หัวข้อ: แม่สื่อแม่ชัก มักได้ "ชัก" เอง : 02 06 2020 Rewrite : ตอนพิเศษ หน้า 76

[penda]

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ อยากจะขอกรี๊ดดดดดด มะนาวน่ารักมากกกกกกกก
ว่าแต่ใครเป็นพระเอกอ่ะ แต่เชียร์กราฟนะ เพราะเป็นคนที่เป็นไปได้และออกโรงคนแรก
และเพราะชื่อเรื่อง นายเอกเป็นแม่สื่อ เพราะงั้นพระเอกก็ต้องเป็นเป้าหมายซิ่ ชะมะ  เชียร์กราฟๆๆ
อยากให้พี่จิ้นคู่พี่มีนอ่ะ(ใครเมะ/เคะตกลงกันเองนะ ฮ่าๆ เดาไม่ออกเหมือนกัน)นิสัยพี่มีนน่ารักอ่ะชอบๆ แต่ก็มีความเป็นผู้ใหญ่
ส่วนพี่จิ้นลุคภายนอกแม้นนนน แมน แต่นิสัยชอบอ่านนิยายแถมผิวเนียนอีก มาสร้างลุคแมนภายนอกที่หลังป่ะเนี่ย เมื่อก่อนอาจจะน่ารัก
และอยากให้พี่โอมคู่แม่หมูออย เพราะไม่อยากให้แม่หมู่เสียใจอ่ะ อยากให้มีคนรัก เพราะแม่หมู่น่ารัก นิสัยดี

แต่ว่านะ ตอนเนี๊ยยยยย ใครก็ด้ายยยยย ไปช่วยน้องมะนาวที..........อ๊ากกกกก
โธ่เว้ยยยยย กราฟฟฟฟ พี่โอมมมมมม พี่จิ้นนนนน พี่มีนนนนน แม่หมู.......อยู่ไหนกันว้าาาาาาาาา
มาช่วยหนู่มะนาวเดี๋ยวเน้เลยยยยยยย ใครบังอาจมาจูบมะนาวววววววว
ถ้ารุ้น้าาาาา แล้วถ้าไม่ใช่พระเอกนะ มันตายยยยยยยยย(ถ้าเป็นพระเอกไม่เป็นไร ฮ่าๆ ว่าแต่ใครพระเอกง้า เฮ้อออ)
(งานนี้ใครมาช่วยมะนาว ก็พระเอกหล่ะวะ รึเปล่า? เหอๆๆ)
 

[่patsaporn]

ใครมาจุ๊บมะนาวฟระคะ เพราะเมาแท้มะนาวถึงไม่รู้เรื่องอะไรเล้ย
ชุดเต้นมะนาวท่าทางจะน่ารักนะ ท่าเต้นก็โคตรฮา~~~
ชอบตอนเบียดกันไปในร่ม 4 คนอ่ะ 4P สุดไรสุด

ขอบคุณค่ะ

[why yyy]

ก็โดนกันไป

[nightsza]

พ่อหนุ่มเสื้อฟ้าคนนั้นรึเปล่า? ลุ้นๆๆ

[kyoya11]

อ๊ากกกก นายคือใคร ใครคือนายยยยย

[JingJing]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ใครอ่ะใคร อยากรู้ๆ
หนุ่มออร่าแน่ๆ  มาต่อเร็วๆนะ พลีสสสสสส

[pimkung]

แอ้กกก ใครมาขโมยจุ๊บหนูมะนาวว 
แง มาตัดฉึบเลยอะ /พราก/

[bytoey]

ใครอาาา

[นอนกินแรง]

ใครมาเอาปากมาชิดมะนาวกัน!!!

[rainbow67]

ถ้าโหวตได้...  


รางวัลนิยายสุดฮา : แม่สื่อแม่ชัก มักได้  "ชัก" เอง


 

[m_pop91]

จะเกิดอะไรต่อไปกันนะ  แอบลุ้น

[ldiot]

ใครจุ๊บมะนาวเค้าาาา 
ว่าแต่รักแรกพบของมะนาวนี่ใครน้อ
แต่ใจเราอ่ะเชียร์พี่โอมเต็มที่!!! รู้สึกบทเด่นกว่าเพื่อน อิอิ!!

[DoubleBass]

อ๊ายยยยยยย ใครปล้นจุ๊ฟมะนาวของพี่!!!! 

[prince magic]

ใครอ่ะ อยากรู้จังเลย
มาต่อเร็วๆน๊า
 

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

มะนาววววววววววววววววววววววววววววววว!!!!

โอ้ โนวววววววววววววววววว

[Chomin]

กรรแสดงชุดนี้มันเป็นความตั้งใจของอิพี่เข้มโอมสินะ คิดได้ไงฟร่ะให้น้องใส่กระโปรงสีเขียวมะนาวด้วยเหตุผลว่าตัวเองชอบ 5555 แต่นั่นยังไม่เท่ากับสภาพของเจ็ดหนุ่มผู้กระทำผิด กร๊ากกกก มันฮามากจริงๆ แต่มะนาวคงจะน่ารักมั้ง ไม่งั้นหนุ่มๆโซนดีเค้าไม่เร่งเข้ามาประชิดในร่มเดียวกันหรอก หนุ่มห้องนี้เค้าสามัคคีดีนะ แบ่งปันกันดีจริงๆ นี่ถ้ารู้ว่ามะนาวกำลังถูกคนนอกจีบจะร่วมมือช่วยกันขนาดไหนฟร่ะเนี่ย กลุ่มที่อิผีไปเคะยอดหน้าเค้าโดยไม่ตั้งใจเนี่ยจะใช่หนุ่มออร่าฟ้าคนนั้นเปล่าอ่ะ ใครมาจูบมะนาวเนี่ย หนุ่มคนไกนกันที่บังอาจพรากจูบแรกของมะนาวไปจากหนุ่มๆโซนดีเนี่ย

[hello_lovestory]

มะนาวจูบใคร อะ

[greensnake]

ป่วนกันทั้งพี่ทั้งน้องจริงๆ ไม่มีห้ามปราม
แต่บทลงโทษที่เล่นไพ่นี่ตลกดีเนอะ
ยิ่งได้พี่โอมหน้าเข้มมาดูแลด้วยแล้ว
เหมือนเป็นการแกล้งกันมากกว่าลงโทษ
ว่าแต่เครื่องรางของแม่หมูนี่จะขลังจริงมั๊ย
แล้วคนที่ปากชนกันเป็นไครกัน
ถ้าเป็นหนึ่งในสามหนุ่มนั้นก็ค่อยโล่งอก
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[mimi_patcha]

กรี๊ดดดดดดดดด   
ครายยยยยยยย 
มาชิม น้ำมะนาวย๊ะ 

อ๊ากก เคลียด

รีบๆๆ มาเฉลยนะ อยากรู้ว่าน้ำมะนาวจะเปรี้ยวหรือว่าจะหวาน

คิคิ

[londoneye]

ครายยยยยยยยยยยยยยยยยย

คนที่จูบน้องมะนาว

อยากให้เป็นกราฟนะ

แต่ตอนนี้พี่โอมแกมาแรง

เอ๊ะ...หรือจะเป็นพี่จิ้น

เอาเถอะใครก็ได้...ยังไงก็คงเป็นใครสักคนในสามหนุ่มล่ะมั้ง

[CarToonMiZa]

รอลุ้นต่อไป

[lidelia]

หนุ่มปริศนาคนนั้นคือใครกันนะ ?? 

[aoaer]

Who is he ???


ใครอ่ะมาแอบจุ๊บ

[AnimajuS]

ขอเค้าดีจริงๆ เครื่องรางล้างจิ้น

[faratellll]

เค้าเป็นใครหนอ....เค้ามาจากไหน.....///ปรากฎว่าเป็น "แม่หมู". กร๊ากกกก
ตอนแรก เจ๊อยากให้กราฟ ครองคู่ตุนาหงันกะนู๋นาว แต่ไงตอนนี้ชักอยากให้เป็น 4P ซะละ

P.S. มิสามารถเลือกได้จริง จริง ขอแบบ ไม่มั่แต่ทั่วถึงละกัน

[¡ииσcэиτ]

หนุ่มหล่อ 3ย หรือเปล่าหว่า?
 

[ryoushena]

The Call Chapter 14 : จองใจ
__________________________________________________________________________________________________

“กลับกันเถอะ”

ผมได้ยินเสียงที่เขาพูดแล้ว ด้วยความง่วงจัด แม้จะพยายามเปิดเปลือกตาของตัวเอง แต่ดูเหมือนหนังตามันไม่ใช่ส่วนหนึ่งของร่างกายผมอีกต่อไป คำสั่งของผมไม่ศักดิ์สิทธิ์อีกแล้ว ผมลืมตาไม่ขึ้น ผมได้กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ จากตัวเขาลอยเข้ามาปะทะจมูก เขาพยายามพยุงตัวผมให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยการใช้แขนทั้งสองข้างโอบร่างกายของผมให้ชิดติดกับร่างกายของเขา หัวของเขาเกยที่ไหลด้านซ้ายของผม

ผมไม่ได้ตอบอะไรเขาออกไปเพราะผมเมา

เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
….

……..


………….


…………………..


“อืมมมม” ใครเอามือมาเขี่ยปาก คนจะนอนอย่ามากวนตอนนี้

รู้สึกเย็นชื้น ๆ ที่คอ อ๊ะ!  ตัวอะไรกัด อะไรหยึย ๆ วนอยู่ที่หู นิ้วใครมาเขี่ยขนตาผม

ผมพลิกตัวจากนอนหงายเป็นนอนคว่ำ รู้สึกเหมือนถูกรัด แน่น อึดอัด ร้อน ผมรู้สึกตัวเป็นพัก ๆ ติด ๆ ดับ ๆ

“ง่วง จะนอน” ผมก็บ่นงึมงำตาประสาคนเมา ลืมตาก็ลืมไม่ขึ้น ทั้งง่วงทั้งเมา

แล้วผมก็หลับไป


…..

………..

………………..

………………………….



ครืดดด ครืดดดด อะไรสั่น?

♫ ♬ ♪ ♩ ♭ ♪   ส้มโอ แตงโม แตงไทย ลิ้นจี่ ลำไย องุ่น พุทรา มัน ฝรั่ง มังคุด กล้วย ละมุด น้อยหน่า ขนุน มะม่วงนานาพันธุ์   ♫ ♬ ♪ ♩ ♭ ♪
http://youtu.be/b39rcte_Vv0


ครืดดด ครืดดดด

♫ ♬ ♪ ♩ ♭ ♪  ส้มโอ แตงโม แตงไทย ลิ้นจี่ ลำไย องุ่น พุทรา มัน ฝรั่ง มังคุด กล้วย ละมุด น้อยหน่า ขนุน มะม่วงนานาพันธุ์  ♫ ♬ ♪ ♩ ♭ ♪

เสียงโทรศัพท์ผม? ใครกันนะโทรมากวนผมเช้าขนาดนี้ พอตั้งสติได้ ผมก็พยายามควานหาโทรศัพท์ที่มักจะวางเอาไว้ใกล้กับหมอน เป็นประจำ ไม่เจอ โทรศัพท์อยู่ไหน? ผมใช้มือควานหาทั้งที่ตายังปิดสนิท 

zZZZZz

ครืดดดด ครืดดดด
♫ ♬ ♪ ♩ ♭ ♪  ส้มโอ แตงโม แตงไทย ลิ้นจี่ ลำไย องุ่น พุทรา มัน ฝรั่ง มังคุด กล้วย ละมุด น้อยหน่า ขนุน มะม่วงนานาพันธุ์  ♫ ♬ ♪ ♩ ♭ ♪

ครืดดดด ครืดดดด

♫ ♬ ♪ ♩ ♭ ♪ ส้มโอ แตงโม แตงไทย ลิ้นจี่ ลำไย องุ่น พุทรา มัน ฝรั่ง มังคุด กล้วย ละมุด น้อยหน่า ขนุน มะม่วงนานาพันธุ์  ♫ ♬ ♪ ♩ ♭ ♪


ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรสั่นอีกแล้ว!?

เหมือนสั่นอยู่ใกล้ ๆ

อยู่ใกล้มาก ๆ

ที่ไหน?

มะนาวค่อย ๆ ล้วงมือข้างถนัดเข้าไปในเป้ากางเกง มะนาวสะดุ้งตื่นตาโตทันทีแบบไม่ต้องใช้อุปกรณ์ช่วย โทรศัพท์กับกระเป๋าตังค์อยู่มาในเป้ากางเกงชั้นในได้ยังไงเนี่ย

“โหล ครับ”

“มะนาวทำไมยังไม่ตื่น”

“มะนาว”

“....”

“มะนาวโว้ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!”

“มะตูม?”

“โซ เยสเซ่อ”

“โทรมากวนทำไมแต่เช้าเล่า”

“มะนาว นี่มันจะบ่ายสี่โมงเย็นแล้วนะ เช้าตรงไหนว่ะครับ”

“!” ..............อึ้ง...................................เราหลับไปนานขนาดนี้เลยหรอ


“มีช็อค ไปทำอะไรมาล่ะเมื่อคืน แอบไปกินเหล้ามาอะดิ”

“เออ”

“เมามาหรือคานมา?”

“ไม่ต้องมาขำ กินเหล้าก็ต้องเมาดิ”

“เสียเวอร์จิ้นไปยัง? หึหึหึ”

“ไม่ตลก” ใกล้แล้ว อีกนิดเดียว

“โหย ไรอ่า แซวเล่นแซวหน่อยทำเสียงเครียด”

“....” จะทนไม่ไหวแล้ว

“เสียตูดยัง?” มะตูมกลั้นขำ ส่วนผมไม่ไหวแล้วโว้ยยยย

“อ้อกกกกกกกกก” มะนาวเอามือปิดปากรีบพุ่งตัวไปห้องน้ำอย่างว่องไว โชคดีวิ่งเร็ว ถึงเส้นชัยพอดีเป๊ะ ไม่งั้นเรี่ยราดกลางห้องแน่ พอได้อ้วกออกมาบ้างก็ค่อยโล่งขึ้นมาหน่อย มะนาวเปิดก๊อกน้ำ ใช้สองมือกวักน้ำขึ้นล้างหน้าล้างตา กวักน้ำลูบตามคอ ระหว่างที่ลูบน้ำตามคอ นิ้วมือก็ไปสะดุดกับวัตถุอย่างหนึ่งเข้า มะนาวค่อย ๆ ไล้นิ้วมือสำรวจวัตถุต้องสงสัย

“สร้อย?”

มะนาวเงยหน้าขึ้นมองกระจกที่ติดอยู่กับผนังห้องน้ำเหนืออ่างล้างหน้า เอียงคอให้กับกระจกเพื่อส่องดูวัตถุต้องสงสัย

“สร้อยจริง ๆ ด้วย” มะนาวไล่นิ้วมือสำรวจสร้อยปริศนาลงมือเรื่อย ๆ สังเกตเห็นว่าเหมือนมีอะไรห้อยอยู่ด้วย เขาดึงคอเสื้อที่สวมอยู่ลง

“เกียร์?” มะนาวสำรวจเกียร์ทองเหลืองในกระจก บนเกียร์ข้อความเล็ก ๆ กำกับว่า ENGINEER มะนาวพยายามฟื้นความจำเรื่องเมื่อคืน พยายามเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก เขาพยายามถอดสร้อยที่ห้อยเกียร์เอาไว้อยู่สักพักแต่ไม่เป็นผล มะนาวเลยตัดใจเลิกล้มความคิดนั้น มะนาวเดินออกมาจากห้องน้ำแบบมึน ๆ รู้สึกเหนียวตัวอยากอาบน้ำล้างหน้าล้างตัวให้สดชื่นแล้วค่อยออกไปหาอะไรกิน เเขามาทีไรเป็นอย่างนี้ทุกที เมาแล้วง่วงอยากหลับ ตื่นมาก็จำอะไรไม่ได้ เพราะรู้สึกตัวเป็นพัก ๆ

“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!! นี่ห้องใครว่ะ”

ขณะที่กำลังสับสนปนมึนงงอยู่นั่นเองเสียงไขกุญแจพร้อมกับเสียงลูกบิดเปิดประตูก็ดังขึ้นทำลายความเงียบ

แก้ก!

แอ้ดดดดดดดด!!!!!!!!

ใครสักคนกำลังเปิดประตูห้องเข้ามา?

“เป็นไงบ้างปวดหัวไหม?”

มะนาวยืนตะลึงตาค้างชายหนุ่มรังสีออร่าสีฟ้ายืนใส่แว่นอยู่ตรงหน้าเขา นึกไม่ถึงบทจะเจอก็มาให้เจอแบบง่าย ๆ

[ryoushena]

“.....” มะนาวยังยืนนิ่งตะลึงค้างอยู่อย่างนั้น ขณะที่พ่อหนุ่มรังศีออร่าสีฟ้าเดินขยับใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

“ไงเรา ปวดหัวไหม?”

“.....”

ชายหนุ่มผิวขาวตัวรูปร่างสูงเดินใกล้เข้าไปใกล้มะนาวเรื่อย ๆ แต่ตัวของมะนาวยังไร้การตอบสนองของคู่สนทนาตรงหน้า ทำให้ผู้มาใหม่ ขมวดคิ้วชนกันมีสีหน้ากังวลฉายขึ้นบนใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด

“HEY! มะนาว” ชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามาใหม่ใช้สองมือแตะที่ใบหน้าของมะนาวเบา ๆ เพื่อเรียกสติ

“ครับ”

“ปวดหัวหรือเปล่า? กินยาไหม? เดี่ยวพี่ไปซื้อให้”

“เปล่าครับ ไม่เป็นไรครับ” พอได้สติมะนาวก็ต่อบทสนทนาต่อทันที

เฮ้ย! พี่จิ้นใส่แว่น เป็นพี่จิ้นไปได้ยังไง จากที่กำลังมึนเรื่องเกียร์ปริศนา ต่อด้วยเรื่องห้องนอน แล้วมะนาวยังมึนต่อเรื่องชายหนุ่มรังสีออร่าอีก แค่ใส่แว่นตาอันเดียวทำไมบุคลิกเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ทำไมผมชอบจำคนที่ใส่แว่นไม่ได้ แสดงว่าห้องนี้คือดินแดนยักษ์สามตน

“หิวยัง”

“นิดหน่อยครับ”

“ปลุกเพื่อนเราสิ จะได้ออกไปหาอะไรกิน”

“เอ่อ พี่จิ้นครับ มะนาวมานอนห้องพี่ได้ยังไงครับ” หิวก็หิวอยู่หรอกแต่ขอถามให้หายข้องใจก่อนเถอะ เรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่ ทำไมถึงมาจบที่ห้องนี้ได้

“เมื่อคืนพี่เจอกับเพื่อนเราในร้าน หมูแดงเขาบอกว่าไม่มีรถกลับ พวกพี่เลยขับมาส่ง ถึงหอเราสองคนก็หลับไม่รู้เรื่อง กุญแจห้องก็ไม่ได้เอาติดออกมาสักคน พี่เลยแบกกลับมานอนที่ห้อง”

“ขอบคุณครับ งั้นมะนาวขอโทรศัพท์โทรบอกพี่เมทก่อนนะครับ เผื่อเป็นห่วง”

“พี่โทรบอกให้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”

“แล้วทำไม..”ผมยังพูดไม่จบประโยคพี่จิ้นก็พูดขัดขึ้นมาซะก่อน

“ทำไมไม่ให้พี่เมทเปิดประตูให้ใช่ไหม? พี่เมทเราบอกว่าคงกลับดึกต้องรอดูอาการเพื่อนเราที่ไปส่งโรง’บาล”

ลืมเรื่องโก๋ซะสนิท พอนึกขึ้นได้ก็รีบกดโทรศัพท์หาพี่เมททันที

ตูดดดดดด ตูดดดดดดด

“โหล”

“พี่มีน โก๋เป็นไงบ้างอะ หมอว่ายังไง ออกจากโรง’บาลยัง”

“เอาทีละคำถามครับคุณน้องเมท เพื่อนเราไม่เป็นอะไรแล้ว สงสัยตอนนี้นอนเมาอยู่ห้องมั้ง”

“แล้วหมอบอกว่าเป็นอะไรอ่ะ”

“เมา แล้วหายใจไม่ทัน”

“!”

“แค่เอาหน้ากากออกซิเจนครอบเข้าจมูก อาการก็หายเป็นปลิดทิ้ง หมอยังแซวเลยว่า กลิ่นเหล้าหึ่งเลยนะครับ พี่โคตรอายเลยว่ะ”

“แค่เมาแล้วหายใจไม่ทันเหรอพี่มีน”

“ใช่ครับ”

“ขอบคุณนะพี่มีน”

“แล้วน้องเมททั้งสองยังไม่คิดจะกลับห้องกันหรอครับ เปรมเลยนะ”

“เพิ่งตื่นพี่มีน เดี่ยวจะกลับแล้ว”

“นึกว่าจะทิ้งพี่เมทคนนี้แล้วย้ายไปอยู่ห้องหอใหม่ซะแล้ว”

“มันเหตุสุดวิสัยน่าพี่มีน”

“อย่า ๆ คุณอย่ามาทำเสียงน่าสงสารเลยครับ หายไปทั้งคืนแถมตื่นแล้วยังไม่รีบกลับห้องอีก น่าสงสัยนะแบบนี้”

“โห่ว พูดไปโน้นไม่มีอะไรหรอกพี่มีน ออยด์ยังไม่ตื่นอ่ะ พี่มีนกินข้าวยัง จะได้ออกไปกินด้วยกัน”

“พี่กินแล้ว ใครจะหิ้วท้องรอพวกคุณกันหละครับ ตื่นแล้วก็รีบห้องได้แล้ว”

“ครับๆ”

ต่อจากนั้นผมก็โทรศัพท์ไปถามอาการเพื่อน โก๋ก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วแค่รู้สึกมึนหัวนิดหน่อย แต่ก็ไม่น่าเป็นห่วงเพราะมีบุรุษพยาบาลส่วนตัวดูแลตลอด ยังบอกอีกว่าถ้ายังไม่หายบุรุษพยาบาลจะฉีดยาเข็มใหญ่ให้ ทะลึ่งจริง ๆ เพื่อนผม หลังจากวางสายผมก็เดินกลับเข้ามาในห้อง เพราะเมื่อกี้ผมออกไปคุยหลังห้องมา ป่านนี้แล้วเพื่อนตัวกลมผมก็ยังไม่ตื่น ผมกำลังจะเดินไปปลุกเพื่อน สายตาผมก็หันไปเห็นพี่จิ้นที่กำลังนั่งมองอยู่พอดี

“เมื่อคืนพี่นอนกันยังไงครับ” ผมถามพี่จิ้นด้วยความรู้สึกเกรงใจ เพิ่งสังเกตเห็นว่าบนเตียงไม่มีฟูกอยู่เลยซักเตียง ฟูกทั้งหมดถูกลากลงมาปูต่อกันบนพื้น

“ก็นอนรวม ๆ กันบนฟูก”

“ห้าคนเลยหรอครับ”

“ใช่”

“พี่จิ้นขอบคุณนะครับ”

 “พี่เต็มใจ หิวไหม? เดี่ยวพี่ไปซื้อข้าวให้”

“ไม่เป็นไรครับ เดี่ยวผมว่าจะปลุกออยด์ แล้วพากลับห้องเลย” ผมเดินไปปลุกเพื่อนตัวกลมที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนฟูกนอนอย่างสงบ เธอช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย “หมูๆ”  เพื่อนตัวกลมผมกระพริบตาปริบ ๆ พยายามไล่ความง่วงที่เกาะอยู่บนไขมันรอบ ๆ ตัว

“เช้าแล้วหรอ”

“เช้าที่ไหนเล่าจะมืดแล้วเนี่ย กลับห้องกัน”

“ขออีก 5 นาทีได้ป่ะ”

“ไม่ได้ ลุกเลยเร็ว ๆ ”

หลังจากแม่หมูตื่นผมก็ช่วยพี่จิ้นลากฟูกขึ้นไว้บนเตียงจนครบทั้งสามเตียง เสร็จแล้วก็ขอตัวกลับห้อง

 “ขอบคุณนะคะพี่จิ้น” แม่หมูพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไป

“พี่จิ้นกลับก่อนนะครับ”

“ครับ เอาร่มติดไปด้วยไหม? พี่ว่าเหมือนฝนกำลังจะตกนะ” พี่จิ้นเดินไปหยิบร่มมาให้

“ไม่เป็นไรครับ เดี่ยวรีบวิ่งไปคงทันครับ ไปนะครับ”

“วิ่งไหวหรอเรา”

“หายเมาแล้ว” ผมหันไปตอบหลังจากได้ยินเสียงพี่จิ้นแว่วตามหลังมา

“หึหึหึ”

ผมรีบเดินกึ่งวิ่งตามหลังแม่หมูไป เดินมาได้ถึงครึ่งทางฝนก็เริ่มลงเม็ด แต่ผมรู้สึกหิวน้ำ เลยกะจะแวะโรงอาหารก่อน

“หมูซื้อน้ำแป๊บนึงนะ เข้าไปด้วยกันไหม?”

“มะนาว ดูสภาพพวกเราสิ กลิ่นเหล้าหึ่งเลย อีกอย่างฝนก็ตกแล้วด้วย รีบกลับกันก่อนไหม?”

“งั้นเดี่ยวหมูเข้าห้องไปก่อนก็ได้ เอาน้ำอะไรไหม”

“เอาเป๊ปซี่ก็ได้ เร็ว ๆ นะ เดี่ยวฝนตก”

“เจอกันที่ห้อง”

ผมรีบเดินเข้าไปซื้อน้ำในโรงอาหารคิดว่าน่าจะซื้อทัน หยิบขวดน้ำออกจากตู้ จ่ายเงินกับแม่ค้าเสร็จสรรพกำลังจะก้าวออกจากโรงอาหารฝนก็ตกลงมาห่าใหญ่ ผมว่าผมรีบสุด ๆ แล้วนะ แต่ก็ไม่ทัน ผมคิดว่ายังไงซะก็ต้องอาบน้ำอยู่แล้ว เลยตัดสินใจวิ่งออกไปเลย ยังไม่ทันที่น้ำฝนจะปะทะกับร่างกาย ตัวผมก็อยู่ใต้เสื้อคลุมของกราฟที่ยกบังน้ำฝนเอาไว้เหนือหัว

“เดี่ยวเราไปส่ง”

“เดี่ยวเราเดินไปเองได้” ผมรีบบอกปัดด้วยความเกรงใจ

“เราจะไปห้องเพื่อนแถวห้องนายพอดี รีบเดินกันเถอะ”

จากนั้นผมกับกราฟก็เดินกึ่งวิ่งหลบน้ำฝนไปจนถึงห้องผม เสร็จแล้วกราฟก็รีบวิ่งต่อไปห้องเพื่อน


......


.............


.....................


................................



“หนุ่ม! หนุ่มลืมร่มไว้ในโรงอาหารน่ะลูก” เสียงป้าร้านขายกับข้าวที่โรงอาหารร้องเรียกนักศึกษาหนุ่มผิวขาวใส่แว่นหลังจากวิ่งไปส่งเพื่อนแล้ววกกลับมาที่โรงอาหาร

หนุ่มนักศึกษาปีหนึ่งเดินไปหยิบร่มก่อนเอ่ยปากกล่าวขอบคุณป้าร้านขายข้าว “ขอบคุณครับป้า” จากนั้นเขาก็กางร่มแล้วเดินกลับห้องพัก

_________________________________________________________________________________________TBC

[EoBen]

จิ้มจึก
---------
พี่จิ้น  พี่จิ้น พี่จิ้น พี่จิ้น

อร๊ายยยยย หนุ่มออร่าฟ้าคือพี่จิ้นของเบน จริงด้วยๆ เพราะกราฟใส่แว่นอยู่แล้ว พี่เข้ม ก็เคยเห็นแล้วตอนเอามอไซค์ไปซ่อม ก็เหลือแต่พี่จิ้นของเบน  อร๊ายยยยยยย   

 

[maru]

เกียร์นี่โอมใส่ให้ใช่ไหมนั่น แล้วกราฟไม่ค่อยเลยนะ เจ้าแผนการใช่เล่น แล้วจิ้นหรือคือคนที่มีออร่า แล้วมะนาวกับใครเนี่ย ทั้งสามคนทุ่มเทให้มะนาวเต็มที่ขนาดนี้