The Call Episode 23 : โปสการ์ดใบที่ 15ผมรู้เขาอาจยังไม่ตัดสินใจ….แต่ผมมั่นใจว่าจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง
ผมรู้ตั้งแต่วันแรกที่เราพบกัน….ใจผมตกเป็นของเขา
‘รักครั้งแรกของผม’
“หากผมสามารถอยู่ในสองที่พร้อมกันได้ ผมพร้อมเดินไปอยู่เคียงข้างเขา วันนี้หรือพรุ่งนี้ ขอแค่ให้ผมได้ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา” กราฟอ่านทวนข้อความในโปสการ์ดใบที่ 15 ทีละตัวชัด ๆ ด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่มี เขามองไปยังจี้เกียร์ที่มะนาวห้อยอยู่บนคอ พวกเขาสบตากันนิ่ง "เราเทคไปวิศวะ... 'อนาคตเรา'... อยากมีนายยืนอยู่ตรงนั้น"
"..."
“เราขอยืนอยู่ข้าง ๆ นาย...ตลอดไปได้ใช่ไหม?” ริมฝีปากมะนาวเริ่มขยับเพื่อให้คำตอบ แต่เขาต้องชะงักเพราะก็ได้ยินเสียงผู้ชายอีกคน ตะโกนดังขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ
“เดี่ยว!”…………………………………………………ก่อนหน้าที่จะเกิดเหตุการณ์นี้ประมาณสัก 20 นาทีหวัง...ทั้งที่ไม่กล้าพอ ขอแค่ให้ได้เฝ้ารอก็ ‘เพราะรัก’
รอ...อย่างคนอกหักเพราะใคร ๆ ก็ทักว่าเมื่อไหร่...วันนั้นจะมา ‘ถึง’
(แต่ผมไม่เชื่อหรอกนะ เพราะ)
คำตอบ...จะรักหรือไม่รักไม่เคยแคร์และไม่สำมะคัญ......ขอแค่ให้ได้เอามันส์ ๆ ก็สมกับที่ ‘เฝ้ารอคอย’
By เอา กะ มันส์
‘มึงมาแทกข้อความอกหักรักคุดอะไรให้กูตอนนี้ว่ะ ทีเสียวกันล่ะไม่เคยเล่า แต่พอเศร้าเข้าหน่อยอยากบอกกูจังนะไอ้เพื่อนเวร’ พี่เข้มโอมบ่นกระปอดกระแปดอยู่ในใจคนเดียว รีบกดลบชื่อตัวเองออกจากข้อความที่เพื่อนเพิ่งแท็กส่งมาให้ เขานอนเอามือก่ายหน้าผากคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้อยู่บนเบาะรถเวสป้าสีเขียวมะนาวของตัวเองอยู่นานสองนานแต่ก็คิดไม่ตก ทุกอย่างมันดูมืดบอด ก็นะคนเรามันฟุ้งซ่าน เพื่อนแท็กข้อความกวน Teen นิด ๆ จัญไรหน่อย ๆ มาแซวเล่นขำ ๆ พี่แกก็ยังเลือกเสพอ่านเฉพาะข้อความหวาน ๆ แทนซะงั้นไป
ครืดดดดด ครืดดดดดดด
ผ่านไปแค่ไม่กี่นาที เพื่อนพี่เข้มตัวดีเจ้าเดิมก็ส่งข้อความสุดระริกระรี้พร้อมตัวอีโมชั่นกวน Teen ผ่านโปรแกรมไลน์เข้ามาทักทายพี่เข้มและเพื่อน ๆ ในกรุ๊ปเพื่อนสนิทอีกหน
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ: ‘ชอบว่ะ! น่ารักว่ะ! จีบได้มั้ยวะ! มัยไม่กล้าบอกว้าาา!!!’ พร้อมกับแนบตัวอีโมชั่นดุ๊กดิ๊กรูปไอ้มดแดงท่าทางแสนทะเล้นกำลังจะวิ่งด้วยความเร็วสูงตามมาด้วย
Mr. 9” : “ไอ้ปอมขึ้นรถยังวะสาดดด แล้วมึงเป็นเชี่ยไร เจอะเด็กเด็ด ๆ หรอว่ะ? ถึงกับเอามาเพ้อ” เพื่อนคนนี้ก็เช่นกันไม่ส่งแค่ข้อความมาเปล่า ๆ รายนี้ส่งอีโมชั่นรูปลิงกอลิล่ามาดเจ้าพ่อใส่สูท สวมแว่นตากันแดดสีดำ ยืนแฉกยิ้มอย่างอารมณ์ดีตามมาด้วย
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “ถูกครัช ไอ้คุณเพื่อนไนน์ กูบอกเลยคนนี้อย่างน่ารัก โดนใจกูเต็มสูบ จีบเลยดีมั้ยว้า”
Mr. 9” : “เช็ดโด้ เพื่อนกูกล้าใหญ่แล้ววุ้ย แต่กูว่าอย่าเลยว่ะ”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “ไมว่ะ”
Mr. 9” : เดี่ยวเด็กคิดว่ามึงจะไปจี้เอาโทรศัพท์อะดิ 5555
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : ไอ้ปากมอม วันนี้กูหล่อ หน้าใส ตัดผมโกนหนวดเรียบร้อยแล้วครัช
Mr. 9” : ถุย! กลับบ้านทีนี่เป็นเด็กดีน่าไว้ใจตลอดเลยนะมึง กูในฐานะเพื่อนพ่อมึง ภูมิใจแทนเมียพ่อมึงจริง ๆ ว่ะ
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : ไอ้เชี่ย ไอ้หน้าผู้ปกครอง ลามปามบุพการีเพื่อนไม่ดีนะครัช เดี่ยวจะถูกนิ้วสั้น ๆ ทั้งสิบลูบหน้าเล่นนะครัช!
Mr. 9” : แหม่ เพื่อนพูดมาอย่างนี้เขินเบย ว่าแต่เด็กมึงอยู่แถวไหนว่ะ เดี่ยวกูชวนไอ้ประธานหวยวิ่งตามไป (พิมพ์จบไม่วาย ส่งอีโมชั่นไอ้มดแดงประมาณ 1 กองทัพที่แสดงท่าทางกำลังวิ่งด้วยความเร็วสูงแนบมาด้วย เพื่อเป็นการเสริมอรรถรสในการสนทนาว่าอยากพาเพื่อนฝูงไปด้วยจริง ๆ)
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “นั่งเบาะข้าง ๆ กูเนี่ย”
Mr. 9” : “เยดดดดดด ไอ้เป็ด มึงรอรัยว้า จีบเลย”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “ไม่กล้าว่ะ แค่กูนั่งพิมพ์อยู่ มือยังสั่นเบย”
Mr. 9” : “หายไว ๆ นะมึง ดีขึ้นแล้วจะได้แข็ง ๆ”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “Teen !!<< เพื่อมึงเลยครัช”
Mr. 9” : “ท่านประธานหายตูดไปไหนว่ะ?? ไมเข้ามาเสวนาธรรม ให้กูกับมึงแข็งหนอ อ่อนหนออยู่กันแค่สองคน หรือท่านยังเก็บของไม่เสร็จ”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “จุ๊ ๆ รู้แล้วเงียบไว้ให้มิด ช่วงนี้ท่านสุขภาพไม่ค่อยดี มีปัญหาหัวใจว่ะ”
Mr. 9” : “เช็ดโด้ กูว่าละ ช่วงนี้มือท่านสากกว่าเดิมเยอะ สาเหตุน่าจะมาจากสไลด์หนอนน้อยบ่อยเกินวันละ 2 เวลา 555”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “ถูกครัช ก็อย่างที่เขาบอก คิดจะมีแฟนเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย ฟิต ๆ เข้าไว้ น้ำจะได้พุ่งแรงเท่ากับเด็กรุ่นใหม่”
Mr. 9” : “คมมากครัช 555”
ท่านประธาน : “Quay!!”
Mr. 9” : “เยดดด...ดุ้นใหญ่เต็มจอกุเลยครัช แต่กว่าจะเข้ามาได้นะครัชท่าน กำลังเล่นกล้ามให้น้องหนอนอยู่หรอครัช”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “ซ้อมบ่อย ๆ นะครัชท่าน น้ำพุ่งไม่แรงเท่าแรงดันน้ำของเด็กรุ่นใหม่จะยุ่งเอานา แล้วจะหาว่าพวกผมไม่เตือน มุมิ”
ท่านประธาน : “มึง 2 ตัว เลิกเห่า แบตกูจะหมด”
Mr. 9” : “แบตหมดไมไม่ชาร์ทว่ะ แค่นี้ต้องให้สั่งสอน”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “ช่าย ความฉลาดต่ำแบบนี้ เอาการบ้านไปฝึกกะหมองเพิ่มความฉลาดเลยครัช”
Mr. 9” : “คัด ‘ดอ’ เด็ก 100 จบดีป่ะท่าน”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “ถือเป็นความคิดที่น่าลอง 555”
ท่านประธาน : “กูอยู่ข้างนอกโว้ย! พวกเหี้ย”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “ท่านว้ากกกเราแล้วว่ะ มิสเตอร์ 9 ผมว่าเราถอยทัพก่อนดีไหมครัช”
Mr. 9” : “เออ ๆ แค่นี้ก็แค่นี้ แต่ก่อนไปไอ้คุณชายปอมมึงช่วยกล่าวอะไรให้ท่านฉลาดขึ้นมาหน่อยดิ๊”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “ถ้าท่านอยากได้คำตอบท่านต้องบอกน้องมะนาวนะครัช สู้ ๆ พวกผมมีท่านเป็นไอดอลนะครัช”
Mr. 9” : “คราวนี้ไอ้กากปอมมันพูดดีว่ะ เข้าใจแล้วนะครัช ‘ท่านประธานหวยครัว’ ”
ท่านประธาน : “เออ ๆ กูเริ่มไม่ไหวละ กะจะบอกมันก่อนกลับนี่ล่ะ”
Mr. 9” : “ชาติเสือคิดทำงานใหญ่ต้องใจเด็ดครัช”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “เยดดด คมสาดดดด”
ครืดดด ครืดดดดด
โทรศัพท์มือถือของยักษ์โอมก็ส่งสัญญาณแจ้งเตือนว่าแบตเตอร์รี่กำลังใกล้จะหมด เหลืออีกแค่ 18 เปอร์เซ็นต์
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “ต่อไปพวกผมจะเป็นแบบท่านครัช”
Mr. 9” : “ไอ้ปอมมึงอย่าเพิ่งไปนะ ไลน์มาคุยกับกูก่อนนะ กูเบื่อ ๆ กับการนั่งรถ”
คุณชาย กะปอม วังจุฑาเทพ : “ได้ครัช”
แล้วเพื่อนตัวดีของยักษ์เข้มก็ออกไปคุยกันแค่สองคนมุมิในโปรแกรมไลน์อย่างสนุกสนาน
‘กูเหนื่อยกับไอ้พวกนี้จริง ๆ’ แล้วจะเริ่มยังไงก่อนดีว่ะ หรือจะลองใช้ประโยคไอ้ปอม ‘ชอบว่ะ! น่ารักว่ะ! จีบได้มั้ยวะ!’ เฮ้ยยยทำไมกูไม่พูดออกไปตั้งแต่แรกว่ะ ยักษ์เข้มรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านอยู่ในอก เขากำลังคิดไม่ตกว่าจะเอายังไงต่อกับเรื่องนี้ดี แต่จะโทษเขาคนเดียวก็ไม่ได้ ใครใช้ให้มันชอบทำหน้าทำตาเจี๋ยมเจี้ยมเหมือนหน้าหมาเด็กตลอดเวลาว่ะ ทำหน้ายังกับหมาวัยเด็กถูกยัดใส่กระสอบเอามาปล่อยวัด เห็นทีไรแล้วอยากอุ้มเอากลับไปเลี้ยงที่บ้านทุกที RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
สายโทรเข้า ‘ไอ้จี๊ดหมาเน่า’
แค่เห็นชื่อที่หน้าจอโทรศัพท์ว่าสายโทรเข้ามาหาเขานั้น คือ มะนาว โอมก็รู้สึกถึงการสูบฉีดของเลือดในร่างกายที่กำลังวิ่งพล่านไปมาอย่างรวดเร็วจนรู้สึกปั่นป่วนไปหมดทั้งตัว เขาแทบไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเองว่ามะนาวเด็กหนุ่มที่เขาเฝ้าตามจีบในวิถีทางของเขาจะเป็นฝ่ายโทรมาหาเขาก่อน แอบเมมเบอร์ของมะนาวเอาไว้ตั้งนานแต่ก็ไม่กล้าโทรไปมา สุดท้ายมะนาวกลับเป็นฝ่ายที่โทรมาหาเขาเอง โอมรีบยกหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองเข้ามาดูใกล้ ๆ ยกเข้า ๆ ออก ๆ หลายครั้งด้วยความไม่แน่ใจ เพราะเขายังไม่อยากเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง พอเพ่งดูจนแน่ใจแล้ว โอมจึงค่อย ๆ สไลด์หน้าจอโทรศัพท์เพื่อกดรับสาย วินาทีนั้นถ้าใครอยู่ใกล้ ๆ คงได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นเสียงดังตึกตัก ๆ เพราะตอนนี้หัวใจเขาเต้นเสียงดังมากจนแทบจะพุ่งออกมาข้างนอกอก ตึกตัก ๆ ตึกตัก ๆ
“โหล”
“ฮัลโหล พี่โอมใช่ไหมครับ มะนาวจะเอาเสื้อแจ๊คเก็ตพี่ไปคืนน่ะครับ”
“...” โอมกำลังใช้ความคิดอย่างหนักจนไม่ได้ฟังประโยคคำถามของมะนาว ใจเขาเต้นเสียงดัง ตึกตัก ๆ ตึกตัก ๆ ‘เรียกชื่อกูอีกทีซิ ถ้ามึงเรียกชื่อกูอีกแค่ครั้งเดียว ได้เสียกันแน่’
“ใช่พี่โอมป่ะครับ”
“ที่มึงเคยบอกว่าเป็นแฟนกับกู...ให้มันเป็นเรื่องจริงได้ไหมว่ะ?”
ตูดดดดดดดด........ตูดดดดดดดดด.......
เชี่ยยยยยยย.... แบตหมดจนได้ ไอ้เพื่อนเวร กูจะไปคิดบัญชีกับพวกมึง !!!!
โอมรู้สึกหงุดหงิดจนแทบอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง แบตโทรศัพท์ดันมาหมดตอนกำลังสำคัญพอดี ไม่รอช้า พี่โอมรีบสตาร์ทรถเวสป้าแล้วขับบึ่งตรงออกไปตามหามะนาวทันที
……………………………………………………………………………………………….TBC
รักทุกคนนะคร้าาา
จ๊วบ ๆ
โพลล์
หัวข้อ: แม่สื่อแม่ชัก มักได้ "ชัก" เอง : 02 06 2020 Rewrite : ตอนพิเศษ หน้า 76 (อ่าน 576562 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก