หัวข้อ: (เรื่องสั้น) ผมหลงรักไอ้เด็กเกรด4 (ตอนจบ)ตอน 6 หน้า 2 <23-12-2012----04:10>

[hijigin]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 

[hijigin]

 (1)

'เมื่อไหร่พวกมันจะเลิกมองผมด้วยสายตาแบบนี้ซักที หงุดหงิด'
ไม่ว่าพวกผมจะเดินไปทางไหน ไอ้พวกนักศึกษารอบๆ มักจะมองแก๊งค์ผมเสมือนว่าพวกผมเป็นขยะ
แต่ก็ไม่เถียงหรอก เพราะพวกผมมักจะมีเรื่องชกต่อยจนเป็นที่โด่งดังไปทั่วคณะ แถมการแต่งกายไม่เรียบร้อยอีก
พวกมันมองแล้วก็หลบกันเป็นแถบๆ ตลกว่ะ ว่าแล้วมือก็เฟี่ยงกระป๋องน้ำอัดลมลงพื้นซะเลย
   เคร้งงงงง
ฮ่าๆๆ พวกมันตกใจสะดุ้งกันใหญ่ ไม่วายเพื่อนอีกคนก็เตะซ้ำจนกระป๋องกระเด็นจนพวกมันหลบแทบไม่ทัน ฮ่าๆๆ สนุกดี

และทันทีที่ผมเดินเลี้ยวเข้าห้องเรียน ทุกคนในห้องพากันเงียบกริบ ทั้งๆที่เมื่อกี๊ยังส่งเสียงดังทะลุออกมานอกห้องอยู่เลย
พวกมันทำหน้าแปลกใจที่เห็นพวกผมแถมยังซุบซิบให้ได้ยิน
'ไอ้พวกกระจอกเอ๊ย อยากมีปัญหารึไง'
แล้วผมก็เดินไปที่โต๊ะเลกเชอร์ที่มีคนกำลังนั่งมองหน้าผมอย่างหวาดๆอยู่
"เห้ย ลุก!! กูจะนั่งตรงนี้!!"
พอตะคอกเสร็จมันก็ลนคว้ากระเป๋าลุกออกไปเลย ฮ่าๆ ผมจึงทิ้งตัวลงนั่ง สุขใจจริงๆ
หันมาอีกที ไม่มีใครกล้านั่งบริเวณที่ผมสถิตอยู่เลย ปอดกันจริงๆ ไอ้พวกนี้
"ไอ้มอส มึงกินยาผิดขวดรึไง ถึงได้แหกขี้ตามาเรียนตอนแปดโมง สามวันมานี้มึงแปลกๆนะ มึงเป็นไรเนี่ย"
ไอ้กุ้งถามแกมต่อว่าผมที่พลอยให้มันต้องตื่นมาเรียนด้วย ปกติคาบเรียนเช้าๆยังนี้ อย่าหวังจะได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของผมเลย เพราะกลางคืนพวกผมจะเที่ยวและดื่มจนเป็นกิจวัตร
"กูจะมาแล้วมันหนักหัวมึงรึไง กูไม่ได้บังคับให้มาด้วยซะหน่อย ไม่อยากเรียนก็กลับหอไปเลย"
"โห่ ไอ้นี่ กูยอมไม่ได้หรอกที่เห็นมึงมีชั่วโมงเรียนมากกว่ากู แล้วไอ้บอลกับไอ้เจตมันรู้ที่มึงมาเรียนป่ะเนี่ย"
"กูไม่รู้ ปล่อยช่างหัวพวกมัน"ผมตอบหน้าตายใส่มัน
"อ้าว มึงช่างเป็นเพื่อนประเสริฐจังครับ"
"มึงเลิกพูดซะทีดิ รำคาญ"ผมว่ามันเสร็จแล้วนั่งหันหน้ามาทางห้องเรียน

จริงๆสาเหตุที่ผมมาเรียนไม่ได้เพราะขยันอะไรหรอก แต่มาเพื่อมองคนที่ผมเคยหมั่นไส้แล้วก็อยากแกล้งให้มันสะใจ
เพราะอะไรน่ะเหรอ  มีแต่คนชอบพูดถึงแต่มันเพราะมันหล่อตี๋ เรียนเก่งจนเป็นท็อป(ในขณะที่ผมเป็นโหล่)
เพราะอย่างนี้ไงมันเลยเก๊ก เก๊กไปทั่วให้สาวมอง เก๊กตลอด เห็นแล้วรำคาญหู รำคาญตาจนอยากจะทำอะไรก็ได้ให้มันหงอยเลิกเชิดหล่อแบบนั้นซะที

ปัง!

เสียงประตูที่ถูกปิดทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง มันมาแล้วครับ ไอ้คนที่ผมพูดถึง ไอ้ขี้เก๊ก แค่เดินเข้าห้องมึงยังเก๊ก แม่ง
ผมมองมันไม่วางตาเลย มองมันเดินทุกก้าวที่มันเดินไปนั่งที่โต๊ะ
ผมเห็นมันยิ้มรับสาวๆ คุยกับเพื่อนปกติ แต่พอมันเห็นผมนั่งอยู่ตรงนี้ มันเลยรีบหลบตาผมทันที
'ไอ้ก้อง' ผมนึกชื่อมันในใจ ผมไล่มองร่างมันตั้งแต่หัวจรดเท้า พอมองแล้วก็พาลให้นึกถึงคืนนั้น คืนที่ผมกับแกงค์แกล้งมันเมื่อสี่วันก่อน

ตอนนั้นเป็นเวลาเกือบสองทุ่ม ฝนตกหนักมากจนพวกผมที่พยายามฝ่าฝนเพื่อกลับหอต้องจูงมอเตอร์ไซค์เข้าร่มเพื่อหลบฝน
ตรงที่พวกผมหลบมันไม่มีคนแล้วก็มืดด้วย เพราะมันเป็นตรอกเล็กๆระหว่างหอพัก
พวกผมเลยอาศียหลังคาที่ยื่นออกมาจากตัวตึงเป็นกำบังฝน
ไม่นานสายตาผมก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งวิ่งข้ามถนนมาตรงหน้าตรอกที่พวกผมยืนหลบฝนอยู่
มันคือไอ้ก้องครับ ตัวมันเปียกโชก เสื้อแนบเนื้อ หุ่นมันบางกว่าที่ผมคิดซะอีก และแล้วสมองผมก็คิดอะไรบางอย่างได้

อีกฝ่ายพอข้ามมาเจอพวกผม มันหน้าเหวอนิดหน่อยก่อนจะเลี้ยวเพื่อจ้ำอ้าวออกไป แต่ผมเรียกมันไว้
"ไอ้ก้อง! เห็นเพื่อนไม่ทักนะ หยิ่งเหรอมึง" ผมเดินไปลากคอมันเข้าร่ม มันขัดขืนจนผมต้อใช้แรงเพิ่มแต้ก็ลากตัวมันมาได้สำเร็จ
"ปล่อยดิวะ" มันสะบัดตัวออกจากวงแขนผมแล้วจะหนี เลยคว้าข้อมือมันแล้วเหวี่ยงเข้าตรอกจนมันล้มลงไปนอนกับพื้น
ตอนนั้นรู้สึกสมมน้ำหน้ามันมากที่ทำให้มันรู้สึกเสียหน้าต่อหน้าพวกผมได้ และผมก็เริ่มสั่งเพื่อนอีกสามคน
"เห้ย พวกมึง ล็อคตัวมันดิ" ยังไม่ทันที่ไอ้ก้องจะยืนได้เต็มที่ เพื่อนผมก็รุมล็อคตัวมันแล้ว
"ไอ้มอส มึงจะทำอะไรมันวะ กูว่าปล่อยมันไปเหอะ" ไอ้เจตหันมาถามผม
"ปล่อยได้ไง กูหมั่นไส้มันมานานแล้ว ไอ้ขี้เก๊กอย่างมันต้องจัดให้หมอบซะหน่อย"
"มึงจะทำอะไรก็รีบเหอะ กูหนาวจะตายอยู่แล้ว ยุ่งก็โคตรเยอะเลย" คราวนี้ไอ้บอลมันเร่งผม
"เออ แก้ผ้ามัน กูจะให้มันเดินเปลือยกลับหอ"
"ไอ้มอสแม่งลามก" ไอ้กุ้งว่าผมแต่ก็ทำตามคำสั่ง
ฝ่ายไอ้ก้องก็ดิ้นสุดชีวิต ทุกคนตรงหน้าผมมันพัลวันไปหมด ไม่นานทั้งเนื้อทั้งตัวไอ้ก้องก็เหลือแค่กางเกงใน
ฮ่าๆๆๆๆ สะใจโว้ย เก๊กไม่ออกเลยสิมึง
ทุกคนลุกขึ้นมายืนข้างๆผมโดยมีเสื้อผ้ามันติดมือมาด้วย
"ไอ้ก้อง กูเห็นเสื้อมึงเปียกเลยถอดให้ เดี๋ยวมึงจะเป็นหวัด ฮ่าๆๆๆ"
แล้วผมก็เดินไปนั่งยองๆข้างๆมันที่ตอนนี้กำลังนั่งขดตัวสั่นหลังติดกับกำแพง ตอนนี้เองที่ผมได้เห็นร่างมันใกล้ๆ
ตัวมันขาวมากหลังจากที่มีแสงจากรถยนต์วิ่งผ่านตรอกไปเมื่อครู่ แต่ก็เปรอะไปด้วยคราบดิน ไหล่ของมันกำลังสั่นระริก
ที่ซอกคอของมันมีปลายผมเปียกๆแปะป่ายอยู่ หยดน้ำหยดจากปลายผมไหลผ่านซอกคอลงตามร่างอันขาวผ่องของมัน
มันไม่พูดไม่ตอบรับอะไรผมเลย มันเอาแต่ก้มหน้ากับหัวเข่าอย่างเดียว
"ไอ้มอส กูว่ากลับเหอะ ฝนเริ่มซาแล้ว" เสียงไอ้กุ้งดังทำให้ผมตื่นจากภวังค์ แต่ไอ้น้องชายผมมันดันตื่นมาด้วยเนี่ยสิ
ผมรู้สึกตกใจมาก ผมรู้สึกกับผู้ชาย แถมยังเป็นคนที่ผมเกลียดซะด้วย
'มันเป็นไปได้ยังไง' ผมได้แต่ถามตัวเอง แต่ไอ้พวกเพื่อนผมก็เรียกให้ผมกลับไม่เลิก
ตอนนั้นเลยตะโกนให้พวกมันกลับไปก่อน แล้วบอกว่าผมจะจัดการมันต่อ พวกมันบ่นนิดหน่อยก่อนจะบึ้นรถออกไป
คราวนี้เหลือผมกับไอ้ก้องสองคน ใจผมมันเริ่มเต้นตึกตัก
'โอยยย กูจะบ้า นี่กูอยากทำกับมันซะแล้ว' ใจผมสับสนสุดๆเลยตอนนั้น
"เอาชุดกูคืนมาเหอะ" มันเงยขึ้นมาบอกผมเสียงแผ่ว คราวนี้ผมเห็นหัวนมมันกำลังสั่นไหวตามแรงหายใจ
'อ๊ากกกกก กูไม่ไหวแล้ว' ผมไม่ไหวแล้วเป้ากางเกงมันจะทะลุอยู่แล้ววววว
"ไอ้ก้อง มึงยั่วกูเองนะ" ผมหายใจช้าๆ
"อะไรของมึง มอส!!" หน้าตาไอ้ก้องตกใจมากที่เห็นผมโถมไปจับตัวมันกดลงกับพื้น
"เอวมึงบางชิบ" ผมพูดก่อนจะกระแทกจูบปากมันอย่างแรก ปากมันนิ่มโคตร เสียงมันดังอู้อี้อยู่ในลำคอ
มันพยายามพลักผม สุดท้ายมันผลักผมได้สำเร็จต่อด้วยการเอาเท้าถีบตัวผมจนหัวไปโขกกับกำแพง
นั่นแหละ ฉากสุดท้ายที่จำได้

แต่ด้วยความเป็นห่วงของเพื่อนผมมันเลยโทรหาผมตั้งหลายสาย แต่ผมไม่รับ
มันเลยขับมอเตอร์ไซค์มาที่ตรอกเดิมก็พบว่าผมนอนหัวแตกสลบอยู่
งานนี้รอดเพราะเพื่อนแท้ๆแต่ก็โดนมนสมน้ำหน้าแถมมาด้วย






 

[nunnuns]

ก้องเกือบโดนกดแล้ว
มอส นายนี่มัน!! ทีหน้าวางแผนดีๆหน่อยนะ กร๊ากกกกกกกกกกก

[jilantern]

ก้องเกือบจะเสียตัวแล้ววววว

[ชัดเจนกาบ]

เฮ้อจะเจอแกล้งอีกไม่เนี้ย

[minere_mi]

มอส!!!เกรียนนะแก

[hijigin]

(2)

'มันจะรู้สึกบ้างไหมว่ามีสายตาจากผมกำลังมองไปที่มัน'
ผมมองมันทั้งคาบเรียนโดยไม่ได้สนในสิ่งที่อาจารย์พูด มีสิ่งเดียวที่ผมคิดคือ
'อยากได้ตัวมัน จับมันลากเข้าห้องของผม แล้วก็....' เอ๊ะ ทำไมทุกคนไหว้อาจารย์
'เห้ยๆๆ เลิกคาบแล้วเหรอเนี่ย ไอ้ก้องมันกำลังลุกแล้ว มันเดินไปกับเพื่อนของมันแล้ว แล้วผมจะจัดการลากมันเข้าห้องยังไง'
"ไอ้มอส คอมึงหันแทบจะหักแล้ว กูรู้นะว่ามึงมองไอ้ก้อง" เสียงไอ้กุ้งทำลายความคิดผม แล้วผมก็ตบหัวมันหนึ่งทีก่อนจะว่ามัน
"แม่งงง พูดดังนะมึง กูไม่ได้มองเว้ย" และแล้วคนก็ทยอยออกจากห้องไปเหลือแค่ผมกับกุ้ง
"ไม่ได้มองอะไร กูเห็นมึงจ้องมันไม่กระพริบ พอมันย้ายตัวไปทางไหน คอมึงก็หันตามอย่างกับถูกมันจูง"
ไอ้กุ้ง นี่มึงบังอาจสังเกตกู จูงเจิงอะไร
"ก็กูแค้นที่มันทำกูสลบ กูจะเอามันคืน" ใช่ อันดับแรกต้องลากไอ้ก้องเข้าห้องผมก่อน
"เดี๋ยวก็เหมือนครั้งที่แล้วอีก ไม่เข็ดนะมึง
กูอยากจะหัวเราะสมน้ำหน้ามึงอีกรอบ คนที่ชอบมีเรื่องอย่างมึง แพ้ไอ้ก้องได้ยังไง ฮ่าๆๆ" หือออ เลือดขึ้นหน้า!!
"ไอ้กุ้ง มึงอย่าอยู่เล้ยยยย" ผมกระโจนเพื่อจะถีบมันแต่มันไหวตัวทัน วิ่งออกนอกห้องไปก่อน

__________________________________________________________________________________________

หลังเลิกคาบเรียนแปดโมง ผมก็กลับมาที่หอเพื่อนอน
ตื่นมาอีกทีก็เกือบบ่ายสาม รู้สึกหิวเลยจะลงไปหาอะไรกิน
ทันทีที่เปิดประตูออก ผมเห็นคนเดินผ่านหน้าห้องผมไป มันทำให้ผมใจเต้นอีกแล้ว
ไอ้ก้อง ๆ ๆ ไอ้ก้องครับ มันอยู่หอเดียวกับผมเหรอ ไม่อยากเชื่อ
คราวนี้แหละมึงเสร็จกูแน่ แผนกูอะไรนะ ลากมันเข้าห้องไง!!

"ไอ้ก้อง!!" ผมเห็นมันสะดุ้งตัวโหยง คงรู้ว่าเป็นเสียงผม แต่ไม่ทันที่มันจะหนีผมก็คว้ามือไปจับข้อมือมันซะก่อน
"ปล่อย!!" มันพยายามแกะมือของผม คราวนี้กูไม่เสียทีให้มึงแน่
"มึงมานี่เลย" ผมใช้แรงเล็กน้อยในการดึงมันเข้าห้องหลังจกนั้นเอื้อมมือที่เหลือไปปิดประตูเสียงดังลั่นชั้น
"อย่า..." เสียงมันดูเหมือนคนอ่อนแรง อย่างนี้ยิ่งทำให้มีอารมณ์มากขึ้นไปอีก ผมเลยเหวี่ยงร่างไอ้ก้องลงที่เตียงนอน
แล้วขึ้นคร่อมร่างมันพร้อมกับกำข้อมือทั้งสองข้างของมันแน่น
"จะแกล้งอะไรอีก กูทำอะไรให้" ผมดูมันหายใจช้าๆ
"ก็กูหมั่นไส้มึง ไอ้ขี้เก๊กเอ๊ย!!"
"คิดไปเองแล้ว กูไม่ได้ทำอะไรเลย ปล่อยกู" แรงต้านจากมันไม่ได้มีผลกับผมเลย
"มึงนอนเงียบๆไปเลยไอ้ก้อง" พูดจบผมก้มลงไปจูบมัน บดขยี้ริมฝีปากนุ่มๆอย่างเมามัน
ผมพยายามสอดลิ้นแต่อีกฝ่ายเม้มปากแน่น แต่ไม่นานลิ้นของผมก็สามารถแทรกเข้าไปในปากของมันได้สำเร็จ
ผมจูบมันอย่างรุนแรง แต่มันดันสำลักใส่ผมซะอย่างนั้น
"ไอ้ก้องนี่มึงจูบไม่เป็นเหรอ ไม่น่าเชื่อ กูก็หลงคิดว่ามึงคงฟันสาวมาเยอะ" ผมรู้สึกดีใจที่จูบแรกของมันเป็นของผม
"ว่าแต่มึงตัวร้อนๆ นะไอ้ก้อง มึงคงจะกำลังเร่าร้อนอยู่ล่ะสิ"
"สมองคิดแต่เรื่องอย่างว่ารึไง กูไม่ไหวแล้ว เมื่อเช้ากูยังไม่ได้กินยาเลย" ใบหน้ามันแลโทรมกว่าเมื่อเช้าอีกครับ
"นี่มึงเป็นอะไรเนี่ย" ผมเอาหลังมือไปแตะที่หน้าผากมัน ปรากฏว่าร้อนจี๋เลย
"มึงไม่สบายนี่ มิน่า แรงไม่ค่อยมี อย่างนี้ค่อยง่ายหน่อย" ต้องขอบคุณฝนที่หมั่นตกทุกวันอย่างสม่ำเสมอ ไอ้ก้องคงบอบบาง
เลยเป็นแบบนี้ เข้าทางมอสครับ
"ง่ายอะไร อย่านะเว้ย!!" มันส่งเสียงลั่น
ผมโถมลงไปจูบมันอีกครั้ง มือข้างหนึ่งดันหัวไอ้ก้องขึ้นเพื่อไม่ให้มันถอนจูบจากผม อีกข้างหนึ่งล้วงไปใต้เสื้อยืดฃ
ผมลูบหน้าท้องที่กำลังร้อนของมันก่อนจะเลื่อนไปที่ปุ่มเล็กๆทั้งสองข้างแล้วเขี่ยเบาๆ มันโก่งตัวหลบ
ผมเลยถอนจูบแล้วมาเปิดเสื้อขึ้นเห็นจุดเล็กๆ สีชมพูกำลังตั้งชั้นท้าทายผม
"อย่า....ไม่ได้นะ..." ผมล๊อคแขนทั้งสองข้างของมันก่อนจะก้มลงไปใช้ลิ้นกับปุ่มเล็กๆนั่น แล้วไล่วนสลับทั้งสองข้าง
รู้สึกร้อนลิ้นดีจัง ร่างไอ้ก้องเกร็ง มันหลบสายตาผม หน้ามันแดงไปถึงหู
และน้องชายของมันกำลังตื่นตัวอย่างเห็นได้ชัด
ผมใช้มือลงไปลูบเบาๆ มันหลับตาปี๋ ไม่ยอมส่งเสียงอะไรออกมาเลย ขัดใจจังวุ้ย
"อย่าถอด..." ได้ก้องร้องห้าม แต่มือผมยังคงถอดกางเกงกีฬาขาสั้นกับกางเกงในของมันออกอย่างง่ายดาย
ตอนนี้ส่วนล่างของมันเปลือยเปล่า ผมรูดน้องชายมันขึ้นลงแต่ไอ้ก้องพยายามปกป้องน้องชายมัน
"มึงนี่มันไม่ได้เรื่องเลยไอ้ก้อง มึงมานี่!!"
"โอ้ย!" ผมกระชากตัวให้มันนั่งก่อนจะกระซิบเบาๆที่หูมัน
"ทำให้กูหน่อย" พอไอ้ก้องได้ยินอย่างนั้นถึงกับตาโต ส่ายหัวไม่ยอม
ผมเลยจับหัวมันเข้ามา จัดตำแหน่งส่วนที่แข็งของผมให้พอดีกับมัน
ไอ้ก้องยังเฉย ผมเลยจัดการกับปากมันเองซะเลย
จากช้าๆเร่งเป็นเร็ว ปากของมันก็ร้อนซะจนน้องชายในปากมันร้อนตามไปด้วย
และแล้วน้องชายผมมันก็กระตุกก่อนจะพ่นน้ำรักใส่ปากไอ้ก้อง ผมดันของผมเข้าไปลึกจนมันสำลัก
เลยเอาน้องชายออกจากปากมัน
"มึงกลืนลงไปให้หมดเลยนะ" ผมบังคับมัน ใช่มือโกยน้ำที่เหนียวหนืดที่ไหลลงคางขึ้นใส่ปากให้มันกลืนจนหมด
ตอนนี้หน้ามันแดงกล่ำ หอบหายใจถี่ มองมันลุกไปหาห้องน้ำ
ซักพักมันก็เซออกมา แล้วมาหยิบกางเกงเพื่อใส่ แต่ผมก็กระชากกลับมาแล้วคว้างมันเข้าในห้องน้ำ
จัดการฉีดน้ำจนเปียก
"คราวนี้มึงก็กลับไปได้แล้ว ไปสิ" ผมท้าม้น แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ
ไอ้ก้องกำลังจะร้องไห้ และหน้าตาก็ไหลออกมาในที่สุด
"ไอ้ก้อง..." ผมพูดไม่ออกเลย มันกำลังร้องให้อยู่ ผมต้องทำไงดี ผมเองก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ แล้วมันก็ไม่สบายด้วย
"ก้อง" ผมเข้าไปจับไหล่มัน แต่มันก็สะบัดหนี ผมเลยสวมกอดร่างร้อนๆของมันไว้
ก้องพยายามผลักผมอยู่หลายครั้งก่อนจะปล่อยให้ผมกอด และสลบคาอกไป

[pharm]

สงสารก้องยังไม่สบายอยู่เลย

ทำไมมอสไม่ทำเองล่ะ น่าจะทำเพื่อก้องบ้าง

[nunnuns]

(อีนัง)มอสสสสสสสส เอ็งนี่มันซาดิสไปแล้ว ก้องอย่าพึ่งเสียตัวนะ เราไม่ยอมจริงๆด้วย T^T

มอสแมร่ง! ไม่สงสารก้องเลยเหรอ ฮืออออ

+เป็ด ^^


**เอ่อ รบกวนใส่ วันที่อัพ หน้า และตอนที่เท่าไร ในหัวข้ออัพเดทได้ไหมคะ คือเราไม่รู้เลยว่าอัพบ้างหรือยัง ขอบคุณล่วงหน้านะคะ**

[EARTHYSS :)]

ซาดิสม์โคตรรรรรร สงสารก้องอ่ะอยู่ดีๆก็โดน
หึหึ อย่าให้อภัยมันนะก้อง เอาให้เข็ดซะหน่อย

[hello_lovestory]

ทำไมมอสทำกับก้องแบบนี้ชอบเขาก็เข้าไปจีบดีๆ เซ้

[phakajira]

โห??? โหด

[KhunToOk]

ชอบเค้าแต่ทำกับเค้าแบบนี้ มอสเอ้ยยย.....เพลียใจด้วยจริงๆ     


ดูแลก้องดีๆหล่ะ เฮ้อ !!! 

[gngane]

ทำไม :oo1:ไม่สำเร็จซํกที วางแฟนดีๆหน่อยสิค่ะพระเอก ฮ่าๆ

นายเอกน่าสงสาร  เมื่อไหร่จะโดนกดน้อออ
มาต่อไวๆนะค่ะอยากอ่านต่อเเล้ว

[Naenprin]

สงสารก้องจัง ป่วยอยู่แท้ๆ มอสใจร้าย

[♠DekDoy♠]

ทำไมไม่รู้จักจีบก้องให้มันดี ๆ ฟ่ะ

[hijigin]

(3)

"กูตากกางเกงให้มึงแล้ว เพราะฉะนั้นมึงต้องอยู่กับกูก่อน"
".................."
"เห้ย! มึงตอบอะไรกูบ้างเซ่"
"..................."
"เออ! ถ้าอีกห้านาทีมึงไม่ยอมพูดกับกู กูจะตัดกางเกงมึงแล้วโยนทิ้ง"
ตอนนี้ผมนั่งหันหลังให้มันอยู่บนเตียง ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไป
ตั้งแต่ตื่นขึ้นมามันบังคับให้ผมกินยา แต่ผมปฏิเสธ
และที่น่าตกใจคือเสื้อผ้าผมเปลี่ยนไป กลายเป็นเสื้อยืดตัวโคล่ง นี่ตอนหลับมอสทำอะไรผมอีกหรือเปล่า
โอ้ยยยย อยากจะร้องไห้ ผมเกลียดมัน มันทำลายศักดิ์ศรีของผม ผมรับไม่ได้จริงๆ
พอนึกถึงภาพที่มอสทำกับผมทีไร น้ำตามันก็ไหลออกมา
ทำไมมอสต้องทำแบบนั้นกับผมด้วย ผมคิดว่าเราต่างคนต่างอยู่
แต่มันดันหมั่นไส้ผม
ผมไม่ได้เก๊กอะไรอย่างที่มันบอก ผมก็เป็นของผมแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว
เมื่อมีคนมาทักหรือยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มหรือทักตอบ ผมผิดอะไร?
อีกอย่างมอสมองว่าผมเป็นผู้ชายเจ้าชู้ ทั้งๆที่ผมยังไม่เคยมีแฟน
"กูถามจริง มึงยังไม่เคยมีแฟนจริงเหรอ" รู้สึกตกใจที่มันถามขึ้นมาพอดีกับเรื่องที่กำลังคิด
ผมว่ามันยังไม่ครบห้านาทีเลย ผมไม่อยากพูดอะไรกับมันทั้งนั้น
"โอเค กูจะไปตัดกางเกงมึง" ผมหันไปมอง เห็นมันกำลังหยิบกรรไกร
"มอส อย่านะ กูจะพูดแล้ว" สมเพสตัวเองจริงๆ ทั้งๆที่ไม่อยากพูด แต่ต้องพูด ตอนนี้หน้าผมเป็นยังไงนะ
"แค่นี้ก็หมดเรื่อง" ผมมองมันเดินไปเก็บกรรไกร จะปล่อยให้กางเกงเป็นอะไรไม่ได้เด็ดขาด
"งั้นตอบกูมา มึงเป็นเกย์ใช่ไหม?" มันเปลี่ยนคำถาม
"กูไม่ได้เป็นเกย์ แต่ยังไม่อยากมี หายข้องใจรึยัง" รู้สึกขัดใจที่ต้องตอบมันจริงๆ
"ไม่เชื่อ หน้าตาอย่างมึง มีแต่ผู้หญิงให้ท่า อย่ามาโกหก"
"แล้วจะเอายังไง กูพูดความจริงไปแล้ว" มันเดินมานั่งข้างๆผม ผมขยับหนี แต่มันเข้ามากอดผมจากด้านหลัง
โดนมันลวนลามอีกแล้ว
"ปล่อยกู" คำนี้ผมพูดกับมันมากี่รอบแล้วนะ แต่ก็ไม่เคยได้ผล แล้วดันมาป่วยอีก ชีวิตทำไมมันเป็นแบบนี้
"กู ไม่ ปล่อย" มอสกระชากผ้าห่มที่ผมคลุมท่อนล่างออก แล้วล้วงไปกำน้องชายผม
"ในเมื่อหมั่นไส้แล้วทำไมถึงมาทำแบบนี้กับกู" อึก ผมจะไปมีอารมณ์กับมันไม่ได้เด็ดขาด
"ก็กูอยากแกล้ง มีปัญหาไหม?" มันรูดให้ผมแล้ว อึก....ทรมานจัง....อ๊ะ ใช่แล้ว!!
"กูอยากกินยา เอายาให้กูหน่อย" ผมบอกให้มอสเอายาให้ผมเพื่อถ่วงเวลา
"มึง.........อยากกินยาเหรอ...ได้ๆๆ เดี๋ยวแป๊ปนึงนะ" อยู่ๆมันรีบปล่อยน้องชายผม แล้วกูลีกูจอหายาทันที แปลกๆนะ
ไม่นานมันก็ยื่นยามาให้ผม แต่....
"มือมันจับของกูไปแล้ว กินไม่ลง ไปเปลี่ยนมาได้ไหม"
ถ้าผมกินยาจากมือมันเท่ากับว่าปากผมได้สัมผัสกับของตัวเองทางอ้อมน่ะสิ ไม่ไหวหรอก
"แต่มึงก็เคยกับน้องชายกูแล้วนะ" เห้ยๆๆ พูดมาได้ไม่อายปาก แต่น้ำเสียงมันซอฟต์ลงไปตั้งเยอะแฮะ
"ขอร้องเหอะ ทำตามที่กูขอบ้างไม่ได้เหรอ" ต้องลีลาๆหน่อย เดี๋ยวมันมาลวนลามอีก
"ก็ได้ๆ" มันลุกไปให้ด้วย มันเดินเข้าห้องน้ำไปซักพักก็ออกมาหยิบยาให้ผมใหม่ ตลกว่ะ
"มาแล้วๆ คราวนี้มือกูสะอาดแน่นอน ล้างด้วยสบู่ตั้งสามรอบแน่ะ" มอสมันก็ต๊องเหมือนกันนะเนี่ย หึๆ
ผมแบมือรอเพื่อให้มอสส่งยาให้ผม แต่มือมันยังนิ่ง ผมเลยเงยหน้าไปมอง เห็นมันค้าง ค้างอะไร
"มอส เป็นอะไร" ผมเอื้อมแขนทั้งสองข้างไปเขย่าไหล่มัน มันก็ก้มลงมองแขนของผมทั้งสองข้างอย่างช้าๆ
บทจะต๊องก็ต๊องใหญ่เลยเอ้า อย่างนี้ก็ดี ร่างกายผมจะได้ปลอดภัย
"เมื่อกี๊....มึงยิ้มให้กูด้วย" หน้ามอสดีใจอย่างกับได้เอ
"ห๊า!" ตอนไหน?
"แล้วมึง.....ก็จับไหล่กูด้วย" อันหลัง ที่ทำก็เพราะตัวเองนั่นแหล่ะไอ้นี่
"ก้อง"
"อะไร"
"เอ่อ มึงมาลองโคะ...."
"อะไร ลองโคะอะไร พูดให้มันรู้เรื่องดิ"
"เอ่อออออ  ลองมาโคะ....   อ๊ะ นี่! เอายาไปกินก่อน" อ้าว ไอ้นี่ตัดบท หน้ามอสแลตื่นเต้นมาก เหมือนจะหายใจแรงด้วย
"เออๆ เอายามา" วันนี้มันเป็นอะไร ผมรับยาจากมอสนำใส่ปากต่อด้วยกระดกแก้วเพื่อกินน้ำที่รับมาจากมือมันอีกข้าง
"มึงลองมาคะ...โคะ... ไม่ๆๆๆ ไม่มีอะไรแล้ว กูไม่อยากพูด" เห้ย มาทำให้อยากรู้แล้วก็ไม่พูด
"เออ ช่างเถอะ ก็ไม่ได้อยากรู้ ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก" ผมคืนแก้วน้ำให้มอส
"ไอ้ก้อง กูจะบอกมึงว่า......."
"ว่า?"
"มึงลองมาควบกูซักครั้งเหอะ แล้วมึงจะติดใจ"
ผัวะ!!!
ตึ้ง!!!โป๊ก!!!
เคร้งงงงงงงงงงง
...

คนแต่งรู้สึกไม่สนุกกับตอนนี้เลย ถ้าดำเนินเรื่องไม่ดี ก็ขอโทษด้วยน้าาา

[minere_mi]

ปัดโธ่!!!!ไอ้เราก็นึกว่าจะขอเค้าคบ.... :serius2:แกนี่มันหื่นตลอดอ่ะ

[pharm]

โคะ หื่นไม่รู้เวลาเลย แต่ถ้าได้ก็ดี

บทก้องกำลังใจอ่อน

[♠DekDoy♠]

ไอ้บ้าเอ้ยยยยย ไมไม่บอกรักก้องไปหล่ะเฮ้ออออต๊องจริง ๆ

[nunnuns]

5555555555ไอ้นี่มันหื่นตลอด

บอกว่าขอคบก็บอกไปเซ่!!

[ka[ze]na]

+1 เปิดซิง 555++

เหมือนเด็กที่มีของเล่นใหม่ และพยายามจะหัดเล่นอยู่ เหอะๆๆๆ

[gngane]

 

คนเขียนมาต่อเเล้ว เย๊ๆ

เราอยากรู้จริง โคะ เนียมาจาก โคะ+บอ=คบ อะป่าววว

เมะเราเขินด้วยน่าร๊ากกก
มาต่อไวๆนะค่ะ

[hello_lovestory]

ขอก้องคบเลยถาแน่จริง

[Naenprin]

น่ารักอ่ะ ชอบจังเลย

[nOsTrAdamUsz]

ดีแล้วทูลหัวมีผัวเป็นนักเลง 

[seaz]

มอสดูต๊องๆ เนอะ เหมือนกับว่าพอได้เห็นรอยยิ้มของก้องแล้วก็หลุด

[hijigin]

(4)

ในห้องมืดๆที่มีเพียงผมที่กำลังลุกขึ้นยืนเพื่อไปเปิดไฟห้อง เดินเซไปนิดหน่อยก็ถึงที่หมาย รู้สึกปวดหัวว่ะ
พรึบ!
ความสว่างที่วาบทับความมืดเทื่อครู่ ทำให้ผมเห็นที่นอนยับๆ (จริงๆ ก็ไม่เคยพับหรอก) แก้วน้ำที่นอนอยู่บนพื้น แล้วก็......
ราวตากผ้าโล่งๆตรงระเบียง มันไม่มีกางเกงไอ้ก้องบนนั้น
มันทำหัวผมโขกลงกับพื้นอีกแล้ว สงสัยกว่าจะได้มันมาเป็นเมีย ผมคงเป็นโรคสมองเสื่อมกันพอดี
ตั้งแต่ที่เห็นมันร้องไห้ ผมรู้สึกผิดที่ทำกับมันแบบนั้น อยากจะขอโทษ มันเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเป็นห่วงคนอื่น
จะทำไงดี อยากจะพูดดีๆด้วย แต่พอเห็นทั้งใบหน้าและตัวของมัน ก็รู้สึกอยากทำตลอด
บอกตามตรงในหัวผมมีแต่ภาพไอ้ก้องแก้ผ้า ถ้าเปลือยทั้งตัวนี่คงดีสุดๆ
แล้วไอ้ผมก็ไม่ใช่คนพูดดีๆกับใครเป็นซะด้วย มันเป็นสันดานของผมที่ต้องตะคอก แล้วก็ใช้กำลังเข้าข่ม
อ่าาาาา.... ผมลืมภาพตอนที่ไอ้ก้องกำลังยิ้มไม่ได้เลย มันน่ารักมากๆ ทั้งๆที่ก็ไม่ใช่คนหน้าสวยอะไรแต่ทำไมมันสวยในสายตาผมก็ไม่รู้ คงเพราะมันขาว เอวบาง.....อ้อ!ก้นไอ้ก้องสวยด้วยนะ อันนี้ชอบมาก
ผมเดินไปก้มหยิบแก้วที่พื้นก่อนจะไปวางบนตู้เย็น เห็นแก้วแล้วก็นึกถึงตอนที่มันต่อยผมเพราะได้พูดลามกกับมัน
ความจริงแล้วอยากพูดคำว่า คบ ต่างหาก ไอ้ควบเิคิบอะไรนั่น มันก็ดันนึกมาได้แบบอัตโนมัติ ตอนนั้นโคตรเขิน แบบไม่เคยอายอะไรอย่างนี้มาก่อน อยากบอกก็อยากบอก เขินก็เขิน ขอมันควบก็ยังเจ็บแค่ตัว แต่ถ้าขอคบอาจเจ็บที่ใจ กลัวจะรับไม่ได้ถ้ามันปฏิเสธ
'ไอ้มอส ไหงมึงมาเป็นหมาหงอยเพราะคนที่ตัวเองหมั่นไส้วะเนี่ย' สมเพสตัวเองจริงๆ แม่งงง

_____________________________________________________________________________________________

"คราวนี้มากันครบเลยนะพวกมึง"
"เพื่อนกัน มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมเมาโว้ย" ไอ้กุ้ง นี่มึงไปเอาประโยคนี้มาจากหนังจีนเรื่องไหน เออ แต่ก็จริงของมึง
'ถ้าพวกมึงจะมาแล้วเป็นแบบนี้อย่ามาดีกว่า'
ผมไล่มองใบหน้าแกงค์ผมที่กำลังสลึมสลือได้ที่ ไอ้กุ้ง ไอ้บอล ไอ้เจต
 แล้วก็ไล่ดูพวกที่อยู่รอบๆ มันอึ้งกันกว่าเดิมอีกที่แกงค์ครบ วงกว้างระหว่างพวกผมกับเพื่อนในห้องห่างกันมากกว่าเดิม
'กูก็ไม่ได้ชอบให้พวกมึงพากันมามองแล้วนินทากันนะโว้ยยย ทำเป็นมองไม่เห็นกันไม่ได้รึไง ไอ้พวกเวร'
"พวกมึงมองอะไร มีปัญหาก็เข้ามา!!" หงุดหงิดเว้ย
"แล้วมึงจะเสียงดังใส่เพื่อนทำไม มีมารยาทบ้างมั้ย" ใครวะ?!
ทุกคนพากันแปลกใจที่มีคนกล้าขึ้นเสียง จึงพากันไปมองที่มาของเสียง ปรากฏว่าเป็น...เป็นใครวะ
แต่ดูเหมือนจะได้ยินเสียงพึมพำจากคนรอบๆว่า ประธาน
'ที่แท้ก็ไอ้ประธานเอก' ผมคิดก่อนจะเดินตรงไปที่มัน
"เห้ยๆๆ ไอ้มอส แต่เช้าเลยนะมึง" ไอ้บอลพูดก่อนจะนำพวกมากับผม
ผมเดินไปหยุดกับคนตรงหน้า ดูท่ามันจะไม่ได้กลัวพวกผมเลยซักนิด อวดดีนักนะมึง
"ทำไม กูจะเสียงดังแล้วหนักหัวมึงรึไง ฮะไอ้แว่น!!" ผมผลักมันเซถอยหลัง ไอ้ที่อยู่รอบๆร้องตกใจกันใหญ่
"หนักเซ่ ก็หูกูมันได้ยินไง!!" ไอ้แว่นมันผลักผมคืน หนอยยย
"อ้าว สงสัยมึงอยากกินตีน" ผมถลาเข้าไปต่อยมันหนึ่งทีจนมันล้มไปชนกับไอ้ก้องที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง
'ไอ้ก้องมา ทำไงดี' ถ้าผมยังมีเรื่องอยู่ มันคงเกลียดผมแน่ๆ
ผัวะ
ไอ้แว่นกระโจนเข้ามาต่อยผมทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ตั้งสติ จนถึงได้รู้ว่าตัวเองมีเพื่อนมาช่วยประคองไว้แล้ว จะทำไงดี ผมมองไปที่ไอ้ก้องที่กำลังร้องห้ามแล้วดึงไอ้แว่นออกไป รู้สึกอิจฉา อยากให้ก้องเอาใจใส่ผมอย่างที่ทำกับไอ้ประธานนั่นบ้าง
"เดี๋ยวกูจัดการแทนมึงเอง ไอ้มอส" ไอ้กุ้งลุกเดินพร้อมง้างหมัด
"ไอ้กุ้ง!! พอเหอะ กูจะกลับ!!" ไอ้กุ้งค้าง ที่เหลือพากันงงในสิ่งที่ผมพูด
"อะไรของมึงไอ้มอส มึงจะหยุดแค่นี้เหรอ ไอ้ปอด!!" ไอ้กุ้งด่าผม ไอ้บอล ไอ้เจตพากันจ้องเพื่อเค้นเอาคำตอบ แต่ผมทำแค่เพียงลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้พวกมันยืนทำหน้าอึน
ส่วนผมก็เดินผ่านไอ้ก้องโดยที่ไม่ได้มองหน้า ไม่กล้ามองเลย ผมมันคงปอดจริงๆนั่นแหละ
"มอส มันเกิดอะไขึ้น" ผมมองมือไอ้ก้องที่จับแขนผมเอาไว้ จะให้พูดได้ยังไงว่าผมเริ่มก่อน
"มึงไปถามมันทำไมก้อง มาถามกูนี่ เพื่อนทั้งห้องก็เป็นพยานได้" เสียงไอ้แว่นแทรกขึ้นมา ผมไม่อยากให้ก้องปล่อยมือเลย แต่จะอยู่เพื่อพูดมันก็ไม่ใช่ผม
"มึงก็ไปถามเพื่อนมึงสิ มาถามกูทำไม" ผมสะบัดข้อมืืออกจากมือมัน แล้วเดินออกจากห้องไป แม่ง ปวดจี๊ดๆเลยว่ะ
ผมได้ยินเสียงเพื่อนผมเรียกชื่อแว่วๆตามหลังในขณะที่กำลังจะลงลิฟต์ ผมไม่รอพวกมันเพราะอยากกลับคนเดียว เลยทำเป็นไม่ได้ยินแล้วปิดประตูลิฟต์หนี
'ไอ้กุ้ง ไอ้บอล ไอ้เจต กูขอโทษที่หนีออกมาอย่างกับหมาขี้แพ้'

ที่ห้องผม...
นี่ก็ทุ่มนึงแล้วแต่ผมยังคงนอนในห้องมืดๆ ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ยอมให้ไอ้พวกนั้นเข้ามา
ก๊อกๆๆๆ
'เห้ย! นี่กูเพิ่งไล่พวกมันไม่ทันไร มันกลับมาอีกแล้วเหรอ'
"กูบอกว่าอย่ามายุ่งกับกู!!"
"กู..ก้อง..เอง"
"ไอ้ก้อง!!!" ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูห้อง ไอ้ก้องจริงๆด้วย
"ทำไมห้องมืดนักล่ะ"
"อ้อ" ผมนึกขึ้นได้จึงเอื้อมือไปกดสวิตซ์
"มึง...มีอะไร ไม่กลัวกูจับปล้ำรึไง" สีหน้าไอ้ก้องดูลังเล
"เอ่อ....งั้นก็คุยกันตรงนี้แหล่ะ" เื่รื่องอะไร
"ไม่ได้ ไหนๆมึงก็มาแล้ว ต้องเข้ามา" ผมกระชากแขนก้องเข้ามาในห้องแล้วผลักมันเข้าไป พอมันทรงตัวได้จึงหันมาหาผม
"กูมีเรื่องจะขอร้อง" มาขอร้องกูก็ดีอยู่หรอก แต่เห็นหน้ามันแล้วเหมือนไม่ใช่เรื่องดี
"มอสไปขอโทษต้าเถอะนะ แล้วกูก็บอกต้าให้ขอโทษมอสแล้วด้วย"
"มึงพูดอะไร คิดว่าเปลี่ยนกูได้รึไง คนอย่างกูทำผิดแล้วไม่ยอมรับหรอก เพราะมันไม่ใช่นิสัยของกู มึงจำไว้!!!"
ผมตะคอกใส่มันอีกแล้ว แต่มันผิดเองนะที่มาขอร้องให้ทำเรื่องบ้าๆ ผมรู้้สึกโมโหจริงๆที่ก้องมาหาผมเพราะเรื่องไอ้แว่น
"งั้นบอกกูมาว่าทำไมถึงตะคอกใส่เพื่อน"
"ไอ้แว่นมันยังไม่ได้เล่าให้มึงฟังรึไง"
"เล่าแล้ว แต่อยากได้ยินจากปากของมอสด้วย"
"มึงนี่มันหน้าหมั่นไส้จริงๆ ทำตัวเป็นคนดีนักนะ" ผมจ้องคนตรงหน้าก่อนจะพูดต่อ
"กูจะขอโทษไอ้แว่นตามที่มึงบอกก็ได้ แต่มึงต้องให้ทำกับกูก่อน มานี่!!!"
"มอส เดี๋ยว!!!"

[ชัดเจนกาบ]

จักอะไรวุ่นวายดีแท้ เฮ้อ

[nunnuns]

มอสรุนแรงตลอด