MessageSend
นี่ ชอบนะ
Send
ได้รับข้อความฉันหรือเปล่า
Send
ฉันชอบนายนะ
Send
ตอบกลับบ้างเถอะ
Send
อย่าเงียบแบบนี้สิ
Send
ถ้าได้อ่านแล้ว ช่วยตอบกลับหน่อย
Send
นี่
Send
ฉันจะโทรหานาย ถ้ายังไม่ตอบกลับอีก
Send
ทำไมไม่รับสายล่ะ
Send
ฉันจะไปหานาย นายอยู่บ้านใช่ไหม?
Send
รอฉันนะ
Send
ฉันอยู่หน้าบ้านนาย ไฟห้องนายเปิดอยู่ อยู่ในห้องใช่ไหม?
Send
ขอโทษทีนะ ฉันก็รู้ตัวดีว่ามันน่ารำคาญ แต่ก็เพราะว่าชอบไงล่ะ มันชอบเสียจนไม่รู้จะทำยังไงอยู่แล้ว
Send
เพราะฉะนั้น ได้โปรดตอบฉันทีเถอะ
Inbox
นายน่ะ กลับไปเถอะ
Send
ทำไมล่ะ
Inbox
ไม่ค่อยได้คุยกันแท้ๆ ทำไมถึงมาบอกว่าชอบล่ะ
Send
ก็เพราะว่าชอบไง ถึงบอก
Inbox
แล้วรู้ได้ยังไงว่าชอบ ผมก็เป็นผู้ชาย ไม่สิ ทำไมต้องเป็นผมล่ะ
Send
ทำไมต้องเป็นนาย เรื่องนั้นก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน รู้ตัวอีกที ก็ชอบไปแล้ว
Inbox
รู้ได้ยังว่าชอบ
Send
อยากเจอ อย่างตอนนี้ก็อยากเจอมากๆ ออกมาให้เห็นหน่อยสิ อย่างน้อย เปิดหน้าต่างก็ยังดี
Inbox
ไม่ ไม่อยากเจอหน้านาย
Send
ขอโทษทีนะ
Inbox
อืม ไม่เป็นไรหรอก
Send
แต่จะไม่หยุดบอกชอบนายหรอกนะ
Inbox
ผมไม่ได้สนใจผู้ชาย อย่างตอนนี้ก็กำลังชอบผู้หญิงคนนึงอยู่
Send
โกหกสินะ
Inbox
เปล่า พูดจริงๆ ชอบมากด้วย
Send
ใครล่ะ ฉันรู้จักหรือเปล่า
Inbox
ไม่รู้จักหรอก เธอไม่ได้เรียนที่เดียวกับเรา
Send
ปีเดียวกันหรือเปล่า หรือแก่กว่า
Inbox
เด็กกว่า
Send
อย่างงั้นหรอกหรอ
Inbox
กลับไปซะเถอะ
Send
ขอโทษนะ แต่คงจะทำแบบนั้นไม่ได้หรอก
Inbox
ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ผมก็จะไม่ออกไปเจอหรอกนะ
Send
รู้แล้ว แต่มันห้ามไม่ได้นิ ถ้ากลับไปตอนนี้ก็คงจะนอนไม่หลับทั้งคืนอยู่ดี ตอนนี้อยากเห็นหน้านายมากๆ
Inbox
ข้างล่างไม่หนาวหรอ
Send
หนาวสิ หนาวมาก
Inbox
ถึงบอกให้กลับไป
Send
ออกมาสิ แค่หน้าต่างก็ยังดี
Inbox
พอใจรึยัง
Send
พอใจ แต่ยังไม่พอ
Inbox
ไหนบอกผมว่าเห็นหน้าแล้วจะกลับไปไง
Send
ก็พูดแบบนั้น แต่เอาจริงๆกลับทำไม่ได้ ขอโทษนะ
Inbox
เลิกขอโทษสักทีเถอะ
Send
ขอโทษ
Inbox
ถ้ายังจะพูดคำนี้ต่อ ผมจะปิดเครื่องแล้วนะ
Send
ไม่ได้พูดสักหน่อย เมลล์ต่างหาก
Send
อย่าพึ่งปิดเครื่องนะ อยู่คุยกันอีกสักพักเถอะ
Inbox
แล้วจะให้คุยอะไร
Send
อะไรก็ได้ นายชอบอะไรล่ะ
Inbox
คำถามกว้างไป ผมตอบไม่ถูก
Send
ชอบเล่นเบสบอลใช่ไหม ก็อยู่ชมรมเบสบอลนิ
Inbox
ก็ไม่ได้ชอบขนาดนั้น แค่ไม่รู้จะทำอะไร
Send
