“แต่ตอนนี้กูอยากกินแล้ว” ผมบอกย้ำอีกครั้ง ตอนที่กูไม่อยากกิน มึงก็เค้นให้กูกิน พอกูจะกิน มึงเสือกทำท่าไม่อยากให้กูกินซะอย่างนั้น
“อืม” ไอ้ดิวพยักหน้า ก่อนจะส่งยิ้มจางมาให้ ก่อนจะเลื่อนจานตับหวานมาวางไว้ตรงหน้าของผม
“กูจะกิน แต่มึงต้องป้อนกู” ผมกลั้นใจบอก เด็กอนุบาลยังเดาออกว่าท่าทีของผมที่เป็นอยู่ตอนนี้คืออะไร “มึงชอบให้กูกินไม่ใช่เหรอไงวะ”
ผมไม่ได้สนใจนัยน์ตากลมโตของดาว แต่กำลังจ้องมองนัยน์ตาคมของไอ้ดิวที่กำลังมองผมอย่างแปลกใจ ถ้าผมไม่ได้โกรธจนตาแดง ผมมองเห็นใบหน้าขาวตรงหน้าที่มีสีเลือดฝาดระเรื่อขึ้น
“กินเยอะๆนะ เดี๋ยวกูป้อนเอง” ไอ้ดิวพูดขึ้น ก่อนจะจำใจอ้าปากเพื่อรับอาหารรสชาติขัดลิ้นที่ถูกส่งมาให้ตรงหน้า ผม่ปรายตามองไปยังสาวน้อยหนึ่งเดียวว่ามีทีท่าอย่างไร
“พี่ปอเนี่ยจะกิน ยังเรื่องมากเลยนะคะ” ดาวพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะมองหน้าของผมไม่ละสายตา
“แต่ไม่เห็นไอ้ดิวมันจะบ่น” ผมตอบหลังจากรีบเคี้ยว เพื่อกลืนตับที่กำลังทำพิษอยู่ในปาก “จริงๆแล้ว ไอ้ดิวก็บริการพี่ประจำนี่ น่าจะชินแล้วใช่ไหมวะ”
“เอ่อ... อืม” ไอ้ดิวตอบ ก่อนจะมีรอยยิ้มขึ้นมาประดับ
“แฟนก็ไม่ใช่ เป็นแค่เพื่อนแท้ๆ แต่ต้องคอยบริการแบบนี้อีก มาค่ะ เดี๋ยวน้องแกะไก่ย่างป้อนพี่ด้วเองนะคะ” ดาวบอก ก่อนจะหันมายิ้มหววานให้ผม “ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวดาวดูแลพี่ดิวเองค่ะ”
ผมจ้องมองท่าทีของไอ้ดิวที่หัวเราะแห้งๆออกมา ผมไม่อยากรู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครมาจากไหน สนิทกับไอ้ดิวมันยังไง ผมรู้เพียงอย่างเดียวว่าต้องหาทางไล่ยายดาวหางนี่ให้ออกจากสารบบของผมกับไอ้ดิวให้ได้
“พี่ก็ไม่ได้ให้ไอ้ดิวมันบริการฝ่ายเดียวนี่” ผมบอก ก่อนจะส่งยิ้มออกมาแล้วมองหน้าไอ้ดิว “เราต่างดูแลกันและกันใช่ไหม”
“อ่า ... อืม” ไอ้ดิวตอบรับ พลางพยักหน้าหงีกหงัก ผมคลี่ยิ้มที่มุมปาก
มาไหน มึงอยากกินอะไร เดี๋ยวกูป้อนบ้าง ผลัดกันป้อนจะได้ไม่ขาดทุนไง” ผมบอกอีกครั้ง ก่อนจะไล่มองจานอาหารหลายอย่างที่อยู๋ตรงหน้า “เอาต้มแซ่บนี่ไหม ร้อนน่ากินเลยว่ะ” แล้วผมก็ตักต้มแซ่บหมู แล้วเป่าลมเบาๆ “กูเป่าเรียบร้อยแล้ว จะได้ไม่ร้อน” ไอ้ดิวได้แต่มองหน้าผมเหมือนคนคาดไม่ถึง ผมเลิกคิ้วขึ้น “อ้าปากสิวะ”
“ครับๆ” ไอ้ดิวตอบก่อนจะอ้าปากขึ้นอีกครั้ง ผมมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังกลายเป็นสีแดงขัดแล้วยิ้มขึ้น อย่าว่าแต่มันเลย ผมก็อายเหมือนกัน แต่ในเวลานี้ผมมีบางสิ่งที่ต้องทำมากกว่าความอาย
“อร่อยเลยใช่ไหม”
“อืม อร่อย” ไอ้ดิวตอบพลางมองหน้าผมไม่ละสายตา ผมส่งยิ้มบาง ก่อนจะตักต้มแซ่บที่ป้อนไอ้ดิวไปเมื่อครู่มากินบ้าง
“อร่อยจริงๆด้วย” ผมบอก ก่อนจะหันไปมองดาวที่กำลังมองผมอยู่เช่นเดียวกัน “ดาวลองกินหรือยัง พี่ว่ารสชาติใช้ได้เลยนะ เสียอย่างเดียว วิวที่นี่ไม่ดีเท่าไหร่”
ผมแค่แสดงความเป็นเจ้าของก็เท่านั้น...
ผมส่งยิ้มให้หญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะทำเมินใบหน้าน่ารักแล้วหันมาสนใจใบหน้าหล่อเหลาที่ผมชอบมองแทน ถึงอย่างนั้นผมก็อดจะคิดตามคำพูดก่อนหน้านั้นของดาวขึ้นมาไม่ได้อยู่ดี
แฟนก็ไม่ใช่ เป็นแค่เพื่อนกันแท้ๆ...
แค่เพื่อนกัน...
:|– ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: …
“กลับกันเลยแล้วกัน” ไอ้ดิวบอกพร้อมกับมือทั้งสองข้างสองข้างที่ถือถุงใส่เสื้อผ้าและถุงใส่ตุ๊กตาเอาไว้
“ดีเลยค่ะ” ดาวสนับสนุน ก่อนจะหันมาทางผม “แล้วพี่ปอกลับยังไงหรือคะ”
ผมไม่ได้ตอบ แต่มองเลยไปยังไอ้ดิวที่ถอนหายใจมองไปที่ดาว ก่อนจะหันมามองผมอีกครั้ง น้ำเสียงทุ้มฟังดูหมดแรงแบบแปลกๆ
“เดี๋ยวพี่ไปส่งครับ”
“อ้าว พี่ดิวต้องไปส่งด้วยหรือคะ”
“มันมีหน้าที่ไปรับไปส่งพี่อยู๋แล้ว ถ้าดาวยังไม่รู้” ผมบอกด้วยน้ำเสียงปกติ แต่ใจของผมไม่ปกติหรอกนะครับ
ดาวมองผมอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปมองไอ้ดิวแทน ตอนนี้เวลาเกือยจะสองทุ่มแล้วล่ะครับ ผู้คนก็เริ่มบางตา ร้านค้าบางแห่งก็เริ่มทยอยปิดไม่นานพวกเราสามคนก็มาถึงลานจอดรถ พร้อมกับดาวที่ขึ้นไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ ส่วนผมก็คงต้องย้ายตัวเองไปนั่งด้านหลังแทน น่าเบื่อที่สุด
“แล้วนี่กล่องอะไรค่ะเนี่ย” ดาวถามขึ้น ก่อนจะยกกล่องคัพเค้กขึ้นมาดู
“กล่องเค้ก พี่ทำจากโรงเรียนน่ะ” ไอ้ดิวตอบ ก่อนจะสตาร์ทรถ
“น้องกินได้ไหมคะ อยากกินอ่า” ดาวถามเชิงอ้อน ไอ้ดิวพยักหน้ารับ
“กินได้แค่สองชิ้นนะครับ ที่เหลือของแมลงปอ” ไอ้ดิวตอบ ดาวพยักหน้า ก่อนจะหยิบคัพเค้กขึ้นมากิน ผมได้แต่มองด้านหลังอยู่เงียบๆ ถึงอย่างนั้นก็ยังแอบสบตากับมันบ้างทางกระจกมองหลัง
“มึงไปส่งน้องเขาก่อนดิ” ผมบอก ตอนนี้บรรยากาศอึดอัดสุดๆเลยครับ
“เดี๋ยวไปส่งมึงก่อน บ้านดาวอยู่ทางเดียวกับบ้านกู” ไอ้ดิวตอบอีกครั้ง
“แบบนี้ก็เทียวไปเทียวกลับแย่เลย” ดาวพูดขึ้น ทั้งที่ยังกินคัพเค้กอยู่
“ดาว” ไอ้ดิวพูดเสียงดุขึ้นอีกครั้ง แต่ดาวกลับยิ้มออกมาแทน
"มันเป็นเรื่องจริงนี่” ดาวบอก ก่อนจะยื่นคัพเค้กในมือไปให้ “พี่ดิวกินไหม อร่อยมากเลยอ่ะ เดี๋ยวน้องป้อนนะ”
“ไม่เป็นไร”
“นะๆ กินคนเดียวแล้วรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้” ดาวพูดออกมา ก่อนจะส่งสายตาอ้อนไปให้ไอ้ดิวที่ถอนหายใจพลางอ้าปากรับ
ผลั่ก!
ผมตัดสินใจถึบเข้ากับเบาะด้านหลังคนขับเต็มแรง และนั่นทำให้ปากที่กำลังรับเค้กหวืดไปอย่างน่าประหลาดใจ ผมกอดอกก่อนจะอมยิ้มออกมา เมื่อเห็นสยตางงของไอ้ดิว พร้อมกับสายตาที่มองมาอย่างตกใจของดาว
“พี่ปอเป็นอะไรคะ”
“เมื่อกี้พี่เท้ากระตุกน่ะ โทษที”
ไอ้ดิวมาส่งผมที่บ้านในเวลาประมาณสองทุ่มครึ่งเศษ ผมเดินเข้ามาในบ้านโดยถือกระเป๋านักเรียนและถุงใส่เค้กที่ไอ้ตัวดีจัดไว้ให้ ผมไม่ได้หันไปมองด้วยซ้ำว่ารถเคลื่อนตัวออกไปตอนไหน ในเวลานี้ผมสนใจแต่ความหงุดหงิดที่ก่อตัวขึ้นในใจเท่านั้น
“
กลับดึกนะแมลงปอ” แม่พูดขึ้น หลังจากรับไหว้ของผม
“เดินเล่นนานไปหน่อย เดี๋ยวปอขึ้นห้องเลยนะ” ผมบอก ก่อนจะนึกถึงคัพเค้กในมือที่ไอ้ดิวบอกว่าจะมาแต่งหน้าให้ แล้วส่งมาให้แม่ “นี่ปอลองทำคัพเค้กดู แม่เอาไปกินดิ”
“ทำเองเหรอ” แม่ถามขึ้นอย่างแปลกใจ ก่อนจะรับถุงกระดาษเอาไว้
“อืม ทำกับเพื่อนน่ะ งั้นปอขึ้นห้องก่อนแล้วกัน” ผมตอบก่อนจะเดินขึ้นบันได
“อ้าวแล้วไม่เอาตุ๊กตาของเราไปด้วยเหรอ” แม่ถามขึ้น ผมหันกลับไปมองอย่างสงสัย
“คุ๊กคาอะไร”
“ุคุ๊กตาหมีพูห์นี่ไง ลืมไปแล้วเหรอ” แม่บอก ก่อนจะหยิบคุ๊กตาหมีพูห์ตัวเล็กออกมาให้ดู ผมเลิกคิ้วขึ้น เมื่อจำไม่ได้ว่าซื้อมาตอนไหน แต่ก็พอเดาที่มาของมันได้
“ปอลืมไป” ผมเดินกลับไปหยิบมาดู ก่อนจะเดินขึ้นบันไดด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก
จริงๆเลยนะ ไอ้ดิว....
:|– ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: …
ผมนั่งคิดเรื่องของไอ้ดิวเกือบตลอดทั้งคืน ความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้มันชัดเจนเสียยิ่งกว่าที่ผมจะรู้ตัวเองเสียอีก ยิ่งเหตุการณ์เมื่อวานนี้ผมก็รู้ดีเลยว่า อยากเป็นเจ้าของไอ้ตัวดีมากแค่ไหน
เมื่อคืนนี้ไอ้ดิวโทรมาหาอีกครั้ง แต่ผมไม่ได้กดรับแล้วตัดสินใจปิดเครื่อง เพราะนึกโมโหมันที่ทำตัวให้ผมหงุดหงิด แล้วไหนมันบอกว่าชอบผมอย่างนู้นอย่างนี้ แต่ท่าทีที่มันแสดงออกเมื่อวานทำให้ผมรู้ดีว่า ยังมีใครอีกคนที่มันแคร์มากกว่าผม
ยายดาวหาง...
ไม่รู้ยายนี่มาจากไหน แต่กำลังพุ่งมายังโลกของผมหับไอ้ดิวเข้าเต็มๆ แถมไอ้ตัวดียังทำนิ่งนอนใจ ผมอยากจะด่าใส่หน้ามันจริงๆ ว่า มึงน่ะรักกูจริงเหรอวะ! ถ้าเราสองคนจมน้ำ มึงจะลือกช่วยยายดาวหางหรือช่วยกู แต่ผมก็ยังเป็นคนขี้ขลลาดที่ยังไม่กล้าพอจะฟังคำตอบอยู่ดี
ผมเดินออกมาจากห้องเรียนพิเศษอย่างครุ่นคิด ก่อนจะหยุดฝีเท้าลงเมื่อได้ยินเสียงพี่น็อตดังขึ้นใกล้ๆ ผมหันไปมองก่อนจะส่งยิ้มอย่างเป็นมิตร พร้อมกับได้รับรอยยิ้มที่อ่อนโยนเป็นการตอบแทน
“ว่าไงครับพี่น็อต”
“จะว่าไงอะไรอีกล่ะ วันนี้ไปดูหนังกับพี่นะครับ”
“อ่า...’
“พี่อุตส่าห์บอกล่วงหน้าเป็นอาทิตย์เลยนะ” พี่น็อตเริ่มโน้มน้าวผมอีกครั้ง
“พี่น็อตก็นะ” ผมตอบอ้อมแอ้ม อยากจะปฏิเสธก็เหมือนน้ำท่วมปากจนพูดไม่ออก จะโกหกว่าไม่ว่าง ผมก็รู้สึกละอายใจ ในเมื่อรุ่นพี่คนนี้แสดงออกว่า อยากไปดูหนังกับผมมากจริงๆ
“พี่ดูตารางหนังเอาไว้แล้ว มีเรื่องที่ปออยากจะดูด้วยนะ”
“ก็ได้ครับ"
ไม่นานผมกับพี่น็อตก็เข้ามาอยู่ในโรงภาพยนตร์แล้วล่ะครับ ถึงจะบอกว่าดูตารางหนังไว้แล้ว แต่ผมก็ไม่คิดว่าพี่น็อตจะจองตั๋วซื้อบัตรไว้พร้อม ถ้าไม่คิดมากจนเกินไป พี่น็อตคงจะหาทางมัดมือชกผมด้วยการซื้อบัตรล่วงหน้านี่แหละครับ
ผมนั่งดูหนังไซไฟที่มีเทคนิคการถ่ายทำอย่างทันสมัย เนื้อเรื่องที่เต็มไปด้วยฉากแอ็คชั่นชวนน่าติดตาม ไม่อาจจะทำให้ผมรู้สึกสนุกขึ้นมาได้ ในเมื่อความรู้สึกนึกคิดที่มีอยู่ในตอนนี้กำลังนึกถึงใครอีกคน
ไม่รู้ตอนนี้มันจะอยู่ที่ไหน ไม่ใช่อยู่กับยายดาวหางนั่นหรอกนะ...
ผมออกมาจากโรงหนัง โดยไม่รู้แม้แต่ชื่อพระเอกและนางเอกเลยด้วยซ้ำ จิตใจที่เต็มไปด้วยความว้าวุ่นบางอย่าง ทำให้ผมต้องถอนหายใจออกมา
“หนังไม่สนุกเหรอ” พี่น็อตถาม
“สนุกครับ”
“ถ้าสนุกจริง คงไม่ถอนหายใจแบบนี้ออกมา”
ผมจ้องมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาของพี่น้อตพลางคิดบางอย่าง รุ่นพี่คนดังกำลังมองผมอย่างสงสัย ผมถอนหายใจอีกครั้ง พร้อมกับจังหวะการเดินที่ค่อยๆช้าลง
“พี่น็อตครับไปกินอาหารญี่ปุ่นกันไหม”
“เอาสิ พี่ว่าจะชวนไปหาอะไรกินพอดี”
ผมยิ้มรับ ก่อนจะเริ่มมองหาร้านอาหารญี่ปุ่นเจ้าอร่อย ประสบการณ์จากเมื่อวานทำให้ผมเรียนรู้อะไรได้บางอย่าง เรื่องราวของผมตอนนี้ไม่ต่างจากน้ำคลองที่ขุ่นมัว
ตอนนี้คงได้เวลากลั่นน้ำให้สะอาดแล้ว...
TBC :|– ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: …
Note :::มาแล้วจ้า หลังจากหายไปนานพอควร เนื่องจากคนเขียนประสบปัญหาทั้งในเรื่องเวลาและทรัพยากร แฮะๆ
โน้ตบุ๊คที่ใช้เจ๊งจ้า ตอนนี้ก็ใช้งานตามมีตามเกิด ตั้งใจว่าจะรองานคอมมาร์ทเดือนหน้าก็จะไปถอยใหม่
จบข้ออ้างและการบ่นเรียบร้อย อิอิ หวังว่ายังมีคนรอเรื่องนี้อยู่
มาถึงตอนนี้ก็เรียกว่ามาค่อนทางแล้วค่ะ เปิดตัวสาวน้อยที่ใครอาจจะเดาได้แล้ว
คนเขียนไม่ได้ตั้งเนื้อเรื่องซับซ้อนจ้า แต่ขึ้นอยู่ที่ว่าคนจะรู้หรือไม่รู้ ในที่นี่แมลงปอมันไม่รู้ก็เลยเป็นปัญหาขึ้นมา ฮ่าๆ
แหมๆ เราก็สร้างประเด็นเล็กๆน้อยๆนั่นแหละจ้า อาจจะมีพิมพ์เยอะอยู่นะคะ ต้องขออถัย ณ ที่นี้ด้วย
สามารถแนะนำติชมได้เช่นเคยจ้า
ปล. คนเขียนจะรวมเล่มเรื่องนี้นะคะ (เน้นตัวเองอยากทำล้วนๆ) และกำลังแต่งตอนพิเศษอยู่ ใครอยากได้แนวไหน สามารถรึเควสได้ (แต่จะตามไม่ตามยังไงก็คอยลุ้นกันนะคะ)
เพราะไม่มีประสบการณ์และความรู้ ตอนนี้กำลังด้นเรื่องวิธีการอยู่ รวมถึงเพิ่งจะเริ่มรีไรท์อีกครั้ง คาดว่าเรื่องนี้จะมีอยู่ประมาณ 500 หน้าอัพค่ะ ถ้าใครสนใจก็รอราละเอียดกันได้จ้า
ขอบคุณที่ติดตามกันจนถึงตอนนี้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
