ตอนที่ 35
แหม ผมว่าคนอื่นก็คิดแบบผมนะว่าปิดเทอมถ้าไม่ติดอะไรมันก็เป็นช่วงเวลาสำหรับครอบครัว แต่ดูเหมือนจะมีคนไม่เข้าใจ ไม่ว่าจะเทอมไหน ไม่ว่าจะปิดหรือเปิดก็มีปัญหาตลอดสำหรับคนคนนี้….ไอ้คุณน้ำแข็งหน้าบูด
“ปล่อยก่อนครับเกียร์ ผมจะเก็บของ” จะขยับไปไหนเถาวัลย์ยักษ์นี่ก็พันมือพันตีน เอ๊ย ตัวตลอด ผมละอยากจะหามีดมาแงะออกให้หมด ฮึ่ยๆๆ
“กันดั้มจะมาแล้ว” เออออ แล้วกูเกี่ยวอะไรเล่า ไอรักไม่ได้จะไปบินอวกาศกับกันดั้มหรอกนะเฮ้ย ผมส่ายหน้ากับความตีมึนของมัน
“แต่ผมจะกลับบ้านแล้ว...”
“ไอซิสมันปวดท้องหรือเปล่า...นอนซม”
“เขาก็นอนกลางวันทุกวันนิครับไม่เห็นแปลกตรงไหน เอ้ย เกียร์อย่าเนียนชวนผมคุยสิ” ชอบพาไอรักออกนอกทะเลตลอด กูก็เล่นไปกับมันด้วยอีก ผมคิ้วขมวดมุ่นหันไปจะอ้าปากดุ แต่ก็โดนอีกฝ่ายประกบริมฝีปากเสียก่อน ผมตกใจจนร้องออกมา พยายามขยับออกแต่ก็ต้องแพ้แรงที่รัดตัว
“อืื้อ… ฮะ ฮ่ะ ..”
ลิ้นใหญ่ของมันกวาดอยู่ในปากผมจนทั่ว สลับกับดูดดึงริมฝีปากทั้งบนและล่างจนรู้สึกว่ามันเจ่อออกมากว่าปรกติ รสจูบที่เร่าร้อนทำเอาร่างกายปั่นป่วนไปหมด และผมคงไม่ได้รู้สึกไปคนเดียวเพราะส่วนตรงกลางลำตัวของคนที่นั่งชันเข่าอยู่ด้านหลังผมพองตัวเป็นลำมาทิ่มอยู่ตรงเอวผม มันยิ่งทำให้ผมเกิดอารมณ์ขึ้นไปอีก มือที่จับเสื้อเตรียมจะแพ็คใส่กระเป๋าเปลี่ยนไปกำเสื้อคนตรงหน้าแทน
อยู่ๆเกียร์ก็ผละออกช้าๆ ผมที่ยังอยู่ในภวังค์ก็ไม่ทันตั้งตัวเลยเผลอยื่นหน้าเข้าหาอีกฝ่ายเหมือนยังไม่เต็มอิ่ม ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอก็เรียกสติผมให้กลับคืน แม่งงงไอรักเขิน ผมทุบอกมันอย่างแรงแล้วจะหันตัวไปเก็บของต่อ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็โดนคว้าเอวแล้วยกขึ้นตัวลอย ผมตกใจแทบจะคว้าคอมันไว้ไม่ทัน ไอ้ห่านี่กูก็กินครบทุกมื้อ ตอนตีหนึ่งยังออกมากินมาม่าเลย ไหงโดนมันอุ้มเตงง่ายๆแบบนี้ฟะ
“เฮ้ย นี่! ถ้าผมหล่นไปจะกัดคอให้ขาดเลยคอยดู” พูดอย่างฉุนๆ แต่อีกฝ่ายก็ยังยิ้มหน้าระรื่นซะงั้น เฮ้ย ไม่กลัวกันเลยเหรอวะ
“เตียงเถอะ ไม่ไหวละ” บ้าแล้ว มึงวางกูบนเตียงแล้วพึ่งบอกว่างั้นนนนน เจริญพุงไอ้(น้ำ)แข็ง
……………………………………………..
