มาลงตอนที่ 17.3 นะครับ ตอนอื่นๆก็ .2 เหมือนเดิมแหละครับตอนที่ 17.3
การเดินทางได้สิ้นสุดลงที่ปลายทางที่อำเภออุ้มผาง แต่อำเภออุ้มผางไม่ใช่จุดหมานของพวกเราหรอกครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่หมู่บ้านชาวเขา ที่นี่เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ไม่ค่อยมีสิ่งอำนวยความสะดวกเท่าไหร่แต่มีน้ำตกที่เลื่องชื่อ ทีลอซู คุ้นๆกันบ้างไหมครับ
“นักศึกษาครับ เอาของไปเก็บไว้ที่โรงเรือนหลังนั้นเสร็จแล้วมารวมตัวกันที่ลานหญ้าตรงนี้นะครับ เร็วเลยนะครับ อาจารย์จะได้แบ่งกลุ่มพัก”
เสียงอาจารย์ประกาศก้อง ทุกคนรวมทั้งผมเร่งมือมากในการย้ายข้าวของไปไว้แล้วผมก็เดินไปกับเพื่อนๆของผม แล้วก็นั่งลงที่ลานหญ้าคนอื่นๆก็เริ่มทยอยมาแล้ว
“เน เน”
“ว่าไงน้ำ”
“เนหันไปดูทางนั้นสิ”
ผมหันไหปตามที่น้ำบอก ผมก็เห็นแค่พี่ผู้ชายคนนึงมองมาที่ผมนิ่งๆ ผมเองก็เดาใจไม่ออกว่าเค้าคิดอะไร
“อย่ากลัวไปเลย เค้ามองน้ำทำไมหรอ หรือว่าไปทำอะไรพี่เค้าไว้”
“ฉันเปล่านะเน ที่ฉันบอกให้แกดูคือเค้ามองแกนะ แกลองมองไปที่เค้าอีกทีดิ”
ผมเริ่งกังวลแล้วครับว่า ทำไมต้องมองผมอ่ะ ทั้งๆที่น่าจะเป็นยัยน้ำมากกว่านะ แต่ก็พบว่าเค้าเดินเข้ามานั่งที่ว่างๆใกล้ๆผม
“มึงชื่ออะไรว่ะ” เค้าถามผมอย่างเบาๆที่หูซ้ายของผม
“เอ่อ ผมชื่อเน ครับ”
“มึงใช่ไหมที่ไอ้วิน ไอ้บิลัน แอบชอบ”
“อะไรกันพี่ มาถามอะไรผมแบบนี้ ผมจะรู้ได้ยังไง แต่ที่ผมรู้ ผมรู้แค่ว่าพี่สองคนนั้นเค้าชอบผู้หญิงนะ”
“หรอ เดี๋ยวกูจะทำให้มึงรู้เองว่าไอ้พวกนั้นมันคิดยังไงกับมึง”
“พี่เป็นใครเนี่ยจู่ๆก็มาถามเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้”
“กู ชื่อ เครส จำไว้ ถ้าพวกนั้นมันไม่ได้คิดอะไรจริงแบบที่กูคิด กูขอมึงเป็นแฟนกูนะ”
“อะไรของพี่เนี่ย”
“กูพูดจริง มึงน่ารักโดนใจกูไปเต็มๆเลย กูมองมึงตั้งแต่มึงกำลังจะขึ้นรถแล้ว กูยอมรับก้ได้ว่ากูเป็นเกย์ กูไม่ใช่ไอ้พวกที่ไม่ยอม
เปิดเผยเหมือนไอ้วิน ไอ้บิลันหรอกนะ รู้ไว้ซะ ห้ามบอกมันนะถ้ามันถาม”
พี่เค้าพูดเอาซะผมนี่ขนลุกไปหมดเลย บ้าจริงๆ เดินมาขอเป็นแฟนเลยหรอ ต่อให้ผมเป็นผู้หญิงก็เถอะผมไม่ใช่คนใจง่ายขนาดนั้นนะ ไม่สินะพี่เค้าชอบผู้ชายด้วยกัน ต่อให้ผมเป็นอย่างที่เค้าว่าก็เถอะ ผมไม่มีทางใจง่ายอย่างนั้นหรอก
พี่เค้าพูดแล้วก็เดินกลับไปนั่งที่เก่า พี่วินพี่บิลัน ไหนจะเมเบิ้ลเพื่อนใหม่ก็มานั่งรายล้อมผมกับเพื่อนไว้หมด
“มีอะไรกันหรอ เน เมื่อกี้เห็นไอ้ห่านั่นเดินมาหาอ่ะ” พี่วินกระซิบที่หูผม
“ไม่มีอะไรครับ เค้าแค่มาถามนิดหน่อยว่าผมเรียนคณะอะไร”
“เน แน่ใจหรอ??”
“แน่ใจครับ”
“ถ้าพี่จับได้ว่าโกหกพี่หล่ะ”
“ผม เอ่อ ผมก็ไม่ว่าอะไรยอมโดนลงโทษไง จะขังผมเหมือนเดิมก้ได้นะ โอเคดี”
“เน อย่าเล่นลิ้นกับพี่นะ ที่พี่พูดพี่เป็นห่วง ส่วนเรื่องลงโทษพี่จะทำได้ไงเนเป็นน้องพี่แล้วนะ ส่วนไอ้เครสนั่นพี่รู้จักมันดี ”
“อ้าวพี่รู้จักกันพี่ก็ไปถามเค้าสิครับ”
“เน!!”
พี่วินเน้นเสียงหนักแน่น แต่ผมก็ไม่สนใจฟังอยู่ดี ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าที่พี่เครสพูดมานั้นมันจะเป็นจริงอย่างว่ารึ
เปล่า ผมอยากรู้ว่าพี่บิลันกับพี่วิน เป็นเกย์รึเปล่าก็เท่านั้น
“อาจารย์จะประกาศนะครับว่า นักศึกษาหญิงอาจารย์จะให้นอนพักที่เรือนใหญ่ของทางหมู่บ้านเค้าจัดเตรียมไว้ให้นะครับ มีอยู่
ประมาณ 40 กว่าคนเองน่าจะพอนอนได้อยู่แล้วเพราะเป็นห้องใหญ่กว้างสองห้อง
ส่วนผู้ชาย อาจารย์จะให้พักกันที่อาคารยาวๆหลังคาสีเขียวตรงใกล้ๆโรงอาหารที่เค้าเตรียมไว้ให้นะ มีอยู่ 10 ห้อง ห้องละ 6 คนนะ รุ่นพี่ต้องเสียสละนะนอนในเต้นโอเคไหมครับให้น้องปี 1 เลือกก่อน ถ้าว่างยังไงก็เดี๋ยวอาจารย์จะให้ปี 2 เข้าไปอยู่เพิ่มนะครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แยกย้ายได้ครับ อ้อใครทำอาหารเป็นมาช่วยแม่บ้านเค้าทำอาหารด้วยนะครับ”
“ครับ / ค่ะ”
“อ้าวเน จะไปไหน ห้องพักแกอยู่ใกล้ๆเรือนฉันนะ” เสียงยัยน้ำเอ่ยทักคนแรกเลย
“อ้อ เราจะไปช่วยแม่บ้านทำกับข้าวหล่ะ”
“พระเจ้านี่นางมาการนี้โดยเฉพาะ ไหวปะนั่นหนะ”
“ไหวสิ ช่วยแม่บ้านเค้าทำ เดี๋ยวก็เสร็จ รับรองว่าอาหารมื้อเย็นต้องพิเศษแน่นอน”
“ไปเถอะเน เดี๋ยวเรากับนนท์จัดของไว้เสร็จแล้วจะตามไปเป็นลูกมือนะ ส่วนกระเป๋าเราจะเก็บให้เอง”
“ขอบใจมากป๊อกเกอร์”
แล้วนั่นพี่วิน เดินไปไหนคนเดียวนั่นหน่ะ สงสัยคงงอลที่ผมพูดไปหล่ะมั้ง คนแก่ ขี้น้อยใจก็อย่างนี้แหละ ผมเดินตรงไปโรงครัวแม่บ้านมีกัน 5 คนนี่จะไหวไหมเนี่ย
“คุณป้าครับ ให้ผมช่วยนะครับ”
“อุ๊ย พ่อหนุ่มไม่เป็นไรจ๊ะป้าทำเองดีแล้ว มาเหนื่อยๆไปพักเถอะ”
“หน่านะคุณป้า ผมอยากช่วย จริงๆแล้วพวกผมทำให้คุณป้าเป็นภาระทำกับข้าวให้เองต่างหาก ให้ผมทำช่วยนะครับ”
“ขอบใจมากนะพ่อหนุ่ม ”
“ว่าแต่คุณป้าจะทำเมนูอะไรครับ”
“อืมป้าจะทำต้มยำไก่ หมูพริกแกง น้ำพริกชาวเขา แล้วก็น้ำใบเตยจ๊ะ”
“ไม่มีปัญหาครับป้า ผมเริ่มเลยนะครับ แต่ขออะไรได้ไหมครับป้า”
“อะไรจ๊ะ………”
ผมตอบอมยิ้มแล้วก็บอกจุดประสงค์ขอผมไป เพียงไม่กี่นาทีอาหารก็ทำได้รวดเร็วมาก
“ป้าบัวครับ หมูที่หมักแล้ว เนี่ยผมขอหน่อยครับ ส่วนป้าอุไร ต้มยำที่ดีจะต้องใส่ข่าและขิงและก็ต้องเป็นข่าขิงที่สดๆเท่านั้นนะครับ ขอโทษด้วยนะครับช่วยไปตัดมาใหม่ด้วยครับ ป้านวลครับ ใบเตยนี่เวลาจะต้มก่อนต้มต้องคั้นมันเบาๆก็พอนะครับ ทำ
อย่างนั้นเดียวเศษใบเตยจะจะแตกเป็นชิ้นน้อยใหญ่ได้…..”
“จ้าๆ ว่าแต่พ่อหนุ่มคล่องแคล่วจังนะ เก่งเรื่องครัวเรือนอย่างนี้ป้าว่าพ่อหนุ่มไม่ธรรมดาซะแล้ว”
“ไม่เท่าไหร่หรอกครับป้า พอดีคุณยายเป็นชาววังต้นเครื่องมาก่อน ผมก็ได้เรียนรู้ต่อๆกันมาแหละครับ”
“อ้อ พ่อครัวต้นเครื่องชาววังนี่เองฮ่าๆๆ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับคุณป้า”
1 ชั่วโมงผ่านไป ทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว อาหารที่อยู่ตรงหน้านี้ ไก่ต้มหม้อใหญ่ น้ำพริกเต็มหม้อน้อย ผัดหมูพริกแกงหม้อ
นึง แล้วก็น้ำใบเตยร้อนๆ หนึ่งถังน้ำใหญ่ ผมมองมันด้วยความปราบปรื้ม และแล้วสิ่งที่ขาดไม่ได้คือ ข้าวเจ้าที่ผมเอาสมุนไพร
โรยก่อนจะนึ่งก็เสร็จ
“เน เรากับนนท์นึ่งข้าวเสร็จแล้วยกมาไว้ที่ตรงนี้เลยไหม”
“อืม ระวังด้วยนะป๊อกเกอร์ เดี๋ยวจะทำข้าวหล่น”
“พ่อหนุ่มขอบใจนะ วันนี้เหมือนป้าทั้ง 5 คนเป็นลูกมือไปเลย ขอบใจจริงๆ”
“ไม่เป็นไรครับป้า อืมคุณป้าก็อยู่ทานข้าวก่อนสิครับ เดี๋ยวค่อยกลับบ้าน นี่ก็หกโมงเย็ฯพอดี เหมาะสำหรับการทานข้าวเย็นนะ
ครับ”
“จ้าพ่อหนุ่มชาววัง”
“โห เน กลิ่นอาหารหอมไปถึงเรือนพักเลย เล่นเอาซะพวกพี่หิวกันหมดแล้ว” พี่บิลันพูดพร้อมเดินเข้ามาหาผมพร้อมชุดนอน
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละไอ้บิลัน ฉันจะยืนข้างเนเอง แกยืนห่างไปหน่อยก็ดี ”
“พี่วิน!!!”
“ทำไม พี่จะยืนตรงเนี่ย ว่าแต่อาหารน่ากินจังพี่กินเลยได้ป่าว”
“ไม่ได้ต้องรออาจารย์ก่อนสิ กินก่อนผู้ใหญ่มันไม่งามนะ”
“พี่ก็ไม่ได้ว่าพี่งามหนิ พี่หล่อ เท่ห์ต่างหาก”
“พี่วิน!!!”
“เออๆ เอาหน่าพี่รู้อยู่หรอกพี่แซวเล่นเฉยๆ เราอ่ะไปอาบน้ำไป คนอื่นอาบหมดแล้ว”
“ครับ ผมไปนะ”
“เดี๋ยวรอพี่ด้วย”
“แล้วพี่วินจะไปไหน อยู่เป็นเพื่อนพี่บิลันนั่นแหละดีแล้ว”
“ไม่เอา!!!”
“เอ้าแปลกคน ตอบพร้อมกันอีกต่างหาก ไม่รู้แหละอยู่ที่นี่รอทานข้าว เดี๋ยวอาจารย์ก็มา”
“ไม่เอานะเน จะให้พี่อยู่กับไอ้…..” พี่วินยังอ้าปากพุดไม่หมด ผมก็พูดแซงขึ้นมาซะเลย
“พี่บิลันครับ ผมฝากด้วยนะครับ พี่มาเฟียคนนี้หัวเค้าดื้อ”
“เอ้าน้องเน โยนขี้ให้พี่ได้ไงครับเนี่ย”
“ไม่ได้โยนอะไรทั้งนั้นแหละครับ ผมไปอาบน้ำแล้วนะ อยู่ต่อไปคงไม่ได้อาบพอดี ทั้งสองคนนั่นแหละ ห้ามตามมานะ”
ผมคาดคั้นแล้วเดินไปที่ห้องพัก ว่าแต่ห้องไหนหล่ะเนี่ย ห้อง 3 หรือว่า 4 นะ เฮ้อช่างเถอะเปิดเจอห้องไหนก็ห้องนั้นแหละ ผมเปิดห้อง 3 ห้องแรกก้แจกพอทแตกเลย
“เฮ้ย เมเบิ้ล ทำอะไรหน่ะ”
ผมเอามือปิดตาตัวเองอย่างเร็วเพราะที่ผมเห็นคือเมเบิ้ลกำลังแต่งตัว แล้วเพิ่งใส่กางเกงในตัวเดียว
“ฮ่าๆ อะไรกันเน ปิดหน้าทำไม เมเบิ้ลยังไม่อายเลยนะ”
“ไม่เอารีบๆใส่กางเกงเร็วๆสิ ไม่งั้นเราไม่เปิดตานะ”
“ฮ่าๆ เด้กน้อย อ่ะเราใส่กางเกงแล้วเปิดได้รึยัง ”
“อืม โฮ้ ค่อยยังชั่ว”
“ว่าแต่เน มาอาบน้ำแล้วหรอ อาหารคงจะน่ากินมากๆแน่เลย ”
“ไม่รู้เหมือนกัน เมเบิ้ลต้องลองไปชิมเองนะ”
“แน่นอน เมเบิ้ลคนนี้จะกินให้หมดทุกอย่างเลย เน!!!”
“หืมอะไรอีก ”
“ให้เมเบิ้ลเฝ้าประตูห้องน้ำให้ไหม”
“เอ่อ ไม่ต้องอย่างยิ่ง ไปเถอะ เราอยากอาบคนเดียวเงียบๆ”
“ฮ่าๆ เนน่ารักมากรู้ไหมยิ่งเนเขินอย่างนี้แล้วเรายิ่งมองว่าเนน่ารักไปใหญ่เลย”
“เราเขิลหรอ บ้าไปแล้ว เมเบิ้ลเราจะอาบน้ำแล้ว ออกไปได้แล้ว”
“ครับ เนน้อย เราไปรอที่โรงอาหารนะ อย่าลืมล็อคประตูด้วยหล่ะ”
“อืมๆ รู้แล้ว ขอบใจมาก”
ผมรอให้เมเบิ้ลเดินออกไป แล้วก็เริ่มอาบน้ำจะว่าไปเมเลิ้ลก็น่ารักนะ เมื่อกี้แอบเห็นสรีระของเค้าแล้วแหละ สมแล้วที่ได้เป็นเดือนคณะแพทย์ เฮ้อ ถ้าผมเป็นผู้หญิงนะ ผมจะเลือกเมเบิ้ลนี่แหละเป็นแฟน
แอบแรงไปไหมท่านผู้อ่าน><
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
