“แมลงปออย่าลืมเรื่องที่กูขอ” ไอ้ดิวพูดขึ้น ผมได้แต่มองใบหน้าที่แฝงแววจริงจังดวงนั้นเพียงชั่วครู่ ก่อนจะดึงมือที่ถูกจับอยู่ออก
“ไปได้แล้วมึง”
“กูให้เวลาได้ แต่ไม่เยอะนะเข้าใจไช่ไหม” ไอ้ดิวพูดขึ้นอีกครั้ง ผมหน้าตึงขึ้นเล็กน้อย เมื่อได้ฟังเนื้อความที่เหมือนถูกไล่บี้ขึ้นมา
“เรื่องนั้นมันขึ้นอยู่กับกูต่างหาก”
ไอ้ดิวส่งยิ้มบางมาให้ ก่อนจะยกแขนขึ้นมาคล้องคอของผมเอาไว้ ผมได้แต่มองการกระทำของคนตรงหน้าอย่างตกตะลึง พร้อมกับรับรู้ได้ถึงใบหน้าที่เข้ามาประชิด ไออุ่นจากร่างกายถูกถ่ายทอดถึงกันเหมือนสายลมร้อนที่ทำให้หัวใจของผมอบอุ่นขึ้น ไอ้ดิวจ้องมองหน้าของผมนิ่ง
“เอาแบบนั้นก็ได้”
เสียงทุ้มนุ่มดังชิดติดใบหู พร้อมกับรู้สึกถึงร่างกายที่กำลังถูกกอดไว้แน่น “กูดีใจนะที่มึงแค่หยุด แต่ไม่หนีอีกแล้ว”
ใบหน้าของผมถูกดึงให้แนบชิดกับไหล่กว้าง ผมสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะหลับตาลง แล้วซึมซับบรรยากาศและฟังเสียงหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ในตอนนี้
“กูจะรอวันที่มึงพร้อมจะเดินไปด้วยกัน”
“เน่าว่ะ” ผมบอกพร้อมกับได้ยินเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นที่ข้างหู ผมลอบยิ้มก่อนจะแอบจับเสื้อของมันไว้แน่น อดที่จะคิดตามคำพูดของมันขึ้นมาไม่ได้ “ปล่อยกูได้แล้ว”
“เดี๋ยวขับไปส่งที่บ้าน จะได้ไม่ต้องเดินไป” ไอ้ดิวพูดพลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะคลายออก “เหมือนฝันเลยว่ะ”
“ไอ้ดิวมึงอย่าเยอะ” ผมบอกก่อนจะดันร่างของมันออก พร้อมกับความร้อนที่เล่นงานไปทั่วร่าง ไอ้ดิวหัวเราะขึ้นเบาๆ
ผมเปิดประตูรถที่นั่งข้างคนขับออก พร้อมกับได้ยินเสียงรถที่สตาร์ท ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศไม่ได้ทำให้ผมเย็นขึ้น กลับกันดูเหมือนว่ายิ่งพื้นที่ของผมกับไอ้ดิวถูกจำกัดลง มันก็ยิ่งทำให้ผมตื่นเต้นมากกว่าเดิม เพียงชั่วอึดใจ รถก็มาจอดที่หน้าบ้านของผมอีกครั้ง
“ดีกแล้วขับรถกลับดีๆล่ะ” ผมบอก เมื่อตอนนี้เวลาเกือบจะสี่ทุ่มแล้วครับ
“แมลงปอ เดี๋ยวก่อน” ไอ้ดิวเรียก ทำให้ผมที่กำลังจะเปิดประตูต้องหันกลับไปมอง ไอ้คัวดีคว้าแขนของผมเอาไว้ ก่อนใบหน้าขาวนั้นจะอมยิ้มออกมา
“ฝันดีนะครับ”
“อืม” ผมตอบรับ ทว่าเจ้าของรถยังไม่ยอมปล่อยแขนของผมออก ผมเลยจำใจต้องมองหน้าของมันอย่างสงสัย ก่อนผมจะตัวแข็งอีกครั้ง เมื่อไอ้ดิวเลือนไปจับมือของผมแล้วเอาไปวางทาบแก้มของตัวเอง นัยน์ตาคมที่ทอดมองอย่างอ่อนโยน พร้อมเสียงทุ้มที่อ่อนหวานทว่าชัดเจน
“ฝันถึงดิวด้วยนะ”
อย่าว่าจะฝันถึงมึงเลย คืนนี้กูจะนอนหลับหรือเปล่าก็ไม่รู้...
:|– ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: …
“เพื่อนดิวคร้าบบ”
เสียงของไอ้กี้เรียกความสนใจจากคนที่นั่งอยู่ข้างผม ไอ้ดิวเงยหน้าจากเกมในโทรศัพท์มือถือที่ตัวเองเล่นอยู่ ใบหน้าขาวนั้นแต้มด้วยรอยยิ้มน้อยๆ
“ว่าไงครับเพื่อนกี้”
“กูว่าสองสามวันมานี้ดูมึงฟินนะคร้าบบ” ไอ้กี้ว่า ก่อนจะอมยิ้มออกมา “มีเรืองอะไรดีๆเกิดขึ้นเหรอคร้าบบ”
“อ่า... หน้ากูมันฟ้องขนาดนั้นเลยเหรอวะ” ไอ้ดิวว่าพลางมองไอ้หน้าตี๋อย่างประหลาดใจ
“หน้ามึงออร่ามากคร้าบ มองทีไรเจอมึงอมยิ้มตลอด”
“อย่างนั้นเหรอวะ” ไอ้ดิวว่าต่อ ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา แล้วก้มหน้าลงไปเล่นเกมต่อ แต่คนถามก็ไม่ลดความพยายามของตัวเองลง
“บอกกูหน่อยสิคร้าบบมึง กูอยากรู้”
“เรื่องส่วนตัว อย่าเสือกครับ”
“ไอ้เหี้ยครับ อย่าให้กูรู้นะมึง” ไอ้กี้ว่าพลางชักสีหน้าใส่ ผมยิ้มขำขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะหุบรอยยิ้มของตัวเองลง เมือเห็นไอ้หน้าตี๋หันมา
“ยิ้มได้แล้วนะมึง” ผมไม่รู้จะพูดอะไร ก่อนจะเห็นไอ้กี้ถอนหายใจออกมา น้ำเสียงที่ดูยียวนในตอนแรกนั้นอ่อนลง “อาทิตย์ที่แล้วดูมึงนอยด์มาก”
“โทษทีว่ะ คงทำให้มึงไม่สบายใจ” ผมตอบพลางยิ้มออกมา
“อืม ไม่ค้องบอกอะไรตอนนี้ก็ได้” ไอ้กี้ว่าพลางมองหน้าผม ก่อนจะยิ้มออกมา “แต่อย่าลึมเล่าให้กูฟัง เพราะกูอยากรู้”
“ยุ่งเรื่องคนอื่นอยู่ได้” โต้งหันมาบอก คงนึกรำคาญไอ้หน้าตี๋ที่เอาแต่ยุ่งวุ่นวายไปเรื่อย
“คนอื่นอะไร เพื่อนกูนะเว้ย”
ผมยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเห็นโต้งกับไอ้กี้กำลังปะทะฝีปากกัน ตอนนี้เป็นคาบว่างครับ ทุกคนในห้องต่างก็หาอะไรขึ้นมาทำ บางคนก็นั่งทำการบ้าน บางคนก็เล่มเกม บางคนก็อ่านการ์ตูน ผมหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างกันเล็กน้อย ไอ้ดิวกำลังนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์มือถืออย่างตั้งอกตั้งใจ
เหตุการณ์ในวันนั้นผ่านมาได้สักสามสี่วันแล้วครับ ชีวิตประจำวันของผมยังเป็นเหมือนเดิม สิ่งที่เปลี่ยนไปก็คงเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นเท่านั้น ผมเรียนรู้ความรู้สึกของตัวเองมากขึ้น พร้อมกับมองดูคนที่อยู่ข้างกันในตอนนี้มากขึ้น
ถึงจะรู้ว่าชอบแต่ผมก็อายเกินกว่าจะบอกมันไปตามตรง ไอ้ดิวไม่ได้เร่งรัดผมเพราะรู้จักนิสัยของผมดี คอนนี้ก็เป็นช่วงเวลาเล็กน้อยที่เว้นให้ผมได้หยุดพักกับตัวเอง ถึงอย่างนั้นไอ้ตัวดีก็ยังขยันอ้อนให้ผมได้เขินบ่อยขึ้น
ผมฟุบหน้าลงกับโต๊ะหนังสือ อดที่จะนึกขึ้นมาไม่ได้ว่า ถ้าหากผมกลายเป็นแฟนกับมันขึ้นจริงๆแล้วจะเป็นยังไง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็คิดว่าช่วงเวลาในตอนนี้ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว
จะสถานะเพื่อนหรือแฟน ในเวลานี้คงให้ความรู้สึกไม่ต่างกันเท่าไหร่...
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
เสียงทุ้มของคนที่นั่งข้างกันดังขึ้น พร้อมกับรับรู้ได้ถึงฝ่ามือที่ลูบบนหัวของผมเบาๆ ผมลอบยิ้มกับตัวเองก่อนจะปั้นสีหน้าให้เป็นปกติแล้วเงยหน้าขึ้นไปมอง ไอ้ดิวยิ้มให้เหมือนเช่นทุกครั้ง สายตาที่เป็นประกายแลดูอ่อนโยนจนมำใหเผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“เปล่าหรอก”
“หน้าแดงๆนะ” ไอ้ดิวแซวผม พักนี้ดูเหมือนว่าอาการขี้อายของผม จะกลายเป็นจุดอ่อนให้ไอ้หน้ายิ้มได้เล่นงาน
“ช่างกูเถอะน่า!” ผมตอบพลางชักสีหน้าใส่ อดไม่ได้ที่จะจับหน้าของตัวเองถูไปมา เพื่อไล่เสือดฝาดที่ไหลเวียนดีผิดปกติ
“อย่าไปทำแบนั้นสิ” ไอ้ดิวว่า พลางจับมือผมที่กำลังถูแก้มตัวเองของผมออก นัยน์ตาสีดำจ้องมองผมด้วยรอยยิ้ม “ยิ่งทำก็ยิ่งน่ารัก”
“ไอ้เพี้ย” ผมสบถกับตัวเองด้วยความรู้สึกเขินสุดๆ ก่อนจะดึงมือของตัวเองออก ผมหันหน้าหนีไปทางอื่น พลางยกมือพัดความร้อยบนใบหน้า แต่สงสัยจะหันผิดทางไปหน่อย เพราะทันทีที่หนีสายตาคมที่พราวระยับนั่นผมก็ต้องมาพบกับนัยน์ตาล้อเลียนที่ระบายจนเป็นเส้นตรงของไอ้กี้แทน
“อะ ... อะไร” ผมตอบแบบตะกุกตะกัก ยิ่งมาเห็นสีหน้าเหมือนรู้ทันแบบนั้น ผมก็ได้แต่ปั้นหน้านิ่งทั้งที่ใบหน้าแดงจัดต่อไป
“ไอ้ปอ มึงโดนจับได้แล้วหรือไง”
“พูดอะไรของมึง ไม่เห็นจะรู้เรื่อง”
ไอ้กี้หัวเราะในลำคอ ก่อนจะเลื่อนใบหน้ามากระซิบที่ริมหูของผม เพื่อให้ได้ยินกันสองคน ผมขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยอมเลื่อนหน้าให้มันกระซิบได้ถนัดขึ้น พร้อมกับสายตาที่เลื่อนไปมองไอ้ดิวที่กำลังมองมาอย่างสงสัยเช่นเดียวกัน
“มึงโดนไอ้ดิวจับได้แล้วใช่ไหมวะ”
“จับอะไรของมึงวะ!”
“ไอ้สัด จับตูดมึงมั้ง”
“ส้นตีนเถอะ!” ผมด่าก่อนจะตบหัวมันอย่างอดใจไม่อยู่ ไอ้กี้ร้องโวยวายก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าบึ้งๆของผม
“ที่แท้ก็ตีนมึงเองเหรอ กูก็นึกว่าอย่างอื่น” ไอ้กี้ยังว่าต่อ
“ไอ้สัด เดี๋ยวมึงโดน”
“ทำเป็นเข้มนะมึง”
ผมกำลังจะอ้าปากด่าต่อ แต่โต้งที่กำลังอ่านการ์ตูนอยู่ก็หันกลับมามอง พร้อมกับเอ่ยแทรกสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นระหว่างผมกับไอ้กี้ โดยมีไอ้ดิวที่นั่งมองแล้วได้แต่อมยิ้มออกมา
“จริงสิ เรื่องงานบำเพ็ญประโยขน์”
“ต้องส่งอาทิตย์หน้าแล้วนี่” ไอ้ดิวว่า เมื่อเพิ่งนึกเรื่องสำคัญขึ้นมาได้
“กูคิดเอาไว้แล้วพวกมึง” ไอ้กี้ที่กำลังอารมณ์ดีเอ่ยขึ้น ก่อนจะยิ้มออกมา “เราจะไปเก็บขยะที่ทะเลกัน”
“มึงอยากไปเที่ยวมากกว่าล่ะสิ” ผมตอบอย่างคนไม่สบอารมณ์ ก่อนจะถอนหายใจออกมา
“เขาเรียกว่าการเรียนรู้แบบบูรณาการ เวิร์คแอนด์เทรเวลมึงรู้จักไหมครับ” ไอ้กี้ตอบกลับ
“กูว่าง่ายดีเหมือนกันว่ะ” ไอ้ดิวสนับสนุน ก่อนจะหันมาทางผม “แมลงปอมึงว่าอย่างนั้นไหม”
“กูยังไงก็ได้” ผมตอบอย่างคนสิ้นคิด เรื่องอะไรแบบนี้ผมไม่เรื่องมากอยู่แล้วครับ ขี้เกียจจะคิด
“ไอ้ดิวครับ มองเห็นเพื่อนอีกสองคนที่นั่งอยู่ตรงนี้บ้างเหอะว่ะ” ไอ้กี้ทำน้ำเสียงเซ็งๆ แต่ใบหน้ายังประดับด้วยรอยยิ้ม ไอ้ดิวทำหน้าสงสัยก่อนจะเลิกคิ้วใส่ โดยที่ไม่พูดอะไร
“ถ้าไม่มีใครมีปัญหา ก็เอาตามนั้น” โต้งสรุปปิดท้ายอย่างว่าง่าย “งั้นวันอาทิตย์เจอกันกี่โมง”
“อะไรของมึงไอ้โต้ง ไปทะเลเขาต้องไปค้างคืนกันโว้ย” ไอ้กี้บอกพลางเบ้หน้าใส่ “ไปวันเดียวจะพอทำอะไรกันวะ”
“มึงจะก็บขยะทั้งวันทั้งคืนเลยหรือไง” โต้งถามกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“มึงจะบ้าหรือไงวะ ไปทะเลนะเว้ย กูเพิ่งบอกไป เทรเวลอ่ะมึง” ไอ้กี้บอก พลางตบโต๊ะเสียงดัง “เที่ยวเว้ย เราต้องมีเวลาเที่ยวกันด้วย”
“นั่นเป็นจุดประสงค์ที่แท้จริงของมึงสินะ” ไอ้ดิวว่าต่อ พร้อมกับไอ้กี้ที่ยิ้มรับ “แต่ไปเที่ยวด้วยกันแบบนี้ก็น่าสนุกดีเหมือนกันว่ะ”
โต้งหันมามองไอ้ดิวเล็กน้อย ก่อนจะมองเลยมาทางผมเป็นเชิงถาม ผมมีเรียนวันเสาร์ครับ แต่ถ้าต้องไปทำงานกันจริงๆ ผมยอมโดดก็ได้ จริงๆแล้วก็ขี้เกียจไปเรียนเหมือนกัน ผมตัดสินใจพยักหน้าเป็นคำตอบ
“ก็ได้ งั้นไปค้างคืนนึงแล้วกัน” โต้งตอบอย่างจำใจพลางถอนหายใจออกมา พร้อมกับไอ้กี้ที่มีรอยยิ้มกว้าง
ํฺTBC :|– ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: …
Note ::::เอาตอนใหม่มาลงแล้วจ้า !
นานกว่าเดิม เพราะมัวแต่ไปทำเปเปอร์มาเช่อยู่ เอิ๊กๆ
ตอนนี้คิดว่าโคตรจะหวานเลยค่ะ แต่แมลงปอก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกับดิวอยุ่ดี ฮ่าๆ (เจอคนอ่านกระโดดถึบซ้ำ)
ไม่ใช่อะไรนะคะ ลองมองในมุมของปมลงปอดู เจอแบบนี้นอกจากจะตกใจแล้ว ยังแอบกลัวเสียหน้าด้วย
ก็ก่อนหน้านี้เล่นปฏิเสธไปซะขนาดนั้น ก็รอเวลาอีกนิดนะคะ ให้แมลงปอได้เขินกับตัวเองไปก่อน
ส่วนเพลงที่ดิวเล่นให้ฟัง เป็นเพลงที่คนเขียนชื่นชอบค่ะ และได้รับแรงบันดาลใจจากเพลงนี้ด้วยค่ะ
<a href="
http://www.youtube.com/watch?v=EnJxA67lEcA">ชั่วโมงต้องมนต์ - Friday</a>
ไม่รุ็ว่ารู้จักกันหรือเปล่า เพราะตั้งแต่คนเขียนยังติ่งหูอยุ๋เลยค่ะ แฮะๆ ถ้าไม่เคยฟัง ลองฟังดูนะคะ อิอิ
เอาใจช่วยดิวกับแมลงปอกันต่อไปด้วยนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามกันจนถึงตอนนี้ บวกแทนคำขอบคุณ
สามารถแสดงความคิดเห็นได้เช่นเดิม
ขอบคุณค่ะ
ปล. ตอนหน้าจะหวานกันที่ทะเลค่ะ อิอิ
แล2. ยังไงก็รบกวนตอบโพลวัดใจของคนเขียนกันด้วยนะคะ อยากรู้จ้้า ขอบคุณค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
