บทที่ 6
“ ใช่ครับผู้ชายท้องไม่ได้ เพราะไม่มีมดลูก....แต่คุณ......มีมดลูกนะครับ ”
ผมอ้าปากค้างไม่แพ้เพื่อนๆ ผม อะไรนะนี่หมอบอกว่า ผมมีมดลูกงั้นเหรอ มันเป็นไปได้ยังไงกัน
“ บ้าเหรอ...ผมจะไปมีมดลูกได้ไง ”
“ นั่นสิครับ...เพื่อนผมมีมดลูกได้ไง ขนาดผมยังไม่มีเลย ” ไอ้ม่านมันพูด อย่างกับว่ามันเคยมาตรวจอย่างนั้นแหละ
“ มีได้สิครับ...ถ้าหากเกิดกรณีนี้ขึ้น................”
……………………………………………………………………………………………………>
ผมท้อง...............ท้อง...........................ท้อง.................................................ท้อง
ผมกำลังจะมีลูก................................ลูก..........................................ลูก
พอคิดถึงตรงนี้แล้วมันทำให้ผมนึกน้อยใจอย่างบอกไม่ถูก ผมท้อง ผมกำลังจะมีลูก แต่...........แต่พ่อของลูกที่กำลังจะเกิดมาละ? ..................... ‘ พัต ’ คนที่ทิ้งผมไปเพื่อตามหาความฝัน คนที่ทิ้งผมไปเพื่ออนาคตที่ดีของเขา คนที่บอกให้รอแต่ไม่รู้จะกลับมาหรือเปล่า? แล้วคนแบบนี้เหรอ? ที่กำลังจะเป็นพ่อคน
ตอนนี้พวกเรากลับมาถึงบ้านแล้วละครับ นี่ก็เป็นเวลาเที่ยงพอดีเป๊ะ แม่กับพี่เมย์เองก็กำลังทำกับข้าวอยู่ พี่วัฒน์เองก็กลับไปเคลียร์งานที่บริษัท ส่วนพี่เวย์วันนี้ไม่ได้ออกไปไหน พวกเพื่อนๆ เองก็มาอยู่เป็นเพื่อนผม
ตอนนี้เราทั้ง 5 คนก็พากันมานั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นแล้วละครับ แวน ผม และพะแพง นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว ส่วนม่านเองมันมาถึงทีหลังก็เลยได้นั่งคู่กับพี่เวย์ไป
“ เอาละ...ตอบคำถามพี่ได้หรือยัง? ” พี่เวย์ถามขึ้นหลังจากที่นั่งลงได้สักพักแล้ว
“ อะไรครับ....? ”
“ ใคร ?
“........................................”
“ ใคร....เป็นคนทำ ”
“........................................”
“ .............พ่อของ....ลูกในท้อง..............มัน...เป็น...ใคร? ” สามคำสุดท้ายนี้ พี่เวย์แกพูดเน้นๆ ชัดๆ ทีละคำ ทำเอาผมถึงกับกลัวพี่แกขึ้นมาเลยละครับ ผมก้มหน้าเม้มปากแน่นไม่ยอมตอบพี่แกไป ถ้าขืนบอกไปว่าเป็นไอ้พัต พี่เวย์คงบินไปกระทืบมันถึงเมืองนอกแน่ ไอ้แวนเองก็กอดปลอบผมอยู่ มันลูบหลังให้ผมหายกลัวลงได้บ้าง
“ ไอ้พัต.......................ใช่...ไหม..” แล้วพี่แกก็พูดชื่อนั้นออกมา ผมเองก็เงยหน้าขึ้นมาหาพี่แก ไม่นึกว่าพี่แกจะรู้ แล้วพี่แกรู้ได้ยังไง ไอ้แวน ไอ้ม่าน และพะแพงเอง ก็ถึงกับตาโตเลยทีเดียว พวกมันคงนึกไม่ถึงว่าจะเป็นไอ้พัต
“ นี่...นี่มึง...กับไอ้..พัต.................อย่าบอกนะว่า........... ” พะแพงทำตาโต ชี้นิ้วมายังผม
“ นี่มึงสองคน...ไปแอบทำกันตอนไหน ” ไอ้แวนเองก็เหมือนกัน ส่วนไอ้ม่านเองมันคงอึ้งอยู่ถึงกับไม่พูดอะไรออกมา
“ ได้...ไม่บอกก็ไม่เป็นไร แต่......ถ้ามันกลับมาเมื่อไหร่........ฉัน...เอา...ตายแน่ ”
“ พี่เวย์....” ผมพูดเสียงอ่อนมองไปที่พี่แก แกหันหน้าหนีไม่ยอมมองผม
“ เกิดอะไรขึ้นนะตาเวย์....ทำไมถึงเสียงดังจัง หึ...” แม่ออกมาจากห้องครัว แม่เองก็คงได้ยินที่พวกเราคุยกันถึงได้ออกมาแบบนี้
“ ผมแค่หาความจริงนะนครับแม่ ”
“ ความจริง?....”
“ ครับ...ความจริงที่ว่า.....ใครเป็นพ่อของลูกในท้อง และหลานผม ”
“...............................” แม่เองก็นิ่งเงียบ พี่เมย์เองก็เดินออกมาด้วย
“ และความจริงนั้นก็คือ...”
“.........................................”
“ ไอ้พัต อติพัตร์ .................เพื่อนของเนย์มันนั่นแหละครับ ”
“ O_O ” เกิดความเงียบขึ้นถนัดตาหลังจากที่พี่เวย์พูดจบลง แม่เองก็รู้จักเพื่อนของผมแทบจะทุกคน และไอ้พัตเอง แม่ก็รู้จักดี เพราะมันเป็นคนที่มาบ้านผมบ่อยที่สุด และแม่เองก็ดูเหมือนจะพูดถูกคอกับมันมาก เลยทำให้แม่ค่อนข้างที่จะเอ็นดูมันมากเป็นพิเศษกว่าเพื่อนของผมคนอื่นๆ นัก
“ แม่......” ผมลุกไปนั่งลงข้างๆ แม่ แล้วกอดแม่ไว้ แม่เองก็กอดผมกลับพร้อมกับลูบหลังผมไปด้วย พี่เมย์เองก็ลูบหัวผมอยู่
“ แม่...เนย์ขอโทษ ฮึก แม่...” กอดแม่ไปก็ร้องไห้ไป
“ จริงหรือเปล่าเนย์ ” พี่เมย์ถามออกมา
“ ที่บอกว่า พัต...เป็นพ่อของเด็ก...”
“..............................................”
“ ไม่เป็นไรลูก...ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร.....แม่เข้าใจ ”
“ .....แม่ครับ...”
“ ว่าไงจ๊ะ...... ”
“ จะ....จริงครับ ”
“ เฮอะ...นั่นไง ไอ้พัต กูว่าแล้ว ” พี่เวย์สบถขึ้นมา
“ เวย์...อย่าเสียงดังใส่น้องสิ...น้องกำลังท้องกำลังไส้อยู่นะ แล้วยังเมย์อีกคน ” แม่หันไปดุพี่เวย์
“ ก็มันน่าไหมละแม่...ดูสิ ดูมันทำกับเราสิ......ทำน้องผมท้องแล้วหนีไปเรียนเมืองนอก มันใช้ได้ที่ไหน ดูอย่างพี่วัฒน์สิ พี่แกยังมีความรับผิดชอบกว่ามันอีก แล้วมันทำอะไรบ้างละ....ไม่มีเลย พอฟันแล้วก็ชิ่ง วิ่งหนีไปเรียนเมืองนอก ฮึ่ยยยย ”
“ พูดแบบนั้นได้ยังไงตาเวย์ ยังไงพัตเขาก็เป็นพ่อของหลานเรานะ ”
“ แต่...ผม...ไม่...ยอม...รับ ”“ แล้วจะให้หลานเกิดมาไม่มีพ่อหรือไง ”
“............................................”
“ ยังไงซะ เราก็ต้องยอมรับความจริงนะเวย์...เนย์เองก็เหมือนกัน ”
“ แต่ผม....ไม่อยากให้พัตมันรู้ ” ผมบอกกับแม่
“ ทำไมละ...เขาเป็นพ่อของลูกเรานะ ” ผมได้แต่ส่ายหน้า
“ ดี...ไม่ต้องให้มันรู้นั่นแหละดี ” พี่เวย์พูด
“ ไม่ให้รู้ได้ไงเวย์...เขาก็ต้องรับผิดชอบไอ้เนย์ และก็ลูกสิ ” พี่เมย์ว่าให้พี่เวย์
“ ก็ถ้ามันมีความรับผิดชอบนะนะ มันก็ควรแสดงออกมาตั้งแต่วันนั้นแล้วละ และมันคงไม่ปล่อยให้มันเลยเถิดมาจนเนย์มันท้องแล้วค่อยมารับผิดชอบหรอก ”
“ แล้วจะให้เด็กมันไม่มีพ่อหรือไง ”
“ มีสิ...มันต้องมี...ผมไม่ปล่อยให้หลานผมกำพร้าพ่อหรอก...........แต่คนที่จะเป็นพ่อของหลานผม....
ต้อง...ไม่...ใช่...ไอ้...พัต........ดังนั้น... ผมจะหาคนอื่นมารับผิดชอบเอง ” พี่เวย์พูดแล้วหันหลังเดินออกไปข้างนอกทันที
“ นี่ตาเวย์...พูดแบบนั้นได้ยังไง...เวย์..เวย์ ” แม่เองก็ตะโกนเรียกพี่เวย์ให้กลับมา แต่คงไม่เป็นผลเพราะแกเดินออกไปสวนหลังบ้านแล้ว
“ หนูม่านจ๊ะ...ช่วยไปดูเวย์ให้น้าหน่อยได้ไหม ” แม่หันไปหาไอ้ม่าน
“ ห๊ะ...คะ ครับ ผมนี่นะ ” ไอ้ม่านทำหน้าตาเหรอหราแล้วชี้นิ้วใส่ตัวเอง
“ จ๊ะ...”
“ เอ่อ...งั้น....ก็ได้ครับ เฮ้อ ” มันรับปากแล้วก็ถอนหายใจเบา แล้วลุกขึ้นเดินออกไป
“ แม่ครับ....”
“ ว่าไงเรา ”
“ แม่....ไม่เสียใจเหรอครับ ที่ ที่ผม..................”
“ ฟังแม่นะเนย์...อะไรที่มันเกิดมาแล้วเราก็ต้องทำใจยอมรับมันให้ได้ และถึงแม้ว่าสิ่งนั้น เราจะไม่ได้ตั้งใจทำ แต่มันก็เกิดขึ้นมาแล้ว เราก็ควรไม่ทำพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง........ลูกนะ เขามาอยู่กับเราแล้วนะเนย์ เราควรดูแลเขาให้ดีๆ นะ เราอย่าเอาเขาไปทิ้งไปขว้าง เขาก็มีหัวใจ อย่าให้เขาเสียใจที่ได้มาอยู่กับเรา แต่เราต้องทำให้เขาดีใจที่ได้มาอยู่กับเรานะเนย์ ” แม่ว่า นั่นทำให้ผมน้ำตาไหลกอดแม่แน่นขึ้นไปอีก
“ แม่เองก็เสียใจนะที่เนย์เป็นแบบนี้...แต่แม่คงจะเสียใจมากกว่า ถ้าหากเนย์ไม่รักตัวเองและลูกของตัวเอง นั่นแหละคือสิ่งที่แม่จะเสียใจที่สุด ”
“ ฮึก...เนย์ รักแม่จัง ”
“ เอาละเดี๋ยวทานข้าว ทานยานะ แล้วเราก็จะได้พักผ่อน เดี๋ยวให้เมย์ดูแลน้องด้วยนะ ”
“ จ๊ะแม่ ”
[ม่าน]ผมเดินตามพี่เวย์ออกมาด้านนอก ตามคำขอของน้ากาน แม่ของไอ้เนย์นั่นแหละ ผมเองก็ตกใจนะ ที่พี่เวย์แกพูดออกไปแบบนั้น แล้วยังพูดอีกว่าจะหาคนมารับผิดชอบไอ้เนย์และลูกของมันแทนไอ้พัต นี่พี่แกใช้อะไรคิดกันแน่ หาคนมารับผิดชอบแทน คงจะมีหรอกนะ คนที่จะมารับผิดชอบลูกคนอื่น แถมคนที่ท้องดันเป็นผู้ชายด้วยนี่สิ ใครมันจะยอมมารับผิดชอบ เอากับไอ้เนย์ก็ไม่ได้เอา แถมยังมีลูกติดอีก พอนึกถึงตรงนี้แล้ว มันดันทำให้ผมนึกถึงเมื่อวานนั้นได้ เมื่อวานนั้นในรถบนลานจอดรถโรงพยาบาล อ่า......แล้วยังบนห้อง ห้องนอน บนเตียง ของพี่เวย์นั่นอีกละ อร๊ายยยยยย คิดอะไรเนี่ยไอ้ม่าน หยุดๆ
ผมพยายามหยุดความคิดตัวเองอยู่ ห้ามไม่ให้นึกเกินเลยไปไหนต่อไหน หากว่าตอนนั้นผม ไม่เตะผ่าหมากพี่เวย์ไป มันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าผมไม่เตะ ผมกับพี่เวย์คง.....................
พอคิดไปได้แบบนั้นมันเลยทำให้ผมเห็นภาพตัวเองกับพี่เวย์ที่เปลือยเปล่าทั้งคู่ นอนบนเตียงเดียวกัน โอ๊ยยยย ทำไมผมต้องเป็นคนที่คิดไปไกลอยู่ตลอดเลยเนี่ย พอคิดได้แบบนั้นผมเลยพยายามหยุดความคิดทุกอย่าง หลับตาลงพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง แต่ยิ่งหลับตาก็เหมือนยิ่งเห็นภาพจินตนาการของตัวเองชัดมากขึ้น
“ อร๊ายยยยย เย้ย เวยๆๆๆๆๆ ฮึ่ยยยยยยย เฮ้ยยย ” ผมทั้งไล่ทั้งปัดภาพบนอากาศตรงหน้านั้นออกไปเลยทำให้ลืมไปเสียสนิทเลยว่ามีอีกคนยืนอยู่ และผมเองก็คงเดินไม่ระวัง เลยทำให้ชนเข้ากับอกของพี่เวย์
“ เป็นบ้าอะไร...เมาแดดหรือไง ถึงได้ทำท่าพิลึกพิลั่นขนาดนั้น หึๆ ” พี่เวย์แกว่าให้ผมแล้วยังมาหัวเราะใส่อีก แถมตอนนี้ พี่เวย์ยังกอดผมอยู่
“ เอ่อ..ปะ ปล่อยผมก่อนพี่เวย์ ” คือตอนนี้หน้าพี่แกใกล้ผมมากขึ้นกว่าเดิมแล้วละครับ แต่มันเขินไงไม่รู้
“ หึๆ อะไร แค่กอดแค่นี้ทำไม่ได้เหรอ...มากกว่ากอดยังเคยทำมาแล้ว อืม...หรืออยากทำมากกว่ากอดละ? ” นี่พี่แกพูดอะไรออกมา มากกว่ากอดงั้นเหรอ...ทำไมผมนึกถึงเตียงได้ละเนี่ย
“ ปะ เปล่า..ไม่ใช่ ”
“ แต่ดูทำหน้าเข้าสิ ”
“ เอ๊ะ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ไง ”
“ ก็ได้ ก็ได้..........แล้วตามมานี่มีอะไร ” ปล่อยกูก่อนได้ไหม
“ น้ากานให้ตามมาดูนะ.......แล้วนี่พี่จะเอาแบบนั้นจริงๆ นะเหรอ ” แกก็ปล่อยกอดผมออกไป
“ ใช่ ฉันเอาจริง ”
“ นี่พี่........แล้วพี่คิดบ้างไหม ว่าจะมีใครที่จะยอมรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ แล้วนี่ ไอ้เนย์มันท้องนะพี่ ไม่ใช่แขนหักจะได้หาคนมารับผิดชอบได้ง่ายๆ ”
“ แล้วไง....หรืว่านายจะอาสามาเป็นพ่อของหลานฉันแทนละ ”
“ เฮ้ย พูดอะไรนะพี่ ”
“ แต่ถึงนายจะอยากรับผิดชอบ แต่ฉันก็ไม่อนุญาตหรอกนะ......”
“.............................................” แล้วแกก็ก้มลงมากระซิบใกล้หูผม
“ เพราะนาย...ไม่เหมาะที่จะเป็นพ่อคน......เป็นแม่คน น่าจะเหมาะกว่า หึๆ ” ผมอ้าปากค้างกับสิ่งที่แกพูด แล้วนี่แกหมายความว่ายังไงละเนี่ย
“ ถ้าหากนายอยากจะมีลูกละก็....ฉันทำให้ก็ได้นะ.....แต่นายเอง ก็ต้องมาทำกับฉันนะ เผื่อฟลุ๊คท้องเหมือนอย่างน้องฉันไง ” แกพูดแล้วยักคิ้วหลิ่วตาใส่ผม
“ ฉันเป็นคนมีความรับผิดชอบนะ......ถึงแม้นายจะไม่ท้องฉันก็จะรับผิดชอบ ” แล้วแกก็ก้มลงมาหอมแก้มผม พร้อมกับค่อยๆ เดินออกไป ทิ้งให้ผมยืนอ้าปากค้างกับสิ่งที่แกพุดและแกทำ นี่อย่าบอกนะว่า พี่เวย์แกกำลัง.............................
ผมหันหลังกลับมาเตรียมที่จะตะโกนถามพี่เวย์ออกไป ว่าพูดแบบนี้หมายความว่าไง แต่ผมก็ต้องอ้าปากค้างอีกเป็นครั้งที่สอง เมื่อหันหลังมาก็พบกับไอ้แวนที่ยืนอึ้งอยู่ แล้วพอมองขึ้นไปบนชั้นสอง ก็เห็นไอ้เนย์ชี้นิ้วมาทางผม พร้อมกับทำตาโตอ้าปากค้างอยู่ นี่อย่าบอกนะว่า พวกมันเห็นทุกการกระทำของพี่เวย์กับผมจนหมดแล้ว
“ นี่มึง...ไอ้ม่าน อย่าบอกนะว่า....มึงเองก็...................” ไอ้แวนมึงอย่าคิดไปไกล แต่คงไม่ทันแล้วละ เพราะมันวิ่งกลับเข้าไปในบ้านแล้ว แล้วนี่ผมจะทำยังไงละเนี่ย
“ ใช่ครับผู้ชายท้องไม่ได้ เพราะไม่มีมดลูก....แต่คุณ......มีมดลูกนะครับ ”
ผมอ้าปากค้างไม่แพ้เพื่อนๆ ผม อะไรนะนี่หมอบอกว่า ผมมีมดลูกงั้นเหรอ มันเป็นไปได้ยังไงกัน
“ บ้าเหรอ...ผมจะไปมีมดลูกได้ไง ”
“ นั่นสิครับ...เพื่อนผมมีมดลูกได้ไง ขนาดผมยังไม่มีเลย ” ไอ้ม่านมันพูด อย่างกับว่ามันเคยมาตรวจอย่างนั้นแหละ
“ มีได้สิครับ...ถ้าหากเกิดกรณีนี้ขึ้น................”
“ กะ...กรณีอะไร? ”
“ อาจเกิดมาจากโครโมโซมบางส่วนผิดปกติไปในขณะที่ทารกเจริญเติบโตอยู่ในครรภ์มารดาก็ได้ครับ ”
“ ผิด...ผิดปกติอย่างไง ”
“ เท่าที่ดูจากบันทึกการฝากครรภ์ของคุณแม่แล้วนะครับ คุณแม่เองตอนตั้งท้องคุณได้ 7 เดือน ก็ตกบันได ทำให้คลอดก่อนกำหนด แล้วยัง.....”
“..................................................”
“ ยังคลอดลูกแฝดอีกด้วยนะครับ ”
“ แฝด ”
“ ครับ...เป็นแฝดผู้หญิง แต่ร่างกายของคุณสองคนตั้งแต่ช่วงเอวลงไป ได้เชื่อมติดกัน แต่ตอนที่ตกบันไดตอนนั้น จึงทำให้แฝดของคุณเสียชีวิต หมอเลยต้องผ่าตัดแยกพวกคุณออกจากกัน และนั่น....อาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่งก็ได้นะครับ ที่ทำให้คุณมีมดลูก......มดลูกของแฝดคุณอาจจะยังอยู่ในตัวคุณตอนนี้ก็ได้ครับ ”
อะไรนะ นี่ผมมีแฝดงั้นเหรอ แล้วทำไมถึงไม่มีคนเคยบอกเรื่องนี้กับผมเลยละ
“ นั่นก็เป็นเพียงข้อสันนิษฐานหนึ่งนะครับ ส่วนอีกข้อหนึ่งก็คือ...................”
“..........................................................”
“ กระเทยแท้....................”
“ ฮะ...อะไรนะ..กะ กระเทยแท้ ”
“ ครับ กระเทยแท้............แต่ที่รู้จักกันเป็นส่วนใหญ่เป็นหมัน มีอวัยวะเพศภายนอกก้ำกึ่ง แต่ก็มักจะดูคล้ายไปทางเพศใดเพศหนึ่ง ที่สำคัญคือมีทั้งอัณฑะและรังไข่ บางคนอาจมีรังไข่อยู่ข้างหนึ่งของตัว อีกข้างหนึ่งเป็นอัณฑะ หรือบางคนมีก้อนตรงตำแหน่งของรังไข่ ...................บางคนอาจมีลักษณะของร่างกายภายนอกเป็นหญิงซีกหนึ่งอีกซีกหนึ่งเป็นชาย ความผิดปกตินั้นอาจมีสาเหตุมาจากโครโมโซมบางส่วนผิดปกติไปในขณะที่ทารกเจริญเติบโตอยู่ในครรภ์มารดาก็ได้ ................ดังนั้น.....กะเทยแท้จึงไม่เป็นกรรมพันธุ์นะครับ ”
“ และคุณเอง...ตอนคลอดออกมาเหมือนกับว่าจะมีลักษณะดังกล่าวอยู่ด้วย...........แต่พอคุณโตขึ้นลักษณะนั้นกลับหายไป.......แต่แสดงออกมาทางผู้ชายทั้งหมด แต่......กลับมีบางส่วนภายในร่างกายคุณ ที่แสดงออกไปในทางของผู้หญิงรวมอยู่ด้วย ดังนั้น จึงไม่แปลกที่คุณจะท้อง....เมื่อมีอะไรกับผู้ชาย ”
“ ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ...เพราะอดีตก็เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเหมือนกัน ผู้ชายที่ท้องได้ และเขาเองก็ยังสามารถให้กำเนิดลูกได้และสามารถเลี้ยงดูเขาจนเติบโตได้ด้วยนะครับ ”
“ อะ...อะไรนะครับหมอ...นี่ นี่ผมไม่ใช่ ผู้ชายคนแรกที่ท้องได้เหรอครับ ”
“ ใช่ครับ...คุณเป็นคนที่สองของโลกเลยก็ว่าได้ครับ..............ส่วนคนแรกนั้น น่าจะเกิดขึ้นประมาณปี ค.ศ. 1600 หรือประมาณ 400 กว่าปีก่อนนะครับ ”