“ลุกขึ้นมาทำไม” ผมหันไปค้อนคนที่เดินหัวฟูมานั่งซ้อนด้านหลัง อุตส่าห์เด้งตัวตื่นมาจัดของยังไม่สี่โมงดี อีกคนก็ยังรู้สึกแล้วลุกขึ้นมาถามอีก ผมละไม่อยากจะคิดว่าถ้าผมมีชู้ขึ้นมามันจะเป็นยังไง โลกจะยังมีให้หมุนรอบดวงพระอาทิตย์อยู่ไหม เลิกคิดเถอะ เพราะแค่คิดก็เสียวสันหลังแปร๊บ
“จัดของสิครับ” กูรู้นะแผนมึงที่ทำรุนแรงกับผมเพราะอยากจะทำให้ลุกขึ้นมาเก็บกระเป๋าไม่ได้ใช่ไหม เหอะแต่เสียใจ ไอรักโคตรคน ถึกอดทนโว้ยไอ้หมาน้ำแข็ง
“ที่โน่นก็มี”
“ที่โน่นไม่ค่อยมีชุดตัวโปรดนี่นา นี่ผมก็เอาแค่บางตัวไปน่ะครับ”
“เมื่อกี้อุตส่าห์รุนแรง..”
“อะไรครับ”
“อยากไปนอนด้วย” น่ะ เมื่อกี้แอบหลุดปากนะมึง อย่าคิดว่าไอรักจะตามไม่ทัน แต่เห็นว่ามันไม่อยากพูดก็เลยเออออไป
“กลับบ้านบ้างเถอะครับ เมื่อวันก่อนคุณแม่ก็โทรมาถามผมว่าเกียร์ยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม นี่ถ้าไม่ถามผม ท่านต้องไปแจ้งความลูกหายแน่ๆ” ทุกวันนี้พ่อแม่มันไม่โทรมาหาเกียร์แล้วนะครับเพราะรู้ว่าลูกตัวเองไม่ค่อยจับโทรศัพท์เท่าไรเลยจะมาติดต่อผ่านทางผมแทน กูละหน่ายแทนที่มีลูกแบบเกียร์ แต่ระยะหลังท่านก็ไม่ค่อยโทรฯมาถามเรื่องเกียร์แล้วนะครับเพราะเปลี่ยนมาคุยเรื่องผมกับท่านแทนเลยกลายเป็นว่าเกียร์ต้องขอสายคุยกับท่านให้หายคิดถึงบ้าง
“ยังหายใจอยู่” ไม่พูดเปล่า มันยื่นจมูกมาหายใจฟืดฟาดเหมือนกำหนัดตกมันอยู่แถวคอผม ไอ้ห่า พอเถอะมึงไม่อิ่มแต่ไอรักอิ่มแล้วครับ!
“งั้นก็กลับไปบอกท่านเองแล้วกันครับ” ผมเบี่ยงแล้วลุกขึ้นสะพานกระเป๋า โดยที่มีอีกคนเดินตามมา ทำท่าจะถือกระเป๋าให้แต่ผมเบี่ยงออก ให้ใช้แรงบ้างเถอะครับแค่นี้ไอรักก็จะเป็นง่อยอยู่แล้ว คิดแล้วก็อยากร้องไห้ ฮื้อๆๆ
“บอกแล้ว”
“ดีแล้วละครับ ไม่งั้นเขาจะเป็นห่วงกัันเปล่าๆ ไปกันครับคุณไอซิส กลับบ้านกันเถอะเนอะ” ผมเอาไอซิสใส่กระเป๋าสำหรับแมว อีกคนก็เอาไปถือแทน
“เดี๋ยวไปส่ง”
“อ่ะ แล้วไม่เตรียมของกลับบ้านหน่อยเหรอครับ” ผมจำได้ว่ากางเกงในที่บ้านมันไม่ค่อยมีเพราะเอามาไว้ที่นี่เกือบหมด
“ที่ไหนก็เหมือนกัน”
“คุณก็เป็นซะอย่างนี้ ตายเอาดาบหน้าทุกที มีก็ใส่ ไม่มีก็ไม่ใส่ อย่างนี้จะไม่ให้ผมห่วงได้ไง” ผมบ่นออกมา แต่มันก็กดยิ้มมุมปากอีก ผมละเชื่อเลย กระโดดกัดต้นแขนเสียเลย หึหึ พอใจแล้วก็เดินนำลงไป
“เอารถไปดีไหม” เกียร์ถาม ผมส่ายหน้า
“ไม่ดีกว่าครับ คุณจะได้ไม่ต้องไปขึ้นรถโดยสารกลับ ไปมอเตอร์ไซค์คุณดีกว่า” อีกอย่างบ้านผมก็มีรถคันอื่นให้ใช้ ไม่ได้จำเป็นขนาดนั้นด้วย
“พี่ๆไอรักไม่ชอบให้นั่งมอเตอร์ไซค์”
“แต่แด๊ดชอบนะครับ” ผมหัวเราะ
“งั้นเอาใจพ่อสะใภ้ดีกว่า” ไอ้เชี่ย พูดอะไรดูตัวไอรักด้วย ใหญ่ยิ่งกว่าควายบอกเป็นสะใภั
“เดี๋ยวนี้คุณพูดเยอะขึ้นรู้สึกไหม” ผมปรายตากระแนะกระแหน มันก็ยังยิ้มตอบได้อีกนะครับดูสิ
ขับเข้ามาในบ้านก็เห็นสองคนตายายเดินจับมืออยู่ในสวน ผมยิ้มกว้างออกมาไม่แพ้ทั้งคู่ที่หันมาแล้วเห็นผม
“ไหนบอกจะมาเช้าๆละคะตัวเล็ก” ผมเหล่ตามองตัวการที่ลอยหน้าลอยตายกของส่งไปให้แม่บ้าน
“แหะๆ เผลอหลับยาวไปหน่อยน่ะครับ” พูดแล้วโผเข้ากอดท่านทั้งสองคน
“มาม๊าเขานั่งรอทานข้าวตั้งแต่เช้า”
“ยิ่งพูด ไอรักยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ ขอโทษนะครับ”
“หึ ป่ะ เข้าบ้านกันก่อน” แด๊ดยิ้มแล้วพูด คงดีใจที่ได้แกล้งผม
“ลูกเกียร์ ไม่รีบกลับใช่ไหมคะ เข้ามาทานอะไรกันก่อนนะคะ”
เกียร์ค้อมตัวเล็กน้อยแล้วเดินตามมาด้วยกัน ระหว่างทางผมก็เล่าเรื่องที่ไปเข้าค่ายให้ฟัง มาม๊าตาโตใหญ่เลย บอกว่าน่าไปด้วย
“แล้วลูกนัทเขาอยู่บ้านกับใครละคะ” แม่ผมถาม นัทก็คือเด็กตัวเข้มๆที่สนิทกับผมตอนอยู่ที่ค่ายน่ะครับ ป่านนี้คงไม่ร้องไห้แล้วละมั้ง
“เห็นว่าอยู่กับแม่แล้วก็พี่ชายครับ เขาเป็นเด็กที่น่าเอ็นดูมากๆ ตอนไอรักทำงานเขาก็มาช่วยสุดกำลังเลย ตัวเล็กแต่ใจใหญ่มากครับ” ผมเล่าไปยิ้มไป ท่านทั้งสองฟังแล้วก็ยิ้มตาม
“เอ..ใช่ เมื่อวันก่อนมาม๊าได้ที่พักฟรีมา เป็นรีสอร์ตเพื่อนแถวหัวหินน่ะค่ะ ว่าจะถามตัวเล็กเหมือนกันว่าจะไปไหม ถ้าอยากไปก็ไปวันหยุดยาวนี้กันเลย ดีไหมคะ”
“ดีๆ ดีครับ เราไม่ได้เที่ยวด้วยกันนานแล้ว” ผมบอกเสียงตื่นเต้นดีใจ ใช่ นานๆทีจะได้ไปด้วยกัน เพราะพวกพี่ๆไม่ค่อยว่าง พ่อก็ออกไปทานข้าวกับลูกค้าบ่อย ผมก็เรียน จะมีก็แต่แม่ผมที่พอว่างบ้างเพราะไม่ค่อยชอบไปงานสังคมสักเท่าไร
แต่หลังๆเขาก็มีสังคมใหม่แล้วนะครับ เที่ยวกับคุณแม่ของเกียร์น่ะ พวกพ่อๆทั้งหลายก็บ่นไม่ได้เพราะทั้งคู่สนิทกันมาก ปรกติจะอยู่แต่บ้านทำกับข้าวรอสามีกับลูกกลับบ้านไงครับ แต่นี่แทบไม่มีโอกาสนั้นแล้วเพราะพวกท่านออกไปเที่ยวด้วยกันเกือบทุกวันที่ว่าง ผมละแอบขำตั้งหลายครั้งที่พ่อโทรมาบ่นให้ฟัง
“นั่นคือประเด็นหลักใช่ไหมลูกรัก” พ่อถาม พลางเล่นหางไอซิสที่นั่งอยู่ข้างๆ
“แฮะๆ ก็นิดหนึ่งครับ อ้อ ให้เกียร์ไปด้วยนะครับ เกียร์ไปด้วยกันนะ” ผมพูดกับพวกท่านแล้วหันไปถามคนที่นั่งเก้าอี้อีกตัวตาแป๋ว สายตาแบบนี้ละที่ผมไม่เคยเห็นเกียร์ปฎิเสธลงเลยสักครั้ง
“เอ… นั่นสิคะ ลูกเกียร์ไปด้วยนะลูก เดี๋ยวมาม๊าโทรไปชวนคุณเอมกับคุณกิตด้วยดีกว่า” แม่ว่างั้นแล้วลุกผละออกไป ปล่อยให้พวกผมนั่งเอ๋ออยู่สามคน เอ่อครอบครัวผมกับเกียร์สนิทกันเกินไปไหม เอะอะก็ชวนเที่ยวเลย...แต่เห็นแบบนี้ผมก็ดีใจนะ
สักพักแม่ก็เดินยิ้มเข้ามา
“คุณพ่อคุณแม่ลูกตอบตกลงนะคะ งั้นเดี๋ยวมาม๊าไปเตรียมชุดก่อนดีกว่า เมื่อวานซื้อชุดว่ายน้ำมาใหม่ สวยมากเลยค่ะตัวเล็ก เดี๋ยวไปที่โน่นจะใส่ให้ดูนะคะ”
“คุณดูตื่นเต้นนะ ได้ข่าวว่าบ้านเราก็ทำรีสอร์ตเหมือนกันไม่ใช่หรือ”
“เอ๊ะคุณ มันไม่เหมือนกันนะคะ ของฟรีกับของเราอารมณ์คนละแบบเลยค่ะ อ๋อ หรือคุณไม่อยากไป ไม่เป็นไรฉันไปกับลูกๆกันได้ เนอะตัวเล็ก” อ้าว หม่อมแม่โยนขี้ให้ไอรักแล้วไงครับพี่น้อง
“ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไม่ไป ผมไปด้วยสิ เดี๋ยวสิคุณรอก่อน” ผมกับเกียร์ได้แต่มองคุณแม่ขี้งอนสะบัดบ็อบหนีขึ้นข้างบนโดยที่มีพ่อทำท่าจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามไป แต่โดนแม่ห้ามไว้เสียก่อน
“หยุดเลยนะคะ นั่งอยู่กับลูกไปเลย” โหแม่ผมครับแม่ผม สะบัดหน้าไปลองชุดข้างบนแหงๆ ผมก็ได้แต่ส่งสายตาสงสารพ่อที่มองแม่เดินขึ้นไปด้วยตาปริบๆ
“แด๊ดยังหัวหอมอยู่ไหมตัวเล็ก” พ่อผมพูดตามความรู้สึกที่ว่าหัวตัวเองเน่าขึ้นเรื่อยๆ ตายังมองไปทางบันได ผมเลยกระโดดไปนั่งตักแล้วหอมแก้มทั้งสองข้างก่อนจะผละออกมา
“หอมกลิ่นว่านไทยที่สุดเลยครับ” ผมยิ้มแป้น รู้ว่าตัวเองตัวหนักนะ แต่ไม่เจียม
“โอยลูกรัก ตัวก็ไม่ใช่ว่าเล็ก โตแล้วนะ ดูสิลูกเกียร์เขามองตาขวางแล้วน่ะ” พูดจบพ่อก็หัวเราะ ผมหันไปมองก็เห็นตาขวางจริงๆด้วย แต่เห็นว่ามันรีบเปลี่ยนสีหน้ามานิ่งเหมือนเดิมมก็เลยแกล้งยิ้มมุมปากไปให้ กับพ่อก็ยังหึงได้เลยนะมึง ไอรักละเพลียจิต
“ไม่อยากให้ไอรักนั่งตักแล้วเหรอครับ..” ผมก้มหน้าลงพูดเสียงหงอย พ่อรีบกอดลูบหลังใหญ่
“อยากสิ โอ๋ๆ ทำหน้าเศร้าไม่ดีหรอกนะ ยิ้มสิครับตัวเล็ก หื้มน่ารักจริงๆลูกแด๊ดคนนี้” ผมค่อยๆเงยหน้าแล้วยิ้มให้ โดนพ่อหอมแก้มหลานฟอด อยู่ๆเสียงตรงประตูก็ดังขึ้น
“แล้วคนนี้ไม่น่ารักเหรอครับ”
“พี่ติม” ผมร้อง ลงจากตักแด๊ดไปกระโดดกอดอีกคน คิดถึงอิ๊บอั๋ยเลย
“โอ้ยๆตัวเล็ก ตัวไม่เล็กแล้วนะ หลังพี่จะหักแล้ว”
“นี่ก็อีกคน ไอรักยังหุ่นดีไม่อ้วนนะครับ”
“หืม จริงอะ นี่นายเอาอะไรให้น้องฉันทานน่ะ เดี๋ยวนี้อย่างกับหมูเดินได้” พี่ไอติมพูดเสร็จ ผมรีบออกจากตัวพี่ติมแล้วรีบตัวเนื้อตัว ไอรักอ้วนจริงเหรอวะทำไมแต่ละคนมีท่าทางแบบนี้อะ ไม่นะ! ไมมมมมม่
“หึหึ พี่ล้อเล่นน่ะ” ผมเงยหน้ามองแล้วปั้นหน้ายักษ์ แต่แหงโดนหัวเราะใส่วะ กลับบ้านทีไรโดนรุมแกล้งทุกที ผมหน้าจะเป็นตูดอยู่แล้วไม่เห็นกันหรือไงครับ! เชอะ!
ทักทายกันสักพักก็ปล่อยให้พี่ติมไปพักผ่อน ผมกับเกียร์เลยเดินไปเล่นคุณไอหมอกกับไอแดดข้างนอก เดินหาเจ้าสองตัวนี้อยู่นาน พอเจอก็โดนกระโจนใส่อีกแล้ว คงดีใจมากที่เห็นผมกลับมา ส่วนเกียร์ก็ถูกเจ้าพวกลูกๆดมแล้วยิ้มแฮะ แฮะ แต่เกียร์ก็ดันไปแกล้งลูกผมโดยการแยกเขี้ยวใส่ เจ้าตัวเลยสะบัดหน้าเดินตูดปัดมาเล่นกับผมเหมือนเดิม ลูกกูเป็นตุ๊ดหรือเปล่าวะ พ่อเริ่มหนักใจ
“เห...เกียร์ ส้มออกผลแล้วละ” ผมพูดเสียงดีใจ ที่บ้านผมปลูกต้นส้มเอาไว้แต่มันก็ไม่ค่อยออกลูกหรอกครับ ขนาดฤดูออกผลของมันยังไม่ค่อยได้ทานเลย แต่ออกทีก็หวานอร่อยเลยละครับ
“เดี๋ยว มันยังไม่สุกเต็มที่” เกียร์ร้องห้ามตอนที่ผมจะเอื้อมไปเด็ด เล่นเอาผมแทบเบรคแตกแหกโค้งเลยทีเดียว
“อ้าวเหรอ แฮะๆ งั้นไว้วันหลังค่อยทานแล้วกันเนอะ” ผมหันกลับไปยิ้มแหยท่ามกลางฝูงลูกที่ยิ้มแฮะ แฮะ เกียร์เห็นก็อมยิ้มหวานเลย โอ้ยๆๆๆ หัวใจผมจะวายเอา อย่ายิ้มบ่อยสิวะ ยิ้มเกียร์เป็นพิษกับหัวใจผมนะ!
“เกียร์ก็เคยปลูกต้นส้ม”
“จริงอะ พันธุ์เดียวกับต้นนี้ไหมครับ เอ..หรือพันธุ์ท้ายนรสิงห์”
“มีซะที่ไหนละ นั่นมันชื่ออนุเสาวรีย์ที่อ่างทอง”
“คึคึ ผมล้อเล่นน่า แล้วตอนนี้ยังมีอยู่ไหม ตอนไปไม่เห็นจะเห็นเลย”
“พ่อเอาให้เพื่อนไปตั้งนานแล้ว” ผมพยักหน้า เราพูดกันอีกไม่กี่เรื่องก็ได้ยินเสียงเรียกจากหน้าบ้าน
“ตัวเล็ก ตัวเล็ก อยู่ไหนครับ” อ่า เสียงพี่ไออุ่นนี่นา ผมกับลูกๆหันไปมองตามเสียงก็หูตั้งหางชี้ที่ได้ยินเสียง คว้าข้อมือใหญ่แล้วเดินไวไปหน้าบ้าน
“พี่ไออุ่น ไอรักคิดถึงจังเลยครับ ทำไมกลับดึกจังเลย เหนื่อยไหมครับ วันนี้ไอรักนวดให้นะ” ผมวิ่งเข้าไปกอดแล้วยิ้มให้แบบแมนเต็มร้อย
“อรชรอ้อนแอ้นขึ้นนะตัวเล็ก”
“เย้ย ไหงพูดงี้อะครับ อย่างนี้ก็สวยสิ” ผมรีบผละแล้วถลกเสื้อขึ้นทำกร่างเต็มที่ พี่อุ่นหัวเราะแล้วบีบกร้ามเนื้อตรงต้นแขนผมเบาๆ
“หึหึ อ้วนขึ้นหรือเปล่า ดูสินุ่มนิ่มเหมือนยัดนุ่น ไหนมาให้หนุนหน่อยสิ” เมื่อเดินเข้าบ้านพี่อุ่นก็ดึงให้ผมลงไปนั่งแล้วตัวเองทิ้งหัวลงมาที่ตักทันที เพียงเท่านั้นผมก็แทบจะทึ้งหัวตัวเองเลยอะ อะไรกันนน คำว่าอ้วนมาอีกแล้ว แล้วก็พูดอย่างกับผมเป็นผู้หญิง งอนว้อยยย งอน
“เอ้า ไปแกล้งอะไรน้องละคะลูก อ้าวแล้วลูกเกียร์ยืนหน้าบึ้งทำไมละคะ...อ๋อ ฮ่าๆๆ” แม่พูด ผมเลยหันไปมองเห็นเกียร์กำลังมองพี่อุ่นที่เกลี่ยปอยผมให้อย่างไม่ชอบใจนัก ผมเลยยิ้มไปให้เผื่อมันจะเลิกคิดเล็กคิดน้อย
“พี่อุ่นไปไหนมาเหรอครับ ทำไมของเต็มเลยละครับ” เห็นแม่บ้านช่วยกันยกของลง มีกระเป๋าเดินทางด้วย ปรกติถ้าวันไหนพวกพี่ๆไปไหนจะส่งข้อความมาบอกผมก่อนขนาดผมไม่ได้อยู่ที่บ้านก็ยังทำสม่ำเสมอ
“ไปสิงคโปร์กะทันหันน่ะเลยไม่ได้บอก ขอโทษนะครับ” พี่อุ่นลูบหัวผมเบาๆแล้วพยักหน้าให้เกียร์ที่ยกมือไหว้ก่อนที่เกียร์จะเดินมาทิ้งตัวแรงๆข้างผม โหมึงแสดงออกนะ แล้วพี่อุ่นจะยิ้มแสยะใส่แฟนผมทำไมเนี่ย แค่นี้ก็หน้ามุ่ยจะแย่แล้ว
“พี่อุ่นเขาซื้อของฝากมาให้เต็มเลยนะคะ เขาบอกว่ากลัวตัวเล็กจะงอน” แม่บุ้ยปากไปทางกระเป๋าเดินทางหลายใบที่วางตรงพื้น
“ตัวเล็กเปล่าขี้งอนสักหน่อยครับ” ผมหน้ามุ่ยลง เรียกเสียงหัวเราะได้เป็นอย่างดี
เราเดินเข้าห้องอาหารไปทานข้าวกันก่อน คุยเรื่องสัพเพเหระแทบทุกเรื่องตามประสาคนไม่ได้กลับบ้านมานาน เอ๊ะหรือผมพูดมากวะ ไม่หรอกออกจากเป็นคนเงียบขรึมหึหึ แล้วก็พูดเรื่องทริปที่จะไปช่วงวันหยุดยาวที่กำลังจะมาถึง พอเสร็จก็มานั่งที่ห้องนั่งเล่นแกะของฝากที่มีตั้งหลายกระเป๋า ผมยิ้มเลย อ้อๆผมไม่ได้แกะคนเดียวนะครับ มีคุณไอซิสไอหมอกไอแดด ลูกๆสามตัวที่มาช่วยกันรุมจนเกียร์ต้องลากให้มานั่งยิ้มแฮะ แฮะ อยู่ข้างหลัง เป็นกำลังใจที่ดีมากเลยลูก
“เอาไปทั้งกระเป๋านั่นละเพราะในนั้นของไอรักกับเกียร์ อันนี้ของติม พี่แยกเอาไว้ให้หมดแล้วครับ ส่วนนี่ของแด๊ดมาม๊าครับ”
“ขอบคุณครับ/ขอบใจนะลูก” เกียร์ผงกหัวเป็นการขอบคุณ ส่วนผม พี่ติม ไหว้แบบนางงามเลยครับ แหมมารยาทบ้านนี้ก็รู้ๆกันอยู่นะครับ สวยงามตามท้องเรื่อง
“เห.. มีแว่นตาด้วย เกียร์ๆๆลองใส่หน่อยครับ” ผมหยิบแว่นสีชาขึ้นมาใส่ แล้วเอาแว่นตาดำที่แบรนด์และรูปทรงเดียวกันใส่ให้เกียร์ อะเฮ้ย ไอ้สัตว์ กูนึกว่าโจร (ขอไอรักหยาบสักนิดครับ แวบแรกตกใจนึกว่าโจรใต้ขึ้นบ้านก็ไม่ปาน)
“หึ แมวใส่แว่น” เกียร์ยิ้มกระตุกมุมปากกระแทกเข้าแว่นผ่านมาถึงเบ้าตาผมทันที ตึกตักตึกตัก หล่อจังเลยแฟนใครนะ
“อ้าว ยิ้มได้ด้วยหรือ นึกว่าทำไม่เป็นซะแล้ว” พี่ติมพูดลอยๆ ทุกคนหันไปมองรวมถึงผมกับเกียร์ โหยจิกกัดเกียร์ไม่ปล่อยเลยว้อยพี่ผม
“เป็นครับ แต่เลือกคน” อั้ยยะ นั่นๆๆๆ คราวนี้เกียร์ก็ไม่ยอมน้อยหน้า พี่ติมคิ้วขมวดถลึงตาใส่เล่นเอาคนฟังขำออกมากันเสียงดัง
