Chapter Ten (Cont.)
"เฮ้ย เพื่อนกูไปทำไรมาวะ ทำไมพักนี้ดูหน้าตาสดไสผิดปกติ" น้องยิวแซวน้องอิงที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านอาหารที่พวกเรานัดเจอกันเป็นคนสุดท้าย
"อะไร" น้องอิงตีมึน แล้วแกล้งพูดแก้เขิน "หน้าตาดีอยู่แล้วเหอะ"
"ถุย" ทุกคนยกเว้นไอ้ชาร์มพร้อมใจกันถุย ส่วนคนโดนถุยก็หัวเราะขำ แกล้งเปิดเมนูไม่สนใจสายตาอยากรู้อยากเห็นของเพื่อน
แต่น้องยิวก็ยังกัดไม่ปล่อย หันไปขอความเห็นจากแฟน "พี่คินว่าจริงป๊ะ หน้าตามันสดไสแปลกๆ เนอะ"
"อืม..." ไอ้คินพึมพำตอบอยู่ในลำคอ
น้องยิวนิ่วหน้า "อืมอะไร จริงหรือไม่จริง"
"จริงครับ" ไอ้คินจำใจตอบ เพราะอีกฝ่ายพูดเหมือนขู่ -_-!
น้องยิวยิ้มหน้าบาน ตบหลังไอ้คินปุๆ ก่อนจะบอกทะลึ่งๆ "โอเค เดี๋ยวคืนนี้ฟูลออฟชั่น"
"จัดเต็ม" ไอ้คินก็เล่นกับเมียมันด้วย
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
"อิงไปตัดผมมาป๊ะเนี่ย" ไอ้ชาร์มที่ตอนแรกเอาแต่หัวเราะเริ่มจะมีบทพูด
น้องอิงยกมือขึ้นลูบผมที่สั้นลงไปมาก หลังจากที่ปล่อยยาวมาพักหนึ่ง แล้วถามเหมือนไม่มั่นใจ "เด๋อมั้ยครับ"
"ไม่เด๋อหรอก เท่ห์ดี" ไอ้ชาร์มบอก "เพราะตัดผมหรือเปล่า หน้าเลยดูผ่อง"
"ไม่จริงอะพี่" น้องยิวแย้ง ยังคงสงสัยความสดไสของใบหน้าเพื่อน "แต่ก่อนมันไว้สกินเฮดยังไม่ผ่องเท่านี้เลย"
"ก็ตอนนั้นมันตากแดด มันก็ดำดิ" น้องอิงว่า ก่อนจะหยิบฝาขวดน้ำขว้างใส่เพื่อน "แล้วมึงมายุ่งอะไรกับหน้ากูเนี่ย"
"เอ้า กูก็ต้องอยากรู้ความเป็นไปของเพื่อนสนิทกูบ้างดิ"
"จริงๆ คือเสือก" ไอ้คินว่าเรียบๆ
ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ เหมือนพยายามจะหาที่มาของเสียง ก่อนที่พวกเราคนอื่นๆ จะหัวเราะขำ และน้องยิวไล่ทุบไอ้คิน "นี่ๆๆๆๆ เสือกเหรอ เสือกใช่มั้ย...คืนนี้นอนโซฟา!"
"เฮ้ย ไรอะ ไหนบอกฟูลออฟชั่นไง"
"โปรเปลี่ยน"
ไอ้คินทำหน้ามุ่ย "ซวยจริงซวยจังกู"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
=lovemakesmeblind=
"อ้าว ไหนบอกไม่มีคนอยู่" ไอ้ต๋องถามไอ้โอม เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปแล้วเห็นน้องเทมส์กับน้องปายนั่งดูทีวีอยู่ตรงโซฟา
ไอ้โอมก็ดูอึ้งๆ คงคาดไม่ถึงเหมือนกัน ก่อนจะหันไปมองคนเป็นแฟน "พี่บอกแล้วไงว่าวันนี้ไม่ว่าง ต้องทำรายงาน"
"ก็ไม่เป็นไรนี่ครับ เทมส์อยู่ได้"
"จะอยู่ยังไงครับ พี่ต้องการสมาธิ" พูดเหมือนพยายามข่มอารมณ์ มองทีวีที่อีกฝ่ายกำลังดูเพื่อบอกเป็นนัยๆ ว่ามันรบกวน
น้องเทมส์กดปิดทีวี แล้วบอกกึ่งขออนุญาต "เดี๋ยวเทมส์กับปายอ่านหนังสือเงียบๆ ไม่รบกวนหรอกครับ"
"เทมส์เค้าตั้งใจมาทำกลางวันให้พี่โอม กลัวไม่มีอะไรทาน" น้องปายเสริม
ไอ้โอมหันมามองพวกผมเหมือนปรึกษา ซึ่งคำตอบที่ได้คือ... ไอ้บูมที่เพิ่งจะเดินเข้ามาทีหลัง "เอ้า รีรออะไรกันอยู่วะ รีบลงมือดิ จะได้เสร็จเร็วๆ ตอนเย็นกูมีนัด" ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นน้องเทมส์กับน้องปาย "อ้าวน้อง หวัดดีครับ"
น้องเทมส์กับน้องปายยกมือไหว้มัน "หวัดดีครับ"
"น้องมึง" ไอ้บูมถามไอ้โอม แต่คนตอบกลับเป็นอีกคน "เปล่าครับ ผมเป็นแฟนพี่โอม ชื่อเทมส์...ส่วนนี่ก็เพื่อนผม ชื่อปาย"
"อ๋อ" ไอ้บูมพยักหน้า "ก็ว่าหน้าคุ้นๆ"
มันต้องคุ้นอยู่แล้วครับ ให้เป็นคนไม่ช่างสังเกตุยังไง แต่ทั้งสองคนก็ไปหาพวกเราที่ห้องบ่อยๆ ยังไงก็ต้องคุ้น
"พวกมึงครับ จะทำไม่ทำครับ ไม่ทำผมจะได้กลับ" ไอ้บูมหันมาถามพวกเราเมื่อเห็นว่ายังไม่มีใครขยับ
"อิ่มมั้ยครับ มา เดี๋ยวเทมส์ไปตักมาให้อีก" น้องเทมส์หยิบจานข้าวของไอ้โอมแล้วทำท่าจะลุกไปตักมาให้ใหม่
ไอ้โอมดึงแฟนมันไว้ไม่ให้ลุก แล้วบอกเสียงอ่อนๆ เหมือนสำนึกผิดที่เมื่อเช้าทำหน้าไม่พอใจใส่อีกฝ่าย "ไม่ต้องแล้วครับ อิ่มแล้ว ขอบคุณครับ"
"กินนิดเดียวเอง อิ่มได้ไง" น้องเทมส์ทำหน้าไม่เชื่อ
ไอ้โอมยกมือลูบท้องให้ดูว่าอิ่มจริงๆ "ไม่อิ่มได้ไง เทมส์เล่นเสิร์ฟของว่างทุกๆ ครึ่งชั่วโมงแบบนี้"
"ก็เทมส์กลัวพวกพี่หิวแล้วไม่มีสมาธิทำงานนี่" น้องบอกงอนๆ "อุตส่าห์เป็นห่วงยังว่าไม่ดีอีก"
ไอ้โอมโยกศีรษะแฟนมันหยอกๆ "ใครบอกว่าไม่ดีหละ ขอบคุณนะครับ"
น้องเทมส์ยิ้มดีใจ... รอยยิ้มที่พักหลังๆ ไม่ค่อยได้เห็น เพราะทั้งคู่เอาแต่ทะเลาะหรือไม่ก็งอนใส่กัน
"พี่จีน พี่ต๋อง ต่อมั้ยครับ เดี๋ยวเทมส์ไปตักให้" น้องเทมส์เผื่อแผ่ความมีน้ำใจมาถึงผมกับไอ้ต๋องด้วย
ผมส่ายหน้า ส่วนไอ้ต๋อง "อิ่มมากครับ ลุกจะไม่ไหวแล้ว ขอพักรบแป๊บนึง เดี๋ยวค่อยต่อ"
"อื้อหือ กูก็นึกว่ามึงจะเลิกกินแล้ว ยังจะต่ออีกเหรอ" ผมว่าอย่างหมั่นไส้ ตัวก็เตี้ยกว่าคนอื่น แต่กินโคตรเยอะ
"เอ้า มึงจะเหลือไว้ทำไม มีแต่ของอร่อยๆ ทั้งนั้น กูกลัวเทมส์เสียน้ำใจ อุตส่าห์ทำให้"
"ถุย" ผมกับไอ้โอมถุยออกมาพร้อมกัน แล้วหัวเราะขำๆ
และขณะที่พวกเรากำลังหัวเราะกันอยู่ดีๆ ก็ต้องสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงปิดประตูดัง "ปึง!!" อย่าว่าแต่ผมที่อยู่ใกล้ๆ เลยครับ ไอ้บูมที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ตรงระเบียงยังหันมามอง เสียงคงลอดออกไปถึงข้างนอก หวังว่าห้องข้างๆ คงไม่มาด่าเอานะ
"เดี๋ยวเรากลับก่อนนะ" น้องปายที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนของไอ้โอมบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"ทำไมหละ"
"ก็พี่ไทหนะสิ...งี่เง่า"
น้องเทมส์นิ่งไป คงไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่อีกฝ่ายว่าพี่ชายตัวเอง "เราว่าใจเย็นๆ ก่อนดีกว่า มีอะไรก็ค่อยๆ พูดกัน"
"ไปบอกพี่นายเถอะ" น้องปายว่า ก่อนจะหยิบกระเป๋ามาสะพายแล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่ฟังเสียงทัดทานของน้องเทมส์ "เดี๋ยว ปาย!"
ไอ้โอมดึงแขนแฟนมันไว้ ไม่ให้ตามคนที่เพิ่งออกจากประตูไป "ไปตอนนี้ก็จะทะเลาะกันเปล่า รอให้เค้าใจเย็นก่อนแล้วค่อยโทรไปคุย"
"แต่ไม่มีใครไปส่ง..." น้องเทมส์พูดอ่อยๆ ท่าทางลำบากใจ
"เพิ่งบ่ายสองเอง ไม่เป็นไรหรอกมั้ง"
"แต่ปายมันไม่เคยไปไหนมาไหนเองนะครับ"
"โห น้องเค้าเรียนมหา'ลัยแล้วไม่ใช่เหรอ กลับบ้านเองแค่นี้ไม่ได้ก็ไม่รู้จะยังไงแล้ว" ไอ้ต๋องที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาสอดขึ้นมา
ไอ้โอมก็พยักหน้า ปลอบใจแฟนมัน "ไม่เป็นไรหรอก น่าจะกลับได้" พอดีกับที่ไอ้บูมเปิดประตูระเบียงกลับเข้ามา "เมื่อกี้เกิดไรขึ้น แผ่นดินไหว?"
"เออ ไหวอยู่แค่ในห้องนี้แหละ" ไอ้ต๋องบอกขำๆ แต่ไม่มีใครขำกับมันด้วย
"อยู่ไหนแล้วครับ...โอเค งั้นรอพี่แป๊บนะ...ครับ ยังไม่เสร็จ...ไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง...ครับ...ครับ...บายครับ"
"ใครวะ" ไอ้ต๋องอดไม่ไหว สอดขึ้นมาเมื่อเห็นไอ้บูมพูดไปยิ้มไป ท่าทางเหมือนกำลังอินเลิฟ "แฟน?"
ไอ้บูมยักคิ้ว "ว่าที่" แล้วรีบก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ คงอยากให้เสร็จเร็วๆ แต่ไอ้ต๋องยังไม่จบ "แค่ว่าที่?"
"เออ กูกำลังจีบอยู่...มึงรีบทำงานเหอะ เดี๋ยวแม่งไม่เสร็จ"
"ถ้ามึงรีบ จะกลับก่อนก็ได้นะ" ไอ้โอมบอก พร้อมกับมองหน้าผมเพื่อให้สนับสนุน เพราะมันเป็นคนที่ตั้งใจทำงานมากที่สุด ตั้งแต่เช้าจรดเย็นมันหยุดพักกลางวันไม่ถึงชั่วโมง ของว่างที่น้องเทมส์เอามาเสิร์ฟก็ไม่แตะ
ผมพยักหน้าเห็นด้วย "เออ มึงกลับไปก่อนก็ได้ ที่เหลือเดี๋ยวพวกกูทำเอง"
"ไม่เป็นไร" มันปฏิเสธทั้งๆ ที่มือยังไม่ละจากแป้นของโน๊ตบุ๊ค "ช่วยกันจะได้เสร็จเร็วๆ" แล้วชี้มือไปที่กระดาษแผ่นที่ตกอยู่ข้างๆ ไอ้ต๋อง "หยิบแผ่นนั้นมาดิ๊"
"โอเค เสร็จละ"
พอได้ยินคำนี้ ไอ้บูมก็รีบเก็บโน๊ตบุคใส่กระเป๋า แล้วลุกขึ้นยืน ก่อนจะโบกมือลา "ไปก่อนนะเว้ย เจอกันวันจันทร์...บายครับ น้องเทมส์"
"บายครับ" น้องเทมส์ยกมือโบก แล้วถามพวกผม "พี่จีนกับพี่ต๋องอย่าเพิ่งกลับนะครับ อยู่ทานมื้อเย็นกันก่อน เทมส์ทำเสร็จพอดี"
ไอ้ต๋องยิ้มยินดี "ลาบปาก"
ส่วนผมก็กำลังจะอ้าปากปฏิเสธ เพราะรู้สึกเพลีย อยากกลับไปนอน แต่ไอ้โอมขัดขึ้นเสียก่อน "อยู่ก่อนนะ ไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานแล้ว" ความตั้งใจนั้นจึงถูกพับเก็บไป
"อืม...โอเค"
=lovemakesmeblind=
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