แต่ก็ซ้อมหนักนิ
Inbox
พอสมควร รุ่นพี่โหดไปหน่อย
Send
นายเล่นดี ถ้าตั้งใจ โคชิเอ็งก็ถึงได้
Inbox
ไม่ขนาดนั้นหรอก
Send
พูดจริงนะ ฉันไปดูนายซ้อมตลอด
Inbox
นี่นายเป็นสต็อกเกอร์หรือไง
Send
พูดขอโทษไม่ได้ ขอยอมรับแทนแล้วกัน
Send
ใช่ ฉันเป็นสต็อกเกอร์ สำหรับนายเท่านั้น
Inbox
เลิกทำแบบนี้ทีเถอะ มันน่ากลัว
Send
เวลานายชอบใครสักคน นายไม่ได้เป็นแบบฉันหรอ ที่อยากเจอ อยากเห็นตลอด อยากรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ แต่พอเจอก็ทำอะไรไม่ถูก
Inbox
แล้วทำไมวันนี้ถึงกล้า
Send
ไม่รู้สิ คงเพราะทนไม่ไหวแล้วล่ะมั้ง
Send
ข้างในน่ะ เหมือนจะระเบิดออก คิดว่าระหว่างอายกับตายอันไหนแย่กว่า ก็คิดว่า มาหานาย อาจจะเข้าใจก็ได้
Inbox
เข้าใจว่าอะไร
Send
ว่าน่าจะมาหาแบบนี้ตั้งนานแล้วไง
Inbox
พวกไม่รู้จักอาย
Send
แถมก่อนหน้านี้ไปลองปรึกษากับรุ่นพี่ดู รุ่นพี่ก็บอกให้ลุยล่ะ
Inbox
เดี๋ยว นายบอกเรื่องที่ชอบผมกับคนอื่นงั้นหรอ
Send
ไม่ได้บอกหรอกว่าเป็นนาย ขืนพูดไป ได้อายจนตายแหง
Send
แถมถ้าให้ใครรู้แล้วล่ะก็ อาจจะแห่กันมาชอบนายก็ได้ ขืนเป็นแบบนั้นล่ะตามกันไม่ถูกพอดี
Inbox
อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้นะ
Send
ทำไม มันน่าอายหรอ
Inbox
ก็ บางที
Send
การเป็นที่รัก เป็นที่ชื่นชม มันน่าอายหรอ
Inbox
เปล่าหรอก แค่รู้สึกแปลกๆ อย่างตอนนี้ก็นึกไม่ออก ว่าถ้าเจอหน้านายพรุ่งนี้ในห้อง จะทำตัวแบบไหนดี
Send
อย่างไหนก็ได้ แต่อย่าหนีไปเลยนะ
Send
ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันต้องเสียใจจนตายแหงๆ
Inbox
อย่าพูดให้มันเกินความจริงไปหน่อยเลย ยังไม่เล่าให้ผมฟังแท้ๆว่าทำไมถึงชอบ
Send
เพราะมองมาตลอด เรารู้จักกันมาตั้งนานแล้ว นายไม่คุ้นหน้าฉันเลยหรอ
Inbox
ไม่สักนิด
Send
เมื่อก่อนน่ะ นายจะเป็นศูนย์รวมของห้องด้วยซ้ำ ตอนเด็กๆฉันก็เคยไปวิ่งเล่นกับกลุ่มของนาย
Inbox
นั่นมันเรื่องสมัยประถม นายอยู่ประถมที่เดียวกับผมงั้นหรอ
Send
อืม
Inbox
ขอโทษนะ ผมจำไม่ได้
Send
ไม่เป็นไรหรอก ถ้าจำได้ มีหวังฉันต้องคลั่งนายมากกว่านี้แหง ตอนนี้แค่เมลล์คุยกับนาย ก็ปลื้มชะมัด
Inbox
ไม่ต้องพูดให้มันตรงนักก็ได้ ไม่อายบ้างหรือไง
Send
อายสิ แต่บอกความรู้สึกของฉันให้รู้ด้วยน่าจะดีกว่า จะได้รู้ไง ว่าฉันชอบนายจริงๆ
Inbox
เล่าต่อสิ ว่าทำไม
Send
นายเป็นคนแรกที่คุยกับฉัน
Inbox
ทำไมตอบช้าขนาดนั้น
Send
นิ้วแข็งไปหมดแล้ว ข้างนอกนี่หนาวจัง
Send
นี่ เอาจริงหรอ?
Send
แม่นายมาเปิดประตูให้ฉันเข้าไป ฉันเข้าไปได้จริงๆหรอ?
Inbox
จริงสิ แต่ฉันจะไม่ลงไปเจอนายหรอก
Send
ขอบคุณนะ
Inbox
ไม่เป็นไร
Inbox
เดี๋ยว นี่นายเดินขึ้นมาหรอ
Send
ก็ไม่ได้ห้ามนี่ว่าไม่ได้ให้เดินขึ้นมา
Send
ได้ยินเสียงนายจากข้างในด้วย ฉันยืนอยู่ที่ประตู ไม่เข้าไปหรอก
Inbox
นั่งอยู่ข้างหน้านั่นแหละ
Send
ได้
Send
ถ้าประตูนายบางคงจะได้ยิน
Inbox
ได้ยินอะไร
Send
เสียงหัวใจไง
Send
เสียงหัวใจฉันดังเป็นบ้า จะไม่ได้ยินเสียงอื่นอยู่แล้ว ได้เข้ามาในบ้านที่คนที่ชอบโตขึ้นมา เรื่องเล็กๆแค่นี้ก็ทำให้ใจเต้นจนทนไม่ไหวแล้ว ที่ตรงนี้นายคงจะเดินผ่านทุกวัน บางทีก็คงจะนั่งที่เก้าอี้ตรงนั้นด้วยสินะ คงน่ารักเป็นบ้า ท่าทางของนายตอนรอกินข้าวน่ะ อยากเห็นชะมัด
Inbox
…นายนี่มันจริงๆเลย ไม่อายบ้างหรือไงเวลาพิมพ์คำแบบนั้นออกมา
Send
ทำไม?
Inbox
ผมอ่านแล้วยังเลี่ยนเลย
Send
หรอ โทษทีนะ
Inbox
ขอโทษคราวนี้ดูไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่เลย ได้ยินเสียงนายหัวเราะด้วย
Send
ฮะฮ่า อย่างงั้นน่ะหรอ? ก็นะ ไม่ได้เต็มใจจะขอโทษรอบนี้เท่าไหร่หรอก เพราะคิดว่าไม่มีอะไรผิด แต่ก็พูดเพื่อให้นายสบายใจทั้งนั้น
Send
ถ้าไม่มีนายมาคุยกับฉันตอนนั้น ฉันก็คงจะยังไม่กล้าคุยกับคนอื่น หรือมีเพื่อนอย่างตอนนี้หรอก
Send
ยังไม่เคยขอบคุณนายด้วยซ้ำ มีแต่ทำให้รำคาญแบบนี้ ฉันเลยไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากขอโทษ
Inbox
เลิกพูดคำว่าขอโทษทีเถอะ มันมากเกินไป จนผมไม่รู้ว่ามันจริงใจแค่ไหน
Inbox
แล้วไอ้เรื่องที่ทำให้นายประทับใจตอนประถมน่ะ ถึงตอนนี้ มันก็เปลี่ยนไปแล้ว
Inbox
ผมไม่ได้เป็นศูนย์กลางของห้องอีก ไม่ได้เป็นคนที่น่าคบแบบนั้นด้วย ตอนนี้ มีเพื่อนน้อยกว่านายด้วยซ้ำ
Inbox
การเรียนก็แย่ลง แถมยังเป็นคนน่าเบื่ออีก
Send
นั่นไม่สำคัญหรอก
Inbox
สำคัญสิ เพราะนายชอบตัวผมในอดีต ไม่ใช่ปัจจุบัน
Send
ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าฉันชอบนาย
Inbox
บอกไปแล้ว
Send
นั่นก็หมายถึงตัวนายทั้งอดีต แล้วก็ทั้งปัจจุบันด้วยนั่นแหละ
Send
แค่นี้พอหรือยังที่จะทำให้นายเข้าใจสักที
Send
บิดลูกบิดประตูสิ
Send
ออกมาหา แล้วจะพิสูจน์ให้ดู ว่าชอบจริงๆนะ
Inbox
พูดแบบนี้ใครกันจะไปกล้าเปิดประตู
“นี่ โยสุเกะ เพื่อนมาหาแล้วทำไมไม่ให้เข้าห้องล่ะ ให้เพื่อนนั่งหน้าห้องทำไม”
Send
นายได้ยินหรือเปล่า
Inbox
ได้ยินแล้ว
Send
เปิดประตูสิ
Inbox
ไม่เอา
Send
งั้นก็จะนั่งตรงนี้ทั้งคืนล่ะ
Inbox
นี่ ผมถามจริงๆนะ โรคจิตหรือเปล่า
Send
ก็คงจะหน่อยๆ อย่างตอนนี้ ก็ไม่ค่อยรู้สึกว่าเท้าตัวเองติดพื้นเท่าไหร่
Send
อย่าหัวเราะสิ ไม่มีอะไรน่าขำสักหน่อย
Inbox
คิดว่าคงจะบ้าจริงๆด้วยล่ะนะ
Send
ใช่ บ้ามาก และคงจะบ้ากว่านี้อีกถ้านายยิ้มให้ ทุกวันนี้แค่เห็นในห้อง ก็จะบ้าตายอยู่แล้ว เอาแต่คิดว่าถ้าได้อยู่ข้างๆจะเป็นยังไง ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น นายจะทำยังไง แล้วฉันจะทำยังไงให้นายยิ้ม นายหัวเราะ
Inbox
นี่คิดจะไม่ให้ผมเสียใจบ้างเลยหรือไง
Send
เสียใจสิ เสียใจซะ ฉันจะได้ปลอบ
Send
จะไม่ให้น้ำตาต้องไหลผ่านแก้มเชียวล่ะ
Inbox
นี่นายพูดแบบนี้กับคนอื่นบ้างหรือเปล่าเนี่ย พูดเป็นปกติใช่ไหม
Send
เปล่าหรอก แค่นี้ยังรู้สึกว่าเลี่ยนเลย แต่ก็จะทนนะ ถ้านายชอบจะพูดให้มากกว่านี้อีก
Inbox
จะขอร้องให้หยุดพูดมากกว่า
Send
ก็เปิดประตูสิ
“ปัง!”
Send
นี่
Send
ทำไมรีบปิดประตูจัง
Inbox
ก็นายทำอะไรล่ะ ไม่ให้ปิดประตูใส่ได้ไง ไม่ต่อยให้หน้าหงายก็ดีแล้ว
Send
แต่ก็หน้าแดงไม่ใช่หรอ
Inbox
อากาศมันหนาวต่างหาก
Send
นั่นสินะ หนาว หนาวจนแก้มฉันก็แดงไปหมดเลย
Send
ถ้าวันต่อไปหนาวกว่านี้ ก็คงจะดีสินะ
Inbox
อืม
Inbox
ไม่สิ ผมขอให้มันอุ่นขึ้น อุ่นขึ้นมากๆ จนร้อนไปเลยจะดีกว่าซะอีก!!!
==================================================================
[Message]
[5.10.55 : complete]
โหมด : อยากเขียนอะไรลิเกๆ
ความขี้เกียจส่วนบุคคล ห้ามลอกเลียนแบบ
ก่อนหน้านี้มีวันเวลาที่ส่ง ===> ลบออก
ก่อนหน้านี้ เว้นเคาะบรรทัดช่วงแรกๆ ===> น่า คนอ่านไม่รู้สึกต่างกันหรอก (หรอ?)
มหาลัยช่างเหนื่อยยาก สูบพลังชีวิต จนต้องเอางานเก่ามาเกลา เพราะไร้เรี่ยวแรงเริ่มใหม่
สวัสดีชาวไทย
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Message [5.10.55][complete] (อ่าน 8491 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก