อ่านจบแล้ว เย้ เฮ้อ กว่าจะจบ เหนื่อยเหมือนกันนะคะ
เล่นเอาเสี่ยน้ำตาไปหลายรอบอยู่นะ อะไรจะลุ้นขนาดนี้
เรื่องสนุกมากเลยค่ะ ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องไม่คิดว่าจะเป็นแนวนี้
ออกแนวครอบครัวหน่อยๆ คิดว่าจะเป็นเรื่องกลุ่มเพื่อน
กับชีวิตในมหาวิยาลัยซะเป็นส่วยใหญ่ซะอีก
เรื่องสนุก เนื้อเรื่องน่าติดตาม เหมาะจะเป็นเรื่องยาวนะคะ
ที่จริงน่าจะเขียนให้ยาวกว่านี้อีกหน่อย เพราะบางช่วงรุ้สึกว่ารวบรัดเกินไป
เหมือนสร้างเรื่องขึ้น สร้างประเด็นปัญหาขึ้นมาแล้ว
แต่กลับทำให้มันผ่านไปง่ายเกินไป จนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อย่างเช่นตอนที่ เจ้านายถูกรถชน ทำให้อ่านแล้วรุ่สึกว่า"ที่จริงไม่มีตอนนี้ก็ได้นะ"
อาจเป็นเพราะได้อ่านรวดเดียวตอนเรื่องจบแล้ว เลยได้เห็นและรุ้สึกถึงมุมนี้
เพราะถ้าตามอ่านเรื่องพร้อมกับที่เอามาลง คงลุ้นไปกับเรื่องด้วยเหมือนกัน
แต่ก็ต้องคิดถึงมุมนี้ด้วย เพราะถ้าเกิดมีการรวมเล่มขึ้น หรือมีคนมาตามอ่านที่หลังอย่างนี้
ก็จะทำให้รุ้สึกว่าเรื่องมันแปลกๆได้ (อย่างที่เรารุ้สึก)
แล้วก็ช่วงแรกๆ ที่มีปมปริศนาเยอะ แล้วตอนที่เจ้านายขืนใจคิม บวกกับคิมฝันถึงอดีตอีก
ช่วงนี้ค่อยข้างจะงง และสับสนเล็กน้อย อย่า่งฉากที่คิมฝัน หลังจากถูกเจ้านายขืนใจครั้งแรกที่ทะเล
แล้วบอกว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองผ่านกระจก แวบแรกที่อ่านทำให้เราเข้าใจว่าเป็นบุคคลคนที่สาม
เลยคิดว่ามีคนวางแผนทำอะไรอยุ่ แล้วก็อีกมุมคิดว่าคิมเป็นอะไรไปแล้ว คิดว่าเสียสติ
จนถูกส่งเข้าโรงพยาบาล ประมาณว่าอยุ่ในห้องคนไขแล้วเจ้านายมองอยู่นอกประตูอย่างรุ้สึกผิด
แต่อันหลังนี่ก็ยอมรับว่าคิดไปไกลเกิน ฮ่าๆๆ คิดไปซะคนละทางเลย
จนอ่านผ่านมาแล้วหลายตอน ย้ำว่าหลายตอยมาก ถึงเพิ่งมาคิดได้ว่าน่าจะเป็นสายตาของเจ้ายานนั้นแหล่ะ
ที่บอกว่ามองผ่านกระจก คงเป็นกระจกเงา ในห้องนั้น เลยคิดว่าฉากนี้น่าจะบอกว่าเป็นสายตาของใคร
เพราะไม่ใช่ตัวละครลึกลับที่ยังไม่ปรากฎตัว ถ้าไม่อยากเอ่ยถึงชื่อตรงๆ ก็ใช้คำอื่นที่บ่งชี้
หรือใช้คำสรรพนามอื่น ที่บอกอ้อมๆก็ได้ เช่น คนที่อยุ่ข้างกาย หรือ อีกคนที่อยุ่ในห้อง
และควรบอกว่ามองผ่าน"กระจกเงา" ไม่ใช่ "กระจก" ซึ่งโดยทั่วไปน่าจะนึกถึงกระจกใสมากกว่า
แล้วก็มีอีกฉากที่เหมือนจะปูเรื่อง คือฉากที่เจ้าออร์ก้าเห่า คนบนต้นไม้ ที่คิมคิดว่าเป็นแมว
งงว่า ตกลงแล้วเป็นใคร คนของคุณหญิงหรือของพี่อิมซาน เพราะตอนนั้นยังไม่รุ้เรื่องพี่อิมซานด้วย
ซึ่งตอนหลังน่าจะมีบอกว่าตกลงเป็นคนของใคร แต่เราก็คิดว่าคงเป็นคนของคุณหญิงมากกว่า
อันที่จริงตรงนี้เป็นจุดเล็กๆน้อยๆที่บางคนไม่ได้คิดว่ามันสำคัญอะไร มันก็จริง...
แต่ถ้าเราใส่ใจรายละเอียดเล็กน้อยพวกนี้ได้ด้วย มันจะทำให้นิยายมีอัธรสมากขึ้น
เราสะดุดและให้ความสำคัญกับมันนะ แต่คนอื่นอาจมองข้ามและไม่คิดอย่างเราก็ได้
ความเห็นทั้งหมดเป็นความเห็นส่วนตัวของเรา โดยที่ไม่มีหลักการอะไรอ้างอิง
แต่ออกมาจากความรุ้สึกของคนอ่านคนหนึ่งเท่านั้น และไม่ได้ต้องการบั่นทอนกำลังใจผู้เขียนแต่อย่างใด
เพี่ยงแต่อยากออกความเห็นตามความรุ้สึก เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์หากมีการนำเรื่องนี้มาเขียนใหม่
หรือในการเขียนเรื่องอื่นๆต่อไป ยังคงชื่นชมและขอบคุณที่ผู้เขียนเขียนเรื่องสนุกๆมาให้ทุกคนได้อ่านกัน
เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
