หัวข้อ: ความรักทำให้คนตาบอด [จบ]

[irksome]

อ่านแล้วแอบงงตัวละคร *ต้องย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าๆ*
สรุปคืออิงกับจีนเป็นได้เเค่พี่น้องใช่มั้ย
จะไม่เชียร์คู่นี้เเล้วนะ ไม่ใช่ไปเชียร์คู่อื่นเเล้วเชียร์เก้อน้าา 
ไม่เอาโอมได้ปะ รอดูว่าบูมเป็นไง
เเล้วจีนคู่กะใคร ชาร์มไม่ค่อยมีบทเลย น่าสงสาร 55555

[BeeRY]

น่าจะแข่งกันในความรู้สึกของคนอ่านมากกว่า 
จะเชียร์ใครดีล่ะทีนี้  ตัดสินใจลำบากจริง

[Zalzah_iP]

ตอนแรกนึกว่าไม่อัพนิยาย
ที่ไหนได้ เปิดมาดูอีกทีไปถึงไหนๆ แล้ว T^T
กระทู้ชอบตกอ่ะ เลยไม่รู้ว่าอัพ 

[rainbow67]

Chapter 12






"ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย เดี๋ยวใครก็คิดว่าแม่ไปจับเรามา"

ผมเหลือบตามองคนพูดแล้วอดหัวเราะขำไม่ได้ "ใครคิดได้ก็บ้าแล้ว หุ่นอย่างคุณแม่อะนะจะจับจีนได้"

คุณแม่มองค้อน แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหา "พี่เจน... สวัสดีค่ะ"

คุณแม่ยกมือรับไหว้ "สวัสดีค่ะ คุณพิม"

เมื่อคุณพิมหันมามองผมก็ยกมือไหว้ตามมารยาท "สวัสดีครับ"

"ลูกชายค่ะ ชื่อจีน" คุณแม่แนะนำ

คุณพิมรับไหว้ยิ้มๆ แล้วถาม "คนเล็กหรือเปล่าค่ะ ไม่เคยเห็น"

"ค่ะ คนนี้เค้าไม่ค่อยชอบออกงาน ต้องบังคับ"

"พอกันกับตาเล่ย์เลยค่ะ ทั้งขอร้องทั้งบังคับก็ยังไม่ค่อยจะอยากมา" คุณพิมว่าแล้วมองค้อนไปยังกลุ่มชายหนุ่มสี่คนที่ยืนคุยกันอยู่ตรงมุมห้อง

ผมเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อเห็นว่าหนึ่งในนั้นเป็นใคร ก็พอดีกับที่คุณแม่เอ่ยถามคุณพิม "เอ๊ะ อีกสองคนที่ยืนอยู่ด้วยเป็นใครคะ ไม่เคยเห็นหน้า"

"คนผมยาวแฟนตาเล่ย์ค่ะ ชื่อน้องพุ ส่วนอีกคนที่หัวเกรียนๆ หลานชายค่ะ ชื่อน้องอิง"

นับแต่วันที่ผมไปหาน้องที่มหา'ลัยก็เกือบสองเดือนแล้วที่ผมไม่ได้เจอหน้าอีกฝ่ายเลย...





"วิวสวยดีเนอะ"

ผมยืนนิ่ง ไม่ได้ตอบคำพูดลอยๆ ที่ได้ยิน และไม่ได้หันไปมองคนพูดด้วยเช่นกัน แต่ถึงอย่างนั้นแค่ได้ยินสียง ผมก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร...

เสียงผ้าเสียดสีกันตามจังหวะของการขยับตัวดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงไออุ่นจากอุณหภูมิร่างกายของคนตัวเล็กกว่า เมื่ออีกฝ่ายขยับมายืนเคียงข้าง

ผมยังคงยืนนิ่ง... สายตาทอดมองตรงไปข้างหน้า

และอีกฝ่ายก็นิ่งเช่นกัน...

เราทั้งคู่ยืนอยู่ด้วยกันเงียบๆ เป็นเวลานาน... จนกระทั่ง


"พี่จีนทำอิงเสียใจ..."

รออยู่อีกสักพักจนกระทั่งแน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายคงจะไม่พูดอะไรต่อ ผมจึงกล่าวออกมา "พี่ขอโทษ...พี่..."

"พี่คิดว่าอิงนัดเจอกับพี่โอม" ฟังแล้วคล้ายประโยคคำถาม แต่จริงๆ แล้วน้องแค่พูดเรื่องจริงเท่านั้น

ผมจึงได้แต่ยืนเงียบ เพราะไม่อาจโต้แย้งได้...

"อิงกับพี่โอมบังเอิญเจอกัน"

".........."

น้องยักไหล่ ก่อนจะบอก "อิงไม่คิดให้พี่จีนเชื่-"

"พี่เชื่อ" ผมรีบขัด และถือโอกาสขอโทษอีกครั้ง "พี่ขอโทษที่เข้าใจผิด... ขอโทษที่พูดไม่ดี..." ทั้งๆ ที่ไม่มีสิทธิ์อะไรไปว่าน้อง แม้อีกฝ่ายจะนัดเจอกับไอ้โอมจริงๆ "ยกโทษให้พี่ได้ไหม..."

".........."

"อิง?"

น้องถอนหายใจเหมือนเหนื่อย "ที่อิงเสียใจ..." แล้วหันมามองสบตากับผม "ก็เพราะพี่จีนคือคนสำคัญ"

ผมควรจะดีใจและเป็นปลื้มใช่ไหม ที่อีกฝ่ายยังเห็นผมสำคัญอยู่... แต่ทำไมรู้สึกในใจมันโหวงๆ ชอบกล "อิงก็สำคัญเหมือนกัน... เพราะพี่ห่วงอิง ไม่อยากให้ต้องเสียใจอีก มันอาจจะเหมือนการแก้ตัว แต่ที่วันนั้นพี่พูดออกไปแบบนั้น ก็เพราะว่าพี่กลัวอิงจะกลับไปเป็นของเล่นของไอ้โอมอีก" และเหมือนเบรคแตก ความในใจที่ผมอยากจะบอกอีกฝ่ายก็พรั่งพรูออกมา "พี่อยากให้อิงรักตัวเอง ไม่อยากให้หลงงมงายกับไอ้โอม และไม่อยากให้ทำผิดอีก"

"ขอบคุณ..." คำขอบคุณวันนี้กับวันนั้นมันช่างต่างกันเหลือเกิน "...และขอโทษที่วันนั้นอิงโกรธพี่จีน..."

"อิงไม่ผิด เป็นใครๆ ก็โกรธ" ผมส่ายหน้า "ทั้งๆ ที่พี่ควรจะถามอิงก่อน แต่ก็ดันคิดเอาเอง แถมยังเป็นการคิดในแง่ร้ายซะอีก... ขอโทษที่ไม่เชื่อใจอิง ขอโทษที่ทำให้อิงผิดหวัง" ตอนท้ายผมก็อดไม่ได้ที่จะต้องขอโทษอีกรอบ

น้องอ้าปากเหมือนจะแย้ง ก่อนจะหุบลง แล้วยิ้มออกมา... เป็นรอยยิ้มที่ส่งไปถึงดวงตา ไม่ใช่รอยยิ้มเย้ยโลกเหมือนวันนั้น "งั้นเราก็ผิดทั้งคู่ พี่จีนผิดที่ไม่ถามแล้วเหมาเอาเอง... อิงก็ผิดที่โกรธทั้งๆ ที่ควรจะอธิบายให้พี่จีนเข้าใจ..."

"ขอให้ครั้งนี้เป็นบทเรียนสำหรับเราสองคน..." อย่าให้เกิดขึ้นอีก... ผมหยุดพูดก่อนคำสุดท้ายจะหลุดออกไป เพราะไม่มั่นใจว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก "และถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก พี่อยากให้อิงรู้ไว้ พี่อาจจะเผลอทำหรือพูดอะไรไปโดยไม่ทันคิด แต่นั่นก็เพราะพี่เป็นห่วงและหวังดีกับอิง... เพราะอิงคือคำสำคัญ"

"ครับ อิงจะจำไว้"

"แล้วก็ขออีกอย่าง..."

"ครับ?"

"อย่าเมินพี่..."

"ครับ...อิงสัญญา"





"อิง!" ผมตะโกนเรียกคนที่เดินแยกไปอีกทางไม่ดังนัก

น้องหันมามอง แล้วก็เลิกคิ้วขึ้น "ครับ?"

"เสาร์นี้ไปด้วยมั้ย?"

"ไปไหนครับ?"

"ประจวบไง บ้านไอ้คินอะ"

น้องพยักหน้า "อ๋อ ไปครับ พี่จีนหละ"

"ไป"

"ดีแล้ว เพราะอิงมีคนจะแนะนำให้รู้จัก" น้องบอกยิ้มๆ "พาพี่ชาร์มไปด้วยนะ"

"พามันไปทำไม๊ เปลือง"

"โอ้โห คนเรา"

ผมหัวเราะหึๆ ก่อนจะถาม "แล้วใครที่จะแนะนำให้รู้จักอะ?"

"ไม่บอก เดี๋ยวไปโน่นก็รู้เอง"

"แฟน?"

น้องทำหน้ามุ่ย "เอ๊ ก็บอกว่าไม่บอกไง?"

หัวเราะขำหน้าตาของอีกฝ่ายแล้ว แล้วผมก็ขอตัวเพราะเกรงใจพวกไอ้เกียร์ ไอ้เล่ย์กับน้องพุที่ยืนอยู่ไม่ไกล คงรอคนที่ผมกำลังคุยด้วยนี่แหละ "โอเค ไม่บอกก็ไม่บอก เสาร์นี้เจอกัน"

"ครับ เสาร์นี้"





=lovemakesmeblind=

[piggie]

อยากให้จีนกับอิงเป็นพี่น้องกันจริงๆ แต่จีนคงไม่ได้คิดไรกับน้องนะ กลัวจีนเสียใจอีกจัง

[ppangssang]

ผิดมั๊ยถ้าจะบอกว่าตอนนี้มัน.....






ละมุนจุงเบยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ยยยย ย
ท้ังที่ไม่มีอะไรมากแค่พี่น้องเข้าใจกัน แต่อ่านแล้วหัวใจพองโตเลือดสูบฉีดดีเชียว ;;____;;

พี่จีนเป็นคนสำคัญของอิง อิงก็เป็นคนสำคัญของพี่จีน
พี่ดุเพราะพี่ห่วง น้องเสียใจเพราะน้องแคร์
 โหยแกกกกกกก ระดับนี้แล้วไม่ต้องเป็นแฟนกันแล้วแกกกกก แค่แฟนมันเบบี๋ไปเลย
น่ารักจัง ชอบบบบบบบบ *ปาหัวใจ*


แต่ตอนท้ายนี่คนน้ันจะเป็นพี่โอมรึ อะไร ยังไง โปรดขยาย ขอบคุณค่ะ
*เรื่องนี้เป็น1ในไม่กี่เรื่องที่ต้องเข้ามาดูทุกวัน อ่านคอมเม้นท์ยังสนุกเลย

[noomamja]

รู้สึกดีกับความสัมพันธ์ระหว่าง จีน-อิงนะ

ความเป็นพี่เป็นน้องแบบนี้ดูอบอุ่น อาจจะดีกว่าคบกันเป็นแฟนซะอีก

เอาใจช่วยกับคนทั้งสอง ขอให้เจอคนที่ดี

ลุ้นว่าคนที่อิงพาไป จะเป็นคนที่คิดมั้ย

ปล. เหตุการณ์ตัดกลับไปกลับมา จนงงเหมือนกันนะคะเนี่ย แต่ก็ถือว่าเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของการเล่าเรื่อง
     
     บวกกับ บางทีที่ทิ้งช่วงไป เลยทำให้เราเกือบลืมตอนก่อนเลยพาลงงเพิ่มขึ้น

     อย่างนี้ต้องแก้ โดยการมาต่อ บ่อยๆค่ะ 
     
     ( มุขกดดันคนเขียนนะเนี่ย ......5555 อย่าซีเรียส เราเข้าใจเอาตามสะดวกค่ะ   )

[malula]

ลงเอยแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
ต่างก็เป็นคนสำคัญของกันและกัน
น้องอิงจะแนะนำใครหนอ พี่ชายเพื่อนคนนั้นสินะ

[ROCKLOBSTER]

  อ่านไปยิ้มไป  แต่แอบสั้นอ่า

[Singleman]

อย่าก้าวข้ามแล้วต้องทำลายมิตรภาพของพี่น้องเลยยย

[NOoTuNE]

ปลาบปลื้มใจน้ำตาไหลเบาๆ


ดีใจๆ ที่ในที่สุดก็ดีกัน พี่จีนกับน้องอิง ความสัมพันธ์ของพวกหนูมันเรียกได้เลยว่ารักแท้นะ มันไม่ใช่แบบคนรักแต่แบบ รักแบบคนในครอบครัว เพราะมันมีแต่ความหวังดีให้กัน ดูซิขนาดโกรธกัน ก็ยังโกรธกันเพราะรักและหวังดีต่อกัน


มันหายากนะ ที่คนเราจะมาเจอมาได้รับความรักแบบนี้ จากคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่พี่น้อง รักษา ดูแลอย่างนี้ไปนานๆนะ จีนอิง

[Minnie~Moo]

ดีใจที่เข้าใจกันได้ซักที     

[403]

ตอนนี้อ่านแล้วอมยิ้ม ฮ่าๆ ไม่รู้จะคอมเม้นอะไร มาเม้นให้กำลังใจคุณเรนโบว์

รอตอนหน้า น้องอิงจะเปิดตัวใคร? บูม? (รู้สึกจะจริงจังกับบูมมาก  )

 

[wews]

ดีใจที่ปรับความเข้าใจกันได้

[iGiG]

มาเลี๊ยวววว >w<

ขอบคุณค่า

[goonglovenut]

ให้ความรู้สึกอบอุ่นดีจัง พี่กับน้อง หวังว่าน้องอิงคงไม่ผิดหวังอีกแล้วนะ

[j_world]

อ่านบทสนทนา จีน-อิง แล้วรู้สึกดีจัง ..เป็นข้อคิดของคนนี่มีความสำคัญต่อกันได้เป็นอย่างดี


แต่ เอ๋..อิงจะพาใครไปอ้ะ   คงไม่เกี่ยวกับม้าแข่งตัวที่สามนะ  ตอนก่อนยังไม่เป็นม้าเต็มตัวเหอะ 

[Takarajung_TK]

จีนอิงให้ความรู้สึกเหมือนเป็นพี่น้องกันเลย ชอบ
อยากให้ทั้งสองคนเจอคนที่ใช่ของตัวเอง

[LifeTime]

เคลียร์กันได้แล้ว ดีจัง 

[uknowvry]

กี่เรื่องกี่เรื่อง ก็ทำเอาติดงอมแงม.... เฮ้อ ช่างแต่งดีอะไรเช่นนี้

[yeyong]

คนสำคัญไม่จำเป็นต้องเป็นคู่รักกัน

[originalnk]

ความสัมพันธ์ของคู่นี้ คงจบลงที่พี่-น้องซินะคะ
ดีใจที่ปรับความเข้าใจกันได้

คนที่อิงจะพามาแนะนำนี่บูมรึเปล่าน๊า อิอิ

[Zalzah_iP]

น่ารักดีค่ะ
ดีใจที่เข้าใจกันได้ ^^

[♠DekDoy♠]

ยิ่งอ่านก็ยิ่งช้ำ 2 คนนี้จะเป็นพี่น้องใข่มั้ย ฮือออ

[little_nok]

ตอนนี้มันสั้นน้อ มาต่ออีกเหอะ
แต่ก็เคลียร์ใจกันไปได้หนึ่งคู่
คู่ต่อไปอิง บูม หรือเปล่า มีลุ้น
จีน ชาร์ม ทำไมมันยังไม่มีบท
ตอนหน้าน่าจะกระจ่างอีกสักนิด

[som]

ไม่ทันหายคิดถึงเลยเนาะ 
ตอนนี้ง่ายเรียบๆดีจังเลยครับ

[OitJi]

มารอตอนต่อไป 

[ordkrub]

ดีใจที่เปิดอกกัน
ไม่ว่าจะในฐานะใดก็ตาม ถ้ารักและปรารถนาดีต่อกัน
ก็ต้องรีบยุติข้อข้องใจกันให้เร็วที่สุด

[BeeRY]

อ่านมาถึงตรงนี้ก็รู้สึกดีมากค่ะที่ทั้งสองคนจะกลับมาเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันเหมือนเดิม
อนาคตเป็นไงไม่รู้ แต่ตินนี้ต่างคนก็เป็นคนสำคัญของกันและกันเนอะ

[Whatever it is]

อ๊า พี่เล่ย์ น้องเกียร์ น้องพุ ก็มางานนี้ด้วย อิอิ