♣Maybe...รักนี้อาจเป็นนาย♣
บทที่ 31
You don't have to be jealous baby, because you have something she doesn't, you know, my heart.
คุณไม่จำเป็นต้องหึง ที่รัก เพราะคุณมีบางอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นไม่มี รู้มั้ย, หัวใจฉันไง
(Puen talks)
เมื่อคืนผมจำได้ว่านอนกอดต้นหอมเอาไว้ แต่ตื่นมาเขาหายไปไหน ผมลุกเดินเข้าห้องน้ำก่อนจะลงไปข้างล่าง ต้นหอมนั่งอยู่กับแม่เขา มองหน้าผมแล้วก็หลบสายตา แอบเห็นต้นหอมแก้มแดงขึ้น สงสัยจะอายที่เมื่อคืนโดนผมแกล้ง อยากเมินผมดีนักก็ต้องโดนทำโทษแบบนี้แหละ
“อ้าวปืน ตื่นแล้วเหรอลูก ป่ะ จะได้กินข้าวกัน ต้นหอม หนูไปปลุกพี่แมทหน่อยสิลูก” แม่ของต้นหอมลูบหัวลูกชายเบาๆ ต้นหอมพยักหน้าก่อนจะเดินผ่านผมขึ้นไปชั้นสองของบ้าน
ผมเดินไปช่วยแม่ของต้นหอมในครัว จากนั้นทุกคนก็ทะยอยกันมานั่งที่โต๊ะกินข้าว ผมนั่งข้างต้นหอม ส่วนไอ้แมทนั่งตรงข้ามผม มันจ้องหน้าผมเขม็ง ผมยกยิ้มมุมปากกวนโมโหมัน คิดจะหาเรื่องผม พอโดนผมเอาคืนบ้างถึงกับนั่งไม่ติด ทีใครทีมันวะ!
และจะมีใครที่ทำให้มันคลั่งจะเป็นจะตายได้ถ้าไม่ใช่ไอ้มิน
เดี๋ยวผมจะแกล้งให้มันกลับเมืองไทยไม่ทันเลยคอยดู!
อยากรู้เหรอว่าผมทำอะไรมัน ก็แค่ให้คนรู้จักไปก้อร้อก้อติดไอ้มิน แต่ยังมีไอ้ก้องตามไปคุมอยู่นะครับ ยังไงไอ้มินมันก็ยังเป็นน้องรหัสเพื่อนผมอยู่ ผมก็ไม่อยากให้มันเป็นอันตราย แค่อยากทำให้คนบางคนมันทุรนทุรายที่ไม่ได้อยู่ใกล้ๆคนที่รักเหมือนที่มันทำกับผมบ้างก็แค่นั้น
พอมันได้เห็นรูปที่ผมให้ไอ้ก้องถ่ายตอนที่คนของผมเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับไอ้มินให้ไอ้แมทดูมันก็เลยงุ่นง่านอยู่แบบนี้ไง สะใจชะมัด
กินข้าวเช้าเสร็จพ่อกับแม่ต้นหอมก็ออกไปทำงาน ต้นหอมทำหน้าหงอยตอนที่พ่อแม่ออกจากบ้าน คงอยากจะอยู่กับพ่อและแม่สินะ ผมอดสงสารไม่ได้เลยเดินเข้าไปกอด
“เดี๋ยวพ่อกับแม่ก็กลับ” ผมบอก เขายิ้มนิดๆ แต่นัยน์ตากลับดูเศร้าสร้อย
เพราะไม่อยากให้ต้นหอมนั่งหน้าเศร้าอยู่ที่บ้าน เวลากลางวันผมแอบลากต้นหอมออกไปเที่ยวกันสองต่อสอง ตอนที่ไอ้แมทมันแอบไปโทรศัพท์บนห้อง ต้นหอมร่าเริงขึ้นมาก เห็นอะไรตื่นตาตื่นใจก็ทำตาวาวไปเสียหมด ผมยกกล้องขึ้นถ่ายรูปตามจุดต่างๆที่น่าสนใจในปารีส และไม่ลืมเก็บภาพคนที่มาด้วยโดยไม่ให้เขารู้ตัว
แน่ล่ะ ถ้ารู้ก็คงรู้ไปนานแล้วว่าผมแอบถ่ายรูปต้นหอมไปแล้วเป็นร้อยๆรูป
“หนาวไหม” ผมถาม จับมือของต้นหอมยัดใส่ในกระเป๋าเสื้อโค้ทตัวใหญ่ของผม
“ไม่เลย มือพี่ปืนอุ้นอุ่น” ต้นหอมพูดแล้วก็ฉีกยิ้มกว้าง ผมชอบแววตาที่สดใสมากกว่าแววตาเศร้าๆเมื่อเช้านั่น แบบนี้เข้ากับต้นหอมมากกว่าเยอะ
ผมเดินเล่นไปเรื่อยๆ กินบรรยากาศเอาเพราะไม่รีบเร่ง ผมอยากใช้เวลากับต้นหอมให้มากที่สุด และต้นหอมเองก็ดูจะชอบใจ ไม่บ่นสักคำที่ผมพาเดินระยะไกล เพราะจะได้ซึบซับเอาภาพต่างๆไว้ได้ดีกว่าขึ้นนั่งรถ
“พี่ปืน พี่บอกต้นหอมได้ไหมว่าทำไมถึงไม่รับสายต้นหอม คือต้นหอมไม่ได้โกรธแล้วนะ แต่แค่อยากรู้อ่ะ” ผมยิ้มขำให้กับท่าทางของเขาที่กลัวผมจะว่า ถึงไม่ถามผมก็ว่าจะบอกอยู่แล้ว
“พี่มีพี่สาวคนหนึ่งน้องสาวคน น้องสาวต้นหอมก็เคยเจอแล้ว ส่วนพี่สาวพี่ ชื่อพี่ป่าน ตอนนี้เธออยู่ที่โรงพยาบาลบ้า” ผมเล่าเสียงเรียบๆ
“ทำไมล่ะ!” ต้นหอมถามเสียงดังด้วยความตกใจ
“เพราะความรัก ความรักทำให้พี่สาวพี่ต้องเป็นแบบนั้น”
ผมเล่าเรื่องของพี่ป่านให้ต้นหอมฟัง เจ้าเด็กแสบน้ำตาคลอ ฟังไปก็บีมมือผมไปเหมือนต้องการจะให้กำลังใจ แต่เขาก็เข้มแข็ง พยายามที่จะไม่ร้องไห้ออกมา จนผมเล่าจบต้นหอมก็กอดผม ดีที่นี้เป็นเมืองฝรั่ง เลยไม่มีใครสนใจเราสองคนมากนัก แต่ต่อให้เป็นเมืองไทยผมก็ไม่สนอยู่ดี ผมสนก็แค่คนในอ้อมกอดผมคนนี้เท่านั้นแหละ
“พี่สาวของพี่ปืนคงเจ็บมากสินะครับ” ต้นหอมพูดเศร้า ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่เขาก็ยังห่วงใยพี่สาวของผม ต่างจากไอ้ผู้ชายเลวๆที่ไม่เคยจะนึกถึงจิตใจของพี่สาวผมเลย ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น
“ครับ คงต้องให้เวลาช่วยรักษา” ผมก็ได้แต่หวังว่าพี่ป่านผมจะอาการดีขึ้น
“เฮ้อ ความรักหนอความรัก ถ้าพี่ปืนไม่รักผม ผมก็อาจจะเป็นอย่างพี่ป่านก็ได้” ผมตกใจที่เขาพูดแบบนั้น
“อย่าพูดอะไรแบบนี้อีกต้นหอม พี่ไม่ชอบ!” ผมดุเขาเสียงเครียด แต่ต้นหอมกลับยิ้มหวาน ไม่ได้ดูอารมณ์ผมเลย
“ต้นหอมล้อเล่น ไม่เอาแล้วไม่คุยเรื่องเครียดแล้ว เราไปกินโกโก้ร้อนๆกันดีกว่าพี่ปืน” ต้นหอมพูดเสียงใสลากผมเข้าร้านขายเครื่องดื่ม
วันทั้งวันผมเดินเล่นกับต้นหอมจนลืมเวลา ฟ้ามืดแล้วผมกับต้นหอมยังเดินเที่ยวในกรุงปารีสอยู่เลย แสงไฟตอนกลางคืนยิ่งทำให้ปารีสดูมีเสน่ห์มากขึ้น ต้นหอมแวะช็อปได้ของมาหลายอย่าง ผมรับของมาถือให้แล้วปล่อยให้เขาเลือกของได้ตามใจชอบ
บอกเลยว่าต้นหอมเป็นเด็กที่แต่งตัวเก่งมาก ไม่มีวันไหนที่จะแต่งตัวธรรมดา ต่อให้เป็นแค่เสื้อยืดกางเกงยีสต์แต่เขาก็แต่งให้ออกมาดูดีได้ เสื้อผ้าร้องเท้ากระเป๋าของต้นหอมมีเยอะมากๆ ตอนที่ผมได้เข้าไปในห้องนอนของต้นหอมผมตกใจมากๆ ไม่คิดว่าเสื้อผ้าต้นหอมจะเยอะขนาดนั้น แค่แจ็คเก็ตก็เกือบยี่สิบตัวได้แล้ว ผมชอบที่เขาแต่งตัวน่ารักๆ แต่บางทีก็รำคาญไอ้พวกที่มองไม่วางตา ไม่รู้ว่าแม่งจะมามองแฟนคนอื่นทำไมนักหนา
“ไฮ รับอะไรค่ะ” พนักงานสาวถามเป็นภาษาอังกฤษ เธอจ้องหน้าผม แววตาฉายชัดเลยว่าเธอสนใจผม ผมก้มมองต้นหอมที่มองพนักงานสาวคิ้วขมวดก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน ผมเดินตามโดยที่มีพนักงานสาวคนนั้นเดินตามผมอีกทีและคอยแนะนำนู่นนี่ไม่หยุด
“ผมไม่ได้จะซื้อ คุณไปคอยบริการเขาเถอะ” ผมชี้ไปที่ต้นหอมเพื่อให้เธอไปให้บริการเด็กแสบของผมที่ยืนเลือกร้องเท้าหน้าหงิก แต่เธอก็ไม่สนใจ เอาแต่แนะนำสินค้าให้ผม
“ต้นหอมไม่ซื้อแล้ว น่ารำคาญ!” ต้นหอมพูดเป็นภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาไทย พนักงานสาวหน้าเหวอเล็กน้อยที่ได้ยินแบบนั้น
“งั้นก็กลับ” ผมบอกพร้อมกับโอบตัวคนตัวเล็กเข้ามาใกล้แล้วเดินออกจากร้าน ต้นหอมหายใจฟึดฟัดก่อนจะบ่นออกมา
“มองๆๆ มองอยู่ได้ พี่เป็นแฟนผมนะ อ่อยซะเหมือนจะเอาให้ได้” ดูต้นหอมพูดจานะครับ ถ้าพนักงานคนนั้นมาได้ยินจะต้องกรี๊ดลั่นแน่ๆ ไม่ได้รู้สึกไม่ดีนะครับที่ต้นหอมโวยวายแบบนี้ ขำๆมากกว่า มันก็จริงอย่างที่ต้นหอมพูดนั่นแหละ เธออ่อยจนรู้สึกได้
“หึงเหรอ” ผมถาม
“...” ต้นหอมปรายตามองผม มองแบบนี้มันน่าจับตีก้นเสียให้เข็ด
“หึงก็บอกมาเถอะ”
“ก็หึงไง แล้วไงล่ะ!” ผมขำท่าทางที่เหมือนกับลูกแมวขู่ฟ่อๆ มันไม่ได้น่ากลัวสักนิด
“เราไม่จำเป็นต้องหึงเลยสักนิดต้นหอม เพราะเรามีบางอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นไม่มี รู้ไหมอะไร” ผมกระซิบถาม
“...” ต้นหอมส่ายหัวว่าไม่รู้
“หัวใจของพี่ไง”
“...!”
“อะไรนะแม่ พี่แมทกลับไปแล้ว!” ต้นหอมโวยลั่นบ้าน วิ่งขึ้นไปที่ชั้นสองส่งเสียงตึงตังก่อนจะวิ่งกลับลงมา ผมยกยิ้มอย่างพอใจ ถือว่าไอ้ก้องทำงานได้ดี ไว้กลับไปค่อยตบรางวัลให้มันอย่างงาม
“ดูๆนะ เดี๋ยวก็ล้มหัวแตกหน้าแหกกันพอดีไอ้ตัวเล็ก” พ่อต้นหอมบ่นไม่จริงจัง เจ้าเด็กแสบทำหน้ายุ่ง
“พี่แมทหนีหนูกลับไปก่อนทำไมอะแม่ อย่างน้อยก็น่าจะบอกกันบ้างสิ พี่แมทเห็นหนูเป็นอะไรอ่ะ ทำไมต้องกลับโดยที่ไม่บอกหนูด้วย!” ต้นหอมเขย่าแขนแม่ตัวเอง งอแงหัวฟัดหัวเหวี่ยง น้ำตาคลอจะร้องไห้ ดูแล้วก็น่าสงสาร แต่...แล้วจะร้องไปทำไม มันกลับไปได้ก็ดีแล้ว ผมจะได้ไม่มีก้างขวางคอ
“พี่เขาบอกว่ามีธุระ คงเป็นงานของที่บ้านน่ะลูก พี่เขามีการมีงานต้องทำนะ ไม่ใช่หนูสักหน่อย” แม่ต้นหอมว่ายิ้มๆ
“แม่อ่ะ ต้นหอมก็ทำเหอะ ไม่ได้ว่างเลย” ต้นหอมหน้างอ ผมนั่งมองพ่อแม่ลูกเขาหลอกล้อกันจนพ่อกับแม่ขอแยกตัวไปนอนกเพราะพรุ่งนี้มีประชุมแต่เช้า
“คิดอะไรอยู่” ต้นหอมเอาแต่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด
“ผมก็แค่คิดถึงแมทน่ะ” ผมถึงกับเลือดขึ้นหน้า
“ทำไมต้องคิดถึงคนอื่น คิดถึงแต่พี่คนเดียวไม่ได้หรือไงหะ!” ขนาดตัวไม่อยู่มันยังเป็นมารหัวใจผมได้เลย ต้นหอมก็อีกคน เดี๋ยวก่อนเถอะ เดี๋ยวคืนนี้ได้รู้กันว่าใครที่เขาควรจะคิดถึง
“แมทเป็นพี่ชาย พี่เป็นแฟน มีแต่พี่ที่เข้ามาอยู่ในความคิดผมตลอดเวลา แค่นี้ไม่พอเหรอไง แบ่งให้คนอื่นบ้างสิ” เขาว่าหน้ามุ่ย
“ไม่ได้ ของๆพี่ พี่ไม่ชอบแบ่งกับใคร” ผมตีหน้านิ่ง
“นายเป็นของฉัน จำไว้ด้วย” ผมพูดกับอีกฝ่ายเสียงเขียว ต้นหอมหน้าบึ้ง
“ผมไม่ใช่ของนะ” เสียงนี่แข็งเป้นไม้หน้าสามมาเลย
“คิดเพ้อเจ้อ” ผมว่า ชอบคิดเองเออเองตลอดเวลา
“แล้วผมเป็นอะไร”
“คนรัก”
“หืม?!”
