[Story]ปาท่องโก๋...เด็กแว่น....กับร้านกาแฟ
By......เอกน้อย
ตอนที่ 3 ทำไงดีนะ
----------------------------------------------------------------------------------------------
ตลอดการเรียนของวันนี้ ผมไม่ค่อยรื่นเริงเท่าไหร่นัก ใจมันหวลให้นึกถึงแต่เหตุการณ์เมื่อคืน
...ผมทำไป เพราะอยากทำแบบนั้น ใจของผมมันบอกว่า พึงพอใจมากที่ได้ไปกอด ไปลูบคลำ
ซุกไซส์ หรือแม้แต่กระทั่งไปช่วยชักว่าวให้ไอ้แว่น....
ผมพึงพอใจ แล้วมีความสุขหลักจากที่ได้ทำแบบนั้นลงไป ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการที่ผมทำไป เพราะผมเป็นเกย์หรือปล่าว
แต่ลึกๆในใจใต้จิตสำนึกของผมมันบอกว่า
" กูไม่สน จะเกย์ ตุ๊ด แต๋ว หรืออะไร ก็ไม่สนทั้งนั้น"ตอนนี้สนอย่างเดียว คือ อยากคืนดีกับไอ้แว่นเต็มทนแล้ว ไม่อยากกัดอะไรกับมันอีกแล้ว อยากให้มาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม
จะต้องลงทุนไปง้อมันก่อนแล้วกัน ถึงจะเป็นรอบที่2ก็ตาม เพราะหลังจากประสบความล้มเหลวในรอบแรกเมื่อ3ปีก่อน
"เบนซ์ มาอยู่หมู่เดียวกับพวกเรานะ"
ไอ้กวางเพื่อนใหม่ที่ผมมารู้จักกันในชั้นม.1 มาดึงตัวผมไป ให้อยู่หมู่ลูกเสือเดียวกันกับเพื่อนๆม.1/3
ที่จริงผมกำลังมองหาไอ้แว่น เพื่อนรักของผม ว่ามันอยู่ไหนจะได้ไปอยู่กับมัน แต่หาไม่เจอไม่รู้ว่ามันไปอยู่ตรงไหน
เพราะชั่วโมงการเรียนลูกเสือจะเรียนรวมกันหมดทั้งโรงเรียน มีตั้งแต่ม.1ถึงม.3ลองนับดูสิครับว่าจำนวนนักเรียนจะมากมายขนาดไหน
ถึงจะแบ่งโซนแบ่งเข้าแถว เป็นชั้นปีก็เถอะ แค่ชั้นม.1ก็ปาเข้าไป 12ห้องแล้ว
ครูผู้ควบคุมให้พวกเราจัดหมู่กันเอง ให้ได้หมู่ล่ะ10คน ลูกเสืออยู่กับลูกเสือ เนตรนารีอยู่กับเนตรนารี
หาสมาชิกครบเมื่อไหร่ก็ต้องมาเลือกหัวหน้าหมู่ กับรองหัวหน้า
"เฮ้ย....บ้ากันป่าวว่ะ มาเลือกกูเป็นหัวหน้า กูทำอะไรไม่เป็นเลยนะโว๊ย"
"เอ่อ ก็ทั้งกลุ่มก็เลือกเบนซ์ทุกคนเลย เป็นๆไปเถอะเบนซ์นะ เพื่อเพื่อนๆ"
"กูทำอะไรไม่เป็น มันต้องทำอะไรมั่งนักก็ไม่รู้ ให้คนทำเป็น เคยเป็นมาไม่ได้กว่าหรอ"
"ในนี้ก็ไม่มีใครทำอะไรเป็นหรอกนะ นะนะ เบนซ์"
พวกนั้นช่วยกันรุม ยุยง ไซโคล ให้ผมยอมเป็นหัวหน้าหมู่ ในที่สุดผมก็ต้องยอมเป็นจนได้
แต่ในใจไม่ชอบเลย กับการที่จะต้องมาเป็นผู้นำคนอื่นเนี๊ย 
ระหว่างที่ผมกำลังจดรายชื่อสมาชิกในหมู่ใส่แผ่นกระดาษเพื่อไปส่งให้อาจารย์
ไอ้แว่นก็พึ่งโผล่หน้ามาให้ผมเห็น
"เบนซ์ๆ เร็วๆ มากับกู ไปอยู่หมู่เดียวกัน"
"แว่นมึงไปไหนมาว่ะ กูมองหาตั้งนาน ตอนนี้ไปไม่ได้แล้ว กูมีหมู่อยู่แล้ว"
"ไม่ได้ ! มึงต้องไปอยู่กับกู อุส่าขอพวกห้อง1 ให้เหลือไว้อีก1คนพอดีเลย"
"ก็อยากไปว่ะแว่น แต่กูมีหมู่แล้ว แถมยังต้องเป็นหัวหน้าหมู่อีก"
"ไม่ได้ ก็ให้พวกนั้นหาคนอื่นก็ได้ ปะเบนซ์ไปกับกู เขารออยู่"
"กูว่ามึงนั่นแหละไอ้แว่น ไปหาคนอื่น ไอ้เบนซ์มันเป็นหัวหน้าหมู่พวกกูแล้ว มันไปกับมึงไม่ได้หรอก"
เพื่อนๆผมไล้ให้ไอ้แว่นไปหาคนอื่น แต่ไอ้แว่นมันก็ไม่สนใจ อาจจะเป็นเพราะผมกับมันสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว
อยู่ด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด มันคงมั่นใจมาก ว่าผมต้องไปกับมัน
"แว่นกูไปไม่ได้จริงๆว่ะ โทดทีนะ จะให้ทิ้งพวกนี้ไปได้ไงล่ะ"
"เบนซ์ มึงพูดแบบนี้ได้ไง สนพวกนี้มากกว่ากูหรอ"
"ปล่าวนะมึงไอ้แว่น..........."
"ปล่าวแล้วก็ไปด้วยกันดิ ปะ.."
"กูคง......ไม่ไปนะแว่น โทษทีว่ะ"
หน้าตาของไอ้แว่นนิ่งสนิท สายตาคมๆของมัน จ้องมองผมอย่างแทบไม่กระพริบ
"โทษนะแว่น กูไปไม่ได้จริงๆ"
ไอ้แว่นไม่พูดอะไรสักคำ หน้าตามันยังนิ่งสนิทดังเดิม จากสายตาของมัน ผมรู้ได้ทันทีว่ามันโกรธมาก
สายตาแบบนั้นผมจำได้แม่นยำมาจนถึงป่านนี้ เพราะว่ามันเป็นจุดเริ่มต้น ของความบาดหมาง เมินเฉย
เหินห่าง.......แล้วก็เป็นชนวนของสงครามย่อยๆของผมกับไอ้แว่น เพื่อนรักของผม
"เบนซ์ !!!...เสร็จหรือยัง"
ใหม่ สาวที่ไม่ค่อยจะสวยเท่าไหร่ แถมยังอวบอีกตะหาก แต่เธอเรียนเก่งมาก
เก่งที่สุดในชั้นปี แล้วก็มีตำแหน่งเป็นถึงหัวหน้าห้อง
ใหม่มาถามผมว่า ทำแบบฝึกหัดภาษาไทยเสร็จหรือยัง เพราะอาจารย์ให้ทำแล้วส่งในชั่วโมงเรียนเลย
เสียงของใหม่ ดึงสติให้ผมหลุดออกมาจากความทรงจำเมื่อ3ปีก่อน
"ยังทำไม่เสร็จเลยใหม่ เดินไปเก็บของคนอื่นก่อนนะ เดี๋ยวเราเดินเอาไปให้เอง เหลืออีกหลายข้อเหมือนกัน"
"เบนซ์ เร็วๆนะมัวทำอะไรอยู่ตั้งนาน ใกล้หมดชั่วโมงแล้ว"
"อือ เราจะรีบทำให้ทัน"
จากนั้นผมก็ตั้งหน้าตั้งตาปั่นงานลงในสมุด เพราะเวลาเหลือไม่มาก จะหมดคาบเรียนต้องกลับบ้านแล้ว
ในที่สุดผมก็ทำไม่ทันจริงๆ เสียงอ็อด หมดเวลาเรียนดังผ่านไปได้สักพักแล้ว พวกเพื่อนๆก็แยกย้ายกันกลับบ้านหมด
เหลือเพียงใหม่ กับนุช ที่รอให้ผมทำงานให้เสร็จ
"ขอโทษนะ พวกเธอ ที่ทำให้ต้องรอ..."
"ไม่เป็นไรจ้า แต่ช่วยพวกเราหอบสมุดพวกนี้ไปส่งก็แล้วกัน"
ผมช่วยเพื่อนสาวทั้ง2เอาสมุดไปส่งวางไว้ที่โต๊ะครู ที่ห้องพักครูหมวดวิชาภาษาไทย
หลังจากนั้นก็เดินออกจากตึก มาที่ประตูโรงเรียนด้วยกัน
"บ้านเบนซ์อยู่ในตลาดใช่ไหม เห็นว่านบอกว่าอยู่ใกล้ๆกัน"
ใหม่ถามผมตอนเดินไปด้วยกัน
"ใช่แล้ว อยู่เกือบติดกันเลยนะ บ้านไอ้แว่นกับบ้านเรา แล้วบ้านใหม่อยู่ไหนหรอ"
"บ้านเราอยู่ไกลนะ อีกอำเภอหนึ่ง เลยต้องนั่งรถประจำมาเรียน"
"อ๋อ เหนื่อยแย่เลยนะ บ้านเราอยู่ใกล้ๆนี่เอง เดินนิดเดียวก็ถึง"
ระหว่างเดินผมก็คุยกับเพื่อนสาว2คน ทำให้ความสนิทสนมของผมกับเพื่อนใหม่เพิ่มมากขึ้น
ใหม่เป็นคนนิสัยดีมาก ไม่ใช่แค่เรียนเก่งอย่างเดียว ถึงว่ามีแต่พวกเพื่อนๆ แล้วก็อาจารย์รักมาก
ผมได้ยินชื่อเสียงของใหม่มาตั้งแต่เรียนอยู่ม.ต้นแล้วแหละ ส่วนนุชเรียนไม่เก่งเท่าใหม่ แต่ขยันมาก
2คนนี้เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่อยู่ม.1
ผมไปนั่งรอให้รถประจำของใหม่กับนุชมารับที่หน้าโรงเรียน จนพวกเธอขึ้นรถไปแล้ว ผมถึงได้เดินทางกลับบ้านบ้าง
ระหว่างทางผมก็เดินเล่นอย่างสบายอกสบายใจ กะว่าไปถึงบ้านแล้วจะแวะไปหาไอ้แว่นมันซะหน่อย
มันคงหายป่วยแล้วมั้ง เพราะเป็นไข้ธรรมดาเอง
"สวัสดีครับแม่..."
ผมสวัสดีแม่ที่กำลังนั่งเก้าอี้โยก ดูทีวีอยู่
"อืมม สวัสดีจ๊ะ"
"พ่อกับบีเอ็มละครับไปไหน ไม่เห็น"
น้องชายสุดหล่อ สุดที่รักของผมชื่อ บีเอ็มครับ กำลังเรียนอยู่ชั้นป.5 พ่อกับแม่ผมตั้งชื่อลูกชาย2คนเป็นยี่ห้อรถดังๆทั้งนั้น
"พ่อกับน้องไปเก็บเงินค่าเช่าห้องแถวๆท่าเรื่อ"
"ครับแม่ แต่ว่ามีอะไรกินบ้าง หิวอ่ะ"
ที่บ้านผม ไม่ได้ขายปาท่องโก๋อย่างเดียว ยังไปสร้างห้องแถวไว้ให้พวกคนงานมาเช้าอาศัยอยู่ มีประมาณ20ห้อง
"ในครัวเลย ไปหาเอา แม่ทำขนมไว้นะ"
ระหว่างที่คุยกับแม่ผมก็นั่งถอดถุงเท้ารองเท้า เอาเสื้อนักเรียนออกนอกกางเกง แล้วก็เดินเข้าไปหาอะไรกินในครัว
แม่ทำขนมไข่เต่าไว้หม้อหนึ่ง ผมตักมากินที่โต๊ะหน้าโทรทัศน์ กะว่ากินเสร็จจะไปหาไอ้แว่นที่บ้านมัน
"เบนซ์ ว่านเข้าโรงพยาบาลนะลูก...."
"หือออ...แม่ ไอ้แว่นเป็นอะไรถึงต้องเข้าโรงพยาบาล...???"
ผมค่อนข้างตกใจ เพราะคิดว่ามันป่วย เป็นแค่ไข้ธรรมดา ต้องถึงขนาดเข้าโรงพยาบาลเลยหรอ
"มันเป็นไข้ธรรมดาไม่ใช่หรอแม่ น้าหญิงบอกผมเมื่อเช้า"
"หญิงบอกว่า ว่านเป็นไข้ ตอนเช้า ก็เลยให้หยุดเรียน แต่พอสายๆว่านก็เกิดอาการท้องเสียรุนแรง จนถึงต้องส่งโรงพยาบาล"
"อ๋อ มันท้องเสียด้วย แล้วอาการเป็นไงบ้าง แม่ไปเยี่ยมดูมันหรือยัง"
"ไปมาแล้ว ตอนนี้ก็อาการดีขึ้นแล้ว แต่หมอบอกว่า คนไข้เสียน้ำไปมาก ร่างกายขาดเกลือแร่
ต้องนอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลสักคืน แล้วก็เฝ้าดูอาการท้องเสียด้วยว่าจะรุนแรงมากกว่านี้หรือปล่าว"
หือออ..
...ไอ้แว่นมันเสียน้ำจากอาการท้องร่วง...หรือเสียน้ำเยอะไปเพราะมือผมเมื่อคืนหรือปล่าวนะ .... :เตะ1:....
....กะคิดไปนั้น........
......ความคิดขำๆของผมออกมา....จะไม่คิดได้ไง ก็ทำให้มันตั้ง3รอบแนะ :เตะ1:
เห้ออออ...แว่นหนอแว่น ขวัญอ่อนเสียจริงเลย โดนมือผมเท่านั้นแหละ ถึงกับไข้ขึ้นยังไม่พอ
ยังไปมีผลกระทบ กระเทือนระบบการขับถ่ายของมันด้วยหรอเนี๊ย นึกไปแล้วก็ขำมัน
"แม่ ผมจะไปเยี่ยมไอ้แว่นที่โรงพยาบาลนะ ไม่ต้องรอกินข้าว เดี๋ยวผมหากินแถวๆโรงพยาบาล"
ผมรีบๆกินขนมให้หมด แล้วก็ไปอาบน้ำแต่งตัว ปั่นจักรยานไปรงพยาบาลที่อยู่ไม่ไกลนัก
ผมแวะ 7-11เพื่อแวะซื้อของฝากไปให้มันสักหน่อย ถึงเราจะทะเลาะกันมาตลอด3ปี
ยังไงพวกเราก็เคยสนิทกันมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ผมไม่เคยลืมว่าไอ้แว่นมันชอบกินอะไร
มันชอบขนมถั๋ว ยี้ห้อโก๋แก่มาก ผมเลยซื้อไปให้มัน2กระป๋องใหญ่ รสดั้งเดิม
พร้อมกับนมพร่องมันเนยรสจืดอีก1ขวด ที่มันชอบกินมากๆ
ผมสับเพร่าไปหน่อย ที่ไม่ได้ถามไปว่า ไอ้แว่นมันอยู่ตึกไหนห้องไหน
แต่ก็มาสอบถามที่ประชาสัมพันธ์ได้ไม่ยากเท่าไหร่
เหมือนเดิมเลย.....ผมยืนอยู่หน้าห้องไอ้แว่นแล้ว แต่ยังไม่กล้าเข้าไป เพราะกลัวมันไล่ออกมาจากห้อง
ผมมองผ่านกระจกบานเล็ก เข้าไปในห้อง เห็นไอ้แว่นกำลังนอนดูทีวีอยู่คนเดียว แล้วผมก็ตัดสินใจเข้าไป
แว๊บแรกที่ไอ้แว่นเห็นผม ผิดคาดครับ เพราะมันแค่ทำหน้ายียวนกวนส้นตีนผมเท่านั้น ไม่ได้อาละวาดไล่ออกมา
มันทำเป็นไม่สนใจ ไม่เห็น หรือไม่รับรู้ว่าผมเข้ามาหามันแล้ว ผมนะ เห็นแบบนั้นก็หมั้นไส้เข้าไปใหญ่
เลยเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ข้างๆเตียง เอาถุงขนมวางไว้ข้างๆไอ้แว่น แล้วก็มองมัน
"เป็นไงบ้างแว่น ...ดีขึ้นหรือยัง"
"เสือกไรด้วยล่ะ .... มึงมาทำไม"
...... นั่น ดูคำพูดมันดิ.......
"เมียไม่สบายก็ต้องมาดูแลดิ..." มึงกวนมากูกวนไป...ดูๆใครจะชนะ
"เมียพ่อมึงดิ....เชรี้ย..สัด...ฯลฯ(ละเอาไว้ในฐานที่เข้าใจว่ามันด่าอะไรผมมั่ง)"
"แว่น ถามจริงๆ ทำไมมึงอ่อนนึกว่ะ โดนมือกูไปแค่3ครั้งเอง ขวัญอ่อนถึงขนาดต้องหามส่งโรงพยาบาลเลยหรอว่ะหึ...ห๊าๆๆ.."
มันด่าผมมาผมก็กวนตีนมันไปอีก คำพูดของผมดูจะลบเหลี่ยมไอ้แว่นมากๆ มันโกรธลมแทบออกหู
แถมผมยังแกล้งเอามือไปลูบต้นขามันด้วย
"ไอ้...ไอ้....ฯลฯ(สารพัดที่มันจะสรรหามาด่าผม)"
ปล่อยมันไปครับ มันด่าได้แสดงว่ามันก็อาการดีขึ้นแล้ว จะด่าอะไรก็ปล่อยมัน ผมชินชามานานแล้ว หน้าด้านซะอย่าง 555
"ด่าพอแล้วใช่ป่ะแว่น ถ้าพอแล้วก็กินนมกับขนม มาๆซื้อมาฝาก"
ผมเจาะนมกับแกะฝากระป๋องถั่วโก๋แก่ออกยื่นไปให้มัน มันก็รับไปกิน แต่ไม่พูดอะไรกับผมอีกสักคำ
ผมมองมะนหยิบกินอย่างอร่อย ก็เกิดอยากกินบ้าง ยื่นมือไปหยิบจะกิน แต่มัน...หวงอีกนะ ....คว้ากระป๋องหลบผม
"หง่ะไรว่ะแว่น ห่วงอีกนะมึง.....แกะอีกกระป๋องก็ได้"
ผมยังไม่ทันหยิบอีกกระป๋องที่อยู่ในถุง ไอ้แว่นก็ชิงคว้าหนีผมไปก่อน
"ไม่ต้อง แกะกระป๋องเดียวก่อน แกะเยอะกินไม่หมดเสียดายของ"
หง่ะ แว่นของผมขี้เหนียวอีกนะ ....อิอิ....เมียตรูรุ้จักกินรู้จักใชนะเนี๊ย.....
...พอไหวๆ
มันยื่นกระป๋องในมือมาให้ผมหยิบ ผมก็นั่งกินเป็นเพื่อนมัน กินไปดูโทรทัศน์ไป ไม่ได้พูดอะไรกันหรอก
แต่ก็พอใจแล้ว ให้มันหยุดปาก สงบคำแบบนี้ไม่ต้องพูดอะไรก็ได้ ดีกว่าเถียงกันแว๊ดๆ
"แว่น แล้วทำไมอยู่คนเดียว แม่ไปไหนล่ะ"
ผมก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมมันอยู่คนเดียว
"ไปบ้าน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวมา"
มันตอบห้วนๆ เสียงแข็งๆ แบบไม่เต็มใจนัก
"หรอ.........???.....อืมมมมมมมม"
ผมนึกอะไรได้ในใจแว๊บหนึ่ง ก่อนจะเดินออกมาจากห้องไอ้แว่น........
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมเดินกลับมาในห้องไอ้แว่น อย่างอารมณ์ดีอีกครั้ง ไปล้มตัวลงนอนตามยาว บนโซฟาข้างๆห้อง
ส่วนไอ้แว่นตอนนี้ก็เหมือนจะหลับไปแล้ว.....
"ฮัลโหล น้าหญิงหรือครับ"
"จ้าใครหรอ..."
"ครับ ผมเบนซ์เองครับน้าหญิง"
"อ๋อ เบนซ์ มีอะไรจ๊ะ"
"คือผมอยู่โรงพยาบาลครับ มาเยี่ยมว่าน"
"จ้า น้าก็กำลังจะไปโรงพยาบาลพอดีต้องรออาบน้ำอยู่"
"แล้วคืนนี้ใครจะมาเฝ้าว่านหรอครับ"
"น้าเฝ้าเองจ้า"
"อ้าว แล้วน้าหญิงไม่ขายของหรอครับพรุ่งนี้"
"ขายสิ คงให้น้าพงขายไปคงเดียวก่อนนะ เพราะน้าต้องไปเฝ้าว่าน"
"งั้นเดี๋ยวผมเฝ้าว่านมันเองก็ได้ครับน้าหญิง"
"อ้าวแล้วเราไม่ไปโรงเรียนหรอพรุ่งนี้"
"ไปครับ ก็พอเช้าน้าหญิงก็มาเปลี่ยนผมก็ได้ เพราะตอนตี2น้าหญิงต้องไปขายของไม่ใช่หรอ"
"มันจะดีหรอ เบนซ์ต้องไปโรงเรียนนะ"
"ดีครับน้าหญิง ผมจะได้หาทางคืนดีกับไอ้ว่านมันด้วยไงครับน้า มันก็เป็นอะไรไม่มากแล้ว ให้ผมเฝ้าอยู่กับมันก็ได้คืนนี้"
"หรอ.....อืมมม...ก็ได้ ดีๆ ว่านกับเบนซ์จะได้คืนดีกันซะที เห็นทะเลาะกันมานานแล้ว"
"ครับ...ขอบคุณครับ"ผมนอนยิ้มเพลิน คิดไปถึงเมื่อกี้ ที่โทรไปขอน้าหญิง มาเฝ้าไอ้แว่นเอง คืนนี้ก็ได้นอนกับมันอีก1คืนแล้วสินะ
-----------------*----------------------------
-*----------------*------------------------------------------------
-*------------------
-*---------------------------------------
ขยันอ่านก็ขยันอัพคร้าบบบบบบบบบบบบ อิอิอิอิ..........
เรื่องราวจะค่อนข้างยาวนะคร้าบบบบบ ยังอยู่เจอกันอีกนาน อิอิ..........เพราะชอบอะไรยาวๆ ไม่ชอบแบบสั้น 555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
