● เล่ห์รักฤดูร้อน ● ตอนพิเศษวันสงกรานต์ (หน้า 151) 13/04/59
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ● เล่ห์รักฤดูร้อน ● ตอนพิเศษวันสงกรานต์ (หน้า 151) 13/04/59  (อ่าน 1232112 ครั้ง)

ออฟไลน์ CMYK

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-1
ไอ้พี่ภพ  :z6:  ทำคิมทำไม

ออฟไลน์ Ottomechan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 701
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
พี่ภพโหดเชียวนะ แต่คิมก็กวนซะ = =

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ ชัดเจนกาบ

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-23
อะนะ ในห้องน้ำเลยไม่รู้เลยเขาทำอะไรกัน เด็กสามขวบยังรู้เลย ฮ่าๆๆ

ออฟไลน์ taroni

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2366
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +482/-27
พี่ภพรุนแรงน้องคิมได้เลือดเลย

ออฟไลน์ kokilolylove

  • รัก ได้ยินหรือเปล่า
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 461
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-1
พี่ภพทำคิมเลือดออกเลย แถมยังทำเป็นใจแข็งอีก พอเห็นเลือดเต็มถุงเท้าค่อยรู้สึกหรอ ชิ - -
รับผิดชอบน้องครีมเลยพี่ภพ น้องเขาโกรธพี่แล้ว (มั้ง)

ออฟไลน์ SiLent_GRean

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 566
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
แง้ คิมเจ็บมั้ย   :sad4:

พี่ภพ ทำไมใจร้ายอย่างนี้  :fire:

I_@M

  • บุคคลทั่วไป
แอบอ่านตั้งนานไม่ได้เข้ามาดพสต์สีกที  วันนี้เลยตั้งใจว่าจะเข้ามาชื่นชมคนแต่งสักหน่อย
เขียนได้ดีมากๆ  เนื้อเรื่องไม่สะดุด  วางพล็อตมาดีใจจริงแอบชอบคิมหันต์อยู่น่ะ  มันดูแสบๆซนๆดี แถมแรงดีไม่มีตก
พี่สามภพก็ดูเป็นผู้ใหญ่ที่ปากไม่ค่อยจะตรงกับใจ
ยังอยากให้ทั้งคู่ค่อยๆรักกัน  ไม่ต้องรีบร้อนจะได้ดูกันยาวๆ  เอาแบบไอ้เจ้าคิมมันรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ขาดพี่สามภพไม่ได้แล้วอะไรประมาณนั้นอ่ะ
ส่วนพี่สามภพก็อย่าเพิ่งไปมองใครน่ะ  อยู่กับเด็กแล้วก็ให้เวลาเด็กมันหน่อย  เด็กมันยังไม่เคย55555555

เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้าาาาาาา :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ kasarus

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
 :z6:กระโดดถีบขาคู่ใส่ไอ้พี่ภพ บังอาจทำให้น้องครีมเลือดตกยางออก  :3125:

ออฟไลน์ phoenixa

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 569
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
ตอนนี้ไม่มีใครน่ารักเลยสักคน
แง่มๆๆๆๆ (นอกจากปิ่้นหยกแล้วไม่มีใครน่ารักเลย!!!)

แอบสงสารน้องครีมกับเจ็บใจพี่ภพอ่ะ

น้องครีมจะน้ำตาคลอสักนิดก็ไม่มี (ถ้ามีน้ำตาจะใช่คิมเรอะ!?)
พี่ภพเห็นแผลตอนแรกก็แค่ชะงัก จะอุ้มน้องไปที่รถก็ไม่มี (ถ้าอุ้มจะใช่พี่ภพหรา!?)

แอบอยากเห็นน้องครีมน้ำตาคลอๆ แล้วอ้อนๆๆๆ พี่ภพก็ตามใจๆๆๆๆๆๆ
คงจะมีในสักวันที่ไม่ใช่ตอนนี้ (เค้ารออยู่นะ)

ส่วนตอนนี้ เค้าเห็นน้องครีมเจ็บ เค้าก็เจ็บจี๊ดๆ ไปด้วย
พี่ภพจะไม่รู้สึกอะไรสักหน่อย คงเป็นไปไม่ได้ล่ะซี่
เอ็นดูน้องหน่อยนะ แม้ว่าส่วนใหญ่แล้วน้องออกจะกวนประสาท
จนทำให้อารมณ์พี่ภพถูกเหวี่ยงขึ้นไปสูงๆ ตลอดก็เหอะ



CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






tsubasa_6927

  • บุคคลทั่วไป
น้องคิมช่างอีโก้สูงปรี๊ด

พี่ภพทำน้องเลือดออกอะ รับผิดชอบไปเลยนะเว้ยเฮ้ย  :angry2:

ออฟไลน์ moredee

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-8
มีความรู้สึกว่าพี่ภพ"รู้สึก"อะไรอะไร :m7:

ออฟไลน์ watcharet

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 663
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-2
น่าสงสารจังๆๆ

ออฟไลน์ beery25

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 808
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +130/-0
คิมโกธรคนจะเป็นยังไงน้า :fire:

ออฟไลน์ Ningg.Destiny

  • `` เหนียงจื่อ ♥
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
    • twitter
เกรียนว่ะคิม พี่สิสิรสั่งสอนมาให้เป็นเด็กดีไม่ใช่เหรอ // ปิ่นหยกจิกแรง 555

ฮาแม่ไก่ตอนเข้ามาช่วยคิมอีก "เจ็บตัวกันขึ้นมามันจะสิ้นเปลืองค่ารักษานะพี่" แกจะงกไปไหน

โอ้ยย นางหัวใจหล่นที่ตาตุ่มตอนน้องครีมล้มอ่า เจ็บแทนน้องชอบทำเข้มแข็ง

พี่ภพรู้ตัวมั้ย ว่านางใจอ่อนกับน้องอีกแล้ว โถถถถ..

ukinakou

  • บุคคลทั่วไป
คิมหันต์จะตายไหมเนี่ยยยย ไม่เอา อย่าทำไห้เศร้าสิ ว่าแต่ พี่ภพแอบฉวยโอกาส ตอนคิมเผลอนี่ ร้ายใช่เลย เหอๆ รร้ายมากๆ เดี๋ยวก็รักกันเอง หึหึ  :z1:

Nile

  • บุคคลทั่วไป
แรงไปหรือเปล่าพี่ภพ โกรธพี่ภพแล้วด้วย เชอะ  :beat:  :z6:

ออฟไลน์ Pam_Teukky

  • 83 Line & shevine
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +93/-3
น้องครีมจะเป็นอะไรมากมั้ยอ่ะ
พี่ภพอย่าใจร้ายกับน้องครีมมากนะT^T

รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1: :กอด1: :L2:

ออฟไลน์ Pam_Teukky

  • 83 Line & shevine
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 293
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +93/-3
น้องครีมจะเป็นอะไรมากมั้ยอ่ะ
พี่ภพอย่าใจร้ายกับน้องครีมมากนะT^T

รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1: :กอด1: :L2:

ออฟไลน์ mizzmizz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 475
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
 o22

แอร๊ยยยย สงสารไม่ถูกคนเลยทีเดียว
รู้แต่ว่าใจหายแทนสามภพอ่า  :sad4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






mamaNUT

  • บุคคลทั่วไป
รอหลุม(ยก) ที่ 16  ว่าใครจะ Hole In 1  คราวที่แล้วยก 14 เสียน้ำลาย แบบขำๆ ยก 15 ดันเสียเลือด ให้น้องครีมดราม่า ฮาไม่ลงสงสารเด็ก ประมาณว่าพี่ภพ เหี้ยมไปป๊ะหล่ะ ???

ออฟไลน์ MaRiTt_TCL

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1511
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-6
เอาล่ะเว้ย คิมเลือดตกยางออกขนาดนี้แล้ว
ใจร่มๆนะพี่ภพ ถ้าจะเคลียร์กันเอาคิมไปทำแผลก่อนเถอะ ><

ออฟไลน์ misso

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
ลุ้นมากกกกก

โอมมม จง รัก กัน ไวๆ  :oni3:

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7
ตอนนี้คิมดูน่าสงสารเรยยยย

 :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ SenzaAmore

  • Where troubles melt like lemon drops....
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 713
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-0
รออยู่นะตะเองงงงงง :z3: :serius2:

ออฟไลน์ RAINYDAY

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1247/-5
    • FB page
● เล่ห์รักฤดูร้อน ●

ยกที่ 16 – สมมติฐานว่าด้วยการกอด




“..คิมหันต์”


นั่นเป็นเสียงที่เขาได้ยิน


ถุงเท้าสีน้ำตาลอ่อนเปลี่ยนเป็นสีแดงคล้ำจากเลือดของตัวเองซึ่งยังไหลซึมออกมาจากแผลฉีกขาดที่เข่าซ้าย


นั่นเป็นภาพที่เขามองเห็น


เจ็บ...


ส่วนนั่นเป็นสิ่งที่เขารู้สึก


..ฉิบหายเลยว้อย!


และแหกปากอยู่ในใจ


“..คิม”

ไอ้พี่เขี้ยวก็เรียกอยู่นั่นแหละ สามสี่รอบแล้วไม่เห็นพูดอะไรอย่างอื่น  “ผมจำชื่อตัวเองได้”

“ยังจะกวนส้นอีก!” สามภพตวาด

คิมหันต์ก่นด่าอีกฝ่ายอยู่ในใจ ไอ้มนุษย์ร่างใหญ่ไร้อารยธรรม หลุดมาจากบ้านป่าเมืองเถื่อนแถวไหน!? เชื่อว่าเดี๋ยวต้องมีลงไม้ลงมืออะไรสักอย่างตามมาเช่นเคยแน่นอน อาจเป็นตบหัวสักทีซึ่งเขารู้สึกว่าโดนบ่อยสุด เด็กหนุ่มหดคอรอไว้ล่วงหน้าโดยไม่รู้ตัว คล้ายเป็นสัญญาณว่ายอมเจ็บตัวแต่จะให้หยุดกวนประสาทนั้นทำไม่ได้จริง ๆ

“....”

แต่น่าแปลก..ไม่มีมือไม้อะไรลงมาสักอย่าง

“กดไว้”

“???”

ผ้าเช็ดหน้า...?

“พูดไม่รู้เรื่อง เลือดออกหมดไม่มีอะไรไปเลี้ยงหัวหรือ?” เสียงโหดของสามภพเรียกสติเขากลับมาจดจ่ออยู่กับปัจจุบันในที่สุด หลังจากเพิ่งรู้ตัวว่าคิดช้าทำอะไรช้าลงไปราวสองสามวินาทีจากเหตุการณ์จริงมาได้ครู่ใหญ่ เด็กหนุ่มดึงขาตัวเองหนี เจ็บจะแย่และรู้ดีว่าควรหาอะไรกดเพื่อหยุดเลือดไว้ก่อนอย่างที่อีกฝ่ายแนะนำจริง แต่ไม่อยากทำตัวเชื่อฟังเลยให้ตาย

“ยุ่ง!”

สามภพชะงัก จากที่ย่อตัวอยู่จึงต้องเงยหน้าขึ้นมองเจ้าเด็กหัวทองปากเสีย คราวนี้ไม่มีคำเตือนล่วงหน้าใดทั้งสิ้นก่อนมือใหญ่จะโบกโฉบโดนปลายเส้นผมบนศีรษะโดยไม่ได้ลงน้ำหนัก ตั้งใจจะอบรมต่ออีกสักหน่อยแต่อาการหลับตาปี๋พร้อมกับย่อตัวหลบของอีกฝ่ายตั้งแต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็เล่นเอาคำพูดทั้งหมดของเขาถูกกลืนหายลงคอไปหมด

“เจ็บไหม?” เขาถาม

และตอนนี้อยากตบปากตัวเองเป็นบ้า

ผลที่ได้จากคำถามปลายปิดนั้นคือคิมหันต์ทำสีหน้าเหมือนกำลังดูหนังสยองขวัญใส่เขา นอกจากไม่ยอมตอบอะไรสักคำแล้วยังขยับตัวหนีเสียอีก ทำเป็นพวกสัตว์เล็กเวลาบาดเจ็บไปได้ หรือเขาควรต้องพาไปพบสัตวแพทย์มากกว่าหมอรักษาคน?
 
เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มไม่มีทีท่าจะให้ความร่วมมือแม้แต่น้อย และสามภพไม่สามารถถือผ้ากดแผลไว้ให้ขณะที่ต้องเป็นคนขับรถไปด้วยได้ กดดันด้วยสายตาแล้วไร้ผล ถึงด่าว่าหรือใช้วาจาเชือดเฉือนก็ทำอะไรคิมหันต์ไม่ได้(ต้องมีอะไรกวนอวัยวะเบื้องต่ำกลับมาให้ปรอทแตกแน่นอน) จะใช้กำลังบังคับก็เลือดไหลเอา ๆ อยู่นี่อีก สุดท้ายจึงเป็นเขาเองต้องยอมแพ้ ไม่รู้จะขุดหาวิธีอะไรมาต่อกร เกิดมาทั้งชีวิตยอมรับเลยว่าไม่เคยเจอเด็กที่ไหนดื้ออย่างนี้มาก่อน

ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก ก้มลงไปดึงถุงเท้าเปื้อนเลือดออกจากข้อเท้าอีกฝ่ายซึ่งชุ่มเสียจนเลอะเต็มมือเขาไปด้วยก่อนจะโยนออกไปก่อน เห็นแล้วก็หวั่นใจอยู่ลึก ๆ แม้ไม่อยากยอมรับเอาเสียเลย ปากแผลที่เอาผ้ากดอยู่นั้นใช่ว่าฉีกขาดใหญ่โตแต่เลือดกลับซึมไม่ยอมหยุดสักที

“นิ่งหน่อยได้ไหม!?” เขาส่งเสียงดุเมื่อคนตรงหน้าเริ่มยุกยิกอีกแล้วตอนที่เขาพยายามเอาผ้าผูกรอบหัวเข่าหวังจะกดห้ามเลือดไว้บ้าง (นั่นมันผ้าเช็ดหน้าเชียวนะให้ตายเถอะ!) “ให้จับไว้เองก็ดื้อด้านอยู่นั่น”

ชายหนุ่มก้มหน้าก้มตาผูกผ้าจนเรียบร้อย ลุกขึ้นลูบศีรษะอีกฝ่ายแปะ ๆ อย่างลืมตัว นึกขึ้นได้จึงรีบชักมือกลับ ไม่รู้จะไปแตะหรือแสดงความเอ็นดูอะไรนักหนาเกินจำเป็น บางทีอาจเป็นเพราะเขากำลังรู้สึกผิดอยู่ลึก ๆ ก็เป็นได้ ก้มลงไปดูเห็นรอยแดงเป็นคราบจางบนเส้นผมคิมหันต์ กลายเป็นว่าเขาเอาเลือดไปป้ายหัวอีกฝ่ายเล่นเสียอย่างนั้น

สามภพส่ายหน้าหงุดหงิดใจ ปิดประตูรถดังปังแล้วเดินอ้อมขึ้นมานั่งประจำที่คนขับ คาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จจึงหันไปตรวจสอบความเรียบร้อยของไอ้ตัวแสบอีกครั้ง และเขาให้เวลาทายสักสามวินาทีว่าคิมหันต์ทำอะไร..



หนึ่ง..



สอง..



สาม..




ปิ๊งป่อง! (ถ้าเผื่อจะมีคนทายถูก)


ไอ้เด็กแสบนั่นแกะผ้าเช็ดหน้าที่เขาบรรจงผูกออกแล้วโยนทิ้งต่อหน้าต่อตาเจ้าของเลยทีเดียว


“คิม!”


เด็กหนุ่มหันมายักคิ้วใส่แม้ดวงหน้าจะเริ่มซีดเซียว ริมฝีปากแห้งผากกระตุกรอยยิ้มเหยียดเห็นแล้วน่าดึงให้ปากฉีก ยังคงประหยัดคำพูดคำจาอย่างที่เป็นมาตลอดตั้งแต่เขาหิ้วตัวแยกจากปิ่นหยกออกมา และเขาได้รู้อีกอย่างว่าคิมหันต์ตอนไม่พูดอะไรสักคำกลับทำตัวน่าหงุดหงิดได้เก่งกาจเสียยิ่งกว่าตอนส่งเสียงเจื้อยแจ้วกวนประสาทปาว ๆ เสียอีก

สามภพยกมือขึ้นนวดขมับ ทำไมช่างเป็นมนุษย์ที่เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ในการยั่วโมโหได้ขนาดนี้

“อยากโดนอีกหรือ!?”

“อย่ามาขู่ผมเลย รู้อยู่ว่าได้ผลที่ไหนกัน”

นั่นเป็นประโยคยาวที่สุดของคิมหันต์ตั้งแต่พวกเขาพากันเดินมาถึงรถเลยทีเดียว

“ไอ้เด็กกวนตีน!”

“ผมรู้ตัวว่ากวนตีน และบอกตัวเองเสมอว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นจากนิสัยแบบนั้นก็จะไม่โทษคนอื่น” เด็กหนุ่มจ้องเขาตาไม่กะพริบ สายตาไม่เชิงเกลียดชังแต่อารมณ์ซึ่งฉายอยู่ในนั้นไม่ใช่แสดงความพอใจอยู่แน่นอน พอเริ่มพูดออกมาได้ก็เหมือนที่เก็บกลั้นไว้พากันหลุดปากออกมายกใหญ่ “แต่พี่รู้ตัวเองหรือเปล่าว่าแม่งเถื่อน”

“.....”

“ผมเดาว่าไม่รู้”

เขาอาจจะไม่รู้จริง ๆ และไม่รู้ด้วยว่าจะรับมืออย่างไรกับคนตรงหน้าดี

“เกลียดขี้หน้าแล้วมาเจ๋ออะไรที่โรงเรียนคนอื่นวะ ถ้าเป็นเรื่องแก้แค้นไอ้เศษแก้วเมื่อกี้น่าจะโอเคไหม? หรือไม่พอผมยังมีให้พี่อีกยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่ไม่ใช่ตอนนี้ รอให้..”

คิมหันต์ยักไหล่ ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรต่อแต่แล้วก็กลับปิดปากสนิทเหมือนเดิม หันไปปลดล็อคที่ประตูรถตัวเองแล้วขยับตัวเงอะงะก้าวขาลงจากรถ ก้มลงหยิบรองเท้าผ้าใบและถุงเท้าชุ่มเลือดซึ่งวางกองอยู่บนพื้นเงียบ ๆ แล้วลงไปยืนเขย่งอยู่ด้านนอก

“จะไปไหน?”

“ไม่เกี่ยวกับพี่เปล่าวะ”

“พี่ไม่อนุญาต!”

เด็กหนุ่มหัวเราะในลำคอ รู้สึกหน้ามืดขึ้นมาจนยืนโงนเงนไปด้านหลังแต่ยังไม่วายทำปากดี “มีสิทธิอะไรมาอนุญาตหรือไม่อนุญาตผม”

“คิม!” สามภพตะโกนทั้งที่ยังไม่รู้ว่าควรพูดอะไรต่อ และถ้าเขาจะนับเสียบ้างว่าวัน ๆ ตัวเองเรียกชื่อนี้วันละกี่หนคงต้องตกใจมากทีเดียว

คิมหันต์ขมวดคิ้ว ถอยหลังออกมาจากตัวรถอีกก้าว แดดยามบ่ายแก่ร้อนจนเหงื่อซึมขึ้นมาตามไรผม ลำคอแห้งเป็นผงเหมือนกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีน้ำลายไปแล้ว เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่มีอะไรผ่านลงท้องสักอย่างแม้แต่น้ำเปล่าตั้งแต่ตอนสาย ออกแรงวิ่งตั้งมากมาย เสียทั้งเหงื่อทั้งเลือดแล้วยังมายืนตากแดดให้น้ำในร่างกายเหือดแห้งเล่นอย่างนี้ไม่ดีเลย จบจากตรงนี้เขาควรไปจัดการกับแผลตัวเองให้เป็นเรื่องเป็นราวได้แล้ว

“ส่วนเรื่องโยนกระเป๋าตังค์พี่ไป" เขาผ่อนลมหายใจยาว ๆ ตั้งสติให้พูดเฉพาะสิ่งที่ควรพูดตอนนี้ "เรื่องปล่อยยางรถ ขังห้องน้ำ หรืออะไรที่แกล้งไว้ครั้งก่อน ๆ...” 

เด็กหนุ่มกะเผลกออกห่างอีกนิดหน่อยพอให้มีที่ว่างเผื่อไว้สำหรับผลักประตูปิด สบตากับอีกฝ่ายนิ่งงัน ทิ้งช่วงเวลาให้ความเงียบอยู่อีกหนึ่งอึดใจ



ก่อนจะยกมือขึ้นไหว้คนในรถซึ่งนั่งทำตัวไม่ถูกอยู่อย่างนั้น




“ผมขอโทษ”




“....”



ตรงไปตรงมา..และชัดถ้อยชัดคำ


สามภพรู้สึกเหมือนที่ผ่านมาเขาเป็นคนบ้าอยู่ฝ่ายเดียวไปเลย


“..คิมหันต์”  ชายหนุ่มกระซิบเสียงเบาหวิว เบาเสียจนแม้แต่เจ้าของชื่อก็ไม่ได้ยิน ให้คำตอบตัวเองไม่ได้ว่าควรทำอะไรหลังจากนี้ กระนั้นรู้ตัวอีกทีเขาก็ปลดเข็มขัดนิรภัย เปิดประตูรถฝั่งตัวเองออกแล้วถลาออกมานอกตัวรถขณะที่คิมหันต์ยังพูดต่อโดยไม่ละสายตาจากเขาแม้แต่น้อย

“แต่ผมยังยืนยันเหมือนเดิม เรื่องไอ้ปิ่น” เด็กหนุ่มลดมือลงจากที่ประนมไว้ ขยับตัวถอยหลังไปอีกเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายคล้ายจะเดินอ้อมมาหา จับจ้องทุกอิริยาบถของชายหนุ่มด้วยสายตาแน่วแน่ ไม่ใช่เพียงแต่อยากท้าทายเอาสนุกเหมือนที่ผ่านมา “ถ้าพี่ทำอะไรไม่ดีกับมัน..”

สามภพเลิกคิ้ว พยายามทำความเข้าใจ

“พี่จะรู้ว่าผมร้ายกว่านี้ได้อีกเยอะ”

ปิ่นหยก..? ว่ากันตามตรงเขาลืมนึกถึงไปแล้วด้วยซ้ำ ซึ่งความจริงนั้นไม่ควรเลย เพราะตั้งแต่แรกเรื่องราวก็เริ่มต้นเพราะเด็กคนที่ว่าและน้องชายของอันนาแท้ ๆ 

แต่ตอนนี้ความหงุดหงิดไม่รู้ต้นกำเนิดแน่ชัดเริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้งตอนที่ได้ยินอีกฝ่ายเอาแต่ห่วงคนอื่นทั้งที่สภาพตัวเองก็ใช่ว่าจะดีนัก เขาเกือบเดินอ้อมไปถึงตัวคิมหันต์แล้ว ตอนที่เด็กหนุ่มผลักประตูซึ่งเปิดค้างไให้ปิดลงแล้วหันหลังให้เขา สวมรองเท้าผ้าใบข้างซ้ายแบบเหยียบส้นไว้หลวม ๆ ก่อนจะลากขาออกจากตรงนั้น

“สภาพอย่างนั้นจะไปไหน!?”

“เสือก”

“ปากหมา!” ชายหนุ่มสวนกลับทันควัน สาวเท้าไม่กี่ครั้งก็ตามทันจนคว้าแขนเด็กหนุ่มไว้ได้ ออกแรงอีกเพียงนิดเดียวร่างโปร่งนั้นก็เซเข้ามาหา “ขอโทษแต่พี่บอกหรือยังว่าให้อภัยแล้ว?”

คิมหันต์มุ่นคิ้วใส่คนข้างกาย ท่าทางหงุดหงิดเต็มแก่แม้ในขณะที่หน้ามืดแทบยืนไม่อยู่ “นั่นมันเป็นเรื่องของพี่ ไม่ใช่หน้าที่ผมจะต้องมารอพี่หายโกร—”

ทว่าพูดไม่ทันจบภาพตรงหน้าก็พร่าเลือนจนดำมืดไปวูบใหญ่ รู้ตัวอีกทีก็ไม่สามารถพยุงน้ำหนักตัวเองไว้บนขาทั้งสองข้างได้แล้วทั้งที่ยังมีสติรับรู้เหตุการณ์ดีอยู่


“แต่เป็นหน้าที่พี่ต้องพาเราไปโรงพยาบาล”


คิมหันต์ไม่มั่นใจนักว่าเขาได้พูดอะไรออกไปหรือเปล่า ความทรงจำช่วงนั้นดูขาดหายพิกล ที่แน่ใจและจำได้ว่าเกิดขึ้นจริง มีเพียงการที่เขารู้สึกว่าขาทั้งสองของตัวเองลอยขึ้นเหนือจากพื้น เข่าซ้ายไร้ความรู้สึกเจ็บเหลืออยู่้อีกแล้ว อะไรบางอย่างโอบรัดแน่นอยู่รอบไหล่ อุ่นจนรู้สึกอยากซุกอยู่อย่างนั้นอีกนาน ๆ

“คิมหันต์..อย่าเพิ่งหลับ!”

เขาก็ไม่ได้อยากหลับหรอก..ให้ตาย! นี่ก็ลืมตาพยายามเพ่งมองอยู่..อย่างน้อยเขาก็เชื่อว่าอย่างนั้น ทว่ากลับมองไม่เห็นสิ่งใดสักอย่าง


“เป็นอะไรไปพี่ไม่ให้อภัยหรอกนะไอ้ตี๋เกรียน!”



อยากสวนกลับไปเป็นบ้าว่าเขาไม่ใช่ไอ้ตี๋เกรียน อย่างน้อยเรียกกิมจิเกรียนก็ยังดี




แต่ร่างกายปฏิเสธจะเชื่อฟังกันเสียแล้วนี่สิ





............................................






.........................






.






.






.






.




.





“แค่เป็นลมน่ะค่ะ”

หญิงสาวร่างโปร่งในกาวน์สั้นสีขาวหันมาแจ้งให้เขาทราบหลังจากก้ม ๆ เงย ๆ ตรวจร่างกายคิมหันต์ได้ครู่ใหญ่ และตอนที่พยาบาลสาวอีกคนเจาะเลือดจากปลายนิ้วเด็กหนุ่มหยดลงบนแผ่นตรวจซึ่งเสียบอยู่กับเครื่องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ในมือก่อนจะหันไปรายงานผลให้เจ้าหล่อนฟัง คนไข้ก็ตื่นขึ้นมาทำหน้าเหวอกับเพดานสีขาวของห้องฉุกเฉินเรียบร้อยแล้ว

“สัญญาณชีพและผลตรวจร่างกายปกติดี ระดับน้ำตาลในเลือดก็ดี ความเข้มข้นเลือดปกติ” เธอหันมายืนยันอีกครั้งพร้อมรอยยิ้ม “เลือดที่แผลหยุดไหลแล้ว ประวัตินอกจากบาดแผล ก็มีเรื่องตากแดด เสียเหงื่อและเกลือแร่ ยังไม่ได้ทานอะไรด้วยใช่ไหมคะ?”

สามภพพยักหน้า มองดูหญิงสาวบันทึกข้อมูลลงไปในแฟ้มประวัติ คิดดูดี ๆ แล้ว ทั้งเสียเหงื่อ เสียเกลือแร่หรือเสียเลือดอะไรนั่นเกี่ยวของกับเขาทั้งหมดอย่างไม่ต้องสงสัย

“เดี๋ยวให้ไปเย็บแผลก่อน คนไข้ตอนเด็กได้รับวัคซีนครบไหมคะ?”

ชายหนุ่มชะงักไป เหลือบมองเด็กหนุ่มที่ลุกขึ้นมานั่งงง ๆ คิมหันต์ได้วัคซีนตอนเด็กครบหรือเปล่าเขาจะไปรู้ได้อย่างไร

“เอ่อ..เป็นอะไรกับคนไข้นะคะ?”

“เป็น...”

ปัญหาที่สอง..เป็นอะไรดี เขายังจ้องคนที่กำลังถูกนำตัวไปยังเตียงเตรียมจะเย็บแผล  เห็นลุกขึ้นมานั่งได้ก็ให้โล่งใจอย่างน่าประหลาด ตอนเด็กนั่นหลับไม่รู้เรื่องเขาผุดลุกผุดนั่งอยู่ตั้งไม่รู้กี่เที่ยว มันน่าโมโหจริง ๆ ที่นอกจากจะเกรียนขนาดนี้แล้วยังทำให้ต้องเป็น....ห่วง.....อีก...?

แล้วทีนี้จะเป็นอะไรดี?

“เป็นพี่ชายครับ”

ตัดสินใจตอบส่ง ๆ ก่อนแล้วไปรับยาและจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย วัคซีนตอนเด็กคงครบมั้ง ดูจากลักษณะทางบ้านที่น่าจะดูแลกันมาดี เป็นลูกชายคนเดียวแถมยังเป็นคนเล็กอีก คิดแล้วเขาแทบไม่รู้เรื่องราวก่อนพบกันเกี่ยวกับคิมหันต์เลย รู้แต่เด็กนั่นกวนตีนมากเท่านั้นเอง

อ้อ..วันนี้รู้เพิ่มอีกอย่างด้วยว่าดื้อมาก

ก่อนหน้านี้ก็พูดท้าทายเหมือนเคยโดนกระทืบมาแล้ว ซึ่งนิสัยเช่นนั้นแม้จะเป็นเรื่องจริงสามภพก็ไม่ได้แปลกใจนัก ไอ้อาการเป็นห่วงเป็นใยเพื่อนรักชื่อปิ่นหยกเสียออกหน้าออกตานั่นอีก ทั้งสองคนสนิทกันมาแบบไหนเป็นเรื่องเกินกว่าเขาจะรู้ แต่คอยกางปีกปกป้องอยู่ตลอดเวลาอย่างที่อีกฝ่ายกำลังทำอยู่ดูไม่ใช่ความสัมพันธ์ในระดับธรรมดาเอาเสียเลย ช่างเป็นเด็กที่มีแต่อะไรน่าสงสัยและชวนหงุดหงิดจริง ๆ

ชายหนุ่มนั่งรอหน้าห้องยา ปล่อยตัวเองความคิดตัวเองลอยไปถึงเหตุการณ์ที่ผ่านโดยไม่ทันได้รั้งเอาไว้


ที่ทำเขาประหลาดใจมากคงเป็นตอนคิมหันต์ยกมือไหว้แล้วเอ่ยคำขอโทษนั่นแหละ


ดูจากนิสัยชอบเอาชนะแล้ว นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาคาดว่าจะได้ยินจากปากอีกฝ่าย แต่เจ้าตัวกลับพูดมันออกมาโดยปราศจากร่องรอยของอาการเสแสร้งแม้สักนิด ไม่เหมือนทุกครั้งที่ต่อให้แกล้งทำใสซื่อหรือใช้คำพูดน่าฟังอย่างไรก็จะมีอาการหรือน้ำเสียงบางอย่างซึ่งบอกให้รู้ว่าเด็กหนุ่มกำลัง ‘เล่น’  อยู่เสมอ


สามภพฟุ้งซ่านตั้งแต่ออกจากห้องฉุกเฉินจนจัดการเรื่องรับยาเสร็จกลับมานั่งรอที่เก้าอี้สำหรับญาติก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะสงบจิตสงบใจได้อย่างที่ควรเป็น

มือใหญ่ยกขึ้นเสยผม มืออีกข้างกุมอยู่ที่อกเสื้อตัวเองแน่น ตอนอีกฝ่ายหมดสติไปหัวใจเขาร่วงลงไปอยู่ตาตุ่ม ขนาดอุ้มขึ้นมากอดไว้ทั้งตัวยังไม่ดิ้นรนหรือแม้แต่จะรู้ตัวสักนิด คิมหันต์ไม่ได้ตัวเล็กมาก แต่พอเทียบกับเขากลับแทบจมหายไปในอกได้อยู่แล้ว เห็นอย่างนี้จึงทำให้รู้ว่าตัวเองทำเกินไปจริง ๆ  ยิ่งอีกฝ่ายขอโทษจริงจังถึงขั้นยกมือไหว้เขายิ่งรู้สึกผิดขึ้นมาแบบเป็นภาคบังคับเลยทีเดียว

“ไอ้เด็กเกรียนเอ๊ย”

ชายหนุ่มพึมพำกับฝ่ามือ เสื้อนักศึกษายับย่นไปหมดเพราะมืออีกข้างก็ยังขยุ้มมันอยู่อย่างนั้น สัมผัสร้อนผ่าวจากอุณหภูมิร่างกายยังรู้สึกได้ที่แผ่นอกเขาอยู่เลย และถึงตอนนี้เขาเริ่มกลัวตัวเองขึ้นมาแล้ว

ตอนอุ้มไอ้เปี๊ยกนั่นขึ้นมา หัวใจเขาเต้นแรงเหมือนตอนที่ลิ้นของคิมหันต์พลาดมาแตะโดนปากเขาไม่มีผิด

“...เย็นไว้สามภพ”

เขากระซิบบอกตัวเอง ตั้งหน้าตั้งตาสงบสติอารมณ์แต่ดูคล้ายจะกลายเป็นเถียงกับตัวเองในหัวเสียมากกว่า จะอะไรนักหนากับแค่เด็กมัธยม เขาแค่ไม่เคยเจอเด็กที่ไหนมาปั่นหัวถึงเพียงนี้มาก่อนเลยไขว้เขวไปนิดหน่อย ไอ้อาการหัวใจเขย่าซี่โครงไม่ควรเกิดขึ้นอีกหากเขาตั้งสติได้ดีพอ ต่อให้กอดหรืออะไรมากกว่านั้นอย่างไรก็แค่เด็กผู้ชาย

รู้สึกอะไรที่ไหนกัน ถ้าโผล่มาตรงนี้จะกอดให้ดูเลยก็ยังได้

เสียงหนึ่งในหัวร้องท้าขึ้นมาว่าอย่างนั้น

“พี่เป็นคนพาผมมาส่งหรือ?”

สามภพแทบสะดุ้ง เมื่อคนที่กำลังวนเวียนอยู่ในความคิดวิตกจริตของเขาอยู่ ๆ ก็มาโผล่จากทางด้านหลังแบบไม่ทันให้ตั้งตัว เขาหันไปมอง ทำหน้าเคร่งขรึมใส่ก่อนจะกวาดสายตาไปยังหัวเข่าข้างซ้ายที่มีผ้าก็อซพันไว้แล้วกลับขึ้นมามองใบหน้าเด็กหนุ่มอีกครั้ง คราวนี้เห็นมีสีเลือดบนแก้มบ้างก็ค่อยโล่งใจ....


โล่งใจบ้าสิ...เขาไม่ได้คิดอะไรกับเด็กนี่เสียหน่อย!


“ถ้าคิดจะเอาคำขอบคุณ ผมคงต้องทำให้พี่ผิดหวัง” คิมหันต์คนเดิมกลับมาแล้ว พร้อมกับอาการยักคิ้วหลิ่วตาน่าเตะ มันน่าปล่อยให้นอนเป็นลมตากแดดอยู่ที่เดิมนักโดยเฉพาะตอนได้ยินอะไรตามมาจากปากเด็กหนุ่ม “ยุ่งไม่เข้าเรื่องเอง”


ถ้าโผล่มาตรงนี้จะกอดให้ดูเลยก็ยังได้


ชายหนุ่มพิจารณาอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้า นี่มันเด็กผู้ชายแบบโคตรจะเด็กผู้ชาย แถมยังปากมอมระยะสุดท้ายอีกต่างหาก ไม่มีอะไรน่าดึงดูดแม้แต่น้อย ใครจะไปกอดลงวะ!?


“หมดธุระแล้ว ผมกลับละ”

“เดี๋ยวก่อน!”

สิ้นสุดถ้อยคำนั้น ก้มลงดูก็พบว่าเขาคว้าข้อมือคิมหันต์เอาไว้ในมือตัวเองเรียบร้อยแล้ว

บ้าฉิบ!

เด็กหนุ่มจ้องเขาอย่างหวาดระแวงสลับกับมองข้อมือที่ถูกกุมไว้มั่น พยายามแกะมันออกมาขณะที่ปากก็พูดไปด้วย “มีอะไรวะ!?”

“เอ้อ...” สามภพรีบปล่อยมือปุบปับเหมือนกับโดนของร้อน นี่ชักแย่แล้วจริง ๆ “ยา..เอายากลับไปกินด้วย” เขาว่าพลางเอาถุงพลาสติกสีขาวมีตราสัญลักษณ์ของโรงพยาบาลยัดใส่มืออีกฝ่าย

คิมหันต์รับมันไว้พร้อมกับพยักหน้าขอไปที หันหลังเดินเขย่งห่างออกไป


และสามภพเดินตาม


คิมหันต์เดินไปได้อีกเพียงนิดเดียวก็รู้สึกได้ว่ามีบุคคลไม่ได้รับเชิญเดินตามต้อย ๆ


"......."


เด็กหนุ่มชะงักฝีเท้าลงฉับพลันเพียงแค่นั้น


และสามภพหยุดเดินเช่นกัน


ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนนั้นราวเมตรกว่าตอนที่เด็กหนุ่มหันมามองแล้วทำหน้ายุ่งใส่ พ่นลมหายใจฮึดฮัดแล้วหันหลังเพื่อจะเดินต่ออีกครั้งพร้อมกับที่สามภพตะโกนด้วยคำพูดซึ่งไม่เข้ากับสถานการณ์เอาเสียเลยว่า “วิธีกินยาอยู่ที่หน้าซอง!”

คิมหันต์พยักหน้าท่าทางเหมือนเพิ่งกลืนมะนาวลงคอไปทั้งลูกโดยปฏิเสธจะหันมามอง นึกสงสัยว่าระหว่างนั่งรอเขาอยู่ตรงนั้นสามภพโดนจับฉีดยาอะไรไปหรือเปล่าจึงได้ดูเพี้ยนพิกล


แต่เดี๋ยวสิ......รอ.....? คงไม่ใช่ว่า..


เด็กหนุ่มเดินไปได้ถึงมุมตึกก็หยุดเดินอีกครั้ง หันขวับกลับไปด้านหลังกะทันหัน และพบว่าเป็นจริงดังคาด


สามภพเดินตามมา และตอนนี้ก็กำลังหยุดเดินเหมือนที่เขาหยุดอีกแล้ว


“พี่ตามผมทำไมวะ!”


“เปล่านี่” ชายหนุ่มปฏิเสธ ยกมือขึ้นกอดอก คิ้วขมวดแทบเป็นปม ใครตาม..? เขาจะไปตามเด็กนี่เพื่ออะไรกัน

คิมหันต์ทำหน้าไม่เชื่อสุดชีวิตเท่าที่กล้ามเนื้อบนใบหน้ามนุษย์จะแสดงออกมาได้ และสามภพเพียงแต่ยักไหล่เบา ๆ 

เขาแค่อยากพิสูจน์บางอย่างซึ่งยังคาใจอยู่เท่านั้นเอง

"แบบ..สงสัยอะไรนิดหน่อย"


ทำไมตอนเขากอดไอ้ตี๋หัวทองนี่แล้วถึงใจเต้นแรงนัก


ชายหนุ่มครุ่นคิดมาตลอดทางที่เดินตามมา (โอเค...ตามก็ตามวะ!) เขาคาดเดากับตัวเองไว้ว่าอาจเป็นเพราะตอนนั้นสถานการณ์กำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน เมื่อทะเลาะกันอยู่ดี ๆ ไอ้ตัวแสบก็วูบหมดสติไป เลยอาจตื่นตระหนกบ้างแถมยังต้องใช้แรงอุ้มขึ้นมาอีก กล้ามเนื้อหัวใจจึงขยันทำงานกันโครมครามปานนั้น

และถ้าสมมติฐานที่ว่าเป็นความจริง หากเขากอดคิมหันต์อีกครั้งตอนนี้..ในยามที่ไม่มีเรื่องน่าระทึกใจอะไรเกิดขึ้น มันก็ไม่ควรมีภาวะใจเต้นระรัวเช่นเดิมอีกจริงไหม? แล้วทีนี้จะได้กลับไปเกลียดขี้หน้าเด็กนั่นต่ออย่างสบายใจเสียที

“คิม!” สามภพร้องเรียก คิดจะกวักมือแต่ก็นึกได้ว่าคิมหันต์คงไม่เดินกลับมาแน่นอนจึงเป็นฝ่ายก้าวเข้าไปหาเอง

เจ้าของชื่อยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม บรรยากาศรอบตัวเด็กหนุ่มเป็นส่วนผสมระหว่างความหวาดแระแวงและอยากรู้อยากเห็น อยากหนีก็อยาก แต่ยังสงสัยอยู่เหมือนกันว่าสามภพมีปัญหาอะไรอีกนักหนาจึงได้ทำตัวประหลาดเช่นนี้ สุดท้ายอย่างหลังก็ชนะเพราะคิมหันต์ไม่ได้ขยับหนีไปไหนขณะที่ชายหนุ่มเดินตรงเข้ามาประชิดตัว


“มีอะไ—!”



ก่อนวงแขนแกร่งจะรวบทั้งร่างเขาไว้ในอ้อมกอด



“เฮ่ย!!”


“ชู่วว!”


สามภพส่งเสียงดุ ยิ่งออกแรงรัดขึ้นอีกจนอีกฝ่ายตัวลอยตามมาขณะที่ชายหนุ่มหมุนเปลี่ยนทิศทางให้พวกเขาทั้งสองคนผลุบหายเข้าไประหว่างซอกตึกเผื่อว่าจะมีใครอยู่แถวนี้ เขายังไม่อยากบังเอิญเจอคนรู้จักแล้วถูกเอาไปนินทาว่าเป็นพวกนิยมไม้ป่าเดียวกัน


“พี่ทำเชี่ยอะไรวะ!?”


คิมหันต์ยังโวยวายอย่างอื่นต่อเสียงอู้อี้ แต่ไม่ได้ดังออกมามากนักเพราะมือเขาโอบอยู่ที่หัวกลม ๆ สีทองของอีกฝ่ายกดลงมาจนใบหน้าฝังอยู่กับอกกว้าง แขนอีกสองข้างถูกรวบไว้ด้วยแขนข้างเดียวของเขาอย่างไม่ต้องใช้ความพยายามมากมาย ขาไอ้ตัวยุ่งเตะไปมาได้ไม่เต็มที่เพราะมีแผลที่ป่านนี้ยาชาคงเริ่มหมดฤทธิ์แล้ว


“นิ่ง ๆ แป๊บสิวะ! เด็กเวรนี่” ชายหนุ่มกระซิบดุ ก้มลงเอาคางวางไว้กลางกระหม่อมคนในอ้อมแขนกันไว้อีกทางจะได้เลิกยุกยิก ขอเวลาเขาฟังเสียงก้อนเนื้อในอกอีกแค่ครู่เดียว จะได้สบายใจว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเกี่ยวกับรสนิยมทางเพศของตัวเองจริง ๆ “บอกให้นิ่ง ๆ แล้วก็หยุดโวยวายซะทีไอ้เบื๊อก! เดี๋ยวก็ปล่อยแล้วน่ะ!”


สามภพสูดลมหายใจเข้าออกเชื่องช้า คืนนี้กลับไปจะได้หลับเต็มตา จบเรื่องจบราวเสียที



แต่ให้ตายเถอะ...




ทำไมเสียงหัวใจเขาถึงดังกว่าเสียงประท้วงอู้อี้ของไอ้เด็กหัวทองนี่ไปได้ล่ะ!?





- หมดยกที่ 16 -



=============================


ตบตีพี่ภพด้วยความขวยเขิน เขียนเองเขินเอง สับสนอะไรนักหนาคะเฮียยยยยย!!!
เดี๋ยวคิม ๆ อยู่นั่นแหละ =3=

ตอนนี้ไม่มีของแถมอีกแล้ว ยังไม่ค่อยว่างวาดเลยค่ะฮืออ ๆ มีแต่รูปอะไรก๊อกแก๊กที่ fb แต่ไม่ค่อยสื่อเท่าไหร่เลยไม่ได้เอามาลง ไว้รอตอนมีรูปก่อนนะคะ :D

พบกันตอนหน้า ขอบคุณคนอ่านที่น่ารักทุกคนค่ะ รักมากมายแงงง *กอดดดดด*  :กอด1: :L2: :L1: :pig4:

ปล.หลังจากให้จิ้นเองไปสองตอน มาเฉลยจากเฮียว่าลิ้นน้องครีมโดนปากคุณพี่นะคะ
//เล่นกับคิม คิมเลียปาก (ห๊ะ!?) << แต่ก็ยังไม่ใช่จูบน้าาาา 5555
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-10-2013 01:29:41 โดย RAINYDAY »

ออฟไลน์ YOSHIKUNI RUN

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
     ^
     ^
     ^
     ^
     ^
     ^
           :z13:
  จิ้ม จึกๆ แล้วค่อยไปอ่าน

ออฟไลน์ hobazaki

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
อิ__อิ

เสร็จแน่สามภพเอ๋ย ใจเจ้ากรรมเล่นตลกเข้าให้แล้ว

ปากกก็ว่าน้องคิมปากหมา กวนอย่างนั้นอย่างนี้

แล้วเป็นไง เจอเด็กมากวนหัวใจ ไปไม่เป็นเบย อิอิ  :impress2:

ออฟไลน์ kinjikung

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2940
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-8
หลงรักไอ้เด็กเกรียนแล้วหล่ะซิ พี่สามภพ หุหุ

PoofuGirl

  • บุคคลทั่วไป
น้องครีมดื้อมากกกกกกกก !!  :m16:
น่าจับตีก้นจริง ๆ เลยค่ะ เจ็บแล้วไม่เจียมเนี่ย   :angry2:
ใครสั่งใครสอน ก็ลูกคนเล็ก น้องนุชคนสุดท้องสินะ
ดื้อ กาก และเกรียน แต่ก็น่ารักกกกกก

พอจะจิ้นออกว่าพี่ภพหัวใจตกวูบตอนเห็นเลือดซึม
แบบอภิมหากาฬแล้วเจ้าตัวดีก็ยังเกรียนไม่ยอมกดแผล
เก่งตลอด ! เลือดไหลอาบซะขนาดนั้น เห็นแล้วอยากเข้าไปโอ๋
น้องคงเจ็บ.....  :sad4: แต่ดื้อที่สุด ยิ่งกว่าปิ่นหยกอีก

อยากขำพี่ภพ พิสูจน์กับแบบนี้เลยเหรอ  o22
ว่าก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจมันเต้นตุบตับเพราะน้องครีมหรือ
สถานการณ์พาไปกันแน่ ทีนี้ถ้ารู้ใจตัวเองแล้วจะรุกน้องครีม
หรือว่าจะรอให้คนอื่นมาจีบตัดหน้าดี เพราะว่าต้องรักษาหน้าของตัวเองด้วย
ทำตัวดุเป็นหมาบ้าฟัดกับน้องมาตั้งหลายตอน

ตอนจบก็ตกมาตายดังแอ่ก ! หลงรักเจ้าเด็กตี๋หัวทองจอมเกรียน
เด็กผู้ชายที่เป็นเด็กผู้ชายตัวเองบอกเองว่าไม่น่าดึงดูด
แต่เห็นมาวิ่งตามไปรังควานอยู่ทุกที่ตามมาโรงเรียนก็อีก
ทุ่มไปหนึ่งหมื่นถ้วน หวังว่าตอนหน้าจะมีอะไรหวาน ๆ
มาให้ยิ้มกว้าง ๆ นะคะ ก็อีกตาพี่ภพน่ะความรู้สึกช้า! รู้ตัวแล้วนี่นา
แต่น้องครีมช้ากว่า ?? หรือน้องไม่ได้คิดอะไร 555+ เกรียนไปวัน ๆ

คราวนี้หวังว่า 24 ชม. ในราคาหนึ่งหมื่นบาท พี่ภพจะเร่งทำคะแนน
ให้คนอ่านยิ้มแก้มปรินะคะ  o13

สามภพสู้ตาย !!  :mc4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด