เย็นวันนั้น ลมฝนโชยมาอย่างแรง โกสินทร์มองลอดออกไปข้างนอกหน้าต่าง เมฆดำๆตั้งเค้ามาจากด้านหนึ่งของภูเขา และแล้ว
เมฆดำที่ว่านั้นก็กลั่นตัวกลายเป็นหยดน้ำตกลงมาอย่างแรง โกสินทร์พยายามเอื้อมมือลอดออกไปจากลูกรงเพื่อปิดหน้าต่าง เมื่อ
ปิดเสร็จแล้วเขาจึงมานั่งอยู่บนเตียงเงียบๆคนเดียว พลางคิดไปว่า เมื่อสมัยเขาเด็กๆนั้นเคยมีเจ้านายของพ่อมาเยี่ยมมาแวะหาพ่อ
เขาที่บ้านเขาบ่อยๆ พร้อมกับเขาขนมอร่อยๆมาให้เขากับพี่ชายได้กินกัน เจ้านายของพ่อนั้นชอบแทนตัวเองว่า “ลุง” ลุงคนนั้นได้
พาลูกชายคนหนึ่งมาเล่นด้วย ชื่ออะไรเขาจำไม่ได้เสียแล้ว แต่พี่ชายคนนั้นใจดีเหลือเกิน ใจดีมาก ตามใจเขาทุกอย่าง แต่แล้ว
โกสินทร์ก็ต้องหยุดการคิดแต่เพียงเท่านั้น เพราะเสียงเปิดประตูดังโครม พร้อมกับการปรากฏตัวของศักดิ์นรินทร์ มันมาอีกแล้ว!
“เอ้า! ดูสิว่าเย็นนี้ฉันมีอะไรมากฝากแก หลังจากที่เมื่อเช้าฉันคาบข่าวดีมาบอก” จู่ๆศักดิ์นรินทร์ก็โยนตุ๊กตาญี่ปุ่นซึ่งเป็นรูป
ซามูไรลงบนเตียง ข้างกับตัวเด็กหนุ่ม โกสินทร์จำได้ทันทีว่ามันคือตุ๊กตาที่เขาซื้อให้ป๊าในวันเกิด และป๊าของเขาก็เอามันไปวาง
ไว้ที่โต๊ะทำงานภายในบริษัท โกสินทร์หยิบมันขึ้นมาดูอย่างใจเย็น ที่ตัวตุ๊กตานั้นปรากฏคราบเลือดที่ดูยังไงก็ดูเหมือนเพิ่งเกิดขึ้น
มา
“คุณ คุณทำอะไร คุณทำอะไรกับป๊าผม” โกสินทร์แผดเสียงอีกรอบ
“ฮึ ก็ไม่ได้ทำอะไรไอ้แก่นั่นมันมากหรอก ฉันก็แค่………………”ศักดิ์นรินทร์เว้นวรรคช่วง
“ก็แค่ แค่อะไร”
“ฉันก็แค่เอาเลือดมันหัวมันออกเล็กๆ น้อยๆก็เท่านั้นเอง จริงๆฉันว่าจะเอาปืนยิงมันให้ตาย แต่มีคนเคาะประตูมาขอพบมันพอดี
ฉันก็เลยขู่มันให้เงียบๆพอดีว่าเจอตุ๊กตาตัวนี้มันสวยดี ก็เลยเอามาฝากแกหน่อยไง เผื่อแกจะชอบ ฮ่าๆๆๆๆ”
“แก ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้บ้า” โกสินทร์ลุกขึ้นชกหน้าศักดิ์นรินทร์ขึ้นหนึ่งที ศักดิ์นรินทร์ไม่หลบ หมัดเบาๆนั่นถึงแม้ว่ามันจะไม่เจ็บนัก
แต่ก็พอให้เขาได้กลิ่นคาวๆในปากก็เท่านั้นเอง หากแต่
“เพี๊ยะ!” เขาตบหน้าเด็กหนุ่มอย่างแรงจนเด็กหนุ่มหน้าหัน เด็กหนุ่มหน้าหันไปตามแรงพร้อมกับจับแก้มตัวเองที่ร้อนผ่าว ตั้งแต่
เกิดมาไม่เคยมีใครทำกับเขาแบบนี้มาก่อนเลย น้ำตาเริ่มคลอเบ้า แต่โกสินทร์ไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองโดยกระทำอยู่ฝ่ายเดียว
หรอก เขาฮึดสู้
“มาเลย คุณเข้ามาเลย ผมไม่กลัวหรอก เข้ามาเลย วันนี้ผมยอมตาย ยอมตาย! ให้เรื่องทุกอย่างมันจบมันสิ้นแค่นี้ แค่ที่ผม!”
โกสินทร์ลุกขึ้นแผดเสียงพร้องทำท่าป้องกันตัวเองอย่างสุดขีด ศักดิ์นรินทร์ยิ้มแบบไม่เกรงกลัว หนำซ้ำเขายังพ่อถ้อยคำที่หน้า
ขยะแขยงออกมาดูถูกโกสินทร์อีกต่างหาก
“แกมันจะแน่สักแค่ไหนว่ะ เหอะ ไอ้พวกขี้แพ้ หมาลอบกัด ถุ๊ย ยังไงมันก็พวกเลวกันทั้งตระกูลอยู่ดี”พูดไม่ทันขาดคำโกสินทร์ก็
กระโดดแตะร่างของศักดิ์นรินทร์ทันที เมื่อศักดิ์นรินทร์ไม่ทันตั้งตัวก็เกือบล้มจนเสียหลัง แต่เขายังประคองร่างกายไว้ได้อยู่
“ก็ได้ ในเมื่อมึงจะเอาจริง เดี๋ยวกูจัดให้” ศักดิ์นรินทร์เดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มร่างน้อยที่ตอนนี้เหมือนหมาจนตรอกที่พร้อมจับสู้แบบ
ไม่คิดชีวิต
“อย่าเข้ามานะ ไอ้คนชั่ว” โกสินทร์พยายามเหวี่ยงหวัดแบบไร้จุดหมายใส่ร่างใหญ่ที่เดินมา
“อุ๊ก” เสียงอุทานของโกสินทร์เกิดขึ้นทันทีเมื่อหมัดของศักดิ์นรินทร์เหวี่ยงเข้าไปในท้องน้อยของโกสินทร์อย่างแรง ร่างน้อยแทบ
จะล้มลงในบัดดล
“ฮึ เก่งนักเก่งหนารึไง แค่นี้ก็ร่วงไปแล้ว” ศักดิ์นรินทร์พูดพลางมองร่างน้อยๆที่นอนสลบไปเสียแล้ว เขาพินิจใบ
หน้าขาวนวลนั้นอย่างสมเพช ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่สนใจร่างน้อยๆนั่นอีกเลย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอขอบคุณทุกคนที่เขามาอ่าน มาแสดงความคิดเห็นนะครับ ผมดีใจมากมายเลยครับที่มีคนมาสนใจ นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของผมเลยครับ ยินดีนะครับ สนุกไม่สนุกยังไง มีข้อบกพร่องตกไหนต้องแกไข ก็แนะนำกันเข้ามาได้เลยนะครับ ยินดีมากๆๆครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
