"ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก" [18 - มาม่าโซน - 6/1/2556]
...
'...ให้แล้วต้องแก้บนด้วยนะ'
ลืมประโยคนั้นไปแล้ว ...ผมก็เหมือนคนอื่นนั่นล่ะ ตอนขอ ขอได้เป็นวรรคเป็นเวร แต่พอตอนได้มาอย่างที่ขอผมกลับลืมซะอย่างนั้นว่าเคยรับปากอะไรใครไว้ ....
'....ถ้าผมทำให้ได้ ....ผมขอมากกว่าน้ำแดงนะ เพิ่งพา......'
อ่านะตอนขอก็ไม่ได้ถามให้ชัด ว่า.... ไอ้ที่ว่า มากกว่าน้ำแดง ...มันมากแค่ไหน ? ยังไม่เคลียร์แต่เสือกได้อย่างที่ขอ ...
.
.
.
"ไอ้ผึ้งครับ ลากสังขารคุณมึงลงมาปิดประตูด้วยครับ เพื่อนขวดเพื่อนพาย ได้ฤกษ์จะกลับต่างจังหวัดแล้วครับ.."
เสียงเร่งยิกๆที่หน้าประตู ทำให้เพิ่งพาต้องฝืนตาตื่นขึ้นมาแล้วปีนลงเตียงเพื่อไปส่งเพื่อนทั้งสองที่หน้าห้อง คำสั่งเสียให้ดูแลห้องดีๆที่ยาวเหยียดของเพื่อนทั้งสองไม่เข้าหู เพราะผึ้ง หลับหูหลับตาเกาพุงใสแกรกๆ พยักหน้าหงึกๆรับคำไปงั้นๆ ก่อนเพื่อนทั้งสองจะร่ำลาแล้วปล่อยให้เพิ่งพาล็อกประตูใส่กลอน ...
.
.
.
คนขี้เซา หลับตาเกาพุง แล้วทิ้งตัวลงบนเตียงเพื่อน ที่ชั้นหนึ่ง ก่อนค่อยๆเสือกตัวเข้าไปในผ้าห่มด้วยความง่วง นอนไปนอนมาได้สักพัก ดันฝันว่าตัวเองท้อง !!!
แถมลูกในท้องดิ้นดุ๊กๆๆ ในฝันเพิ่งพายิ้มร่า นอนพึ่งพุงกลมๆโตๆ แล้วยิ้มกว้าง เพิ่งพาชอบเด็ก แต่พอรู้ว่าเด็กในท้องเป็นลูกตัวเองเพิ่งพายิ่งชอบ คนหลับอารมณ์ดียิ้มกว้างละเมอหัวเราะเหอๆๆ...ลูบพุงไปหัวเราะเอิ๊กอ๊ากไป
...
ไม่ได้รู้เลยว่า ในโลกของความเป็นจริง นู๋หมี มันหอบสังขารโผล่มาจากไหนไม่รู้ จู่ๆโผล่ออกมาแล้วก็แถตัวดิ้นดุ๊กๆ ลงไปซุกที่ผ้าห่มของเพิ่งพา...
เด็กแสบขดตัวนอนนิ่งเหมือนหมดพลังงาน ตัวที่เย็นเฉียบพอได้ไออุ่นจากอุณหภูมิของร่างกายเพิ่งพา ร่างเล็กยิ่งขยับเข้าใกล้แล้วสวมกอด ...
.
.
.
ร่างนิ่มๆเย็นๆนอนละเมอดุ๊กดิ๊กๆ ที่พุงของเพิ่งพา ไอ้คนที่ฝันว่าเป็นแม่คน ยิ่งละเมอชอบใจ หัวเราะยิ้มไปทั้งๆที่หลับไม่รู้เรื่อง ..
.
.
.
ไอ้คนก็นอนไป ยิ้มไป... ไอ้ผีก็นอนไปมุดดุ๊กๆหาไออุ่นไป...
จนสุดท้ายไปจบที่แบบเดิม นู๋หมีซุกหัวเข้าไปในเสื้อของเพิ่งพา แล้วซุกๆมุดๆแถไปนอนบนแผ่นอก สบาย...เพราะไออุ่นจนเผลอครางหงิงๆ แล้วขดตัวนิ่ง ปล่อยให้คนขี้เซาลูบหัวลูบหางคิดฝันว่าตัวเองท้องได้ กินเวลาเกือบเที่ยงวัน ความทรมานจากเหน็บชาถึงเริ่มเข้ามาล่ามเลียปลุกคุณแม่มือใหม่
...
นั่นล่ะ คุณแม่ผึ้ง ถึงได้ตื่น
...
เมาขี้ตา คุณผึ้ง ยังหลงคิดว่าตัวเองท้อง เดินกระแตงช้อนอุ้ม ไอ้เด็กที่ยังหลับไม่รู้เรื่องแต่ดันซุกมุดเข้าไปในเสื้อไปล้างหน้าแปรงฟันด้วย ... จนไอ้ตอนปวดปิ๊กกะจู้จะเข้าห้องน้ำนั่นล่ะ คุณแม่ถึงได้เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองไม่มีรังไข่ แถมยังเป็นผู้ชายทั้งแท่ง ..ตกใจเผลอปล่อยมือที่พยุงพุงตัวเอง จนไอ้คนที่คิดว่าเป็นลูกไหลหล่นพื้นดังตุ๊บ!
.
.
.
ทรหดได้อีก กุมารทองน้อยๆของเพิ่งพา สะดุ้งตื่นลืมตาขึ้นมานั่งแบบงงๆ ก่อนจะหาวหวอดแล้วปิดเปลือกตาตัวเองล้มตัวลงขดจนกลมดิ๊กนอนไม่รู้ไม่ชี้อยู่บนพื้นห้องน้ำ ร้อนถึงเพิ่งพาพอหายตกใจรวบรวมสติได้แล้วถึงอุ้มช้อนร่างเล็กๆที่นอนขดเป็นตัวหนอนไปวางไว้บนเตียงก่อนตัวเองจะวิ่งเข้ามาทำธุระกับปิ๊กกะจู้ ที่เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองมี...
.
.
.
..
"หายไปไหนมา..นู๋หมี"
คนที่เพิ่งละเมอคิดว่าตัวเองเป็นแม่คน มาเขี่ยจมูกรั้นๆของไอ้ตัวเล็กที่นอนแก้มป่องเล่นไปเล่นมา เหมือนลูกหมาที่กำลังหลับสบายแล้วมีใครเอาไม้มาเขี่ยเล่น นู๋หมีครางหงิงๆ แล้วซุกหน้าหนีเข้าผ้าห่ม ตอนนี้ขาดพลังงานอย่างแรงจนไม่สามารถขยับพยุงร่างกายขึ้นมาต่อกรกับเพิ่งพาได้ ...แต่ก็นั่นอะนะ ลูกแม่พุกยังเล่นไม่เลิก จนสุดท้าย เด็กน้อยหน้ามุ่ยต้องลุกขึ้นมานั่งหน้ามู่ หาวหวอดๆ ...
"หายไปไหนมา..นู๋หมี"
เพิ่งพาถามประโยคนั้นอีกครั้ง สายตาคมสีเข้มแต่กลมใส เงยหน้ามองเพิ่งพา เต็มตา แล้วหันมาใช้สองมือดึงแก้มเพิ่งพาแล้วยืดดดดดดดดดด ออก ...
"..ไปเอาคนของผึ้งกลับมาไง ...เหนื่อยโคตร หมดพลังงานไปเยอะ ....อืมส์...หิวน้ำด้วย เพิ่งพาดื่มน้ำดิ"
ตื่นขึ้นมาได้ก็สั่งกับสั่ง เผด็จการแบบรุกคืบจนเพิ่งพาเหมือนจะคุ้นๆนิสัยแบบนี้จนเผลอเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดื่มตามคำสั่ง ดื่มเข้าไปอึกๆ แล้วถึงได้คิดได้ว่า ตัวเองไม่หิวน้ำนี่น่า ก็ไอ้ที่หิวน่ะมันนู๋หมี ??? แต่ก่อนจะหันไปถามอะไร ไอ้หมาแก้มใสมันก็โถมตัวเข้ามา กอดจนล้มลงไปที่พื้นด้วยกัน
.
.
.
ริมฝีปากเล็กรุกจูบกลีบปากเพิ่งพา ก่อนจะสอดเรียวลิ้นเย็นๆเกี่ยวกระหวัด แล้วบดริมฝีปากเข้ามาแนบชิดและดูดกลืน เพิ่งพาได้แต่หลับตาปี๋ สติไม่อยู่กับตัวตอนเจอของน่ารักๆระยะประชั้นชิด กว่าเด็กแก้มใสจะถอนปากออกปาดน้ำลายที่ไหลเยิ้ม เพิ่งพาก็ลืมหายใจไปแล้ว ..
.
.
.
..
"ผี...เขากินน้ำกันแบบนี้เหรอ?"
เพิ่งพาถามหน้าชา ลมหายใจยังไม่ปกติเพราะหัวใจมันสั่นไหวกับการกระทำของเด็กน้อยหน้าเป็น นู๋หมียักไหล่ แล้วบิดตัวกลิ้งไปบนพื้น ก่อนจะมองเพิ่งพาตาใสแล้วบอกว่า 'อยากได้ของแก้บน'
.
.
.
.
.
...
ไม่เคยคิดว่าคำขอของตัวเองจะเศร้าใจขนาดนี้....
นู๋หมี ..น้ำตาไหลพราก....
..ตอนมองเพิ่งพา....
.
.
.
หั่นหอมหัวใหญ่ใส่ลงในมาม่าที่กำลังผัดอยู่บนกระทะ ก่อนจะหยิบซองเครื่องปรุงเทตามลงไป.. กลิ่นมาม่าแม่งโชยกระจายไปทั่วห้อง ...
"โหยยยยยยยยยยย !! ไม่ใจเลยเพิ่งพา !!! โห่ ประเทศไหนเขาแก้บนกันด้วยมาม่าผัดเนี้ย ?? "
ก็เข้าใจว่าห้องนี้ ของกินมีแค่มาม่า แต่ไม่คิดว่า ห้องนี้จะเป็นโซนมาม่าจริง ๆอย่างที่คิด ...เพราะในตู้เก็บของกินรวมถึงตู้เย็น เหมือนสร้างมาเพื่อทำมาม่าโดยเฉพาะ คงโทษใครไม่ได้ นอกจากโทษ เพื่อนทั้งสองของเพิ่งพา ..คงเลี้ยงกันมาแบบนี้ นู๋หมีไม่สงสัยเลยว่าเวลาแม่พุกทำกับข้าวมาให้ทำไม สองคนนั่นถึงได้กระโจนเข้าใส่...
"ไม่มีมงหมูหน่อยหรอเพิ่งพา ขอโปรตีนสักนิดก็ยังดีนี่เส้นล้วนๆเลยนะ "
"งั้นหยิบไข่ในตู้มา"
ได้ยินเพิ่งพาบอกแค่นั้น ลูกหมาแก้มป่องก็วิ่งปรี่ไปที่ตู้เย็นก่อนจะหอบไข่ไก่มาสี่ใบ เพิ่งพามองดุๆก่อนจะตอกไข่ใส่ลงไปสองใบ ทิ้งให้อีกสองใบวางอยู่บนโต๊ะข้างๆ แต่จนแล้วจนรอดลูกแม่พุกก็ทนสายตาอ้อนวอนของไอ้หมาน้อยไม่ไหว เผลอหยิบไข่มาตอกใส่มาม่าผัดจนหมด ...
.
.
.
มาม่าห้าซอง บนกระทะ ที่ผัดผสมหอมหัวใหญ่และไข่สี่ใบ ถูกตักใส่จาน สองจาน เพิ่งพาหยิบจานมาวางหน้าทีวี แล้วตักเส้นมาม่าเข้าปาก ปล่อยให้นู๋หมีมองตาปริบๆ
"ไม่กินเหรอ? หรือว่ากินไม่ได้ ต้องรอพี่จุดธูปให้ก่อน ...รอเดี๋ยวนะเดี๋ยวพี่ไปเอาธูปให้ "
ลูกหมาตาใส ส่ายหัวแทนคำตอบ ก่อนจะหยิบเส้นมาม่าเส้นยาวพอประมาณส่งเข้าปากเพิ่งพา ..คนตัวใหญ่กว่า งงๆแต่ค่อยๆเคี้ยวเส้นมาม่าที่ยาวจนตกลงมาที่ปาก ...
.
.
.
ดวงตาใสจ้องจนเพิ่งพาไม่ทันคิดอะไร แล้ว ลิ้นเย็นๆก็เลียเกี่ยวเส้นมาม่าที่มุมปากเพิ่งพาขึ้นมาก่อนจะค่อยๆไล่เส้นเข้ามาเรื่อยๆ จนชิดริมฝีปากเพิ่งพา ก่อนจะกลืนเส้นมาม่าลงคอ ...
.
.
.
"...ไม่ต้องใช้ธูปหรอก ..กินแบบนี้ก็ได้ ..ถ้ากินจากปากเพิ่งพา...ไม่ต้องใช้ธูปหรอก..."
.
.
.
.
เอ่อนะ...กว่าจะหมดจาน คงเข้าโซนมาม่าอีกนาน ...
ผึ้งเอ๊ย!! เตรียมปากเจ่อเพราะโดนจูบจนกว่าจะหมดจานได้เลยลูก..
.
.
.
***ก็มาม่าไง ....มีอะไรเหรอ ??? อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย!! ตายแล้ววว !!เบื่อไหม? โดนผีเด็กหลอกอีกแล้วล่ะสิ ????
โพลล์
หัวข้อ: ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก ภาค 1 -END[P.38-26/6/57]-จบภาค 1 รบกวนย้ายห้องให้ด้วยครับ (อ่าน 269437 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก