Chapter Six
ปรับสายตาให้ชินกับแสงสลัวๆ ในร้านแล้วผมก็เดินไปที่โต๊ะประจำที่พวกเราชอบนั่ง ทุกคนอยู่กับครบ รวมทั้งน้องปายและน้องเทมส์... ผมเดินไปหยุดยืนอยู่หลังเก้าอี้ไอ้ไท แล้วตบไหล่มันเบาๆ พร้อมกับทักทายคนอื่นๆ ที่มองมาอย่างระแวง "เป็นไงมั่ง สวยมั้ย ปราณ"
หลังจากหายอึ้ง พวกมันก็รีบแย่งกันตอบ "สวย... เสียดายมึงไม่ได้ไป แล้วเป็นไงมั่ง เห็นไอ้โอมบอกเป็นหวัด หายยัง"
"หายแล้ว" ผมบอก แล้วเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ว่างข้างไอ้โอมที่ยกกำปั้นขึ้นเป็นเชิงทักทาย ผมยกกำปั้นแตะมันแล้วนั่งลง ก่อนจะชะโงกหน้าไปทักแฟนมัน "น้องเทมส์ หวัดดีครับ"
น้องเทมส์ก็ยิ้มตอบ แต่ดูจะฝืดๆ ชอบกล "หวัดดีครับ"
ผมมองหน้าน้องปายที่นั่งถัดไปจากน้องเทมส์และติดกับไอ้ไท "หวัดดีครับ น้องปาย"
"หวัดดีครับ" น้องปายพยักหน้ารับ สีหน้าปิดความรำคาญไว้ไม่มิด
ผมยิ้มให้อีกฝ่ายน้อยๆ แล้วหันมาคุยกับไอ้โอม "มาถึงกี่โมง"
"บ่ายสอง"
"แล้วไม่คิดจะพักผ่อนกันเลย" ผมว่าแล้วยกเหล้าขึ้นจิบ พยายามไม่มองภาพที่ไอ้ไทและน้องปายแอบส่งสายตาให้กัน แต่ก็นั่นแหละ ลึกๆ แล้วมนุษย์เราคงเป็นมาโซคิสม์ ชอบความเจ็บปวด ยิ่งเห็นยิ่งเจ็บแต่ก็ยิ่งชอบดู
ผมเจ็บ... ที่น้องปายไม่รัก
แต่ที่เจ็บกว่า... คือการโดนเพื่อนหักหลัง
ทั้งๆ ที่มันรู้ว่าผมจีบน้องปายอยู่
ทั้งๆ ที่มันก็เป็นคนหนึ่งที่ผมระบายความในใจให้ฟัง
ความรักมันบังคับกันไม่ได้... ผมเข้าใจ
แต่อย่างน้อย... ช่วยบอกกันสักนิดก็ยังดี
'กูจะได้รู้ว่ามึงก็ชอบน้องอยู่
กูจะได้รู้ว่ามึงเป็นคู่แข่ง
หรือว่ามึงทำเป็นแต่แทงข้างหลัง... สัด'
ยกเหล้าขึ้นกระดกจนหมดแก้ว ผมกวาดสายตามองไปรอบโต๊ะ และยิ้มให้กับคนที่สบตา ที่ยิ้มตอบกลับมาฝืนๆ
ทุกคนคงรู้เรื่องหมดแล้ว...
แต่รู้ตอนไหน... ก่อนนี้ หรือเพิ่งจะรู้เหมือนผม
++++++++++++++++++++
"อะแฮ่ม..."
สบตากับคนกระแอมที่กำลังมองตรงมา ผมเลิกคิ้วขึ้น แต่ไม่ได้พูดอะไร...
"เอ่อ... ทุกคน กูมีเรื่องจะบอก"
แปลกมั้ย แทนที่ทุกคนจะหันไปมองคนพูด พวกมันกลับเหล่มาทางผมเป็นตาเดียว
"คือ... กูกับน้องปายคบกัน"
แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่เมื่อได้ยินกับหูมันก็อดที่เจ็บแปลบในใจไม่ได้... พยายามข่มความรู้สึกไม่ให้แสดงออกมาทางสีหน้า ผมฝืนยิ้ม แล้วยกแก้วแตะกับแก้วมัน และเลยมาแตะแก้วเป๊บซี่ของน้องปาย ก่อนจะบอก "ยินดีด้วย"
หลังจากนั้นผมแทบไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ได้ยินเสียงพูดคุยและแสดงความยินดีอยู่รอบๆ ตัวแต่จับใจความไม่ได้
ในหัวมีแต่คำว่า... ออกไปจากที่นี่
อยู่ต่อไม่ได้แล้ว
"กูต้องกลับละ" ผมบอกคนอื่นๆ แล้วยิ้มให้พวกมันฝืนๆ
"เฮ้ย จะรีบกล-" เสียงประท้วงของไอ้ชาร์มหายไป แทนที่ด้วยคำกล่าวลาของไอ้เปย์ "เออ ขับรถดีๆ หละ เดี๋ยวพวกกูก็กลับเหมือนกัน"
ไอ้โอมลุกขึ้นยืนแล้วบอก "เดี๋ยวกูเดินไปด้วย จะไปห้องน้ำ" แต่พอถึงทางแยกที่จะไปห้องน้ำมันกลับเดินเลยออกมานอกร้านกับผม "มึงโอเคนะ"
"โอเค... กูโอเค" ผมตอบเสียงเบาหวิว
ไอ้โอมพยักหน้า รอจนผมขึ้นไปนั่งบนรถเรียบร้อยจึงถอยออกไป...
http://www.youtube.com/v/jlT7d2KtEeI?version=3&hl=en_US&rel=0" type=++++++++++++++++++++
"อ้าว เฮ้ย มาทำไมเนี่ย เค้าจะกลับกันหมดแล้ว"
เสียงร้องทักคุ้นหูทำให้ผมได้สติ กวาดตามองไปรอบๆ เพิ่งจะรู้ตัวว่าผมขับรถมาที่ทำงานของน้องอิง
ใบหน้าถูกจับให้หันกลับไป ไอ้คินจ้องตาผมคล้ายกังวล "มึงโอเคใช่มั้ย"
"โอเค... กูโอเค" ผมตอบเหมือนตอนที่ไอ้โอมถาม แต่ไอ้คินกลับส่ายหน้า "โอเคแป๊ะดิ หน้าเหมือนคนจะตาย"
"อ้าว" เสียงอุทานดังขึ้นจากด้านหลัง ผมหันไปมอง น้องยิวกับน้องอิงนั่นเอง
"มาไมพี่ ผับปิดแล้ว" น้องยิวถามงงๆ ก่อนจะมองเลยไปทางไอ้คินที่ถอนหายใจ แล้วบอก "ไม่เป็นไร ผับที่นี่ปิด เดี๋ยวไปเปิดที่บ้านกูก็ได้ เหล้าเหลือเยอะ"
น้องยิวมองหน้าไอ้คินงงๆ ก่อนจะยักไหล่ "โอเค๊..."
"อิงไปกินด้วยกันนะ" ไอ้คินชวนคนที่ยืนเงียบๆ
น้องอิงหันมามองผมนิ่งๆ ก่อนจะพยักหน้า "ครับ"
++++++++++++++++++++
"อย่าซีเรียสเพื่อน ตุ๊ดแต๋วมีมากกว่าถั่วงา ไม่ตายห่าก็หาใหม่ได้"
เหล้าที่กำลังกระดกเข้าปากพุ่งพรวดออกมา เมื่อได้ยินคำพังเพยของไอ้คิน ผมสำลักกระอักกระไอ ออกปากออกจมูกจนแสบไปหมด
"อี๋..."
"สัด" ผมด่ามัน หลังจากใช้กระดาษทิชชู่ที่น้องอิงส่งให้เช็ดหน้าเช็ดตาเรียบร้อยแล้ว "พังเพยอะไรของมึง"
ไอ้คินยักคิ้ว "พังเพยของกูนี่แหละ คิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ เลย"
นั่งเล่นนั่งคุยกันอยู่สักพัก น้องยิวก็เปรยออกมา "หิววะอิง"
"กินไรหละ"
"อะไรก็ได้ มึงทำไรกูก็กินอันนั้นแหละ"
น้องอิงกับน้องยิวลุกหายเข้าไปในครัวไม่นานก็ออกมา พร้อมต้มยำปลากระป๋อง ไข่เจียวแหนม และข้าวผัดแฮม
ผ่านไปตีสองกว่าๆ น้องยิวกับน้องอิงก็ขอตัวไปนอน... "อิงนอนกับยิวก็ได้ เดี๋ยวพี่กับไอ้จีนนอนอีกห้องเอง"
"เดี๋ยวมันก็ผ่านไป" ไอ้คินบอก เมื่อผมคร่ำครวญถึงความเสียใจให้มันฟังอีกรอบ "มึงอาจจะรู้สึกจี๊ดๆ ตอนเจอเค้า แต่มึงจะทนได้"
ผมเลิกคิ้วขึ้น "มึงเป็น?"
มันพยักหน้า "ตอนที่ยังไม่เจอยิว ใช่ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว... ตอนนี้กูโคตรดีใจที่ไอ้โอมได้น้องเทมส์ไป ไม่งั้นกูคงไม่มียิว"
"......."
"วันไหนที่มึงเจอคนที่ใช่แบบกู วันนั้น้แหละที่มึงจะลืมน้องปาย...ลืมไปเลยว่าเคยรักเค้า"
"....กูก็อยากให้ถึงวันนั้นเหมือนกัน"
=lovemakesmeblind=
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
