ร้ายที่ 38 ผมตกใจที่ยินคำว่า ‘คนตาย’ จากปากไอ้เหม นี่มันฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาเพราะคนอย่างผมจริงๆน่ะเหรอ
มันเกินไปแล้ว . .
ผมจะกระโจนเข้าใส่ตัวไอ้เหมด้วยความโกรธจัด แต่เป็นมังกรที่คว้าทั้งร่างของผมเอาไว้ก่อน
“เห็นมั้ยมังกร เจ้านายก็อยากมาหากูใจจะขาด” เหมขยับปืนไปมาราวกับมันต้องการพิจารณา
“พ่องมึงดิ!!!! ควายเอ๊ย!!!!” ผมดิ้นพล่านลืมความเจ็บของตัวเองไปชั่วขณะ มังกรจับตัวผมไว้แน่น มันยังคงมีสติดีมาก ถึงแม้สถานการณ์จะกดดันมากแค่ไหน ผมเห็นมันกัดฟันกรอด มืออีกข้างกำหมัดแน่น มันคงมีความแค้นฝังลึกอยู่ในใจจนล้นแทบจะอยากระเบิดออกมา
แต่อีกฝ่ายมีปืน . .
“พอสักทีเถอะน่า มึงก็รู้ว่ามึงเอาชนะกูไม่ได้” เหมมองมาที่ผม ยื่นมือมาหาผม “มานี่ซะ . . และอย่าให้ต้องพูดหลายครั้ง”
ผมมองหน้ามังกรอย่างขอความเห็นและก็ขอแผนสดด่วนๆ แต่มังกรไม่ได้สบตาอะไรกับผมเลย มันเอาแต่จ้องไอ้เหมและก็ไม่ยอมปล่อยมือผม
มังกรจ้องอยู่นานก่อนที่จะเปล่งเสียงออกมาอย่างเย็นชาโคตรๆ “มึงมันเหี้ย”
“มึงก็ไม่ได้ต่างอะไรจากกูหรอก”
“การที่มึงดันทุรังต่อไป มีแต่จะทำให้มึงเดือดร้อน”
“…”
“มึงก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเจ้านายมันรักใคร”
มังกรพูดเสียงหนักแน่น ทั้งมือที่จับผมอยู่ก็แน่นตามคำพูดของมันด้วย ไอ้เหมกลืนน้ำลาย มือที่ถือปืนอยู่สั่นระริกอย่างคุมตัวตัวเองไม่ได้
“พอสักทีเถอะ”
เหมหันซ้ายหันขวา . . มังกรดันตัวผมไปข้างหลังมัน เพราะไม่แน่ปืนอาจลั่นขึ้นมาก็ได้
“ไม่โว้ย!!!” คราวนี้เหมเดินเข้ามาใกล้อีก “บอกว่าไม่ก็คือไม่ ส่งเจ้านายมาซะไอ้เหี้ยมังกร แล้วกูจะไม่ฆ่าใครอีก!!!”
ด้วยการที่มันขาดสติและแขนของมันก็ยื่นมาใกล้มังกรจนเกินไปทำให้มังกรถือโอกาสเตะปืนให้หลุดออกจากมือของเหมได้ ปืนกระเด้งกระดอนไปไกล ผมรีบวิ่งเข้าไปคว้า และมังกรก็ต่อสู้กันกับเหม ทุกอย่างดูชลมุนเอามากๆ ผมกับมังกรต้องการที่จะเอาตัวรอด และเหมก็ต้องการที่จะเอาตัวผม
“ถ้าอยากได้เจ้านาย . . มึงต้องข้ามศพกูไปก่อน” มังกรพูดด้วยน้ำเสียงโหด แขนของมันกำลังเกาะกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“มึงได้ตายสมใจมึงแน่!!!!”
“หยุดนะโว้ย” ผมเอาปืนจ่อไอ้เหม “ปล่อยแขนลงซะ ยกมือขึ้นเหนือหัว!!”
“เจ้านายมึงไม่กล้าลั่นไกหรอก มึงอ่อนหวานเกินไป” เหมพูดกับผม
“อ่อนหวานเหี้ยอะไร มึงนี่แม่งอยู่แต่ในโลกมโนของมึงสินะ ถอยไป!!!”
เหมยกมือขึ้นเหนือศีรษะตามที่ผมบอก . . ใบหน้าของมันท้าทายให้ผมลั่นไกเสียเหลือเกิน ในใจผมไม่คิดยิงมันอยู่แล้ว ผมแค่ต้องการขู่มันเท่านั้น . .
แต่เพื่อชีวิตของผมและมังกร . . เพื่อคนทุกคนที่เสี่ยงชีวิตมาช่วยผม . . ผมจึงต้องทำ
ปัง!
เหมทรุดตัวนั่งทันทีหลังจากที่เสียงปืนดังขึ้นเพียงไม่กี่วิ มังกรตกใจหน้ามันถอดสี ส่วนผมกำลังคิดว่าสิ่งที่ผมทำลงไปนั้นถูกต้องแล้ว . .
“กูไม่ได้อ่อนหวานอย่างที่มึงคิดหรอกนะ”
ยิงที่ต้นขา มันไม่ถึงกับตายหรอกน่า . . “หนีกันเถอะ” ผมบอกมังกร มังกรพยักหน้ารับ . . แต่ก็แย่งปืนจากมือผมไปถือ
“ไม่ต้องเล่นอีกเลยนะ ปืนเนี่ย”
“ทำไมวะ”
“น่ากลัวสัด” มังกรพูดแบบไม่ค่อยจริงจัง “แถมยังยิงแม่นอีก”
“อะไรนะ” ท้ายประโยคแผ่วจนผมต้องถามอีกครั้ง
“เปล่า”
“เร็วๆเหอะ พูดเรื่องไร้สาระอยู่ได้”
แทนที่เราจะลงทางหน้าต่างตอนนี้เรากลับเปลี่ยนเส้นทางเป็นออกทางประตูหน้าห้องแทน เสียงดังขึ้นอย่างวุ่นวายไปทั่วทั้งบ้าน นั่นหมายความว่ากำลังเกิดการต่อสู้กัน
“พี่ขุน!” ผมเรียกพี่ชายที่กำลังจัดการคนหลายคนอยู่ เรียกผิดทิ่ผิดเวลาไปหน่อย แต่ผมก็อดดีใจไม่ได้ที่เจอพี่ชายของผมตอนนี้จริงนะๆ . .
“ไอ้นาย!” พี่ขุนคว่ำไอ้ยักษ์ซะหมอบก่อนวิ่งเข้ามาหา “ปลอดภัยดีใช่มั้ย”
“นายปลอดภัย”
“งั้นรีบออกไปเลย ออกไปเลยนะมึง วิ่งออกไปเลยไปให้ไกลๆ เดี๋ยวกูกับพ่อเคลียร์ตรงนี้เอง”
“พ่อมาด้วยเหรอ” ผมถามเสียงหลง
“เออดิ มึงคิดว่าจู่ๆมึงหายเป็นเรื่องเล็กเท่าขี้ตางั้นเรอะ!”
“เอ่อ . . อืม”
“ช้าทำไมล่ะ รีบไปซะสิ!!!”
“อื้อ!!!”
พี่ขุนดันหลังผมกับมังกรให้รีบหนีไป มังกรก็ลากผมออกไปข้างนอกที่มีเสียงวุ่นวายเกิดขึ้นอย่างเต็มเปี่ยม หัวหน้ามันเจ็บแล้วพวกลูกน้องมันจะไม่หยุดทำการโจมตีพวกผมเลยรึไงนะ
กว่าผมจะผ่านทุกอย่างมาด้วยดีต้องรอกำลังเสริมจากพ่อและก็พี่ขุนที่ยกกันมาเกือบทั้งหมดที่ในแก๊งของพ่อเลย แน่นอนว่าพอพวกนี้มาถึงทุกอย่างจบง่ายมาก ไอ้เหมและลูกน้องต้องยอมจำนน เพราะไม่ว่าจะยังไงก็ไม่มีวันสู้พรรคพวกของพ่อกับพี่ขุนได้
ขอให้วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ให้ผมได้เจอหน้าไอ้เหม . . ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา . .
ณ ห้องประชุมชั้นล่างของบริษัทพี่ขุน เสียงร้องโอดโอยดังขึ้นทั่วสารทิศ ฉากบู๊จบลงแล้ว และตอนนี้พี่ขุนกำลังสรุปคนเจ็บทั้งหมด
“ไม่มีคนตายเหรอ” ผมถามเพราะไม่มีใครตายอย่างที่ไอ้เหมมันพูด
“ไม่มี” พี่ขุนตอบ ใบหน้าของพี่ชายผมเต็มไปด้วยพลาสเตอร์ แถมยังมีรอยเลือดตามเนื้อตัวสองสามแห่ง แสดงว่าตอนที่เหมมันขู่ มันโกหกสินะ . . “กูกับพ่อจะช่วยกันคิดว่าจะเอาไงเรื่องไอ้เหม แต่แน่นอนว่าจะทำให้มันไม่มีทางได้เข้าใกล้มึงอีก”
“มันโคตรโรคจิต” ไอ้ธัญพูดขึ้นมาอย่างโกรธๆ
“มาก . . จิตมาก . . ทำรูปไอ้นายแปะแก้วกาแฟ กูจะอ้วก” ธีพูดทีเล่นทีจริง ผมไม่โกรธมันหรอก ผมก็อยากอ้วกเหมือนกันกับมันนั่นแหละ
“เออ . . พวกมึงเห็นมังกรมั้ย . . ไนท์ด้วย แอร์ด้วย” ผมหันไปถามแฝด พอถึงบริษัทมังกรก็ลูบหัวผมแล้วก็เดินหนีไปเลย ไม่ได้บอกอะไรผมสักคำว่าจะไปไหน บอกแต่ว่าให้ผมทำแผลให้ดีและก็อยู่กับครอบครัว
“สงสัย . . ไปโรงพยาบาลว่ะ” ธีบอก ใบหน้าของมันแอบเครียดนิดๆ
“โรงพยาบาล? ไปทำไมวะ”
“ก็ตอนที่มึงหายไปอ่ะ พ่อมันอยู่ห้องไอซียู”
“ว่าไงนะ!” ผมร้องเสียงหลง
“มันอยู่ในช่วงที่กำลังลำบากมากๆเลย”
. . . ผมฟังแล้วแทบล้มทั้งยืน . . มังกรกำลังมีเรื่องให้เครียด และผมก็ดันทำให้ตัวเองเกิดเรื่องอีก ผมนี่มันโคตรใช้ไม่ได้ TT
“โรงบาลไหนอะ”
“XX”
“พี่ขุน ยืมรถหน่อยนะ” ผมคว้ากุญแจรถของพี่ขุนที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา เตรียมจะกระโจนออกไปจากห้อง
“เห้ยมึงจะไปไหน”
“ไปหามังกร ไปหาลุงเมฆด้วย”
“อย่าเพิ่งไป พ่อต้องการจะคุยด้วยนะโว้ย” พี่ขุนห้ามเอาไว้ “นี่มึงต้องไปหาหมอก่อนด้วย พ่อกำชับมา”
“โหย ไม่เป็นไร สบายดี”
“อย่ามาตลก รอพ่ออยู่นี่แหละ”
“พี่ขุน” ผมร้องด้วยน้ำเสียงซีเรียส “ให้นายไปเถอะนะ”
“เอางั้นเหรอ”
ท่าทางพี่ขุนลังเล แต่ท้ายที่สุดพี่ขุนก็ปล่อยให้ผมไปหามังกรจนได้ . .
ผมใช้เวลาขับรถไม่นานผมก็ถึงโรงพยาบาล . . โทรถามแอร์ว่าห้องของพ่อมังกรอยู่ห้องไหนและในที่สุดผมก็มาถึง ที่หน้าห้องมีไนท์กับแอร์กำลังนั่งคุยกันอยู่ ทั้งคู่แปะพลาสเตอร์ประปรายตามใบหน้า เห็นแล้วรู้สึกผิดชะมัด
“เจ้านาย มาแล้วเหรอครับ” แอร์ถาม มันยังคงคอนเสปต์สุภาพกับผมคนเดียวเช่นเคย . .
“อื้ม ขอโทษทีนะเรื่องที่ทำให้ต้องมีแผลอ่ะ มึงด้วยนะไนท์”
“ไม่เป็นไร นายปลอดภัยก็ดีแล้ว” ไนท์ยิ้มแห้งๆ ท่าทางคงยิ้มมากไม่ได้เพราะมันปากแตก
“เออนี่ . . พี่ขุนบอกให้โทรหาด้วย”
จากที่ยิ้มๆไนท์มันหุบปากฉับทันที “ทำไมอ่ะ”
“ไม่รู้ พี่กูมันฝากมาว่าอย่างนั้น” ผมลอบมองเข้าไปหน้าต่างผ่านทางช่องประตู “มีใครอยู่ข้างในบ้างวะ”
“ญาติโกโหติกาของไอ้มังกรหมดเลย” แอร์เล่าให้ฟัง “เราตกใจมากไม่คิดว่ามันจะมีญาติเยอะขนาดนี้”
“ญาติ? หมดนั่นอ่ะนะ” ผมมองเข้าไปอีกรอบ “ทำไมต้องมากันเยอะขนาดนี้ด้วย”
“ก็ . . อาการของพ่อหนักอยู่น่ะครับ”
ผมใจไม่ดีเลย . .ไอ้มังกรที่นั่งอยู่ในนั้นมันจะเครียดแค่ไหนกันนะ TT
“กูแม่ง . . เหี้ยว่ะ” ผมทรุดตัวนั่งลงข้างๆไนท์กับแอร์
“ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกนะครับ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดใครทั้งนั้นแหละ”
“มันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น เรื่องนายโดนจับไปก็ด้วย”
ทำไมมันสามัคคีให้กำลังใจผมจังวะ . .
“เราทำได้แค่นั่งให้กำลังใจมันอยู่ตรงนี้”
เราสามคนถอนหายใจ . . และก็ปล่อยให้เวลาเลยผ่านไป จะเข้าไปตอนนี้ผมมันก็คือคนนอกชัดๆ รอให้มังกรมันออกมาดีกว่า ผมขอให้พ่อของมันหายเร็วๆ มันจะได้โล่งใจสักที เพราะแค่เรื่องของผมก็ทำมันปวดหัวจะแย่ ผมนี่มันเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ . .
.
.
.
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองกำลังซบไหล่ใครบางคนอยู่และเพิ่งทำหัวของตัวเองหลุดไปจากไหล่คนนั้น
“มังกร” ผมขยี้ตา แล้วมองหน้าคนที่นั่งข้างๆ เป็นไอ้มังกรจริงๆ ข้างๆผมจากที่เคยเป็นไนท์กับแอร์กลายเป็นมังกรตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ที่สำคัญผมหลับลงเข้าไปได้ยังไงในสถานการณ์แบบนี้
มังกรยิ้มเนือยๆส่งมาให้ผม แต่เหมือนมันเม้มปากมากกว่า ท่าทางของมันทั้งเหนื่อยทั้งอ่อนล้า “ตีสามละนะ ไม่กลับไปนอนบ้านล่ะ” มันถามผม
“ไม่เอา กูจะอยู่กับมึง” ผมตอบทันที “พ่อมึงเป็นไงบ้าง”
มังกรถอนหายใจยาวก่อนตอบ “อาการทรงตัวน่ะ”
ผมเอื้อมมือไปจับมือของมังกรไว้ “ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพ่อมึงก็ดีขึ้น”
มังกรพยักหน้ารับ “อืม”
“กูอยู่ข้างๆมึงเสมอนะ และก็ . . ขอบใจมากที่ออกไปตามหากู ทั้งๆที่ . .”
“มันเป็นหน้าที่” มังกรดึงหัวผมมาซบที่ไหล่พร้อมๆกับโอบไหล่ของผม “กูกับมึง . . ไม่ค่อยมีเวลาสวีทเท่าไหร่เลยเนอะ” มันพูดติดตลก ทั้งๆที่น้ำเสียงมันไม่ค่อยตลกอย่างที่พูดเลย
“เอ่อ . . ไม่ต้องสวีทกันนักก็ได้” ผมพูดเพราะผมเองก็ไม่คุ้นกับการที่ไอ้มังกรมันทำอะไรหวานๆใส่ผม
“อย่างกับมีคนต้องการแกล้งกูกับมึง”
“ใครแกล้ง . . บอกมา กูจะกำจัดให้หมดเลย”
“ยังจะทำเก่ง วันนี้เพิ่งรอดมานะ” มังกรปล่อยไหล่ผม จับผมให้หันไปสบตาตรงๆ “ไหนๆมึงก็ห่างจากเรื่องชกต่อย เรื่องแสวงชิงอำนาจมานานแล้ว กูอยากให้มึงเลิก”
“…”
“เข้าใจมั้ย ทำไมเงียบไปล่ะ”
“กูก็เลิกตั้งแต่ที่กูมีมึงคอยกันท่าแล้วนะ”
“ไม่จริงอ่ะ” มังกรส่ายหัว
“ไม่เลิก แต่เรียกว่ามีเรื่องน้อยลงก็ได้” ผมเถียงเสียงอ้อมแอ้ม
“ดี ต่อไปห้ามมีเรื่อง เข้าใจมั้ย ตั้งใจเรียนจะได้จบ มาช่วยพ่อกับพี่ทำงาน โอเคมั้ย”
มังกรจับหน้าผมให้สบตากับมันตรงๆ
“มึง . . แปลกๆนะ” ผมสังเกตเห็นสิ่งปกติในตาของมันรวมทั้งคำพูดของมันด้วย
“กลับมั้ย เดี๋ยวกูไปส่ง” มันจับมือผมให้ลุกขึ้นยืน
ผมเดินตามหลังมันไป . . มือที่จับกันอยู่ประสานกันอย่างแนบแน่น หลังของมังกรนั้นดูเมื่อยล้าและอ่อนระโหยโรยแรง ผมไม่กล้ากวนอะไรมันมาก จึงนิ่งเงียบ และก็ทำตามในสิ่งที่มันอยากให้ผมทำ
คอนโดของผม . .
หลังจากที่ผมล้างหน้าเสร็จผมล้มตัวลงนอน ปวดร่างกายไปหมด . . แถมเมื่อกี้ยังหลับลึกผิดท่า มันปวดไปหมดทุกอย่างจริงๆ
มังกรห่มผ้าห่มให้ผม บอกให้ผมหลับ มันจะกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้าและก็อยู่เฝ้าพ่อของมันต่อ มันจุมพิตที่หน้าผากของผม บอกให้ผมดูแลตัวเองดีๆ . .
“มึงลืมอะไรป่ะ”
ก่อนที่มันจะไปผมตะโกนตามหลังมัน มังกรทำหน้าเอ๋อ ก่อนที่จะเดินเข้ามา . .
จุ๊บ . . จุมพิตที่ริมฝีปากของผมอย่างแผ่วเบา
คู่ผมมันต้องใช้การกระทำมากกว่าคำพูดน่ะ . . 
หัวข้อ: l l l . . สองร้ายในหนึ่งรัก * . . l l l (อ่าน 807915 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก