ตอนเห็นว่าอสูรกาย คิดไปถึงพวกตัวร้าย หรือแวมไพร์ค่ะ 5555
เค้าเรียกบุพเพจริงๆค่ะ แต่สบตา ก็ต้องใจ รักกันแบบไม่ต้องเอ่ยปาก
เป็นความรักต่างเผ่าพันธ์ุที่มั่นคง รักจริง ยืนยาวมาก ไม่ได้สนใจว่าจะเป็นอะไร
โชคดีที่แปลงกายเป็นคนได้
วิรัลเป็นเด็กน้อยมากเลยค่ะ คุณหนูโดยแท้ มีความน่ารัก ฉลาดในเวลาที่ควร
ธามให้อภัยได้ ดีแล้วค่ะ จะได้ไม่ต้องจมความแค้นนะ
ชาครชัดเจนมาก ตกหลุมพิชญ์หนักมาก พิชญ์ปากแข็ง แต่ดีที่รู้ตัวไวและยอมรับใจตัวเอง
ออกแนวสงสารเวทิตค่ะ อุครรักจริงแต่ก็ยังโหด แต่สุดท้ายต้องยอมอ่อนเพื่อความรักอะเนาะ ลงเอยด้วยดี
สุดท้ายก็กลับมาแบบเต็มใจ
พิภพน่าสงสาร สับสน จะรักก็รักได้ไม่เต็มที่ แต่คิดว่าพ่อรู้นะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