“ ถ้าหากจำไม่ผิด น่าจะเป็นทหารอิตาลีนะครับ.....ชื่อว่า อืม......ดาเนียล เบิร์กแฮมเมอร์ นะครับ รายนี้แต่งงานอยู่กินกับภรรยามา 7 ปี แต่กลับไม่มีลูกด้วยกันเลย จนเย็นวันหนึ่งก่อนที่เขาจะเข้านอน เขาก็รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรดิ้นอยู่ในท้องของเขา.......รู้ไหมครับ.....หลังจากนั้นอีกหนึ่งชั่วโมง เขาก็คลอดลูกออกมา เป็นลูกสาว ”
หา.........................อึ้ง....งง.................ทึ่ง............................ตะลึง นี่มันมีจริงๆ เหรอนี่
“ ครับแล้วเขาก็สารภาพว่า เขาเคยมีความสัมพันธ์ทางเพศกับผู้ชายเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แต่ก็ไม่นึกว่าจะตั้งท้อง หลังจากคลอดลูกแล้ว เขาก็ยังสามารถให้ลูกดูดนมได้จากเต้านมข้างขวา ซีกตัวข้างขวาของเขาเป็นผู้หญิง ซีกซ้ายเป็นผู้ชาย แต่อวัยวะเพศชาเขาก็ยังปกติ และนั่นก็เป็นรายเดียวในโลกที่มีจารึกไว้เป็นหลักฐานถึงกะเทยแท้ที่มีลูกได้ครับ.....จนวันนี้แหละครับ คุณถึงได้เป็นคนที่สอง ที่มีลูกได้ ”
อ่านได้จากเกร็ดความรู้รีพลายต่อไป“ ดังนั้นไม่ต้องเป็นกังวลนะครับ....คุณยังสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติเหมือนคนทั่วไปได้ครับ....ส่วนเรื่องท้อง ทางเราจะคอยให้ความดูแลเป็นพิเศษเลยครับ ”
หลังจากนั้นก็เหมือนกับว่าผมไม่ได้รับรู้อะไรอีกเลย ผมยังอึ้งอยู่ครับ อึ้งมากที่สุดในชีวิต
“ เออ..จริงสิ...เนย์ ถ้าหากมึงท้อง แล้วเรื่องโรงเรียนละ ” ใช่ ลืมเรื่องนี้ได้ยังไงกัน อาทิตย์ หน้าก็เปิกเทอมแล้ว หันไปหาแม่
“ คุณหมอพอจะช่วยได้ไหมคะ ....” แม่หันไปถามอาหมอนพ
“ ได้ครับ เดี๋ยวทางเราจะออกใบรับรองแพทย์ให้ ว่าคุณเนติพัตน์ป่วย ไม่สามารถออกไปข้างนอกได้ ต้องพักรักษาตัว ประมาณ 1 ปีนะครับ ”
“ ขอบคุณมากนะคะ แต่...อีกเรื่องหนึ่งคะ.............ดิฉันไม่อยากให้เป็นข่าวในตอนนี้ ช่วยปิดเรื่องนี้ด้วยนะคะ ”
“ ได้ครับ ทางเราไม่สามารถเปิดเผยได้อยู่แล้วครับเกี่ยวกับข้อมูลผู้ป่วย แต่ก็ไม่แน่ใจนะครับว่าจะสามารถปิดได้นานแค่ไหน ยังไงทางเราก็จะช่วยปิดไว้ให้ได้นานที่สุดครับ ”
“ คะ..ขอบคุณคะ ”
“ ไม่มีอะไรแล้ว ถ้าอย่างนั้น พวกเราขอตัวนะครับ ”
“ คะ ขอบคุณมากๆ คะ ”
หลังจากที่หมอออกไปแล้วผมก็ควรถามใช่ไหมว่าผมมีแฝดจริงๆ
“ แม่...ทำแม่ไม่เคยบอกผมเลยละ พี่ๆก็ด้วย ทำไมครับ ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
ยังมีต่ออีกนิด เป็นเกร็ดความรู้เล็กๆ น้อยๆ ที่อาจจะทำให้คุณ
อยากให้ผู้ชายทั้งโลกเป็นกระเทยแท้ อิอิ 
v
v
v
v
v
v
v
v
หัวข้อ: ม่าม๊าฮับ...ปะป๊าอยู่ไหน ? ** จบแล้ว ** บทพิเศษ หน้า 60 [01/01/2556] (อ่าน 749412 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก