หัวข้อ: ความรักทำให้คนตาบอด [จบ]

[yeyong]

ถึงจะบอกว่าไร้สาระ แต่ก็สนุกนะคะ

[Aoya]

กลุ่มโอมกลัวเล่ย์กับเกียร์ขนาดนั้น ทำไมถึงยังกล้ารังแกน้องอิงอีก
หรือว่าเพราะน้องอิงเป็นญาติเล่ย์กับเกียร์นี่แหละ ถึงโดนรุมรังแก
แล้วน้องอิงโดนโอมเห็นเป็นของเล่นอย่างนั้น เลย์กับเกียร์ไม่ทำอะไรเลยเหรอ
หรือยังไม่รู้เรื่อง

อยากรู้ว่าจริงๆ แล้วน้องอิงเป็นฝ่ายวิ่งตามโอมหรือยังไงกันแน่
เพราะจากตอนที่แล้วดูเหมือนเป็นโอมมากกว่าที่ไม่ยอมจบ

มาต่อไวๆ นะค้าาา รออยู่ 

[hello_lovestory]

รอตอนต่อไป มาต่อไวๆ น๊า รออย่างใจจดใจจ่อ

[noomamja]

โลกกลมจริงๆ ที่เกียร์ เล่ย์ อิงสนิทกัน จะว่าไปก็คิดถึงเล่ย์กับน้องพุเหมือนกันนะคะ

[koikoi]

สนุกค่ะ

[รอยยิ้ม]

เอ๊ะยังไง ชักอยากรู้ต่อๆไปแล้วสิ
รอค่ะรอ

[malula]

อึมสงสัยเหมือนกัน ก็ถ้ากลัวเล่ย์กับเกียร์ขนาดนั้น โอมมาเล่น ๆ กับน้องอิงได้ไง
อ่า...คนอ่านอาจคิดมากไป น้องคงมีความลับเป็นของตัวเอง คงไม่ใช่เด็กขี้ฟ้องหรอกเนอะ
คิดถึงเรื่องโน้นเหมือนกันนะ จะว่าไปก็มีให้คิดถึงหลายเรื่องทีเดียวเชียว (ล้อเล่น)

[rainbow67]

ปางตาย

==================================================================



LOVE AT FIRST SIGHT

No one believes in love at first sight... until that special person comes along and steals your heart.



หัวใจเต้นแรง หน้าแดงทุกที
ใช่เธอหรือนี่ ที่คอยตลอดมา
ควบคุมไม่อยู่ รู้เลยว่าตัวสั่น
แค่เจอไม่นาน ถูกใจฉันเหลือเกิน....

“ไอ้อิง เช็ดน้ำลายหน่อยมึง” เด็กหนุ่มร่างสูงเอ่ยแซวเพื่อนใหม่ที่กำลังทำตาเยิ้มมองนักกีฬาที่กำลังชู๊ตลูกบาสเกตบอลลงห่วงอย่างขำๆ

คนโดนแซวเผลอยกมือลูบปาก แล้วก็ด่าคนแซว “สัด นนท์”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” คนโดนด่าหัวเราะชอบใจ ก่อนจะยกแขนขึ้นกอดคอเพื่อนใหม่แล้วกระซิบถามแต่เสียงดังจนคนที่ยืนอยู่รอบๆ หันมามอง “สนใจคนไหนมึง เบอร์ 6 หละสิ”

คนโดนกอดคออายจนหน้าแดง ยิ่งคนที่ตัวเองสนใจหันมามองด้วยยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ เด็กหนุ่มพึมพำด่าเพื่อนคนแรกในโรงเรียนเบาๆ “สัด มึงไม่เอาไมค์มาพูดเลยวะ จะได้รู้กันทั่วโรงยิมเลย”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” นนท์หัวเราะชอบใจแล้วบอก “แต่โชคร้ายหน่อย พี่เค้ามีแฟนแล้ววะ”

“เค้าเล่นเก่ง กูก็แค่ปลื้ม ไม่ได้ชอบเว้ย”

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่บอกไว้เฉยๆ”



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=



FALLING FOR YOUR SMILE

I saw you smile and my mind could not erase the beauty of your face.



เด็กหนุ่มร่างสูงค่อยๆ ย่องมายืนข้างเพื่อนใหม่ที่กำลังมองคนที่เคยบอกว่า 'แค่ปลื้ม' ตาเยิ้ม... เขายืนนิ่งๆ อยู่ชั่วครู่ เมื่อแน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่รู้ตัวแน่ๆ ก็ก้มลงไปตะโกนใส่หูดังๆ "ไอ้อิง!"

เจ้าของชื่อสะดุ้งตกใจ ก่อนจะหันมามองคนเรียกโกรธๆ "ไอ้นนท์ ตกใจหมด"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" นนท์หัวเราะชอบใจ ก่อนจะพยักเพยิดไปยังกลุ่มรุ่นพี่ม.หกที่นั่งคุยเล่นกันอยู่ตรงซุ้มไม่ไกลจากโต๊ะที่อิงนั่งอยู่มากนัก "ไหนมึงบอกแค่ปลื้ม มองตาเป็นมันเชียว"

"ก็แค่ปลื้มจริงๆ อะ" อิงแก้ตัวเสียงเบา...

ปลื้ม... ที่อีกฝ่ายเล่นบาสเก่ง

ปลื้ม... รอยยิ้มเบิกฟ้าที่มองทีไรก็ทำให้โลกนี้สว่างสดใสทุกที

"เออ ขอให้หยุดอยู่แค่ 'ปลื้ม' นะเว้ย พี่เค้ามีแฟนแล้ว" นนท์ว่า แล้วมองเพื่อนที่เอาแต่ก้มหน้านิ่งไม่ยอมตอบอย่างเป็นห่วง "เพราะถ้ามึงคิดไกลกว่านี้ คนที่เจ็บก็จะเป็นมึงนั่นแหละ"



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=



THE OWNER OF HIS HEART

I want to be the one - I want to be the person that touches your heart and makes it skip a beat - I want to be that person whose arms make you just melt - I want to be the person that your destined to be with.



ร่างที่กำลังจะเลี้ยวตรงมุมตึกหยุดชะงักกึก เมื่อเห็นรุ่นพี่ที่แอบปลื้มยืนอยู่กับใครคนหนึ่ง...


ใครคนนั้นที่กำลังถูกรุ่นพี่กอด...


ใครคนนั้นที่รุ่นพี่กระซิบบางอย่างให้ฟังแล้วหัวเราะ...


ใครคนนั้นที่รุ่นพี่จ้องมองด้วยสายตาอ่อนโยน...


ใครคนนั้นที่ได้หัวใจของรุ่นพี่ไปครอง...


เด็กหนุ่มยกมือขึ้นกุมอกข้างซ้าย... ความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไร

รู้ทั้งรู้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว... แต่ทำไมยังเจ็บ

ต้องทำยังไง ความรู้สึกนี้จึงจะหายไป...



ต้องตัดใจ...



ต้องตัดใจ...



ต้องตัดใจ...



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=



IF LOVING YOU IS A CRIME THEN I'M GUILTY

I've been trying not to love you; I've been putting up a fight. I've been barely holding on and letting go with all my might. There's a part of me that’s empty, I know only love can fill. I'm afraid I'll never find it, and scared to death I will…



"ไอ้โอม.." เสียงกระซิบเรียกชื่อจากเพื่อนสนิททำให้เด็กหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่กำลังจะชู๊ตบาสลงห่วงหันไปมองอย่างแปลกใจ "ว่า?"

คนเริ่มประเด็นพยักพเยิดไปที่เก้าอี้ข้างสนามที่มีเด็กหนุ่มหน้าหวานคนหนึ่งนั่งอยู่ "ซีเคร็ตแอดมายเรอร์"

"ซีเคร็ตแป๊ะดิ จ้องกูซะขนาดนั้น" โอมบอกพร้อมกับชู๊ตลูกลงห่วง ก่อนจะวิ่งไปเก็บแล้วกลับมายืนใกล้ๆ กับที่เดิมเตรียมชู๊ตลูกต่อไป

"อ้าว นึกว่าไม่รู้"

"ไม่รู้ได้ไง มาทุกวัน"

"แล้วมึงไม่สนเหรอวะ น่ารักดีนะเว้ย"

"น่ารักมึงก็จีบดิ มาบอกกูไม" โอมว่าแล้วชู๊ตลูกที่สองลงห่วงไป ก่อนจะวิ่งไปเก็บแล้วเขยิบไปยืนตรงเส้นสามเมตรเตรียมชู๊ตลูกต่อไป

"พูดง่ายเนาะ ถ้ามันไม่มองมึงตาเป็นมันแบบนั้น กูคงจีบไปแล้ว"



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=



DON'T WANNA BE A STALKER

All I could do is watch you from a distance and think of how much I want to be with you. And as you catch me staring at you, I turn away. Damn! It's really hard missing you this way.



"มาอีกแล้วมึง" เปย์กระซิบบอก

จีนที่อยู่ใกล้ๆ ได้ยินด้วยจึงถามอย่างสงสัย "ใคร?"

"ซีเครทแอดมายเรอร์ของไอ้โอม"

"ไหน"

"นั่นไง" เปย์ว่า แล้วพยักเพยิดไปทางเด็กรุ่นน้องที่นั่งอยู่ตรงม้าหินข้างๆ สนาม

"แล้วมึงรู้ได้ไงว่าน้องมันชอบไอ้โอม อาจจะชอบบาสก็ได้"

"ชอบบาสแป๊ะดิ มันจะมาเฉพาะตอนไอ้โอมเล่นเท่านั้นแหละ กูเล่นคนเดียว ไม่เห็นมันมาดูเลย"

"ก็มึงไม่หล่อ" โอมว่าแล้วยักคิ้วกวนๆ

"เหรอ" เปย์ลากเสียงอย่างหมั่นไส้ แล้วกระชากลูกบาสที่อยู่ในมือโอมออกมาแล้วขว้างไปทางม้าหินที่เด็กรุ่นน้องที่เขาพูดถึงกำลังนั่งอยู่"อ้าว บอลหลุดมือ ไปเก็บมาหน่อยดิ๊"

"สัด"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"



โอมวิ่งเหยาะๆ ไปจนเกือบจะถึงตรงที่เด็กรุ่นน้องนั่งอยู่ก็หยุด "โทษครับน้อง ส่งบอลให้หน่อย"

อิงหยิบลูกบาสแล้วส่งให้อีกฝ่ายด้วยความประหม่าและตื่นเต้นที่ได้อยู่ใกล้กับคนที่แอบปลื้มจนพูดอะไรไม่ออก ซึ่งปฏิกิริยาดังกล่าวก็อยู่ในสายตาของโอมตลอด เด็กหนุ่มรุ่นพี่จึงแกล้งถามทั้งๆ ที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว "สนใจบาสเหรอ เห็นมาทุกวัน"

"อะ เอ่อ...ครับ" อิงตอบตะกุกตะกัก

ยิ่งเห็นอีกฝ่ายประหม่า โอมก็ยิ่งนึกสนุก... เขาไม่เคยคิดนอกใจแฟน แต่การที่ได้รู้ว่ามีคนชื่นชม มันก็อดตัวลอยหน่อยๆ ไม่ได้ "ตอนนี้เค้ากำลังรับสมัครเด็กใหม่ ถ้าสนใจก็ถามผู้จัดการทีมดูก็ได้ นั่นไง เดินมาแล้ว"

อิงมองตามมือของโอมไปก็เห็นเด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับเขากำลังเดินมาพอดี "อ๋อ ครับ"

"น้องเทมส์... มาตรงนี้แป๊บครับ" โอมเรียกเสียงอ่อนโยน ทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ รู้สึกเจ็บแปลบๆ ข้างใน

คนที่อิงรู้มานานแล้วว่าชื่อเทมส์ เป็นคนรักของพี่โอม เดินยิ้มเข้ามาหา "ครับ พี่โอมมีไรครับ"

"น้องคนนี้ เค้าสนใจบาสหนะ หาใบสมัครให้เค้าหน่อยสิ"

เทมส์มองสำรวจคนที่บอกว่าสนใจบาสแต่สายตาคอยแต่จะแลเลยไปที่โอมตลอดเวลา แล้วก็ยิ้มออกมา "อ๋อ ครับ ทางนี้เลยครับ"

เมื่อไปถึงห้องของชมรม เทมส์ก็หยิบใบสมัครและปากกาออกมาให้อิง "นี่ครับ กรอกตรงนี้นะ"

"กรอกถูกมั้ย" อิงถามพร้อมยื่นใบสมัครที่กรอกรายละเอียดจนครบทุกช่องแล้วให้ผู้จัดการทีม

เทมส์รับไปตรวจดูแล้วพยักหน้า "อืม... ถูกแล้ว" แล้วยื่นตารางซ้อมให้ แต่เมื่ออิงหันหลังจะเดินออกจากห้อง เด็กหนุ่มก็เอ่ยขึ้นมา "ชอบพี่โอมใช่มั้ย"

อิงชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวออกจากชมรมแต่ไม่หันกลับมา "ปะ เปล่า"

"ไม่ชอบก็ดีแล้ว เพราะเราไม่คิดจะยกพี่โอมให้ใคร"



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=



IT HURTS TO LOOK AT YOU

Have you ever wondered why looking at your crush hurts you inside instead of making you happy? Cause you know that it will always be that way. You looking and him not knowing.



"ไอ้โอม มานี่ดิ๊"

"ไร"

"กูเห็นนะ"

"เห็นไร"

"ก็ไอ้เด็กใหม่นั่น"

"เด็กใหม่ทำไม"

"อย่ามาทำเป็นไม่รู้ มองมึงตาเป็นมันขนาดนั้น"

"แล้วไง มึงจะให้กูไปเก็บตังค์มันรึไง"

"สัด กูซีเรียส ถ้ามึงนอกใจน้องกูนะ"

"มึงพูดเรื่องนี้เป็นร้อยครั้งแล้ว มึงเคยเห็นกูทำมั้ย สัด"

"เออ ถ้าไม่ทำก็แล้วไป กูเตือนไว้เฉยๆ เผื่อมึงลืม"

"พี่ไท เลิกพูดยังงี้ซะที เดี๋ยวพี่โอมหมั่นใส้ ก็ทำจริงๆ ซะหรอก"

"เห็นมั้ย น้องมึงกับกูคบกันไม่ถึงปี ยังรู้ใจกูมากกว่ามึงอีก"

"เออๆ เข้าข้างกันเข้าไป"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่เข้าข้างแฟน แล้วจะเข้าข้างใครหละ เนอะ" เด็กหนุ่มพยักพเยิดให้กับคนที่ยืนยิ้มแป้นอยู่ข้างๆ ก่อนจะยกแขนขึ้นคล้องคอคนตัวเล็กกว่า แล้วก้มลงจูบศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมนิ่มสลวยอย่างหมั่นเขี้ยว พอเงยหน้าขึ้นมาก็สบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของคนที่ยืนอยู่อีกฝากสนาม

เด็กหนุ่มคลายแขนที่คล้องคอคนเป็นแฟนออก ก่อนจะตวัดรวบเอวบางเข้ามาแนบชิดลำตัวเมื่อนึกได้ 'ให้เห็นไปเลย จะได้ตัดใจซะ'

อิงเบือนหน้าหนีภาพบาดตาข้างหน้า ก่อนจะวิ่งไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ในทีมเมื่อโค้ชเป่านกหวีดเรียก



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=



THE STRANGERS

Sometimes you meet someone, and before you know their name, before you know where they’re from, you know that sometime in the future, this person is going to mean something to you.



ปริ๊น!!

เสียงแตรที่ดังมาจากรถยนต์คันหรูที่ชะลอจอดเทียบท่ารถเมล์ ทำให้คนที่กำลังรอรถหันไปมองเป็นตาเดียว... กระจกที่ติดฟิล์มกรองแสงจนมืดทึบถูกกดเลื่อนลง เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง และเมื่อเขาเอี้ยวตัวมาตะโกนเรียกเด็กนักเรียนคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงป้ายรถเมล์ อักษรย่อที่ปักอยู่ตรงหน้าอกก็ทำให้รู้ว่าเป็นนักเรียนของโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง “น้อง ไปด้วยกัน”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้างง หมุนมองรอบๆ เลิ่กลั่กๆ เด็กหนุ่มตะโกนย้ำ  “นายนั่นแหละ โรงเรียนเดียวกัน เร็ว”

เมื่อแน่ใจว่าคนที่ถูกเรียกคือตน ร่างโปร่งบางที่ยืนหลบเม็ดฝนอยู่ใต้ชายคาของป้ายรถเมล์ก็ขยับวิ่งตรงไปขึ้นรถที่เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนโรงเรียนเดียวกับเขานั่งอยู่

“ขอบคุณครับ” ร่างบางเอ่ย เมื่อขึ้นไปนั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว

คนที่ตะโกนเรียกเขาหันมาพยักหน้าให้ แล้วบอกอย่างใจดี “เปียกหมดแล้ว เช็ดผมซะ ผ้าเช็ดตัวอยู่ในกระเป๋า ข้างๆ หนะ”

เด็กหนุ่มมองตามสายตาของอีกฝ่ายก็เห็นกระเป๋ากีฬาวางอยู่บนเบาะฝั่งด้านหลังคนขับ แต่ด้วยความเกรงใจเลยบอก “ไม่เป็นไรครับ”

“ไม่ต้องกลัว ผืนใหม่ ยังไม่ได้ใช้”

“เปล่าครับ ไม่ได้กลัว” เด็กหนุ่มรีบยกมือขึ้นโบกพัลวัน เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเข้าใจผิด “ผมเกรงใจ”

“เกรงใจทำไม ใช้ไปเหอะ”

หากปฏิเสธอีก ก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะเสียน้ำใจ เด็กหนุ่มจึงรูดซิบเปิดกระเป๋ากีฬา หยิบผ้าขนหนูที่พับวางอยู่ด้านบนขึ้นมาเช็ดศีรษะที่เปียกจากการวิ่งฝ่าสายฝนมาขึ้นรถคนนี้ พร้อมกับพึมพำเบาๆ “ขอบคุณครับ”

กลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำยาปรับผ้านุ่มลอยมาเตะจมูก ทำให้เด็กหนุ่มเผลอสูดดมเข้าไปเต็มปอด พลางนึกในใจ ‘หอมจัง นึกว่าจะได้กลิ่นอับๆ ซะอีก’

“พี่ชื่อเกียร์นะ” เด็กหนุ่มแนะนำตัว แล้วบุ้ยใบ้ไปทางคนขับรถ ที่อยู่ในชุดนักเรียนเหมือนกัน “ไอ้นี่ชื่อเล่ย์ อยู่ ม.6”

“อิงครับ อยู่ ม.4”

“หน้าไม่คุ้นเลย มาจากที่อื่นใช่มั้ย”

“ครับ ม.ต้น อยู่โรงเรียน X”

“อืม... แล้วไง ดีหรือแย่กว่า เทียบกับที่เก่า” เห็นอีกฝ่ายท่าทางอึดอัด เกียร์เลยชวนคุย

ไม่รู้ว่าเป็นคำถามหลอกหรือเปล่า กลัวไม่ถูกใจ อิงจึงพยายามตอบอย่างระมัดระวัง “ก็....ดีคนละแบบครับ”

“ยังไง” เกียร์ถามยิ้มๆ

“ที่นี่ก็ดีครับ เย็นดี มีห้องแอร์ แต่ที่เก่าก็ดี กว้างดี เพื่อนเยอะด้วย”

“แล้วที่นี่ไม่มีเพื่อนเหรอ”

“ก็มีครับ แต่น้อย”

“งี้แหละ มาใหม่ เดี๋ยวอยู่ๆ ไปก็เยอะเอง”

“ครับ” อิงพยักหน้า หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น

ตลอดการเดินทางจากป้ายรถเมล์จนถึงโรงเรียน จากที่เกร็งๆ ประหม่าเขินอายกลายเป็นสนุกสนาน เพราะเกียร์เป็นคนที่มีมนุษย์สัมพันธ์เป็นเลิศ หาเรื่องสนุกๆ มาเล่ามากมาย ทั้งฉายาของอาจารย์แต่ละคนคืออะไร ประวัติและตำนานของโรงเรียน ถึงแม้รุ่นพี่อีกคนจะนั่งขับรถไปเงียบๆ ไม่ร่วมอยู่ในวงสนทนาด้วย แต่ก็ไม่ทำให้อิงรู้สึกอึดอัดมากนัก...

จากที่เคยรู้สึกว่าระยะทางจากบ้านมาโรงเรียนมันช่างยาวไกล แต่วันนี้เขากลับรู้สึกว่ามันใกล้จนถึงเร็วเกินไป....

เมื่อรถจอด ฝนก็หยุดตกไปแล้ว อิงยกมือไหว้รุ่นพี่ทั้งสองคน “ขอบคุณครับ”

“You’re welcome”



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=

ภาคแรกของเรื่องนี้... เป็น Babble Story นะ อาจจะไม่ค่อยได้อารมณ์เท่าไหร่ เขียนนานแล้ว ตอนแรกว่าจะไม่ลงละ แต่ท่าทางคนอ่านจะไม่เคลียร์ 555+

[bulldog17]

สองหนุ่มนี่ยังไง
ทำไมพวกโอมถึงกลัวหัวหดขนาดนั้น
นายจีนนี่เพิ่งมาคบกับกลุ่มนายโอมหรือเปล่า
ทำไมแลรู้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย รอตอนต่อไปละกัน

--------------------------------------------------------
เพิ่งเห็นอีกตอน

แลดูดราม่ากระชากน้ำตา
ขอหายใจลึกๆก่อนอ่านตอนต่อไป

[Aoya]

โอยยยย น้องอิง ทำไมหนูดูน่าสงสารอย่างนี้ล่ะ

คิดอยู่เหมือนกัน ว่าทำไมจีนดูไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรกับเขาเลย
หรือจีนเป็นพวกไม่สนโลกและไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน

นิดนึงนะคะ
ตอนพิเศษก่อนหน้ามีช่วงหนึ่งที่เกียร์บอกว่าเคยหลอกน้องอิงให้เอาไม้หนีบผ้ามาหนีบจมูกเมื่อตอนเด็ก
แต่ตอนปางตายนี่ดูเหมือนเกียร์ เล่ย์ และน้องอิงเพิ่งรู้จักกันตอน ม ปลาย
เอ๊ะ หรือว่าเราอ่านตกไปตรงไหน เดี๋ยวขอไปย้อนอีกรอบนะคะ
ถ้าเราเข้าใจผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ 

[malula]

ความรักครั้งแรกใช่ว่าจะสวยงามและสมหวังกันทุกคนเนอะ

[RoseBullet]

อ่านมาถึงตอนล่าสุด สงสัยเหมือนคอมเม้นต์ของคุณ Aoya ข้างบนนี้เลยค่ะ
เพราะตอนพิเศษก่อนหน้านี้ ทำให้เราเข้าใจว่าน้องอิง เกียร์ เล่ย์รู้จักกันมาแต่เด็กๆ
แต่พอมาตอนล่าสุดกลับดูเหมือนเพิ่งรู้จักกันเลยน่ะค่ะ

น้องอิงเอ๊ย บอกจะตัดใจๆ แต่สุดท้ายเลยตามเลยไปเข้าชมรมเขาซะงั้น มันก็ต้องยิ่งใกล้ชิดแหละ
เห็นในมุมมองของโอม โอมก็พูดชัดนะว่าจะไม่นอกใจน้องเทมส์ อยากจะให้อีกฝ่ายตัดใจไป
ถ้าเป็นอย่างนี้ก็จะทำให้ข้อเท็จจริงตรงกับที่น้องอิงถูกกล่าวหาว่าไปยั่วฝ่ายนั้นก่อน
แต่ตอนที่เจอกันอีกที ก็เห็นว่าโอมมาเยื้อน้องอิงไว้ด้วยนินา ตกลงเรื่องเป็นยังไงกันแน่น้อ
น้องปายนี่ก็อะไรเนี่ย พอพี่จีนเค้าไม่สนใจก็ทำมาหวงก้างนะยะ ไหนว่ารำคาญไง

พูดถึง Babble Story แล้วก็อยากอ่านจังเลยยยคุณเรนโบว์
คิดถึงน้องพุ พี่เลย์ที่ซู้ดดดดดดด

[u_cosmos]

พอมีสเปเชียลเข้ามาแล้วเหมือนว่าอิงจะไม่ได้อะไรมากมายขนาดที่กลุ่มจีนคิดกันเลยนะ
และรู้สึกว่าเพื่อนจีนจะคบกันแบบผู้ชายมากไปหน่อยมั้ย เพื่อนเสียใจปลอบบ้างอะไรบ้างก็ได้
ดีไม่ดีจีนอาจจะเศร้าน้อยกว่านี้ด้วยซ้ำ
แต่ชอบนะ มันอึมครึมดี

[vam]

555 อ่านเนื้อเรื่องแล้วอยากจะบอกว่า ชื่อเรื่องช่างตั้งได้ตรงใจดีจริงๆ มันใช่เลย ...ชอบค่ะ มาต่อเร็วๆนะค่ะ

[indy❣zaka]

ว่าแล้วก็อยากอ่านน้องพุกับฮาร์เล่ย์ต่อจังเลยอ่ะค่ะคนเขียนขาาา 

[NOoTuNE]

น่ารักอ่ะ แต่พี่เล่ แมร่งโหดจริงไรจริง


เราคิดว่า ตอนปัจจุบัน ก็ิอยากให้พี่เล่ พี่เกียร์ รู้ความจริงว่า ไอ้ห่าโอมมันทำไรกับอิงไว้บ้าง  จะได้มาจัดการมัน

[goonglovenut]

แรกๆงง แต่อ่านอีกที อืม เริ่มเข้าใจ แต่แปลกใจเหมือนกันทำไมอิงเหมือนเพิ่งรู้จัก เลย์กับเกียร์ เลยคะ 
อันนั้นไว้ก่อน แต่อ่านตอนนี้สงสางน้องอิงนะ การชอบเขาฝ่ายเดียวมันเป็นเรื่องที่เจ็บเหมือนกัน แต่ดูน้องก็ไม่ใช่คนแรงอะไรเลยหรือว่ายังไม่ถึงที่สุด มันต้องมีสาเหตุให้น้องหรือโอมมาใกล้ชิดจนเกิดเรื่องแน่ ยิ่งอ่านก็ยิ่งอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง และทำไมกลุ่มจีนถึงได้กลัวสองคนขนาดนี้ แต่จีนดูไม่กลัวเลยและไม่รู้เรื่องด้วยทั้งที่อยู่กล่มเดียวกัน ไม่เป็นไรเดี๋ยวคนเขียนก็บอกเองแหละเน๊าะ

[iforgive]

เห็นชื่อเรื่องแล้วกลัวมาม่าจัง  ยังไม่ได้อ่านเลย  แอบมาอ่านเมนท์คนอื่น ๆ ก่อน

[♠DekDoy♠]

อ้าวววน้องอิงไม่ใช่ญาติพี่เกียร์กะพี่เล่ย์หรอกเหรอ งงอ่ะ ??

[BeeRY]

เชียร์ดีไหมพี่จีนกับน้องอิง 
บางทีก็หมั่นไส้เพื่อนๆ แต่เค้าเกลียดจริงๆการหักหลังกันเนี่ย
เคยมีประสบการณ์คล้ายๆแบบพี่จีน-ปาย-ไทนี่แหละ ทุกวันนี้ก็ยังเข้าหน้ากับเพื่อนคนนั้นไม่ติด มันแปลกๆ
คิดถึงพี่เล่ย์กับน้องน้ำพุจังเลย เห็นชื่อแวบๆ

[hello_lovestory]

อ่านไปงงไปงงมา กำลังพยายามปะติดปะต่อ แต่องนี่น่าสงสารจริงๆนะ

[originalnk]

สงสารน้องอิง  โอมทำน้องได้ลงคอ T T

ตอนแรกคิดว่า เล่ เกียร์ เป็นญาติกับอิง

แต่จริงๆ ไม่ใช่ เพิ่งรู้จักกันเองหรอ

[chancha]

อดีตน้องอิงน่าติดตาม เหตุการณ์จะเป็นแบบที่จีนเคยว่าไว้หรือเปล่า

[rainbow67]

ปางตาย (ต่อ)

=========================================================



FOLLOW MY HEART

People always say to follow your heart but what they don't tell you.. Is that, just because you follow your heart, it doesn't mean there'll be a happy ending.



"เอาหละ วันนี้พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้เจอกันเวลาเดิม" สิ้นเสียงประกาศของโค้ช นักกีฬารุ่นใหญ่ที่อยู่ในสนามก็หยุดซ้อม โยนลูกบาสใส่รถเข็น ลงบ้างไม่ลงบ้างแต่ก็ไม่ใส่ใจ ปล่อยให้น้องๆ สมาชิกใหม่ตามเก็บมาจนครบ

"พี่โอม เหนื่อยมั้ยครับ" เสียงใสๆ ของผู้จัดการทีมเอ่ยถามกัปตันทีมที่วิ่งหอบๆ มานั่งข้างๆ

โอมไม่ตอบเพราะยังคงหอบอยู่ รับผ้าเย็นมาเช็ดหน้าแล้วยิ้มให้คนรัก "ขอบคุณครับ"

"ลำเอียงไปแล้วครับน้องเทมส์ พวกพี่ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ" เสียงแซวดังมาจากเพื่อนๆ ของกัปตันทีม

เทมส์มองค้อนคนแซวแล้วพยักเพยิดไปยังคนที่กำลังง่วนอยู่กับการจดบันทึกอะไรสักอย่าง "ให้เทมส์บริการแล้วพี่จีนจะหายเหนื่อยเหรอ โน่นต้องคนโน้น"

จีนยิ้มเขิน แล้วแอบปรายตามองเด็กรุ่นน้องที่เป็นเพื่อนสนิทของเทมส์ "น้องปายครับ พี่ขอผ้าเย็นหน่อยครับ"

เด็กหนุ่มเจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมองคนขอแล้วพยักหน้าไปที่กระติกใส่ผ้าเย็น "หยิบได้เลยครับ"

"ฮิ้ววววววว" นักกีฬาคนอื่นๆ โห่ร้องอย่างสะใจที่เห็นเพื่อนหน้าแตก "เหวอเลยเว้ยเพื่อนกู"

"สัด"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

ร่างบางที่กำลังเก็บลูกบาสลูกสุดท้ายเหลียวมามองเมื่อได้ยินเสียงโห่ของนักกีฬารุ่นพี่ดังขึ้น ก่อนจะรีบหันกลับไปเมื่อได้เห็นผู้จัดการทีมกำลังเช็ดหน้าและแขนให้รุ่นพี่ที่เขาแอบชอบ... เด็กหนุ่มวางลูกบาสลงบนรถเข็นด้วยมืออันสั่นเทา ก่อนจะค่อยๆ เดินเลี่ยงออกไปนอกโรงยิมโดยไม่มีใครทันสังเกตุ



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=



REALLY HURTS

I pretended to be deaf when I heard you. I pretended to be blind when I saw the two of you. I tried not to get hurt when I was supposed to. Cause when I saw you happy with someone else, I pretended that I was the one with you.



"โทษครับ ตรงนี้ว่างหรือเปล่า" เด็กหนุ่มร่างบางเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ก่อนเสียงใส ก่อนจะอุทานออกมาเมื่อคนที่กำลังละเลียดข้าวราดแกงเงยหน้าขึ้นมอง "อ้าว อิงเองเหรอ นึกว่าใคร ตรงนี้ว่างมั้ย มีใครนั่งหรือเปล่า"

อิงมองเลยไปทางด้านหลังของคนถามก็เห็นรุ่นพี่หลายคน รวมทั้งคนๆ นั้นยืนมองอยู่ ก็รู้สึกประหม่าทำตัวไม่ถูก ทั้งพยักหน้าและส่ายหน้า "ว่าง ไม่มีใครนั่ง"

"งั้นตรงนี้เราจองนะ" เทมส์บอก ก่อนจะเดินไปคล้องแขนคนเป็นแฟน "ไปซื้อข้าวกัน"

ร่างสูงไม่ยอมขยับ ก้มลงมองคนตัวเล็กกว่าแล้วบอก "น้องเทมส์อยากกินไรครับ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้"

"ไม่เอาอะ เทมส์อยากไปเลือก ไม่เห็นแล้วนึกไม่ออก"

"โอเค... งั้นก็ตามใจ"



"พี่โอมกินนี่ให้เทมส์หน่อยสิ กินไม่หมดอะ" เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับตักใส้กรอกให้คนเป็นแฟน

โอมมองจานข้าวที่เหลือบานเบอะของอีกฝ่ายแล้วก็นิ่วหน้า ตวัดเอวบางๆ เข้ามากอด "กินน้อยอย่างนี้ ถึงได้เหลือตัวนิดเดียว"

"เฮ้ยๆ กลางโรงอาหารเลยนะมึง" ไทว่าพร้อมกับโยนฝาชาเขียวใส่เพื่อน

โอมยักคิ้ว "ทำไม อิจฉาก็หาสักคนสิมึง"

"สัด"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

นนท์มองคนมาใหม่หยอกล้อกันสลับกับเพื่อนที่ก้มหน้าก้มตากินข้าวเหมือนอร่อยเสียเต็มประดาแล้วก็ถอนหายใจออกมา "อิง?"

อิงเงยหน้าขึ้นมองคนเรียกแล้วเลิกคิ้วขึ้นแต่ไม่พูดอะไร

"ไปยัง จารย์ยศรอแล้ว"

แม้ไม่รู้ว่าอาจารย์ยศรอทำไม แต่อิงก็ไม่ปฏิเสธ ดื่มน้ำแล้วก็ลุกขึ้นยืน บอกกับคนอื่นๆ ที่นั่งอยู่ด้วย "ไปนะครับ"

กลุ่มที่มาทีหลังแต่เสียงดังมากหยุดคุยกันชั่วขณะ แล้วบอกลาอิงอย่างไม่ใส่ใจ "แล้วเจอกัน"



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=



MAKE UP MY MIND

What would happen if I drew up the courage to tell him that I love him? What would happen if I simply walked up to him and said, “I love you”? Demanding nothing, expecting nothing. Doesn’t he perhaps have the right to know? Isn’t love too special, too rare, to be closed up?



"อิง!"

เด็กหนุ่มที่นั่งดูการแข่งขันบาสเกตบอลอย่างใจจดใจจ่อสะดุ้งโหยงเมื่อโค้ชตะโกนเรียก "ครับ?"

"ไปวอร์ม" โค้ชบอก แล้วหันกลับไปสนใจเกมส์การแข่งขันต่อ

นนท์ที่ถูกเพื่อนลากมาสมัครเข้าชมรมด้วยผลักเพื่อนอย่างดีใจ "ไปวอร์มสิมึง จะได้ลงแล้ว"

"กูอะนะ" อิงชี้มือใส่ตัวเองงงๆ ไม่คิดว่าฝีมือจะเข้าขั้นถึงกับได้ลงแข่ง

"เออ มึงนั่นแหละ เร็วๆ ชักช้าเดี๋ยวโค้ชก็ด่าเอาหรอก"

เด็กหนุ่มรีบลุกขึ้น ถอดเสื้อและกางเกงวอร์มออกแล้ววอร์มร่างกายอยู่ข้างๆ สนาม... ไม่นานโค้ชก็กวักมือเรียก และเมื่ออิงวิ่งไปหา รอจังหวะที่ฝั่งของตัวเองเสียเปรียบโค้ชก็ทำสัญญาณมือขอเปลี่ยนตัว

ปรี๊ดดดดดดด

"โรงเรียน Z เปลี่ยนตัว... เบอร์ 3 กับ เบอร์ 8"

เจ้าของเสื้อเบอร์แปดหรือเพื่อนๆ ในทีมเรียนว่า 'ชาร์ม' วิ่งตรงมายังจุดที่อิงยืนรออยู่ "เต็มที่นะ"

"ครับ" อิงบอกสั่นๆ กับการลงสนามแข่งครั้งแรก ก่อนจะวิ่งไปประจำตำแหน่ง



ด้านหนึ่งบนอัฒจรรย์...

"เบอร์แปดหน้าคุ้นๆ วะ ใช่คนที่เรารับขึ้นรถเปล่าวะ"

เด็กหนุ่มที่ตัดผมทรงสกินเฮดเหล่ตามองคนถามอย่างหมั่นไส้ "ปีนี้มึงรับคนขึ้นรถมาแล้วกี่คน กูจะจำได้มั้ย"

"จำได้ดิ น้องที่มันบอกว่ามาจากโรงเรียน X อะ ชื่อไรน้าาาา" เด็กหนุ่มหน้าลูกครึ่งพึมพำแล้วทำหน้านิ่ว "ชื่ออะไรสักอย่างที่ขึ้นต้นด้วยอ.อ่างนี่แหละ"

"โอ?" หนุ่มสกินเฮดช่วยคิด

หนุ่มลูกครึ่งส่ายหน้า "ไม่ใช่ๆ ไม่ใช่สระโอ"

"อุ้ม?"

"หน้าตาไม่น่าจะชื่ออุ้ม"

"อุ๋ม?"

"ทำไมต้องสระอุวะ หน้าตามันเหมือนอุ๋มเหรอ"

หนุ่มสกินเฮดพ่นลมหายใจออกมาอย่างรำคาญ "จะชื่อไรก็ช่างหัวมันเถอะ กูขี้เกียจคิดแล้ว"

"เฮ้ย ไม่ได้ ช่วยกูคิดก่อน ถ้าคิดไม่ออกกูนอนไม่หลับแน่วันนี้"

"เรื่องของมึง"

" -*- "



ด้านล่างที่สนามแข่ง....

ปรี๊ดดดดดด

กรรมการเป่าหมดเวลา โรงเรียน Z ชนะไปด้วยคะแนน 75 - 74

"เฮ้!!!!" นักเรียนโรงเรียน Z ตะโกนโห่ร้องด้วยความสะใจที่สามารถเอาชนะโรงเรียนเจ้าบ้านได้ เพราะเป็นโรงเรียนที่ฟาดฟันกันมาตลอด ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะเกือบทุกปี แต่เกือบสามปีแล้วที่โรงเรียน C ชนะโรงเรียน Z มาตลอด...

"เก่งมาก" โอมบอกพร้อมกับขยี้ศีรษะของคนชู๊ตลูกสุดท้ายและทำให้โรงเรียน Z ชนะไป

อิงยิ้มหน้าแดง ทั้งด้วยความดีใจที่ถูกชมและเขินที่ถูกอีกฝ่ายสัมผัส "ฟลุ๊คครับ"

"ฟลุ๊คที่ไหน ฝีมือแท้ๆ" จีนว่า พร้อมกับดึงอิงไปล็อคคอขยี้หัวอย่างหมั่นเขี้ยว "ที่บอกว่าไม่เคยเล่นบาสมาก่อน โกหกใช่มั้ย"

อิงไม่ตอบยิ้มลูกเดียว เขาไม่ได้โกหก ไม่เคยเล่นบาสจริงๆ กีฬาที่เคยเล่นก็มีแค่แชร์บอลเท่านั้น....

"ลูกสุดท้ายโคตรสวยอะมึง" นนท์ที่เพิ่งได้เข้ามาถึงตัวเพื่อนบอกอย่างชื่นชม 

"แต๊งส์" อิงบอกแล้วปล่อยให้อีกฝ่ายกอดแสดงความยินดี



หลังจากแสดงความยินดีกันจนอิ่มแล้ว โค้ชก็บอกให้แยกย้ายกันกลับบ้าน ใครที่บ้านอยู่ใกล้โรงเรียนจะกลับไปพร้อมรถโรงเรียนก็ได้ หรือถ้าจะกลับเองก็ตามใจ ซึ่งอิงเลือกที่จะกลับเอง เพราะบ้านอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน C มากนัก

ปริ๊น!

เสียงแตรของรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง... อิงที่กำลังยืนรอรถเมล์สะดุ้งสุดตัวก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อคนขี่เปิดหมวกเผยให้เห็นใบหน้าของรุ่นพี่ที่แอบชอบ

"ไปด้วยกันมั้ย ทางผ่านพอดี" โอมบอก เขาไม่ได้ไปส่งเทมส์เพราะที่บ้านของเทมส์ไม่ชอบให้ลูกนั่งมอเตอร์ไซค์ เทมส์และไทจึงกลับแท็กซี่กันเอง เมื่อขี่ออกมาเห็นรุ่นน้องในทีมกำลังยืนรอรถเมล์อยู่จึงจอดชวน

คนถูกชวนมองหาใครอีกคนที่ควรจะซ้อนอยู่ด้านหลัง แต่เมื่อไม่มีก็แปลกใจ อ้าปากจะถาม แต่หยุดไว้ได้ก่อน... เด็กหนุ่มพยักหน้าแล้วขึ้นซ้อนท้ายอย่างดีใจ



"ขอบคุณครับ" อิงยกมือไหว้รุ่นพี่ที่ขี่รถมาส่งถึงหน้าบ้าน

โอมพยักหน้า บอกยิ้มๆ "ไม่เป็นไร" ดันปิดหมวกกันน็อค เตรียมตัวกลับ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเด็กหนุ่มรุ่นน้องเรียกไว้ "พี่โอมครับ"

"ว่า?"

"ผะ ผม..." เด็กหนุ่มอึกอัก ก้มลงมองเท้าของตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างตัดสินใจ "ผมชอบพี่ครับ"

โอมอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะบอกเสียงเรียบ "ขอบคุณ... แต่พี่มีแฟนแล้ว"

ก้มลงมองเท้าตัวเองอีกรอบ อิงกัดริมฝีปากไว้แน่น น้ำในตาซึมออกมาโดยไม่รู้ตัว... เด็กหนุ่มพยักหน้า แต่ไม่พูดอะไร


พูดอะไรไม่ออก...



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=



WHAT SHOULD I DO?

I hope I never met you so I wouldn’t have fallen for you and I wouldn’t have to struggle with my feelings cause I know it’s impossible. Please tell me what to do. Should I just keep distance and try to forget you?



ปรี๊ดดดดดดด

กรรมการเป่าหมดเวลา โรงเรียน Z ชนะโรงเรียน K แชมป์เก่าของปีที่แล้วไปด้วยคะแนน 53 - 49

และโรงเรียนที่ได้แชมป์ไปครองในปีนี้ก็คือโรงเรียน Z

"เก่งมาก ทุกคน" โค้ชบอก... กอดนักเรียนที่โดดเข้าไปหาแล้วหัวเราะอย่างปลื้มไป "วันนี้กินกันให้เต็มที่ ครูเลี้ยงเอง"

"เฮ!!!!"



"เป็นไรวะ หน้าซีดๆ" นนท์ถามเพื่อนสนิทอย่างเป็นห่วง

อิงยกมือขึ้นบีบขมับ "ปวดหัวนิดหน่อย ไม่ไป โค้ชจะว่ามั้ยวะ"

"จะว่าทำไมวะ มานี่ เดี๋ยวกูถามให้" ว่าแล้วนนท์ก็วิ่งไปหาโค้ช บอกอาการของเพื่อนให้อีกฝ่ายฟัง

หนุ่มใหญ่ผู้เป็นทั้งโค้ชและอาจารย์สอนวิชาพละของชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 เดินเข้ามาหา แล้วยกมือขึ้นอังหน้าผากคนเป็นลูกศิษย์ "เป็นไร ไหนดูซิ..." แล้วตัดสิน "ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง โดนซักกรึ๊บสองกรึ๊บ เดี๋ยวก็หาย"

"เฮ้ย จารย์ กรึ๊บได้ด้วยเหรอ" นักกีฬารุ่นพี่ที่ยืนอยู่แถวๆ นั้นได้ยินพอดี จึงร้องออกมาอย่างตื่นเต้น

โค้ชยกนิ้วชี้ทำสัญญาณให้เงียบๆ ก่อนจะกระซิบ "พวกมึงอย่าบอกผอ.ละกัน"

"เฮ!!!!"



เห็นเด็กหนุ่มรุ่นน้องนั่งเบียดอยู่กับเพื่อนในที่แคบๆ จนแทบจะหลุดออกไปนอกวงแล้วชาร์มก็เอ่ยเรียก "น้องอิง ไปนั่งทำไมตรงโน้น มานี่ๆ มานั่งนี่"

อิงมองไปยังที่ว่างที่ชาร์มเว้นไว้ให้ ที่ติดกับหนุ่มรุ่นพี่อีกคนหนึ่งแล้วก็ส่ายหน้า "นั่งนี่ก็ได้ครับ"

"อ้าว ทำไมครับ รังเกียจไอ้โอมเหรอ" ชาร์มพูดขำๆ โดยไม่รู้ตื้นลึกหนาบางระหว่างคนทั้งสอง

อิงรีบส่ายหน้าปฏิเสธ เพราะคนที่รังเกียจน่าจะเป็นอีกฝ่ายซะมากกว่า "ปะ เปล่าครับ"

"ถ้าเปล่าก็มานั่งนี่ ไอ้โอมมันไม่กัดหรอก เร็ว"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เสียงรุ่นพี่คนอื่นๆ ที่นั่งอยู่ด้วยหัวเราะขำเสียงดัง

ไม่อยากให้เป็นที่ผิดสังเกตุ คาดว่าหนุ่มรุ่นพี่คงไม่ได้บอกเรื่องที่เขาสารภาพรักให้เพื่อนคนอื่นๆ รู้ เพราะหลังจากวันนั้นทุกคนก็ยังมีปฏิกิริยาเหมือนเดิม... อิงจึงจำยอมเดินไปนั่งตรงที่ว่างที่ชาร์มเว้นไว้ให้ แล้วก็นั่งเกร็งไปตลอดงาน...



"ไอ้โอม แม่งไหวป๊ะเนี่ย" เปย์ถามพร้อมกับตบแก้มคนที่ยืนโงนเงนจนเพื่อนต้องพยุงไว้

โอมพยายามฝืนตามองคนถามแล้วบอก "หวายยยย"

"หวายยยเหรออออเพื่อนนน" เปย์พูดล้อๆ แล้วหันไปปรึกษาคนอื่นๆ "เอาไงดีมึง มีใครอยู่แถวบ้านมันบ้าง"

"น้องอิงไง" จีนบอก

"แล้วน้องอิงเป็นไงมั่ง เมาป๊ะ"

"เมาไรหละ เดินตัวตรงแหน่วขนาดนั้น" จีนว่า พยักเพยิดไปยังคนที่เพิ่งเดินออกมาจากร้าน แล้วก็เรียกอีกฝ่ายไว้ "น้องอิงครับ"

อิงชะงักเท้าที่กำลังเดินหลีกกลุ่มของรุ่นพี่ ก่อนจะหันไปมองอย่างไม่เต็มใจ "ครับ?"

"บ้านน้องอิงอยู่ใกล้ๆ บ้านไอ้โอมใช่ป๊ะ"

อิงพยักหน้า "ครับ"

"งั้นพี่ฝากมันไปด้วยสิ พอดีบ้านพวกพี่อยู่คนละทางเลยกับบ้านมันเลย" จีนขอร้อง และเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าลังเล สองจิตสองใจก็รีบคะยั้นคะยอ "นะครับ ช่วยหน่อย เมาแบบนี้พี่กลัวมันไม่ถึงบ้าน"

"แต่ผมไม่รู้จักบ้านพี่โอม" อิงรีบหาข้ออ้าง

"ไม่รู้จักก็ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวให้มันบอก มันพอรู้ตัว"

อิงมองไปทางรุ่นพี่ที่ตอนนี้แทบจะพยุงตัวไม่อยู่แล้วอย่างหนักใจ... แต่ในที่สุดก็พยักหน้าตกลง



"พี่โอมครับ? พี่?" พยายามเขย่าก็แล้ว ตบแก้มก็แล้ว แต่อีกฝ่ายก็ไม่มีทีว่าจะรู้สึกตัว อิงมองรุ่นพี่ที่เอนศีรษะซบอยู่กับไหล่อย่างกังวล "แล้วจะกลับยังไงหละเนี่ย"

"เมาเหรอน้อง" คนขับแท็กซี่ถาม

อิงพยักหน้าแล้วยิ้มให้แหยๆ กลัวแท็กซี่ไล่ลง เพราะกลิ่นเหล้าจากอีกฝ่ายเหม็นตลบอบอวลเต็มรถ "ครับ"

"ไปทำไรมาหละ ถึงเมาเละขนาดนี้"

"เอ่อ... พอดีเราแข่งกีฬาชนะอะครับ เลยไปเลี้ยงฉลองกัน"



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=



HATE MYSELF

I may hate myself in the morning But I'm gonna love you tonight.



อิงวางเด็กหนุ่มรุ่นพี่ลงบนเตียงหอบๆ เพราะกว่าจะพาขึ้นมาบนห้องนอนได้ก็เสียพละกำลังไปเยอะทีเดียว...

เปิดแอร์เปิดพัดลมแล้ว เด็กหนุ่มก็ถอดเสื้อกีฬาและกางเกงวอร์มที่อีกฝ่ายใส่อยู่ออกให้อย่างทุลักทุเล...

จัดการกับเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วอิงก็ใช้ผ้าผืนเล็กชุบน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้คนที่นอนกระสับกระส่ายเพราะฤทธิ์ร้อนของแอลกอฮอล์...

หยิบน้ำและยาแก้ปวดหัวมาเตรียมไว้ที่หัวเตียงเรียบร้อยแล้ว เด็กหนุ่มเจ้าของบ้านก็เดินออกจากห้องไป...



ร่างบางนอนกระสับกระส่าย พลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงของคนเป็นแม่ ความคิดภายในใจตีกันสับสนวุ่นวาย

โอกาสมาถึงแล้ว... ทำไมไม่คว้าไว้

โอกาสอะไร... เค้ามีแฟนแล้ว

มีแฟนแล้วก็ไม่เห็นเป็นไร... มีได้ก็เลิกได้

แล้วถ้าเขาไม่เลิกหละ?

แล้วยังไง... จะยอมแพ้แค่นี้? ถ้ารักเขาก็ต้องกล้า...

กล้าคืออะไร? กล้าทำในสิ่งที่ผิด?

งั้นก็อยู่อย่างนี้แหละ... แอบรักเขาไปจนวันตาย



เด็กหนุ่มตวัดผ้าห่มออกจากตัว ก่อนจะหย่อนเท้าลงที่พื้น...

แล้วเดินไปที่ห้องนอนของตัวเอง...



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=



NO APOLOGIZE NO REGRET

When there's something you really want, fight for it. Don't give up, no matter how hopeless it seems- and when you have lost hope, ask yourself if, in ten years from now, you're gonna wish you gave it just one more shot. Because the best things in life-- they don't come free.


"อือ...." ร่างสูงครางอย่างทรมาน ปวดหัวจนแทบระเบิด พยายามขยับแขนข้างขวาที่รู้สึกหนักแปลกๆ แต่ก็ขยับไม่ได้...

ดวงตายาวรีกะพริบปริบๆ ปรับความคมชัดของภาพตรงหน้า.... รุ่นน้องในทีมชะโงกหน้ามามองจนเกือบชิด "พี่โอม ตื่นแล้วเหรอครับ"

ยังคงมึนๆ งงๆ โอมกวาดสายตามองไปรอบๆ ไม่ใช่ห้องเขา "ที่ไหน"

"ห้องอิงเองครับ" เด็กหนุ่มบอกยิ้มๆ

ร่างสูงมองคนบอกนิ่งๆ ไล่สายตาไปตั้งแต่ดวงตากลมโต ใบหน้าขาวใส ลำคอระหง ผิวขาวเนียน... ผิวขาวเนียน! โอมกระเด้งตัวขึ้นอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีเสื้อผ้าติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว"พี่มาอยู่ที่นี่ได้ไง"

อิงถามหน้าเจื่อนๆ "พี่โอมจำไม่ได้เหรอครับ"

โอมก้มลงมองสำรวจร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองและคนที่นอนอยู่ข้างๆ แล้วก็หน้าถอดสี "เมื่อคืน...."

"ครับ เมื่อคืนพี่โอมเมามาก อิงไม่รู้จะไปส่งที่ไหนดี เลยพามาที่ห้อง แล้วเราก็..." อิงหยุดพูด พร้อมกับใบหน้าและลำคอค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะความอาย

โอมยกมือทั้งสองข้างขึ้นกุมขมับ นึกถึงรอยยิ้มสดใสของเด็กหนุ่มอีกคนแล้วก็รู้สึกผิดและโกรธตัวเองเป็นอย่างมาก หันมามองเด็กหนุ่มอีกคนที่กำลังมองมาตาใสแป๋วแล้วก็ต้องยกมือกุมขมับอีกรอบ "ขอโทษนะ"

"ไม่เป็นไรครับ อิงเต็มใจ" พูดแล้วก็ก้มหน้าอย่างเขินอาย

คนเป็นรุ่นพี่ได้ฟังแล้วก็อ้าปากค้าง ไม่รู้จะทำยังไง แต่ในที่สุดก็ตัดสินใจพูดออกมา "พี่มีแฟนแล้ว....รู้ใช่มั้ย"

อิงเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะบอก "ก็...ไม่เป็นไรนี่ครับ......มีได้ก็เลิกได้"

โอมส่ายหน้า บอกเสียงหนักแน่น "พี่ไม่เลิกกับเทมส์"

ร่างบางหน้าเสีย "แล้วอิงหละ"

"พี่ขอโทษ...พี่ไม่มีอะไรจะแก้ตัว พี่ผิดเอง....แต่......" โอมหยุดถอนหายใจ จ้องหน้าคนตัวเล็กกว่านิ่งๆ "ลืมมันไปได้มั้ย"

หยาดน้ำใสๆ เอ่อท้นออกมาจากดวงตาคู่สวย.... เด็กหนุ่มปล่อยให้มันไหลรินออกมาอย่างไม่อาย "ฮึก...ฮึก...ฮึก"

เห็นน้ำตาและอาการสะอื้นไห้ของอีกฝ่ายแล้ว โอมก็ใจอ่อนยวบ "อิง...อย่าร้อง...พี่ขอโทษ" อ้อมแขนแข็งแรงอ้าออกรับร่างที่โถมเข้ามาหาโดยอัตโนมัติ มือข้างที่กำลังลูบศีรษะทุยๆ ของคนตัวเล็กกว่าอย่างปลอบประโลมชะงักค้าง เมื่อนึกได้ว่า การกระทำเช่นนี้จะยิ่งทำให้อีกฝ่ายตัดใจได้ยาก จึงพยายามดันร่างในอ้อมกอดออก แต่แขนเพรียวบางกลับเกาะไว้แน่นไม่ยอมคลาย "อิง...."

"ฮึก...พะ พี่ ฮึก โอม ฮึก ใจร้าย" เสียงตัดพ้อขาดเป็นห้วงๆ เพราะแรงสะอื้น

"ขอโทษ" ไม่มีคำแก้ตัว โอมได้แต่เอ่ยขอโทษซ้ำไปซ้ำมา ก่อนจะผงะหนี เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสเปียกชื้นที่ยอดอก "เฮ้ย! ทำไร"

อิงไม่ตอบ เอื้อมมือไปสัมผัสแก่นกลางลำตัวของรุ่นพี่ แล้วลูบไล้ไปมาจนมันแข็งสู้มือ....

"ฮะ อิง...อย่า...อาาาาาาส์" โอมห้ามเสียงกระเส่า

ร่างบางยิ้มอย่างมีชัยเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีปฏิกิริยาต่อการเล้าโล้มของเขา....

"หยะ หยุด อิง... อาาาาาส์... อิง... พอ... อูวววววส์" เสียงร้องห้ามที่ขาดเป็นห้วงๆ ด้วยแรงอารมณ์ ขัดกับสะโพกที่หยัดขึ้นรับมือเนียนนุ่มที่กำลังชักขึ้นชักลง เพราะต้องการสัมผัสที่มากกว่า...

มือขาวเนียนผละออกจากความแข็งขืนของรุ่นพี่.... แล้วก้มลงครอบปากร้อนชื้นลงบนแก่นกายใหญ่โตของคนที่นอนหงายหายใจหอบๆ ครางเสียงกระเส่าอย่างยอมแพ้....

เด็กหนุ่มตวัดลิ้นดูดเลียตั้งแต่หัวจรดโคน พยายามไม่ให้กระทบฟันตามทฤษฎีที่ได้อ่านมา...

"อาาาาาาส์.....อืมมม...พะ พอก่อน...โอวส์" มือใหญ่แข็งแรงดันร่างบางออก ก่อนจะจับให้ผลิกคว่ำ ยกสะโพกเนียนขึ้นแล้วแทงพรวดเข้าไปทีเดียว เพราะแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว....

อิงเจ็บจนน้ำตาซึม เพราะช่องทางด้านหลังไม่ได้ถูกเตรียมพร้อมและยังเจ็บจากเมื่อคืนไม่หาย แต่ก็พยายามทน ไม่ร้องออกมา....

"พี่..ขยับนะ" โอมขอเสียงทรมาน

"อือ" ร่างบางตอบรับเสียงอู้อี้ เรียวปากนุ่มถูกขบไว้แน่น....

พอได้รับอนุญาต เด็กหนุ่มรุ่นพี่ก็เริ่มขยับเบาๆ ก่อนจะเพิ่มความเร็วและแรงขึ้นเรื่อย....

ร่างเล็กบางไหวโยนไปมาตามการกระแทกหนักๆ จากด้านหลัง... หากไม่มือแข็งแรงจับสะโพกไว้ เด็กหนุ่มคงไถลไปชนหัวเตียงหลายๆ รอบ....

"อาาาาส์....อูวววส์....ซี๊ดดดด...อืม...."

"เอี๊ยดดดด....เอี๊ยดดดด..."

ภายในห้องมือสลัวๆ นอกจากเสียงทำงานของเครื่องปรับอากาศที่ครางเบาๆ แล้ว ก็มีเพียงเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดของเตียงนอนและเสียงครวญครางอย่างมีความสุขจากคนตัวโตเท่านั้น ส่วนเจ้าของห้องก็ได้แต่กัดปากกัดหมอนไว้แน่น... ไม่มีอารมณ์ร่วมใดๆ ทั้งสิ้น นอกจากความเจ็บปวดและทรมาน....

"อูววส์....อึ๊...โอววส์"

ผ่านไปสักครู่ ร่างสูงก็เริ่มกระแทกรัวเร็วเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย "อึ้....อ้าาา..เทมส์!!!!!"

อิงนอนนิ่ง.... นอกจากเจ็บปวดไปทั่วร่างกายแล้วยังจะต้องเจ็บใจกับประโยคสุดท้ายของคนที่นอนหอบหายใจซบอยู่ด้านหลังอีก....

น้ำตาที่ไม่อาจห้ามได้อีกต่อไป ไหลรินออกมาเปียกหมอนจนชุ่ม.....

.........

......

"เฮ้ย!" โอมร้องอย่างตกใจ เมื่อลุกขึ้นถอนตัวออกมาจากร่างบาง แล้วเห็นแก่นกายแดงไปด้วยเลือด... แล้วก็ต้องยิ่งตกใจเมื่อเหลือบแลไปยังด้านล่างของอีกฝ่ายแล้วเห็นเลือดสีแดงไหลเปื้อนลงมาตามขาทั้งสองข้าง กระทั่งผ้าปูที่นอนสีฟ้าอ่อนก็ยังเป็นเปื้อนเป็นวงๆ

อาการอ่อนเปลี้ยเพลียแรงหายเป็นปลิดทิ้ง ร่างสูงช้อนอุ้มคนตัวเล็กกว่าขึ้นแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ

"เจ็บมากมั้ย" ถามไปแล้วก็ได้แต่ด่าตัวเองว่าโง่ เลือดออกขนาดนั้น แถมใบหน้าที่เปื้อนเปรอะไปด้วยคราบน้ำตานี่อีก "พี่ขอโทษนะ"

อิงส่ายหน้า น้ำตาที่ไหลไม่ใช่เพราะเจ็บกาย แต่ใจดวงนี้ต่างหากที่เจ็บยิ่งกว่า เสียงสั่นเครือบอกเบาๆ "ไม่เป็นไรครับ"



=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=lovehurts=

[RoseBullet]

โอ๊ะ! ความจริงเปิดเผย สุดท้ายก็เป็นอย่างที่เขาพูดกันจริงๆด้วย
น้องอิงดันทุรังหาเรื่องยั่วเขาเองนะ โอมก็แสดงท่าทีรวมทั้งบอกเป็นคำพูดชัดเจนแล้วว่าจะไม่เลิกกับแฟน/ไม่ได้ชอบ
น้องอิงนั่นแหละร้ายมาก พูดมาได้ มีแฟนได้ก็เลิกได้ ก็สมควรแล้วล่ะที่ต้องเจ็บช้ำใจเอง แถมถูกประณามอีก เหอะๆ
จำได้ว่าโอมบอกว่ามีอะไรกับน้องไปสองครั้ง เมาครั้งนึงกับไม่เมาครั้งนึง
ตอนแรกเราคิดว่าแต่ละครั้งเกิดในระยะเวลาห่างกัน แต่ที่แท้คงหมายถึงเหตุการณ์คืนนี้คืนเดียวครั้งเดียวนี่แหละ
ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่มีอะไรจะด่าโอมแล้ว
ผิดหวังกับน้องจัง ความรักมันบังตาให้หน้ามืดตามัวทำอะไรไม่คิดเลย(แต่ก็ดูเหมือนจะคิดมาแล้วนะว่ายังไงก็จะทำ)

ปล.ตรง 'โอมส่ายหน้า บอกเสียงหนักแน่น "พี่ไม่เลิกกับนนท์"' น่าจะเป็นเทมส์นะคะ

[NOoTuNE]

สมชื่อเพลง

ผิดที่ตัวอิงเอง จะโทษโอมคนเดียวไม่ได้ (ณ เวลานั่นนะ) เพราะเค้าก็ค่อนข้างชัดเจนว่ารักเดียวใจเดียว แต่ก็นะ ด้วยความที่เป็นเด็กก็คิดเอาง่ายๆ แต่ก็ดีที่อิงก็ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ตรงนั้น

[Grey Twilight]

ผมคิดต่างนะ

ข้อแรก เอาจริง ถ้าคุณ 'แอบชอบ' ใครสักคน มีโอกาสที่จะได้เมคเลิฟสักครั้งกับคนที่เราหลงรักแบบสุดๆ ทั้งที่ 'รู้อยู่เต็มอก' ว่าเค้าไม่มีทางหันมาชอบคุณได้ คุณจะคว้าไว้ไหมล่ะ เป็นผมผมก็คว้าไว้ กรุณาสังเกตฉากบรรยาย อิงไม่ได้มีอารมณ์ร่วมเลยนะ แค่อยากที่จะระบายและแสดงออกสิ่งที่ตัวเองพอจะทำได้ให้กับคนที่แอบหลงรัก ประเด็นมันไม่ใช่ว่าจะใช้ข้อเสนอแบบนี้ผูกมัดเขาให้เป็นแฟนเรา แต่ประเด็นอยู่ที่ว่า เราได้ทำ 'แบบนั้น' กับคนที่เราแอบชอบ เราได้เติมเต็มความปราถนาเบื้องลึกในใจของเรา ซึ่งโอกาสมันแรร์มากนะครับ จะจ้ำจี้ด้วยอ่ะ

เป็นผม ผมก็ยอมที่จะทำแบบอิง

ข้อสอง ที่อิงพูด มันเป็นเรื่องจริงนะ "แฟน มีได้ก็เลิกได้" ไอ้การจะเลิกกันเพราะเรื่องจ้ำจี้กับคนอื่นนี่มันไร้สาระมากเลยนะในยุค 2012 ตรรกะทางปรัชญามันพัฒนาขึ้นทุกๆยุคสมัย และการที่จะเลิกหรือไม่เลิก มันเป็นเรื่องของคนสองคน เป็นเรื่องเกี่ยวกับการรับได้หรือรับไม่ได้ของเขา ไม่ได้มีใครผิด แต่ถ้า Attitide มันไม่ตรงกัน คบกันไปก็ไม่รอดอยู่ดี เพราะฉะนั้น เสี้ยมให้ตาย ถ้าคู่ที่คบกันเค้าคบกันด้วยสมอง ให้ตายพวกเขาก็ไม่เลิกกันหรอก

ข้อสาม ประเด็นที่ควรมองคือ โอมในตอนนั้นน่ะทำตัวดีมากนะครับ ถึงจะพลาดพลั้งไปแล้วแต่ก็ยังรับผิดชอบพอสมควร ไม่ทำให้น้องอิงเสียใจมาก แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ก็ควรที่จะเคลียร์กันให้เข้่าใจ และโอมก็ไม่ควรจะคิดกลับมารีเทิร์น ทำให้เค้าเจ็บครั้งเดียวก็พอแล้ว ดังนั้นการกระทำในปัจจุบันนี่แหละที่ผมรังเกียจ การกระทำที่เรียกว่าหวงก้าง และสำหรับผมมันต่ำทรามมาก

[Aoya]

อยากจะโถมเข้าข้างน้องสุดตัว ว่าน้องยังเด็ก
แต่มันทำใจไม่ได้จริงๆ อย่างแรกคือการเป็นมือที่สามโดยเต็มใจเป็นอะไรที่ร้ายกาจมาก
ยิ่งโอมก็พยายามบอกว่ามีแฟนแล้วและจะไม่เลิกกับแฟนเด็ดขาด แต่น้องก็ยังดันทุรัง
ฉวยโอกาสตอนโอมไม่ได้สติ ถึงแม้ตอนมีสติน้องก็ยังดิ้นรนให้โอมมีอะไรด้วย

ตอนแรกเรารับไม่ได้ที่กลุ่มเพื่อนโอมพากันรุมประณามหยามเหยียดน้อง
แต่ตอนนี้เราเข้าใจแล้วล่ะ ถ้าเป็นเรา เราก็คงทำ
แล้วถ้าเราเป็นเทมส์ เราคงปรี่เข้าไปตบแบบไม่ไว้หน้าเลยล่ะ

[malula]

รู้ว่าไฟร้อนก็ยังจะจับ
อิงไม่พอแค่ได้แอบรัก อิงโลภอยากได้มากกว่านั้น
แล้วพอไม่ได้ก็เจ็บ
จะโทษใครนอกจากตัวเอง

[originalnk]

อิง ทำไมทำแบบนี้หละ
หาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆ 
แต่ถ้าโอมปฎิเสธตั้งแต่แรก เรื่องมันก็ไม่เกิดใช่ปะ ?
.
.
.
ความรักทำให้คนตาบอดจริงๆค่ะ
รอดูกันต่อไป.....