หัวข้อ: แม่สื่อแม่ชัก มักได้ "ชัก" เอง : 02 06 2020 Rewrite : ตอนพิเศษ หน้า 76

[ekuto]

ซักประวัติอย่างนี้ กราฟฝากถามหรือป่าว หรือว่าจะเอาซะเอง

รอตอนต่อครับ มาต่อไวๆนะ

[A-J.seiya*]

เรื่องนี้น่ารัก
มะนาวตลกอ่ะ
ฮ่าๆๆ ชอบๆ ดูเอ๋อๆ ดีนะ
แล้วกราฟก็คุยกะเค้านานตลอดๆ
พี่จิ้นก็ดูมีอะไร เผลอๆอาจมีพี่โอมาแจม ๕๕๕
เสน่ห์แรงว่ะมะนาวววว
ก๊ากกกก

[cherilnatcha]

อรั๊ยยยยย
นาวน่ารักกกกกก
ชอบง่ะ
+เป็ด ๆๆๆๆ
 

[khalwfarng]

ชอบพี่เมทจัง    

ว่าแต่เรื่องนี้....ใครเป็นพระเอกหนออออ

[kyoya11]

 :m20:มะนาวเอ๋ย มึนดีจริง

[BeeRY]

นั่นๆๆ พี่จิ้นอยากคุยกับมะนาวบ้างล่ะสิท่า
แต่กวนประสาทอะ ตัวเองคุยเสร็จดันวางหูเฉยเลย แล้วแม่หมูออยล์จะนอนหลับไหมเนี่ยคืนเนี้ย

[Wins_Sha]

พึ่งเข้ามาอ่านจร้า

สนุกจัง มะนาวเหมือนจะฉลาดแกมโกง แต่ก็เอ๋อนิดๆๆเลย

แต่ๆๆๆๆๆๆ ยังเดาพระเอกไม่ออกง่ะ

ปล.มาต่อไวไวนะจร้า

[bytoey]

 

[love2y]

พี่จิ้นแอบสืบชิมิ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ไอติดใจเรื่องนี้แล้วอ่ะ สนุกดี มาต่ออีกได้ไหมอ่ะตัวเธอออออ~ ^O^

[aeecd]

 

[Acacha]

กร๊ากกกก ฮาดีอ่ะ 

[ryoushena]

The Call Chapter 4 : มะนาว(หัว)ปั่น

________________________________________________________________________________________________


ตื้ดดด....ตื้ดดด...

“กราฟครับ” อ่าฮะ...วันนี้โชคเข้าข้างผมล่ะ เพิ่งต่อสายครั้งแรกติดเฉยเลย ดีเหมือนกันครั้งนี้ผมจะได้ไม่ต้องเสื่อมจิตกับพี่เมทนิสัยประหลาดสองคนนั่น

“ดีกราฟ มะนาวเองนะ ทำงานส่งอาจารย์เสร็จหมดยัง” ไม่ต้องเท้าความเวิ่นเว้อ ต่อสายติดปุ๊บ ผมก็เริ่มเข้าแผนของเพื่อนตัวกลมที่เตรียมเอาไว้ทันที

“เสร็จล่ะ” กราฟยังคงตอบผมด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งตามเคย

“ดี ๆ งั้นแสดงว่าตอนนี้ก็มีเวลาว่าง กินข้าวแล้วใช่ไหม” ผมหันไปมองหน้าจอโทรศัพท์เพื่อดูเวลา ตอนนี้สองทุ่มกราฟน่าจะกินข้าวเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“อืม”

“4 ทุ่มไปกินนมกัน ร้านตาโอที่เป็นร้านนั่งกับพื้นน่ะ ร้านนี้นมปั่นกับขนมปังปิ้งเขาอร่อย เคยกินยัง” ผมก็ตะล่อมถามไปงั้น ๆ คิดว่ากราฟน่าจะยังไม่เคยไปกินหรอก

"เคย" อ้าว? ทำไมเคยไปว่ะครับ ผมไปทีไรก็เคยเจอ แต่ไม่เป็นไรหรอก พวกผมมีแผนสองเอาไว้กันพลาดเสมอ

"ว่าแล้วร้านนี้เขาทำอร่อย ใคร ๆ ก็ต้องเคยไปกินกัน"

"อืม อร่อย"

"เราไปกินบ่อยร้านนี้ ยิ่งแตงโมราดน้ำแดงนะสุดยอด แตงโมตักเป็นก้อนกลม ๆ รสชาติหวานเย็นฉ่ำ ๆ ราดในน้ำเชื่อมปั่นสีแดง หูยย... พูดแล้วน้ำลายไหลเลยอ่ะ เคยกินยังเมนูนี้"

"พูดซะน่ากิน"

"ไปกินกัน? มะนาวเอาตัวรับประกันถ้าไม่อร่อย ไม่ต้องจ่ายซักบาท เดี๋ยวป๋าเลี้ยง?" ที่กล้าพูดขนาดนี้ไม่ใช่อะไรหรอกครับ วันนี้มีอาเจ๊ตัวอ้วนเป็นสปอนเซอร์ต่างหาก ^o^

“...” ปลายสายเงียบ หรือว่ากราฟจะปฏิเสธ?

“เอาเพื่อนไปด้วยได้ เราไปกับออยด์สองคน ไม่น่ากลัวหรอกน่า แค่วังเวงนิดหน่อย” ผมพูดแหย่ขำ ๆ พยายามทำให้สถานการณ์ดูผ่อนคลายขึ้น ทำตัวตลกเข้าไว้นะมะนาวเอ้ย ต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ถ้าเชื่องแล้วค่อยเอาน้ำแข็งถูหลังอีกที

“กี่ทุ่ม?”

“ซัก 4 ทุ่มก็ได้ เดี่ยวเรากับออยด์ไปรอที่ร้านเลยนะ เจอกันที่ร้านเลยแล้วกัน” ผมแอบยิ้มพร้อมตบมือกับเพื่อนตัวกลมผมเบา ๆ

“ได้”

แผนสำเร็จ! ถึงเวลาเมกโอเว่อร์ของเพื่อนสาวตัวกลมผมแล้ว

“มะนาว ใส่เสื้อตัวไหนดี เลือกไม่ถูกช่วยเลือกให้หน่อยสิ” ผมหันไปหาแม่หมู มองไปที่เตียงเพื่อนผม ตาผมโตเท่าไข่ห่าน โอ้โห... เพื่อนหมูจ้ะ ขนเสื้อผ้าออกมากางเรียงทั้งตู้ขนาดนี้ ผมเลือกใส่ให้ไม่ถูกหรอกนะ เยอะจัด!

“คืนนี้งานไม่ทางการมาก ใส่แส็กก็พอมั้ง”

“จริงหรอ หรือแส็กดำตัวนี้ล่ะเป็นไง โอหรือเปล่า” แม่หมูหยิบอีกชุดขึ้นมาจากบนเตียงยกทาบกับตัวที่ใส่อยู่ให้ผมช่วยพิจารณา ผมว่าตัวที่เลือกมาใหม่น่าจะดูเข้าท่ากว่านะ

“กำลังดีคนจะได้ไม่แตกตื่นมาก” แม่หมูเดินไปส่องกระจก พยักหน้าเห็นด้วย แล้วถอดเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ หลังจากที่ถอดกางเกงขายาวสีดำออก แล้วเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้น เพื่อนตัวกลมก็หันมาขอความเห็นจากผมอีกที

“เหมือนผู้หญิงไหม?”

_ _"

ผมอยากจะบ้า แค่เปลี่ยนกางเกงจากขายาวเป็นกางเกงขาสั้นเนี่ยนะ ทำให้เพื่อนเมทผมเหมือนผู้หญิงขึ้นมาเลยหรือไง ปัดโถ่!!

“ตอบมาดี ๆ”

“หึหึหึ” ผมยิ้มขำมุมปากยกขึ้นเล็กน้อยทำท่าเหมือนตัวร้ายในละครหลังข่าวที่กำลังจะแทะเล็มนางเอก หรี่ตามองชุดเพื่อนเมทที่ยืนอยู่ตรงหน้า เอามือเกาคางเล็กน้อยอย่างคนใช้ความคิด แล้วค่อย ๆ เดินวนรอบตัวเพื่อนเมทผมอีกประมาณ 2 รอบช้า ๆ ผมควรจะสร้างความมั่นใจให้เพื่อนใช่ไหม? ผมหยุดยืนตรงหน้าแม่หมู มองพิจาณาดูใกล้ ๆ ผมค่อย ๆ ก้าวถอยหลังออกมาช้า ๆ เพื่อเช็คความสวยของเพื่อนในระยะไกล

“เร็ว ๆ” แม่หมูทำเสียงเขียวตาดุมองมาอย่างคาดคั้น ผมหยุดยืนแถวหน้าประตูห้องเพ่งมองดูเพื่อนอีกที ช้า ๆ 

“เหมือนผู้หญิงนะ...แต่ตายแล้ว” พูดจบผมก็รีบวิ่งแจ้นออกจากห้องทันที ทิ้งให้เพื่อนสาวตัวอ้วนกลมประมวลผลสักครู่ แล้วยืนแอบนับถอยหลัง

1

2

3


“กรี้ดดดดดดดดด” นั่นไง วิญญาณออกจากร่างเพื่อนผมแล้ว 555

ความจริงแล้วเพื่อนตัวกลมของผมก็ไม่ได้ใส่ชุดแสกจริง ๆ หรอกนะครับ เดี่ยวจะหาว่าเว่อร์ไป มันเป็นศัพท์ที่เธอตั้งขึ้นมาเองเพื่อความสบายใจส่วนตัว ผมก็ต้องเออออตามน้ำไปอย่างนั้น ชุดแสกก็คือกางเกงขาสั้น แต่ถ้ากางเกงขายาวจะหมายถึงชุดราตรี

เมื่อแต่งตัวเสร็จ ตอนนี้เพื่อนตัวกลมผมกลายร่างจากหมูบ้านเป็นช้างศึกเสียแล้วคงถึงเวลาออกรบจับศึกเสียที พอทุกอย่างลงตัวผมกับแม่หมูขับรถมอเตอร์ไซค์มุ่งหน้าออกไปรอยังร้านที่เป็นจุดนัดหมายในคืนนี้ ผมสองคนต้องออกไปจองโต๊ะก่อน แล้วก็เคลียร์ที่ทางเอาไว้ด้วย เตรียมการดีรบร้อยครั้งก็ชนะทั้งร้อยครั้ง แม่หมูเธอหมายมั่นปั้นมือเอาไว้อย่างนั้น พอถึงเวลานัดผมเห็นกราฟเดินตัวสูงเข้ามาในร้าน พวกผมรีบยกมือส่งสัญญาณให้เดินตรงมายังโต๊ะนั่งที่นั่งอยู่ โดยเว้นที่ว่างให้กราฟนั่งข้างเพื่อนตัวกลมเสร็จสรรพ

“กราฟนี่ออยด์ เพื่อนเราที่เล่าให้ฟังบ่อย ๆ ไง” ผมเริ่มต้นบทสนทนาด้วยการแนะนำทั้งคู่ให้รู้จักกันอย่างเป็นทางการ จริง ๆ แล้วทุกครั้งที่ผมโทรไป เรื่องของแม่หมูก็เป็นหัวข้อหลักในการคุยโทรศัพท์ทุกครั้ง ผมว่ากราฟมันคงชินแล้วล่ะน่า เพราะไม่เห็นมีท่าทีขัดเขิน นั่งนิ่งเรียบร้อยเหมือนปกติที่ผมมักเห็นจนชินตา ผมว่าพอได้ทำความรู้จักพูดคุยกันสักพัก อีกหน่อยกราฟก็คงชมว่าเพื่อนตัวกลมผมน่ารักล่ะน่า เพื่อนผมน่ารักจริง ๆ นะ

“ครับ”

“ดีคะ” เพื่อนตัวกลมเอ่ยทักพ่อพันธุ์ตรงหน้าด้วยสีหน้าแดงเถือกลามไปถึงใบหูทั้งสองข้าง ดูไปดูมาเพื่อนผมชักคล้ายปลาทองหัววุ้นเข้าไปทุกที หน้ากลม ๆ ตาโต ๆ ผม่เพื่อนผมน่ารักเหมือนปลาทองต่างหาก ไม่ได้เหมือนอย่างอื่นซักหน่อย ไอ้กราฟต่างหากที่มั่วซี้ซั่วว่าเพื่อนผมเป็นคางคก

"รับน้ำอะไรดีคะ" สาวร่างอวบตัวกลมเริ่มเข้าเรื่องเพื่อหาทางปฏิบัติการรวบหัวรวบหางกินเฉพาะกลางลำตัวพ่อพันธุ์ตรงหน้า ส่วนกราฟก็ตอบรับเพื่อนตัวกลมด้วยท่าทางสุภาพเว่อร์ มันยิ้มนิด ๆ ด้วยนะ ดูแล้วน่าหมั่นไส้พิลึก

"เอาแตงโมราดน้ำแดงครับ"

"ได้เลยค่าาา" แม่หมูรับคำเสร็จ เธอก็ลุกพรวดเดินไปสั่งเมนูทันที ทิ้งให้ผมกับกราฟนั่งอยู่ด้วยกันสองต่อสอง

“กราฟมาคนเดียว?” ผมถามลองเชิงเพื่อประเมินสถานการณ์คืนนี้ เพราะคิดว่ากราฟไม่น่ามาคนเดียวแน่นอน อย่างน้อยน่าจะมีเพื่อนติดสอยห้อยตามมาด้วย เผื่อพาพรรคพวกออกมาถล่มเยอะ ชวนเพื่อนในหอออกมาทั้งเฟส ผมกับเพื่อนจะได้หาลู่ทางหนีได้ทัน ถ้าไม่ไหวจริง ๆ คงต้องโทรให้พี่เมทออกมาเคลียร์ค่าใช้จ่ายให้ล่ะน่า

“เปล่า มากับพี่เมท นั่นไงกำลังเดินเข้ามาพอดี”

กราฟมองไปหน้าร้าน ยกมือโบกส่งสัญญาณ ผมรีบหันไปมองตามทันที อยากรู้เหมือนกันว่าพี่เมทสองคนนั่นจะหน้าตาเป็นยังไงเคยได้สัมผัสแค่เสียงพูดทางโทรศัพท์ ผู้ชายตัวใหญ่สองคนกำลังเดินเข้ามาในร้าน คนนึงผิวเข้ม รูปร่างสูง ตัวหนาหน่อย อีกคนผิวขาวจัด หน้าตี๋ คิ้วเข้ม ทรงผมทั้งสองคนตัดทรงสกินเฮดเหมือนกัน บุคลิกสองคนนั้นต่างกันอย่างชัดเจนเหมือนหยินกับหยาง คนหน้าตี๋ดูเงียบนิ่งแต่น่ากลัวเหมือนพวกยากูซ่า ส่วนคนผิวเข้มหน้าตาดูเป็นคนขี้หงุดหงิด 'ถ้าพูดไม่เข้าหูหรือว่ายุ่งกับกูมึงถูกเตะแน่' อารมณ์พี่แกคงประมาณนั้น แต่ผมสะดุดตาลายสักตรงแขนซ้ายกับน่องด้านขวาของพี่ตี๋หน้าโหดเลว ๆ นั่น โคตรเท่เลยว่ะ

