ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0แม่สื่อแม่ชัก มักได้ "ชัก" เอง
The Call
สารบัญ
The Call Chapter 1 :
แม่สื่อจำเป็น The Call Chapter 2 :
คางคก? The Call Chapter 3 :
แม่สื่อโดนซัก The Call Chapter 4 :
มะนาว(หัว)ปั่น The Call Chapter 5 :
แสงโสม โซดา มะนาว The Call Chapter 6 :
เก็งรู The Call Chapter 7 :
อย่าจับได้ไหมจ้ะ The Call Chapter 8 :
อัศวินดาบคู่ The Call Chapter 9 :
หัวใจผมเต้นดุกดิก The Call Chapter 10 :
พูดจาภาษา AV The Call Chapter 11 :
ย ยักษ์ เขี้ยวใหญ่ The Call Chapter 12 :
แม่สื่อเริงใจ The Call Chapter 13 :
เครื่องรางล้างจิ้น The Call Chapter 14 :
จองใจ The Call Chapter 15 :
มงกุฎช็อกโกแลต The Call Chapter 16 :
ก๊อก ก๊อก ก๊อก The Call Chapter 17 :
คางคกตัวที่สอง The Call Chapter 18 :
ทะเลดาว The Call Chapter 19 :
เด็ก 'หลง' The Call Chapter 20 :
‘น้ำ’ พระเอก The Call Chapter 21 :
อู้วววววว........... The Call Chapter 21 :
สามแยกปาร์ค The Call Chapter 22 :
คำสาปซาตาน The Call Chapter 23 :
โปสการ์ดใบที่ 15 The Call Chapter 24 :
ฆาตกรรมหมู่ (จบ) The Call
Special Chapter :
แซนวิช Special Chapter :
แตงโม Special Chapter :
แบบทดสอบยักษ์ Special Chapter :
ร่มวิเศษ The Call Chapter 1 : แม่สื่อจำเป็น
“นี่! มะนาวจ๋า ทำไรอยู่เอ่ย ว่างป่ะ” เพื่อนรูมเมทตัวอ้วนกลมของผมเงยหน้าขึ้นมาถาม ขณะที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนวายอยู่บนเตียงนอนอย่างเมามันส์ถึงขั้นติดงอมแงม ผมเพิ่งจะมารู้ว่ามีการ์ตูนชายxชายอยู่บนโลกใบนี้ ก็ตอนที่ก้าวเท้าเข้ามาในรั้วมหาวิทยาลัยนี่แหละ มีเพื่อนที่เพิ่งมารู้จักกันที่นี่แนะนำมา ซึ่งการรับรู้นี้เหมือนเป็นการเปิดฝากะลาให้กบอย่างผมกระโดดออกมาโดนสายน้ำฝนที่เย็นฉ่ำ 'มันฟินมาก' ผมตั้งหน้าตั้งตาอ่านมันทุกเรื่องจนไม่ต้องใช้บัตรประชาชนเช่าเพราะซี้กับเจ้าของร้านละแวกนี้ทุกร้าน จนเจ้าของร้านเช่าหนังสือเองก็ยกตำแหน่งให้ผมเป็นลูกค้าระดับพารากอน (ผมหมายถึงขั้นสูงกว่าแพลทตินั่มอะนะ) ^ ^
“กำลังอ่านการ์ตูน มีอะไรจ้ะคุณแม่หมู” ผมละสายตาจากการ์ตูนตรงหน้าหันมาตอบเพื่อนสาวคนสนิทของผม เพราะผมรู้ดีว่าถ้าเธอตะล่อมส่งคำถามปลายเปิดมาแบบนี้ รับรองเลยว่าต้องมีอะไรให้ผมช่วยแน่นอนและดูจากท่าทางยุกยิก ๆ เหมือนถูกริชซี่ตีสนิทกับก้นแล้ว เรื่องนี้ผมคงต้องเข้าไปมีส่วนร่วมอย่างช่วยไม่ได้ เซ้นต์มันบอกอย่างนั้น
“เอ่อ...คือ...เอ่อ มะนาวเรียนมัลติฯใช่ป่ะ” แม่หมูเธอเริ่มเข้าเรื่องด้วยท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ เหมือนคนกำลังเขิน
“แล้ว?" ผมยักคิ้วถามอย่างสงสัย สถานการณ์แบบนี้ชักไม่ชอบมาพากล "อย่าบอกนะว่าเป็นเมทกันมาตั้งนานเพิ่งจะรู้"
“เปล่า ๆ มีเรื่องให้ช่วยนะ คืออย่างนี้ เอ่อ....เข้าเรื่องเลยนะกันเนอะ พอดีว่าฉันไปตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่งมาที่ห้องสมุดมา หน้าตาดีเว่อร์ ดูเลอค่า บอดี้ผ่าน แบบว่าถูกใจใช่เลย คือตอนนั้นคิดว่าต้องรู้จักกันให้ได้เลยไปสืบประวัติถามจากเพื่อนของเพื่อนของเพื่อนอีกที สุดท้ายจุดใต้ตำตอจ้ะ เพราะว่าเขาเรียนคณะเดียวกันกับมะนาวน่ะสิ” แม่หมูร่ายเรื่องยาวแววตาเป็นประกายวาววิบวับ ผมรู้สึกว่าเพื่อนสาวกำลังเพ้อหนัก ฟังจากที่เธอเล่ามา เพื่อนผมดูมีความพยายามอย่างมาก เห็นทีคราวนี้คงต้องขอมอบโล่ยอดนักสืบโคนางให้แล้วล่ะ (เป็นโคนันไม่ได้เพราะเป็นตุ๊ด) เพื่อประกาศเป็นเกียรติคุณแก่ความพยายามของเธอในครั้งนี้ 'สุดยอดเลยคุณเพื่อนตัวอ้วนกลม'
“อ่อ แล้วชื่อเสียงบุรุษเพศผู้โชคร้ายคนนั้นเป็นใครล่ะ จะได้ไปบอกให้เขารู้ตัวว่ากำลังจะกลายเป็นพ่อพันธุ์”
“มะนาว! ฉันเป็นคนไม่ใช่หมู” แม่หมูหวีดเสียงแหลมใส่ โคตรตลกอ่ะ
“แล้วชื่ออะไร”
“กราฟ”
“เล่นของสูง เดือนคณะเลยนา” กราฟมันหน้าตาดีจริง ท่าทางเงียบนิ่ง ดูสะอาด สุภาพ ลักษณะเหมือนพวกเด็กเรียนแพทย์ อ้อ...ใส่แว่นด้วยนะ ผิวขาวละเอียดเชียวล่ะ ตัวก็สูงน่าจะสูงประมาณ 180 กว่าๆ ได้
“นั่นแหละ ”
“จะเอาเบอร์ เฟสบุ๊ค หรือจะให้พาไปถวายตัว?”
“บ้า! ตอนนี้ยัง แค่อยากให้มะนาวโทรไปจีบให้หน่อย เนี่ยเขาอยู่หอในหอเดียวกับเราเลย เด็กโซนดี โทรเข้าห้องก็ได้ จะได้ไม่เปลืองค่าโทร”
“จะให้เป็นแม่สื่อให้ก็ไม่บอก” ผมเผลอพยักหน้ารับปากเพื่อนตัวกลมแบบไม่ทันยั้งคิด ตอนนี้เธอคงปลิ่มน่าดู ดูสิบิดตัวกระมิดกระเมี้ยนยิ้มเขินหน้าดำหน้าแดง ทำหน้าเคลิ้มฝันเหมือนกำลังจะถูกเปิดซิงก็ไม่ปาน แต่เดี่ยวก่อน เหมือนสติเพิ่งกลับเข้าสู่ร่าง เมื่อตะกี้เพื่อนตัวกลมบอกบอกว่ายังไงนะ ขอรันเทปเสียงบทสนทนาอีกรอบ เพื่อนสาวขอให้ผม “โทรไปจีบ” เพื่อนคณะเดียวกันกับผมเท่ากับว่า “นี่ผมต้องเป็นแม่สื่อใช่มะ” เชรดดด...เอาแล้วไง ผมไม่ใช่คนอัธยาศัยดีนะ แล้วก็ไม่ได้รู้จักกับกราฟเป็นการส่วนตัวด้วยสิ รู้แค่ว่าเป็นเพื่อนร่วมคณะมียิ้มให้บ้างตามโอกาสอำนวยหรือเฉพาะเดินสวนทางกันเท่านั้นแหละน่า เคยคุยกันแบบจริงจังซะที่ไหน แล้วแถวโซนดีมีแต่เด็กวิศวะเถื่อน ๆ โหด ๆ ทั้งนั้น ไม่รู้โทรไปจะโดนพี่เมทด่าเสียหมาหรือเปล่าก็ไม่รู้ งานเข้าแล้วมะนาวเอ๊ยย!!