“ต้นหอมเป็นคนรักของพี่ พอใจไหมครับ” ผมบอกย้ำอีกครั้งหนึ่งไม่ได้ประชดนะครับ แต่อยากให้เขารู้สถานะของตัวเองบ้าง ไม่ใช่เอาแต่คิดเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เมื่อได้เวลานอนผมกับต้นหอมก็ขึ้นมาบนห้องนอน ผมให้ต้นหอมอาบน้ำก่อน ส่วนผมก็ค่อยอาบทีหลัง ผมเปิดกระเป๋าตัวเองออกหยิบของสำคัญที่ต้องใช้ในค่ำคืนนี้ออกมาวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง คืนนี้ต้นหอมจะต้องเป็นของผมทั้งตัวและหัวใจ และอย่าหวังว่าใครจะแย่งเขาไปจากผมได้
ถ้าใครกล้าก็ลองดู!
พอต้นหอมอาบน้ำเสร็จผมก็เข้าไปอาบต่อ อยากรู้จริงว่าถ้าเขารู้ว่าคืนนี้จะต้องเจออะไรจะทำหน้ายังไง หน้าต้นหอมตอนเอ๋อจะน่ารักมากและเขาก็มันจะทำมันบ่อยๆโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว และก็คงไปทำใส่คนอื่น จนมีแต่คนมาตามติดไม่เว้นแต่ละวัน
ผมออกจากห้องน้ำ ใช้ผ้าเช็ดผมที่เปียก ต้นหอมสะดุ้งหันมามองผมหน้าตื่น เขากรอกตาไปมา มือไม้ก็กวัดแกว่งไปมา ผมมองตามสายตาต้นหอมที่มองของที่ผมวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียงก่อนจะเบนสายตาหนี ผมยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ คงรู้แล้วสิว่าคืออะไรถึงได้เขินแบบนี้
“เอ่อ เดี๋ยว...เดี๋ยวต้นหอมลงไปกินนมก่อนนะ” เขาพูดไม่สบตาผม ก้มหน้างุดๆจนคางจะชิดติดกับอกอยู่แล้ว
“อืม” ผมตอบรับสั้นๆ ต้นหอมรีบออกไปจากห้อง ผมส่ายหน้าให้กับความไร้เดียงสาของต้นหอม
ไม่นานต้นหอมก็กลับขึ้นมา ที่ริมฝีปากยังมีคราบนมอยู่เลย คงตื่นตกใจใม่น้อย ผมนั่งอยู่ที่ปลายเตียงและยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเหมือนเดิม จะใส่ทำไม ยังไงก็ต้องถอด
ต้นหอมเงอะๆงะๆอยู่ที่หน้าประตู หันมองโน่นมองนี่ไม่ยอมเดินเข้ามา ผมเลยต้องเดินเข้าไปหา ไม่อย่างนั้นต้นหอมคงได้ยืนอยู่ที่หน้าประตูทั้งคืนแน่
“กินเลอะเทอะเป็นเด็กๆ” ผมพูดแล้วก็ก้มลงไปเลียนมที่ริมฝีปากบาง ต้นหอมตัวเกร็ง ผมไล้เลียช้าๆ ช้อนตาขึ้นสบตากับดวงตากลมโต
น่ารักเป็นบ้าเลยวะ
ผมรั้งเอวต้นหอมเข้ามาใกล้ตัว ก้มหน้าลงประทับจูบบนริมฝีปากต้นหอมแผ่วเบาๆ ต้นหอมตัวสั่นน้อยๆแต่ก็ไม่ได้ผลักไสออก ผมยิ่งได้ใจ กดจูบย้ำๆอย่างรักใคร่ ริมฝีปากสีอ่อนค่อยๆเผยอออกเพียงนิดเดียว ผมแลบลิ้นออกเลียเบาๆ กอดกระชับคนตัวเล็กกว่าแนบร่างจนชิดสนิท
ต้นหอมตัวสั่นสะท้าน วางมือทั้งสองข้างไว้ที่ไหล่ผม ผมยกหน้าออกจ้องใบหน้าน่ารักอย่างพอใจ ดวงตาที่เคยกลมโตปรือลงเล็กน้อย เห็นแล้วอยากจะฟัดให้ร้องไห้ชะมัด
“พี่ปืน” คือนี่จะยั่วใช่ไหม ถึงได้เรียกเสียวอ่อนเสียงหวานขนาดนี้
“ครับ” ใจดีกับเขาหน่อย เดี๋ยวต่อไปผมคงจะใจร้ายจนอีกฝ่ายต้องร้องไห้ก็ได้
“...” ต้นหอมเงียบ หัวคิ้วขมวดวุ่น ผมยิ้มมุมปากก่อนจะจูบอีกฝ่ายอย่างที่ใจอยาก ผมเริ่มขยับริมฝีปาก ต้นหอมก็ขยับริมฝีปากตอบรับ ยิ่งบดเบียดแนบชิด ใบหน้าเล็กก็แหงนตอบรับจูบอย่างเต็มใจ ต้นหอมเป็นผู้ตามที่ดี และผมรู้สึกดีที่เขาไม่เคยห้ามเวลาที่ผมแสดงความรักกับเขาไม่ว่าจะหอมกอดหรือจูบ แม้จะอายแต่ก็ต้อนรับขับสู้ผมอย่างดี
เคยคิดว่าถ้าต้นหอมไปทำแบบนี้กลับคนอื่น ไม่ว่ามันจะเป็นใครผมจะตามไปกระทืมมันให้จมดิน!
“อืม” เสียงครางหวานหูดังแผ่ว เร่งให้ผมบดขยี้ริมฝีปากต้นหอมหนักขึ้น แลกลมหายใจกันครั้งแล้วครั้งเล่า
ความวาบหวิววิ่งพล่านไปทั่วร่าง ผมเลื่อนมือซ้ายทาบแก้มใสที่ขึ้นสีแดงไว้ ดันเบา ๆ ให้ต้นหอมแหงนหน้าตอบรับมากขึ้น เขาตาปรอยจ้องตาผมกลับ
“อ๊ะ!”
ผมอุ้มต้นหอมเข้าเอว ท่อนแขนขาวเกี่ยวคอผมแน่นทำหน้าแตกตื่น ผมจูบอีกฝ่ายอีกครั้ง คราวนี้ไม่ได้นุ่มนวลอย่างทีแรก ผมเร่งเร้าอีกฝ่ายอย่างเอาแต่ใจ เดินไปที่เตียงก่อนจะนั่งลง โดยที่ต้นหอมนั่งคล่อมตักผมอยู่ ทำให้ส่วนล่างของเราแนบชิดกันมากยิ่งขึ้นแม้จะมีเนื้อผ้าขวางกั้นก็ตาม
“อ๊า...” เสียงครางของต้นหอมของมันกระตุกอารมณ์ผมวูบ จูบย้ำๆซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนคนตัวเล็กกว่าอ่อนระทวยทิ้งน้ำหนักตัวลงบนตัวผม
ผมสอดมือเข้าลูบไล้หน้าท้องที่มีลอนเพียงนิดจากการซ้อมเต้น เอวบางสะดุ้งพลางแอ่นรับสัมผัสจากผม เลื่อนไปที่แผ่นหลังเนียน ลูบช้าให้ต้นหอมสั่นสะท้านครางเสียงเครือ
“พะ พี่ปืน...” ต้นพยายามดันแขนผมออก แต่แรงมีอยู่แค่นี้จะทำอะไรผมได้ เมื่อจูบซับความหวานจากริมฝีปากอ่อนนุ่มจนพอใจ ผมก็พรมจูบไปตามแก้มใสอย่างลุ่มหลง เป็นเด็กที่ร้ายกาจที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา ร้ายมากที่ทำให้ผมทั้งรักทั้งหลงได้มากขนาดนี้
เสื้อยืดถูกผมถอดออกจากตัวต้นหอม ก้มหน้าลงซุกซอกคอหอมกรุ่น ขบเม้นจนเกิดรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของไปทั่วไม่ว่าจะเป็นจุดไหนที่ริมฝีปากผมพรมจูบผ่าน ก็ไม่ลืมจะสร้างรอยรักเอาไว้ มือก็ไม่ได้หยุดนิ่ง ลูบไล้ไปทั่ว สกิดที่ยอดอกสีชมพู ต้นหอมสะดุ้งหลุดครางเสียงดัง
“ชู่ อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวพ่อกับแม่ก็ได้ยินหรอก” ผมเอ่ยแซวชิดติดไปหู หน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงกล่ำเข้าไปใหญ่
“พี่ปืนก็อย่าสกิดสิ” ต้นหอมพูดหน้างอเสียงสั่นนิดๆ
“แบบนี้น่ะเหรอ” ผมสกิดที่ยอดอกเม็ดเล็กนั่นอีกรอบ ต้นหอมสะดุ้งแอ่นอกแต่ไม่ยอมส่งเสียง กัดริมฝีปากตัวเองแน่น
“อยากกัดปากสิ พี่กัดได้คนเดียว” ผมบอกอย่างถือสิทธิ์ทั้งกัดริมฝีปากที่เย้ายวนนั่นเบาๆหนึ่งที ผมรู้สึกได้ว่าบางอย่างของต้นหอมตื่นตัว หึหึ ความรู้สึกเร็วเหมือนกันนี่
“พี่ปืน” อีกฝ่ายเรียกชื่อผมเบาๆ
“ครับ ลุกขึ้นยืนซิ” ผมสั่ง ต้นหอมก็บ้าจี้ทำตาม ผมเงยหน้ามองต้นหอมก่อนจะดึงทั้งกางเกงขายาวและกางเกงชั้นในออกทีเดียวรวด
“เฮ้ย!” ต้นหอมร้องตกใจรีบทรุดตัวลงนั่ง ผมหัวเราะเสียงดังกับท่าทางของต้นหอมเลยโดนเขาซัดที่หัวไหล่หนึ่งที หมัดหนักเหมือนกันนี่หว่า มิน่าล่ะตอนที่ต่อยไอ้อิชถึงได้เลือดอาบหน้าดั้งหักขนาดนั้น
“ร้องทำไม” ผมถามขำๆ ดวงตากลมถลึงใส่ผม นั่งคุดคู้หดตัวกลม ตอนนี้ต้นหอมไม่มีอะไรติดตัวสักอย่าง เหลือแต่ตัวล่อนจ้อน
“แล้วพี่ถอดกางเกงผมทำไมเล่า! เอ๋...ทำอะไรน่ะ!” ต้นหอมหน้าเหวอเมื่อผมอุ้มเขาขึ้นนั่งคล่อมตัก มือกร้านของผมลูบที่หลังบางอย่างเผลิดเผลิน เด็กแสบไม่ยอมสบตาผม ก้มหน้างุดๆ
“ให้พี่กอดได้ไหม” ผมถามชิดใบหูขาว ผมเม้นและเลียจนคนบนตักตัวสั่นสะท้าน เสียงครางผะแผ่วดังขึ้นใกล้ใบหูผม ฟังแล้วเพราะยิ่งกว่าเสียงของใครที่เคยได้ยินมา
“ได้ไหมครับ ให้พี่รักไหม” ผมถามเสียงออดอ้อน(?) มองจ้องเขาไม่กระพริบตา รอคอยคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ ที่ผ่านมาผมไม่อยากล่วงล้ำต้นหอมไปถึงขั้นเกินเลยเพราะรู้ว่าเขาไม่เคยและคงมีประสบการณ์ที่ไม่ดีกับแฟนคนเก่าเลยไม่อยากเร่งรัด
แต่เวลานี้ผมอยากจะครอบครองเขาเอาไว้คนเดียว อยากจะรักให้สมใจอยาก ถ้ากลืนกินต้นหอมได้ผมก็จะทำ ผมบ้าหรือเปล่าวะเนี่ย
“น้องกลัวเจ็บ” เขาพูดเสียงเบา ช้อนตาขึ้นมองอย่างกล้าๆกลัวๆ
“มันก็ต้องเจ็บสิ” ผมพูดความจริง ต้นหอมเบิกตาโต ผมจะพูดได้ไงว่าไม่เจ็บ แบบนั้นมันหลอกลวงชัดๆ เพราะผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง ขนาดผู้หญิงที่โดนครั้งแรกยังเจ็บ นับประสาอะไรกับผู้ชายอย่างต้นหอม มันก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดา
“แต่พี่จะทำให้เบาที่สุดนะ สัญญา” ผมพูดจริงจัง ต้นหอมนั่งนิ่งเหมือนกำลังคิด ผมก็หาเศษหาเลยกับร่างกายต้นหอมไปเรื่อยระหว่างรอ กัดขบที่ต้นแขนของต้นหอมเบาๆ แต่เพราะแขนเขาเล็กเลยมีกล้ามไม่เยอะเท่าผม แลดูน่ารักดี
“ว่าไงครับ” ผมเร่งเร้า ร่างกายผมตื่นตัวจนเจ็บไปปหมด ยังไงๆคืนนี้ผมก็จะต้องได้ ‘กอด’
“ก็ได้ ถ้าพี่ปืนสัญญาว่าจะทำเบาๆ” ต้นหอมอายๆ พอได้คำตอบที่ถูกใจผมก็จับอีกฝ่ายนอนหงายลงกับเตียงและผมลุกขึ้นคล่อม
ผมเบียดร่างกายลงแนบสนิทกับร่างกายของต้นหอมจนแทบไม่เหลือช่องหว่างระหว่างกัน ริมฝีปากประกบแนบลงบนริมฝีปากอีกฝ่ายครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างโหยหา มือลูบไล้เรียวขาเนียนขึ้นมาที่ต้นขา ลูบช้าๆเพื่อสร้างความสยิวให้อีกฝ่าย
ต้นหอมครางอึกอักในลำคอเมื่อผมบดจูบเร่าร้อนควานลิ้นไปทั่วริมฝีปากเล็กกว่าอย่างร้อนแรง ผมก้มลงซุกไซร้ที่ซอกคอขาวอีกครั้ง
“อะ อึก พี่ปืนอย่า”
ต้นหอมครางแผ่วเมื่อผมก้มลงเลียที่ยอดอกสีชมพูด มาห้ามกันด้วยน้ำเสียงแบบนี้มันเหมือนยั่วกันชัดๆ ผมดูดกลืนรุนแรงเร่งเร้าจังหวะจนอีกฝ่ายแอนอกรับอย่างเผลอไผล มืออีกข้างก็ทั้งบีบและสกิดยอดอกอีกข้างไม่ให้น้อยหน้าจนต้นหอมบิดตัวเร่าๆด้วยความเสียวซ่าน ผมจัดการขบกัดดูดดุนยอดอกที่ชูชันแข็งสู้ลิ้มผมอย่างหมั่นเขี้ยว
น่าฟัดฉิบหาย!
“อะ อ๊า พี่ปืน...เสียว” ต้นหอมจิกมือลงที่หลังผมเพื่อระบายความเสียวสยิวที่ผมสร้างให้ เสียงครวญครางรัญจวนใจทำให้ผมซุกไซร้ใบหน้าตามผิวกายขาวอมชมพูจนมาถึงหน้าท้องแบนราบ พรมจูบและแยงลิ้นลงที่หลุมสะดือ คนใต้ร่างเกร็งท้องหนีลิ้นผม เสียงถอดถอนหายใจสลับกับเสียงสูดหายใจเข้าอย่างหนักหน่วง
เรียวขาขาวที่ไม่ยาวแต่ก็สมตัวของแยกออกจากันด้วยฝีมือผม ผมค่อยๆลามเลียความร้อนระอุกับร่างกายต้นหอม สัมผัสตรงไหนก็ลื่นนุ่มมือไปหมดแทบจะทำให้ผมเป็นบ้า ถ้ารู้ว่าต้นหอมทั้งน่ารักแหละเอ็กซ์ได้ขนาดนี้ ผมจัดการไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้รอดมานานขนาดนี้หรอก!
รสชาติของอีกฝ่ายช่างหอมหวานจนผมกู่ตัวเองไม่กลับ ก้มหน้าปรนเปรออีกฝ่าย ลิ้มรสลำลึกจนต้นหอมต้องหัวหมุนตามรสสัมผัส เสียงหวานครวญครางอย่างไม่กลัวเลยว่าใครจะได้ยิน ร่างที่บิดไปมาแลดูเซ็กซี่สุดๆ ในที่สุดต้นหอมก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา ผมกลืนกินอย่างไม่รังเกียจ
ผมลุกขึ้นมองคนที่นอนระทวยไร้เรี่ยวแรง ตาหวานปรือลงนอนหอยหายใจแผ่ว ผมลุกไปหยิบเจลที่หัวนอนก่อนจะกลับมาคล่อมร่างต้นหอมตามเดิม จูบที่ริมฝีปากที่อ้าเผยออยู่ก่อนแล้วเบาๆพลางพูดปลอบประโลม
“พี่จะทำเบาๆนะครับ เพราะฉะนั้นพี่บอกอะไรต้องเชื่อฟังรู้ไหม”
“ครับ” ต้นหอมพยักหน้ารับ น่ารักจริงๆแฟนใครวะเนี่ย! อดไม่ต้องจนต้องหอมแก้มใสอีกหลายฟอดใหญ่
ผมจับขาต้นหอมแยกกว้าง ชะโลมเจลหล่อลื่นช่องทางคับแคบและบนตัวตนของผม ต้นหอมชะโงกหน้าขึ้นดูก่อนจะทำตาโตที่เห้นขนาดของผม ผมยิ้มขำใบหน้าแดง ต้นหอมทิ้งหัวลงกับเตียงยกมือขึ้นปิดหน้า ไร้เดียวสากว่านี้มีอีกไหม
นิ้วแรกของผมค่อยๆกดเข้าไปในช่องทางรัก ขยับขยายเตรียมความพร้อมให้ต้นหอมอย่างไม่เร่งเร้า จากนิ้วหนึ่งเป็นสองนิ้ว เสียงครางดังขึ้นอีกครั้ง มือเล็กๆกำผ้าปูที่นอนแน่น แต่พอจะใส่นิ้วที่สามต้นหอมก็ร้องด้วยความเจ็บ
“จะ เจ็บ พี่ปืน” ผมรั้งนิ้วเข้าออกช้าๆ โน้มหน้าลงไปจูบปลอบอีกฝ่าย
“ผ่อนลมหายใจ ถ้าเกร็งก็จะเจ็บ” ผมกระซิบบอก ต้นหอมหยุดร้องแล้วทำตามอย่างแข็งขัน เป็นนักเรียนที่ตั้งใจเรียนดีจริงๆ น่ารักอย่างนี้ผมจะจัดครอสติวเข้มให้ทุกวันเลยจะได้ชิน
เล้าโลมจนช่องทางด้านหลังหดเกร็งนิดๆตอบรับนิ้วผมกลับมา กดนิ้วควานหาจุดกระสัน ต้นหอมสะดุ้งเฮือกบิดกายไปมา จนช่องทางรักพร้อมผมก็ถอดนิ้วออกก่อนจะจับของตัวเองแทรกเข้าไปช้าๆ ทีแรกต้นหอมเกร็ง ร้องเจ็บเสียงดัง แต่สักผักเขาก็ผ่อนตัวเองไม่ให้เกร็งจนผมเข้าไปไม่ได้
“เก่งมากคนเก่ง” ผมชม โน้มตัวไปจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน ค่อยๆดันตัวเองเข้าไป แม้จะยากเย็นแต่ผมก็ไม่หยุด ใบหน้าหวานแสดงความเจ็บปวด หยาดน้ำตาใสไหลลงมาอย่างสงสารปนน่าเอ็นดู แต่จะถึงจะร้องไห้ผมก็หยุดไม่ได้แล้วครับ ผมมาไกลเกินไปแล้ว
ต้นหอมกอดคอผมแน่นตอนที่ผมเข้าไปได้จนสุดตัว เมื่อต้นหอมเลิกเกร็งผมถึงได้เริ่มขยับตัว ขยับช้าๆเริ่มจากจังหวะเนิบนาบแต่สามารถทำให้อีกฝ่ายเพลิดเพลิน จากนั้นก็เร่งความเร็วและหนักหน่วงมากขึ้น ผมไม่เคยนอนกับใครแล้วรู้สึกดีขนาดนี้ นี่ไม่ใช่ ‘เซ็กซ์’ แต่เป็นการ ‘เมคเลิฟ’
“ดีไหม” ผมกระซิบถาม จับเอวบางเอาไว้มั่น ขยับเข้าออกไม่หยุด บางครั้งเผลอไปโดนจุดด้านในทำให้ต้นหอมตัวสั่นระริกครางเสียงหวานออกมาอย่างไม่อาจอดกลั้นได้
“พี่ปืน...” เขาไม่ตอบ เพียงแต่เรียกชื่อผมเท่านั้น สายตาปรือยั่วอารมณ์ผมให้พุ่งพร่าน
สายตาแบบนี้ผมอยากให้ต้นหอมมองผมคนเดียว ถ้อยคำหวานก็อยากให้มีเพื่อผมเพียงคนเดียว และเสียงครางเรียกชื่อผมแบบนี้ ก็จะต้องเป็นผมคนเดียวเท่านั้น เป็นชื่อผมคนเดียวที่จะเล็ดลอดออกจากริมฝีปากของเจ้าเด็กจิ้มลิ้มนี่คนเดียวเท่านั้น!
เสียงลมหายใจของเราสองคนดังไปทั่วห้องนอน ร่างกายของต้นหอมตอบรับกลืนกินร่างผมจนแทบคลั่ง ผมขยับหนักๆ โหมจังหวะใส่รุนแรงขึ้นเพราะท่าทางเอ็กซ์ๆนั่นทำให้ผมขาดความยับยั้งชั่งใจ ต้นหอมหอบหายใจแรงแอ่นร่างกับแรงกระแทกจากผมจนในที่สุดเขาก็ปลดปล่อยออกมาทั้งที่ผมไม่ได้แตะต้องสักนิด และผมก็ตามไปติดๆ
ผมทิ้งตัวลงทับร่างของต้นหอม เสียงหายใจหอบหนักๆของต้นหอมดังข้างหู ผมยกใบหน้าจูบที่ริมฝีปากอย่างไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยสักครั้ง มีแต่ต้องการและต้องการมากขึ้นไปอีก
“เก่งที่สุดเลยครับ” ผมชมจากใจจริง
“...” ต้นหอมเอาแต่หอบ แต่ก็ยิ้มให้ผมนิดๆ
“พี่รักต้นหอมนะ” ผมบอกเขาอีกครั้ง อยากให้ต้นหอมมั่นใจในตัวผมว่าถ้าผมรักใครแล้วผมรักจริงและจะไม่มีทางเปลี่ยนใจเด็ดขาด
“ต้นหอมก็รักพี่” ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งผมก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อ ผมลูบไล้แก้มขาวอมชมพูเบาๆ
“พูดใหม่สิ แทนตัวเองว่าหนูด้วย” ผมแกล้งต้นหอม ตอนที่ได้ยินต้นหอมแทนตัวเองว่าหนูกับพ่อแม่เขา มันน่ารักมาๆจนผมอยากจะอุ้มมาฟัดแรงๆสักทีสองที
“พี่...” ต้นหอมลังเล
“พูดสิ” ผมยังแหย่ต่อ เริ่มพรมจูบไปทั่วร่างที่มีรอยรักจากผมประปรายทั่วตัวอีกครั้ง
“นะ หนู...รักพี่ปืน”
โอ๊ยยย! กูอยากจะคลั่ง!
เมื่อต้นหอมเป็นเด็กดีก็ต้องให้รางวัล ผมเลยจัดการมอบความรักให้อีกครั้ง อีกครั้งและอีกครั้งอย่างเร่าร้อน กว่าจะได้นอนกันก็เกือบเช้า
“ฝันดีนะหนู”
...........................................
# อ๊ากกกกกก พี่ปืนทำหนูฟิน!!!! 555
สมใจทุกคนแล้วล่ะสิ
# ตอนหน้าใครรอแมทมิน มาแน่ๆ กิ๊วๆๆ
# ฝากหน่อยคะ
ใครที่อ่านเรื่อง Pretty Boy แล้วยังไม่ได้เข้าไปลงชื่อจองหนังสือในเพจ ก็แวะเข้าไปลงชื่อก่อนนะคะ
รายละเอียดการตีพิมพ์นิยายเรื่อง Pretty Boy I&II เจ้าชายตัวน้อยของผม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
