หัวข้อ: ผม..เขา..และคณะวิศวกรรมศาสตร์ (Are you ready!!!)

[anna_007]

 


มาต่อเร็วๆนะอยากอ่าน

[nopkar]

   ผมก็เรียนวิศวฯ   แล้วน้องบิ๊กเรียนภาคอารายอ่ะค้าบบ

   (ที่เรียกน้องเพราะตอนนี้ปี4แล้ว)

   มารออ่านต่อน้าาาา

 

[chonrapee]

 

มารออ่านต่อนะคับ อิอิ

[jb]

 

[nolirin]

 

เข้ามารอค๊า

[duntey]

เหมือนเป็นเรื่องเล่าที่ทำขึ้นเพื่อจะทำให้คนที่เรารักรู้ว่าเรารักเค้ามากแค่ไหนใช่ไหมคับ ^^

ถ้าเริ่มต้นด้วยเจตนาที่บริสุทธิ์แบบนี้ ยังไงก็ต้องออกมาดีแน่ๆคับ ^^

[patee]

มาให้กำลังใจจ้า รออ่านนะ

[IZE]

เรื่องใหม่ น่าสน มาต่ออีกนะคับ เป็นกำลังใจให้

[~PaHn~]

น่าหนุกๆ

เราชอบนิยายวายที่เกี่ยวกะวิศวะอยู่แล้ว 


รออ่านต่อ

[suregirl]

มาให้กำลังใจ เรื่องใหม่ รับวันแห่งความรักนะคร๊าบ

[THIP]

we are engineer
we are engineer
we are engineer


 

[ไอ้หัวแห้ว]

 

เป็นกำลังใจให้ครับ



รออ่านนะครับ



ป.ล. แหมพี่ต๊อบก็...มันก็ไม่น่าเชื่อจริงๆ นะ ฮ่าๆๆ

 

[omelet]

มีเรื่องเกี่ยวกะวิศวะ มาใหม่อีกแล้ววว ดีใจมากมาย   

เชียร์ๆๆ เรื่องนี้ รออ่านอยู่นะ

 

[OT]

มารออ่านนนนน   

[kom19]

มาเป็นกำลังใจครับ จะรออ่านครับ ไว้ ว่างๆจะเอาเรื่องผม มาลงบ้าง เขียนไว้จนจบแล้ว แต่ยังไม่ได้พิมพ์ครับ รีบมาต่อไวๆนะครับ

[DeShiWa]

 

อ่า ครับ แล้วจะเป็นไงต่ออะครับ

น่าสนุกนะครับ ว่าแต่คืนนี้มาต่อด่วนๆๆ

อิอิ เป็นกำลังใจให้อีกคนครับผม

[Quill]

บทที่ 2 ...เขา...
         

     14.00 น.ของวันหนึ่งต้นเดือนพฤษภาคม ผมกำลังเคลิ้มๆใกล้จะหลับอยู่หลังห้องเรียนของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ด้วยอากาศที่เย็นสบายและเสียงขับกล่อม :oni3:จากอาจารย์ที่ปิ้งแผ่นใสอยู่หน้าห้องทำให้ผมรู้สึกเหมือนกินยานอนหลับเข้าไปซักครึ่งกระปุก และในขณะนั้นเองก็มีเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังลั่นห้อง ผมสะดุ้งตื่นในทันที "อะไรกันว่ะตกใจหมดเลย" แต่ไม่ทันที่จะว่าใครก็นึกขึ้นได้ว่าเป็นเสียงโรศัพท์เราเอง

 "ดีครับแม่"
 "เสียงงัวเงียเชียวลูกชั้น เรียนอยู่ไม่ใช่เหรอย๊ะ"
 "ก็มันง่วงนี่แม่ ว่าแต่แม่อ่ะ โทรมาตอนนี้มีอะไรรึปล่าวครับ"
 "ผลเอนทรานซ์ออกแล้วนะลูก"
 "อ่า..จริงดิ ได้ที่ไหนอ่ะแม่"
 "วิศวะกรรมศาสตร์ สาขาxxx พระจอมเกล้า... น่ะลูก" ม่ายบอกจนหมดหรอก
 "งี้แม่จะเลี้ยงที่ไหนเนี่ย อิอิ"
 "ตกลงจะเอาเหรอลูก แล้วที่ไปนั่งเรียนอยู่นั่นหล่ะจะเอายังไง"
 "ก็สละสิทธิ์เลยสิแม่ ไม่เอามันละ ไปอยู่พระจอมดีก่า"
 "แต่แม่อยากให้เราอยู่ที่นั่นมากกว่านะ มันอยู่ใกล้บ้านยายเราด้วยไม่เปลืองค่าห้องพักแล้วก็ บลา บลา บลา....."
 "ไม่เอาอ่ะแม่ผมไม่อยากอยู่ที่นี่อ่า....."

แล้วผมยกเอาเหตุผลร้อยแปดมาอ้างกับแม่ผม จนในที่สุดแม่ผมก็ต้องยอมแพ้ไปตามระเบียบ   ใช่แล้วครับผมยังไม่ได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้หรอก แต่ผมสอบติดโควต้าที่นี่แล้วเห็นเค้ามีการสอนปรับสภาพนักเรียน ก็เลยมานั่งเรียนแก้เซ็งเท่านั้นเองครับ
       
        ผมจบจากโรงเรียนมัธยมชายล้วน ในจังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือตอนล่าง ชีวิตผมค่อนข้างวุ่นวายครับ ผมก็เป็นลิงทโมนตัวหนึ่งใน ร.ร. ที่อาจารย์ทุกท่านรู้จักดี    แต่ผมก็อยู่ในระเบียบวินัยของโรงเรียนและอาจารย์ ซะที่ไหนหล่ะครับ กฎข้อไหนที่ผมไม่พอใจผมก็จะลบมันออกจากหน่วยความจำในสมองผมทันที(เด็กๆไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง ติดเรท“น”15) ไม่ต้องบรรยายแล้วกันครับว่าผมทำอะไรได้มั่ง คิดว่าทุกคนคงจะรู้ครับ อ๊ะแต่อย่าเพิ่งคิดว่าผมเป็นพวกเกรียนๆที่อยู่ตามร้านเกมส์นะครับ มันไม่ใช่อย่างนั้นนน  ผมแค่คิดว่าอาจารย์สอนไม่รู้เรื่องผมอ่านเองเข้าใจกว่าก็แค่นั้นเองครับ ถึงจะเป็นอย่างนี้ผมก็เป็นตัวแทน ร.ร.ไปแข่งทักษะทางวิชาการทุกปีนะครับ ชนะบ้างไม่ชนะบ้าง ขึ้นอยู่กับอารมณ์และความขยันในปีนั้นๆ จนเข้าสู้เทอมสุดท้ายของชั้นมัธยมศึกษาปีที่6 ผมไม่เคยเครียดเรื่องสอบเอนทรานซ์เลย(รุ่นผมยังเรียนเอนทรานซ์อยู่นะ รุ่นเกือบสุดท้าย) ทำไมไม่เครียดนะเหรอ เพราะผมได้โควต้าเรียนต่อตั้งแต่เทอมแรกแล้วน่ะสิครับ การสอบของผมจิงเป็นแค่การสอบแบบขอไปที แต่สุดท้ายแล้วผมก็สละสิทธิ์โควต้าไปทั้งหมด เพื่อยื่นคะแนนเอนทรานซ์ แล้วก็ติดในคณะที่ได้กล่าวไว้ขางต้น

       เรื่องแฟนนะเหรอครับผมมีอยู่แล้วแน่ๆ ตั้งแต่ม.4แล้วด้วยสิ แต่ผมก็กับแฟนก็ไม่ได้รักอะไรกันมากมายหรอกครับ มันจะเหมือนเพี่อนซะมากกว่า พอเข้ามหาวิทยาลัยก็ห่างกันไปจนกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม(ซับซ้อนจริง) แล้วผมก็เป็นคนเจ้าชู้ครับ มากซะด้วยสิ จนทำให้แฟนผมร้องไห้เลย ผมเลยคิดว่าจะไม่ทำอีกแล้ว จริงๆนะบิ๊ก

------------------------------------------------


       ทั้งหมดนี้คือสาเหตุเริ่มต้นที่ทำให้ผมต้องมาทนทุกข์  ต้องยอมเป็นทาสรับใช้อยู่ภายใต้อาณัติของไอ้บิ๊กมาจนถึงทุกวันนี้ แถมมันยังบังคับให้ผมมาเขียนด้วย ไม่งั้นมันจะไม่มาเขียนต่อo7 (ไหนบอกจะให้ของขวัญตูไงฟ่ะ นี่มันอะไรกันเนี่ย แงๆๆๆ) เคยแต่อ่านของคนอื่น ไม่รู้ว่าพอเขียนเองแล้วมันจะยากถึงเพียงนี้  วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะครับ เขียนไม่ไหวแล้ว เพิ่งสอบเสร็จตอน 2 ทุ่ม ทำข้อสอบก็ไม่ค่อยได้ ทำไมมันยากยังงี้ว้า (อัดอั้นตันใจขอระบายซะหน่อย )
 
        แล้วอีกอย่างไอ้ชื่อ "ต้อม" เนี่ยมีใครเค้าเรียกกุแบบนั้นซะที่ไหนล่า แต่ก็ดีละจะได้เป็นปริศนาให้ค้นหากันต่อไป อิอิ

[★L'Hôpital]

แหะๆ ตามกลิ่นรุ่นพี่เด็กวิศวะเข้ามาครับ 
มารอติดตามตอนต่อไปคร้าบ 

ปล. พี่บิ๊กกับพี่ต้อมตอนเรียนปีสุดท้ายอยู่ใช่มั้ยครับ เพราะเอนท์เกือบรุ่นสุดท้าย
แต่ของผมมันเอนท์รุ่นสุดท้ายพอดี   

[a22a]

เข้ามาให้กำลังใจเรื่องใหม่คับ 

[kalo_o_sm]

เพิ่งมาอ่าน

ลั้ลล้าๆๆๆ 

เป็นกำลังใจให้น้าคะ

[kdds]

ชอบๆๆ 

[duntey]

ตอนแรกอ่านไปก็งง อะไรเนี่ย ทำไมเหมือนคนละคนกับตอนแรก

อ่านจนจบเพิ่งเข้าใจ อ้อ!!!

"ผม" กับ "เขา" นี่เอง หุหุ

แล้วจะเล่าเรื่องกันแบบไหนอะคับเนี่ย

คุณบิ๊กจะเล่าคนเดียว แล้วคุณต้อมมาเล่าบ้างนิดหน่อย หรือจะเล่าแบบคู่ขนาน เล่าทั้ง 2 คนไปพร้อมๆกันหรอคับ

จะเล่าแบบไหนผมก็ตามอ่านทั้งนั้นแหละ ฮิฮิ
(แต่ก็อยากอ่านแบบคู่ขนานเหมือนกันนะ เพราะยังไม่เคยอ่านแบบนี้ ฮิฮิ)

รออ่านตอนต่อไปนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ 

[dawa_11]

มารอตอนต่อไปเหมือนกันนะ

[Ryuse]

เย้ๆ  :oni1:มีเรื่องเล่าคู่ขนานอีกเรื่องแล้ว แถมเป็นเด็กวิศวะทั้งคู่เลย

สงสัยบอร์ดนี้จะเป็นแหล่งรวมเด็กวิศวะนะเนี่ย อิอิ

ไม่รู้เพื่อนๆเคยได้อ่านเมล์ฉบับนี้รึเปล่า ที่มี"นิยามค.รัก"จากแต่ละคณะและที่เด็ดสุดไม่พ้นวิศวะ

"วิศวะผู้ชายเยอะ . . .ดูไปดูมา . . . นายก็น่ารักดีนี่"

[jammy]

2ช่วยกันเล่าแบบนี้ชอบมักๆ :m1:มาต่อไวๆน้า

[FOAM]

เข้ามาเพราะชื่อเรื่องเลยครับ    จะติดตามต่อไป



ปล  เรื่องนี้รวมพลวิดวะรึเล่าเนี่ย

[krappom]

อ้าว

แล้วตกลงตอนนี้ใครเล่าอ่ะ

เริ่มเกิดอาการก่งก๊งอีกแระ 

[myLoveIsYOu]

อืม เวลาเพิ่มตอนใหม่ ช่วยบอกหน่อยก็ดีฮับ ว่าใครเล่าในตอนนี้ 

แต่ชอบครับ เล่าเรื่องแบบคู่ขนาน ได้มุมมอง ๒ มุมมอง 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

สองคน สองทาง จะเดินมาสวนกันที่ตรงไหน
 


ว่าแต่ทิพ เขาเขียนแบบนี้หรือป่าว
intania

[anna_007]

 

เกือบเข้าแล้ว เกือบเข้าใจแล้ว ขออีกตอนเข้าใจแน่นอน