“ให้มันได้อย่างนี้สิถึงจะเป็นลูกเขยแด๊ดได้ หึหึ เอาละได้เวลานอนแล้ว ทานนมให้หมดแล้วขึ้นไปนอนได้แล้วนะลูก เกียร์ด้วยนะ” พ่อผมพูด อืม..บ้านผมจะนอนไวน่ะครับ สามทุ่มก็ถือว่าดึกกันแล้ว
“อ๋อ นั่นสิคะ นี่ก็ดึกมากแล้วลูกเกียร์นอนนี่แล้วกันค่ะ” เกียร์ตอบรับไป แต่ผมเห็นนะว่าแอบซ่อนยิ้มลับๆเอาไว้ โห อย่าบอกว่านี่ก็เป็นแผนมึงใช่ไหม ไอ้คุณน้ำแข็งงงงงงงง แต่เหมือนมันจะรู้ว่าผมคิดอะไรเลยหันมาพดตอนที่คนที่บ้านเริ่มทยอยขึ้นไปนอนกัน
“กลับตอนนี้ก็อันตราย พรุ่งนี้ค่อยกลับบ้านดีกว่า...ว่าไหม” เออออออออออ พูดกันเสร็จสรรพแล้วนี่ ไอรักจะพูดอะไรได้นอกจาก..
“จ้า (ไอ้)คุณน้ำแข็งเจ้าเล่ห์”
………………………………………………………..
“คุณเอม ชุดนี้ใส่แล้วดูผ่องมากเลยค่ะ เข้ากั๊นเข้ากัน” เสียงแม่ผมครับ
“ว้ายจริงหรือคะ คุณมิกิก็ดูดีเหมือนกันค่ะ ดีที่เราช่วยกันเลือกเลยได้ชุดสวยๆนี้มาใส่ ถ้าเอมไปคนเดียวต้องหัวหมุ่นแน่เลยค่ะ” เสียงแม่เกียร์ครับ
“ใช่เลยค่ะ สองหัวดีกว่าหัวเดียว ไปถ่ายรูปกันตรงนั้นดีกว่าค่ะ” แล้วสองนางก็จูงมือกันไปโน่นแล้วครับ ส่วนพ่อๆก็มองอย่างอาฆาต เพราะชุดที่ใส่ก็วับๆแวมๆกว่าชุดเดิมที่เคยมี แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ครับ เพราะผมเห็นสองพ่อห้ามตั้งแต่อยู่บนห้อง แต่ก็ต้านทานอำนาจเจ้าบ้านไม่ได้หรอกครับ
“ตัวเล็กๆ แข่งว่ายน้ำกับพี่เปล่า” ดูครับ ดูพี่ติมท้า ผมจะไปสู้พี่แกได้ยังไง ว่ายไวยิ่งกว่าบั้งไฟลอยขึ้นฟ้าอีก
“โห ทำไมไม่ชวนพี่อุ่นละครับ กลัวแพ้ละซี่ หึหึ” แต่พี่อุ่นว่ายเก่งกว่าครับ พี่ติมนี่แพ้พี่อุ่นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“พูดซะน่าบีบแก้มให้ขาดจริงๆ สบประมาทพี่นะเนี่ยตัวเล็ก คนอย่างพี่ไม่กลัวแพ้หรอกครับ ไม่อยากรังแกพี่ชายมากกว่า เหอะๆ เอาอย่างนี้ เกียร์ ปะ ไปแข่งกัน” อ้าวว เกียร์ทำหน้างงทันที ผมก็งง เปลี่ยนเป้าหมายไวจริง แต่ผมก็ต้องช่วยปธิเสธเพราะก็รู้ๆอยู่ว่าเกียร์มันกลัวทะเล ยิ่งทะเลหัวหินนี่อย่าพูดเลยครับ ไม่เคยลงไปแตะสักครั้ง
“ว่ายกันเถอะครับ” เกียร์ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลที่สุดแล้ว ผมนี่เขินแล้วเขินอีก ทั้งที่ไม่ได้พูดกับผมนะ แต่หืมมมม น้ำเสียงแบบ...
“อะไรวะ ป๊อดกันทุกคน เฮ้ยๆพี่อุ่น” พี่ติมบ่นออกมาเบาๆ แล้วเรียกพี่อุ่นแล้วบุ้ยปากไปยังสาวๆที่มองมาทางเรา แต่เหมือนจะส่งสายตาหาพี่อุ่นกันมากกว่า โหเล่นกับใครไม่เล่น...
“แล้วไง” พี่อุ่นหันไปมองเสี้ยววินาทีก็หันกลับมาหาผม
“ทาครีมกันแดดหรือยังตัวเล็ก แดดแรงนะ เดี๋ยวพี่ไปเอาร่มให้ดีกว่าไหมครับ” พี่อุ่นพูด แต่เกียร์คิ้วกระตุกทันที
“ทาแล้วพี่อุ่น เกียร์ดูแลไอรักเป็นอย่างดีเลย ไม่ต้องเอาร่มหรอกครับ แดดอย่างนี้กำลังดีเลย” ผมพูดตอบ พี่อุ่นก็ยอมพยักหน้าแล้วเดินไปสั่งน้ำดื่มให้ทุกคน
“พี่ว่า พี่อุ่นขึ้นคานแน่นอน เอะอะก็น้อง เอะอะก็งาน” พี่ติมได้แต่มองแล้วนินทา เอ้ย พูดถึงให้ผมฟัง
“ฮ่าๆ ถ้าจะมีเดี๋ยวมันก็มาเองละครับ พี่อุ่นเคยบอกแล้วไง 'พี่ไม่รีบ ติมกับตัวเล็กเถอะอย่ารีบทิ้งพี่ไปไหนก็แล้วกัน'” ผมพูด เก๊กเสียงเข้มให้เหมือนพี่อุ่น
“แต่พี่ไม่ครับ พี่รีบ เดี๋ยวมานะ” .............................ไอ้พี่ติมเจ้าชู้
ผมอมยิ้ม หันไปมองคนข้างๆที่หน้าเปื้อนยิ้มเล็กน้อยเช่นเดียวกัน มือเราทั้งสองคนประสานแนบแน่นแล้วเดินไปตามทาง ผมมองทะเลที่เคยเป็นบาดแผลกลางใจเกียร์ และตอนนี้ผมก็รู้แล้วว่ามันก็กลายเป็นเพียงความทรงจำที่อยู่ในใจของเกียร์เท่านั้นเพราะคำพูดพร้อมแรงกระชับที่มือทำผมยิ้มกว้างให้กับคนข้างตัวด้วยสีหน้าที่มีความสุขที่สุด
“ไป....เล่นน้ำด้วยกันไหม”
THE END
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+กี่วันกี่เดือนแล้วเนี่ย โห ขอโทษนะคะที่ไม่มีเวลามาต่อให้จบสักที ความจริงเราแต่งเสร็จนานแล้วแต่ไม่ค่อยพอใจเลยจะแก้ใหม่ แต่ก็หาเวลามาเขียนใหม่ไม่ได้สักที งานเยอะมากๆค่ะ
+ขอบคุณที่อุตส่าห์ติดตามกันมาจนจบเรื่องนะคะ ดีใจมากๆที่มีคนอ่าน ขอบคุณจริงๆค่ะ
+ถ้ามีเวลา จะเอาตอนพิเศษมาลงนะคะ
ด้วยความรัก
หัวข้อ: Come to love . . เข้ามาให้รักกัน *ตอนพิเศษสั้นๆ* [23/06/15] P.17 (อ่าน 283806 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก