ร้ายที่ 12 ตื่นมาพร้อมๆกับอาการที่ปวดหัวอย่างรุนแรง
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ผมร้องเสียงดัง เอามือกุมหัวกุมหน้ามั่วไปหมด “เอาอะไรมาปิดหน้ากูเนี่ยยยยยยยย กูมองไม่เห็นนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ผมพูดเพราะผมหงุดหงิด สัมผัสได้ว่ากันของตัวเองสัมผัสกับสิ่งนิ่มๆที่เรียกว่าเตียง
“เห้ย!!! ไอ้นายฟื้นแล้ว!!!” เสียงพี่ขุน “ไอ้ธัญ ไอ้ธี ไปตามหมอมาดิ๊ ไปตามหมอมา สมชาย โทรหาพ่อให้ผมด้วย บอกกับพ่อว่าเจ้านายฟื้นแล้ว!!!”
“อะไรมาปิดหน้ากู!!!!!!!! เอาออกไป เอาออกไป!!!!!!!!” ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมต้องอาละวาด อาจเป็นอาการข้างเคียงอะไรสักอย่างละมั้ง ไม่รู้อ่ะ แต่ผมต้องอาละวาด
“เชี่ยนาย! อย่าจับ!” มือพี่ขุนมาจับมือผมเอาไว้ “มันจะติดเชื้อ!!!”
“หมายความว่าไง พี่ขุน นายจะตาบอดเหรอ!!!!!” นั่นยิ่งทำให้ผมดิ้นขลุกขลักอยู่บนเตียงไปใหญ่
“ไม่ใช่อย่างนั้นโว้ยยย” เสียงพี่ขุนดูเป็นห่วงผมอย่างมาก
“บอกมา!!! ว่านายจะไม่ตาบอด!!! พี่ขุน นายไม่ตาบอดใช่มั้ย ใช่มั้ย . .” ผมกลัวมันจะเป็นไปอย่างที่ผมคิดน่ะสิ . .
“…”
“พี่ขุน ทำไมไม่ตอบนายล่ะ!!!!” พูดอะไรออกมาก็ได้เหอะ ให้ผมรู้สึกดี พูดอะไรออกมาก็ได้!!!! “มังกร!!! ต้องเรียกไอ้มังกรมา!!! มันเคยเป่าตาให้นายด้วย ตานายดีขึ้นก็เพราะมัน แล้ว. . มันล่ะ พี่ขุน แล้วมันล่ะ!!!!!!!!”
“มึงหมายถึง . .ลูกชายของลุงเมฆ หน้าหล่อๆ ฝรั่งๆ ลูกจ้างบาร์กู ??”
“ใช่!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“. . เจ้านาย . .คือ . .” ทำไมพี่ขุนดูพูดออกมาได้ลำบากจังวะ!
“ . . มันโคม่า” “ฮะ?”
“มันโคม่า . .โอกาสรอดไม่ถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์” หวะ ว่าไงนะ . . โคม่าเลยเหรอ . .
ผมหายใจหอบเหนื่อย . .ก่อนที่จะล้มลงไปนอนกับเตียง . . ผมคิดว่าผมช็อค . . และผมก็แสดงฤทธิ์เดชออกไปจนหมดแรง . .
วันเวลาผ่านไป . .
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง . .และแน่นอน ผมยังคงถูกปิดตาเอาไว้อยู่ ผมขยับหัวไปมาอย่างมึนงง นี่ผมสลบไปนานเท่าไหร่กัน
“หมะ มีใครอยู่มั้ยวะ”
“เจ้านาย” เสียงธัญ . . ผมได้ยินเสียงมันก่อนที่จะถูกสัมผัสเข้าที่มือ ธัญจับมือผมแน่น “กูเป็นห่วงมึงแทบแย่รู้มั้ย” ทำไมมันต้องเอามือผมไปแตะหน้ามัน แตะจมูกมันด้วยนะ . .
“. . ทำไม . . กูถึงมองไม่เห็นวะ”
ธัญเงียบเสียงไป ส่วนธีถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เจ้านาย . . มึงทำใจดีๆก่อนรับฟังนะ”
“บอกมาตรงๆก็ได้ว่ากูจะตาบอด” ผมพูดเสียงแน่น
“ไม่ใช่อย่างนั้นเว้ย . .” ธีรีบแก้ “มึงจะมองไม่เห็นสักระยะ เพราะที่ๆไอ้วายุมันตีมาน่ะ มันอยู่ใกล้กับประสาทตา มันตีมากระทบกับส่วนนั้นเล็กน้อย ซึ่งอาจทำให้มึง . .เอาภาษาบ้านๆละกันนะ ตาเสียนิดหน่อย เดี๋ยวคุณหมอเก่งๆก็บินมารักษามึงที่นี่แล้ว ไม่ต้องห่วงนะ”
“โธ่เว้ย ก็นึกว่าอะไร ทำไมไม่รีบบอกวะ” กะอีแค่มองไม่เห็นสักพัก มันจะเป็นไรไปวะ . .
“แหะ ก็วันก่อนเห็นมึงโวยวายลั่น น่ากลัวนี่หว่า”
“กูสลบไปนานเท่าไหร่”
“หลังจากที่มึงอาละวาด . .ก็สามวันพอดี”
“มังกร ไอ้มังกรล่ะ!!!!!!”
“. . . มังกรน่ะเหรอ” ธีเหมือนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
“บอกมา!!!!”
“คือมันมีร่างกายบอบช้ำมาก แต่หลังจากที่มึงล้มลงมันก็สู้ต่อจนหมดแรง . . ถูกตีซ้ำบ้าง . .ขยับในส่วนที่เจ็บอยู่แล้วบ้าง . . ตอนนี้มันก็เลยยังไม่ฟื้นเลย”
“พี่ขุนบอกมันมีโอกาสรอดไม่ถึงสามสิบเปอร์เซ็น . .” มือของผมสั่น เสียงสั่น ผมกลัว . .ผมกลัวไปหมด
“มังกรถึกอยู่แล้ว มันจะต้องไม่เป็นอะไร” ธัญที่ยังคงไม่ปล่อยมือผมบอกกับผม
“มันอยู่ไหน”
“หอผู้ป่วยหนักว่ะ”
ได้ยินแล้วแทบทรุด ผมหายใจหอบสั่นหัวไปมาอย่างจนตรอก . . ทำไมมันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย ทำไมกัน . .
“พากูไป . .”
“เจ้านาย . . นี่สามทุ่มแล้วนะ หอผู้ป่วยเค้าไม่อนุญาตให้เยี่ยมหลังสองทุ่ม”
“ที่นี่ที่ไหน โรงพยาบาลพี่ขุนใช่มั้ย”
“…”
“อย่าลืมสิว่ากูเป็นใคร?”
หอผู้ป่วยหนัก . .
เป็นอะไรที่ยากลำบากมาก เพราะผมมองอะไรไม่เห็นเลย . .ต้องอาศัยไอ้แฝดคอยช่วยพยุง ไอ้ธัญจับตัวผม ส่วนไอ้ธีระวังข้างหน้าให้ เพราะได้มาใช้ชีวิตจริงๆแล้วรู้สึกว่านี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กเลย ถ้าเกิดมองไม่เห็นนานๆเข้า ผมคงต้องเป็นบ้าตายแน่ๆ
แต่มังกรนั้น. . มันเจ็บกว่าผมมาก
“ถึงยังวะ?”
“บ้านมึงรวย โรงบาลเลยใหญ่” ธัญกระซิบบอก
จนกระทั่งธัญพาผมหยุดเดิน ผมไม่รู้ว่าผมกำลังยืนอยู่ที่ตรงไหน
“มังกรอยู่ข้างใน”
“. . . พากูเดินเข้าไปหน่อย”
“ได้”
ธัญเคาะประตูเบาๆสองสามหน ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป . . ผมไม่รู้ว่าห้องเป็นยังไง แต่ห้องเงียบมาก และก็เย็นมากด้วย ธัญพาผมนั่งลงบนเก้าอี้
“มังกรนอนอยู่ตรงนั้น”
ผมเอื้อมมือไปข้างหน้าเบาๆ แค่แตะครั้งเดียวก็โดนสายอะไรไม่รู้เยอะแยะไปหมด น้ำตาของปริ่มขอบตาทันที . .
. . มันคงเจ็บ
“กูขออยู่คนเดียวนะ”
ผมบอกกับธัญ ที่คงจะยืนตัดสินใจอยู่นาน ก่อนที่จะได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินออกไปแล้วปิดประตูเบาๆ
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด . .
เสียงสัญญาณดังขึ้นเป็นจังหวะ เป็นการย้ำเตือนว่าคนที่นอนอยู่ตรงหน้านี้ยังคงมีชีพจรอยู่ ผมเอื้อมมือไปแตะข้างหน้าช้าๆ ไม่รู้ว่าโดนส่วนไหนของมัน ผมเจอกระดุม . . ผมเลยไล่ขึ้นไปเรื่อยๆจนกระทั่งแตะโดนใบหน้าที่เรียวเล็กของมัน
“มังกร . .” ผมพูด ถึงแม้ว่าจะรู้ว่ามันคงไม่ได้ยินผมหรอก “. . มึงเจ็บมากมั้ย”
ช่างเป็นคำถามที่โง่เหลือเกิน . .
“รู้มั้ย . . มึงไม่เท่เลยว่ะ นอนอยู่อย่างงี้เงียบๆอย่างงี้มันไม่เท่เลย จริงๆนะ”
“…”
“ตื่นดิ ตื่นขึ้นมาเถียงกับกู”
“…”
“มังกร . . กูบอกให้มึงตื่น”
“…”
“ไอ้มังกร!”
“…”
“ถ้ามึงไม่ตื่นกูพังร้านน้ำเต้าหู้มึงแน่!!!! กูไม่เกรงใจลุงเมฆด้วย!!!” เสียงผมดังขึ้นเรื่อยๆ เพราะพูดเท่าไหร่ มันก็ไม่ขยับ และก็ไม่ตอบผมสักคำ
“…”
“ให้ตาย!” ผมทุบอกมันอย่างแรง
“ตื่น!!!!!!!!!!!!!!!!” “…”
“ตื่นขึ้นมาเสือกเรื่องของกูดิ!!! ตะ ตื่นขึ้นมาห้อยน้ำเต้าหู้หน้าห้องกู!!! ตื่นขึ้นมา!! ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!!!” ตุบ ตุบ ตุบ ผมยังทุบไม่หยุด เตะขาเขย่าเตียงของมันด้วยอย่างคนเอาแต่ใจ หวังเพียงว่าทำอย่างนั้นแล้วมันจะลืมตาตื่นขึ้นมา
“ถ้ามึงตื่นนะ กู กู . . กู . .” “…”
ผมเผลอเอาหัวลงไปนอนบนตัวมัน
“กูยอมตาบอดเลยก็ได้อ่ะ ถ้าจะทำให้มึงตื่น T_T ขอร้อง ตื่นเถอะนะ” ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงนั้นยังคงดังต่อไป และก็มีเพียงเสียงแอร์ที่ดังแข่งด้วย ผมถอนหายใจอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ไม่อยากให้ไอ้มังกรต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลยจริงๆ ผมจะทำยังไงดีนะ ให้มันฟื้น ผมจะทำยังไงดีนะ ให้มันหาย ผม ผม ผม . .ผมต้องทำยังไง
“กูต้องทำยังไงวะ” ผมคิดว่าถ้าผมมองเห็น ผมคงได้เห็นใบหน้ายามหลับใหลของไอ้มังกรตอนอยู่ใกล้ๆนี้แน่ๆ “บอกกูมาดิ ว่ากูต้องทำยังไง”
“…”
ขอบคุณที่ตอบเป็นจุดไข่ปลาสามจุดให้กูตลอดนะไอ้เวร = =
“เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ”
“อูยยยย”
“มึงว่าเราปลุกเค้าดีป่ะวะ”
“ปลุกทำเชียไร กำลังสวีทกัน มึงไม่เห็นเหรอ”
“ว่าแล้วเชียวว่าเค้าต้องอยู่ในนี้ เพราะเห็นแฝดนอนหลับอยู่ข้างนอก”
“เค้าอยู่ทั้งคืนเลยเหรอวะ”
“แต่ตาเค้าเจ็บใช่มั้ยน่ะ ท่าทาง”
“น่าสงสารจังเลย”
เสียงซุบๆซิบๆดังขึ้น จนผมต้องยกหัวขึ้นมา ถึงแม้ว่าจะลืมตาตื่น ผมก็มองอะไรยังไม่เห็นหรอก
“จ๊ากกกกก ตื่นแล้ว!!!!!!!!!!!!!”
“เอ่อ เจ้านาย หวัดดีครับ”
ไนท์กับแอร์ ? “เอ่อ หวัดดี”
“มาเยี่ยมมังกรเหรอ”เสียงแอร์
ป๊าบ! ผมได้ยินเสียงใครนี่แหละ โดนเขกกบาล “ไม่ได้มาเยี่ยมเฟ้ย มานอนเฝ้า!” ไอ้เชี่ยไนท์ พูดอะไรของมึงนั่นน่ะ “เอ่อ คือ . . เจ้านายควรจะไปนอนพักนะ จะได้หายไวๆไง”
“หึ” ผมแค่นเสียง “กูอยากรอให้มันฟื้นก่อน”
“. . .มังกรไม่เป็นอะไรหรอก”
“ใช่ มันถึกจะตาย”
“ไม่ต้องมาพูดเพื่อให้กูสบายใจเลย!” ผมได้ยินเสียงสะดุ้งของมันทั้งคู่ด้วย “แล้วไอ้แฝดล่ะ”
“อ๋อ อยู่หน้าห้องแน่ะ เห็นหลับอยู่”
“โธ่ กูก็ดันเผลอหลับไปซะได้ น่าสงสารเพื่อนกูT_T”
“แหะๆ”
“งั้นกูไปก่อนละกัน ถ้ามันฟื้นรีบโทรหากูเลยนะ เดี๋ยวกูแวะมาใหม่”
“เอ่อ ครับ”
“อย่าลืมล่ะ”
“ครับ”
ผมขยับผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ไอ้มังกรนิดนึง . . แล้วก็ยืนขึ้น . .
“นี่ไม่คิดจะพากูเดินไปหน่อยเหรอ”
“ฮะ เอ่อ ครับๆๆ”
ไม่ได้รู้เอาซะเล้ยว่าผมมองไม่เห็น . . ไม่รู้ว่าไนท์หรือแอร์พาผมเดินไปแต่ได้ยินเสียงพวกมันคุยกันชัดเต็มสองรูหู
“ราชินีของเรา . .ดุเป็นบ้าเลยว่ะ”เป็นกำลังใจให้มังกรด้วย
สั้นๆ ง่ายๆ แต่อร่อย 55555555555
หัวข้อ: l l l . . สองร้ายในหนึ่งรัก * . . l l l (อ่าน 807898 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก