บทที่ 11 Who R U? (BABy…..) 
“ยังไม่นอนอีกเหรอเห็ด”
เบนซินเอ่ยถามที่ชาย....ที่หนีจากอ้อมกอดของเขากลางดึก ตอนนี้หมอนข้างส่วนตัวของยักษ์ใหญ่ กำลังยืนเหม่อลอยอยู่ตรงระเบียงหลังห้อง ตาโตของเจ้าหัวเห็ดทอดยาวออกไปไกล จนน้องชายต้องโบกมือไปมาเพื่อเรียกสติ
“พี่นอนไม่หลับ”
“เครียดเหรอ”
“อื่อ”
“เรื่องเป๋าสินะ”
“ก็หลายเรื่อง...."
".....อืม"
"เบน....ทำไมความรักของพี่มันถึงได้มีอุปสรรคจริงวะ ทั้งไอ้โรคจิต...ทั้งไอ้พี่หนึ่ง....ทั้งเป๋า....ที่ไม่เคยสนใจพี่ ทั้งที่บอกว่าจะให้โอกาส นายหลอกพี่หรือเปล่าเบน วันนั้นน่ะ....เป๋าไม่ได้พูดแบบนั้นหรอกใช่มั้ย” สุดท้าย...เจ้าหัวเห็ดก็เลือกที่จะปล่อยออกมาอย่างอัดอั้น โอโม่ถอนใจยาว โดยไม่เหลือบมองหน้าของคู่สนทนา...
แฝดน้องหน้าเจื่อนกับสิ่งที่รู้อยู่แก่ใจ ตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้า คายไม่ออก โอกาสของหัวเห็ด แลกกับโอกาสของเป๋า....ที่จะพิสูจน์ตัวเองเพื่อพิชิตใจเขา หัวเห็ดจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด มิเช่นนั้นแล้ว เขามันก็คนทรยศดี ๆนี่เอง...
เขาควรจะเชียร์พี่ชายสิ...นั่นแหละ สิ่งที่คนเป็นน้องควรทำ แค่ลุ้นอยู่ห่าง ๆ ก็พอแล้ว แต่ในเมื่อฝ่ายนั้นบอกปัดแบบไม่มีเยื่อใย แล้วเขาจะทำอย่างไรได้ล่ะ การบอกความจริงทุกอย่าง เจ้าเด็กที่ไม่เคยคิดมากตรงหน้าเขานี่ ก็อาจจะกลายเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น จนพาลจะมองหน้ากันไม่ติด เขารักพี่ชาย...รักมากเสียด้วย จนไม่อยากจะสูญเสียความรู้สึกดีดีไป เพียงเพราะเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของคนนอก....ใช่....เขาคงทนไม่ได้หรอก....ที่จะเห็นเจ้าเด็กร่าเริง กลายเป็นหมองเศร้าอมทุกข์
เขาเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเป๋าหรอกนะ ยังไงเสีย...เจ้าตัวเล็กจิ๋วเองก็น่ารักในสายตาของเขาอยู่ดีนั่นแหละ แต่เขาคงคิดอะไรลึกซึ้งไปกว่านั้นไม่ได้แล้ว การที่จูบกันแล้วไม่รู้สึกรังเกียจ ไม่ได้แปลว่าชอบ....หรือเขาจะเบี่ยงเบนตามพี่ชายไปอีกคน....จริงไหม?
“พี่น่ะ....อิจฉานายมาตลอด มันไม่เกี่ยวกับพ่อหรือแม่จะรักใครมากกว่ากัน แต่พี่ก็อิจฉานายอยู่ดี นายเหนือกว่าพี่ทุกอย่าง ผู้หญิงทุกคนสนใจแต่นาย..หึ....ส่วนพี่....มันก็แค่สะพานให้พวกนั้นข้ามไปหานายได้สะดวกก็เท่านั้นแหละ”
ไอ้ตัวขาวหน้าหม่นหมอง เมื่อนึกย้อนถึงความหลัง หัวเห็ดเดินกลับเข้าไปในห้อง โดยมีอีกฝ่ายเดินตามมาติด ๆ
“ถ้านายนอนไม่หลับ...พี่ให้นายกอดก็ได้”
“ช่างเถอะ...ไหน ๆ ก็ไม่หลับแล้ว เรานั่งดูทีวีกันดีกว่า”
“อืม”
แสงสลัวจากไฟดวงเล็ก และแสงจากหน้าจอโทรทัศน์ สะท้อนใบหน้าของพี่ชายให้เด่นชัดขึ้น ภายในห้องมืด ๆ เบนซินไม่ได้สนใจรายการทีวีเลยแม้แต่นิดเดียว เขาจ้องมองใบหน้าซีกหนึ่งของพี่ชาย ที่หัวเราะไปกับโชว์จำอวดในโทรทัศน์
เมื่อไหร่กันนะ....ที่พี่โตขึ้นมากขนาดนี้
สำหรับเค้าแล้ว....พี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริง ๆยิ่งได้มองใบหน้ารั้น ๆของพี่แล้ว มันก็ทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก คิดแล้วใจเสีย หากว่าวันหนึ่ง พวกเขาอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอย่างทุกวันนี้ วันหนึ่งอีกฝ่ายจะต้องจากไป....ไม่ใช่แค่เรื่องน่ากลัวอย่างความตาย หากแม้แต่ความรักที่สวยงาม ก็อาจจะพรากพี่ไปจากเขา...
