หัวข้อ: แม่สื่อแม่ชัก มักได้ "ชัก" เอง : 02 06 2020 Rewrite : ตอนพิเศษ หน้า 76

[mystery Y]

ยังคงลุ้นพระเอกต่อไป ใครกันน้า~

[wonderun]

อ่านเเล้วขำ ยิ้ม หัวเราะเป็นบ้าอยู่คนเดียว 

สนุกมากกกกคร้าบ ไม่สั้นไม่ยาวเกินไปกำลังดีเลย

[bytoey]

อั้ยยะ หัวนมชมพู

[natalee22]

ท่าทางมะนาวจะโดนหลายคนเล็ง อิอิ

[Crossley]

น่ารัก 

[yuyie]

 

[ryoushena]

The Call Chapter 9 : หัวใจผมเต้นดุกดิก

______________________________________________________________________________________________

“มัวร์!!” แม่หมูดึงตัวผมเข้าไปกอดประหนึ่งกำลังอยู่ในห้วงอารมณ์ลาบรรดาแฟนคลับที่แห่กันมาแน่นสถานีขนส่งเพื่อส่งตัวเธอไปเก็บตัวนางงามก็ไม่ปาน

“รีบ ๆ ขึ้นรถเลย เดี่ยวไม่ทันคนอื่น” ผมบุ้ยปากส่งสัญญาณบอกให้เพื่อนขึ้นรถไปได้แล้ว

“เดี่ยวขากลับจะซื้อขนมมาฝากนะจ้ะ จุ๊บ ๆ ” แม่หมูตัวกลมส่งยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ให้ผม

“ดีมาก ถึงบ้านแล้วส่งข้อความมาบอกด้วย” ผมกำชับเพื่อนตัวกลมของผมก่อนจะหันไปคุยกับพี่เมท “ไม่ลืมอะไรนะพี่มีน ถ้าจะลืมอะไร มะนาวอนุญาตให้ลืมแค่ตังค์เอาไว้ได้ อย่างอื่นไม่อนุญาต”

“ไม่มีทางลืมเด็ดขาด” พี่มีนตอบผมยิ้ม ๆ ผมว่าพี่แกคงเอือมผมบ้างแหละ 555

“กลับบ้านกันดี ๆ นะครับ” ผมยกมือสวัสดีพี่เมทผมเสร็จก็โบกมือให้เพื่อน ในตัวมหาวิทยาลัยของผมจะมีสถานีขนส่งเล็ก ๆ เอาไว้บริการนักศึกษา แต่จะมีรถเมล์แค่สามสายเท่านั้นที่วิ่งในมหาวิทยาลัย คือรถเมล์คันสีม่วงสายนี้จะวิ่งเส้นเข้าเมืองผ่านเดอะมอลล์โคราชไปสถานีขนส่งใหม่ ส่วนอีกสายเป็นรถเมล์คันสีเหลืองสายนี้จะวิ่งผ่านสถานีรถไฟเข้าไปในเมืองจนถึงตลาดไนท์บาซ่าโคราช และอีกสายก็จะเป็นรถเมล์สีส้มแสดของหอพัก วันนี้เด็กนักศึกษาแทบแย่งกันขึ้นรถเพราะคนกลับบ้านกันเยอะจนสถานีขนส่งเล็ก ๆ ดูแน่นไปถนัดตา เพราะนักศึกษาออกมากระจุกตัวรอรถเยอะยังกับฝูงหมัด

สัปดาห์นี้มหาวิทยาลัยผมหยุดสามวันเพราะวันศุกร์ตรงกับวันหยุดนักขัตฤกษ์ เด็กนักศึกษาจึงอาศัยช่วงวันหยุดยาวกลับบ้านเกิดกันเป็นส่วนใหญ่ ทำให้บรรยากาศหอพักค่อนข้างเงียบ จนบางทีในความเงียบนั้นก็ดูวังเวงจนน่ากลัว แต่สำหรับผมนายมะนาวค่อนข้างชอบบรรยากาศแบบนี้เป็นที่สุด นอกจากได้หยุดยาวไม่ต้องตื่นเช้าไปเรียนเช้าแล้ว ยังมีเวลาเหลือเฟือสำหรับการอ่านหนังสือการ์ตูน หยุดสามวันนี้ผมกะว่าจะสร้างสถิติใหม่ทำลายสถิติการอ่านการ์ตูนครั้งที่แล้วผมเคยทำสถิติเอาไว้ 45 เล่ม

มหาวิทยาลัยของผม 1 ภาคการศึกษาจะมีทั้งหมด 3 เทอม ทำให้การเรียนการสอนค่อนข้างไปไว ลามไปถึงการปิดเทอมด้วย ผมเลยเลือกที่จะกลับบ้านเฉพาะช่วงปิดเทอมเท่านั้น เพราะขี้เกียจนั่งรถนาน ๆ มันปวดตูด วันหยุดสำหรับการปิดเทอมระหว่างภาคการศึกษาจะหยุดให้นักศึกษาประมาณ 2 สัปดาห์เท่านั้น ยกเว้นปิดเทอมใหญ่หรือปิดเทอมเปลี่ยนปีการศึกษาใหม่ถึงจะปิดเทอมนานประมาณ1 เดือนกว่า ๆ ซึ่งถ้าเทียบกับมหาวิทยาลัยอื่น ๆ วันหยุดของพวกผมจึงน้อยกว่าที่อื่นมาก เปิดเทอมมาไม่กี่สัปดาห์ก็ต้องอ่านหนังสือสอบกลางภาคแล้ว เผลอแป๊บเดียวก็สอบปลายภาค

ตอนนี้ผมกำลังขับรถมอเตอร์ไซค์ออกมาจากหอพัก ตรงดิ่งไปยังร้านเช่าการ์ตูน นอกจากหอในมหาวิทยาลัยแล้วบรรยากาศด้านนอกมหาวิทยาลัยก็เงียบเหมือนกัน ต่างกับช่วงเวลาปกติที่มักจะดูคึกคักเสมอ ขับรถมอเตอร์ไซค์กินลมเพลิน ๆ รถผมก็ขับมาจอดหน้าร้านเช่าการ์ตูนเรียบร้อย

“ดีพี่จ๋า วันนี้มีการ์ตูนเรื่องใหม่มาบ้างป่ะ” จอดรถเสร็จผมก็เดินตรงเข้าร้านเช่าการ์ตูนทันที แต่ก็ไม่ลืมทักทายเจ้าของร้านเสียหน่อย อย่างว่าผมเป็นลูกค้าระดับพารากอน ^ ^

“มีดิ เข้าไปเลือกดู แต่ละเรื่องที่พี่คัดสรรมา รับรองฟิน ทุกเรื่อง” แนะ! รู้จักฟินนะพี่จ๋า พี่จ๋าเจ้าของร้านเช่าการ์ตูนเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ท่าทางใจดี คุยสนุกและที่สำคัญเป็นสาววาย

“ไม่ฟินไม่คิดตังค์ใช่ไหม?” ผมแกล้งถาม

“ขอร้อง อย่าเนียน” พี่จ๋าทำหน้าเอือมระอาแซวผม ปกติเวลาผมมาร้านนี้ก็แซวแกล้งเล่นกันแบบนี้ประจำ

“ขอตัวก่อนนะพี่จ๋า เดี่ยวเสียเวลาฟิน” ผมยิ้มขันกับท่าทีของพี่จ๋า ก่อนจะรีบตรงดิ่งไปยังชั้นวางการ์ตูนวายเป้าหมายที่ผมต้องพุ่งชนสำหรับวันนี้

ร้านเช่าการ์ตูนร้านนี้ผมมาเช่าเป็นประจำ เป็นร้านขนาดใหญ่ประมาณสองคูหา ทำให้มีการ์ตูนเยอะกว่าร้านอื่น ๆ ที่นี่เป็นเหมือนสวรรค์สำหรับผม การ์ตูนวายเยอะมากอย่างว่าก็เจ้าของร้านเป็นแฟนพันธุ์แท้ขนาดนั้น คิดดูผมว่าผมเช่าไปอ่านเยอะแล้วนะ แต่ยังไม่ถึงครึ่งของการ์ตูนวายทั้งหมดของร้านที่มีอยู่เลย ร้านนี้ไม่ได้มีแค่การ์ตูนให้เช่าหรอกนะครับยังมีหนังสือประเภทอื่นด้วยเหมือนกับร้านเช่าหนังสือทั่วไป นอกจากการ์ตูนแล้วก็มี นิตยสาร หนังสือแปล นิยาย ฯลฯ ที่นี่เลยเป็นเหมือนศูนย์รวมของเหล่านักอ่าน แล้วร้านนี้ก็ชอบมีโปรโมชั่นพิเศษเพิ่มเข้ามาเอาไว้ล่อให้ลูกค้าเช่าหนังสือเพิ่มขึ้น อาทิ ถ้าเช่าการ์ตูนครบ 5 เล่มจะได้ฟรีอีก 1 เล่ม ผมเลยชอบเช่าทีละหลาย ๆ เล่ม เพราะจะได้อ่านเล่มแถมเยอะตาม ผมยืนเลือกหนังสือการ์ตูนเรื่องใหม่บ้างมีเล่มเก่าที่ผมยังไม่เคยอ่านบ้างจนได้จำนวนที่พอใจ ผมก็รีบหอบหนังสือการ์ตูนกองโตเพื่อไปจ่ายเงิน

“โอ๊ะ!” ผมรีบเสียจนไม่ได้สังเกตคนที่เดินออกมาจากอีกมุมของร้านเช่าหนังสือ ดีนะการ์ตูนไม่หล่น แต่หนังสือคนที่ผมเดินชนหล่นลงมาบนพื้นอยู่ใกล้ ๆ กับปลายเท้าผม จะก้มเก็บให้ก็มือไม่ว่าง

“...”

“ขอโทษครับ” ผมรีบพูดขอโทษออกไป แต่ยังไม่ได้มองหน้าคนที่ผมเดินชน เพราะผมกำลังสนใจหนังสือนิยายที่หล่นอยู่ปลายเท้าผม ชื่อเรื่องอะไร? เงารักจ้าวอสูร ใครกันนะอ่านนิยายเล่มหนาขนาดนี้ โชคดีที่ไม่หล่นใส่เท้าผม ถ้าหล่นทับเล็บเท้ามีสิทธิ์หลุดแน่ ว่าแล้วผมก็ค่อย ๆ ไล่มองคู่กรณีที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าแต่ไม่พูดอะไร ใส่รองเท้าผ้าใบสีดำ มีรอยสักที่น่องเท้าซ้ายด้วย ขาเรียว ไม่น่าใช่ผู้หญิง? แต่ทำไมขาเนียน ผิวขาวมาก ใส่กางเกงยีนส์ขาตัดแค่เข่าสีดำ เสื้อยืดสีเทา ลายเสื้อเจ๋งอ่ะ ผมค่อย ๆ ไล่มองขึ้นเรื่อย ๆ ต้นแขนขวามีลายสัก และใส่หมวกแก๊ปด้วย ผมรู้แล้วล่ะว่าคนนี้คือใคร

ผมมองหน้าพี่จิ้นสลับกับหนังสือนิยายเล่มหนาที่กองอยู่บนพื้น โคตรของโคตรไม่เข้ากัน หน้าอย่างเลวอ่านนิยาย พี่จิ้นก้มหยิบหนังสือนิยายที่หล่นที่พื้น

“หอบหนังสืออะไร? ขนมาเหมือนจะเอาไปอ่านสอบ” พี่จิ้นถามผม แต่ตอนนี้ผมหนักมากครับพี่อย่าเพิ่งชวนผมคุย

“การ์ตูนวาย” ผมเบี่ยงตัวเดินจะเอาหนังสือไปจ่ายเงิน

“การ์ตูนอะไรนะ” พี่จิ้นถามผมต่อระหว่างเดินออกมาจากมุมของร้านเช่าหนังสือ

“การ์ตูนวาย” แก่แล้วหูเริ่มตึงหรือไงครับ?

“ได้ยินแล้วว่าการ์ตูนวาย แต่ที่ถามซ้ำ อยากรู้ว่ามันหมายความว่ายังไง?” ผมลืมไป ใช่ว่าทุกคนจะรู้จักการ์ตูนวาย ผมเองยังเพิ่งมารู้จักตอนเข้ามาเรียนที่นี่เลยนี่นา แต่จะตอบว่ายังไงดีหล่ะ การ์ตูนผู้ชายxผู้ชาย คำว่า x พี่จิ้นอาจไม่เข้าใจอีก เอ หรือจะตอบการ์ตูนผู้ชายรักกัน ก็ไม่ครอบคลุม มันมีโกรธ งอน ง้อ กันด้วยอ่ะ

“การ์ตูนที่ผู้ชายกับผู้ชายมีกิจกรรมร่วมกัน”

“ขอดูหน่อย” พี่จิ้นหยิบการ์ตูนที่ผมหอบออกไปดูหนึ่งเล่มแล้วก็เริ่มไล่เปิดดูทีละหน้า เปิดพลิกหน้าไปมา แล้วพี่จิ้นก็หยุด ตาเขม็งจ้องดูเนื้อหาในการ์ตูน แล้วหันหน้าขึ้นมาจ้องมองหน้าผม

“การ์ตูน...โป๊?” พี่จิ้นอุทานตาตี่โตขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับยื่นภาพในหน้าหนังสือการ์ตูนที่เพิ่งเปิดเจอมาให้ผมดู

“....” ฉาก NC 3P นายเอกในสภาพเปลือยช่วงล่างสวมแค่เสื้อตัวเดียวด้านบนมีชายหนุ่มรูปร่างหนาผิวเข้มใส่เสื้อบาสฯคล่อมอยู่กางเกงร่นกองที่สะโพกส่วนด้านล่างของนายเอกกำลังถูกเสียดสีกับชายหนุ่มผิวขาวอีกคนที่นอนอยู่ และมีบทสนทนาเป็นคำอธิบายเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นสั้น ๆ ตัวใหญ่ ๆ ว่า “อ๊ะๆ”

“....” ผมรู้สึกร้อนที่หน้าวูบ ๆ

“ทะลึ่งนะเรา” พี่จิ้นมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ยิ้มมุมปากนิด ๆ ดูเลวมากพี่

“....” หลักฐานมัดตัว สถานการณ์นี้ผมว่าเงียบคือคำตอบสุดท้าย

“พี่จ๋าคิดตังค์ด้วย” ผมรีบเดินไปจ่ายเงินค่าเช่าการ์ตูน ผมจ่ายเงินค่าเช่าการ์ตูนเสร็จก็รีบเดินออกมาจากร้านทันที แต่ยังไม่ทันที่จะเดินถึงรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดเอาไว้ก็มีมือปริศนาดึงแขนผมเอาไว้

“ป่ะ ไปกินข้าว” พี่จิ้นพูดจบก็ลากตัวผมเข้าร้านก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ข้าง ๆ ร้านเช่าการ์ตูนเฉยเลยอ่ะ

 “เอาเส้นอะไร?”

“บะหมี่ครับ”

“ป้าบะหมี่สองที่ครับ” พี่จิ้นก็ตะโกนไปสั่งป้าร้านก๋วยเตี๋ยวที่กำลังลวกเส้นอยู่

“ทำไมไม่กลับบ้าน”

“ค่อยกลับปิดเทอมทีเดียว ขี้เกียจนั่งรถ” ผมตอบยังเขินเรื่องฉาก 3P อยู่

“เพื่อนกลับบ้านหมด?”

“ครับ”

“ป้าเอาบะหมี่ชามหนึ่ง ไอ้พี่จิ้นกินไม่รอเลยนะ” จู่ ๆ พี่โอมก็เดินเข้ามาในร้าน สงสัยคงออกมาด้วยกัน พี่โอมอยู่สภาพเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะแต่ทำไมสภาพนี้ไอ้พี่เข้มก็ยังดูดี

“ไงมึง ไม่กลับบ้าน? แล้วไปเก็บตัวนี้ได้มาจากไหน?” พี่โอมหันมาถามผมแล้วหันไปถามพี่จิ้นต่อ

“เห็นยืนเช่าการ์ตูนโป๊อยู่เลยเรียกมาด้วย” พี่จิ้นตอบทำหน้าขำ ๆ

“แก่แดดนะมึง” พี่โอมหันมาทางผม

“การ์ตูนวายไม่ใช่การ์ตูนโป๊” ผมพยายามแก้ต่างให้ตัวเอง

“ไหนขอดูหน่อยดิ๊ คราวหลังจะได้ไปเช่ามาดูบ้าง” พี่โอมเอื้อมมือมาหยิบการ์ตูนจากถุง แต่ยังไม่ทันได้หยิบเพื่อนพี่โอมก็เดินเข้ามาในร้านซะก่อน

“ไอ้ประธานหวย มึงไม่กลับบ้านหรอ” เข้าใจคบกันเพื่อนไอ้พี่เข้มดูดิบและเถื่อนมาก

“...” พี่โอมขายหวย?

“กูทำงานยังไม่เสร็จ”

“พี่จิ้นหวัดดี” แล้วพี่เขาก็เดินมานั่งรวมกับโต๊ะผม พี่จิ้นพยักหน้ารับไหว้

“มึงไปไหนมา?”

“ออกมากินข้าว ตอนนี้กูหิวเหี้ยๆ แต่เห็นมึงนั่งอยู่เลยเข้ามาทักก่อน นี่ใคร? ท่านประธาน” บทสนทนาระหว่างเพื่อนฟังดูสนิทใจกันมากครับ เพื่อนพี่โอมหันหน้ามามองผมแต่ผมเริ่มทำตัวไม่ถูก

“เด็กที่หอ” พี่จิ้นตอบแทนพี่โอมหน้าตาเฉย

“หน้าตาหล่อดีนะเรา”

 “....” เพื่อนพี่โอมชมผม ^ ^ ผมแอบก้มหน้ายิ้มครับ ถูกชมต่อหน้าแบบนี้ผมก็เขินดิ

“ไม่หล่อ น่ารักมากกว่า” พี่จิ้นพูดหน้ายิ้มๆ แทรกบทสนทนาขึ้นมา เพื่อนพี่โอมมองผมอีกครั้งแล้วก็พยักหน้าเห็นด้วย

“เออ พี่จิ้นพูดถูกหล่อแต่ดูน่ารักมากกว่า”

“?”

“ชื่ออะไร? เรียนอะไร?” เพื่อนพี่โอมถามผมต่อ

“มะนาว เรียนมัลติฯ ปีหนึ่งครับ”

“รู้จักไอ้ประธานได้ไง?” 

“ไหนว่ามึงหิว? ไม่รีบไปกิน?”

“กูสั่งข้าวไว้แล้ว เดี่ยวค่อยไปเอา”

“นั่นไง แฟนมึงเดินมาเรียกโน้นแล้ว สงสัยได้แล้วมั้ง ให้ว่องพูดมากไปแล้วมึง” พี่โอมหันหน้าออกไปมองหน้าร้านเห็นพี่ผู้หญิงกำลังเดินมา

“เออ ๆ กูไปล่ะ พี่จิ้นหวัดดีครับ” เพื่อนพี่โอมทำหน้าหงุดหงิดแบบขำๆ ใส่พี่โอมก่อนจะบอกลากันเสียงดังกลางร้านข้าว “ไปนะ ท่านประธานหวย......ครัว” พูดจบก็เดินกึ่งวิ่งออกจากร้านไปเลย

“เหี้ย! เดี่ยวเหอะมึง” พี่โอมส่งเสียงด่าเพื่อนไล่หลัง

“...” หวยครัว?

“หัว.....555” พอนึกได้ผมก็ก้มหน้าขำจนไหล่สั่น

“ตลกมากไหม? กูเป็นประธานรุ่น อย่าไปฟังมันมาก กินเข้าไป” พี่โอมตาขวาง ทำเสียงเข้มดุผม แต่หน้าแกสีเข้มขึ้นนิดๆ นะผมว่า

จากนั้นผมก็ตั้งหน้าตั้งหน้ากินก๋วยเตี๋ยวเป็ดอย่างอารมณ์ดี พอกินเสร็จผมก็ยื่นเงินให้พี่จิ้นที่กำลังจะไปจ่ายเงินค่าก๋วยเตี๋ยว

“ไม่ต้อง”

“ไม่เป็นไรพี่ ผ..เอ่อ มะนาวเกรงใจ”

“เออน่า พี่จิ้นจะได้เลี้ยงกูด้วย” พี่โอมจิ๊ปากทำหน้ารำคาญใส่ผม

“ขอบคุณครับ”

จ่ายเงินค่าก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้วพวกเราก็เดินออกมาจากร้านมาเอารถมอเตอร์ไซค์ที่จอดเอาไว้ด้านหน้า

“3 วันนี้พวกกูอยู่ห้อง มีอะไรก็โทรไปหาได้” พี่โอมหันมาบอกผมก่อนที่จะสตาร์ทรถเวสป้าสีเขียวมะนาว

“ครับ” ผมพยักหน้ารับไปอย่างนั้นแหละ แต่เรื่องอะไรผมจะโทรไป แม่หมูไม่อยู่สักหน่อย จะโทรไปทำไมไม่ทราบว่ะครับ
 
“ไปล่ะ” พี่จิ้นหันมาบอกผมยิ้มๆ แล้วก็บิดกุญแจสตาร์ทรถเวสป้าขับออกไป

หลังจากเจอพี่เมทยักษ์ของกราฟโดยบังเอิญและไปกินก๋วยเตี๋ยวด้วยกันมาแบบมึน ๆ ผมก็ขับรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจกลับหอพัก ตอนนี้ถึงเวลาปลดปล่อยจินตนาการให้โลดแล่นไปกับภาพและตัวอักษรในการ์ตูนที่ผมไปคัดสรรมา การอ่านการ์ตูนของผมเหมือนกับการไปนั่งดูหนัง ภาพการ์ตูนมันเคลื่อนไหวเป็นฉาก ๆ พร้อมเสียงพากย์ดังขึ้นมาในหัว อ่านไปเรื่อย ๆ จากหนึ่งเล่มเป็นสองเล่มจำนวนการ์ตูนที่อ่านจบแล้วเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทีละเล่ม จนผมลืมเวลาแห่งโลกความเป็นจริงว่ามันค่อย ๆ หมุนเดินไปนานแค่ไหน พอเหลือบตาไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่หัวโต๊ะ ถึงรู้ว่าตอนนี้เวลาเดินทางผ่านไปเป็นอีกวันแล้ว

ประตูห้องยังเปิดอยู่ ผมค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียงจะเดินไปปิดเข้ามา กลางดึกหอพักเงียบจนดูวังเวง ห้องพักปิดไฟมืดสนิทมีเพียงแสงไฟตามทางเดินที่ยังคงเปิดทิ้งเอาไว้ ปิดประตูเสร็จผมก็เดินกลับมานอนอ่านหนังสือบนเตียงต่อ หมุนหน้าต่างบานเกล็ดเปิดแง้มไว้เล็กน้อย

จู่ ๆ บานเกล็ดห้องผมก็เปิด!!!! แกร๊ก!!!!!

ผมสะดุ้งสุดตัว เด้งตัวลุกจากเตียงมองไปบานเกล็ดที่ถูกรูดเปิดขึ้นมานั่งทันที

“เฮ้ยยยยยยย!!!!!” หัวใจผมหล่นลงไปกองที่ตาตุ่ม เงาผู้ชายตัวใหญ่ มองลอดบานเกล็ดจ้องเข้ามาที่ผม

“กราฟ! เล่นอะไรว่ะ ตกใจหมดนึกว่าผี” ผมเปิดบานเกล็ดออกจนเต็มความกว้าง กราฟมันยืนอมยิ้มมองผมขำๆ พอตั้งสติได้ ผมก็ลุกจากเตียงเปิดประตูออกไปคุยกับกราฟ “มาทำอะไรแถวนี้อ่ะ”

“มายืมหนังห้องเพื่อน”

“ดึกขนาดนี้เนี่ยนะ ไม่กลัวหรอไง”

“ไม่”

“หนังเรื่องอะไร”

“ผีชีวะ”

“จะมาชวนไปดูหนังหรือเปล่าเนี้ย?”

"อืมม...ไปดูด้วยกันไหม? หนังเรื่องนี้สนุก"

“เราไม่ชอบดูหนังว่ะ เพิ่งเช่าหนังสือมาด้วย อีกตั้งหลายเล่มกว่าจะจบ” กราฟมองเข้ามาในห้องผมแวบนึง ค่อยหันมาคุยกับผมต่อ

“นายอยู่คนเดียว?”

“พี่เมทกับแม่หมู เอ่อ ออยด์นะ กลับบ้านกันน่ะ”

“ทำไมนอนดึก”

“อ้าว! เพิ่งบอกไปตะกี้ว่าอ่านหนังสือ”

“แถวห้องนายดูเงียบ ๆ นะ เด็กแถวนี้กลับกันหมด?”

“เออดิ”

“บรรยากาศดูวังเวงแปลก ๆ ” ไอ้กราฟพูดหน้านิ่ง ๆ เหมือนกำลังคิดอย่างนั้นจริง ๆ ช่างพูดจาเข้ากับบรรยากาศดีเกินไปแล้วนะไอ้คุณกราฟ คนยิ่งกลัว ๆ อยู่ กราฟคุยกับผมอีกนิดหน่อยแล้วค่อยเดินกลับห้องไป ผมรีบปิดประตูห้อง หมุนบานเกล็ดปิดลงมาให้สนิท กลัวโดนแกล้งอีก บานเกล็ดห้องผมมันไม่ค่อยดีครับ ใช้มืองัดขึ้นก็เปิดแล้วแต่ตอนปิดต้องหมุนปิด เปิดง่ายแต่ปิดยาก ผมไม่มีอารมณ์อ่านการ์ตูนต่อ เลยเดินไปปิดไฟแล้วรีบนอนเลย

ผมตื่นมาตอนเที่ยงเพราะรู้สึกหิว เข้าไปอาบน้ำแปรงฟัน แต่งตัวลวก ๆ เดินออกจากห้องไปหาอะไรกินที่โรงอาหารหอพัก หยุดสัปดาห์นี้โรงอาหารโล่งมากแทบไม่มีคนเลย ขนาดตอนนี้เที่ยงแล้วนะ โรงอาหารหอพักผมจะเป็นอาคารชั้นเดียว มีโต๊ะยาวเรียงเป็นแนวยาวสามแถว เก้าอี้ก็จะเป็นแบบม้านั่งขนาดยาวต่อกัน

“ป้าเอากระเพราไก่ ไข่ดาวครับ” เมนูสิ้นคิดแบบนี้แหละเร็วดีไม่เปลืองสมองให้คิด สั่งเสร็จผมก็เดินไปนั่งรอที่โต๊ะ ตาดูทีวีไปหูรอฟังป้าเรียกชื่อ ตอนนี้ในโรงอาหารหอพักมีคนอยู่แค่สองสามคน นั่งรออาหารไปสักพักป้าก็เรียกผมให้ไปเอาข้าว ผมกำลังก้มตักพริกมะนาวราดบนไข่ดาว หูก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในโรงอาหารหอพัก ผมเลยเหลือบตาขึ้นไปมอง


เสียงทุกอย่างก็เงียบลง ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก ใจผมเต้นตึกตัก ๆ ตอนนี้ผมถูกสะกดจิตด้วยลูกตุ้มนาฬิกาขนาดกำลังพอดีที่ห้อยหัวซ่อนตัวอยู่ด้านในกางเกงนอนขายาวสีเทาที่ลู่เข้ากับลำตัวมันกำลังแกว่งตัวตามจังหวะการเดินของตัวเรือนที่เป็นมนุษย์ผู้ชายในวันเจริญพันธุ์รูปร่างสูง แกว่งดุกดิก ๆ ชายหนุ่มคนนั้นเดินเข้ามาเรื่อย ๆ ลูกตุ้มนาฬิกาของเขาก็แกว่งดุกดิก ๆ ตามจังหวะการเดิน


ใจผมสั่น ผมได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นเป็นจังหวะดุกดิก ๆ


ดุกดิก ๆ


ดุกดิก ๆ


หัวใจผมเต้นเป็นจังหวะดุกดิกตามการเคลื่อนไหวของลูกตุ้มนาฬิกาตัวนั้น ผมพยายามละสายตาออกจากลูกตุ้มนาฬิกาตัวนั้นแต่ก็ทำไม่ได้


ผมถูกสะกดจิต


ลูกตุ้มนาฬิกาตัวนั้นมันเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ผมเรื่อย ๆ ยิ่งเข้ามาใกล้ภาพในร่มผ้ายิ่งชัดเจนขึ้นทุกที


ดุกดิก ๆ


ดุกดิก ๆ


“นาย! เป็นอะไร?” ห้ะ! ผมถูกลูกชายไอ้แว่นกราฟสะกดจิต !!!!!!!!


ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ เลิฟๆๆมัวร์!!

kratoey-- ลุ้นไปด้วยกันนะคะ ^ ^
malula -- ขอบคุณที่ช่วยดูคำผิดให้เน้อ กอดๆๆอีกรอบ ^^
YounIn-- ขอบคุณที่ช่วยแก้ให้นะจ้า โค้งงามๆ+กอดๆ

[Crossley]

จิ้มก่อนอ่าน
----------------------------
มะนาวทุเรศว่ะ 

[TanyaPuech]

 

[bozang]

สรุปกราฟเป็นพระเอกหรือ???? แล้วพี่จิ้นล่ะ
ลุ้นนะเนี่ย อิอิ

[Jesale]

ยิ่งอ่าน ยิ่งเลือกไม่ถูก ชอบหมดเลย มะนาวเหมา

อิอิ ชอบพี่จิ้น เป็นการส่วนตัว บวกคะแนน

[nunnuns]

5555555555 ดุกดิกๆ
น่าเอ็นดูจริงๆลูกชายกราฟ

[Maria_safe]

สงสัยจะเสร็จกราฟแล้วล่ะมะนาวเอ้ย เล่นถูกสะกดจิตขนาดนี้

[boobooboo]

น่ารักชะมัด

[Rafael]

โอ๊ย ไม่ไหวละฮา
ตั้งแต่ประธานหวยละนะ
แล้วนี่อะไร มะนาวทะลึ่งอะ แอร๊ยยย มาดุกดิกๆ

[→Yakuza★]

เลือกไม่ถูกเลย ประชากรห้องกราฟดูรุก เร้าร้อนทุกคน ขอ 4P ไปเลยได้ไหม

พี่จิ้นก็ชอบ พี่โอมก็ชอบ กราฟก็ดูนิ่งๆ เหมาะกับมะนาวทุกคนเลย ลำบากใจแทน 

[milkshake✰]

55555555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555
โอ๊ยโคตรขำอ่ะ
มะนาวสุดยอด ฮ่าๆๆๆๆๆ
พี่โอมประธานหวยเข้มดีจริงๆ ชอบจ้า

[yeyong]

ขำลูกตุ้มนาฬิกา คนแต่งช่างเปรียบ

[malula]

มะนาวทะลึ่ง หยิก ๆ ตื่นได้แล้วไปจ้องอะไรขนาดนั้น นาฬิกากราฟสึกพอดี ก๊าก
มะนาวใจเต้นไปกับทุกคนแล้วนะเนี่ย เจ้าชู้น่าดู

แม่หมูดึงตัวผมเข้าไปกอดอนึ่งกำลังอยู่ในห้วงอารมณ์

อนึ่ง= อีกอย่างหนึ่ง,อีกประการหนึ่ง
ประหนึ่ง= เช่น,ดัง,เหมือน

ตรงนี้น่าจะประหนึ่งเนาะ

[gupalz]

โอ๊ย ฮามะนาวอ่ะ
ความจริงมะนาวมันทะลึ่งนะเนี่ย 555

[p.spring]

มะนาวคงไปไหนไม่รอดแล้วแหละโดนกราฟสะกดจิตอยู่เลย
ชอบกราฟ   

[¡ииσcэиτ]

มะนาวหื่นนะเนี้ย~

[YounIn]

ก้ากกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา  โอ๊ย ปวดท้อง  จบ ได้ เกรียน มากกกกกกกกกก

ต่อ อีก รวด เร็ว ทัน ใจ  อิอิอิอิ ถึง จะ ไม่ แน่ ใจ ว่า ใคร เป็น พระ เอก 





 แต่สำหรับผมนายมะนาย >>> มะนาว

แกร๊ก!!!!! จู่บานเกล็ดห้องผมก็เปิด!!!! >>> จู่ๆ


ต่อๆๆๆๆ 

[pahpai]

โหยยยยย เลือกยากซะจริงๆเลย แต่แอบเชียร์พี่จิ้นเกินกว่าคนอื่นอยู่นิดหน่อย อิอิ

ว่าแต่เสียงหัวใจน้องมะนาวนี่น่ารักนะครับ ดุกดิกๆ 

[benzbent]

เลือกไม่ถูกเลย แต่ก็ยังชอบพี่จิ้นอยู่นะ ><

[BeeRY]

มะนาวนี่น่ารักจริงๆ แอบทะลึ่งด้วย น่าเอ็นดูที่สุด
ชอบตรงที่บอกพี่จิ้นว่าการ์ตูนวายคืออะไรอะ ผู้ชายมีกิจกรรมร่วมกัน ขำมากอะ
อยากเชียร์ผู้ชายทุกคนให้มะนาว แต่เหมือนหัวใจมะนาวจะเต้นดุกดิกกับใครบางคนไปแล้ว

[bun]

โดนสะกดจิตแบบตั้งใจหรือไม่ตั้งใจเนี้ยะ

[Tassanee]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด 


ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ลูกตุ้มนาฬิกาแบบนี้อ่ะนะ   หืมมมมมมมมมมมม?  หาไม่ได้ง่ายนะเนี่ย

คึคึคึคึคึคึ

[PoP~Pu]

ฮาลูกตุ้มนาฬิกา เปรียบเทียบซะ
มะนาวหื่นว่ะ เห็นหน้ากราฟไม่ใจเต้นดันไปใจเต้นกับ.. ฮ่าๆๆ
ตอนนี้เหมือนกราฟจะเป็นต่อพี่โอมไปจึ๋งนึง เพราะลูกตุ้มนาฬิกา

[why yyy]

มะนาวหื่นว่ะ สายตาหา...นะเราอะ 5555