“รู้จักเลือกรูมเมทมาก” ผมอุทานออกมาเบา ๆ คนเดียว คิดดูสิ คนหล่อ หน้าตาดี แถมหุ่นดีอีกต่างหากได้อยู่ห้องเดียวกัน มันช่างลงล็อกจริง ๆ ให้ตายเถอะ ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าหอพักมหาวิทยาลัยนี้เขาเอาอะไรมาเป็นบรรทัดฐานในการเลือกรูมเมทแต่ละห้อง เพราะดูอย่างห้องผมสิ รูมเมทชอบผู้ชายเหมือนกัน และพี่เมทก็เอ็นดูตุ๊ด ดูแลดีเหมือนเป็นลูก ถึงแม้ว่าพี่เมทผมจะหน้าโหดคล้ายหัวหน้าโจรไปสักหน่อย

“เป็น 'ตุ๊ด' ทั้งสองคนเลยหรอว่ะ” พี่เมทตัวเข้มท่าทางเกรียน ๆ ของกราฟเห่าออกมาประโยคแรก เป็นเปิดการบทสนทนาได้น่าประทับใจมาก ความหล่อไม่ได้ช่วยยกระดับคำพูดให้ดูดีตามหน้าตาจริง ๆ เดาจากน้ำเสียงโหดหงุดหงิดแบบเปิดเผยอย่างนี้ พี่คนนี้น่าจะชื่อโอม

“คนไหนชื่ออะไรบ้าง” เสียงโหดเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นมาขัดจังหวะความคิดของผม น้ำเสียงแบบนี้น่าจะเป็นพี่จิ้น ทั้งสองคนจ้องมาทางพวกผมที่นั่งเรียงกันอยู่อีกฝั่ง ตอนนี้แม่หมูเดินกลับมาที่โต๊ะแล้ว ทั้งสองคนถามออกมาเกือบจะพร้อม ๆ กัน แต่ผมขอตอบคำถามข้อที่สองแล้วกัน น่าจะเวิร์คกว่า

“ผมชื่อมะนาวครับ นี่เพื่อนเมทชื่อออยด์ครับ” ผมตอบพี่เมทกราฟออกไปด้วยน้ำเสียงปกติ พยายามส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้รุ่นพี่ทั้งสอง ตอนนี้ข้างในรู้สึกเกร็งจนเกือบหด ก่อนจะหันไปหากราฟที่นั่งนิ่งอยู่ให้ช่วยแนะนำพี่เมททั้งสองให้พวกผมรู้จักบ้าง แต่เอ่อ... กราฟก็ยังนั่งเงียบ ๆ เหมือนเดิม ผมพยายามส่งกระแสจิตผ่านสายตาไปที่กราฟอีกครั้ง แต่มันก็ยังเฉย ตอนนี้ผมอยากกระซิบใส่หูมันเหลือเกินว่า กราฟครับช่วยแนะนำพี่เมทให้รู้จักบ้าง อย่านั่งตีมึนเฉย ๆ อย่างนั้น ผมฉี่จะราด เพราะถึงแม้พี่เมทสองคนจะหน้าตาดีมาก แต่ท่าทางของทั้งสองที่จ้องมองมาทางพวกผม มันดูแปลก ๆ ยังไงไม่รู้สิ

“มึงเป็นตุ๊ด” พี่โอมถามเสียงนิ่ง แววตาสงสัยเล็กน้อย พร้อมกับชี้มือมาที่ตัวผม ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไร เลยส่งยิ้มแห้ง ๆ ตอบรับพี่แกกลับไปแทนคำตอบ

“เงียบ ไม่พูด แสดงว่าไม่ใช่ งั้นมึงก็ต้องเป็นผัวตุ๊ด”

“เฮ้ย!” วงแตก! ผมประสานเสียงกับแม่หมูร้องเสียงหลง พี่ไปเอาทฤษฎีไหนมาคิดครับ เงียบแปลว่าปฏิเสธ ผมเคยได้ยินแต่เงียบเท่ากับยอมรับ

“เปล่าครับพี่ ผมสองคนเป็นเพื่อนกัน แล้วออยด์ก็ชอบน้องเมทพี่ครับ ใช่ไหมกราฟ” ผมรีบพูดสวนขึ้นมาเพื่อแก้ต่างให้ตัวเอง พร้อมกับหันไปมองสองคนนั้นเพื่อให้ช่วยยืนยันคำพูด 'ผมไม่อยากเป็นผัวตุ๊ดนะ' แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายปลายทางที่ท่านเรียก ทั้งคู่นั่งนิ่งเงียบสนิท แม่หมูส่งยิ้มเจื่อน ๆ ให้ผม คงคิดว่าพูดไปก็ป่วยการ นั่งเงียบท่าจะดีกว่า ผมเลยส่งยิ้มเจื่อนๆ หันกลับไปสบตากับพี่เมทกราฟบ้าง พี่โอมจ้องผมกลับด้วยสีหน้าสงสัยเต็มแก่ ส่วนผมคิดไม่ตก ได้แต่กลืนก้อนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอฝืด ๆ

“งั้น มึงก็เป็นตุ๊ด”

“ทำไมผมต้องเป็นตุ๊ดครับ”

“ก็มึงอยู่กับตุ๊ด เป็นเพื่อนกับตุ๊ด ไม่ได้เป็นผัวตุ๊ด ก็เท่ากับว่า มึงก็ต้องเป็นตุ๊ด หรือมึงไม่ชอบผู้ชาย?”

เออ...ว่าไปมันก็จริงของไอ้พี่เข้มเหมือนกันแฮะ ถ้าผมไปกับเพื่อนที่เป็นตุ๊ดบ่อย ๆ คนที่ไม่รู้อาจจะคิดว่าผมมีเมียเป็นตุ๊ด ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว เป็นแค่เพื่อนกันธรรมดา และคนที่ไม่รู้ก็อาจคิดเป็นอย่างอื่นไปได้อีกสารพัด ผมก็คงพลาดโอกาสดี ๆ ในชีวิตเพิ่มขึ้นอีก มิหนำซ้ำยังต้องเสียเวลามาคอยอธิบายเรื่องสถานะภาพแบบเดิมซ้ำ ๆ ซาก ๆ แต่ถ้ามองในมุมกลับ แค่ผมบอกว่าเป็นตุ๊ดทุกอย่างก็เคลียร์ สถานะชัดเจนไม่ต้องมานั่งปวดหัวให้คนอื่นเดาว่าจะเป็นรุกหรือรับ เพราะเท่าที่ผมวิเคราะห์จากการอ่านหนังสือการ์ตูนวาย ใครเป็นตุ๊ดหน้าหวาน ๆ หน่อยก็รับบทบาทเป็นฝ่ายรับตลอด ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้ว การเป็นตุ๊ดก็ดูเข้าท่าเหมือนกัน

จึก... จึก... กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ จู่ ๆ ผมก็รู้สึกว่ามีนิ้วมือปริศนามาจิ้มจึก ๆ แถวบริเวณช่วงเอว ใครมันซนไม่ดูตาม้าตาเรือเอานิ้วมาจิ้มเอวผมเล่นว่ะครับ

“คิดอะไร ทำหน้าตลก” ไอ้กราฟมันมองผมด้วยสายตาสงสัย ผมหันไปมองกราฟแวบนึง แล้วค่อยหันไปตอบคำถามพี่เข้ม

“ผมเป็นตุ๊ดก็ได้ครับพี่” ผมเป็นตุ๊ดเพราะตุ๊ดเป็นเพื่อนผม

“งั้นเราก็ต้องแทนชื่อว่าหนูหรือมะนาวดิ ใช้คำแทนชื่อว่าผมมันแมนไป”

“ห้ะ!!” อ้าว...คราวนี้เป็นไอ้พี่ตี๋ครับ คาดว่าสองคนนี้น่าจะมาจากฝูงเดียวกันชัวร์ แล้วผมก็ขอเปลี่ยนความคิดใหม่ที่เพิ่งบอกไปก่อนหน้านี้ว่าเขาเลือกรูมเมทจากหน้าตา แต่ผมว่าไม่ใช่แล้วล่ะ ถ้าดูจากห้องสามยักษ์นี่มาจากความเกรียนชัวร์ผมมั่นใจ ดีนะที่เพิ่งเรียนจิตวิทยามาอาจารย์บอกว่าคนที่มีความคล้ายกันถึงจะอยู่ด้วยกันได้ ในกรณีห้องนี้น่าจะเป็นความเกรียน ผมแอบเห็นกราฟกับเพื่อนตัวกลมของผมกลั้นหัวเราะกันจนหน้าเขียวกับท่าทีตกใจของผม อดไม่ได้ต้องส่งสายตาคาดโทษไปให้สองคนนั่น อยู่ทีมเดียวกันไวจังนะ ไม่ช่วยแล้วยังเหยียบซ้ำอีก

“ครับ ๆ แล้วพี่สองคนจะสั่งน้ำอะไรครับ เดี่ยวผ..เอ่อ มะนาวเขียนสั่งให้”

“เอาสตอเบอร์รี่โยเกิร์ตปั่น” พี่โอมหน้าเข้มสั่งสตอเบอร์รี่โยเกิร์ตโคตรเข้ากัน ถ้าบอกว่าแสงโสมน้ำแดงยังฟังรื่นหูกว่า

“พี่เอามะนาวปั่น” พี่จิ้นตี๋เลวนี่ก็อีกคน ไม่เอาน้ำส้มคั้นเลยล่ะจะได้เป็นนางเอก น้ำที่สั่งแต่ละอย่างขัดกับหน้าตาจริง ๆ

“แล้วพี่สองคนจะเอาขนมปังปิ้งอะไรเพิ่มไหมคะ” เสียงหวานเชียวนะหมู คุณเพื่อนตัวกลมของผมแอบไปสั่งขนมตอนไหน เรื่องกินนี่ไวจังนะ แต่ยังดีที่ยังช่วยกันบ้าง ไม่ใช่นั่งปั้นหน้าเป็นนางเอกอย่างเดียว

“แล้วเราสั่งอะไรไปบ้างแล้วล่ะ” พี่ตี๋เลวถาม

“ก็มี เนยนมน้ำตาล หมูหยองพริกเผา ขนมปังคลุกฝุ่นคะ” หมูตัวกลมตอบ

“ของชอบสองคนนั่นพอดี ขนมปังปิ้งไม่ต้องสั่งเพิ่มแล้วล่ะ พี่ว่าสั่งเหล้ามากินดีคู่กับขนมปังดีกว่า วันนี้อารมณ์ดี”

“!” กินเหล้าคู่กับขนมปัง พี่จิ้นเอาอะไรคิดนี่ ซวยแน่มะนาวเอ๊ย เอาแล้วหลาว ยาวกันหล่ะคืนนี้
_____________________________________________________________________________________________TBC


-- ขอบคุณทุกคนที่ชอบเรื่องนี้กันเน้อ จุ๊บๆๆ

ตอบจดหมาย
Somaru---ถ้าอยู่โคราชหละใช่เลย ^ ^
matilda.taon--เปล่าจ้า แต่คนเขียนชอบคนนครพนมเป็นการส่วนตัว เห็นมีแต่คนหน้าตาดี ผิวดีๆทั้งนั้น ก็เลยชอบ หุหุหุ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

อ๊ากกกกกกกกก~~~ อยากอ่านต่อ!!!!! ยิ่งอ่านยิ่งคาใจ!

อีตาพี่เมทมันใช้อะไรคิดฟระ หนูมะนาวก็นะ มึนไปกับเขาด้วย (รึรับคำไปงั้นเพื่อตัดความช่างสงสัยของพี่ๆเมทกัน?)

ตกลงใครเป็นพระเอกเนี่ย ยิ่งอ่านยิ่งเดาไม่ถูก เพราะงั้นมาต่ออีกได้ไหมอ่ะ ฮ่าๆๆ ที่จริงไอแอบดีใจนะที่คุณนักเขียนมาต่อให้อีกตามที่ไอรีเควสอ่ะ ^^

[bozang]

สรุปพี่จิ้นนี่พระเอกใช่ม้าย >w<
ลุ้นๆๆๆ

[YounIn]

อร๊ายยยยยยยยยย

  :L1:รักคนเขียน

 มา ต่อ อีก เยอะๆๆๆ เลย น้าาาาา

แล้ว ทำไมทุกคน รุม มะนาว ง่าาาาาาาาา

อิอิอิ

รอ อ่าน ตอน หน้า จ้าาาาา

[why yyy]

มะนาวท่าทางจะแย่   ฮาอะ 555555

[ชะรอยน้อย]

มะนาวโดนรุม ฮ่าๆๆ 

[NASS.NET]

คิดว่า พี่จิ้นจะจีบมะนาวชัวร์^////^

[andear]

อัยยะ เหล้าจะมาล่ะ อิอิ

[นอนกินแรง]

อยู่กับพวกพี่จิ้น พี่โอม คงเกรียนตาย

ทฤษฎีใหม่ไหลเข้ามาเพียบ "ไม่ตอบแสดงว่าไม่ใช่"

เอ่อ...มึนด้วยพร้อมมะนาว

[Aoya]

ใครเป็นพระเอกอ่ะ กราฟหรือว่าพี่จิ้น

[PoP~Pu]

อ๊ายยย อิพี่จิ้นเป็นพระเอกหรือเปล่าเนี่ย
เอาเถอะ3คนนั้นใครเป็นพระเอกได้หมด! ฮ่าๆๆ
เรื่องนี้เหมือนรวมพลคนแปลก แต่ละคนฮาาา

[A-J.seiya*]

เดาไม่ถูกว่าใครจะยังไง
><
อร๊ายยยยย กราฟก็ชอบชื่อ
พี่จิ้นก็ชอบทรง หุหุ
เลือกยากมาก มะนาวฟาดเรียบเลยมั้ยยยย
กรีากกกกกก
เอาอีก จะอ่านอีกกกกกก !!!

[U_Ton]

  พะ..พี่จิ้น!!!! พี่จงใจใช่ป่ะ มะนาวปั่นเนี่ย... หรือว่าบังเอิญ

แต่เเบบ... ไม่หวายยยยยยยย ฟินเกิ๊น!!  อ๊ากกกก ปลื้มมมมว้อยยยย

  ลั่ลล้าสุดขีด ว่าเเต่กราฟไม่อะไรกับนาวจริงดิ... พี่โอมด้วย...

  นาวฮาเวอร์ ยอมเป็นตุ๊ดเพราะเพื่อนเป็น ให้เรียกชื่อว่ามะนาวก็เรียก

สรุปแล้ววิชาจิตวิทยาที่เรียนมานี่ช่วยไรนาวได้บ้าง...

  อยากอ่านต่ออ่ะ...

[inspirer_bear]

มะนาว โดนปั่นหัว แถมยังตามเขาไปอีกเนอะ

555 น่ารักอะ ชอบมะนาวว

[k00_eng^^]

พี่จิ้นคิดอะไรกับหนูมะนาวป่าวเนี่ย

[gupalz]

มะนาวเอ๋อเลย เจอพี่จิ้นพูดที

[whitefang]

โอ๊ย กรี๊ด หล่อx3  ลุ้นว่าพวกนี้มีเเผนไรป่าว
รอตอนต่อไป

[didi]

สงสารมะนาวจัง