บทที่ 8 (ยั่วโมโห)
หลังจากวันที่ต่อยกันบนชมรม เวลาไปเรียนหรือไปไหนๆ ผมก็มักจะเห็นไอ้บิ๊กอยู่ใกล้ๆและคอยยั่วโมโหผมตลอดทั้งวัน และมันก็จะโดนซ้อมทุกวัน บางวันก็ปากแตก เล็บฉีก แขนขาเขียวไปหมด(ติดเรท “น”15) ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันจะมายุ่งอะไรกับผมนักหนา
แต่ในตอนนั้นผมก็รู้สึกได้นะครับว่ามีอะไรบางอย่างมากวนใจผมอยู่ลึกๆเหมือนกัน มันทำให้ผมหงุดหงิดมาก เพราะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แถมผมก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย และผมก็รักหยกมันมากเลยนะ แต่จนแล้วจนรอดความรักของผมกับหยกก็เริ่มติดขัดไม่ราบรื่นอีกต่อไป ในตอนนั้นไม่ว่าหยกมันจะทำผิดกับผมมากแค่ไหนผมก็ยังให้อภัยอยู่ ผมไม่อยากเสียมันไปจริงๆ ตอนนั้นยังลืมเรื่องสะเทือนขวัญไม่ได้ ผมเลยคิดว่าถ้าผมเสียหยกไปผมคงเป็นบ้าแน่ๆ
อ่ะเข้าเรื่องดีกว่านอกเรื่องไปไกลละ ผมเริ่มติดใจการซ้อมไอ้บิ๊กมากขึ้นทุกวันๆ จนบางวันมันไม่มายั่วโมโหผมผมก็ทำซะเอง ไอ้บิ๊กมันเป็นคนที่ชอบเอาชนะคนอื่นครับ แต่มันทำอะไรผมไม่ได้ซักอย่าง เลยทำให้มันแค้นเคืองมาก และผมก็ได้รู้จากเพื่อนที่มาจาก ร.ร.เดียวกับผมน่ะครับ ว่ามีคนมาถามหาข้อมูลผมจากพวกมัน
“ไอ้ต้อม มึงรู้จักคนที่ชื่อบิ๊กรึเปล่า” เพื่อนผมถามครับ
“อืม ก็รู้จักอ่ะ มีไรเหรอว่ะ”
“มันมาถามข้อมูลของมึงกับพวกกูอ่ะ”
“เหรอ แล้วพวกมึงบอกอะไรมันไปมั่งหล่ะ”
“เปล่า พวกกูไม่ได้บอกอะไรไป มึงจะเอาไงอ่ะ ให้พวกกูสั่งสอนมันเลยไม๊”
“เฮ้ย ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ แต่เอางี้นะ.....(ความลับไม่บอกหรอก).....”
จากตรงนั้นผมก็รู้แล้วครับว่าไอ้บิ๊กมันคิดจะทำอะไร และมันคิดอะไรกับผม และผมควรจะทำอะไรต่อไป ไอ้ความรู้สึกหงุดหงิดที่มีอยู่หายไปทันที
“นี่ต้อมมมมมมมมม “ เสียงแหลมๆลากยาวๆๆของชมพู่ดังมาแต่ไกล
“ชั้นมีอะไรจะเล่าให้ฟัง”
“เล่าอะไรหล่ะ แกนี่นะวันๆเรื่องไม่ซ้ำกันเลย”
“อ๊ายยย ไม่ได้หรอกความรู้รอบตัวชั้นต้องมีไว้บ้าง แต่นี่มันเรื่องแกนะต้อม”
“เรื่องไรว่ะ”
“ก็ไอ้บิ๊กน่ะ มันมาถามเรื่องแกกับชั้นนะสิ ชั้นก็เลยเล่าเรื่องแฟนเก่าแกให้มันฟัง”
“จริงดิ แล้วมันจะถามไปทำไมว่ะ” ทำเป็นไม่รู้ไว้ก่อน
“ชั้นว่ามันชอบแกแน่เลยหว่ะ” อ่าคิดเหมือนเรา แบบนี้เสร็จกุหล่ะ
“วู้ๆ นึกว่าเรื่องอะไร แกนี่ไร้สาระจริงๆ เอาเรื่องที่มีสาระหน่อยได้ม่ะ”
“ชั้นอุตส่ามาเล่าให้ฟัง เอาเรื่องอื่นก็ได้ บลา บลา บลา.....” ชมพู่คุยเก่งมากครับฮาดีด้วย เห็นสวยๆเชิดๆแต่เวลาอยู่กับเพื่อนนี่ฮาแตกสุดๆ
ก๊อก! ก๊อก! ใครมาซะเช้าเลยว่ะ ผมก็เดินไปเปิดประตูครับ ก็ต้อง งง เลยแหละเพราะเป็นไอ้บิ๊กครับมาเคาะประตูห้อง หลังจากที่มันเห็นผม มันก็ยืนตาค้าง มือสั่นๆ
"เฮ้ย ทำไมมือมึงสั่นๆ ว่ะ"
"ออ เมื่อคืนกูนอนดึก" เสียงขาดๆหายๆเชียวนะมึง
"อะ สมุดมึง รีบทำการบ้านส่งให้ทันเช้านี้หละ" มันส่งสมุดให้ครับ แล้วก็ทำท่าจะเดินไปเลย
"ขอบใจ บิ๊ก" จัดการมันซะ สมองผมสั่งการ
"จะไปไหนแต่เช้า นอนเล่นห้องกูก่อนดิ"
"ไม่เอา กูจะไปไหนก็เรื่องของกู" แน๊ะ หยิ่งอีก
"ไอ้หยกมันก็อยู่ มึงจะกลัวอะไร" จะเข้ามาไม๊ ไม่เข้าเสียแผนกุหมดนะ เข้ามาเหอะๆๆๆ
"กูไม่ได้กลัวนะเว้ย เออ ก็ได้" เสร็จหล่ะ
"พี่บิ๊ก หวัดดี" หยกตื่นขึ้นมาทักทายไอ้บิ๊ก แล้วลุกจากเตียงโดยใช้ผ้าห่มแทนผ้าขนหนูเดินไปที่ห้องน้ำ
"ไอ้ต้อม กูรู้ว่าไอ้หยกเป็นแฟนมึง มึงโกหกคนอื่นได้ แต่มึงโกหกกูอะ ยาก มึงกับหยกเป็นแฟนกันใช่ปะหวะ" หึๆ ที่กุทำทั้งหมดก็เพื่อที่จะให้มึงรู้นี่แหละ จะได้เลิกยุ่งกับกูซะที
"เออ ใช่ หยกกะกูเป็นแฟนกัน" โล่งงงง จบเรื่องซะที มันอึ้งไปเลยครับ หน้าตาเศร้าลงไปแต่มันก็พยายามฝืนๆทำเป็นไม่รู้สึกอะไรต่อหน้าผม
ตัดฉากมาตอนที่ผมคุยกับเพื่อนผมอยู่นะครับ
“เฮ้ย ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ แต่เอางี้นะถ้ามันมาถามถึงกูอีก พวกมึงก็บอกให้มันไปถามชมพู่แล้วกัน เพราะกูบอกอะไรบางอย่างให้ชมพู่ฟังไปแล้ว มันจะเล่ารายละอัยดได้ดีกว่าพวกมึง” หึๆ
“เออ ได้ๆ แต่มึงกำลังจะทำอะไรว่ะไอ้ต้อม”
“เออน่า พวกมึงไม่เดือนร้อนหรอก”
แล้วแผนการก็ดำเนินไปเรื่องๆ โดยมีไอ้บิ๊กเป็นคนดำเนินแผนการที่ผมวางไว้ทั้งหมด (ชั่วร้ายหว่ะ ไม่รู้ตอนนั้นทำไปได้ไง)
“โหลๆ พี่โต้งตื่นยัง” ผมโทรไปหาพี่โต้งครับ คือแฟนชมพู่นั่นแหละ
“ตื่นแล้ว มีไรไอ้น้อง”
“พรุ่งนี้พี่นัดชมพู่ไปกินข้าวเช้าหน่อยดิ เอาเช้าๆเลยนะ”
“ทำไมว่ะ อยู่ดีๆให้พี่ทำไรแปลกๆ”
“ได้ป่ะหล่ะ น้องให้ช่วยเนี่ยได้ป่าว”
“ไอ้ได้มันก็ได้อยู่ แต่จะเอ็งอ่ะจะทำอะไร”
“ความลับครับพี่ เดี๋ยวถึงเวลาแล้วผมจะบอก”
“เออได้ งั้นพี่ทำงานก่อนนะ”
“ขอบคุณคร๊าบบพี่โต้ง”
แล้วเรื่องราวก็ดำเนินไปอย่างที่เห็นกันแหละครับ ในตอนนั้นผมรู้สึกว่าเรื่องทุกอย่างมันจะได้หยุดซะที แต่ที่ไหนได้หล่ะครับ วันนั้นแหละที่เป็นจุดเริ่มต้นของความรักครั้งใหม่ของผม ที่มันเข้ามาในใจผมตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีผมก็ไปไหนไม่ได้ซะแล้ว
------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: ผม..เขา..และคณะวิศวกรรมศาสตร์ (Are you ready!!!) (อ่าน 435134 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก