หัวข้อ: :((( ไม่ต้องเอ่ยคำว่า 'รัก' แจ้งข่าว P.15 ถึง 31 ตุลาคม 2556

[maru]

ใหญ่จะไม่ชอบอะไรนนท์ขนาดนั้นเนี่ย ทำไมต้องพูดต้องทำขนาดนั้นด้วย สงสารนนท์

[WilpeR]

พระเอกเรื่องนี้จะเป็นวีหรือเปล่าอ่ะ แล้วคนที่บอกว่าไม่ต้องเอ่ยคำว่ารักเนี่ยจะเป็นฝ่ายไหนอ่ะ คิดยากนะ

ชอบการบรรยายแบบนี้ค่ะ ทำให้รู้ถึงความรู้สึกของตัวละครทุกตัวได้มากยิ่งขึ้น >3<

[namtarn11]

เราชอบการเขียนแบบชื่อคนนะ ดีกว่าร่างหนา,ร่างบาง,ตาโต,ตาตี่ เรางง 555 (ดูท่า นายวีระ จะมีบทบาทขึ้นนะ จะเป็นพระเอกหรือเปล่าหว่า)

[iammz]

ว๊ายย ตัวเอง ... วันนี้จะมาลงอีกใช่มั๊ยคะ

รอนะคะๆๆๆ

ป.ล. นนท์คู่วีชัวร์ ๆ เลย อิอิ ... คุณใหญ่ขอให้วีมาช่วยกันนนท์ออกไปให้แล้้ว *0*

[maewmheaw]

นนท์วีๆๆๆๆๆๆ 

[milkshake✰]

อ่านแบบนี้แล้วมันดูห้วน สั้นมากๆ เลยค่ะ
แต่เราคงแค่ยังไม่ชิน
คนแต่งมาอัพบ่อยๆ นะคะ เราจะได้ชินซักที
( ลงท้ายก็ขอให้คนแต่งมาอัพยาวๆ อีหรอบเดิม 5555 )

[koikoi]

เริ่มสงสารนนท์ขึ้นมานิดนึง

แต่ต้องรอดูว่านนท์เองจะร้ายขนาดไหน

[jagkree]

ปุนใจอ่อนเกินไปนะลูก  อีนนท์นี่จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย 

[littlesilver]

ตอนที่ 4 ผู้ดูแล

ขณะที่นนทวัชกำลังเดินออกจากบ้านหลังใหญ่เพื่อไปขึ้นรถประจำบ้านที่คนขับรถเตรียมรอไว้แล้ว วีระที่ยืนรออยู่หน้าบ้านก็รีบเข้ามาขวางทันที
   “คุณนนท์กำลังจะไปไหนครับ” วีระเอ่ยถามเสียงเรียบ
   “ก็กำลังจะไปบ้านพี่ใหญ่ อยากจะไปชิมอาหารเช้าฝีมือน้องปุนซักหน่อย” นนทวัชตอบยิ้มๆ
   “แต่ผมว่าคุณนนท์ทานที่นี่จะสะดวกกว่านะครับ นายให้ผมมาคอยดูแลคุณ ผมสั่งอาหารจากรีสอร์ตมาเตรียมไว้ให้คุณนนท์แล้วด้วย เชิญที่ห้องอาหารในบ้านดีกว่าครับ” วีระพูดรวบรัดตัดบท
   “แต่ว่า...” นนทวัชอยากจะปฏิเสธ มือที่เปิดประตูรถค้างไว้พยายามจะเปิดให้กว้างขึ้นเพื่อเข้าไปนั่ง แต่วีระกลับดึงมือของนนทวัชออกและปิดประตูรถทันที นนทวัชทำหน้าบึ้งหันไปมองวีระด้วยความไม่พอใจ
   “เชิญข้างในดีกว่าครับ” วีระพูดเสียงเข้มกึ่งสั่งและทำท่าไม่สนใจนนทวัชที่ยืนหน้างอเลยสักนิด
   “ลุงสมขอกุญแจรถให้ผมด้วยครับ” วีระเดินอ้อมไปยังที่นั่งฝั่งคนขับรถเก่าแก่ของบ้าน พร้อมกับบอก ลุงสมทำหน้างงแต่ก็ยอมยื่นกุญแจรถให้นายวีระแต่โดยดี
   นนทวัชเมื่อเห็นว่าตัวเองไม่มีทางไปไหนได้แล้วก็เลยจำใจเดินเข้ามาภายในห้องอาหารชั้นล่าง บนโต๊ะอาหารตัวยาวถูกจัดวางถ้วยข้าวต้ม กาแฟ และขนมปังเตรียมไว้อย่างเรียบร้อย
   “ฮึ ใครสั่งมาให้เนี่ย เมื่อวานก็กินข้าวต้มไปแล้ว ยังจะเอาข้าวต้มมาให้อีก แล้วกาแฟนี่ไม่กินนะ จะกินน้ำส้ม นายช่วยเอาไปเปลี่ยนให้หน่อยซิ” นนทวัชทำเป็นพูดอย่างไม่พอใจ
   “คงไม่ได้หรอกครับ ตอนนี้ครัวที่รีสอร์ตยุ่งมาก คุณนนท์ทานไปก่อนเถอะครับ แล้วพรุ่งนี้ผมจะเปลี่ยนให้ใหม่” วีระตอบเสียงนิ่งเฉย
   “นี่นาย...” นนทวัชทำเสียงดังอย่างขัดใจเมื่อเห็นว่านายวีระไม่ยอมตามใจตัวเองเลยสักนิด แต่รู้ตัวดีกว่าในสถานการณ์อย่างนี้ตัวเองคงทำอะไรนายวีระไม่ได้แน่ๆ เพราะพี่ใหญ่เองก็ต้องเข้าข้างนายวีระลูกน้องคนสนิทอยู่แล้ว จึงทำเป็นนิ่งเสีย
   “กินก็ได้ อะ...โอ๊ย เจ็บ” นนทวัชร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวดขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปนั่งบนเก้าอี้ แต่เดินเซและทำท่าเหมือนจะล้ม
   “คุณนนท์เป็นอะไรครับ” วีระถามพร้อมกับขยับเดินเข้าไปใกล้
   “เดินเตะเก้าอี้อ่ะ เจ็บเท้าจังเลย นายวีช่วยดูหน่อยซิ ไม่รู้เลือดออกรึเปล่า” นนทวัชทำหน้าเหยเกบ่งบอกความเจ็บปวดพร้อมกับก้มหน้าดูเท้าตัวเองทันที
   “ไหนครับ” นนทวัชเดินเข้าไปใกล้พร้อมกับก้มหน้ามองปลายเท้าคนซุ่มซ่าม
   “เห็นรึยัง เจ็บจังเลย” นนทวัชพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นแล้วเดินเบียดกายเข้าหาวีระจนต้นขาของตัวเองแทรกเข้าหว่างขาของนายวีระชนิดเนื้อแนบเนื้อ
   “คุณนนท์จะ...จะทำอะไร” วีระร้องด้วยความตกใจเมื่อคุณนนท์เบียดกายเข้าหาเข้าจนเป้ากางเกงแทบจะแนบชิดติดกัน
   “ก็แค่จะให้นายวีช่วยดูเท้าที่เจ็บใกล้ๆ ไง” นนทวัชพูดแล้วยิ้มหวาน
   “อ๊ะ...โอ๊ย...คุณนนท์ ปะ...ปล่อยนะครับ” วีระถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อนนทวัชยื่นมือมากุมเป้ากางเกงของเขาไว้และบีบอย่างแรงโดยที่เขาไม่ทันระวังตัว
   “คุณนนท์! จะไปไหน กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะครับ” วีระตะโกนห้ามเสียงดังเมื่อเห็นนนทวัชรีบหันหลังเดินอย่างเร็วออกจากห้องไป
   “นี่” นนทวัชหันมาชูกุญแจรถที่แอบล้วงออกมาจากกระเป๋ากางเกงของวีระให้ดูพร้อมกับยิ้มอย่างสะใจ ก่อนจะรีบวิ่งไปยังลานจอดรถหน้าบ้าน
   วีระรีบวิ่งตามไปทันทีที่คลายจากอาการปวดหนึบตรงจุดสำคัญ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเห็นรถประจำบ้านถูกขับผ่านหน้ารั้วบ้านไปอย่างรวดเร็ว วีระถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่และกุมขมับเมื่อเจอฤทธิ์ของนนทวัชเข้าให้แล้ว!
      __________________________________________________________

วันนี้มาเร็ว     
มีคนอยากให้คุณนนท์โดนปราบ แต่ดูท่าแล้วไม่รู้ใครจะปราบใคร 
ตามที่มีผู้ท้วงติงเรื่องย่อหน้าได้แก้ไขแล้วนะคะ 

[gupalz]

คุณนนท์นี่ แสบจัง
มีการจับเป้าก่อนด้วย

[Mookkun]

แสบนะเนี่ยยยย

นึกว่านนท์จะดราม่าซะละะะะ
ติดจามๆจ้าา

[sunshinesunrise]

เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อยน่ะ!!!! ซ่านักนะ !!!

[zabzebra]

คุณนนท์น่าจะโดนจับตีก้นซะทีนะ หึหึหึ

[WilpeR]

นนท์เนี่ยท่าทางจะแสบไม่ใช่เล่นเลย สงสัยนายวีต้องใช้กำลังอีกเยอะน่าดู

[NewYearzz]

นายวีเอาที่โดนจับไปเมื่อกี้ไปสั่งสอนเลยนายๆๆๆๆ


รอตอนต่อไปครับ 

[namtarn11]

ชอบคุณนนท์จัง แก่นแก้วดี นายวีตามันไหมเนี่ย

[mro]

ร้ายนะคุณนนท์

[403]

แอบกวนนะนนท์ ละทำไมต้องไปบ้านตาคุณใหญ่บ่อยๆด้วยฮึ 

[iammz]

กำ ... วีเจอฤทธิ์นนท์เข้าให้แล้ว 

เป็นกำลังใจให้วีนะ ... วีโหดกับนนท์มั่งก็ได้ 

ขอบคุณค่ะ +1

 

[maru]

นนท์ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย แล้วใหญ่จะทำอะไรวีหรือเปล่าเนี่ย

[jagkree]

วีระ มาปราบด่วนลากเข้าห้องข่มขืนเลย  หุหุ 

[littlesilver]

ตอนที่ 5 หวาดกลัว

   วีระรีบขับรถกระบะของตัวเองตามนนทวัชออกไปอย่างรวดเร็ว นนทวัชขับรถออกไปทางด้านหน้าของรีสอร์ต คิดว่าคงจะออกไปในเมืองแน่ๆ วีระมองเห็นรถที่นนทวัชขับอยู่ลิบๆ พอขับตามไปได้ครู่ใหญ่ รถของนนทวัชกลับเลี้ยวกลับมาและแล่นสวนของรถของวีระกลับเข้ารีสอร์ตไป วีระรีบเลี้ยวรถกลับด้วยความสงสัยและขับตามนนทวัชกลับเข้ารีสอร์ตทันที
   “คุณนนท์เกิดอะไรขึ้น” วีระรีบถามทันทีที่ตามรถนนทวัชมาถึงบ้านตึกของครอบครัวนาย
   “พวกมัน...พวกมันมา” นนทวัชตอบเสียงสั่นตะกุกตะกัก หน้าตาดูตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด ท่าทีเปลี่ยนไปจากก่อนหน้านั้นอย่างสิ้นเชิง
   “คุณนนท์ใครมาครับ แล้วทำไมคุณถึงได้หน้าตาตื่นแบบนี้” วีระถามด้วยความสงสัย
   “ก็...ก็พวกตามทวงหนี้ไง เห็นรถพวกมันป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆ หน้ารีสอร์ต พวกมันตามมาจริงๆ ด้วย” นนทวัชพูดพร้อมกับทำหน้าหวาดกลัว
   “คุณนนท์แน่ใจเหรอว่าเป็นพวกมัน” วีระเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจ
   “แน่ใจซิ นี่ไง มีเบอร์แปลกๆ โทรเข้าตั้งหลายสิบสาย ต้องเป็นพวกมันแน่ๆ มันคงเห็นแล้ว” นนทวัชยื่นโทรศัพท์ที่แสดงเบอร์สายที่ไม่ได้รับเบอร์เดียวแต่โทรมาจำนวนหลายสิบครั้งให้ดู
   “ถ้างั้นช่วงนี้คุณนนท์ห้ามออกไปข้างนอกเด็ดขาด” วีระบอกจริงจัง
   “แต่ผมไม่อยากอยู่บ้านนี้แล้ว มันอยู่ด้านหน้าใกล้ทางเข้าออก แถมหลังบ้านยังติดถนนด้วย ผมกลัว...กลัวจะไม่ปลอดภัย กลัวพวกมันจะเข้ามาได้” นนทวัชเอ่ยสีหน้าเครียด
   “ถ้างั้น...คุณนนท์คงต้องไปขอพักบ้านนาย เพราะบ้านนายอยู่ท้ายป่าเลย น่าจะปลอดภัย พวกมันคงตามไม่เจอ”
   “จะไปได้ยังไงล่ะ พี่ใหญ่เค้าไม่ต้อนรับ” นนทวัชเอ่ยเสียงเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
   “คุณ...เอ่อ”
   “ได้ยินซิ ทำไมจะไม่ได้ยิน ไม่ได้หูหนวกนี่ ต่อหน้าก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปอย่างนั้นแหละ” นนทวัชพูดความในใจออกมา ต่อให้เขาจะแกล้งทำเป็นหน้าด้านหน้าทนขนาดไหน แต่ในใจนั้นอ่อนไหวกว่าสิ่งที่แสดงออกมากนัก
   วีระมองหน้านนทวัชแล้วอดรู้สึกเห็นใจไม่ได้ ดวงตานนทวัชดูเศร้าสร้อย แต่ก็เพียงแค่แวบเดียว คนอย่างนนทวัชคงไม่แสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นง่ายๆ
   “ถ้างั้นเอางี้ คุณนนท์ไปพักที่บ้านพักของรีสอร์ตก็ได้ มีห้องว่างๆ เหลืออยู่ทางท้ายๆ รีสอร์ตหลายห้อง เงียบสงบดีด้วย แล้วก็อยู่ไม่ห่างจากบ้านนายและบ้านผม เผื่อคุณนนท์อยากจะเรียกใช้อะไรผม” วีระเสนอทางออกให้อย่างจริงใจ
   “ก็ดีเหมือนกัน” นนทวัชยิ้มออกมาได้ในที่สุด อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่คนเดียวในบ้านตึกที่ใหญ่โตจนน่าวังเวง สู้ไปอยู่ใกล้ๆ คนอื่นๆ น่าจะดีกว่า
      >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
   “อืม ถ้างั้นมึงก็ช่วยดูมันดีๆ หน่อยแล้วกัน ถ้ามีอะไรก็ให้รีบมาบอกกูเลย” ภูธิปบอกกับวีระเสียงเครียดหลังจากได้ฟังเรื่องที่ลูกน้องคนสนิทมารายงาน
   “ครับนาย” วีระรับคำหนักแน่น
   “ให้แม่งอยู่อย่างนี้ไปก่อน อยากหาแต่เรื่องมาให้กูดีนัก” ภูธิปพูดบ่นแต่น้ำเสียงไม่จริงจังนัก
      >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
   “เฮ้ยคุณ! เข้ามาได้ยังไงเนี่ย” วีระร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นนนทวัชนั่งอยู่บนเตียงในห้องนอนของเขาพลางจับข้าวของในห้องดูอย่างสนใจ วีระรีบเอามือจับกระชับขอบผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันช่วงล่างของตัวเองไว้แน่น เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จพอออกมาจากห้องน้ำเลยยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า
   “ก็เดินมาไงล่ะ บ้านนายอยู่ใกล้บ้านพักผมมากเลย” นนทวัชตอบพร้อมกับยิ้ม
   “แล้วคุณมาทำไม ทำไมไม่รอผมอยู่ที่บ้านพัก หรือถ้ามีอะไรก็โทรมาก็ได้” วีระตอบแล้วรีบเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าทันที
   “ก็มันเบื่อไง จะให้นั่งๆ นอนๆ ทั้งวันทั้งคืนได้ยังไงล่ะ แล้วอีกอย่างผมก็ไม่มีเบอร์นายด้วย ก็เลยว่าจะมาขอเบอร์โทรไง” นนทวัชเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส ก่อนจะเดินเข้าประชิดด้านหลังของวีระ
   “คะ...คุณ ออกไปก่อนดีไหม” วีระที่กำลังหันหลังจากตู้เสื้อผ้าถึงกับตกใจเมื่อจู่ๆ เห็นนนทวัชมายืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าใกล้กันมากจนเขารู้สึกอึดอัด
   “ความจริง นายนี่ก็หุ่นดีเหมือนกันนะ ดูภายนอกเหมือนจะผอม แต่จริงๆ แล้ว มีกล้ามนิดๆ กำลังดีเลย” นนทวัชเอามือลูบไล้ลงบนหน้าอกวีระไปมาเบาๆ พูดเสียงอ่อนหวานติดทีเล่นทีจริง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองวีระแล้วยิ้มเหมือนจะยั่วยวน
   “คุณนนท์ปล่อยนะครับ อย่าทำอย่างนี้” วีระรีบจับมือนนทวัชแล้วสะบัดออกอย่างแรง ตกใจที่น้องชายเจ้านายของตัวเองมาเล่นหยอกเอินกับเขาแบบนี้ ยิ่งรู้ว่าคุณนนท์มี ‘รสนิยม’ อย่างไร ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกไม่ชอบใจกับกิริยาที่คุณนนท์แสดงออก
   “ฮึ แค่นี้ก็ทำเป็นรังเกียจ ล้อเล่นหน่อยเดียวก็ไม่ได้” นนทวัชแกล้งพูดเสียงสะบัด แต่ใบหน้ายังคงยิ้มหวาน
   “แต่ล้อเล่นแบบนี้ผมไม่ชอบ! คุณนนท์ไปรอข้างนอกก่อนดีกว่าครับ ผมจะเปลี่ยนเสื้อผ้า” วีระพูดเสียงแข็งกึ่งดุดันใส่นนทวัชทันที
   “ไปก็ได้” นนทวัชแกล้งทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างไม่พอใจ แต่พอหันหลังจะเดินออกจากห้องก็แอบอมยิ้มอยู่คนเดียว รู้สึกชอบใจ...ถูกใจที่ได้แกล้งคนเล่น ยิ่งคนที่แกล้งทำท่าท่างเหมือนจะโมโหนิดๆ ยิ่งสนุกไปกันใหญ่ รู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที อย่างน้อยก็ทำให้เขาลืมเรื่องน่ากลัวที่เจอมาเมื่อเช้าได้จนหมดสิ้น!
      _____________________________________
   
คุณนนท์เริ่มเปิดเกมส์รุก 
เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ
 

[NewYearzz]

นายวีจัดสักดอกจ้า คุณนนท์แสนซนจะได้หายคัน 


รอตอนต่อไปครับ 

[403]

นนท์ตอนอยู่เรื่องนู้นนี่แม๊นแมน 

[WilpeR]

นนท์เนี่ยแสบซนมากเลยแต่ก็ก็เป็นคนที่แข็งนอกอ่อนในอ่ะนะ เจอหน่อยเดี๋ยวก็กลัวซะ

นายวีโต้กลับเลย จัดชุดใหญ่ให้กลัวไปเลย 555+

รอตอนต่อไปนะคะ

[gupalz]

รุกเยอะๆนนท์ เดี๋ยววีทนไม่ไหวก็ปล้ำเองล่ะ โฮ๊ะโฮ๊ะ

[cavalli]

สงส้ยจะ หิว*

[namtarn11]

รุกเยอะๆ เลยคุณนนท์

[ammamooty]

กรี๊ดกร๊าด พึ่งเข้ามาอ่านคะ ดีนะที่กดเข้ามาอะ.(เพราะรู้สึกว่าชื่อเรท่องมันคล้ายๆเรื่อง...แค่คำว่ารัก)><


นนท์นี้แหละ คิดไรกะวีอ๊ะเปล่านิ><

[mro]

รุกเข้าไปลูกเอ๋ย เดี๋ยววีก็หวั่นไหว