“น่านะ ถือซะว่าช่วยเพื่อนรักเนอะ ไม่เคยได้ยินหรอที่เขาบอกว่า ถ้าได้ช่วยคนรักกันให้สมหวังในรักจะได้ขึ้นสวรรค์ชั้น 7 เลยนะมะนาว” เฮ้อ แม่หมูจ้ะ ผมได้แต่ส่ายหน้าเอือม ๆ ไอ้อยากช่วยก็อยากช่วยหรอก แต่ถ้าจะให้สมหวังคงยาก
“รักกันแล้ว? จะให้ช่วยอีกทำไมอีกล่ะ ก็สมหวังแล้วนิ”
“ตอนนี้ยัง แต่อนาคตชัวร์แน่นอน และปัจจุบันตอนนี้ตั้งชื่อลูกรอแล้วคะ” คุณเธอพูดตาเยิ้มแถมแววตายังคงส่องประกายวิบวับอีกต่างหาก อดกลัวแทนพ่อพันธุ์ในอนาคตไม่ได้จริงๆ ให้ตายเถอะ 'สงสัยคงโดนจัดชุดใหญ่รัวหนัก ๆ แบบคอมโบ้เซ็ท'
“ขนาดนั้น งั้นขอจองตัวนึงเลยหละกันพันธุ์แท้แบบนี้หายาก”
“อย่ามากัด นี่! นี่! มาพูดเร็ว ต่อสายติดแล้ว”
“ห้ะ!” แอบไปต่อสายตอนไหนว่ะ เมื่อกี้ยังนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่หน้าจอคอมฯอยู่เลย ไม่ต้องรอให้ผมงงนาน พูดจบแม่หมูเธอก็รีบยัดโทรศัพท์มาใส่หูผมทันที แต่ช้าก่อนเรื่องอะไรผมจะยอมง่าย ๆ ล่ะ ขอเตรียมใจบ้างสักนิดก็ยังดี
“เห้ย ขอเตรียมใจก่อนนน ขอสายให้ก่อนดิ” เพื่อนผมใจเร็วไปไหม? ตำแหน่ง 'แม่สื่อ' ผมเพิ่งได้มาเมื่อตะกี้ยังไม่ชินโว้ย ยัดเยียดตำแหน่งมาให้แบบปุบปับ ไม่ถึง 10 นาที เอะอะจะใช้งานเลยหรือไง
“ฮัลโหล สวัสดีครับ” ปลายสายรับแล้ว แต่เสียงโคตรเข้มอ่ะ ไม่รู้ว่าเป็นพี่เมทหรือกราฟเป็นคนรับสายเอง ตอนนี้หูผมกับหูแม่หมูกำลังแนบอยู่กับโทรศัพท์ห้องแทบจะรวมร่างกันอยู่แล้ว ผมรีบพยักหน้าให้แม่หมูพูดต่อ
“สวัสดีคะ ขอสายกราฟคะ” เพื่อนสาวตัวอ้วนกลมของผมประดิษฐ์เสียงผู้หญิงกรอกเข้าไปในสายโทรศัพท์หน้าสิ่วหน้าขวานยังเล่นได้นะ ผมทั้งลุ้นทั้งตลกอ่ะ บีบเสียงเล็กยังกับคนเป็นหวัด ผมอยากจะบร้า! ขอสายเสร็จปุ๊บคุณเธอก็ยัดหูโทรศัพท์มาให้ผมสานต่อทันที
“เฮ้ย! กราฟ ตุ๊ด โทรมาว่ะ น้องเมทกูเสน่ห์แรงนะเมิง 555” อ้าว...เชี่ย! มันจี้ดดด! ประโยคนี้เข้าหูผมเต็ม ๆ ครับท่าน ผมตวัดตาหันขวับส่งสัญญาณไปหาเพื่อนตัวกลมว่าตอนนี้ 'ผมชักไม่สนุกกับมึงแล้วนะหมู'
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
