หัวข้อ: ความรักทำให้คนตาบอด [จบ]

[indy❣zaka]

แล้วจะเป็นยังไงต่อ  เพราะถ้าคบกับอิงต้องมีปัญหากับเพื่อนแน่ๆ   
แถมตอนนี้ก็บรรยากาศในกลุ่มก็ยิ่งมาคุอยู่ด้วย


แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น  ขอสงสารน้องอิงล่วงหน้า 
คิดว่าน้องอิง อาจต้องกลายเป็นกระโถนรับความผิดให้คนกลุ่มนี้อีกแล้ว   

[NOoTuNE]

จะดีใจมากกว่านี้ถ้าจีนถอยห่างจากกลุ่มเพื่อนนี้ไปเลย


ไม่มีใครที่ดูจริงใจสักคน กับ จีนสักคน


ทั้งเรื่องน้องอิง ทั้งเรื่องอิน้องปาย ดีแล้วปล่อยให้มันได้กันไปเองแหละ และต่อไปจีนจะคิดว่าเออ โชคดีที่ไม่ได้รักกัน


จีนลองคิดดูดีๆ ว่าเวลาที่เราทุกข์ที่สุดใครที่มันคอยอยู่เคียงข้างเรานะ 

[yeyong]

ก็ยังดีที่จีน ยังพอจะมีคนปรับทุกข์ได้บ้าง

[noomamja]

อ่านเรื่องของคุณ rainbow67 แล้ว ทำให้เราได้แง่คิดมุมมองที่อาจมองข้าม หรือไม่เคยนึกถึง

อย่างเช่น เรื่องน้องอิง กับโอม มันก็จริงๆแหละ ที่เราต้องคิดเข้างข้างเพื่อนเราก่อนแหละ

แต่บางทีเราอาจลืมหาเหตุผลของอีกฝั่งอย่างอิงก็ได้ ทำให้มองว่าเค้าผิด

หรืออย่างกรณี จีน-ไท และเพื่อนๆ ถ้าเป็นจีนก็คงรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง แต่ไทก็คงไม่รู้จะบอกยังไง

แต่ยังไงก็ยังคิดเหมือนจีนว่า น่าจะบอกและแข่งกันจีบอย่างตรงๆดีกว่า

อ่านแล้ว ลำดับความสัมพันธ์ตัวละคร ทำให้สงสัยว่าโลกกลมจริงๆ

น้องอิงชอบโอม คินชอบเทมส์ และโอมกับเทมส์เป็นแฟนกัน

ไม่รู้ว่ากลุ่มเพื่อนจีนรู้เรื่องแล้วจะว่าไง

รออ่านเรื่องราวต่อไปนะคะ ^^

[♠DekDoy♠]

ไม่รู้จะบอกยังไงเรื่องปาย แต่ต้องบอกก่อนตั้งแต่แรกเพื่อนกันไม่ใช่เหรอถึงเรื่องนี้จะห้ามไม่ได้แต่บอกตั้งแต่แรกจีนจะเจ็บน้อยกว่านี้มั้ย ไม่ใช่ไทไม่รู้แต่รู้มาตั้งแต่แรกเห็นจีนเป็นเพื่อนบ้างรึเปล่า

[qq_oo]

รอๆๆๆๆๆๆๆ สนุกๆๆๆๆๆๆมากๆๆจ้า

[malula]

เป็นจีนตอนนี้ก็รู้สึกแย่เหมือนกัน
เพื่อนกันนะ ทำไมต้องทำเหมือนมีความลับ
เหมือนเป็นคนนอกไปแล้ว
กลายเป็นว่าคนที่คอยดูแลปลอบใจ เป็นคนอื่นที่เราเคยทำไม่ดีด้วย
เราได้รู้เฉพาะในมุมของจีน ไม่รู้ว่าเพื่อน ๆ จีนคิดยังไง
ชอบคิน คนนี้น่าจะเป็นเพื่อนที่ดี

[รอยยิ้ม]

แย่เนอะแบบนี้
เหมือนที่นั่นจีนจะไม่มีเพื่อน ทุกคนทำเหมือนเข้าใจแต่ความจริงนั้นเป็นแบบไหน
พูดยากแฮะ ถ้ามุมของจีนคงเจ็บและผิดหวังน่าดู แต่ถ้ามุมของเพื่อนก็คงลำบากใจอยู่พอควร แต่ทำไมถึงรู้สึกเหมือนกลุ่มนั้นไม่มีจีนละ (== เริ่มงงตัวเอง มันอธิบายยากอ่ะ ) จีนมาคบกับพวกคินก็น่าจะดี อย่างน้อยคินก็อยู่คุยด้วย คอยถาม คอยแชร์เรื่องราว(เพื่อนมันต้องแบบนี้สิ เอ้อ) แล้วต่อไปจะเป็นยังไงนะ ตอนนี้จีนน่าสงสาร รักคนที่ไม่รักก็งี้แหละนะ

[โจ๊กกุ้ง]

จีนคงรู้สึกเสียใจมากอกหักแล้วเหมือนเพื่อนหักหลังอีก เฮ้อ ทำใจได้เร็วๆนะ

[RoseBullet]

เห็นด้วยกับคอมเม้นต์ของหลายๆคนข้างบน
นั่งอยู่โต๊ะเดียวกันใกล้กันแท้ๆ แต่เหมือนมีเส้นแบ่งระหว่างจีนกับคนที่เหลือนั่นเลย ในความรู้สึกเหมือนถูกกันให้เป็นคนนอกกลุ่มกลายๆ
แค่เรื่องคนรักคนเดียวนี่ทำให้เพื่อนที่คบกันมานานกลายเป็นเข้าหน้ากันไม่ได้ไปเลยเนอะ เขาคงเลือกแล้วล่ะว่าอะไรสำคัญกว่ากัน
แต่ก็พอเข้าใจทั้งสองคน ฝ่ายจีนรู้สึกเหมือนถูกหักหลัง มันช็อคอ่ะ บอกกันดีๆสู้กันซึ่งๆหน้าคงดีกว่าเยอะ
ส่วนอีกฝั่ง(ไท)ก็คงไม่รู้จะบอกยังไงดี (แต่ก็สอยไปกินแล้วเรียบร้อย หึ)
เพื่อนทุกคนร่วมรับรู้ แต่เลือกที่จะเฉยเหรอ ไม่คิดจะทำอะไรบ้างเลยเหรอ ได้แต่มองงี้?
เราว่าอันที่จริงคินก็ดูเป็นเพื่อนที่ไม่เลวนะ ขนาดคนเคยเขม่นกันตอนนี้กลับกลายมาเป็นเพื่อนที่คอยปลอบให้ระบายความทุกข์ใจ
แล้วคนที่บอกว่าเป็นเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกันมันไปอยู่ที่ไหนกันน้อ

[IRIS]

แย่อะ เจอแบบนี้คงรู้สึกแย่สุดๆ
อกหักไม่เท่าไหร่หรอก แต่โดนเพื่อนร่วมกันหักหลังแบบนี้เจ็บกว่าอีกนะ
รู้สึกเลยว่าในกลุ่มนั้นมันไม่มีที่ยืนสำหรับจีนเลย
ถอยห่างออกมา แล้วลองคิดทบทวนดูหน่อยก็ดีนะว่านั่นใช่เพื่อนแท้รึป่าว
มีเพื่อนแท้แค่คนเดียว(คิน) ยังดีกว่ามามีเพื่อนเป็นสิบ แต่ไม่จริงใจสักคนนะ

[rainbow67]

Chapter Seven



'จะอยู่ทำไมวะ อยู่ไปก็เจ็บ อยู่ไปก็เป็นก้างเขาเปล่าๆ ทนอยู่มาตั้งนาน...น่าจะพอได้แล้ว' ผมคิด ก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา... สองชั่วโมงน่าจะนานพอแล้ว

"จะกลับแล้วเหรอ" ไอ้โอมถาม

'กูอยู่พวกมึงก็ไม่สนุก' ผมอยากจะบอกไปอย่างนั้น แต่จะพูดขึ้นมาเพื่อให้ได้อะไร จึงทำเพียงพยักหน้า ลุกขึ้นยืนเตรียมตัวออกจากร้าน แต่สายตามองเลยไปเห็นคนที่เพิ่งจะเดินเข้ามาพอดี และอีกฝ่ายก็คงเห็นผมเหมือนกัน จึงเดินยิ้มเข้ามาทัก "อ้าว พี่จีน กินร้านนี้เหรอ"

ผมพยักหน้า "ไหนบอกวันนี้หยุด"

"หยุดพี่ พอดีเพื่อนโทรไปให้มาเล่นแทน มันติดธุระด่วน"

"แล้วคนอื่นหละ"

"มาก่อนแล้ว อยู่หลังร้าน ยิวอยู่ไกลเลยมาช้า" น้องตอบ ก็พอดีกับนักดนตรีเปลี่ยนชุดใหม่ขึ้นมาแทน น้องอิงก็ยืนอยู่บนนั้นด้วย น้องกระแอมใส่ไมค์แล้วบอก "เอิ่ม คุณยิวครับ จะคุยอีกนานมั้ยครับ ถ้านานเดี๋ยวผมจะได้ร้องล่วงหน้าไปก่อน"

เสียงหัวเราะจากลูกค้าในร้านดังขึ้นเบาๆ ส่วนน้องยิวก็ยกนิ้วกลางให้เพื่อนแล้วบอกผมขำๆ "ไว้คุยกันพี่ เดี๋ยวโดนหักเงินค่าส่วนแบ่ง ไอ้อิงมันยิ่งเขี้ยวๆ อยู่ด้วย"

พอน้องยิวเดินไปที่เวที ผมก็ทรุดตัวลงนั่งใหม่ เลิกคิ้วขึ้นเมื่อคนในโต๊ะหันมามองผมเป็นตาเดียว

"ใครวะ?" ไอ้เปย์ถาม

ผมยกเหล้าขึ้นจิบเพื่อประวิงเวลา ก่อนจะตัดสินใจตอบตรงๆ ไม่มีประโยชน์ที่จะโกหก... ทำไมจะต้องแคร์ว่าพวกมันจะคิดยังไง ทำไมต้องกลัวพวกมันโกรธ ผมจะคบกับใครมันก็สิทธิ์ของผม "เพื่อนน้องอิง"

"อิงไหน"

ผมชี้มือไปที่เวที "อิงที่เป็นนักร้อง"

พวกมันมองขึ้นไปบนเวที ตอนแรกคงยังจำกันไม่ได้ เพราะอิงเปลี่ยนไปมากเหมือนกัน จากเด็กตัวเล็กๆ หน้ากลมๆ ตอนนี้สูงขึ้นเยอะ คงเตี้ยกว่าผมไม่กี่เซนต์ ส่วนหน้าก็เรียวขึ้น มีแค่ผมเท่านั้นที่ยังเกรียนเหมือนเดิม...

"ใช่อิงที่มาชอบพี่โอมหรือเปล่า" เสียงน้องปายเอ่ยออกมาอย่างลืมตัว แล้วพอทุกคนหันไปมอง น้องก็ยิ้มแหยๆ

"เค้าดูดีขึ้นเยอะเลยเนอะ" น้องเทมส์เปรยออกมา แล้วพูดประชดคนที่ยังไม่ยอมหันกลับมาจากเวที "พี่โอมคงอยากกลับไปคืนดีด้วย"

"เทมส์" ไอ้ไทดุน้องมันเบาๆ ส่วนไอ้โอมไม่พูดอะไร แค่ยกเหล้าขึ้นจิบแล้วทำหน้าตึงๆ เหมือนไม่ชอบใจ


"....พยายามทำใจ ท่องเอาไว้เลย
เธอไม่รัก เธอไม่รัก
เธอมีใครในใจ บอกมาได้เลย
ดีกว่าเฉย ไม่มองไม่มาสนใจ

ทำต่อกันเหมือนฉันไม่ดีไม่มีค่าอะไร
เหมือนกับคนไม่มีประโยชน์ิอะไร

บอกกับฉันว่าเธอไม่รักก็จบ
เธอไม่อยากจะพบจะผูกจะพัน
ไม่ต้องสงสารแค่นั้นฉันก็เข้าใจ

บอกกับฉันว่าเธอไม่รักก็พอ
ไม่ได้ขอให้เธอมาเปลี่ยนใจ
ฉันเองก็ท้อเจ็บปวดใจ
ยิ่งรักเท่าไรยิ่งเจ็บ...."


รำคาญบรรยากาศมาคุที่โต๊ะส่วนหนึ่ง อีกส่วนก็เพราะตั้งใจจะกลับตั้งนานแล้ว เมื่อวงของน้องอิงเล่นจบ ผมจึงลุกขึ้นยืน...

"อ้าว กลับแล้วเหรอ"

"เออ" ผมตอบ มองหาไอ้โอม แต่ไม่เห็น เลยบอกน้องเทมส์ไว้ "พี่กลับก่อนนะ บอกไอ้โอมด้วย"

น้องเทมส์พยักหน้า "ครับ"

ผมโบกมือลาคนอื่นๆ "เจอกัน" แล้วเดินออกมา โดยไม่สนใจน้องปายที่มองมา ส่วนในใจก็นึกขำ 'ดีเว้ย ตอนกูหลงรักหัวปักหัวปำ ทำเป็นไม่สนใจ พูดด้วยก็ทำท่ารังเกียจ เอากูไปนินทา... ตอนนี้กูก็สำนึกแล้วไง รู้ตัวแล้วว่าไม่ใช่คนที่โดนเลือก แล้วจะมาส่งสายตาตัดพ้อแบบนั้นให้ทำไม ต้องการอะไรกันแน่วะ'



เดินออกมานอกร้าน เห็นหลังน้องอิงไวๆ ผมเลยเดินตามไป ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่ข้างๆ รถน้องอิง... ตอนแรกผมก็คิดว่ามันคงมาดักรอน้องอิง แต่เท่าที่ดู รถที่มันพิงอยู่ก็เป็นรถของมัน และมันก็หันหน้าออกไปอีกทาง มันคงแค่ออกมาหาที่สูบบุหรี่ และไม่รู้ว่ารถข้างๆ มันเป็นรถของน้องอิง...

ผมหยุดอยู่ในเงามืด ไม่ไกลจากจุดที่จอดรถของน้องอิงมากนัก เลยได้ยินว่าน้องกระแอม แล้วเสียงนุ่มๆ ก็เอ่ยขึ้นเรียบๆ "ขอโทษครับ ขอผมเข้าไปเอารถหน่อย"

ไอ้โอมหันกลับมา แล้วมองน้องอิงนิ่งๆ ไม่พูดไม่จาอะไร มันคงอึ้ง... แต่จะอึ้งเพราะอะไร ผมไม่อยากเดา

รอสักครู่ เมื่อเห็นว่าไอ้โอมไม่ขยับ น้องก็เรียกซ้ำ "คุณครับ รบกวนด้วยครับ ผมรีบ"

ไอ้โอมเหมือนรู้ตัว เดินออกมาจากซอกที่ยืนอยู่ และน้องอิงก็เดินเข้าไป แต่ถูกมันจับแขนไว้ อยากจะออกไปซะตอนนี้ แต่ก็อยากรู้ว่าน้องอิงจะทำยังไง ผมจึงข่มใจไว้ พอน้องอิงหันมามองหน้า มันก็ถาม "จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ"

"ขอบคุณครับ" น้องตอบ แต่คงจะไม่ใช่คำตอบที่ไอ้โอมต้องการ เพราะแทนที่จะปล่อย กลับกระชากจนน้องเซมาปะทะอกมัน... ผมรีบก้าวออกไป แต่ไม่ทัน ไอ้โอมลงไปนอนกับพื้นแล้ว เหลือบตามองน้องอิงก็เห็นน้องคลำหมัดที่ปล่อยออกมาป้อยๆ คงเจ็บเอาเรื่อง

ขนาดคนต่อยยังเจ็บ แล้วคนโดนต่อยจะเหลือเหรอ...

"เอี๊ยดดด" เสียงล้อรถบดถนนดังขึ้น พร้อมรถไอ้คินเบรคกึกเกือบจะชนไอ้โอมที่กำลังพยุงตัวลุกขึ้นมานั่ง ประตูฝั่งผู้โดยสารถูกเปิดออกตั้งแต่รถยังจอดไม่สนิท น้องยิวรีบถามเพื่อนอย่างเป็นห่วง "เกิดไรขึ้น"

น้องอิงยักไหล่ "ลูกค้าเมา"

"แล้วมึงเป็นไรมั้ย" น้องยิวถาม มองเพื่อนอย่างเป็นห่วงสลับกับมองคู่กรณีอย่างเอาเรื่อง

น้องอิงส่ายหน้าแต่กุมกำปั้นไว้ ก่อนจะมองเลยมาที่ผมที่เพิ่งเดินเข้าไป...

ผมมองน้องอิงสลับกับไอ้โอม ก่อนจะตัดสินใจถามคนอายุน้อยกว่า "โอเคมั้ย" พอน้องพยักหน้าก็เดินไปหาไอ้โอม จะช่วยพยุง แต่โดนมันปัดมือออก "ไม่ต้อง กูไม่เป็นไร" แล้วกวาดตามองผม น้องอิง น้องยิว และไอ้คิน ก่อนจะพยักหน้า แล้วยิ้มออกมาทั้งๆ ที่เลือดกลบปากกลบจมูกอย่างนั้น "โอเค กูเข้าใจละ"

ผมนิ่วหน้า "เข้าใจอะไร?"

มันไม่พูดอะไร ตวัดตามองน้องอิงที่มองมันนิ่งๆ อีกรอบ ก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในผับ...

"ไม่ใช่ลูกค้าใช่ป๊ะ" น้องยิวถาม หลังจากไอ้โอมลับตาไป

"ไอ้โอม" ไอ้คินตอบ

น้องยิวนิ่งไปนิดแล้วทำท่านึกได้ หันไปมองเพื่อนอย่างเป็นห่วง ก่อนจะถาม "แล้ว... วันนี้ต้องกินเหล้าอีกป๊ะเนี่ย"

ไอ้คินหัวเราะหึๆ แล้วโบกแฟนมันไปที "กวนตีน"

"เอ้า ก็แค่ถามเฉยๆ"



http://www.youtube.com/v/8RKuEx3sosE?version=3&hl=en_US&rel=0" type=



=lovemakesmeblind=

 

[♠DekDoy♠]

โอมโกรธอะไรมีสิทธิ์อะไร? กับอิ เห็นเป็นแค่คู่นอนไม่ใช่เหรอไม่ได้คบด้วยจะหวงก้างทำไมรึเพราะน้องดูดีขึ้น

พวกหวงก้างทั้งนั้น คงไม่พอใจสินะที่คนที่เคยหลงตัวเองหัวปักหัวปำไปมองหรือเมินตนเอง

[NOoTuNE]

จีน ถอยออกมา ปล่อยพวกมันแดรกซ์หญ้าไปเถอะ หึหึ ไม่อยากจะด่า


นี่ไอ้ห่าโอมคงหวงก้าง อิงอีกหล่ะซิ แล้วคงเข้าใจว่าอิงกับจีน อะไรกัน เออ มรึงเข้าใจถูกแล้ว

แล้วอิน้องปายโอยยยยยย เออหว่ะกลุ่มนี้แมร่งพอๆกัน มันถึงคบกันได้ 

[Aoya]

จีนน่าจะช่วยน้องกระทืบโอมซักที
เฟดตัวเองออกมาจากกลุ่มเพื่อนเหอะ ดูแต่ละคน มิน่าถึงคบกันได้
แล้วยังจะปายกะเทมส์อีก น้องอิงยังจะดูเป็นคนดีกว่าอีก
อย่าไปเสียดายคนแบบนี้เลย

[yeyong]

กำลังเข้มข้นเลย

[originalnk]

สงสารจีน ถ้าเราเป็นจีนคงหน่วงๆ
อยากให้จีนได้น้องอิงมาดามใจ คิคิ

[่patsaporn]

โอมต้องการอะไร อยากได้อิงเป็นกิ๊กเหรอ น้องอิงห้ามกลับไปเด็ดขาด
พี่จีนจีบน้องอิงเลย น่ารักออกนะ ชอบตอนไปกินสุกี้ด้วยกัน จองโน่นจองนี่

ขอบคุณค่ะ

[ordkrub]

สนุกดีครับ เพิ่งเข้ามาอ่าน
รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ

[little_nok]

สนุกมว๊ากกกก
เรื่องนี้มันเป็นตอนต่อมาของนิยายเรื่องอะไรหรือเปล่าค่ะ
รู้สึกว่ามันมีตัวละครสัมพันธ์อะไรกันแปลกๆ เยอะ
จริงๆ อย่างหลายๆ คอมเม้นท์ด้วยว่า เพื่อนกลุ่มของจีนแปลกๆ
เหมือนพวกเขาจะกันจีนออกจากกลุ่ม เป็นหมาหัวเน่า หัวเดียวกะเทียมลีบ
แล้วทำไมไอ่โอมจะต้องมาดึงน้องอิงไว้ด้วย
น้องอิงเจ๋งอ่ะ ชกหมัดตรงจะหมอบเลย
น้องอิงไม่น่าจะเป็นแบบที่เพื่อนๆ บอกว่าเป็นมือที่สาม แย่งโอม
คิดว่า ไอ่โอมเองน่ะแหละที่ไม่ปล่อยมืออิง อาจจะให้ความหวัง คบทีเดียวสองคน
แล้วพอน้องอิงตัดใจ มันก็ยังเสียดายล่ะสิ
ถ้าตัวตนของอิงจะเป็นแบบตอนที่อยู่กับพี่จีน น้องอิงก็น่ารักมากเลยน่ะ

[รอยยิ้ม]

น้องอิงเก่งมากต่อยเปรี๊ยงเข้าให้ ฮ่าๆๆ สะใจ(อุ๊ย!ลืมตัว)
อะไรของปายนะ เสียดายเหรอ ตัดพ้อ ตัดพ้อทำอะไรล่ะพอเขามองคนอื่นเสียดายงั้นเหรอ หึ
โอมก็อีกคน จะเอาไงกันแน่ดูท่าต่อไปจะเป็นเรื่อง
ดูๆไปแล้วจีนน่าจะดีขึ้นบ้างเล็กน้อย ห่วงน้องอิงน่าดู
ยิวน่ารักดี นิสัยกวนๆ น้องอิงก็ยังคงน่ารัก ชอบ
รอต่อไปค่ะ

[bulldog17]

จากที่ได้อ่านมาเรื่อยๆ

ขอตีความจากชื่อเรื่องว่าหมายถึงความรักต่อเพื่อนกลุ่มนายโอม
รักเพื่อนมากเกินไปว่าไงว่ากัน ตอนนี้คือช่วงที่นายจีนกำลังตาสว่าง


http://www.youtube.com/v/8yOxM7l9_rw

[AGALIGO]

เพื่อน ???


+ เป็ดจ้า

[love2y]

สนุก ลุ้น น่าติดตามมากค่ะ >_<

[KhunToOk]

   เหนื่อยใจแทนจีน เลิกคบไปเลยเพื่อนกลุ่มนี้ แม่ง !!!!

เรื่องไอ้ปายกะไอ้ไท ยังฉุนไม่หาย เพื่อนกันทำกันได้ไงอ่ะ

ไม่ใช่ไม่รู้ว่าจีนตามจีบปายอยู่ แถมจีนยังทั้งระบายทั้งปรึกษาเรื่องปายกับไทด้วยนะ

จะบอกกล่าวกันซักนิดก็ไม่มีนะนายไท 

ถึงมันจะพูดยากแต่มันก็พูดได้บอกได้นะ ยิ่งเป็นเพื่อนกัน อยู่กลุ่มเดียวกันยิ่งต้องบอกอ่ะ

แต่นี่อะไร อยู่ๆก็มาบอกว่าคบกัน ทั้งกลุ่มเพื่อนของจีนมันทำได้ไงวะ

รู้สึกเหมือนจีนโดนกันออกจากกลุ่มทีละน้อย  แย่ที่สุด

[malula]

โอมหวงก้าง พอเห็นว่าน้องอิงดูดีขึ้นคงนึกเสียดาย
ตอนนี้จีนคงเน่าสนิทแล้วในสายตา"เพื่อน"
เพราะมาอยู่กับคนที่"เพื่อน"เคยเห็นเป็นศัตรู
อยู่กับใครแล้วสบายใจ ก็อยู่ไปเถอะ จะเพื่อนไม่เพื่อนก็ช่างมัน
แต่ถ้าอยู่แล้วอึดอัดใจ เพื่อนก็เพื่อนเถอะ เลิกคบเลย

[IRIS]

แหมเกิดอาการหวงก้างขึ้นมาเลยนะ..นิสัย..
บอกได้คำเดียว เลิกคบเหอะ

[goonglovenut]

อ่านจบเมื่อคืนจะเม้นท์สักหน่อยเน็ตเน่า

เริ่มแรกมาเห็นใจจีนนะที่ถูกว่า ไม่รักก็เข้าใจไม่เห็นต้องพูดใส่ขนาดนั้น ยิ่งเพื่อนแทนที่จะพูดกันตรงๆ เพื่อนกันจริงน่าจะรู้นิสัยเพื่อนนะของแบบนี้คงไม่มากัดเพื่อแย่งกันหรอก ขอให้บอกเท่านั้นเอง พอตอนไปเที่ยวยังทำเหมือนโล่งใจที่จีนไม่ไปด้วย รักความสบายใจของแฟนมากกว่าเพื่อนอีกทำร้ายจิตใจกันได้ สู้คนที่เป็นอริไม่ได้เลยยังให้กำลังใจและมีความเป็นมิตรมากกว่าอีก
ส่วนอิง อาจจะผิดในตอนแรกที่พยายามแทรกแซง ทุกคนพากันโทษอิงกันหมด เข้าใจนะว่ารักเพื่อน แต่ไอ้โอมมันก็ยังทำอีก 
ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าทั้งคู่มีเรื่องอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า แต่อิงก็ตัดใจออกมา เหมือนจีนที่ตัดใจเหมือนกัน ทีนี้กลายเป็นเรื่องอีก โอมก็คิดว่าเพื่อนทรยศไปคบกับอริ ปายก็เหมือนจะเสียดายจีนขึ้นมา ปล่อยพวกแม่งคบกันไปเถอะ

ปล.แต่ยังไม่วางใจกลัวคนเขียนหักมุม

[rainbow67]

Chapter Special



"พี่เจน... สวัสดีค่ะ"

คุณแม่ยกมือรับไหว้สาวใหญ่ที่เดินยิ้มเข้ามาหา "สวัสดีค่ะ คุณพิม"

เมื่อคุณพิมหันมามองผมก็ยกมือไหว้ตามมารยาท "สวัสดีครับ"

"ลูกชายค่ะ ชื่อจีน" คุณแม่แนะนำ

คุณพิมรับไหว้ยิ้มๆ แล้วถาม "คนเล็กหรือเปล่าค่ะ ไม่เคยเห็น"

"ค่ะ คนนี้เค้าไม่ค่อยชอบออกงาน ต้องบังคับ"

"พอกันกับตาเล่ย์เลยค่ะ ทั้งขอร้องทั้งบังคับก็ยังไม่ค่อยจะอยากมา" คุณพิมว่าแล้วมองค้อนไปยังกลุ่มชายหนุ่มสี่คนที่ยืนคุยกันอยู่ตรงมุมห้อง

ผมเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อเห็นว่าหนึ่งในนั้นเป็นใคร ก็พอดีกับที่คุณแม่เอ่ยถามคุณพิม "เอ๊ะ อีกสองคนที่ยืนอยู่ด้วยเป็นใครคะ ไม่เคยเห็นหน้า"

"คนผมยาวแฟนตาเล่ย์ค่ะ ชื่อน้องพุ ส่วนอีกคนที่หัวเกรียนๆ หลานชายค่ะ ชื่อน้องอิง" คุณพิมบอก และเมื่อทั้งสี่คนหันมามอง คุณพิมก็พยักหน้าเป็นเชิงเรียก

สี่หนุ่มเดินมาหยุดอยู่ใกล้ๆ แล้วยกมือไหว้คุณแม่ "สวัสดีครับ"

"สวัสดีจ๊ะ หลานๆ" คุณแม่ยกมือรับไหว้ แล้วแนะนำผมกับคนอื่นๆ "ลูกชายป้าจ๊ะ ชื่อจีน"

ไอ้เล่ย์พยักหน้าให้เฉยๆ ส่วนไอ้เกียร์ก็พยักหน้าให้แต่มียิ้มแถมมาด้วย แฟนไอ้เล่ย์กับน้องอิงก็ยกมือไหว้แล้วยิ้มให้

"ไม่นึกว่าจะเจอกันที่นี่" ผมพูดกับน้องอิง

"อ้าว รู้จักกันเหรอจ๊ะ" คุณแม่ถาม

ผมพยักหน้า "รุ่นน้องตอนมอปลายครับ"

"อ้าว งั้นก็เรียนที่เดียวกับตาเกียร์ตาเล่ย์สิ ปีเดียวกันหรือเปล่า" คุณพิมถาม

"ครับ ปีเดียวกัน แต่คนละห้อง" ผมตอบ

ไอ้เกียร์กับไอ้เล่ย์เลิกคิ้วขึ้น หน้าประมาณว่า 'มึงรู้จักพวกกูด้วยเหรอ'

ผมก็คงจะไม่รู้จักมันเหมือนกัน ถ้าไม่มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น...



"ไอ้โอม..." ไอ้เปย์ทำท่ากระซิบกระซาบแต่เสียงดังมาก

ผมกับคนอื่นๆ ที่นั่งกินลูกชิ้นอยู่ใกล้ๆ หันไปมองเป็นตาเดียว เพราะสงสัยกับท่าทางลับลมคมในของมัน... ไอ้โอมที่เตรียมตัวชู๊ตบาสก็ชะงักแล้วหันมามองไอ้เปย์เหมือนกัน "ว่า?"

ไอ้คนเปิดประเด็นพยักพเยิดไปที่เก้าอี้ข้างสนามที่มีน้องผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักคนหนึ่งนั่งอยู่ "ซีเคร็ตแอดมายเรอร์"

"ซีเคร็ตแป๊ะดิ จ้องกูซะขนาดนั้น" ไอ้โอมว่า ก่อนจะชู๊ตลูกลงห่วง วิ่งไปเก็บแล้วกลับมายืนใกล้ๆ กับที่เดิมเตรียมชู๊ตลูกต่อไป

"อ้าว นึกว่าไม่รู้"

"ไม่รู้ได้ไง มาทุกวัน"

"แล้วมึงไม่สนเหรอวะ น่ารักดีนะเว้ย"

"น่ารักมึงก็จีบดิ มาบอกกูไม" ไอ้โอมว่าแล้วชู๊ตลูกที่สองลงห่วงไป ก่อนจะวิ่งไปเก็บแล้วเขยิบไปยืนตรงเส้นสามเมตรเตรียมชู๊ตลูกต่อไป

ไอ้เปย์มองค้อนไอ้โอมแล้วว่า "พูดง่ายเนาะ ถ้ามันไม่มองมึงตาเป็นมันแบบนั้น กูคงจีบไปแล้ว" ก่อนจะแย่งบาสในมือของไอ้โอมมาชู๊ต แต่ไม่เข้าห่วง กระแทกแป้นบาสกระเด็นออกนอกสนามแทน

"ไอ้สัดเปย์ ชู๊ตอย่างนี้ มึงขว้างทิ้งไปเลยดีกว่า ไปเก็-" ไอ้โอมด่า ก่อนจะชะงัก ผมมองตามสายตาของพวกมันไปก็เห็นลูกบาสกระเด็นไปตกใส่จานข้าวของนักเรียนชายสองคนที่นั่งอยู่ตรงม้าหินข้างๆ สนาม... น่าจะอยู่ปีเดียวกับพวกเรา

"ชิบหายแล้ว! ไอ้เล่ย์" ไอ้ไทที่กำลังแย่งลูกชิ้นผมกินอยู่อุทานออกมาท่าทางตกใจ

"ตายแน่มึง" ไอ้ชาร์มเสริม ลูกชิ้นในมือหล่นลงพื้นโดยไม่รู้ตัว

"ทำไงดีวะ" ไอ้เปย์พูดเสียงสั่น

ผมมองพวกมันงงๆ ทำไมต้องทำท่าตกอกตกใจขนาดนั้นด้วยวะ

"ไปขอโทษมัน" ไอ้โอมว่า

ไอ้เปย์หันมามองหน้าไอ้โอมเหวอๆ "ชิบหาย ไปคนเดียวกูก็ตายดิ พวกมึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อย"

"พวกกูไปแล้วจะช่วยมึงได้มั้ย" ไอ้ไทว่า แต่พอเห็นหน้าซีดๆ ของไอ้เปย์ก็คงจะใจอ่อน "เออ ไปก็ไปวะ"


พอไปถึง คู่กรณีทั้งสองคนก็ยืนรออยู่แล้ว คนหนึ่งหน้าตาคล้ายลูกครึ่ง ส่วนอีกคนตัดผมทรงสกินเฮด เสื้อสีขาวที่พวกมันใส่อยู่เปื้อนเปรอะเป็นหย่อมๆ เพราะโดนอาหารบนโต๊ะคว่ำใส่เต็มๆ ซึ่งดูเหมือนไอ้หัวโล้นจะเปื้อนเยอะกว่า หน้าขาวๆ ที่ถูกเศษข้าวและแกงกระเด็นโดน แดงจนคล้ำเพราะความโกรธ

"ใครทำ" ไอ้หัวโล้นถามเสียงเย็น

แล้วแทนที่ไอ้เปย์จะยอมรับ มันกลับมองหน้าไอ้โอมเหมือนจะให้ช่วย... ผมก็มองหน้าไอ้โอมเหมือนกัน แต่ด้วยความสงสัยว่าพวกมึงกลัวอะไรกัน ไม่ต้องพูดถึงจำนวนคน มันมีแค่สอง ส่วนพวกเรามีห้า ความสูงก็เท่าๆ กัน หุ่นก็เท่าๆ กัน

แล้วพวกเราควรกลัวอะไร...

ดูเหมือนว่าการเงียบของพวกเราจะยิ่งไปเพิ่มโทสะให้ไอ้หัวโล้นยิ่งขึ้น มันตวาดเสียงดังลั่น "ตอบ!!"

สงสัยจะเห็นไอ้เปย์กลัวจัด ไอ้โอมเลยออกรับแทน "กูทำเอ-" ยังไม่ทันสิ้นประโยค จานข้าวที่ยังคงจะพอมองออกว่าราดด้วยแกงเขียวหวานไก่ ผัดเปรี้ยวหวาน และยำไข่ดาวก็ถูกตวัดมาโปะที่ใบหน้าของไอ้โอมอย่างแรง ไม่โปะเปล่า มือขาวๆ ที่จับจานข้าวอยู่ ยังกดขยี้ไปมาจนมันพอใจจึงปล่อย... จานข้าวและเศษอาหารหล่นไส้เสื้อและกางเกงกับรองเท้าไอ้โอมจนเปื้อนไปหมด

หายจากตะลึงผมก็ก้าวออกไป "เฮ้ย!" ก่อนที่ตัวผมจะโดนกระชากให้กลับมายืนที่เดิม

ไอ้คนที่ทำไอ้โอมตวัดตามองผม ตามันน่ากลัวมาก... แต่ให้ยังไงผมก็ไม่ทิ้งเพื่อนแน่ ถ้าไม่เพราะไอ้ไทกับไอ้ชาร์มที่จับไว้ ผมคงเข้าไปแลกหมัดกับมันแล้ว "ปล่อยกู!"

ไอ้ไทบีบบ่าผมจนเจ็บ มันพูดเบาๆ "อยู่เฉยๆ"

ไอ้โล้นจ้องตาผมนิ่งๆ ผมก็จ้องตอบมันไม่ยอมหลบ... แต่จ้องได้ไม่นานผมก็ต้องเสมองไปไอ้โอมที่กำลังลูบเศษอาหารออกจากใบหน้า

เมื่อไอ้โอมยอมให้มันสำเร็จโทษแต่โดยดี ไอ้หัวโล้นก็ดูเหมือนจะอารมณ์เย็นลง มันปลดกระดุม ถอดเสื้อนักเรียนที่เปื้อนเศษอาหารออกแล้วปาใส่ไอ้โอม "รู้ใช่มั้ยกูอยู่ห้องไหน ซักแล้วเอาไปคืนด้วย"

"ตัวนี้ด้วย" เสียงทุ้มๆ ดังมาจากไอ้หน้าลูกครึ่ง มันยื่นเสื้อตัวที่สองให้ไอ้โอมที่รับมาถือไว้ในมือ

หลังจากไอ้สองคนนั้นเดินไป ไอ้เปย์ก็บอก "เฮ้ย โอม ขอบใจนะเว้ย"

"ไม่เป็นไร" ไอ้โอมพยักหน้า แต่แววตาโกรธๆ ไม่รู้โกรธไอ้สองคนนั้นหรือโกรธไอ้เปย์กันแน่... มันยื่นเสื้อที่ถืออยู่ให้ไอ้เปย์ "มึงเอาไปซัก"

"พวกมันเป็นใคร" ผมถามด้วยความสงสัย "ทำไมพวกมึงต้องยอมมันด้วย"

พวกมันนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนไอ้ไทจะเป็นคนบอก "คนสกินเฮดชื่อเล่ย์ ส่วนไอ้หน้าฝรั่งชื่อเกียร์ มึงรู้แค่นี้ก็พอ"

"ทำไม?"

"ไม่ต้องถามหรอก เดี๋ยวมึงอยู่ๆ ไปก็รู้เอง" ไอ้ชาร์มบอก


"เมายัง?" ไอ้เล่ย์ถามแฟนมันที่นั่งหน้าแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์

"ยางงงงงม่ายยยมาวววว" น้องพุแกล้งพูดยิ้มๆ ก่อนจะบ่นหงุงหงิงเมื่อโดนบีบจมูก "อื้อ คนยิ่งไม่ค่อยจะมีดั้งอยู่ด้วย"

ไอ้เล่ย์หัวเราะแล้วบอก "บีบบ่อยๆ เดี๋ยวก็โด่ง ไม่เชื่อถามไอ้เกียร์"

"เชื่อก็โง่แล้ว" ไอ้เกียร์ว่า แล้วคงจะนึกอะไรขึ้นได้ ถึงหัวเราะก๊ากพร้อมกับเหล่ตามองน้องอิง

น้องอิงมองค้อนมันสองคนพี่น้องแล้วบ่นงึมงำ "อะไรอะ ตอนนั้นเค้ายังเด็กเหอะ"

"ไมครับ น้องอิงทำไร" แฟนไอ้เล่ย์ถาม

"ก็ตอนเด็กๆ แม่มันพามาฝากไว้ที่บ้า-" ไอ้เกียร์เริ่มเล่า แต่โดนขัดตาทัพซะก่อน "โห พี่เกียร์ เรียกน้องว่ามันเลยเหรอ"

"เออๆ ไม่เรียกมันก็ได้... เรื่องมากจริงเว้ย" ไอ้เกียร์บ่น ก่อนจะเริ่มเล่า "ก็แม่อิงพาอิงมาฝากไว้ที่บ้านพี่.... ตอนแรกที่เค้าเห็นพวกพี่เค้าก็สงสัยว่าทำไมจมูกถึงโด่งผิดกับของเค้า...."

"แล้วไอ้เกียร์ก็หลอกอิงว่าเพราะตอนที่อายุเท่าอิง พวกเราเอาไม้หนีบผ้าหนีบจมูกไว้ มันเลยโด่ง" ไอ้เล่ย์เสริมขำๆ

"แล้วเค้าก็เชื่อ เอาไม้หนีบผ้ามาหนีบจนจมูกห้อเลือด" ไอ้เกียร์เล่าต่อแล้วก็ปล่อยก๊ากออกมา "ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใครจะนึกว่ามันจะเชื่อ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

น้องอิงที่ตอนแรกทำหน้าบึ้งเปลี่ยนเป็นยิ้มเยาะ ผายมือไปที่ไอ้เล่ย์กับไอ้เกียร์ "แล้วคุณสองคนก็โดนป้าพิมตีจนร้องไห้แงๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า หัวเราะทีหลังดังกว่า"

"ไม่ได้ร้องเหอะ อย่ามามั่ว"

"เหรอ..." น้องอิงลากเสียงพร้อมกับยักคิ้วกวนๆ "แล้วใครยกมือเช็ดน้ำตาป้อยๆ ไม่ทราบ"

"ละเมอหรือเปล่า ใครเช็ด ไม่มี๊" ไอ้เกียร์ไม่ยอมรับ พร้อมกับหันหาพยาน ซึ่งก็คือ...พี่มัน "เนอะ"

ไอ้เล่ย์ยักคิ้วให้น้องอิง "ใช่ ละเมอป่าว"

"ไม่ได้ละเมอ แม่ยังมีรูปตอนนั้นอยู่เลย อยากดูมั้ย" คุณพิมที่เดินมาตอนไหนไม่รู้ยืนยัน ยักคิ้วให้สองหนุ่มเย้ยๆ ก่อนจะหันไปทำไฮไฟว์กับน้องอิงที่กำลังหัวเราะอย่างสะใจ "ฮิ้วววว"

ไอ้เล่ย์กับไอ้เกียร์ทำหน้ามุ่ย ก่อนไอ้เกียร์จะพูดอาฆาต "เออ จำไว้ ทีใครทีมัน... อย่าเผลอนะ เผลอเมื่อไหร่โดน"

"กลัวจังเยยย" น้องอิงว่าล้อๆ

ไอ้เกียร์กับไอ้เล่ย์สบตากัน แล้วมันสองคนก็หันมาแสยะยิ้มให้น้องอิง "หึ หึ"

น้องอิงเริ่มนั่งไม่ติดที่ "ป้าพิมมมมม"

"เฮ้ย ป้าไม่เกี่ยว" คุณพิมรีบตัดช่องน้อยแต่พอตัว แต่คิดเหรอว่าจะรอด เมื่อไอ้เกียร์หันไปมองหน้าแม่มันอย่างคาดโทษ "ทั้งคู่อะ"

"อ้าว ลูกเวร นี่แม่นะเว้ย" คุณพิมเริ่มใช้ความเป็นแม่มาขู่

ไอ้เล่ย์กับไอ้เกียร์ยกกำปั้นแตะกัน แล้วแสยะยิ้มให้คุณพิมเหมือนที่ทำกับน้องอิง


"...งานนี้ไม่มีแม่ลูก..."



=lovemakesmeblind=

คิดไม่ออกเลยเอาเรื่องไร้สาระมาเขียน 555+

[♠DekDoy♠]

น้องพุ พี่เล่ย์ พี่เกียร์ มาครบทีมมมม 555