นั่งอ่านเรื่องนี้มาสองวัน
วันนี้เลยลุยยาวตั้งแต่สองทุ่มยันตีสอง
เรียกพี่เต้ยแล้วกันเนอะ ไม่รู้ตอนนี้พี่เป็นยังไงบ้าง???
แต่จากการที่ได้อ่านนิยายที่เหมือนไดอารี่เขียนเรื่องราว ความทรงจำต่างๆของพี่ทั้งที่เล้า
แล้วก็บล็อคก็ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกแบบนี้ยังไงเหมือนกันว่ะ
ไม่ใช่คนติสท์แตก และ บอกตามตรงไม่ได้โลกสวย
แต่ก็ไม่ได้ดาร์กเกินไป เอาเป็นว่าช่างมันเถอะ
จากที่ได้อยู่กับเรื่องราวของพี่มาสอง สามวันแมร่งทำให้เห็นว่า
ในตอนจบของนิยายพระเอกกับนายเอกไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน
แล้วจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง นั่งยิ้มสยามเสมอไป แมร่งมีหลายสาเหตุ หลายเหตุผลที่เรื่องราวมันจบได้ด้วยตัวของมันเอง
อยากบอกพี่ว่าขอบคุณที่ทำให้ได้เรียนรู้มุมมองความรักที่แตกต่างออกไป
ขอบคุณจริงๆ
แมร่งเอ๊ย ไม่ว่ายังไงก็รอพี่มาอัพต่อเนอะ
จบยังไงก็มี FC มาเป็นกำลังใจให้เสมอ
ดึกแบบนี้สมองเบลอ อ่านไปมึนไปก็ช่างมันเหอะ