ให้กินใหม่ อิอิ... ความน่ารักของพี่มีนมันอยู่ตรงนี้นี่เอง คนอ่านข้อความร้อนหน้า คงอ่านทางนี้ก็

ร้อนหน้าเหมือนกัน 5555 เขินนนน

ปล. พึ่งได้อ่านร่มวิเศษ โอ้!!! กราฟ นายตั้งใจทำตามพระเอกเกาหลีจริงๆ หรือแค่บังเอิญไม่ทันคิดเลยไปแบบนั้น เดี๋ยนก็

อยากได้ร่มวิเศษเหมือนกันนะ 5555 (เขินตลอดดดดด)

[iammz]

พี่มีน

 

[Rafael]

ฮะ!! คู่พี่มีนนนนน
กร๊ากก

[gupalz]

พี่มีนพาเขิลจริงๆ

[Lunatan]

พี่มีนน่ารัก555
ชื่อตอนพาคิดมากเลย
เรายังสงสารพี่โอมเข้มอยู่นะทำไมคนแบบนี้ไม่ได้เป็นพระเอกกะเค้ามั่ง
เพราะพี่จิ้นก็มีมะตูมแล้วอีก 

[BAKA]

แอร๊ยยยยย พี่มีนน่ารักอ่ะ

[NewYearzz]

พี่มีนกับใคร น่ารักจัง 

ยังรอมะนาวอยู่นะครับ 

[why yyy]

แฟนพี่มินต้องน่ารักมากแน่ๆเลย ^ ^

[yuyie]

น่ารักนะ รอตอนต่อค่ะ 

[skynotebook]

อัยย๊ะ พี่มีนส่งรูปถึงใครน่า~อยากรู้จริงๆเลย

ยังรอเรื่องหลักอยู่นะค่ะแค่มาต่อเรื่อยๆก็ทำให้หายคิดถึงหนูมะนาวแล้วค่ะ

[taroni]

มุมเล็กๆของพี่มีน

[CarToonMiZa]

นายมีนนนนนนนน