อืม... อ่านจบ ก็ถึงเวลาแห่งการคอมเม้นสินะ
บอกก่อนเลยค่ะว่าได้มีโอกาสอ่านเรื่องอื่นๆของพี่ไวท์จบหมดแล้ว และรู้สึกชอบมากๆทุกเรื่องเลย เรื่องแรกที่อ่านก็คือปู่ดินกับเก้า จริงๆตลกตัวเองมากค่ะที่อ่านโดยไม่รู้เลยว่าใครแต่ง 555555 ตอนนั้นอยู่ในช่วงตามล่าหานิยายอ่านมากกว่า เลยเบลอๆ
แล้วก็ด้วยความบังเอิญอีกค่ะ ที่ได้เข้าไปอ่าน hello sunshine มา เพราะกำลังว่างๆ ติดใจและชอบฟ้าประทานสุดๆเลย
เข้าสู่ห้วงแห่งความอินเลิฟค่ะสำหรับผู้ชายคนนี้ เหมือนรอคอยเนื้อคู่มาตลอด แล้วก็มาเจอคนที่รอคอย ก็คือเอี้ยฟ้า!
ถึงแกจะประหลาดไปนิด แฝดจะดูจิตเล็กๆ แต่เราก็รักฟ้านะบอกก่อน!
เอ่อ... เหมือนจะออกทะเลแหะ โอเคค่ะ แล้วก็มาต่อที่เรื่องของซอลลี่กะหัวลูกชิ้นน่ะนะ ซึ่งก็ชอบค่ะ ซอลดูแมนในแบบขัดแย้งๆ แต่เรารับรู้ว่าแกแมนนะ! แต่แมนแบบแรดนิดๆน่ะสิ... เฮ้อ เรื่องนี้ก็ชอบค่ะ อ่านจบแล้วมีความสุขทีเดียว
ตอนแรกก็เปิดน้องเพชรมารออ่านค่ะ แต่เราไม่คิดว่ามันจะดูจิตขนาดนี้ไง มันขัดกับชื่อเรื่องโคตรรร แต่ปรากฏว่า สองวันมานี้ไม่ทำอะไรเลยค่ะ นั่งอ่านน้องอย่างเดียว พลาดไม่ได้จริงๆ นิยายตัวเองก็อู้ มานั่งติดน้องอยู่เนี่ย แย่จริง 55555
น้องเพชร... อืม จะว่าน่าสงสารก็ใช่นะ แต่จะบอกว่าเลือดเย็นตามคำพูดของตะนอยก็คงไม่ผิด (ในความคิดเราอ่ะนะ)
เพราะจิตใจมนุษย์มันซับซ้อนมาก อย่างที่รู้ๆว่าทุกคนไม่ใช่คนปกติ ไม่มีใครที่ปกติจริงๆ แม้แต่พี่อินเองก็ไม่ปกติแน่นอน เราเชื่อเลย แกต้องมีอะไรบางอย่างกับน้องแน่ๆ เพียงแต่ว่า มันเป็นการเล่าเรื่องของน้องคนเดียว ทุกอย่างก็เลยผ่านมุมมองของน้องไป เรื่องของพี่อินจึงยังเป็นปริศนา
ทุกคนก็คงมีกำแพงเหมือนกันกับน้องเพชรนะ เพียงแต่ว่า มันหนามากน้อยแค่ไหนก็เท่านั้นเอง แล้วเราต่อต้านคนข้างนอกกำแพงแค่ไหน ต่อต้านตัวเองแค่ไหน คิดว่านั่นแหละที่สำคัญ
ถ้ามองจากมุมของคุณหมอ ก็น่าจะแปลได้ว่า การที่เรายอมรับความจริง หรือยอมรับตัวตนของเรา สิ่งที่เราเป็น เป็นก้าวแรกที่จะช่วยให้ลดกำแพงของตัวเราลงได้
แต่จากมุมของน้องเพชร ความกลัว หรือกลัวความเจ็บปวด บางทีก็ทำให้เรายอมรับตัวเองไม่ได้ เพราะลึกๆเรารู้ดีว่าเราโหดร้าย คนบางคนยอมรับไม่ได้ว่าตัวเองเป็นแบบนั้น พวกเขาปฏิเสธ แล้วหันไปทำอย่างอื่นที่จะรู้สึกแย่น้อยกว่าการยอมรับ
แต่ไอ้สิ่งที่เราคิดว่าแย่น้อยกว่า บางทีก็อาจโหดร้ายกว่าในสายตาคนอื่น
สิ่งที่น้องเจอมันโหดร้าย และน่าเสียใจมากๆ ถ้าน้องไม่ปกป้องตัวเอง ไม่อยากคิดเลยว่าน้องคงจะฆ่าตัวตายไปนานแล้ว
จิตใจมนุษย์มันซับซ้อน... เปราะบาง ลึกล้ำและบิดเบี้ยวได้ง่ายดาย
ดังนั้น พระพุทธศาสนาจึงได้สอนให้เราฝึกควบคุมจิต หรือจิตใจ ให้มันอยู่นิ่งๆ สงบ และควบคุมมันเอาไว้ เพราะอะไรหลายๆอย่างเกิดจากจิตใจบงการ พาไป ทำไปเอง เมื่อเราขาดสติที่จะควบคุม หรือขาดสติรู้ตัว ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่
จิตใจนั่นแหละคือตัวอันตราย สิ่งที่อันตรายที่สุดคือจิตที่ควบคุมไม่ได้ เพราะมันจะทำร้ายตัวเรา และทำร้ายคนอื่น
เฮ้อ.. แต่อย่างน้อยๆน้องเพชรก็มีพี่อินคอยดูแลควบคุมแล้วนี่เนอะ หากพี่อินจิตไปในทางเดียวกับน้อง รักน้องคนเดียวแบบที่น้องต้องการ ก็คงแฮปปี้ไปได้ล่ะ
แอบหื่นเล็กๆตอนจิ้นว่าน้องต้องการพี่อินให้เป็นของตัวเองมากแค่ไหน
น้ำลายหกจริงๆตอนที่จิ้นว่าพี่อินหลงน้องแบบหัวปักหัวปำ
โอ๊ยยยยยยย ในความจิตมันก็ฟินแตกได้นะเนี่ยยยยย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
