หัวข้อ: ซีรีย์ [บังเอิญ]...สวนทาง (จบในตัว)

[yeyong]

เห็นภาพทุบน้ำแข็งจริงๆ 

[yayee2]

กั๊กมองผิด มองใหม่ได้นะ คิดผิด คิดใหม่ได้นะ งูเผือกในฝันน่ะมันน้องแม๊กนะจ๊ะ
  :laugh:คู่นี้พี่กั๊กกะน้องแม๊ก ถ้าได้กิ๊กกั๊กกันแล้วคงมีสีสันสนุกสนานมากๆเลยเนอะ

[MiU]

เถียงคำให้ตกฟากจริง ๆ  5555   

[golove2]

เป็นไงล่ะ

เจอพี่กั๊ก ย้อนเข้าให้แล้ว


 

[ชะรอยน้อย]

กั๊กยวนมาก สงสารหนุ่มน้อย??? 

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

คุณแม่ของนางฟ้าเอาผลไม้ถุงโตฝากมาให้ผม....มะม่วงมัน ผมชอบมาก

อยากคุยกับนางฟ้าอีกนิด แต่ก็นะ เดี๋ยวนางฟ้าต้องไปส่งเด็กเปรตที่มหาลัย การศึกษาอาจช่วยขัดเกลาเด็กให้เป็นผู้ใหญ่ที่ดีในอนาคตได้ ผมเลยไม่รั้งนางฟ้าไว้กับผม

“แอ๊บขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะพี่กั๊ก” นางฟ้ายกมือขึ้นไหว้ผม

ผมรับไหว้พร้อมรอยยิ้ม “ยินดีครับ”

“พี่กั๊ก หวัดดี ไว้เจอกันครับ” น้องชายนางฟ้ายกมือไหว้ผมปุหลกหนึ่ง แล้วมันก็เดินตัวปลิวเข้าไปในรถยนต์

“ไปนะคะ” นางฟ้าโบกมือลาอีกครั้ง ก่อนเดินเข้าไปในรถ

ผมถอยหลังมายืนส่งนางฟ้าอยู่ที่หน้าบ้านตัวเอง มองจนรถหายลับไปจากต่อ แล้วผมถึงค่อยเดินเข้ามาในบ้าน

ผมเดินเข้ามา แล้วตรงไปนั่งตรงที่ที่นางฟ้านั่งเมื่อกี้

ผิวขาวเนียน คิ้วเข้ม ขนตาหนา ผมดำสนิทยาวดูนุ่มมือ ทีแรกนึกว่าสีตาจะเหมือนน้องชาย ที่ไหนได้ สีตาก็ดำเป็นปกติ หากเทียบกับความมีเชื้อสายชาวตะวันตกของน้องชายแล้ว นางฟ้าจะมีผิดแผกจากคนไทยก็ตรงสีผิวเท่านั้น

ได้เจอกันแค่ไม่นาน ผมเลยรู้แค่ว่า นางฟ้าชื่อแอ๊บ บ้านอยู่แถวรามอินทรา น้องแอ๊บบอกชื่อหมู่บ้านมาด้วย แต่ตอนนี้จำไม่ได้แหละ *0*

“พี่กั๊ก พี่กั๊ก...”

ผมหันหน้าควับไปทางหน้าประตูบ้าน เห็นคนใส่เสื้อสีชมพูอยู่ด้านนอกหน้าต่าง....ยังไม่จบ!

“ครับ ลืมอะไรเหรอครับน้องแม๊ค” ผมเดินไปเปิดประตู

“พี่แอ๊บให้มาถามเบอร์โทรพี่กั๊ก ไว้จะนัดกินข้าวน่ะครับ เบอร์พี่อะไรครับ?” คนถามพูดพลางก้มหน้าเตรียมกดเบอร์ใส่เครื่องของตัวเอง

“เอ่อ.......” ผมยกมือขึ้นจับติ่งหู

ไอ้น้องแม๊คเงยหน้าขึ้นมาจ้องตากับผม..... “อย่าบอกนะว่าจำเบอร์ตัวเองไม่ได้น่ะ”

“เปล๊า....” ผมเบ้หน้า ตีหน้ามึน-----เรื่องอะไรกูจะยอมรับว่ากูจำเบอร์ตัวเองไม่ได้ 5555555+

“หึ...ไม่เป็นไร...อ่ะ....”

ไอ้น้องแม๊คมันยิ้มมุมปาก

มันทำหน้าเหมือนชนะ

ตี๊ดตือดิ๊ด....ตี๊ดตือดิ๊ด.....ตี๊ดตือดิ๊ด------- เสียงเรียกเข้าจากเครื่องผมดังอยู่ในบ้าน ผมหันหน้าควับไปมองในบ้าน

“นั่นเบอร์ผม เมมไว้ด้วยนะครับ”

ผมหันหน้ากลับมามองไอ้น้องแม๊ก มันไปเอาเบอร์ผมมาจากไหน? แล้วชื่อเล่นผมอีก ว่าจะถามตั้งแต่แรกแล้วว่ามันรู้ได้ไง ผมว่าผมไม่เคยบอกชื่อเล่นผมกับมันน๊า “น้องแม๊คเอาเบอร์พี่มาจากไหนเหรอครับ?”

“โรงพัก”

“อ้อ....แล้ว.....โรงพักเค้ามีชื่อเล่นของพี่ด้วยเหรอครับ?”

“อ๋อ เปล่า...นั่นน่ะผมรู้เพราะวันเสาร์ก่อนผมมาหาพี่ที่บ้านแล้วไม่เจอพี่ ลุงข้างบ้านพี่บอกว่า ‘กั๊กเค้าไปทำงานน่ะลูก หยุดวันอาทิตย์วันเดียว ถ้าจะมาหากั๊กลูกมาวันอาทิตย์นะ’ แต่อาทิตย์ก่อนพี่แอ๊บไม่ว่างเลยมาวันนี้แทน” ไอ้น้องแม๊คเลียนแบบประโยคของลุงข้างบ้านผมมาได้แป๊ะๆ จนผมหมดความสงสัย แต่.....!!!

“ในเมื่อน้องแม๊ครู้เบอร์พี่อยู่แล้ว น้องจะเดินกลับมาหาพี่อีกทำไมล่ะครับ?”

“เพราะความมีมารยาทสั่งให้ผมเดินมาหาพี่ เพื่อถาม แต่เพราะความจำพี่กั๊กสั้น ผมเลยต้องแสดงตัวว่าผมมีเบอร์พี่ โอเคมั้ยครับพี่กั๊ก”

ไอ้น้องแม๊กยักคิ้ว

ผมส่งยิ้มตาหยี

“งั้นไปล่ะนะครับ ไว้จะโทรมานัดไปกินข้าวอีกที ลาครับ”

ไอ้น้องแม๊กยกมือขึ้นไหว้ผมอีกครั้ง

ผมยกมือรับไหว้

ไอ้น้องแม๊ควิ่งเหยาะๆ ออกไปจากรั้วบ้านผม

“ไอ้นี่...มันวอน...” ผมกัดฟันกรอด ------แต่ไม่เป็นไร น้องเมียในอนาคต กั๊กทนได้!!!!

......

.....

....

...

..

.

[Rafael]

เปลี่ยนจากน้องเมียในอนาคตเป็น
สามีในอนาคตดีกว่าปะน้องกั๊ก ฮ่าๆ

[malula]

แน่ใจนะว่าจะได้ตำแหน่งนั้น คิคิ

[Takarajung_TK]

ในที่สุดกั๊กก็ได้เจอเจ้างูเผือกซะที.
พูดจากวนกันอย่างนี้ัมื่อไรจะใจตรงกันล่ะเนี่ย

[whynotme]

จ้า!!! พ่อคนมีมารยาท  ฮ่า ๆ ๆ ทันกันดี ชอบ ๆ ๆ

[TONG]

ว่าที่น้องเมีย หรือว่าอนาคตสามีกันแน่เนี่ยคุณกั๊ก

[❝CHŌN❞]

น้องแม๊ก หนูกวนมากลูก แต่น่ารัก ชอบๆ

คือพี่กั๊กค่ะ ลองคิดตำแหน่งอื่นไว้มั่งไหมค่ะ ตำแหน่งที่ดูจะเป็นไปได้มากกว่านี้อ่ะค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

[moredee]

น้องงู กะพี่ก๊อง(คนอ่านก็ความจำสั้น จำชื่อน้องไม่ได้ )
มวยคู่นี้สูสี

[BaoBao]

......

.....

....

...

...


ป๊าบ------

“อูย------” ไอ้เป้หันหน้ายู่ยี่กลับมาข้างหลัง

“ไงครับเพื่อนเป้ ทานข้าวเช้าหรือยังครับ?” ผมยิ้มถามเพื่อนตัวเองแบบอารมณ์ดี

“เชี่ย อารมณ์ดีก็ไม่ต้องมาทำร้ายเพื่อนก็ได้ เจ็บ! รู้มั้ย!” ไอ้เป้กราดใส่

“คิกคิก...” ผมขำคิก แล้วยื่นมือไปลากเก้าอี้ของโต๊ะที่อยู่ข้างๆ มานั่งกับมัน ตอนนี้ยังพอเหลือเวลาอีกหน่อยก่อนเวลางาน ผมมีของอยากอวดไอ้เป้

“ไร? ไปเจอไรมาล่ะ?.......” ไอ้เป้ขมวดคิ้วสักพักก่อนจะพูดขึ้นมาต่อว่า “เดี๋ยวๆ เมื่อวานมึงโทรมาบอกกูว่ามีนัดกินข้าวกับน้องแอ๊บนี่หว่า เป็นไงวะ? ไปกันสองคน หรือคุณน้องชายไปด้วยล่ะ?”

“ใช่เลยเพื่อน” ผมพูดพลางยื่นมือถือไปให้ไอ้เป้ดูรูปที่ผมถ่ายในวันที่นัดกัน

ถูกต้อง เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมมีนัดทานข้าวกับน้องแอ๊บและไอ้เด็กเปรตนั่น น้องแอ๊บให้ไอ้แม๊คมันโทรมาถามผมตอนเย็นวันเสาร์ว่า พรุ่งนี้เย็นผมว่างมั้ย?

ตั้งแต่น้องแอ๊บมาเยี่ยมขอบคุณผมวันนั้น ผมก็รอการติดต่อจากอีกฝ่ายทั้งอาทิตย์

ผมอ่ะมีแค่เบอร์ไอ้แม๊ค แต่ถึงมีก็ไม่สามรถโทรไปหาไอ้แม๊คได้ เพราะมันจะดูไม่ดี เหมือนเราขี้ตะกละอยากกิน เลยทนรออีกฝ่ายโทรมาเฉยๆ อยู่เกือบ 6 วัน

เย็นวันที่หกนั่นแหละ ถึงได้รับสายจากไอ้แม๊ค ตอนช่วงหลังเลิกงานและกลับไปถึงบ้านแล้ว

ไอ้เป้มันรู้เรื่องนี้มาตั้งแต่ต้น และรู้มาตลอด แล้วนัดเดทครั้งแรกมันจะไม่ร่วมรู้ได้ไง (ผมเหมาของผมคนเดียว ช่างผมเหอะนะ ขอเรียกแบบนี้นะครับ อย่าทัก อย่าเบรค ^^)

ฮ๊า---- ผมอยากอวดอ่ะ ว่าผมตกหลุมรักสาวน่ารัก

ผมบอกไอ้เป้ตั้งแต่แรกเลยว่าคนนี้กูอยากจีบ อยากได้มาเป็นแม่ของลูกกู ไอ้เพื่อนรักมันก็เชียร์

เรื่องมันลามไปถึงแฟนไอ้เป้ด้วย ทางนั้นเค้าอาการมากกว่าไอ้เป้อี๊ก เพราะก่อนนี้เค้าเคยแนะนำเพื่อนๆ กับสาวที่เค้ารู้จักมาให้ผมหล๊ายคน แต่ผมดูๆ คบๆ ไม่นานก็เลิกไปเสมอ พอรู้ว่ามีคนผมอยากจีบเองขึ้นมา เธอเลยดีใจมาก มาขอข่าวความคืบหน้ากับผมอยู่ไม่ขาด

พอดีเห็นว่าเธอก็เป็นพี่สาวที่มีน้องชายวัยห่างกันแค่สองปีเหมือนกับน้องแอ๊บ ผมเลยลองถามความรู้สึกของคนเป็นพี่สาวไว้เป็นข้อมูลบ้าง ว่าแล้วผมก็ได้ทีบ่นเรื่องไอ้น้องแม๊คกับแฟนไอ้เป้

ก็นะ พี่สาวน่ารักขนาดนั้น น้องชายมันก็ต้องหวงเป็นของธรรมดา

แต่จะไม่ให้ผมแสดงอาการว่าชอบและอยากจีบพี่สาวของไอ้แม๊คมันก็ไมได้ ผมบังคับหัวใจตัวเองไม่ได้นิ ... ^^

“แล้วไอ้น้องแม๊คมันต้อนรับขับสู้มึงยังไงล่ะ?” ไอ้เป้นั่งดูภาพหลายภาพในมือถือผมอย่างสนใจ

“ก็เหมือนที่คิด กันท่า แต่มันก็ไม่ได้ทำเสียมารยาทอะไรนะ น้องแอ๊บเค้าไม่ทันรู้ด้วยซ้ำว่ามันกวนบาทากูแค่ไหน มันเนียน ทำเป็นกวนๆ ตามนิสัยมัน แต่แม่ง สายตามันนะ เสียงมันงี้ กูดูออกหม๊ดละ” ผมนั่งกอดอกเล่าให้ไอ้เป้ฟังแกมระบาย

ไอ้เป้ยื่นมือถือคืนผม “มึงก็กวนพอกันแหละ จะจีบพี่สาวเค้า เค้ามีแต่จะ ครับๆ เอาใจคนน้อง ใครเค้าไปท้าตีท้าต่อยแบบมึ๊ง ไอ้ก๊อง”

“อ๊าว กูไม่ใช่ผู้ชายหน้าโง่ตาใสนะเว้ย กูน่ะ พี่เขยในอนาคตมันนะ ไม่ใช่ว่าที่แฟนน้องแอ๊บ เฮอะ! พี่เขยก็เหมือนพี่ชายแท้ๆ น้องทำดีไม่ดียังไง เราก็ต้องดูแลสั่งสอน ต้องรู้ให้ทันเว้ย ไม่กำหลาบแต่เริ่ม แม่งจะได้ใจสิ เด็กผู้ชายอีกต่างหาก”

“โห.... หน้าไม่อาย มึงถามน้องแอ๊บเค้ารึยังว่าจะเอามึงมั้ย? สวยอย่างกับนางฟ้าแบบนี้ มีมึงจีบคนเดียวรึไง!”

“เชี่ยเป้! กำลังใจให้เพื่อนน่ะมีมั้ย? ตอนทีมึงนะ กูยังให้แต่กำลังใจมึง ไม่เค๊ยพูดตัดกำลังมึงสักคำ” ผมทวงบุญคุณ

ว่าไปนั่น...ไม่ได้โกรธอะไรมันจริงจังหรอก เพราะผมรู้ว่าผมกับมันต่างกัน

ไอ้เป้ตอนจีบแฟนคนปัจจุบัน มันขาดความมั่นใจอย่างแรง เพราะแฟนมันทำงานในตึกเดียวกัน ผมเลยกลายเป็นที่ปรึกษาให้มัน เป็นที่ระบายให้มัน...ก็ไม่ยากอะไรนะ ไอ้เป้มันมีดีอยู่แล้ว ผมก็แค่เติมความมั่นใจให้มั่นแบบไม่รู้จักรำคาญมัน แล้วมันก็เดินไปสู่เส้นชัยได้ด้วยตัวเอง

ผม...ถึงผมจะเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไร ไม่ค่อยใส่ใจอะไร แต่ความมั่นใจน่ะ ไม่ใช่พกมาเต็มกระเป๋าอะไรหร๊อก .... ผมก็แค่อาัศัยว่ารู้จักตัวเองดีพอว่าตัวเองเป็นยังไง คิดยังไง ... ดังนั้น เวลาเจอสิ่งที่ไม่ใช่ หรือไม่เหมาะกับตัวผมเอง ผมจะบอกได้เลยในทันทีว่า ไม่ / ไม่ใช่

ในกรณีน้องแอ๊บ ถามถึงความมั่นใจ ผมมั่นใจอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่แน่ใจว่าจะได้น้องแอ๊บมาคบหากันนะ แต่ผมมั่นใจว่าผมรักคนคนนี้ และผมยอมทุ่มเต็มที่เพื่อการนี้ นี่แหละ “ความมั่นใจของผม” ซึ่งผลสุดท้ายแล้วมันจะจบยังไง ผมไม่แคร์ ผมมั่นใจว่าผมทำเต็มที่

และจากการกลั่นกรองสมองของหลายๆ คน สิ่งแรกที่ผมต้องทำอย่างเลี่ยงไม่ได้ในการแทรกตัวเองเข้าสู่หัวใจน้องแอ๊บคือ.....การเข้าทางน้องชาย

คือไม่ได้อยากเข้าทางนั้นหรอกนะ แต่ไอ้แม๊คมันปิดโอกาสที่ผมจะติดต่อเป็นการส่วนตัวกับน้องแอ๊บหมดสิ้นทุกทาง มันทำหน้าใสซื่อแบบน้องชายที่ดีประมาณว่า พี่แอ๊บมีไรบอกแม๊คได้ แม๊คไปเรียนแถวนั้นบ่อย แม๊คแวะหาพี่กั๊กได้ จะฝากอะไรก็ฝากมาเลย เดี๋ยวเอาไปให้ถึงบ้านพี่กั๊ก ... ทั้งสาร ทั้งของ.... เลยจบกัน 

ตอนกินข้าวกันครั้งก่อน ผมพยายามขอเบอร์น้องแอ๊บแบบเนียนๆ ไม่ให้ดูไก่แจ้ แต่โดนไอ้แม๊คสกัดทุกลูก .... แถมโอกาสน้อยนิดที่ผมสามารถขอกับเจ้าตัวได้โดยตรง ก็พลาดไปอีก เพราะน้องแอ๊บดูจะไม่สะดวกใจที่จะให้เบอร์โทรกับชายหนุ่ม

ก็นะ เราเพิ่งเจอหน้ากันแค่ไม่กี่ครั้ง

แต่ก็นะ ยิ่งคิดผมก็ยิ่งโมโหตัวเอง

คือถ้าวันที่อยู่โรงพัก แล้วผมไม่ได้กลับมาก่อน .... วันนั้นน้องแอ๊บจะต้องเอากล่องมือถือมาให้ไอ้แม๊คอยู่แล้ว ถ้าสถานการณ์ชุลมุนแบบนั้น ผมอาจได้เบอร์น้องแอ๊บมาไว้ในมือตัวเองแล้วก็เป็นได้

เฮ้อ------ เสียดายจังเลย !!

......

.....

....

...

..

.

[Takarajung_TK]

เจาะไข่คนแรก 

[Rafael]

เปลียนเป็นจีบพี่สาวเป็นน้องชายไปเลยสิกั๊ก
ง่ายกว่ากันเยอะ กร๊ากก

[♠DekDoy♠]

สงสารน้องแม็กหึงแย่เลย ว่าที่ภรรยาคิดอยากเป็นพี่เขยเนี่ย 555

[BaoBao]

06




ผมเดินลงมาที่ชั้นล่าง

ยังไม่ทันเดินลงมาถึงครึ่งทางช่วงพักของบันได ผมก็เห็นก้อนเนื้อช่วงหางสีขาวนวลแวบผ่านสายตาไปทางหลังบ้าน

ผมไม่สนใจ และเดินลงมาจนถึงพื้นกระเบื้อง ผมเดินต่อไปยังหน้าบ้าน คว้าพวงลูกกุญแจมาไขแม่กุญแจ และเปิดประตูไปรับอากาศเย็นสดชื่นของยามเช้าตรู

กลิ่นอากาศสดชื่นปอดของใบหญ้าที่ชูยกหยดน้ำค้างไว้บนตัวมันเองลอยฟุ้งอบอวลอยู่ทั่วตัวผม

“ฮื๊ด----ฮ๊า----” ผมชูสองแขนขึ้นเหนือหัว สูดลมหายใจลึกเข้าปอด

ช่วงตีห้า ยามเช้าที่แดดยังไม่ออก ท้องฟ้ายังมืดรำไร เป็นช่วงเวลาที่ผมชอบที่สุด มันเหมือนรางวัลชีวิต.... หากรู้สึกตัว ได้ตื่นเช้าแบบนี้ ผมชอบมายืนยืดเส้นยืดสายตรงหน้ารั้วบ้านตัวเอง จนตาตื่นดีแล้ว ถึงค่อยไปทำกิจกรรมอื่นๆ ต่อ

“พี่กั๊ก！”

ผมหันหลังควับไปตามเสียงเรียกชื่อผม พอเห็นว่าใครเป็นคนเรียกผม ผมก็หันหน้ากลับมาเหมือนเดิม...ไม่มีเวลาใส่ใจ

“พี่กั๊ก！”

เสียงนั้นเรียกดังขึ้นกว่าเดิม

“ราย----” ขานรับแล้วผมยืดขายืดเส้นตามอารมณ์ไปเรื่อย

“หิวข้าว!”

“มึงจะหิวอะไรตอนนี้ ตะวันยังไม่ส่องหัวมึงเลย!” ผมตอบ

“หิวข้าว!”

เสียงนั้นร้องบอกผมแบบหนักแน่นกว่าเดิม

“รอก่อน...” แล้วผมยืดขายืดเส้นตามอารมณ์ผมต่อ

“หิวข้าว!” ------ ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก-----

คราวนี้มันไม่พูดเปล่า มันเอาหางตัวเองพาดพื้นเป็นการเร่งเร้าผมเพิ่มขึ้น

“รอก่อน มึงพูดรู้ฟังมั้ยเนี่ย！” ผมเริ่มฉุน หันหลังไปเท้าสะเอวใส่มัน.... เช้าๆ อากาศดีแบบนี้ ผมไม่ชอบเสียงเอะอะตึงตัง

“หิวข้าว!” ------ ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก-----

“รอก่อนสิวะ ร้านที่ไหนเค้าจะเปิดตีห้า ไอ้เวรนี่” ผมเดินส่ายอาดๆ เข้ามาในบ้าน

ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก ปึ๊ก-----

มันชูคออวบอ้วนของมันขึ้นมาจ้องตากับผม แต่หางของมันที่ตีวงโอบตรงบริเวณที่ผมยืนอยู่ยังฟาดกับพื้นกระเบื้องของบ้านผมแบบเอาจะเอาแต่ใจ...ไม่ยอมหยุด

“ไอ้เผือก มึงหยุดฟาดหางเดี๋ยวนี้นะ กูรำคาญ!” ผมสั่งมัน

มันหยุดฟาดหาง และอ้าปากแลบลิ้นออกมา พร้อมกับบอกว่า “หิวข้าว!”

“มีแต่ตีนกูจะเอามั้ย?!”

มันพ่นลิ้น แพล๊บๆ แล้วบอกว่า “แหวะ....”

ผมทำหน้าเหม็นเบื่อ แล้วเดินออกไปหน้ารั้วบ้านตัวเองอีกครั้ง

ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วเริ่มดื่อมด่ำกับธรรมชาติอีกครั้ง แต่แล้ว ทันใดนั้นเอง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นที่ข้างหูผม

“ข้าว!”

ผมหันหน้าควับไปหาหัวสีขาวมีเกล็ดมันเลื่อมซึ่งมีขนาดใหญ่เท่าศรีษะของผม “ถ้ามึงฟังไม่รู้ก็ไปเลยนะ ออกไปจากบ้านกูเลย!” ผมยกแขนชี้นิ้วไปทางประตูรั้ว

“.............”

ผมหันหน้ากลับมาทางเดิม และเริ่มยืดแขนทั้งคู่ของตัวเองเพื่อยืดเส้นยืดสายต่อ และในทันใดนั้น!!!!

ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ....

ปลายหางอวบอ้วนสีขาวมันเลื่อมฟาดฟัดกับกริ่งของบ้านผมอย่างเมามัน

“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย----------”

ผมสติขาดกระจุย พุ่งตัวไปเฮดล๊อคไอ้งูเผือก มันก็ดีดดิ้นตัวเอง สะบัดผมให้หลุดจากตัวมัน

ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ....หางของมันก็ยังฟาดฟันกับกริ่งหน้าบ้านของผมอย่างต่อเนื่อง

“เหวอ-----” ตัวผมลอยขึ้นจากพื้น ขาของผมแกว่งอยู่เหนืออากาศ

ไอ้งูเผือกมันชูคอขึ้นสูงจนหัวผมเกือบติดหลังคา แล้วทั้งที่ผมยังไม่ทันเตรียมตัวอยู่นั่นเอง ผมก็สะบัดคออย่างแรง แล้วผมก็ลอยปลิวหวือออกมานอกรั้วบ้านของตัวเอง

“เฮ๊------------------ย”





























































































































......

.....

....

...

..

.

ปึ๊ก-----

“ซี๊ด----” หัวผมเจ็บพระกระแทกกับของแข็ง ผมลืมตาขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกเจ็บที่ศอกเพิ่มอีกที่

ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ....

เสียงกดกริ่งหน้าบ้านยังคงดังลอยเข้ามาในหูของผม

ผมหันไปมองที่นอกหน้าต่างเหนือหัวเตียงของผม

ฟ้าเริ่มสะลัว พอเห็นแสงรำไรตา แต่แดดยังไม่ออก ดังนั้นน่าจะเป็นเวลาหกโมงเช้า

ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ....

เสียงกดกริ่งกวนประสาทยังคงดังอย่างต่อเนื่อง

ผมระบายลมหายใจยาว เพื่อเป็นการไว้อาลัยเตียงนอนนุ่มๆ ของตัวเอง

อนิจจา วันหยุดทั้งที ผมก็ยังต้องตื่นแต่เช้าตรู่มารับ “แขกที่ไม่รับเชิญ”

ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ....

ผมรีบลุกขึ้นมาพื้นห้อง อาการเจ็บยอกจากการตกเตียงยังคงระคายผมอยู่ แต่ผมจะชักช้าอีกไม่ได้ “คุณแขก” แกเล่นกดกริ่งแบบไม่เกรงใจชาวบ้านเค้าแบบนี้ เดี๋ยวไอ้กั๊กจะโดนพี่ป้าน้าอาแถวนี้ด่าเช็ดเอาแต่เช้า----ไม่ด๊ายยย 

ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!  ....

เปิดประตูห้องนอนได้ ผมก็รีบสาวเท้าลงจากบันไดมาให้เร็วที่สุด ผมรีบพาตัวไปที่หน้าต่างข้างประตูบ้านก่อนเป็นอันดับแรก

“ไอ้แม๊ค พอแล้วๆ กูตื่นแล้ว หยุดกดสักที เดี๋ยวชาวบ้านเค้าจะมาด่ากู ไอ้เวรนี่!”

ผมตะโกนบอกมันพร้อมกับเร่งไขกุญแจที่ประตู เพื่อเปิดต้อนรับ “แขกผู้มาเยือนแต่เช้าตรู่”

......

.....

....

...

..

.

[moredee]

แม้ก มันหิวข้าวเหรอ มาแต่เช้าเชียว

[Rafael]

ฉากความฝันของกั๊กทีไร
มีอันได้ฮาตลอด
ชอบจังฟาดหางกับพื้นเนี่ย กร๊ากกก

[❝CHŌN❞]

น้องแม๊กมากินข้าวหรอคะ ฮ่าๆๆๆ

ถ้าน้องมากดกริ่งแบบนี้ที่บ้านพี่ อาจมีขวดลอยนะเนี่ย กดกริ่งได้สะใจมาก 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ชักสับสนกับไอ้น้องแม๊กกับไอ้น้องงูเผือกซะแล้วสิ เหอๆ ตกลงน้องงูเผือกนั่นเรื่องจริงหรือฝันต่อเนื่องเป็นเวลานานนนนกันแน่ฟระ?! แต่ไม่ว่าจะเป็นใครก็กวนประสาทพอกันแหละ เหอๆ

[malula]

น้องงูเผือกน่ารักดีอะ ส่วนแม๊กกวนตลอด

[golove2]

เค้าติดใจน้องงูเผือกอ่ะ

 

[armmyrine]

เค้าก็ชอบน้องงูเผือกนะ

[MiU]

น่ารักจริง ๆ เลย น้องงู สรุปแล้วกั๊กฝันจริง ๆ หรือป่าวเนี่ย ? 

[mach201]

น้องงูเผือกน่ารัก ชอบอะ
พี่กั๊กนึกเอะใจบ้างไหมว่าฝันมันยาวต่อเนื่องเกินไปแล้ว
หรือฝันบ่อยๆเข้าจนชิน ไม่เห็นมีบ่นเลย

[BaoBao]

น้องแม๊กมากินข้าวหรอคะ ฮ่าๆๆๆ

ถ้าน้องมากดกริ่งแบบนี้ที่บ้านพี่ อาจมีขวดลอยนะเนี่ย กดกริ่งได้สะใจมาก 

ถ้าไม่ใช่ในนิยาย ทำไม่ได้จริงๆ นะ 

พ่อหนุ่มตัวขาว ตาสีน้ำเงิน กวนน่าดูเลยนะเนี่ยย~~

คิดถึงคุณ BaoBao จังเลยค่ะ

  คิดถึงลงตับ

[yayee2]

น้องแม๊กกวนพี่กั๊กแบบได้อารมณ์จริงๆนะ
เอ๊า..แล้ววันนี้มีไรเหรอมาแต่เช้าเชียว

[$VAN$]

นางฟ้าชื่อแอ๊บ...
เรื่องนี้คนชื่อไม้ตรีเยอะเนาะ

ฮาฉากทุบน้ำแข็งเหมือนกัน เสียงทุบได้รมณ์มั่ก
แล้วยังกล้า..เอามือล้วงน้ำแข็งอีก
เจ้าแม๊กก็กล้า..ทักว่าสกปรก
สมกันจริ๊งงงง

งูเรื่องนี้ขี้อ้อน น่าร้ากกก สุดๆ

บวกๆให้น้องงู^^