ตอนที่ 16 รวมพลคนกระทืบเจ้านาย ณ บ้าน ที่มีเจ้าออร์ก้าเฝ้าอยู่ แต่ตอนนี้เป็นโรคซึมเศร้าซะแล้ว
“เฮ้ย ไอ้เจ้านาย มึงพอได้แล้ว” เลย์ รีบแย่งแก้วในมือของเพื่อน ที่ตอนนี้สภาพดูไม่ได้เลย มันเป็นอะไรของมัน
“ไม่ เอามา กูจะกิน”
“ไอ้เจ้านาย มึงเป็นอะไรของมึง ทุกทีไม่เคยกินขนาดนี้” บีท ขว้าแก้วที่มือเจ้านายอีกคน
“กู ไม่มีอะไร กูก็แค่คนเลว เอามา กูจะกิน”
“หึ หึ ก็จริงของมึงไอ้เลวเจ้านาย แต่มึงไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ” เจ้านาย ชะงักมองไอ้ซี อย่างตกใจมันรู้ได้อย่างไง
“อะไรวะไอ้ซี มึงหมายถึงใคร” โจ้ก หันไปหาซี ที่ยิ้มที่มุมให้เขา
“ก็ถามเจ้าตัวมันดิ เผื่อมันอยากระบายให้พวกมึงฟัง”
“ไอ้เจ้านาย!!!” โอ๊ย ไอ้เลย์ ไอ้โจ๊ก ไอ้บีท หูกูจะแตก
“คือ กู .....” ผมเลยเล่าสิ่งที่ทำเลวร้ายกับคิมไว้
“ผัวะ”
“โอ๊ย มึงตอยกูทำไมไอ้บีท”
“นี่มันอย่างน้อยไปนะ ที่มึงทำน้องเขา”
“ผัวะ กูด้วยคนวะ ”
“ไอ้เลย์ ”
“เจ้านายโทษทีนะ ผัวะ ” มึงจะขอโทษ แล้วตอยกูทำไมวะไอ้โจ๊ก
“ขอแจมด้วยคน ฮา ฮา ผัวะ” ไอ้ซี มันก็เอากับเขาด้วยผมละเซ็ง
“พวกมึง” เจ็บชะมัด
“ทำไม” พร้อมใจกันเลยนะไอ้พวกนี้
ในเวลาต่อมา
“มึง จะทำอย่างไง” ไอ้โจ๊ก ถามขึ้นเมื่อทุกคนเงียบกันไปนาน
“กูไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่รู้ กูรักคิม กูคิดกับรินแบบคนรักไม่ได้อีกแล้ว”
“เพล้ง” สายตาทุกคู่หันไปมองยังผู้มาใหม่ทั้งสาม
“ริน !”
“ที่พี่เจ้านาย พูดนะ จริงเหรอคะ”
“พ พี่”
“มึง ก็พูดไปซิไอ้เจ้านาย ว่ามึงทำอะไรลับหลังริน” เสียงจากด้านหลังทำให้รินหันไป
“ดิน หมายความว่าอย่างไง เจ้านายทำอะไรลับหลังรินเหรอ”
“ก็ถามมันซิ” รินมองไปยังเจ้านายที่หน้าตาช้ำไปหมด
“ริน คือผม..”
“ชักช้า กูเล่าให้ฟังดีกว่า ก็ไอ้เจ้านายมันขืนใจคิมนะซิ ระหว่างที่เธอไม่ได้อยู่ มันก็บังคับให้คิมอยู่ที่บ้านกับมัน”
“ขืนใจคิม”
“ใช่ ที่เลวกว่า ทำกับคิมเหมือนไม่ใช่คน และอีกอย่างมันขู่ไม่ให้คิมเจอกับเธอ รู้ไว้ซะด้วย” หึ หึ มึงแก้ตัวซิไอ้เจ้านาย กูจะได้กระทืบมึงให้หนักไปเลย
“ฮึก ฮือ ฮือ”
“ริน ผมขอโทษ” ฮา ฮา เป็นไงละมึง ไอ้เจ้านายเจ็บปวดละซิ ที่เห็นคนรักมึงรู้ความจริง
“เพี๊ยะ ที่มึงหลอกกูกับไอ้คิม” อ้าว ไงเป็นงั้นวะ
“เพี๊ยะ ที่มึงขืนใจไอ้คิมของกู”
“เพี๊ยะ ฮึก ฮือ ที่มึงทำร้ายจิตใจพวกกู” มันยืนนิ่งให้รินตบหน้ามัน เฮ้อไม่สะใจดิน
“พลั่ก โอ๊ย ”
“ไอ้เจ้านาย” ทุกคนรีบวิ่งไปยังร่างที่ง้อกลุ้มน้องชายไว้
“มันจะมากไปแล้วนะ” ไอ้โจ๊ก โมโห แทนเพื่อนเลยนะมึง
“ฮา ฮา จะทำไมกู แค่นี้มันอย่างน้อยไปสำหรับที่มันทำกับไอ้คิมไว้ และ ”
“ผัวะ ผัวะ จากไอ้คิมมันฝากมา” กระทืบไปยังร่างที่ง้ออยู่
“กูไปละ” คิมกูเอาของฝากไปให้มันแล้วนะ
“เดียว อย่าเพิ่งไป” ร่างที่ง้อ ค่อย ๆ ลุกขึ้นเดินไปยังดิน
“อะไร มึงอยากโดนตีนกูเหรอ”
“รินผมขอโทษที่รักรินไม่ได้อีกต่อไป ผมรู้ว่าสิ่งที่ทำไว้กับคิมมันยากจะให้อภัย ผมมันขี้ขลาดที่ไม่ยอมสู้เพื่อคิมเลยซักครั้ง แต่ผมขอ ขอโอกาสจะรักคิมอีกครั้งได้ไหม ”
“มึงยังมีหน้ามาขอโอกาสกับพวกกูอีกเหรอ” ดินกำลังจะง้างมือ
“เดียว” ทุกสายตาหันไปยังผู้มาใหม่ทั้งสอง
“เฮีย ... พี่ต้น” เจ้านายเรียกพี่ชายและพี่สะใภ้
“มันไม่ใช่ความผิดไอ้เจ้านายทั้งหมด เพราะกูต่างหาก ”
“จะอะไรอีก กูไม่อยากฟังคำแก้ตัว พวกมึงก็เพื่อนและพี่มันนิ” ดินไม่ใสใจจึงเดินออกไป
“มึงหยุดเลยนะ ไอ้จิ๋ว ถ้ามึงก้าวไปพวกมึงเจอดีแน่”
“ชิส์” แต่ดินก็เดินไป
“มึง ”
“ไอ้ไนน์ หยุดเลย น้องดินกับน้องบีอย่าเพิ่งไปนะครับ ผมขอร้อง” ต้นบอกคนทั้งสอง
“ก็ได้วะ”
“ใช่ความผิดทั้งหมดไม่ได้มาจากไอ้เจ้านาย กูไนน์ พี่ไอ้เจ้านาย เพราะกูที่เป็นคนรับช่วงต่อจากที่บ้านทุกอย่างเลยตั้งความหวังมาที่กูหมด แต่กูดันได้เมียเป็นไอ้ต้น ก็อย่างที่เห็น ตอนนี้กูไม่แค่หรือสนใจใคร กูเลยเอาไอ้ต้นไปอยู่ที่บ้านใหญ่ด้วยกัน คุณหญิงแม่ไม่พอใจ เลยทำทุกวิถีทางให้พวกกูเลิกกัน ”
ย้อนไป รักของไนน์และต้น
“เพล้ง”
“คุณแม่ทำอะไรครับ” ไนน์มองคุณหญิงที่เอามือปัดถ้วยข้าวต้มที่ต้นถือมาให้
“จะทำไม เมียแกมันซุ่มซามเอง และแกไปเอามาใหม่ เก็บกวาดให้ดีด้วย” บอกไปยังคนที่ได้คนรักของไนน์
“ต้นไม่ต้องไป มานั่งกับไนน์ตรงนี้”
“ฉันบอกให้แก ไปเอามาใหม่”
“ชเอม ไปเอามาให้หน่อย และมีเก็บกวาดด้วยละ” ไนน์บอกสาวใช้
“ไม่ต้อง ชเอม ให้มันไป”
“แม่ ต้นไม่ใช่คนใช้นะ ต้นเป็นเมียผม”
“แกจะทำไม ฉันจะใช้”
“โว๊ย ผมทนไม่ไหวแล้วนะ คุณแม่พอเถอะครับเลิกกลั่นแกล้งพี่ต้นซะที”
“นี่ เจ้านาย มีปัญหาอะไร ฮะ”
“คุณแม่ น่าจะยอมรับเขาทั้งสองคนได้แล้วนะครับ ผมยังรับได้เลย ใช่ไหมคุณพ่อ ข้าวหอม”
“กริ๊ด ไม่ ๆ จะให้ชั้นไปงานสังคม ไปพูดกับพวกเพื่อน ๆ อย่างไงฮะ ว่าทายาทสืบทอดกิจการ ได้สะใภ้เป็นผู้ชาย”
“แต่ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วนะครับ”
“ไม่ ๆ ชั้นรับไม่ได้ ชั้นไม่ต้องการให้ วงศ์ศิวาตระกูล มาหยุดที่รุ่นของชั้น”
“แต่ผมกับไอ้ข้าวหอม ก็มีลูกให้ได้นะครับ”
“มันไม่เหมือนกัน แต่ดีเลย เจ้านาย จงเป็นผู้สืบทอดกิจการและตระกูลให้รุ่งเรืองต่อไปแทนเจ้าไนน์ ”
“.................................................”
“ได้ครับ ถ้าสิ่งนี้ทำให้คุณแม่ยอมรับพี่ไนน์กับพี่ต้น ผมก็จะทำ”
“แกแน่ใจนะ และ ต้องมีหลานให้ชั้น ไม่งั้นชั้นจะไล่สองคนนี้ออกจากมรดก ก็น่าจะรู้นะ ว่าบ้านเรากิจการกว้างขวาง จะไปหางานที่ไหน ๆ ก็ถูกปฎิเสธ ”
“ครับ ผมสัญญา”
+++++++++++++
“ฮึก ฮึก ไอ้เจ้านาย มึงทำไมไม่บอกพวกกูวะ” ไอ้โจ๊กที่กอดแขนเจ้านายไว้
“พวกมึง ออกไปจากตัวกูซะทีซิหนัก แต่คนตัวอย่างกับควาย”
“แล้วพี่จะเล่าให้พวกผมฟังทำไม ในเมื่อมันก็ทำเรื่องเลวร้ายกับคิมไว้” ถึงดินจะสงสาร แต่มันก็ทำร้ายจิตใจไอ้คิมไปแล้ว
“กูรู้ ไอ้จิ๋ว มันยากที่จะให้อภัยคนอย่างไอ้เจ้านาย แต่ขอโอกาสให้มันได้แก้ไขสิ่งที่มันทำไม่ดีไว้กับไอ้คิม
“ไม่ ก กู”
“ดิน เราขอร้องด้วยคน จริงอยู่ที่รินเจ็บและปวดที่คิมเสียใจที่พี่เจ้านายทำ แต่รินคิดว่าสิ่งที่ทุกคนทำย่อมมีเหตุผลแตกต่างกันไป ถ้าพี่เจ้านายคิดได้ รินก็ให้อภัย”
“ริน เธอเป็นเพื่อนไอ้คิมมันจริง ๆ หรือเปล่า” ดินยิ่งโมโหที่เพื่อนคนสำคัญอย่างริน พูดออกมา
“รินรู้ แต่คิมก็รักเจ้านายไม่ใช่เหรอ ดินจะให้คิมเจ็บไปมากกว่านี้รินก็ไม่ยอม”
“ดิน ผมว่าปล่อยไปตามนั้นเถอะ ถ้าไอ้เจ้านายไปขอโทษคิม แล้วไม่ยกโทษให้ ไอ้เจ้านายก็ไม่มีสิทธิ์จะไปยุ่งเกี่ยวกับคิมอีก ” บีบอกคนตัวเล็กที่กำมือแน่น
“อืม ก็ได้กูจะไม่ขัดขวาง แต่มึง ไอ้เจ้านายถ้าทำให้ไอ้คิมมันเจ็บ เตรียมตัวตายได้เลย ”
“ฮือ ฮือ ฮึก ขอบใจนะดิน บีและรินด้วยนะ”
“เฮ้ย พวกมึงไอ้เจ้านายร้องไห้วะ” ไอ้โจ้กได้ทีล้อเพื่อน
“ฮือ ก็ ฮึก กูดีใจนี่น่า”
“แล้วเราจะทำอย่างไงกับคุณหญิงแม่ดีละ” ทุกคนหันไปมองพี่ต้นที่ยืนคิด จนเผลอพูดออกมา
“ไม่ไงอ่ะ แต่กูขอสั่งสอนน้องชายก่อนละกัน ทำไม่คิด”
“เฮ้ย ไอ้ไนน์!!!!”
To Be Continued
นั่งเขียนจนเพลินเลยเรา ไอ้เราก็ได้ยินเสียงนกร้อง จิ๊บ จิ๊บ ก็ไม่ได้คิดอะไีรได้บรรยากาศดี ก็คิด ๆ พิมพ์ ๆ ไป เอ๋ทำไมเสียงมันดังใกล้จังวะ หันไปแบบ โอโห นกขมิ้นหรือน้องกระจอกก็ไม่รู้ มาเกาะที่โต๊ะทีวี เลยต้องเปิดให้ประตูหน้าต่างกว้าง ๆ ให้น้องนกออกไป เฮ้อ เหนื่อย
และขอต้อนรับ คุณอยากกินไข่พะโล้ โปะ ,everlastingly,IöLIKE, DoubleBass,yowyow,ujen,atblueann และ ลืมไม่ได้คุณnamtarn11,ka[ze]na,krit24,capool ,maru,broke-back,everlastingly,netthip,TeuyHom,akira334,jagkree, kangteuk1995,biwtiz,ELMI ELMA,mro,uaeb,artit,yongsulewa,BaGgYsOdA ขอบคุณจริง ๆ คอมเม้นส์และให้กำลังใจ ถ้าไม่ได้พวกคุณ คนเขียนห้อเหี่ยวแน่เลย อ่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะ กอด ๆ (^_^)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