ถ้าวันหนึ่งพี่ตกหลุมรักใครสักคน แล้วคน ๆนั้นก็ตกหลุมรักพี่เช่นกัน แล้วน้องชายอย่างเขาล่ะ ยังจะมีความหมายอยู่อีกไหม
เค้ารักตัว
เค้าก็รักตัวเด็กสองคนผลัดกันบอกรักซ้ำ ๆ จนกระทั่งผล็อยหลับ ไม่มีใครยอมแพ้ เพราะในตอนนั้น ต่างฝ่ายต่างก็คิดว่าความรักของตัวเองนั้น มีมากกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง แหงล่ะ...พวกเขาต้องรักกันให้มาก ๆ เพื่อชดเชยอีกส่วนที่ขาด ให้แก่กันและกัน ทั้งที่ยังเด็กอยู่แท้ ๆ...
แล้วตอนนี้ล่ะ พี่ชาย....ไม่รักเขาแล้วสินะ
“เห็ด”
“อะไร”
“เห็ดรักเป๋ามากเลยเหรอ”
“ไม่รู้สิ”
“แล้วเห็ดจะเสียใจมั้ย....ถ้าต้องผิดหวัง....เค้าแค่สมมติน่ะ”
“ยิ่งนานเท่าไหร่...พี่ก็ยิ่งชอบเค้ามากขึ้น....แล้วนายคิดว่าพี่จะเสียใจมั้ยล่ะ”
“นั่นสินะ”
“แต่พี่จะเสียใจมาก....ถ้าเค้าให้โอกาสพี่เพราะสงสาร....หรือเพราะ....”
พี่ชายเงียบไป เงียบจนน่าใจหาย วลีถัดมาแผ่วเบาราวเสียงกระซิบ
“มีคนไปขอร้องเค้า....”
“แต่เค้าทำเพื่อช่วยเห็ดนะ”
“พี่รู้....ตอนแรกมันก็ดีใจ....แต่คิด ๆแล้วทุกอย่างที่มันเป็นแบบนี้....มันเพราะนายทั้งนั้น นายมีอิทธิพลกับเป๋ามากเกินไป....มากจนพี่กลัวว่า....ช่างเถอะ....ไม่เห็นจะแปลก มันก็เป็นแบบนี้ทุกที”
“ใช่....มันก็เป็นแบบนั้นแหละ....แต่เห็ดรู้ไว้ด้วย ว่าคนพวกนั้นไม่เคยสำคัญสำหรับเค้า....เห็ดต่างหากที่สำคัญ”
“เพราะแบบนี้ไง....พี่ถึง....เกลียดนาย....นายมันเพอร์เฟค ส่วนพี่มันน่าสมเพช....นายสงสารพี่ใช่มั้ยล่ะ...หึ”
หัวเห็ดเปลี่ยนไป....เปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ เจ้าเด็กไฮเปอร์ที่ทำอะไรไม่คิด ไม่เคยคิดก่อนพูด แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ เบนซินรู้สึกว่าพี่ชายในตอนนี้ ไม่ใช่คนที่เขารู้จักมาตลอดชีวิต ก็คน ๆ นี้ไม่ใช่เหรอ ที่บอกว่ารักเขา คน ๆนี้ที่เคยบอกว่าไม่แคร์อะไรทั้งนั้นนอกจากเขา พี่เคยรักเขาจริง ๆ หรือเปล่า หรือเพราะจะใช้ประโยชน์จากตัวเขากันแน่...
“เห็ด...เกลียดเค้างั้นเหรอ”
“พี่...เปล่า....ไม่ได้เกลียด”
“ก็พี่เพิ่งพูดออกมา”
“นายอย่าเพิ่งดราม่าได้มั้ย...ก็เกลียดเป็นเรื่อง ๆ ไปไง....ยังไงเราก็พี่น้องกันนี่เนอะ”
อุ้งมือใหญ่กระชากคอเสื้อของพี่ชาย เหนี่ยวตัวเจ้าเห็ดขี้นอยด์ให้เข้ามาใกล้....ใกล้จนแนบชิด เบนซินก้มหน้าลงไป...เพื่อจ้องมองอีกฝ่ายให้ชัด ๆ
“นายโกรธอะไรเบน....เสื้อย้วยหมดแล้ว”
“...”
“เบน....พูดอะไรบ้างสิ”
“....”
“เบนปล่อยสิเว้ยยยยย”
ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเหนื่อยเปล่า เจ้าตัวโตไม่ได้ทำอะไร นอกจากจ้องหน้าเขานิ่งไม่วางตา หัวเห็ดขนลุกขึ้นมาเสียดื้อ ๆ พักหลังมานี่ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่แปลกไป เจ้าตัวโตนี่ก็ใช่ย่อยเสียที่ไหน ชอบทำตัวเข้าใจยากอยู่เรื่อย ทั้ง ๆ ที่เขาก็เป็นแบบนี้ เป็นพี่ชายที่เอาแต่ใจ เป็นมานานแล้วด้วยซ้ำ บางอย่างที่พูดออกไปก็แค่อารมณ์ขัดใจ ไม่ใช่ความรู้สึกจริง ๆ เสียหน่อย แต่อยู่ ๆเจ้าตัวโตก็เกิดจะเก็บมาคิด แล้วทำท่าทางเหมือนกำลังน้อยใจ....
บ้าที่สุด!!!!
“เค้ารักตัว”
“พี่ก็รักนาย....แต่ปล่อยก่อนได้มั้ย”
“เค้าไม่อยากเสียตัวไป....ให้ใครทั้งนั้น....จำได้มั้ย....เค้ากับตัวจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”
แวบหนึ่ง...หัวเห็ดรู้สึกเย็นยะเยือกกับท่าทางของน้อง สันนิษฐานของพี่หนึ่งแว่บเข้ามาในห้วงความคิด....
ถ้าเกิดเป็นไอ้หมอนี่ล่ะ....ถ้าเกิดไอ้โรคจิต...ไม่เคยมีตัวตนอยู่จริงล่ะ แต่คือมิสเตอร์ไฮด์ที่ซ่อนตัวอยู่ในร่างของเจ้ายักษ์ใหญ่คนนี้ ที่ผ่านมาพวกเราไม่เคยสงสัยกันเอง...แต่ถ้าเกิดว่า...ไม่น่า....เรารู้จักเด็กคนนี้ดี....ถึงเบนซินจะเงียบขรึมไปหน่อย แต่เมื่ออยู่กับเขาแล้ว....มันก็ไม่ได้ขี้เก๊กเสียเท่าไหร่นัก แต่ตอนที่ไม่ได้อยู่กับเขาล่ะ ตอนที่เขาหลับเป็นตาย เจ้าหมอนี่อาจจะตื่นขึ้นมากลางดึก....ไม่สิ.....เบนซินอีกคนหนึ่ง ที่เจ้าตัวเองก็ไม่เคยรับรู้ เหมือนในหนังที่เขาดูเมื่อหัวค่ำนี้ยังไงล่ะ
ประจวบเหมาะเลย...กับตอนที่เขาสารภาพกับน้อง ว่าตกหลุมรักเป๋า หลังจากนั้นไม่นาน...เจ้าโรคจิตก็เริ่มลงมือ เป๋าจะไปมีศัตรูที่ไหน? วัน ๆ ก็อยู่แต่กับพวกเขานั่นแหละ ถ้าเป็นเรื่องราวความแค้นตั้งแต่อดีตจริง ๆ อย่างที่สงสัยกัน แล้วทำไมไอ้โรคจิตต้องลงมือตอนนี้ล่ะ มันน่าจะทำตั้งนานแล้ว นานตั้งแต่ตอนที่พวกเขาไม่เคยรู้จักกัน ลงมือเชือดนิ่ม ๆ โดยไม่มีใครคอยช่วยระวังให้....
“เบน....นายปล่อยพี่เถอะ....พี่เมื่อยแล้ว”
“เค้าไปนอนก่อนนะ....เห็ดก็อย่านอนให้มันดึกนักล่ะ...รู้มั้ย....ถึงพรุ่งนี้จะไม่มีเรียนก็เหอะ”
“เออ....นายไปนอนเหอะ”
น่ากลัว.....มันจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะ หัวเห็ดแทบทรุด เมื่ออีกฝ่ายนั้นหายเข้าไปในห้องนอนแล้ว ขนในร่างกายลุกชันโดยไม่ทราบสาเหตุ เหลียวมองไปรอบ ๆ ห้องอย่างหวาด ๆ จนต้องเดินไปเปิดไฟดวงกลางให้ห้องสว่างกว่าที่เป็น....
ขออย่าให้ใช่นายเลยเบน....น้องรักของพี่พี่รักนาย....แต่ถ้านายเป็นโรคจิต....เราก็ลากันตรงนี้ล่ะนะ.....แล้วกว่าหัวเห็ดจะหลับ....ก็เกือบสว่างโน่นแหละ
.
.
.
.
.
.
To be con
สั้นมั้ย...ก็สั้น(ฮา) แต่ต้องรีบมาต่อ เพราะเดี๋ยวจะไม่มีเวลา เอาเป็นว่าถ้ามีโอกาสก็อาจจะมาบ่อย...แต่สั้น แต่ถ้าไม่ว่างจริง ๆ ก็คงจะนาน ๆ ครั้ง แต่มายาว....ตอนนี้ตารางชีวิตแปรปรวนสุดติ่ง ทำงานอาทิตย์แรก โดนเหวี่ยงจนหงอเลย...555+ แต่ก็ต้องทน....เดี๋ยวไม่ได้ดี
หรือว่า....หรือว่า....จะใช่ไหมนะ....พอมีลุ้นไหม....ถ้าไอ้โรคจิตคือน้องเบน(ฮา)
โพลล์
หัวข้อ: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13) (อ่าน 146052 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก