ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคับ อ่านคอมเม้นไปยิ้มไป มีคนมาอ่านของเราแล้วเย้ๆๆ
ตอนนี้อาจจะไม่ได้ลงให้ต่อเนื่องนะคับ เพราะว่ากำลังเป็นช่วงสอบ
โคดเครียดเลยอ่ะ ส่งผลกระทบต่อเรื่องนี้นิดหน่อย วิชาที่สอบมันเป็นท่องจำเลยอาจจะไม่ค่อย
เข้าบร์อดนะคับ ต้องขอโทดล่วงหน้า
แหะๆๆๆ
ตอนนี้ก้ยังคบกะไอโต๋ดีอยุ่คับ เทคแคร์ดีเหมือนเดิม หรืออาจะมากกว่าเดิม
ก้ม่ายรุ้ รออ่านนะคับมันมีตอนลุ้นด้วย ไอโต๋สร็จแน่5555555
ป๋อหล๋อ....ขอโทดเรื่องภาษาด้วยนะคับ ถ้าอ่านแล้วมันเคืองๆก้ให้อภัยผมด้วยน้า
...
เช้าวันต่อมา หลังจากที่ผมกับไอโต๋เถียงกันคอแทบเคล็ด เรื่องขับรถไป ม.
ผมยืนยันนอนยัน ยังไงๆผมจะไม่นั่ง ยาริส มันไปเรียนแน่
"ทำไมไมนั่งรถกุไป" ไอโต๋ ถามเสียงเครียด
เอามือมาจับที่บ่าผม
น่ากลัวซิกหายเลย
"มันเปลืองน้ำมัน เอามอไซต์ไปก้ได้นินา " แล้วอีกอย่างกุไม่อยากถูกสาวๆที่ปลื้มเมิง
มองกุด้วยสายตาบั่นทอนความปลอดภัยของกรุด้วย o7แต่ไม่บอกมันหรอก
"ทำไมวะ กรุเอาเงินเมิงเติมรึไง"
น้ำเสียงเริ่มหงุดหงิดออกมาแว้ว
"กรุรู้ว่าบ้านเมิงนะเศรษฐี แล้วเมิงจะประหยัดช่วยชาติเขาไม่ได้รึไงสาดดด"
กรุรึอุตส่าหวังดี ยังงี้มันต้องโดนหลอกไปถล่มอีกรอบแน่ๆ
"กรุไม่ประหยัด มีไรมะ กรุขับรถไปส่งน่ะ กุทำเพราะเมิงนะ" ไอโต๋หลุดปากมาคำโตเลยคับ
มันทำหน้าหงิกที่เผลอ
บอกออกมา ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ มันไม่เคยจะเป็นแบบนี้มาก่อน
"เมิงไม่ต้องทำเพื่อกรุก้ได้ กรุผุ้ชายนะเฟร้ยแค่นี้ไม่ สะเทือนหรอก"
"ไม่สะเทือนหรอ งั้นแสดงว่าเย็นนี้เมิงก็ไหวอ่ะดิ" มันยิ้มเจ้าเล่ห์ ก้มหน้ามากระซิบใกล้ๆหุ
"อดใจรอไม่ไหวแล้วว่ะ เมื่อกี้เมิงทำหน้าน่ารักมากเลยอ่ะ ไม่ไหวแล้ว" ไอโต๋กัดเเข้ที่ปลายหูผม
"สาดดดดดดด เชรี่ยยยเอ้ย ไอ้ลามก เมิงเพิ่ง จะ..จะ ....จะ......กูเองนะว้อยยย "
ผมตะโกนด่า
มัน จะด่าก้ด่าไม่ออก ด่าออกไปเดี๋ยวมันมาพันตัวเองอีก ฮื้อๆๆๆๆๆ เวรกำ จริงๆเลย
ไอโต๋ยิ้มทะเล้น หัวเราะขำผมที่ยืนโมโหหน้าดำหน้าแดง
"อะไรกัน ไหนบอกว่าไม่สะเทือนไง แล้วทำเป็นอวดเก่งฮึฮึ" มันขำผมไม่หายแล้วหันไปใส่เสื้อนักศึกษา
"เออ อย่าให้กรุอยุ่ข้างบนมั้งแล้วกัน กุจะ................." ไอโต๋เอียงหน้า รอฟัง
"เมิงจะทำไรกรุเรอะ.." ไอโต๋ทำเสียง ประมาณว่าแน่จิงก้ตอนนี้เลยดิ ดูถูกกรุจิงๆเลยมรึเนี่ย
"แต่งตัวเร็วเด้! โอ้เอ้เหมือนผู้หญิงอยุ่ได้"
ผมคว้ากุญแจ ยาริสมา เดินเอียงๆออกไป
"อย่าเดินร็วนะที่รัก เดี๋ยวกระเทือนสะโพก 55555" น้านนนน มันเยาะเย้ยไล่หลังมา
เจ็บใจ
คนในหอที่เดินออกมาพร้อมกัน มองหน้าผมแปลกๆ ผมยิ้มแหยๆ แล้วตะโกนกลับไป
"ไอไต๋ออกมาเร็วๆ ที่รักมึงงอลเดินไปถึงหน้า ม.แล้วม้าง" รู้เอาตัวรอดเปงยอดดี
ผมนั่งรอมันในรถ เปิดแอร์เย็นๆดับความร้อนกัความอายเมื่อกี้ให้ลดลงบ้าง
มันเดินยิ้มหน้าบานมาแต่ไกลเชียว "เอ้า เมิงขับรถเป็นเมื่อไหร่ว่ะฮารุ" มองผมที่บิดพวงมาลัย
อยุ่ยิ้มๆ อ้าว.....กรุนั่งอยู่ ที่คนขับเหรอวะ สาดเอ้ยมั่วแต่อาย ผมรีบย้ายที่ทันที่ปากก้แก้ตัวน้ำขุ่นๆ
"ก้กะว่าจะให้เมิงหันให้อ่ะน่ะ แต่วันนี้สายแล้วรีบไปเถอะ" มันยิ้มแทบจะเป็นหัวเราะ
ผมมองมันแปลกๆ "เมิงอัพยามาเหรอว่ะไอโต๋ ยิ้มได้มาตั้งแต่เช้าแล้ว"
"อารมณ์กรุดี" "ดีกะผีดิ เดี๋ยวก้บ้าเมิงอ่ะ"
มันมองหน้าผม ก่อนจะใส่เกียร์ออกไป พูดเป็นปริศนาให้ผมคิดไม่ตกอยุ่คนเดียว อารมณ์มันดีเรื่องไรว่ะ
...........................
พอถึงคณะผมก็เดินแบบผิดปกติกว่าชาวบ้านเขา เข้าห้องเรียนโดยมีไอโต๋คอยให้จับบ่า
ไอบอลกะไอเปรมมองผมแล้วยิงคำถาม ที่ๆมันก้รู้อยุ่แล้ว มาทันที
"เดินแปลกๆวะ ท่าเดินยังกะเป็ดบวกหมาท้องผูก" ไอเปรมแซวมา
"กรุละเมอเดินตกบันได" ผมเอาปากกามาหมุนเล่นๆ
"ห้องเมิงอยู่ชั้น 1 เมิงละเมอขึ้นไปชั้น 4 แล้วละเมออีกทีตกลงมาเนี่ยนะ ไอ้เซียนแถเอ้ย"
"กรุจะเดินละเมอขึ้นไปชั้น 4 แล้วละเมอตกลงมาไม่ได้รึไงวะ สาดดดดดดด"
จะถามทำไมเนี่ยกรุยิ่งอายๆอยุ่ เริ่มจะโมโหแล้วเหมือนกัน
ไอบอลเอามือมาเท้าค้างมองผมที่โต๊ะ แต่ดันพูดกะไอโต๋
" โต๋เมิงดูแลฮารุยังวะ บำรุงมันดีๆหน่อยสิ เพ็ดดีกรีอ่ะหัดซื้อมาให้มันกินหน่อย"
อ้าว ไอ้นี่กรุคนว้อยไม่ใช่หมา "กรุวีนแค่แค่ทำทนไม่ได้ ทีพวกเมิงรวมหัวกัน
เอากรุใส่พานทองประเคนให้ไอโต๋ กรูยังไม่ชำระเลยนะว้อย"
เอาล่ะเมื่อมีจำเลยรออยู่ กรุจะว่าความพวกเมิงไอเพื่อนตัวแสบ
ไอบอลกับไอเปรมยิ้มกว้าง นี่พวกเมิงไม่สำนึกกันเลยใช่มั้ย
"ช่วยไม่ได้ค่าตัวเมิงอ่ะ แพงนี้หว่า "
ค่าตัวกรูแพง มันจะแพงได้ไงว่ะ กรุไม่ได้ขายตัวสักหน่อย รึว่า
"ไอ้เพื่อนเวนนนนนนนนนนนน นี้พวกเมิงรวมหัวกันทั้งสามคนเลย
จับกรุยัดให้ไอ้โต๋แล้ว
ก้เอาเงินไป สารเลวกันจริงๆ อ๊ากกกกกกกกกก อย่าอยุ่เลยเมิงงงงง กรูจะฆ่าเมิงๆๆๆๆๆๆ"
ไอโต๋กระโดดคว้าเอวผมไว้ก่อนที่ผมจะถึตัวไอเปรมกะไอบอล
"จับมันไว้นะไอโต๋ องค์ลงแล้วเดี๋ยวพวกกรูจะไม่รอดหู้ยยยยยย น่ากลัว"
"ไม่รอดแน่ๆ พวกเมิง เมิงรู้มั้ยกรุเสียหายนะ ปล่อยกรุไอโต๋ ปล่อยๆๆๆๆ
ผมร้องตะโกนไม่พอใจ ไอโต๋คงกลัวคนอื่นได้ยินลากผมออกจากห้องเรียน ไปที่ห้องแล็ป
"ไม่เอาน่า อย่าโกรธพวกมันเลย" ไอโต๋กอดเอวผม แล้วลูบที่หัวเบาๆ
"เอ่อ ใช่สิเมิงได้กำไรทั้งขึ้นทั้งล่อง กรูมีแต่เจ็บกับจ็บ "ผมงอนมันไม่เลิก
ไอโต๋จูบเบาที่แก้ม "มันเป็นความเป็นความผิดกรุเองแหละ"
ผมมองหน้ามัน "อ้อใช่สิ ลืมไปเมิงเอากรุไปล่อ พวกมันรุ้ก้รู้ว่าพวกนั้นมันแต่งรถกัน
ถ้าได้เงินมาง่ายๆแบบนี้มันก้ทำอยู่แล้ว สาดดดดดดดดด เลวจริงเมิงอ่ะ"
ไอโต๋ยิ้มกว้าง "เมิงกรูด่าเมิงนะไม่ได้ชมเมิงยิ้มอยุ่ได้ไอ้บ้า"
"กรุรุ้ว่าเมิงโกรธ แล้วเมิงก็อายกรุด้วย ไม่ต้องอายหรอกน่า กรุอ่ะมีไรจะบอกเมิง"
ผมมองมันแปลกๆ ไอ้นี่เปลี่ยนฟีลเร็วจังวุ้ย "เมิงจะบอกไรกรุรีบๆบอกมา" หันหน้าหนีไม่กล้าสบตากับมันเลย
"กรุอ่ะ.......เอ่อ " "เมิงจะบอกไรกรุเร็วๆดิว่ะ"
"ฮารุ..........เย็นนี้อีกครั้งนะ " ไอโต๋ยิ้มๆๆ แต่ผมนี้สิ ลุ้นให้มันบอกแทบตาย
"สาดดดดดดดดด เนี่ยเหรอที่เมิจะบอกกรุ เชรี่ยเอ้ยยย "
ผมด่ามันก้เดินเข้าเรียนต่อเลยคับ ไอโต๋บ้าลามกที่สุด
.......................................
วันนั้นยังไม่หมดครัเดี๋ยวจะมาต่อให้วันหลังนะคับ ขอตัวไปอ่านหนังสือก่อน
ไอ้โต๋มันมองหน้า ประมาณว่าถ้าสอบคราวนี้ผมตกล่ะก้ มันจะติวตัวต่อตัวเลยล่ะ
แอบขู่ไว้ด้วย เมื่อวานกระเพาะกำเริบไอโต๋หน้าซีดใหญ่เลย
แทนทีจะเป็นผม มันบอกว่าไม่เคยเห็นผม ทรมานแบบนี้มาก่อน วันต่อมายาแก้กระเพาะเต็มห้องผมเลย
มันจะขุนผมให้หายรึว่ามันจะฆ่าผมกันแน่ อันนี้ก็ม่ายรุ้ บายคร้าบบบบบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
